Panibagong araw na naman. Tatlong araw na ang lumipas mula nong pumunta kami sa mall. Napaka manyak talaga nang lalaking yon.
Akalain ba namang niyakap ako patalikod. Ang lakas maka chansing. Nag iwan nang napakalaking question mark ang lahat ng pangyayari don sa fitting room.
Kaloka!
Flashback
"Young lady paano ko makikita kung nakapikit ako. Sige ikaw din baka kung saan pa mapadpad tong mga kamay ko. Malilikot pa naman ang mga 'to. Kahit nga ako nahihirapan din akong kontrolin ang mga 'to." tatawa-tawa nitong sabi.
Kainis naman oh. May tama din naman siya. Pero kasi.........naiinis ako sa isiping wala na akong ibang choice.
"Sige pumasok kana. Bilisan mo dahil nagugutom na ako" agad naman din siyang pumasok.
Magkaharap na kami ngayon kaya for sure kita niya na yong makikinis kong likod sa malaking salamin sa may likod ko.
Ayaw kong tignan ang mukha nito kahit papaano naman ay may kakahiyan pa ring natitira sa akin. And besides we have the opposite sex.
"Pwede naman na ako na lang ang kainin mo kung gutom kana talaga." bulong nito na di ko gaanong nadinig.
Parang bubuyog ang hilig bumulong. Nakakarindi na sa pandinig.
"Bakit ba bulong ka nang bulong hah? Ang hilig mong bumulong noh, di nga halata e." sarkastiko kong sabi. Nakangiti lang naman ito. Kaya medyo naiinis na ako.
"Kung may gusto kang sabihin, sabihin mo na di na bumubulong ka diyan." mataray kong sabi. Pero ang loko nakangiti lang ng binalingan ko ito ng tingin.
"Wala po nagdadasal lang. Alangan namang sabihan pa kita o baka gusto mong isigaw ko pa para malaman mo." sarkastiko din nitong sabi. Ang loko talaga nang lalaking ito.
Nagdadasal raw, tsk asa namang maniniwala ako. Di ang tipo niya ang nagdadasal. Parang di nga to marunong magdasal. Ni kahit kailan nga siguro hindi ito nakapasok sa simbahan para magsimba.
"Alam niyo tumalikod na lang po kayo nang masara ko na po yong zipper ng dress niyo. Di puro satsat na lang kayo jan" sabi nito sabay lapit nang konti.
Kaya tumalikod na lang ako sa kaniya. Bat di ko kasi kayang isara mag-isa 'tong zipper nato di ko na sana kailangan ng tulong ngayon, sa body guard kong k*pal pa talaga hayst.
"Sh*t" malutong nitong mura nang mahawakan na yong zipper ng dress ko.
Anyari?
"Oh bakit?" taka kong tanong rito.
Nakakagulat naman ang taong 'to.
"Wala may nagagalit lang po." parang nahihirapang sabi nito. Kaya nagtaka ako lalo sa sinabi niya.
"Huh? Sino? Anong nagagalit? Pinagsasabi mo diyan." taka kong tanong. Natatakot na tuloy ako. Nakakakita ba siya ng multo. May multo ba rito kaya ganiyan siya. May third eye kaya siya?
Di na siya sumagot bagkos sinara na niya nang tuloyan yong zipper ng dress. Na parang hirap na hirap sa ginagawa. Na nginginig kasi ang mga kamay nito. Ano bang nangyayari sa kaniya.
"Finally natapos rin." nakahinga na ako ng medyo maluwag-luwag. Naiilang na rin kasi ako sa presensya niya. Kahit medyo natatakot pa rin ako.
"Hoy ano ba kasing nangya........" di ko na tapos yong sasabihin ko nang bigla niya na lang akong yakapin patalikod.
Gulat ko siyang tinignan sa kaharap naming salamin. Sa sarili naming repleksyon.
Parang pinako ako sa aking kinatatayoan. Di ako makagalaw ni wala ring mahanap na ibibigkas ang bibig ko. Umurong ata yong dila ko.
Mas lalo pa akong nagulat nang inilagay niya ang kaniyang baba sa balikat ko at bumulong.
"Don't move if you don't want him to be angry." husky nitong pagkakasabi. Halos hirap na hirap siyang bigkasin ang mga katagang iyon. Mukhang hinihingal pa ata siya.
"Sinong nagagalit e tayo lang naman dito sa loob nang fitting room. Ako bay pinagloloko mo?" pilit ko pa ring maging matapang sa kabila nang aking nararamdamang takot.
May multo nga siguro dito. Ang creepy naman kung meron nga. Baka may third eye nga talaga siya kaya may nakikita siyang kung ano man 'yon, baka nga siguro ganon. Kinakabahan na tuloy ako.
"May nakikita kabang di ko nakikita Acerdel?" tanong ko rito. Habang tinitignan ko siya sa among repleksyon sa harap nang salamin.
"Hindi ko siya nakikita pero nararamdaman ko, oo. So stay still kung ayaw mong matuklaw." Sabi nito.
Anong matuklaw pinagsasabi niya. May nanunuklaw bang multo. Lumobo ng pagkalakilaki yong dalawa kong mata ng marealize ko kung ano ang ibig niyang sabihin. My God hala baka ahas na multo yong tinutukoy niya.
"M-alaki ba?" Kinakabahan kong tanong.
"Super. You can't imagine how big it is." Sagot niya.
"S-a tingin mo mahaba 'yan?" Muli kong tanong.
Mahina pa itong natawa sa itinanong ko. Syempre ahas na multo 'yon posibleng pwede itong humaba katulad ng mga buhay na ahas sa gubat.
"Yeah." maikli nitong sagot na nagpakaba lalo sa akin.
Gumagapang kaya din kaya ang mga multong ahas o lumilipad sila?
"L-lumipad o gumagapang?" I asked again habang nagpalinga linga ang ulo sa loob ng dressing room. Pinakiramdaman ko rin ang paligid baka kasi nasa tabi lang namin ito.
"I said don't move siguradong gagabang ito papunta sayo at tutuklawin ka, panigurado yon." He said.
Kaya di na lang ako muling tumutol kahit naiilang ako sa posisyon namin.
End of flashback
Naging awkward sa akin ang pangyayaring iyon. Kaya naging tahimik lang byahe namin pauwi.
"Oh princess tinanghali ka ata nang gising." tanong kaagad ni dad nang nakapasok ako sa dinning area. May hawak itong isang tasa ng kapehabang nagbabasa ng diaryo.
"Hindi po ako tinanghali dad sadyang nauna lang sumilang si haring araw." bagot kong sabi rito saka humalik sa kaniyang pisngi at umupo na kaagad sa tabing upuan ni dad.
"You silly young princess. Just eat your breakfast." tumango na lamang ako kasi nagugutom na rin ako.
Binigyan naman kaagad ako ni manang Teni nang isang basong gatas na kaagad ko namang ininom Bago nagsandok ng kanin at ulam sa plato.
"Siya nga pal......." di ko na natuloy ni dad ang kaniyang sasabihin nang bigla na lang nagpakita si Acerdel sa may entrance nang dinning area at nagsalita.......
"Good morning." bati niya.
"Sir sorry to interrupt you but I really need to go." seryoso pero magalang niyang sabi.
Nilingon naman siya ni dad gaagad.
"Kaya nga sasabihan ko na nga sana kay Zaitel na aalis ka muna. Wala ka naman sigurong lakad princess ngayong araw diba?" baling na tanong ni dad. Umiling na lang ako bilang sagot na 'wala'.
"Kumain kana muna hijo." pag aaya ni dad kay Acerdel.
"No, thank you sir." simpleng sagot nito.
"Oh sige mukhang importante naman talaga yang lakad mo. Makakaalis kana" Ani dad.
"Tsk." I tsked. Ako yong binabantayan niya tapos kay dad lang siya magpapaalam.
"Are you okay, princess?" nag aalalang tanong ni dad.
"Yeah, I am. Nakagat ko lang yong dila ko. Pero okay naman na ako. Don't worry." pagsisinungaling ko at pinagpatuloy na yong pagkain ko.
"I have to go sir." paalam ni Acerdel ulit.
"Okay you may go." dad responded.
Yumuko muna ito bago umalis. Napaka bastos talaga. Kay dad lang talaga nagpaalam ano ba ako rito, hangin. Napaka walang modo talaga nang lalaking yon. Kainis.
FF
Mag-aalas nwebe na nang gabi pero wala pa rin yong ugok kong bodyguard. Saan na naman kaya yon nagsusuot.
May lakad pa naman ako bukas.
Nagulat ako nang bigla na lang tumunog yong cellphone ko. Tinignan ko kung sino yong caller si Vien Ace lang pala. Patay ano na ang sasabihin ko.
"Oh Vien." ako.
["Good evening Chepipay. Ano, tuloy pa rin ba tayo bukas?"] masiglang tanong nito.
"H-ah a-hh e-hh Vien di pa kasi umuuwi yong bodyguard ko. Mukhang walang balak ata yon umuwi." nalulungkot kong sabi.
["Pwede naman sigurong wala nang bodyguard. Nandito naman ako babygirl"] Vien.
"Vien kilala mo naman si dad. Di yon papayag na umalis ako nang walang bodyguard na nakabuntot sa akin. Pasensya na talaga Vien." Pagpapaumanhin ko.
["I guess next time na lang"] mahina niyang sabi pero dinig ko naman.
"Sige." ako.
["Bye, good night"] Vien.
Lagot ka talaga sa akin Mr. Acerdel kakalbohin talaga kita.
Don't get me wrong guys boy bestfirend ko lang si Vien since college. Siya lang ang lalaki at nag-iisang tao na lumapit sa akin noon at nakipagkaibigan.
Hindi kasi ako friendly at pinipili ko lang ang kinakaibigan ko. Yong sure na di ako sasaktan at the same time yong di plastik kumbaga yong totoo sa sarili nila at maging sa mga kaibigan. Kasi kung di ka totoo sa sarili mo mas lalong di ka naging totoo sa mga taong nakapaligid sayo. Pinoprotektahan ko lang din ang sarili ko sa mga bagay na makakasakit sa akin.
Ayaw kong masaktan. Hanggat maari ayaw kong maranasan na masaktan. Gusto ko lang maging masaya at malaya sa buhay. Walang problema na iniisip.
Kung papasokin ko man ang ganong sitwasyon gusto kong handa na ako sa maaring mangyari at sa kakahinatnan ng pinili kong daan. Hindi naman kasi kailangang magmadali. Bawat isa sa atin ay may nakalaan. All you have to do is to wait...........wait for the right time and place.
Looking for the right person is useless. Yes there a right person but, you could only call him/her 'the right person' if he/she wants to be the right person for you. It depends on the guy.
That's why we must choose wisely when the day he comes.
Hindi naman kasi natin ikakakamatay ang paghihintay.