Zarfa bakmakla bakmamak arasında kalmıştım çünkü Pusat'a ait bir şey olabilirdi. Ki Pusat ne gibi bir tepki verirdi kestiremiyordum. Ama burada kalacağımı da biliyorlardı.
Zarfı elime aldığımda üstünde "Sevgili Bebeğime" yazdığını farketmiştim.
Zarf elimden düştüğünde elimi ağzıma koydum. Bu-buraya nasıl girmişlerdi. Bu odada kalacağımı nereden biliyorlardı.
Anlayabileceğimiz üzere çoktan ağlamaya başlamıştım. Eğilip titreyen ellerimle zarfı aldığımda yavaşça açıp içindeki katlanmış kağıdı çıkarttım. Gencer'den korkmuyordum. Eline düşersem bana yapacaklarından korkuyordum.
İkiye katlanmış kağıdı açtığımda okumaya başlamıştım.
Gazel temsili;
"Bebeğim seni ne kadar özlediğimi bilemezsin. Yokluğunda beni ne hallere düşürdüğünü bilseydin kendi ayaklarınla gelirdin yanıma. Çünkü senin bana yaptığın şeyin cezasını, yokluğunun cezasını etrafımdaki bütün insanlar çekiyor. Senin etrafındakiler de çekecek. Bu günki cesaretin takdire şayan. Bizimkileri sen haklamışsın. Sana bir kere daha aşık olduğumu söylemek isterim. Seni seviyorum sevgilim. Yakında görüşeceğiz ve ben o günü iple çekiyorum.
Sevgilin Gencer. "
O kadar kötü olmuştum ki yere diz çöküp hıçkıra hıçkıra ağladığımı yeni fark ediyordum.
"PUSATTT!!!"
Öyle bir bağırmıştım ki dışardaki korumaların bile duyduğuna emindim. İçeri bir hızla Pusat'lar girdiğinde Pusat koşarak yanıma gelip bir dizinin üzerine çökmüştü.
"Bir yerine bir şey mi oldu?"
Ecevit ve Yaman da iki yanıma gelip endişeyle bana baktıklarında elimdeki kağıdı Pusat'a uzattım. Ayağa kalktığımda okuduğuna emin olduktan sonra konuşmaya başlamıştım.
"Hani ben burada güvenliydim. BU ZARF BURAYA NASIL GİRDİ PUSAT."
Okuduklarıyla sinirden deliye dönmüş bir şekilde duvara yumruk atmıştı.
"NE BİLEYİM BEN."
Kükrediğinde istem dışı yerimde sıçramıştım. Derin derin nefes aldığında kendini sakinleştirmeye çalışıyor gibiydi. İki üç adım atıp bana yaklaştığında konuşmaya başladı.
"Gazel güvenlik en üst seviyede. Sence ben Yaman ve Ecevit'i başına korkuluk diye mi diktim. Böyle olacağını biliyordum."
Delikleriyle bende biraz sakinleşip konuşmaya başlamıştım.
"İçimizde bir casus var. Öyle mi?"
"Evet ve sen benim yanımdan bir dakika bile ayrılmıyorsun. Sizde Gazel'in yanından ayrılmayacaksınız."
Üçümüzde başımızı salladığımızda Yaman girmişti söze.
"Abi söyle dikelim herkesi ipe bulalım kimmiş bu pezevenk."
Ne dediğini farkettiğinde mahcup bir şekilde bana bakmıştı. Elimi hiç sorun değil şeklinde salladığımda bu sefer Ecevit girdi söze.
"Abi Yaman doğru söylüyor bir emrine bakar."
"Ortalığı karıştırmayın. Gencer'e fırsat mı vermek istiyorsunuz siz. Sessizce halledeceksiniz. Ben ,Gazel, siz , gerekirse Merzat ve Lavin dışında kimse bilmeyecek bu durumu."
Onayladıklarında aklıma gelen şeyle konuşmaya başladım.
"Zarfı saklayın. Bunlar delil olarak geçebilir. Elimizde bulunsun."
Pusat bana baktığında başını sallayıp zarfı cebine koymuştu. İleride ne olacağı belli olmazdı. Ondan geldiği bariz belliydi ve onun el yazısıydı. Bir kağıda not alırken görmüştüm el yazısını. Ayrıca o köpek böyle şeyleri başkasına yaptırmazdı.
Yatağa gidip yatacağım sırada Pusat bana seslenmişti.
"Benim odama gidelim. Burada huzursuz olursun. Ben koltukta oturacağım."
Şuan itiraz edecek bir ruh haline sahip olmadığım için odadan çıkıp Pusat'ın odasına adımlamıştım.
Odasına geldiğimizde direk kendimi yatağa attım. Ağlayasım vardı ama artık ruhen de çok yorulmuştum, bedenen de. Bir de ağlayıp kendimi harap edemezdim. Yorgunluktan uykuya çekilen bedenimle kendimi uykunun kollarına bıraktım.
PUSAT'TAN DEVAM;
Uyuduğuna emin olduktan sonra bir saat uyanıp korkmasın diye beklemiştim. Güçlü bir kızdı ama yaşadıkları çok ağır şeylerdi. Bu şekilde ayakta kalıp savaşması ve direnmesi takdire şayandı.
Yanına gidip üstünü örttüğümde benim gibi bir adamı bile ne hale getirdiğine şaşırıyordum. Ben, kimseyi umursamayan gözünün yaşına bakmadan çekip vuran ben. Onunla konuşurken kelimelerimi seçmeye çalışıyordum. Bağırmamaya özen gösteriyordum. Ne kadar becerebildiğim şüpheliydi tabi.
Odadan çıktığımda kapıyı kapatmamış sonuna kadar açık bırakmıştım.
"Kapının önünden bir dakika bile ayrılmıyorsunuz. Bu kapı kapanmayacak. İçeri sinek bile girmeyecek anlaşıldı mı?"
"Tamamdır abi."
"Tamamdır abi."
İkiside onayladığında son bir kez bakıp merdivenlerden aşağıya inmeye başladım. En güvendiğim adamlarımdı Yaman ve Ecevit. Genç olsalar da özel yetiştirilmişlerdi.
Merdivenlerden indiğimde kapı çalmıştı. Kapıyı açtığımda içeri dalan Lavin ve Merzat'a öldürücü bakışlar atıyordum.
"Ahır değil burası. İnsan olun."
Dediklerime Merzat sırıtıp içeri geçtiğinde Lavin kollarını beline koyup konuşmaya başladı.
"Sende biraz nazik ol."
Bakışlarımdan anlamış olacak ki aman iyi be diye söylenip direk içeri geçti. Salona geçtiğimde koltuklara kurulmuştular. Kendi koltuğuma geçip oturduğumda Lavin konuşmaya başlamıştı.
"Gazel aşkım nerde?"
Sorduğu soruyu es geçip yerimde daha ne kadar dikleşebilirsem dikleşip kaşlarımı çattım. Bir şey olduğunu anlamış olacaklarki dikkatlerini bana vermişlerdi. Ayağa kalktığımda çalışma odama gitmeye başladım.
"Gelin."
Peşimden geldiklerinde geçip koltuğuma oturduğumda kapıyı kapatıp karşıma oturmuşlardı.
İlk söze Merzat girmişti.
"Yaman ve Ecevit'i kapıya dikmişsin. Gazel mi var o odada?"
"Dinleyin, it bir şekilde Yamanların nöbet tuttuğu odaya zarf koydurtmuş. Gazel kalacaktı o odada bana en yakın oda orası diye. Neler yazdığını az çok tahmin ediyorsunuzdur. Hain var içimizde, başka türlü o odada Gazel'in kalacağını bilemezler. Ayrıca bu eve tanınmayan kimse giremez. O zarfı koyan içimizden biri."
Çebimden zarfı çıkarıp onlara uzattığımda açıp okumuşlardı.
"İnanamıyorum ya aşağılık pislik köpek. Gazel nasıl?"
"Uyuyor Lavin. Bir kaç gün burada kalın. Gazel'in kaldığı odanın koridorun sonunda kalan misafir odasında kalacaksınız. Gazel'in yanıda kal. Merzat ile bizde şu haini araştırırız."
"Tamam sen desende bırakmam zaten."
Konu kapandığında Merzat girmişti söze.
"Abi şu toplantı işi ne oldu. Gencer sevgilimi kaçırdı falan demiş."
"Yarın ilk iş bu konuşulacak. Sende geliyorsun."
"Tamamdır."
••••••••
GAZEL'DEN DEVAM;
Gördüğüm kabusla yataktan fırladığımda üstümdeki yorganı geriye doğru atıp ayağa kalktım.
Su içmek istiyordum ama sürahide su yoktu. Balkondan dışarı göz ucuyla baktığımda havanın hala tam olarak kararmadığını farketmiştim.
Odadan çıktığımda Ecevit ve Yaman'ın beni farketmesiyle biri bir tarafıma diğeri bir tarafıma geçmişti.
"Bir şey mi istiyorsun Gazel. Söyle getirelim hemen."
Ecevit'in konuşmasıyla başımı olumsuz anlamda sallamıştım.
"Su içeceğim ama getirmenize gerek yok. Aşağıya inmek istiyorum zaten, inince içerim."
Başlarını salladıklarında önlerinden yürümeye başladım. Merdivenlere ulaştığımda tutanarak aşağıya inmiştim. Salondan sesler geliyordu, büyük bir ihtimalle Lavin'ler gelmişti.
Yaman'lar peşimde içeri girdiğimde tahminimde yanılmadığımı anlamıştım. Direk yönümü mutfağa çevirdiğimde önceliğim su içmekti.
Bir bardak alıp su içtiğimde Yaman'ların arkamda olduklarını biliyordum.
"Bakın şimdi içeri gidiyorum ,abinizin yanına. Merzat da var zaten siz burada kalıp bir şeyler yiyin ,için ve dinlenin."
"Abime bir görünelim onaylarsa yaparız."
Yaman'ın dediğiyle hiç bir şey demeden önlerinden yürüyüp salona girdim. Lavin beni gördüğünde üstüme atlamıştı neredeyse. Allahtan bana temas etmeden Ecevit ile Yaman önüme geçmişti.
"Gazel hanım teması sevmiyor. Uzak durun."
Ecevit'in konuşmasıyla Lavin çığırmaya başlamıştı.
"Unuttuk herhalde. Çekilin minikkuşumun önünden be."
Önümden çekilmediklerinde devreye ben girmiştim.
"Siz Pusat'ın yanına gidin. "
Önümden çekilip Pusat'ın yanına gittiklerinde bende yavaşça Lavin'e sarılmıştım. Hemcinsim olması teması kolaylaştırıyordu. Ayrıca çok dikkat ediyordu Lavin hareketlerine.
"Hoşgeldiniz."
"Hoş bulduk tatlışım ama onu boşver iyi misin sen, nasılsın?"
Koltuklara oturduğumuzda sorduğu soruyla Pusat'ın onlara her şeyi anlattığını anladım. Onlara güveniyordum. Çünkü Pusat güveniyordu. Pusat bana ihanet edecek olsa yanına alıp başına bela etmezdi. Bu yüzden ona bu kadar güveniyordum.
"İyiyim Lavin."
Geçiştirmek için söylediğimin herkes farkındaydı. Pusat Ecevit'leri benim dediğim gibi mutfağa göndermişti. Bir kaç sohbet muhabbetten sonra ki sadece neredeyse Lavin konuşuyordu, burada kalacaklarını anlamıştım.
"Canlarım yemek yiyelim diyorum ha ne dersiniz. Öleceğim neredeyse az kaldı yani. Yapmakla uğraşamam baştan söyleyeyim."
Lavin'i onayladığımızda Merzat pizza sipariş etmişti. Canım bir şey istemiyordu ama bunu dile getirdiğimde Pusat öyle bir bakış atmıştı ki yiyecektim o pizzayı ne yapayım. Zorla yedirirdi bu manyak. Etrafım manyaklarla doluydu resmen. Ama en azından bu manyaklar iyiliğimi düşünüp beni koruyorlardı.
Aşkoşlarımm dayanamadım bölümü attım valla. Bir dahaki bölüm okuma zevki veren ekşınlı bir bölüm olacak onun garantisini verebilirim.
Bölümümü beğendiyseniz oylayıp, yorum yapmayı ve beni takip etmeyi unutmayın.😘
Diğer bölüm için bu bölüme 100 yorum sınırını koyuyorum. ⍣⃝👾😍
Sizleri seviyorum.🐼💜