Unicode
ဆော့ဂျင် လက်ထဲကအမှိုက်ထုပ်အလေးကြီးကိုသယ်ရင်း
-0ဒီဂရီရှိနေသော အအေးဒဏ်ကိုအံတုကာ ဆိုင်အနောက်ဖက်လမ်းကြားထဲကိုထွက်လာခဲ့လိုက်သည်..
ဆိုင်ရဲ့အနောက်ဖက်မနီးမဝေးက ဓာတ်တိုင်မှာလူတယောက်နောက်ကျောပေးကာ မှီရင်းဆေးလိပ်သောက်နေသည်...ထိုသူဟာအ၀တ်အစားကိုထူထူမ၀တ်ထားတဲ့အပြင် အလင်းရောင်မှီန်မှိန်အောက်မှာလွမ်းဆွေးနေပုံပေါ်သည်..
ဆော့ဂျင် ထိုသူ့ရဲ့နောက်ကကျောပြင်ကိုကြည့်ယုံနဲ့ထိုသူဘယ်သူလဲဆိုတာကို သိသွားခဲ့သည်.... အဖန်ဖန်အခါခါထိုသူနဲ့တွေ့ရင် မပြိုလဲစေဖို့စိတ်ကူးခဲ့ပေမဲ့လက်တွေ့တွေ့ရတဲ့အခါမှာ သူ့ရဲ့နှလုံးသားဟာမတည်ငြိမ်နိုင်တော့ပေ...ဆော့ဂျင် လက်ထဲကအထုပ်တွေကိုပစ်ချလိုက်ရင်း ထိုသူ့ရဲ့နောက်ကျောပြင်စီကိုတင်းကြပ်စွာဖတ်လိုက်သည်
"ဂျင်.."
"ဂျန်းကု ငါမင်းကိုအရမ်းလွမ်းနေခဲ့တာ..."
.
.
.
.
.
.
ဂျန်းကုတယောက်ညတိုင်း ကော်ဖီဆိုင်အနောက်ဖက်မြင်နိုင်တဲ့နေရာလေးကနေအမြဲ ဆော့ဂျင်ကိုငေးကြည့်မိသည်... ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ထိုသူ့ရဲ့အပြုံးတွေကို အဝေးကမြင်နိုင်ခြင်းကလည်း ကံကောင်းခြင်းတခုပေမဟုတ်ပါလား...ထိုသူ့ရဲ့အပြုံးတွေကိုမြင်တွေရဖို့ ဂျန်းကုအအေးဒဏ်ကိုလဲအာရုံမစိုက်နိုင်ပါပေ..
သို့သော် အနောက်ဖက်ကနေထွေးပွေ့ခံလိုက်ရပီး ခံစားလိုက်ရတဲ့နွေးထွေးမှုလေးကြောင့် ဂျန်းကုစိတ်လှုပ်ရှားမိသွားသည်...
"ဂျင်..."
"ဂျန်းကု ငါမင်းကိုအရမ်းလွမ်းနေခဲ့တာ...."
ပြိုင်တူထွက်လာတဲ့အသံနှစ်သံမှာ ဂျန်းကုရဲ့အသံဟာအနည်းငယ်တုန်ရီနေပီး ဆော့ဂျင်ရဲ့အသံဟာငိုကြွေးနေသည့် ရှိုက်သံအချို့ပါ၀င်နေသည်...
"ငိုနေတာလားဂျင်"
"လှည့်မကြည့်ပါနဲ့ ဂျန်းကု ငါငိုနေတာ မင်းကိုမမြင်စေချင်ဘူး... ပီးတော့ ဒီတခေါက်မင်းကိုငါ့ကိုလှည့်ကြည့်ရင် ငါမင်းစီကနေဘလိုမှရုန်းထွက်နိုင်တော့မှာမဟုတ်ဖူး"
ဂျန်းကု ဆော့ဂျင်ရဲ့ထွေးပွေ့ထားတဲ့လက်လေးတွေကို အသာဖြည်ချရင်း ဆော့ဂျင်ဘက်ကိုလှည့်ကာ မျက်ရည်တွေသုတ်ပေးနေမိသည် ...
"ကိုယ်လည်းမင်းကိုလွမ်းနေခဲ့တာဂျင်"
ဂျန်းကု ဆော့ဂျင်ရဲ့အနီးနှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေကို တစိုက်မတ်မတ်နမ်ရှိုက်လိုက်သည်... ထိုသူနှစ်ယောက်ရဲ့အနမ်းဟာ သူတို့ဝေးကွာခဲ့ရတဲ့အချိန်တွေကိုကိုယ်စားပြုသယောင် အလွန်ပင်ရှည်ကြာလွန်းလှသည်....
ထို့အတူသာမန်အနမ်းလေးမှသည့် ရမက်ဆန်သောအနမ်းတခုအသွင်သို့ ကူးပြောင်းသွားတော့သည်...
.
.
.
.
.
.
⚠️Warning:
In this episode contains some adult scenes.So don't read young reader(under 18)⚠️
(ပုစိလေးပဲပါမှာပါ...မဖတ်ချင်ရင်ကျော်သွားကြပါ)
ဂျန်းကု အခန်းတခါးလက်ကိုင်ကို လက်တဖက်ထဲနဲ့လှည့်ဖွင့်လိုက်သည်...
တခြားတဖက်ကတော့ဆော့ဂျင်ရဲ့ခါးတွေကိုပွေ့ဖက်ထားပီး နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုဟာလည်းထပ်တူကျနေလေသည်...
ဆော့ဂျင် ထိုဖွင့်ထားတဲ့တံခါးကိုခြေထောက်နဲ့ကန်ကာတွန်းလိုက်သည်..ဆော့ဂျင်ရဲ့လက်နှစ်ဖက်ဟာလည်း ဂျန်းကုရဲ့ပခုံးပေါ်မှာချိတ်တွဲလျက်ရှိနေသည်..
ထိုသူနှစ်ဦးရဲ့အနမ်းဟာအခုထိမပြတ်သေးပေ..ဆော့ဂျင် ဂျန်းကုရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုအသာကိုက်လိုက်သည်..ဂျန်းကုလည်း ဆော့ဂျင် နေရခက်သည်ကိုသိ၍အနမ်ဆက်ကိုရပ်လိုက်သည်.. ဆော့ဂျင်ရဲ့ရင်ဘတ်ဟာ မောဟိုက်နေမှုကြောင့်နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြစ်နေပီး ဂျန်းကုတယောက်ကတော့ ဆော့ဂျင်ရဲ့မျက်နှာအနှံ့ကိုအသာအယာနမ်းနေလေသည်...
ဂျန်းကု ဆော့ဂျင်ကို ပွေ့ချီလိုက်ပီး စားပွဲခုံပေါ်ကိုတင်လိုက်လိုက်သည်...
"အကိုက အရမ်းကိုဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်"
ဆော့ဂျင်အံ့ဩသွားမိသည်.. တကယ်ပင်ဆော့ဂျင်ကဂျန်းကုထက်အသက်ကြီးသည် မှန်သော်လည်းဂျန်းကုဘက်ကတခါမှအကိုဆိုပီးခေါ်ခဲ့တာမျိုးမရှိပေ..
ဂျန်းကု ဆော့ဂျင်ရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်ရှိုက်ရင်း လက်တဖက်ဟာဆော့ဂျင်ရဲ့အင်္ကျီအောက်ကိုတိုး၀င်ကာ နောက်ကျောပြင်ကိုပွတ်သပ်နေသည်.. ဆော့ဂျင်ရဲ့ခြေထောက်တွေဟာဂျန်းကုရဲ့ခါးမှာတွယ်ချိတ်ထားပီး လက်နှစ်ဖက်ဟာလည်း ဂျန်းကုရဲ့ပုခုံးတွေပေါ်မှာရှိနေသည်...
ဂျန်းကု ဆော့ဂျင်ကိုအိပ်ယာထက်ပေါ် အသာအယာချလိုက်ရင်း ဆော့ဂျင်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ကိုနူးညံ့စွာပွတ်သပ်နေသည်...
မကြာခင်မှာပင်နှစ်ဦးစလုံးကိုယ်ပေါ်က အ၀တ်အစားတွေဟာ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ကျရောက်သွားတော့သည်...
"အကို ကျွန်တော့ကိုကြည့်ပါ"
ဆော့ဂျင်အရှက်သည်းစွာ ဘေးဘက်သို့လှည့်ထားတဲ့မျက်နှာကို ဂျန်းကုအသာအသာဆွဲယူလိုက်သည်... ဆော့ဂျင်ရဲ့ဗိုက်သားချပ်ချပ်ဟာဖြူဖွေး၀င်းမွတ်နေပီး ဂျန်းကုရဲ့အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေကြောင့် အနီရောင်အကွတ်တချို့ဖြစ်ပေါ်နေသည်.. ဂျန်းကုရဲ့ရင်ဘတ်ဟာတော့အင်မတန်ကို တောင့်တင်းခိုင်မာတဲ့ကြွက်သားတွေဟာနေရာယူထားပီး ထိုကြွက်သားတွေရဲ့အထက် ဘယ်ဘက်ရင်ဘတ်နေရာမှာ Kim Seok Jin ဆိုတဲ့တက်တူးလေးတခုက နေရာယူထားလေသည်...
ဆော့ဂျင် ထိုတက်တူးလေးကိုအသာအယာကိုင်ကြည့်လိုက်မိသည်...
"တက်တူးအသစ်လား"
"အင်း အကိုကြိုက်တယ်မလား"
ဆော့ဂျင် ဂျန်းကုရဲ့ရင်ဘတ်ပေါ်ကထိုတက်တူးလေးကို နမ်းရှိုက်လိုက်သည်.. ဂျန်းကု ဆော့ဂျင်ကိုအိပ်ယာထပ်အမြန်ပြန်လှဲချလိုက်ရင်း...
"အကို့ကို ကျွန်တော်အခွင့်အရေးတခုပေးမယ်..
အခုချိန်မှာ အကိုရပ်စေချင်ရင် ကျွန်တော်ရပ်ပီးထွက်သွားပေးမယ်.. အကယ်၍အကိုကဘာမှမပြောဘူးဆိုရင်တော့ ကျွန်တော်နောက်ပြန်လှည့်တော့မှာမဟုတ်ဖူးနော်..."
ဆော့ဂျင် ပြုံးရင်းခေါင်းကိုငြိမ့်ပြလိုက်သည်..
တခါတည်းတိုး၀င်လာတဲ့ထိုသူ့ရဲ့အသွေးအသာဟာဆော့ဂျင်ကို နာကျင်စေသည်.. သို့သော်ထိုသူရဲ့နူးညံ့လွန်းတဲ့အနမ်းတွေဟာထိုနာကျင်မှုတွေကိုလျော့နည်းစေသည်..
ဆော့ဂျင် အသံမထွက်မိအောင် အောက်နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်ထားလိုက်သည်...
"အကို နာရင် ကျွန်တော့လက်ကိုကိုက်လိုက်ရတယ်.. နှုတ်ခမ်းကိုတော့ကိုက်မထားပါနဲ့"
ဂျန်းကု ဆော့ဂျင်ရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုလက်ညှိုးနဲ့ထိရင်း နူးညံ့စွာပြောလာလေသည်.. ထိုအတူလှုပ်ရှားမှုတချို့ဟာလည်းရပ်တန့်မသွားပေ..
"အ!!"
ဆော့ဂျင် ထိန်းနေသည့်ကြားကညီးသံတချို့ထွက်သွားသည်..
"ကျွန်တော်ဖြည်းဖြည်းချင်းသွားမယ်နော် အကိုစိတ်လျှော့ထား"
"အ..ဂျန်းကု..ငါ..ငါမရဘူးထင်တယ်.."
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး... အကို ကျွန်တော့ကိုယုံတယ်မလား"
ဆော့ဂျင် ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်..ဂျန်းကု ဆော့ဂျင်ရဲ့လက်ဖဝါးလေးတွေကိုတယုတယနမ်းရှိုက်ရင်း အဆုံးမရှိတဲ့အချစ်ပင်လယ်ပြင်ထဲကိုတိုး၀င်သွားတော့သည်..
ဘလိုပဲဖြစ်နေပါစေ ဂျန်းကုရဲ့လှုပ်ရှားမှုအားလုံးဟာ ဆော့ဂျင်အတွက် နူးညံ့ငြင်သာလွန်းလှပါသည်...
(AN:🤧အပေါ်ကသာသာရေးတာမဟုတ်ပါဘူး...)
.
.
.
.
.
.
ဆော့ဂျင် နိုးနေသော်လည်း မျက်လုံးမှိတ်ရင်းမှိန်းနေမိသည်... တညလုံးပင်ပင်ထားတာကြောင့် တကိုယ်လုံးနုံးချိနေပီး ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းတနေရာကလည်းနာကျင်နေလေသည်..
ဂျန်းကုရဲ့သက်လုံကောင်းမှုကတော့ ပြောစရာပင်မလိုတော့ပေ..နောက်က်ဆုံးဆော့ဂျင် ဘလိုမှမဖြစ်တော့လို့သာရပ်ပေးခဲ့ရပုံပင်...
*ချောက်*
ရေချိုးခန်းတံခါးပွင့်လာပီးအတွင်းထဲကနေ ဂျန်းကုထွက်လာသည်.. ဂျန်းကုရဲ့လက်ထဲမှာရေဇလုံတခုနဲ့အ၀တ်တစပါလာသည်.. ဂျန်းကု ဆော့ဂျင်ရဲ့အနောက်ဘက်မှာထိုင်လိုက်ရင်း ဆော့ဂျင်ရင်ဘတ်ထိဆွဲခြုံထားတဲ့စောင်ကိုဆွဲဖယ်လိုက်သည်..
"ဂျန်းကု ငါ...ငါမရတော့ဘူးနော် မင်းဘာလုပ်မလို့လဲ"
ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့ စောင်ကိုပြန်ဆွဲခြုံနေတဲ့ဂျင်ကြောင့် ဂျန်းကုအသာရီလိုက်မိသည်...
"အကိုက ဘာလုပ်မယ်ထင်လို့လဲ ကျွန်တော်အကို့ကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးမလို့"
"ရတယ် မလိုပါဘူး... ငါလည်းယောက်ျားလေးပဲ ကိုယ့်ဘာသာလုပ်မယ်"
ဂျန်းကု ဆော့ဂျင်ရဲ့တင်ပါးကိုအသာရိုက်လိုက်ရင်း..
"အိပ်ယာပေါ်ကနေမဆင်းနိုင်ပဲနဲ့ဘလိုကိုယ်တိုင်လုပ်မှာလဲ.. ပီးတော့အကို့ယောက်ျားလေးဆိုတာ ကျွန်တော်သိသားပဲ မနေ့ညတုန်းကအကုန်မြင်ပီးပီလေ.."
"မင်း!!"
ဆော့ဂျင်ရဲ့ မျက်နှာဟာရှက်တာကြောင့်ရော ဒေါသကြောင့်ရောနီရဲလာခဲ့လေသည်.. ဂျန်းကု..ဆော့ဂျင်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုအသာဆွဲလှည့်ကာ စောင်ကိုဖယ်လိုက်သည်.. ထို့နောက် ရေနွေးဇလုံထဲကနေအ၀တ်နဲ့အသာအယာသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးနေသည်..
"နာသေးလား "
"အင်း.. နဲနဲ"
"ဒီမှာယောင်နေပီ ခနနေဆေးထည့်ပေးမယ်နော်"
"အဲ့တာ မင်းကြောင့်လေ မင်းမမေ့နဲ့ဦး.. ငါမင်းကိုခွင့်လွှတ်သေးတာမဟုတ်ဖူး"
ဂျန်းကု ကတော့ရီလျက်သာသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးနေသည်..
"ကျွန်တော် အကို့ရဲ့လက်ကိုမလွှတ်တော့ဘူး အကိုလည်းကျွန်တော့ကိုထားခဲ့လို့မရဘူးနော်"
"အင်းပါ"
"ကျွန်တော်အကို့ကိုလိမ်ခဲ့တာတွေအတွက်တောင်းပန်ပါတယ်"
ဆော့ဂျင် ဂျန်းကုကိုလှည့်ကြည့်ဖို့လုပ်တော့ ခါးကနာတဲ့ဒဏ်ကြောင့်မျက်နှာနဲနဲပျက်သွားမိသည်... ဒါကိုတွေ့တဲ့ဂျန်းကုက ဆော့ဂျင်ရဲ့ခါးကိုပွေ့ရင်းလှည့်ရအဆင်ပြေအောင် ကူညီပေးသည်.. ဂျန်းကုကဆော့ဂျင်ကိုအရမ်းဂရုစိုက်ပါသည်... မနေ့ညကနှစ်ယောက်လုံးရဲ့ပထမဆုံးဖြစ်သည့်တိုင် ဂျန်းကုကအကောင်းတုံးစွမ်းဆောင်နိုင်သည်.. ထို့အတူဆော့ဂျင်အပေါ်မှာလည်းငြင်သာလွန်းလှသည်... မနက်မိုးလင်းတာနဲ့ သွေးစတွေကပ်နေတဲ့အိပ်ယာခင်းကိုသူကိုယ်တိုင်လဲရင်း ဆော့ဂျင်ရဲ့သန့်ရှင်းရေးအထိပါ သူတယောက်တည်းသိမ်းကျုံးပီးလုပ်ပေးရှာသည်..
"ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်အကို့ကိုချစ်တယ်ဆိုတာတော့တကယ်ပါ"
"ငါယုံပါတယ် ငါလည်းမင်းကိုချစ်တယ် နောက်တခါငါ့ကိုထပ်မလိမ်နဲ့တော့ ကြားလား"
ဆော့ဂျင် ဂျန်းကုရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုထိရုံလေးနမ်းလိုက်သည် ဂျန်းကုကဆော့ဂျင်ကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ရင်း ခေါင်းလေးကိုအသာပွတ်သပ်ပေးနေသည်..ဆော့ဂျင်တညလုံးဂျနါးကုရဲ့လက်ကိုခေါင်းအုံးထားသည့်တိုင်အောင် ဂျန်းကုကတော့မငြီးငြူခဲ့ပေ...
"အကို ခနကျွန်တော်ဆေးထည့်ပေးမယ်"
"အင်း"
ဂျန်းကု ကုတင်ပေါ်ကနေဆင်းပီး အံ့ဆွဲတွေထဲကိုမွှေနှောက်ရှာတော့သည်..
"အကို အကိုက်ခဲပျောက်ဆေးရှိလား?"
"အင်း ညာဖက်ဗီရိုထဲမှာ"
အခုသူတို့ရှိနေသည့်နေရာဟာ ဆော့ဂျင်ရဲ့ကောင်ဖီဆိုင်အပေါ်ထပ်လေးဖြစ်သည်.. ဆော့ဂျင် နမ်ဂျွန်းအိမ်ကထွက်ပီးကတည်းက ဒီနေရာလေးမှာပဲနေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်..
*Ring* Ring*
ဂျန်းကုရဲ့ဖုန်းမြည်လာတာကြောင့် ဆော့ဂျင် ဂျန်းကုကိုလှမ်းပြောလိုက်သည်..
"မင်းဖုန်းလာနေတယ် ဂျန်းကု"
"အကို ကိုင်လိုက်လေ"
ဆော့ဂျင်လည်း ဖုန်းကိုဖြေပေးလိုက်သည်...
#'Hello..'
'ဂျင် မင်းဘယ်လိုလုပ် ဂျန်းကုဖုန်းကိုကိုင်တာလဲ... မင်းနဲ့သူအဆင်ပြေသွားပီလား'#
ဆော့ဂျင် အသံကြားလိုက်တာနဲ့သူ့သူငယ်ချင်းမင်ယွန်းဂီမှန်း သိလိုက်သည်၏...
#'အင်း... အဆင်ပြေသွားပီ...
'ကောင်းပါတယ်... ဒါနဲ့မနေ့ညကမင်တို့နှစ်ယောက်တူတူရှိနေတာလား'#
ဟိုကသဘောရိုးမေးသော်လည်း ဆော့ဂျင်မျက်နှာတခုလုံးပူလာလေသည်...
#'အင်း.. ဘာလို့လဲ..
'ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ငါသူ့ကိုဆက်သွယ်လို့မရလို့'
'ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ?'#
ဖုန်းရဲ့တဖက်ကယွန်းဂီရဲ့အသံဟာငြိမ်ကျသွားသည်...
#'မင်း ဂျန်းဟိုဆော့ပျောက်သွားတာသိလား..'#
ဆော့ဂျင် အံ့ဩသွားသည်..
ဒီကိစ္စသူအခုမှကြားဖူးချင်းပင်... ဂျန်းဟိုဆော့နဲ့သူမရင်းနှီးပေမဲ့ရုတ်တရတ်စိတ်ပူသွားမိသည်..
#'အခုရော ရှာတွေ့ပီလား '
'မတွေ့သေးဘူး.. အဲဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်ပီးပြောစရာရှိလို့ ငါရောထယ်ယောင်းရော ဂျန်းကုကိုမနေ့ညကတည်းကဆက်သွယ်နေတာ... သူ့ကိုအရင်တွေ့နေကျနေရာလာခဲ့ဖို့ပြောလိုက်ဦး'
'အင်း.. ငါပြောပေးမယ်'
'ပီးတော့...ဂျင် မင်းငါ့ကိုရောခွင့်လွှတ်နိုင်မလား... ငါမင်းကိုတကယ့်သူငယ်ချင်းလိုသဘောထားခဲ့တာပါ..'#
ဆော့ဂျင်ပြုံးလိုက်ရင်း...
#'ငါမင်းကိုခွင့်လွှတ်ပါတယ်.. အဲဒီအစားငါ့ကိုနောက်တခါထပ်မလိမ်နဲ့.. မဖုံးကွယ်နဲ့တော့..'
'အေးပါကွာ.. ဒါဆိုငါဖုန်းချလိုက်တော့မယ်'#
ဆော့ဂျင် ဖုန်းချပီးချိန်မှာ ဂျန်းကုဟာကုတင်ပေါ်ကိုပြန်ရောက်နှင့်ပီးဖြစ်သည်... သူ့လက်ထဲမှာဆေးဗူးတွေရယ် ရေတခွက်ရယ်လည်းရှိနေသည်..
"ယွန်းဂီစီက.."
ဆော့ဂျင်ပြောတော့ ဂျန်းကုကခေါင်းကိုသာငြိမ့်ပြသည်..
"ဂျန်းဟိုဆော့ပျောက်သွားတယ်ဆို..."
"အင်း"
"အရင်တွေ့နေကျနေရာမှာ ယွန်းဂီတို့စောင့်နေမယ်တဲ့"
ဂျန်းကုက ဆေးတလုံးကိုဆော့ဂျင်လက်ထဲထည့်ပေးလိုက်သည်..
"ဆေးသောက်လိုက်ဦး.. အကိုက်အခဲပျောက်ဆေး"
ဆော့ဂျင် ဂျန်းကုပေးတဲ့ရေနဲ့ဆေးကိုသောက်လိုက်သည်...
"အကိုရော.. ကျွန်တော်နဲ့တူတူလိုက်ချင်လား"
ဆော့ဂျင် မယုံသလိုမေးလိုက်သည်...
"ငါလိုက်လို့ရရဲ့လား.."
ဂျန်းကုက ဆော့ဂျင်ရဲ့ခေါင်းလေးကိုအသာပွတ်ရင်း..
"ရတာပေါ့... အခုကစပီး အကို့ကိုဘာမှထပ်မဖုံးကွယ်တော့ဘူး"
ဆော့ဂျင်ပြုံးရင်း ဂျန်းကုကိုပွေ့ဖက်လိုက်သည်...
"အကို မှောက်ပေးဦး"
"ဟင်?"
အထိတ်တလန့်ဖြစ်နေတဲ့ ဆော့ဂျင်ရဲ့နဖူးလေးကိုဂျန်းကုအသာတောက်လိုက်သည်..
"ဘာတွေတွေးနေတာလဲ ဆေးထည့်ပေးမလို့ ပီးရင်ခါးကိုရောဆေးလိမ်းပေးမလို့"
ဆော့ဂျင် ဂျန်းကုပိုမျက်စောင်းထိုးရင်း ခန္ဓာကိုယ်ကိုအနည်းငယ်မှောက်ပေးလိုက်သည်...ဂျန်းကုကခါးတလျှောက်ကိုဆေးလိမ်းပီး နှိပ်ပေးတဲ့အပြင် ဒဏ်ဖြစ်နေတဲ့နေရာအချို့ကိုပါဆေးထည့်ပေးသည်...
ဆော့ဂျင် ဂျန်းကုရဲ့နောက်ကျောက သူကုတ်ခြစ်ထားတဲ့ဒဏ်ရာတွေကို ရုတ်တရတ်သတိရသွားသည်...
"မင်းရဲ့ နောက်ကျားကဒဏ်ရာတွေရော ငါဆေးကူထည့်ပေးရမလား"
"ရပါတယ် ကျွန်တော်ထည့်ပီးပီ ပီးတော့ဒဏ်ရာကကြီးတာမှမဟုတ်ပဲ"
"အင်း မြန်မြန်လုပ်...ပီးရင် ယွန်းဂီတို့နဲ့တွေ့ရဦးမယ်မလား"
"အင်းပါ အချစ်ရဲ့"
"မင်း!!!"
ချစ်သူနှစ်ယောက်ရဲ့ရယ်မောသံ စနောက်သံတွေဟာ ကော်ဖီဆိုင်လေးထဲမှာပြံ့လွှင့်နေလေသည်...
.
.
.
.
.
.
.......Namjin.... X...... Jinkook...........
AN:
စာလုံးရေ 2590ပါ အများကြီးကျော်ပါတယ်နော် အရင်အပိုင်းလဲစာလုံးရေကျော်ပါတယ် အရှည်ကြီးတွေရေပေးထားတာနော်
အပိုင်း 35လောက် completeမှာပါ
ဖတ်ပေးတဲ့သူတဦးတယောက်ခြင်းကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်
Love you all❤️
Take care
...........................................................
Zawgyi
ေဆာ့ဂ်င္ လက္ထဲကအမိႈက္ထုပ္အေလးႀကီးကိုသယ္ရင္း
-0ဒီဂရီ႐ွိေနေသာ အေအးဒဏ္ကိုအံတုကာ ဆိုင္အေနာက္ဖက္လမ္းၾကားထဲကိုထြက္လာခဲ့လိုက္သည္..
ဆိုင္ရဲ႕အေနာက္ဖက္မနီးမေဝးက ဓာတ္တိုင္မွာလူတေယာက္ေနာက္ေက်ာေပးကာ မွီရင္းေဆးလိပ္ေသာက္ေနသည္...ထိုသူဟာအ၀တ္အစားကိုထူထူမ၀တ္ထားတဲ့အျပင္ အလင္းေရာင္မွီန္မွိန္ေအာက္မွာလြမ္းေဆြးေနပုံေပၚသည္..
ေဆာ့ဂ်င္ ထိုသူ႕ရဲ႕ေနာက္ကေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ယုံနဲ႔ထိုသူဘယ္သူလဲဆိုတာကို သိသြားခဲ့သည္.... အဖန္ဖန္အခါခါထိုသူနဲ႔ေတြ႕ရင္ မၿပိဳလဲေစဖို႔စိတ္ကူးခဲ့ေပမဲ့လက္ေတြ႕ေတြ႕ရတဲ့အခါမွာ သူ႕ရဲ႕ႏွလုံးသားဟာမတည္ၿငိမ္ႏိုင္ေတာ့ေပ...ေဆာ့ဂ်င္ လက္ထဲကအထုပ္ေတြကိုပစ္ခ်လိုက္ရင္း ထိုသူ႕ရဲ႕ေနာက္ေက်ာျပင္စီကိုတင္းၾကပ္စြာဖတ္လိုက္သည္
"ဂ်င္.."
"ဂ်န္းကု ငါမင္းကိုအရမ္းလြမ္းေနခဲ့တာ..."
.
.
.
.
.
.
ဂ်န္းကုတေယာက္ညတိုင္း ေကာ္ဖီဆိုင္အေနာက္ဖက္ျမင္ႏိုင္တဲ့ေနရာေလးကေနအၿမဲ ေဆာ့ဂ်င္ကိုေငးၾကည့္မိသည္... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ထိုသူ႕ရဲ႕အျပဳံးေတြကို အေဝးကျမင္ႏိုင္ျခင္းကလည္း ကံေကာင္းျခင္းတခုေပမဟုတ္ပါလား...ထိုသူ႕ရဲ႕အျပဳံးေတြကိုျမင္ေတြရဖို႔ ဂ်န္းကုအေအးဒဏ္ကိုလဲအာ႐ုံမစိုက္ႏိုင္ပါေပ..
သို႔ေသာ္ အေနာက္ဖက္ကေနေထြးေပြ႕ခံလိုက္ရပီး ခံစားလိုက္ရတဲ့ေႏြးေထြးမႈေလးေၾကာင့္ ဂ်န္းကုစိတ္လႈပ္႐ွားမိသြားသည္...
"ဂ်င္..."
"ဂ်န္းကု ငါမင္းကိုအရမ္းလြမ္းေနခဲ့တာ...."
ၿပိဳင္တူထြက္လာတဲ့အသံႏွစ္သံမွာ ဂ်န္းကုရဲ႕အသံဟာအနည္းငယ္တုန္ရီေနပီး ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕အသံဟာငိုေႂကြးေနသည့္ ႐ိႈက္သံအခ်ိဳ႕ပါ၀င္ေနသည္...
"ငိုေနတာလားဂ်င္"
"လွည့္မၾကည့္ပါနဲ႔ ဂ်န္းကု ငါငိုေနတာ မင္းကိုမျမင္ေစခ်င္ဘူး... ပီးေတာ့ ဒီတေခါက္မင္းကိုငါ့ကိုလွည့္ၾကည့္ရင္ ငါမင္းစီကေနဘလိုမွ႐ုန္းထြက္ႏိုင္ေတာ့မွာမဟုတ္ဖူး"
ဂ်န္းကု ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕ေထြးေပြ႕ထားတဲ့လက္ေလးေတြကို အသာျဖည္ခ်ရင္း ေဆာ့ဂ်င္ဘက္ကိုလွည့္ကာ မ်က္ရည္ေတြသုတ္ေပးေနမိသည္ ...
"ကိုယ္လည္းမင္းကိုလြမ္းေနခဲ့တာဂ်င္"
ဂ်န္းကု ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕အနီးႏႈတ္ခမ္းပါးေလးေတြကို တစိုက္မတ္မတ္နမ္႐ိႈက္လိုက္သည္... ထိုသူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အနမ္းဟာ သူတို႔ေဝးကြာခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေတြကိုကိုယ္စားျပဳသေယာင္ အလြန္ပင္႐ွည္ၾကာလြန္းလွသည္....
ထို႔အတူသာမန္အနမ္းေလးမွသည့္ ရမက္ဆန္ေသာအနမ္းတခုအသြင္သို႔ ကူးေျပာင္းသြားေတာ့သည္...
.
.
.
.
.
.
⚠️Warning:
In this episode contains some adult scenes.So don't read young reader(under 18)⚠️
(ပုစိေလးပဲပါမွာပါ...မဖတ္ခ်င္ရင္ေက်ာ္သြားၾကပါ)
ဂ်န္းကု အခန္းတခါးလက္ကိုင္ကို လက္တဖက္ထဲနဲ႔လွည့္ဖြင့္လိုက္သည္...
တျခားတဖက္ကေတာ့ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕ခါးေတြကိုေပြ႕ဖက္ထားပီး ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုဟာလည္းထပ္တူက်ေနေလသည္...
ေဆာ့ဂ်င္ ထိုဖြင့္ထားတဲ့တံခါးကိုေျခေထာက္နဲ႔ကန္ကာတြန္းလိုက္သည္..ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္ဟာလည္း ဂ်န္းကုရဲ႕ပခုံးေပၚမွာခ်ိတ္တြဲလ်က္႐ွိေနသည္..
ထိုသူႏွစ္ဦးရဲ႕အနမ္းဟာအခုထိမျပတ္ေသးေပ..ေဆာ့ဂ်င္ ဂ်န္းကုရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုအသာကိုက္လိုက္သည္..ဂ်န္းကုလည္း ေဆာ့ဂ်င္ ေနရခက္သည္ကိုသိ၍အနမ္ဆက္ကိုရပ္လိုက္သည္.. ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕ရင္ဘတ္ဟာ ေမာဟိုက္ေနမႈေၾကာင့္နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ျဖစ္ေနပီး ဂ်န္းကုတေယာက္ကေတာ့ ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕မ်က္ႏွာအႏွံ႔ကိုအသာအယာနမ္းေနေလသည္...
ဂ်န္းကု ေဆာ့ဂ်င္ကို ေပြ႕ခ်ီလိုက္ပီး စားပြဲခုံေပၚကိုတင္လိုက္လိုက္သည္...
"အကိုက အရမ္းကိုဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိတယ္"
ေဆာ့ဂ်င္အံ့ဩသြားမိသည္.. တကယ္ပင္ေဆာ့ဂ်င္ကဂ်န္းကုထက္အသက္ႀကီးသည္ မွန္ေသာ္လည္းဂ်န္းကုဘက္ကတခါမွအကိုဆိုပီးေခၚခဲ့တာမ်ိဳးမ႐ွိေပ..
ဂ်န္းကု ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္႐ိႈက္ရင္း လက္တဖက္ဟာေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕အက်ႌေအာက္ကိုတိုး၀င္ကာ ေနာက္ေက်ာျပင္ကိုပြတ္သပ္ေနသည္.. ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕ေျခေထာက္ေတြဟာဂ်န္းကုရဲ႕ခါးမွာတြယ္ခ်ိတ္ထားပီး လက္ႏွစ္ဖက္ဟာလည္း ဂ်န္းကုရဲ႕ပုခုံးေတြေပၚမွာ႐ွိေနသည္...
ဂ်န္းကု ေဆာ့ဂ်င္ကိုအိပ္ယာထက္ေပၚ အသာအယာခ်လိုက္ရင္း ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႔ကိုႏူးညံ့စြာပြတ္သပ္ေနသည္...
မၾကာခင္မွာပင္ႏွစ္ဦးစလုံးကိုယ္ေပၚက အ၀တ္အစားေတြဟာ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ က်ေရာက္သြားေတာ့သည္...
"အကို ကြၽန္ေတာ့ကိုၾကည့္ပါ"
ေဆာ့ဂ်င္အ႐ွက္သည္းစြာ ေဘးဘက္သို႔လွည့္ထားတဲ့မ်က္ႏွာကို ဂ်န္းကုအသာအသာဆြဲယူလိုက္သည္... ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕ဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ဟာျဖဴေဖြးဝင္းမြတ္ေနပီး ဂ်န္းကုရဲ႕အနမ္းၾကမ္းၾကမ္းေတြေၾကာင့္ အနီေရာင္အကြတ္တခ်ိဳ႕ျဖစ္ေပၚေနသည္.. ဂ်န္းကုရဲ႕ရင္ဘတ္ဟာေတာ့အင္မတန္ကို ေတာင့္တင္းခိုင္မာတဲ့ႂကြက္သားေတြဟာေနရာယူထားပီး ထိုႂကြက္သားေတြရဲ႕အထက္ ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္ေနရာမွာ Kim Seok Jin ဆိုတဲ့တက္တူးေလးတခုက ေနရာယူထားေလသည္...
ေဆာ့ဂ်င္ ထိုတက္တူးေလးကိုအသာအယာကိုင္ၾကည့္လိုက္မိသည္...
"တက္တူးအသစ္လား"
"အင္း အကိုႀကိဳက္တယ္မလား"
ေဆာ့ဂ်င္ ဂ်န္းကုရဲ႕ရင္ဘတ္ေပၚကထိုတက္တူးေလးကို နမ္း႐ိႈက္လိုက္သည္.. ဂ်န္းကု ေဆာ့ဂ်င္ကိုအိပ္ယာထပ္အျမန္ျပန္လွဲခ်လိုက္ရင္း...
"အကို႔ကို ကြၽန္ေတာ္အခြင့္အေရးတခုေပးမယ္..
အခုခ်ိန္မွာ အကိုရပ္ေစခ်င္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ရပ္ပီးထြက္သြားေပးမယ္.. အကယ္၍အကိုကဘာမွမေျပာဘူးဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေနာက္ျပန္လွည့္ေတာ့မွာမဟုတ္ဖူးေနာ္..."
ေဆာ့ဂ်င္ ျပဳံးရင္းေခါင္းကိုၿငိမ့္ျပလိုက္သည္..
တခါတည္းတိုး၀င္လာတဲ့ထိုသူ႕ရဲ႕အေသြးအသာဟာေဆာ့ဂ်င္ကို နာက်င္ေစသည္.. သို႔ေသာ္ထိုသူရဲ႕ႏူးညံ့လြန္းတဲ့အနမ္းေတြဟာထိုနာက်င္မႈေတြကိုေလ်ာ့နည္းေစသည္..
ေဆာ့ဂ်င္ အသံမထြက္မိေအာင္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုကိုက္ထားလိုက္သည္...
"အကို နာရင္ ကြၽန္ေတာ့လက္ကိုကိုက္လိုက္ရတယ္.. ႏႈတ္ခမ္းကိုေတာ့ကိုက္မထားပါနဲ႔"
ဂ်န္းကု ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုလက္ညိႇဳးနဲ႔ထိရင္း ႏူးညံ့စြာေျပာလာေလသည္.. ထိုအတူလႈပ္႐ွားမႈတခ်ိဳ႕ဟာလည္းရပ္တန္႔မသြားေပ..
"အ!!"
ေဆာ့ဂ်င္ ထိန္းေနသည့္ၾကားကညီးသံတခ်ိဳ႕ထြက္သြားသည္..
"ကြၽန္ေတာ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသြားမယ္ေနာ္ အကိုစိတ္ေလွ်ာ့ထား"
"အ..ဂ်န္းကု..ငါ..ငါမရဘူးထင္တယ္.."
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး... အကို ကြၽန္ေတာ့ကိုယုံတယ္မလား"
ေဆာ့ဂ်င္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္..ဂ်န္းကု ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕လက္ဖဝါးေလးေတြကိုတယုတယနမ္း႐ိႈက္ရင္း အဆုံးမ႐ွိတဲ့အခ်စ္ပင္လယ္ျပင္ထဲကိုတိုး၀င္သြားေတာ့သည္..
ဘလိုပဲျဖစ္ေနပါေစ ဂ်န္းကုရဲ႕လႈပ္႐ွားမႈအားလုံးဟာ ေဆာ့ဂ်င္အတြက္ ႏူးညံ့ျငင္သာလြန္းလွပါသည္...
(AN:🤧အေပၚကသာသာေရးတာမဟုတ္ပါဘူး...)
.
.
.
.
.
.
ေဆာ့ဂ်င္ ႏိုးေနေသာ္လည္း မ်က္လုံးမွိတ္ရင္းမွိန္းေနမိသည္... တညလုံးပင္ပင္ထားတာေၾကာင့္ တကိုယ္လုံးႏုံးခ်ိေနပီး ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းတေနရာကလည္းနာက်င္ေနေလသည္..
ဂ်န္းကုရဲ႕သက္လုံေကာင္းမႈကေတာ့ ေျပာစရာပင္မလိုေတာ့ေပ..ေနာက္က္ဆုံးေဆာ့ဂ်င္ ဘလိုမွမျဖစ္ေတာ့လို႔သာရပ္ေပးခဲ့ရပုံပင္...
*ေခ်ာက္*
ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးပြင့္လာပီးအတြင္းထဲကေန ဂ်န္းကုထြက္လာသည္.. ဂ်န္းကုရဲ႕လက္ထဲမွာေရဇလုံတခုနဲ႔အ၀တ္တစပါလာသည္.. ဂ်န္းကု ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕အေနာက္ဘက္မွာထိုင္လိုက္ရင္း ေဆာ့ဂ်င္ရင္ဘတ္ထိဆြဲျခဳံထားတဲ့ေစာင္ကိုဆြဲဖယ္လိုက္သည္..
"ဂ်န္းကု ငါ...ငါမရေတာ့ဘူးေနာ္ မင္းဘာလုပ္မလို႔လဲ"
ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔နဲ႔ ေစာင္ကိုျပန္ဆြဲျခဳံေနတဲ့ဂ်င္ေၾကာင့္ ဂ်န္းကုအသာရီလိုက္မိသည္...
"အကိုက ဘာလုပ္မယ္ထင္လို႔လဲ ကြၽန္ေတာ္အကို႔ကိုသန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ေပးမလို႔"
"ရတယ္ မလိုပါဘူး... ငါလည္းေယာက်္ားေလးပဲ ကိုယ့္ဘာသာလုပ္မယ္"
ဂ်န္းကု ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕တင္ပါးကိုအသာ႐ိုက္လိုက္ရင္း..
"အိပ္ယာေပၚကေနမဆင္းႏိုင္ပဲနဲ႔ဘလိုကိုယ္တိုင္လုပ္မွာလဲ.. ပီးေတာ့အကို႔ေယာက်္ားေလးဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သိသားပဲ မေန႔ညတုန္းကအကုန္ျမင္ပီးပီေလ.."
"မင္း!!"
ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕ မ်က္ႏွာဟာ႐ွက္တာေၾကာင့္ေရာ ေဒါသေၾကာင့္ေရာနီရဲလာခဲ့ေလသည္.. ဂ်န္းကု..ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကိုအသာဆြဲလွည့္ကာ ေစာင္ကိုဖယ္လိုက္သည္.. ထို႔ေနာက္ ေရေႏြးဇလုံထဲကေနအ၀တ္နဲ႔အသာအယာသန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ေပးေနသည္..
"နာေသးလား "
"အင္း.. နဲနဲ"
"ဒီမွာေယာင္ေနပီ ခနေနေဆးထည့္ေပးမယ္ေနာ္"
"အဲ့တာ မင္းေၾကာင့္ေလ မင္းမေမ့နဲ႔ဦး.. ငါမင္းကိုခြင့္လႊတ္ေသးတာမဟုတ္ဖူး"
ဂ်န္းကု ကေတာ့ရီလ်က္သာသန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ေပးေနသည္..
"ကြၽန္ေတာ္ အကို႔ရဲ႕လက္ကိုမလႊတ္ေတာ့ဘူး အကိုလည္းကြၽန္ေတာ့ကိုထားခဲ့လို႔မရဘူးေနာ္"
"အင္းပါ"
"ကြၽန္ေတာ္အကို႔ကိုလိမ္ခဲ့တာေတြအတြက္ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ေဆာ့ဂ်င္ ဂ်န္းကုကိုလွည့္ၾကည့္ဖို႔လုပ္ေတာ့ ခါးကနာတဲ့ဒဏ္ေၾကာင့္မ်က္ႏွာနဲနဲပ်က္သြားမိသည္... ဒါကိုေတြ႕တဲ့ဂ်န္းကုက ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕ခါးကိုေပြ႕ရင္းလွည့္ရအဆင္ေျပေအာင္ ကူညီေပးသည္.. ဂ်န္းကုကေဆာ့ဂ်င္ကိုအရမ္းဂ႐ုစိုက္ပါသည္... မေန႔ညကႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ႕ပထမဆုံးျဖစ္သည့္တိုင္ ဂ်န္းကုကအေကာင္းတုံးစြမ္းေဆာင္ႏိုင္သည္.. ထို႔အတူေဆာ့ဂ်င္အေပၚမွာလည္းျငင္သာလြန္းလွသည္... မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ ေသြးစေတြကပ္ေနတဲ့အိပ္ယာခင္းကိုသူကိုယ္တိုင္လဲရင္း ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕သန္႔႐ွင္းေရးအထိပါ သူတေယာက္တည္းသိမ္းက်ံဳးပီးလုပ္ေပး႐ွာသည္..
"ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္အကို႔ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာေတာ့တကယ္ပါ"
"ငါယုံပါတယ္ ငါလည္းမင္းကိုခ်စ္တယ္ ေနာက္တခါငါ့ကိုထပ္မလိမ္နဲ႔ေတာ့ ၾကားလား"
ေဆာ့ဂ်င္ ဂ်န္းကုရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုထိ႐ုံေလးနမ္းလိုက္သည္ ဂ်န္းကုကေဆာ့ဂ်င္ကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ရင္း ေခါင္းေလးကိုအသာပြတ္သပ္ေပးေနသည္..ေဆာ့ဂ်င္တညလုံးဂ်နါးကုရဲ႕လက္ကိုေခါင္းအုံးထားသည့္တိုင္ေအာင္ ဂ်န္းကုကေတာ့မၿငီးျငဴခဲ့ေပ...
"အကို ခနကြၽန္ေတာ္ေဆးထည့္ေပးမယ္"
"အင္း"
ဂ်န္းကု ကုတင္ေပၚကေနဆင္းပီး အံ့ဆြဲေတြထဲကိုေမႊေႏွာက္႐ွာေတာ့သည္..
"အကို အကိုက္ခဲေပ်ာက္ေဆး႐ွိလား?"
"အင္း ညာဖက္ဗီ႐ိုထဲမွာ"
အခုသူတို႔႐ွိေနသည့္ေနရာဟာ ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕ေကာင္ဖီဆိုင္အေပၚထပ္ေလးျဖစ္သည္.. ေဆာ့ဂ်င္ နမ္ဂြၽန္းအိမ္ကထြက္ပီးကတည္းက ဒီေနရာေလးမွာပဲေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္..
*Ring* Ring*
ဂ်န္းကုရဲ႕ဖုန္းျမည္လာတာေၾကာင့္ ေဆာ့ဂ်င္ ဂ်န္းကုကိုလွမ္းေျပာလိုက္သည္..
"မင္းဖုန္းလာေနတယ္ ဂ်န္းကု"
"အကို ကိုင္လိုက္ေလ"
ေဆာ့ဂ်င္လည္း ဖုန္းကိုေျဖေပးလိုက္သည္...
#'Hello..'
'ဂ်င္ မင္းဘယ္လိုလုပ္ ဂ်န္းကုဖုန္းကိုကိုင္တာလဲ... မင္းနဲ႔သူအဆင္ေျပသြားပီလား'#
ေဆာ့ဂ်င္ အသံၾကားလိုက္တာနဲ႔သူ႕သူငယ္ခ်င္းမင္ယြန္းဂီမွန္း သိလိုက္သည္၏...
#'အင္း... အဆင္ေျပသြားပီ...
'ေကာင္းပါတယ္... ဒါနဲ႔မေန႔ညကမင္တို႔ႏွစ္ေယာက္တူတူ႐ွိေနတာလား'#
ဟိုကသေဘာ႐ိုးေမးေသာ္လည္း ေဆာ့ဂ်င္မ်က္ႏွာတခုလုံးပူလာေလသည္...
#'အင္း.. ဘာလို႔လဲ..
'ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ငါသူ႕ကိုဆက္သြယ္လို႔မရလို႔'
'ဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲ?'#
ဖုန္းရဲ႕တဖက္ကယြန္းဂီရဲ႕အသံဟာၿငိမ္က်သြားသည္...
#'မင္း ဂ်န္းဟိုေဆာ့ေပ်ာက္သြားတာသိလား..'#
ေဆာ့ဂ်င္ အံ့ဩသြားသည္..
ဒီကိစၥသူအခုမွၾကားဖူးခ်င္းပင္... ဂ်န္းဟိုေဆာ့နဲ႔သူမရင္းႏွီးေပမဲ့႐ုတ္တရတ္စိတ္ပူသြားမိသည္..
#'အခုေရာ ႐ွာေတြ႕ပီလား '
'မေတြ႕ေသးဘူး.. အဲဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သတ္ပီးေျပာစရာ႐ွိလို႔ ငါေရာထယ္ေယာင္းေရာ ဂ်န္းကုကိုမေန႔ညကတည္းကဆက္သြယ္ေနတာ... သူ႕ကိုအရင္ေတြ႕ေနက်ေနရာလာခဲ့ဖို႔ေျပာလိုက္ဦး'
'အင္း.. ငါေျပာေပးမယ္'
'ပီးေတာ့...ဂ်င္ မင္းငါ့ကိုေရာခြင့္လႊတ္ႏိုင္မလား... ငါမင္းကိုတကယ့္သူငယ္ခ်င္းလိုသေဘာထားခဲ့တာပါ..'#
ေဆာ့ဂ်င္ျပဳံးလိုက္ရင္း...
#'ငါမင္းကိုခြင့္လႊတ္ပါတယ္.. အဲဒီအစားငါ့ကိုေနာက္တခါထပ္မလိမ္နဲ႔.. မဖုံးကြယ္နဲ႔ေတာ့..'
'ေအးပါကြာ.. ဒါဆိုငါဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္'#
ေဆာ့ဂ်င္ ဖုန္းခ်ပီးခ်ိန္မွာ ဂ်န္းကုဟာကုတင္ေပၚကိုျပန္ေရာက္ႏွင့္ပီးျဖစ္သည္... သူ႕လက္ထဲမွာေဆးဗူးေတြရယ္ ေရတခြက္ရယ္လည္း႐ွိေနသည္..
"ယြန္းဂီစီက.."
ေဆာ့ဂ်င္ေျပာေတာ့ ဂ်န္းကုကေခါင္းကိုသာၿငိမ့္ျပသည္..
"ဂ်န္းဟိုေဆာ့ေပ်ာက္သြားတယ္ဆို..."
"အင္း"
"အရင္ေတြ႕ေနက်ေနရာမွာ ယြန္းဂီတို႔ေစာင့္ေနမယ္တဲ့"
ဂ်န္းကုက ေဆးတလုံးကိုေဆာ့ဂ်င္လက္ထဲထည့္ေပးလိုက္သည္..
"ေဆးေသာက္လိုက္ဦး.. အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆး"
ေဆာ့ဂ်င္ ဂ်န္းကုေပးတဲ့ေရနဲ႔ေဆးကိုေသာက္လိုက္သည္...
"အကိုေရာ.. ကြၽန္ေတာ္နဲ႔တူတူလိုက္ခ်င္လား"
ေဆာ့ဂ်င္ မယုံသလိုေမးလိုက္သည္...
"ငါလိုက္လို႔ရရဲ႕လား.."
ဂ်န္းကုက ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕ေခါင္းေလးကိုအသာပြတ္ရင္း..
"ရတာေပါ့... အခုကစပီး အကို႔ကိုဘာမွထပ္မဖုံးကြယ္ေတာ့ဘူး"
ေဆာ့ဂ်င္ျပဳံးရင္း ဂ်န္းကုကိုေပြ႕ဖက္လိုက္သည္...
"အကို ေမွာက္ေပးဦး"
"ဟင္?"
အထိတ္တလန္႔ျဖစ္ေနတဲ့ ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕နဖူးေလးကိုဂ်န္းကုအသာေတာက္လိုက္သည္..
"ဘာေတြေတြးေနတာလဲ ေဆးထည့္ေပးမလို႔ ပီးရင္ခါးကိုေရာေဆးလိမ္းေပးမလို႔"
ေဆာ့ဂ်င္ ဂ်န္းကုပိုမ်က္ေစာင္းထိုးရင္း ခႏၶာကိုယ္ကိုအနည္းငယ္ေမွာက္ေပးလိုက္သည္...ဂ်န္းကုကခါးတေလွ်ာက္ကိုေဆးလိမ္းပီး ႏွိပ္ေပးတဲ့အျပင္ ဒဏ္ျဖစ္ေနတဲ့ေနရာအခ်ိဳ႕ကိုပါေဆးထည့္ေပးသည္...
ေဆာ့ဂ်င္ ဂ်န္းကုရဲ႕ေနာက္ေက်ာက သူကုတ္ျခစ္ထားတဲ့ဒဏ္ရာေတြကို ႐ုတ္တရတ္သတိရသြားသည္...
"မင္းရဲ႕ ေနာက္က်ားကဒဏ္ရာေတြေရာ ငါေဆးကူထည့္ေပးရမလား"
"ရပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္ထည့္ပီးပီ ပီးေတာ့ဒဏ္ရာကႀကီးတာမွမဟုတ္ပဲ"
"အင္း ျမန္ျမန္လုပ္...ပီးရင္ ယြန္းဂီတို႔နဲ႔ေတြ႕ရဦးမယ္မလား"
"အင္းပါ အခ်စ္ရဲ႕"
"မင္း!!!"
ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ရယ္ေမာသံ စေနာက္သံေတြဟာ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးထဲမွာျပံ့လႊင့္ေနေလသည္...
.
.
.
.
.
.
.......Namjin.... X...... Jinkook...........
AN:
စာလုံးေရ 2590ပါ အမ်ားႀကီးေက်ာ္ပါတယ္ေနာ္ အရင္အပိုင္းလဲစာလုံးေရေက်ာ္ပါတယ္ အ႐ွည္ႀကီးေတြေရေပးထားတာေနာ္
အပိုင္း 35ေလာက္ completeမွာပါ
ဖတ္ေပးတဲ့သူတဦးတေယာက္ျခင္းကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္
Love you all❤️
Take care
...........................................................