Zawgyi
လျပည့္ညေလးတည ခ်ယ္ရီပန္းတို့ပြင့္သည့္ရာသီ။
သစ္ရြက္တို့မွာ အခ်င္းခ်င္းတိုက္ခိုက္ေနသည့္အလား ရွဲ ရွဲ ရွဲ နွင့္ ျမည္ေနသည္။
နန္းေဆာင္တခုလုံးမွာလည္း အလုပ္ရွုပ္ေနျကရသည္။ကင္မ္မင္းျကီးက အရမ္း စိတ္ပူေနသလို အျငိမ္မေန။အထိန္းေတာ္ျကီးမွာေတာ့ စိတ္ေအးေအးထားရန္ ေျပါေနရသည္။မင္းျကးီ၏ မိဘမ်ားနွင့္ ေယာက္ခမတို့မွာေတာ့ ဒီတိုင္းထိုင္ေစာင့္ေနျကသည္။မင္းျကီးက သူ၏အခ်စ္ဆုံးမိဘုရားအတြက္ အရမ္းစိတ္ပူေနသလို မျကာခင္ ေရာက္လာေတာ့မည္ အရာတခုအတြက္လည္း စိတ္လွုပ္ရွားေနခဲ့သည္။
အေစခံေတြက နန္းေဆာင္ထဲ ဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္နွင့္ပင္။
"မိဘုရားျကီး...အားတင္းထားပါ...မိဘုရားျကီး..."
မင္းျကီး သူ့မိဘူရားအတြက္ အရမ္းပင္စိတ္ပူေနသည္။
သူ့မိဘုရားနာက်င္ေနသည့္အသံေတြကို သူမျကားခ်င္ပါ သို့ေသာ္ နာက်င္မွုအတြက္ ျပန္ရလာမည့္ အရာကိုလည္း သူလိုခ်င္မိသည္။
အခ်ိန္အတန္ျကာျပီးေနာက္တြင္ေတာ့
"အူဝဲ..အူဝဲ..အူဝဲ"
အသံေလးသည္ နန္းေတာ္တခုလုံးထဲသို့ ဝင္ေရာက္သြားခဲ့၏။
လူတိုင္း၏နလုံးသားကို ညို့ယူသြားခဲ့သည္။
ထူးဆန္းသည့္အရာမ်ားသည္ ကေလးေလး ေလာကထဲေရာက္လာသည္နွင့္ ျဖစ္ေပါလာခဲ့သည္။
အသံေလး ပတ္ဝန္းက်င္သို့ ပ်ံနွံသြားသည့္အခ်ိန္မွာပင္ ျကယ္မ်ားသည္ သိသိသာသာ ပိုေတာက္ပလာခဲ့သည္။ေရကန္ထဲ၌ ရွိေသာ ျကာပန္းမ်ားသည္ ညဘက္တြင္ပင္ ဖူးပြင့္လာခဲ့သည္။ခ်ယ္ရီးပန္းတို့သည္ လန္းဆန္းလာခဲျ့ပီး ေတာက္ပေနခဲ့သည္။အထူးဆန္းဆုံးမွာ နွစ္ငါးရာမျပည့္ေသးပဲ နွစ္ငါးရာမွ တခါပ်ံေလ့ရွိေသာ ဇာမဏီငွက္မွာ ပ်ံသန္းလာခဲ့သည္။
မင္းျကီးမွအစ လူအားလုံး မွင္သက္ေနမိသည္။ထူးဆန္းလြန္းသည္မဟုတ္ေလာ။ကံေကာင္းျခင္းေတြမ်ားလား။
သတျိပန္ဝင္လာခ်ိန္မွာေတာ့ မင္းျကီးခဗ်ာ မ်က္ရည္ပင္ ဝဲေနေလျပီ။သူ၏ရင္ေသြးေလးသည္ ေလာကျကီးထဲသို့ ဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္။ထိုျ့ပင္ ထိုေသြးသားသည္ သူ့၏ပထမဆုံး ရင္ေသြးျဖစ္၏။အရင္တုန္းက မိဘုရားကို ခ်စ္သလို အခုအခါ သူ၏အခ်စ္ေတြကို ရင္ေသြးေလးဆီသိူ့ ခြဲေဝေပးရေတာ့မည္။ကေလးေလးကို အရာရာတတ္ေျမာက္ေတာင္ သင္ေပးရေတာ့မည္။ သူသည္ဖခင္တေယာက္ ျဖစ္လာေလျပီ။
"မင္းျကီး နန္းေဆာင္ထဲကို ဝင္လာလို့ရပါျပီ"
အေျပးတပိုင္းျဖင့္ နန္းေဆာင္ထဲသို့ ဝင္သြားလိုက္သည္။မိဘုရားသည္အိပ္ရာေပါတြင္ ေမွးေနသည္။ပင္ပန္းသြားျပီ ျဖစ္ေသာ သူ့မိဘုရား၏ လက္သြယ္သြယ္ေလးမ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ထားမိသည္။
"မင္းျကီး"
"မိဘုရား ပင္ပန္းသြားရျပီ"
မိဘုရားက အျပုံးေလးျဖင့္သာ တုျံပန့္သည္။မိဘုရား၏မ်က္ဝန္းထဲတြင္ နူးညံျ့ခင္းတို့ တည္ရွိေနသည္။မီးဖြားသည္ သည္ ကေလးေလးကို နူးညံစြာ ခ်ီလာသည္။
"မင္းျကီး..မိဘုရားျကီး..ကေလးေလးကို ျကည့္ပါအုံး သမီးေလးပါ..မွင္သက္စရာပါပဲ"
မင္းျကီးေကာ မိဘုရားျကီးပါ ကေလးေလးကိုခ်ျိပီ ျကည့္လိုက္သည္။
အနီးထုပ္ထဲက နီတာရဲေလးမွာ အရမ္းပင္ ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းသည္။ပါးျပင္ေလးထက္မွာ ခ်ယ္ရီးပန္းေတြ ပြင့္ေနသလို ပန္းေရာင္ေလးထင္းေနျပီး အသားမွာလည္း ျဖူေဖြးေနခဲ့သည္။မ်က္ေတာင္တို့မွာ ေကာ့ဆင္းေနျပီး မ်က္ခုံးေမြွးတို့မွာ ထင္းေနခဲ့သည္။
ပန္းေရာင္သန္းေနေသာ နွုတ္ခမ္းေလးမွာ လွပလြန္းျပီး ကဗ်ာဆန္လြန္းလွသည္။သျူကီးလာလ်ွင္ ေခ်ာလွပါရဲ့ဆိုတဲ့ သူေတြထက္ လွေနမွာအေသအခ်ာပင္။နတ္သမီးတို့ ေမြးဖြားေသာ ကေလးေလးတေယာက္ပင္လား မသိ။
မင္းျကီးကေတာ့သူ့ရင္ေသြးေလးကိျုကည္ျ့ပီး ျကည္နူးရသည္။
ထို့ေနာက္ငိုေနေသာ မင္းသမီးေလးကို မိခင္နို့တိုက္ေက်ြးလိုက္ရသည္။
"မင္းျကီး မင္းျကီး ကေလးေလးက လွလြန္းဘူးလား"
"လွတာေပါ့ မိဘုရားရယ္ မင္းလိုပဲ"
ထိုစကားေနာက္မွာ မိဘုရားမွာရွက္သြားခဲ့ရသည္။
မင္းျကီးမွာေတာ့ အရွက္သည္းေနတဲ့ သူမိဘုရားနဲ့ ကေလးေလးကိျုကည္ျ့ပီး အခ်စ္ေတြတိုးပြားလာရသည္။
================================
ေနာက္ေန့မနက္တြင္ေတာ့ တိုင္းျပည္ထဲတြင္ အထူးလူသားေလးတေယာက္ ေရာက္လာသည္ကို လူတိုင္းသိသြားျကသည္။လူတိုင္းလည္း ေပ်ာ္ရြွင္ျကရပါသည္။ဘုရင္မင္းျမတ္၏ သားသမီးဆိုသည္မွာ ေတာ္ရုံတန္ရုံမဟုတ္ပါတကား။ေပ်ာ္ရြွင္ျခင္းေတြ သယ္ေဆာင္လာသည္ လူသားေလးေတြပင္။
ထိုလူသားငယ္မင္းသမီးေလးသည္ ခ်ယ္ရီပန္းေတြလို အရမ္းလျွပီး ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းလွသည္။မင္းျကီးကေတာ့ မင္းသမီးေလးေမြးျပီးတာနဲ့ ေနာက္ေန့မွာ ညီလာခံမသြားနိုင္ေသးပါ။ မိဘုရားျကီးကို အထိန္းေတာ္ေတြက ျကည့္ထားပါမည္ဟု ေျပါေသာ္လည္း မရ။သူ့ရဲ့မီးဖြားထားတဲ့ မိဘုရားျကီးကို သူကိုယ္တိုင္ေစာက္ေရွာက္ခ်င္သည္တဲ့ေလ။မင္းသမီးေလးနွင့္ မိဘုရားျကီး နန္းေဆာင္ထဲထားကာ သူကိုယ္တိုင္ နီးနီးကပ္ကပ္ေနေနသည္။
မင္းသမီးေလးက အနွီးထုပ္ထဲတြင္သာ။ျဖူေဖြးေသာအသားအေရနွင့္ ျပစ္ခ်က္မရွိေသာ မ်က္နွာေလးကို ျကည့္လ်ွင္ပင္ ျကည္နူးျခင္းတို့က ခ်က္ခ်င္းျဖစ္ေပါလာရမည္မွာ အမွန္ပင္။
ျပီးေနာက္ မင္းသမီးေလးအတြက္ ကင္ပြန္းတပ္ပြဲကိုလည္း ေသခ်ာ ျပင္ဆင္ရျပန္ေသးသည္။မင္းျကီးကေတာ့ မင္းသမီးေလးေမြးလာကတည္းက ေဖ့ရဲ့ မင္းသမီ္းေလး ေဖ့ရဲ့မင္းသမီးေလး ဟုသာေခါေတာ့သည္။မိဘုရားျကီးကေတာ့ ကင္မ္ထယ္ထယ္ဟုသာ ေပးခ်င္ေနသည္။နာမည္ေလးမွာ ခ်စ္စရာေကာင္းျပးီ လွလည္း လွပါသည္။
မင္းသမီးေလး ေမြးလာကတည္းက မင္းျကီးမွာ အလြန္တရာမွေပ်ာ္ရြင္ေနသည္။ထို့ေျကာင့္ မင္းျကီးက တိုင္းသျူပည္သားအကုန္လုံးကို ေရြွတုန္းေတြခြဲေဝေပးသည္။ကံေကာင္းရင္ေကာင္းသလို ေတာထဲတြင္ ေရြွေတြ ေတြ့ေနရေသာ တိုင္းသျူပည္သားမ်ားအတြက္ ေရြွတုန္းဆိုသည္မွာ မဆန္းေသာ္လည္း သူတို့ေလးစားရေသာ ဘုရင္ျကီးေပးသည့္အတြက္ ေပ်ာ္ရြွင္ရပါသည္ ထိုျ့ပင္ မိဘုရားျကီးမွာ ကေလးေလးကို ေအာင္ျမင္စြာေမြးဖြားနိုင္ခဲ့ေသာေျကာက့္ အေပ်ာ္ေပါ အေပ်ာ္ဆင့္ရသည္။
မင္းျကီးက ကင္ပြန္းတပ္ပြဲအတြက္ သူကိုယ္တိုင္ ျကီးျကပ္ျပီး ျပင္ဆင္ေစသည္။တျခါးတိုင္းျပည္ေတြကို ဖိတ္ဖို့အတြက္အတြက္လည္း အထူးဖိတ္စာေတြလုပ္ရေသးသည္။ဖိတ္စာေတြကိုလည္း သူကိုယ္တိုင္ လက္ေမာင္းျပုတ္ခမန္း ေရးသည္။သူ၏ ပထမဆုံးရင္ေသြးေလးအတြက္ အရာအားလုံးသည္ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ ျဖစ္မေနသင့္ဘူးမလား။ဘုရင့္သမီးေတာ္အတြက္ အရာအားလုံးက အဖိုးတန္ေနရမည္ပင္။
တျခါးတိုင္းျပည္ျကီးေတြ အပါအဝင္ ဒုတိယေျမာက္ အစစအရာရာေကာင္းမြန္ျပီး အင္အားျကီးေသာ ဂ်ြန္နိုင္ငံကိုလည္း ဖိတ္ရေသးသည္။ထိုျ့ပင္ ဂ်ြန္ဘုရင္မွာ ကင္မ္ဘုရင္ျကီးနွင့္ ေတာ္ေတာ္ပင္ ရင္းနွီးသည္။တိုင္းျပည္နွစ္ခု၏ ဆက္ဆံေရးမွာလည္း အလြန္ေကာင္းမြန္လွသည္။
သူတို့၏ အိမ္ေရွ့စံလည္း ေမြးဖြားတုန္းကလည္း ပြဲဖိတ္သည္ သူတို့တက္ေရာက္ခဲ့ပါသည္။
ဂ်ြန္တိုင္းျပည္မွာလည္း မင္းသားေလးရွိသည္ပင္။အိမ္ေရွ့စျံဖစ္လာမည့္ မင္းသားေလးမွာ ယခုဆိုလ်ွင္ သုံးနွစ္ပင္ ရွိလာေတာ့မည္။
ဘယ္လိုပျဲဖစ္ပါေစ ကင္ပြန္းတပ္ပြဲေလးသည္ က်င္းပရန္ နီးကပ္လာခဲ့ပါသည္။
လူတိုင္းသည္လည္း ခ်ယ္ရီ သို့မဟုတ္ ဇာမဏီ မင္းသမီးေလးကိုလည္း ျမင္ေတြ့ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
================================
2133wordsပဲ ရွိလို့ sorryပါ
အရင္တုန္းက အပိုင္းေလးေတြ ေရးဖူးေပမယ့္ အမ်ားျကီး မေရးဖူးလို့ပါ ျပီးေတာ့ ညဘက္မွာ ေရးေနတာ မအိပ္ေသးရင္ ေငါက္ခံရမွာဆိုးလို့ပါ
ဘိုင့္ဘိုင့္
Erlina
================================
Unicode
လပြည့်ညလေးတည ချယ်ရီပန်းတို့ပွင့်သည့်ရာသီ။
သစ်ရွက်တို့မှာ အချင်းချင်းတိုက်ခိုက်နေသည့်အလား ရွဲ ရွဲ ရွဲ နှင့် မြည်နေသည်။
နန်းဆောင်တခုလုံးမှာလည်း အလုပ်ရှုပ်နေကြရသည်။ကင်မ်မင်းကြီးက အရမ်း စိတ်ပူနေသလို အငြိမ်မနေ။အထိန်းတော်ကြီးမှာတော့ စိတ်အေးအေးထားရန် ပြေါနေရသည်။မင်းကြးီ၏ မိဘများနှင့် ယောက်ခမတို့မှာတော့ ဒီတိုင်းထိုင်စောင့်နေကြသည်။မင်းကြီးက သူ၏အချစ်ဆုံးမိဘုရားအတွက် အရမ်းစိတ်ပူနေသလို မကြာခင် ရောက်လာတော့မည် အရာတခုအတွက်လည်း စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့သည်။
အစေခံတွေက နန်းဆောင်ထဲ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်နှင့်ပင်။
"မိဘုရားကြီး...အားတင်းထားပါ...မိဘုရားကြီး..."
မင်းကြီး သူ့မိဘူရားအတွက် အရမ်းပင်စိတ်ပူနေသည်။
သူ့မိဘုရားနာကျင်နေသည့်အသံတွေကို သူမကြားချင်ပါ သို့သော် နာကျင်မှုအတွက် ပြန်ရလာမည့် အရာကိုလည်း သူလိုချင်မိသည်။
အချိန်အတန်ကြာပြီးနောက်တွင်တော့
"အူဝဲ..အူဝဲ..အူဝဲ"
အသံလေးသည် နန်းတော်တခုလုံးထဲသို့ ဝင်ရောက်သွားခဲ့၏။
လူတိုင်း၏နလုံးသားကို ညို့ယူသွားခဲ့သည်။
ထူးဆန်းသည့်အရာများသည် ကလေးလေး လောကထဲရောက်လာသည်နှင့် ဖြစ်ပေါလာခဲ့သည်။
အသံလေး ပတ်ဝန်းကျင်သို့ ပျံနှံသွားသည့်အချိန်မှာပင် ကြယ်များသည် သိသိသာသာ ပိုတောက်ပလာခဲ့သည်။ရေကန်ထဲ၌ ရှိသော ကြာပန်းများသည် ညဘက်တွင်ပင် ဖူးပွင့်လာခဲ့သည်။ချယ်ရီးပန်းတို့သည် လန်းဆန်းလာခဲြ့ပီး တောက်ပနေခဲ့သည်။အထူးဆန်းဆုံးမှာ နှစ်ငါးရာမပြည့်သေးပဲ နှစ်ငါးရာမှ တခါပျံလေ့ရှိသော ဇာမဏီငှက်မှာ ပျံသန်းလာခဲ့သည်။
မင်းကြီးမှအစ လူအားလုံး မှင်သက်နေမိသည်။ထူးဆန်းလွန်းသည်မဟုတ်လော။ကံကောင်းခြင်းတွေများလား။
သတြိပန်ဝင်လာချိန်မှာတော့ မင်းကြီးခဗျာ မျက်ရည်ပင် ဝဲနေလေပြီ။သူ၏ရင်သွေးလေးသည် လောကကြီးထဲသို့ ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ထိုြ့ပင် ထိုသွေးသားသည် သူ့၏ပထမဆုံး ရင်သွေးဖြစ်၏။အရင်တုန်းက မိဘုရားကို ခ်စ္သလို အခုအခါ သူ၏အချစ်တွေကို ရင်သွေးလေးဆီသိူ့ ခွဲဝေပေးရတော့မည်။ကလေးလေးကို အရာရာတတ်မြောက်တောင် သင်ပေးရတော့မည်။ သူသည်ဖခင်တယောက် ဖြစ်လာလေပြီ။
"မင်းကြီး နန်းဆောင်ထဲကို ဝင်လာလို့ရပါပြီ"
အပြေးတပိုင်းဖြင့် နန်းဆောင်ထဲသို့ ဝင်သွားလိုက်သည်။မိဘုရားသည်အိပ်ရာပေါတွင် မှေးနေသည်။ပင်ပန်းသွားပြီ ဖြစ်သော သူ့မိဘုရား၏ လက်သွယ်သွယ်လေးများကို ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။
"မင်းကြီး"
"မိဘုရား ပင်ပန်းသွားရပြီ"
မိဘုရားက အပြုံးလေးဖြင့်သာ တုြံပန့်သည်။မိဘုရား၏မျက်ဝန်းထဲတွင် နူးညံြ့ခင်းတို့ တည်ရှိနေသည်။မီးဖွားသည် သည် ကလေးလေးကို နူးညံစြာ ချီလာသည်။
"မင်းကြီး..မိဘုရားကြီး..ကလေးလေးကို ကြည့်ပါအုံး သမီးလေးပါ..မှင်သက်စရာပါပဲ"
မင်းကြီးကော မိဘုရားကြီးပါ ကလေးလေးကိုချြိပီ ကြည့်လိုက်သည်။
အနီးထုပ်ထဲက နီတာရဲလေးမှာ အရမ်းပင် ချစ်စရာကောင်းလွန်းသည်။ပါးပြင်လေးထက်မှာ ချယ်ရီးပန်းတွေ ပွင့်နေသလို ပန်းရောင်လေးထင်းနေပြီး အသားမှာလည်း ဖြူဖွေးနေခဲ့သည်။မျက်တောင်တို့မှာ ကော့ဆင်းနေပြီး မျက်ခုံးမွှေးတို့မှာ ထင်းနေခဲ့သည်။
ပန်းရောင်သန်းနေသော နှုတ်ခမ်းလေးမှာ လှပလွန်းပြီး ကဗျာဆန်လွန်းလှသည်။သြူကီးလာလျှင် ချောလှပါရဲ့ဆိုတဲ့ သူတွေထက် လှနေမှာအသေအချာပင်။နတ်သမီးတို့ မွေးဖွားသော ကလေးလေးတယောက်ပင်လား မသိ။
မင်းကြီးကတော့သူ့ရင်သွေးလေးကိြုကည်ြ့ပီး ကြည်နူးရသည်။
ထို့နောက်ငိုနေသော မင်းသမီးလေးကို မိခင်နို့တိုက်ကျေွးလိုက်ရသည်။
"မင်းကြီး မင်းကြီး ကလေးလေးက လှလွန်းဘူးလား"
"လှတာပေါ့ မိဘုရားရယ် မင်းလိုပဲ"
ထိုစကားနောက်မှာ မိဘုရားမှာရှက်သွားခဲ့ရသည်။
မင်းကြီးမှာတော့ အရှက်သည်းနေတဲ့ သူမိဘုရားနဲ့ ကလေးလေးကိြုကည်ြ့ပီး အချစ်တွေတိုးပွားလာရသည်။
================================
နောက်နေ့မနက်တွင်တော့ တိုင်းပြည်ထဲတွင် အထူးလူသားလေးတယောက် ရောက်လာသည်ကို လူတိုင်းသိသွားကြသည်။လူတိုင်းလည်း ပျော်ရွှင်ကြရပါသည်။ဘုရင်မင်းမြတ်၏ သားသမီးဆိုသည်မှာ တော်ရုံတန်ရုံမဟုတ်ပါတကား။ပျော်ရွှင်ခြင်းတွေ သယ်ဆောင်လာသည် လူသားလေးတွေပင်။
ထိုလူသားငယ်မင်းသမီးလေးသည် ချယ်ရီပန်းတွေလို အရမ်းလြှပီး ချစ်စရာကောင်းလွန်းလှသည်။မင်းကြီးကတော့ မင်းသမီးလေးမွေးပြီးတာနဲ့ နောက်နေ့မှာ ညီလာခံမသွားနိုင်သေးပါ။ မိဘုရားကြီးကို အထိန်းတော်တွေက ကြည့်ထားပါမည်ဟု ပြေါသော်လည်း မရ။သူ့ရဲ့မီးဖြားထားတဲ့ မိဘုရားကြီးကို သူကိုယ်တိုင်စောက်ရှောက်ချင်သည်တဲ့လေ။မင်းသမီးလေးနှင့် မိဘုရားကြီး နန်းဆောင်ထဲထားကာ သူကိုယ်တိုင် နီးနီးကပ်ကပ်နေနေသည်။
မင်းသမီးလေးက အနှီးထုပ်ထဲတွင်သာ။ဖြူဖွေးသောအသားအရေနှင့် ပြစ်ချက်မရှိသော မျက်နှာလေးကို ကြည့်လျှင်ပင် ကြည်နူးခြင်းတို့က ချက်ချင်းဖြစ်ပေါလာရမည်မှာ အမှန်ပင်။
ပြီးနောက် မင်းသမီးလေးအတွက် ကင်ပွန်းတပ်ပွဲကိုလည်း သေချာ ပြင်ဆင်ရပြန်သေးသည်။မင်းကြီးကတော့ မင်းသမီးလေးမွေးလာကတည်းက ဖေ့ရဲ့ မင်းသမီ်းလေး ဖေ့ရဲ့မင်းသမီးလေး ဟုသာခေါတော့သည်။မိဘုရားကြီးကတော့ ကင်မ်ထယ်ထယ်ဟုသာ ပေးချင်နေသည်။နာမည်လေးမှာ ချစ်စရာကောင်းပြးီ လှလည်း လှပါသည်။
မင်းသမီးလေး မွေးလာကတည်းက မင်းကြီးမှာ အလွန်တရာမှပျော်ရွင်နေသည်။ထို့ကြောင့် မင်းကြီးက တိုင်းသြူပည်သားအကုန်လုံးကို ရွှေတုန်းတွေခွဲဝေပေးသည်။ကံကောင်းရင်ကောင်းသလို တောထဲတွင် ရွှေတွေ တွေ့နေရသော တိုင်းသြူပည်သားများအတွက် ရွှေတုန်းဆိုသည်မှာ မဆန်းသော်လည်း သူတို့လေးစားရသော ဘုရင်ကြီးပေးသည့်အတွက် ပျော်ရွှင်ရပါသည် ထိုြ့ပင် မိဘုရားကြီးမှာ ကလေးလေးကို အောင်မြင်စွာမွေးဖွားနိုင်ခဲ့သောကြောက့် အပျော်ပေါ အပျော်ဆင့်ရသည်။
မင်းကြီးက ကင်ပွန်းတပ်ပွဲအတွက် သူကိုယ်တိုင် ကြီးကြပ်ပြီး ပြင်ဆင်စေသည်။တခြါးတိုင်းပြည်တွေကို ဖိတ်ဖို့အတွက်အတွက်လည်း အထူးဖိတ်စာတွေလုပ်ရသေးသည်။ဖိတ်စာတွေကိုလည်း သူကိုယ်တိုင် လက်မောင်းပြုတ်ခမန်း ရေးသည်။သူ၏ ပထမဆုံးရင်သွေးလေးအတွက် အရာအားလုံးသည် ပေါ့ပေါ့တန်တန် ဖြစ်မနေသင့်ဘူးမလား။ဘုရင့်သမီးတော်အတွက် အရာအားလုံးက အဖိုးတန်နေရမည်ပင်။
တခြါးတိုင်းပြည်ကြီးတွေ အပါအဝင် ဒုတိယမြောက် အစစအရာရာကောင်းမွန်ပြီး အင်အားကြီးသော ဂျွန်နိုင်ငံကိုလည်း ဖိတ်ရသေးသည်။ထိုြ့ပင် ဂျွန်ဘုရင်မှာ ကင်မ်ဘုရင်ကြီးနှင့် တော်တော်ပင် ရင်းနှီးသည်။တိုင်းပြည်နှစ်ခု၏ ဆက်ဆံရေးမှာလည်း အလွန်ကောင်းမွန်လှသည်။
သူတို့၏ အိမ်ရှေ့စံလည်း မွေးဖွားတုန်းကလည်း ပွဲဖိတ်သည် သူတို့တက်ရောက်ခဲ့ပါသည်။
ဂျွန်တိုင်းပြည်မှာလည်း မင်းသားလေးရှိသည်ပင်။အိမ်ရှေ့စြံဖစ်လာမည့် မင်းသားလေးမှာ ယခုဆိုလျှင် သုံးနှစ်ပင် ရှိလာတော့မည်။
ဘယ်လိုပြဲဖစ်ပါစေ ကင်ပွန်းတပ်ပွဲလေးသည် ကျင်းပရန် နီးကပ်လာခဲ့ပါသည်။
လူတိုင်းသည်လည်း ချယ်ရီ သို့မဟုတ် ဇာမဏီ မင်းသမီးလေးကိုလည်း မြင်တွေ့ရတော့မည်ဖြစ်သည်။
================================
2133wordsပဲ ရွိလို့ sorryပါ
အရင်တုန်းက အပိုင်းလေးတွေ ရေးဖူးပေမယ့် အများကြီး မေရးဖူးလို့ပါ ပြီးတော့ ညဘက်မှာ ရေးနေတာ မအိပ်သေးရင် ငေါက်ခံရမှာဆိုးလို့ပါ
ဘိုင့်ဘိုင့်
Erlina
================================