Unicode
လူတွေက gayဆိုရင်ရွံကြမုန်းကြတယ်။ gayဆိုတဲ့အသံကြားတာနဲ့မထိချင်မကိုင်ချင်စရာရွံရှာတဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့ကြည့်ကြတယ်။ဒါပေမဲ့ကျွန်တော့်အထင် gayတွေကမှတစ်ချို့သောလူတွေထက်စာရင်ကောင်းသေးတယ်။ gayဆိုတာကလွဲလို့ကျန်တာတစ်ခြားသူတွေလိုပါပဲ။ဟုတ်ပါတယ်ကျွန်တော် gayပါ
ကျွန်တေယ်ဆယ်တန်းမှာပဲသိခဲ့ရပါတယ်။ကျွန်တော့်နာမည်သက္ကရာဇ်ပါ။သာမာန်ရပ်ကွက်ထဲမှာမေမေနဲ့အတူနေပါတယ်။ဖေဖေကတော့ဆုံးတာသုံးနှစ်လောက်ရှိပြီ။
မေမေကကျောင်းဆရာမဆိုတော့ရှေးရိုးဆန်တယ်။ဒါ့ကြောင့်ကျွန်တော် gayဆိုတာမေမေမသိပါဘူး။ကျွန်တော့်ဘ၀ရဲ့မီးအိမ်ရှင်မေမေ့ကိုစိတ်ဆင်းရဲအောင်ကျွန်တော်မလုပ်ဝံ့ဘူးလေ။ကျွန်တော်ကdayတက်တာပါ။E major တတိယနှစ်။gayဆိုတာကိုရွံမုန်းနေတဲ့ပတ်၀န်းကျင်မှာကျွန်တော်ကအဖော်မဲ့နေတဲ့ငှက်တစ်ကောင်လိုပါပဲ။ဘယ်သူ့ကိုမှလဲကျွန်တော်စွဲစွဲမြဲမြဲမပေါင်းခဲ့ပါဘူး။သူငယ်ချင်းဆိုတာမရှိဘူးပေါ့လေ။သက္ကရာဇ်ရှေ့မှာကျနေသောမိုးရေစက္များကိုလက်ဖြင့်ခံပြီးမိုးရဲ့အရသာကိုခံစားနေမိသည်။ကျောင်းဆင်းချိန်မှမိုးကရုတ်တရက်ကြီးထရွာတော့ထီးမပါလာ၍အဆောင်ကပင်မထွက်ရသေး။အရမ်းနောက္မကျသေးသောကြောင့်အိမ်မပြန်ဘဲစောင့်နေသည်မှာနာရီ၀က်ပင်ရှိနေသော်လည်းမိုးကမတိတ်သေး။ဒီထက်နောက်ကျရင်မေမေစိတ်ပူမှာစိုးလို့မိုးရေထဲပြေးထွက္မလို့အလုပ်
"ကိုကြီး"
အသံကြား၍လှည့်ကြည့်တော့ကလေးလေးတစ်ယောက်။
"အစ်ကို့ကိုခေါ်တာလားကောင်လေး"
"ဟုတ်တယ်ကိုကြီး ကိုကြီးကိုထီးပေးခိုင်းလိုက်လို့"
"ငါ့ကိုဟုတ်လား ဘယ်သူကလဲမင်းလူမှားနေတာလားကောင်လေး"
"မမှားဘူးကိုကြီးရ ကိုကြီးကိုပဲလက်ညှိုးထိုးပြီးပေးခိုင်းလိုက်တာ"
"ဘယ်သူလဲမင်းသိလား"
"မသိဘူးဗျ အစ်ကိုကြီးတစ်ယောက်ပဲ ကိုကြီးယူတော့ဗျ သားချမ်းနေပြီ"
"ဪ အေး ပေးပေး"
ထိုကလေးကပေးပြီးပြန်ထွက်သွားလေ၏။
ဘယ်သူပေးတာပါလိမ့်ငါ့မှာအသိလည်းမရှိပါဘူး။နေပါစေမစဉ်းစားတော့ဘူးပြန်တာပဲကောင်းတယ်မိုးရေမစိုတော့ဘူးပေါ့။သက္ကရာဇ်စိတ်ထဲကထီးပေးတဲ့သူကိုကျေးဇူးတင်မိသည်။မိုးမိလို့ဖျားရင်မေမေပဲဒုက္ခများမှာမဟုတ်လား။
နောက်ရက်ကားဂိတ်မှာကားစောင့်နေတုန်းဘေးနားသို့ကောင်လေးတစ်ယောက်လာရပ်လေသည်။ကြည့်ရတာတော့သက္ကရာဇ်ထက်ငယ်မဲ့ပုံပင်အရပ်ကကိုယ့်ထက်၄"လောက်ရှည်နေတော့သက္ကရာဇ်အရပ်နဲ့ဆိုမော့ကြည့်နေရသည်။သက္ကရာဇ်ရဲ့အရှေ့ဘေးဘက်နားလောက္မှာလာရပ်တာမို့မျက်နှာကိုဘေး
တိုက္မကျတကျမြင်နေရသည်။ဘေးကကြည့်တာတောင်မျက်ခုံးထူထူနှာတံစင်းစင်းနှင့်။စေ့ထားတဲ့နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကမထူမပါးနှင့်ကြည့်ကောင်းလှသည်။ကားလာနေပြီမို့တက်လိုက်တော့ကားကလူချောင်နေသေး၍ထိုင်ခုံရသေးသည်။သက္ကရာဇ်ထိုင်နေတဲ့ဘေးနားကိုလာထိုင်တဲ့သူကိုကြည့်လိုက်တော့ခုနကောင်လေး။သက္ကရာဇ်ထပ်မကြည့်တော့ဘဲအပြင်ဘက်သို့သာကြည့်ပြီးလိုက်လာခဲ့သည်။
"အစ်ကို"
သက္ကရာဇ်ကျောင်းထဲကိုလမ်းလျှောက်လာနေတုန်းခေါ်သံကြား၍ကြည့်လိုက်တော့ခေါ်နေတဲ့သူကကားပေါ်ကကောင်လေးဖြစ်နေသည်။
"ဘာကိစ္စရှိလို့လဲမသိဘူး"
"ဟိုလေ ကျွန်တော်ကခုမှကျောင်းပြောင်းလာတဲ့ပထမနှစ်ကျောင်းသားပါအဲ့တာအခန်းရှာမတွေ့လို့"
"ဪ ဘယ်မေဂျာလဲ"
"E majorပါခင်ဗျ"
"E major ဆိုကိုယ်နဲ့အဆောင်တူတာပဲအတူလိုက်ခဲ့လေ"
"ဟုတ်ကျေးဇူးပါခင်ဗျ"
သက္ကရာဇ်လဲအဆောင်တူတာနဲ့အတူခေါ်လာခဲ့လိုက်သည်။
"ဟိုလေ အစ်ကို အစ်ကိုတို့ကစာေမးပွဲဖြေရတော့မှာမဟုတ်လား"
"ဟုတ်တယ်လေ နောက်တစ်ပတ်စပြီ။နေပါအုံးကိုယ်စာမေးပွဲဖြေရမှာကိုဘယ်လိုသိတာလဲ"
သက္ကရာဇ်ထူးဆန်းနေသောကြောင့်
မျက္မှောင်ကြုံ့ကာမေးလိုက်သည်။
" အာ မှန်းကြည့်တာပါဗျ"
"မဖြစ်နိုင်ဘူးခုမှပထမနှစ်စတက်တဲ့သူခုမှကျောင်းပြောင်းလာတဲ့သူကငါဘယ်မေဂျာလဲမသိပဲနဲ့စာမေးပွဲအကြောင်းသိတယ်ဆိုတာ မှန်မှန်ပြောမင်းဘယ်သူလဲ မဟုတ်သေးဘူး မင်းငါ့ကိုသိနေလား"
သက္ကရာဇ်သေချာနေသောကြောင့်မေးကြည့်လိုက်သည်။တစ်ကယ်ဆိုစာေမးပွဲေဖြတဲ့ေန့ကိုသိတဲ့သူကရှိရင်လည်းရှိမှာပေါ့။ဒါပေမဲ့မသေချာသောကြောင့်အတည်ပေါက်နှင့်သာမေးလိုက်သည်။
"ဟုတ် သိနေပါတယ်"
ဖြေနေတဲ့ပုံကအပြစ်လုပ်ထားတဲ့သူလိုပင်မျက်နှာငယ်လေးနှင့်ဖြေလာလေသည်။
အံ့ဩရသူက သက္ကရာဇ်ဖြစ်နေသည်။
"ဘယ်တုန်းကသိတာလဲငါတော့မင်းကိုမမြင်ဖူးဘူးထင်တယ်"
"ကျွန်တော်ကိုကိုနဲ့သိခဲ့တာကြာပါပြီ ဟိုးအရင်ကိုကိုတို့မိသားစုနယ်မှာနေခဲ့တုန်းက"
"ဟင်...."
သက္ကရာဇ်ဖေဖေကသစ်တော၀န်ထမ်းပါ။ဖေဖေကနေရာအနှံ့သွားခဲ့ရပေမဲ့မိသားစုပါအတူပြောင်းတုန်းကဆိုရင်
"မင်းက.."
"ကျွန်တော်ကသစ်မှူးခန့်ပါကိုကို"
*သစ်မှူးခန့်တဲ့လား ငယ်ငယ်တုန်းကနှစ်နှစ်လောက်အတူဆော့ခဲ့ရပေမဲ့သူအမြဲသတိရနေခဲ့တဲ့ကောင်လေး ငယ်ငယ်ကဖြူဖြူစင်စင်ချစ်ခဲ့ပေမဲ့သူကိုယ့်ကိုကိုယ်သတိထားမိခဲ့ချိန်မှာတော့သူသစ်လေးကိုအမြဲသတိရနေခဲ့တာသတိထားခဲ့မိသည်။သတိထားမိခဲ့ချိန်မှာလည်းသူသစ်လေးကိုချစ်နေမှန်းသိခဲ့သည်။ဒါပေမဲ့မဖြစ်နိုင်ခဲ့ဘူးထင်လို့ပြန်မတွေ့နိုင်ခဲ့ဘူးထင်ခဲ့လို့သူထိန်းချုပ်ထားခဲ့သည်။ခုလိုသု့ရှေ့မှာရုတ်တရက်ကြီးရောက်လာတော့သူ့ရင်ခုန်သံဟာထိန်းလို့မရနိုင်အောင်ပင်။မဖြစ်ဘူး သက္ကရာဇ်ထိန်းထားမှဖြစ်မယ်။သစ်လေးငါ့ကိုရွံသွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ*
သက္ကရာဇ်သစ်မှူးခန့်နာမည်ကြားထဲကအတွေးနယ်ချဲ့နေခဲ့သည်။
"သစ်လေး သစ်လေးလား တွေရှည်လာလိုက်တာငါတောင်မမှတ်မိတော့ဘူးမတွေ့တာကြာနေပြီကဲပါcanteenသွားပြီးစကားပြောရအောင်လေ"
"ဟုတ် ကိုကို"
"အဲ နေဦး မင်းကအတန်းရှိသေးတယ်မဟုတ်လား"
"ကျွန်တော်မတက်လည်းရပါသေးတယ်ကိုကိုနဲ့ပဲစကားပြောချင်သေးတယ်"
"OK လေဒါဆိုcanteenသွားကြတာပေါ့"
သက္ကရာဇ်ရင်ခုန်သံတွေသစ်လေးမရိပ်မိအောင်စကားတွေဆက်တိုက်ပြောနေမိသည်။
ပျော်နေတာလည်းပါသည်။
canteenရောက်တော့သက္ကရာဇ်ကပဲစကားစလိုက်သည်။
"သစ်လေး ဒါနဲ့သစ်လေးတို့ကဒီကိုပြောင်းလာတာလား"
"ဟုတ်တယ်ကိုကို ဖေဖေအပြောင်းကျလို့"
"အေးပါကွာ ဒီမှာနေရင်လိုအပ်တာပြောလေငါကူညီမယ်သွားစရာရှိလဲပြောပေါ့ကွာကိုယ့်အစ်ကိုပဲအားမနာနဲ့ဟုတ်ပြီလား"
သက္ကရာဇ်မိမိရင်ခုန်သံတွေကိုထိန်းထားရန်
ကိုယ့်ကိုကိုယ် 'ငါ'ဟူသောအသုံးအနှုံးနှင့်သာပြောနေမိသည်။
"ကိုကို"
"အင်း ပြောလေ"
"ကျွန်တော်ကကိုကို့ညီမဟုတ်ဘူးနော်"
သက္ကရာဇ်ရင်ထဲအောင့်သွားရသည်။ကိုကိုကသစ်လေးအစ်ကိုအနေနဲ့တောင်မရှိနိုင်တော့ဘူးလား။
ကိုယ်ချစ်ရတဲ့သူဆီကဒီလိုစကားမျိုးကြားရတော့ရင်နာရတာအမှန်ပဲသစ်လေးရယ်။။ ။
_____________________________________
Zawgi
ကံေကာင္းျခင္းသကၠရာဇ္
လူေတြက gayဆိုရင္႐ြံၾကမုန္းၾကတယ္။ gayဆိုတဲ့အသံၾကားတာနဲ႕မထိခ်င္မကိုင္ခ်င္စရာ႐ြံရွာတဲ့မ်က္လုံးေတြနဲ႕ၾကည့္ၾကတယ္။ဒါေပမဲ့ကြၽန္ေတာ့္အထင္ gayေတြကမွတစ္ခ်ိဳ႕ေသာလူေတြထက္စာရင္ေကာင္းေသးတယ္။ gayဆိုတာကလြဲလို႔က်န္တာတစ္ျခားသူေတြလိုပါပဲ။ဟုတ္ပါတယ္ကြၽန္ေတာ္ gayပါ
ကြၽန္ေတယ္ဆယ္တန္းမွာပဲသိခဲ့ရပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္နာမည္သကၠရာဇ္ပါ။သာမာန္ရပ္ကြက္ထဲမွာေမေမနဲ႕အတူေနပါတယ္။ေဖေဖကေတာ့ဆုံးတာသုံးႏွစ္ေလာက္ရွိပါၿပီ။
ေမေမကေက်ာင္းဆရာမဆိုေတာ့ေရွးရိုးဆန္တယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္ gayဆိုတာေမေမမသိပါဘူး။ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀ရဲ႕မီးအိမ္ရွင္ေမေမ့ကိုစိတ္ဆင္းရဲေအာင္ကြၽန္ေတာ္မလုပ္ဝံ့ဘူးေလ။ကြၽန္ေတာ္ကdayတက္တာပါ။E major တတိယႏွစ္ေပါ့။gayဆိုတာကို႐ြံမုန္းေနတဲ့ပတ္၀န္းက်င္မွာကြၽန္ေတာ္ကအေဖာ္မဲ့ေနတဲ့ငွက္တစ္ေကာင္လိုပါပဲ။ဘယ္သူ႕ကိုမွလဲကြၽန္ေတာ္စြဲစြဲၿမဲၿမဲမေပါင္းခဲ့ပါဘူး။သူငယ္ခ်င္းဆိုတာမရွိဘူးေပါ့ေလ။သကၠရာဇ္ေရွ႕မွာက်ေနေသာမိုးေရစက္မ်ားကိုလက္ျဖင့္ခံၿပီးမိုးရဲ႕အရသာကိုခံစားေနမိသည္။ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွမိုးက႐ုတ္တရက္ႀကီးထ႐ြာေတာ့ထီးမပါလာ၍အေဆာင္ကပင္မထြက္ရေသး။အရမ္းေနာကၼက်ေသးေသာေၾကာင့္အိမ္မျပန္ဘဲေစာင့္ေနသည္မွာနာရီ၀က္ပင္ရွိေနေသာ္လည္းမိုးကမတိတ္ေသး။ဒီထက္ေနာက္က်ရင္ေမေမစိတ္ပူမွာစိုးလို႔မိုးေရထဲေျပးထြကၼလို႔အလုပ္
"ကိုႀကီး"
အသံၾကား၍လွည့္ၾကည့္ေတာ့ကေလးေလးတစ္ေယာက္။
"အစ္ကို႔ကိုေခၚတာလားေကာင္ေလး"
"ဟုတ္တယ္ကိုႀကီး ကိုႀကီးကိုထီးေပးခိုင္းလိုက္လို႔"
"ငါ့ကိုဟုတ္လား ဘယ္သူကလဲမင္းလူမွားေနတာလားေကာင္ေလး"
"မမွားဘူးကိုႀကီးရ ကိုႀကီးကိုပဲလက္ညွိုးထိုးၿပီးေပးခိုင္းလိုက္တာ"
"ဘယ္သူလဲမင္းသိလား"
"မသိဘူးဗ် အစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္ပဲ ကိုႀကီးယူေတာ့ဗ် သားခ်မ္းေနၿပီ"
"ဪ ေအး ေပးေပး"
ထိုကေလးကေပးၿပီးျပန္ထြက္သြားေလ၏။
ဘယ္သူေပးတာပါလိမ့္ငါ့မွာအသိလည္းမရွိပါဘူး။ေနပါေစမစဥ္းစားေတာ့ဘူးျပန္တာပဲေကာင္းတယ္မိုးေရမစိုေတာ့ဘူးေပါ့။သကၠရာဇ္စိတ္ထဲကထီးေပးတဲ့သူကိုေက်းဇူးတင္မိသည္။မိုးမိလို႔ဖ်ားရင္ေမေမပဲဒုကၡမ်ားမွာမဟုတ္လား။
ေနာက္ရက္ကားဂိတ္မွာကားေစာင့္ေနတုန္းေဘးနားသို႔ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္လာရပ္ေလသည္။ၾကည့္ရတာေတာ့သကၠရာဇ္ထက္ငယ္မဲ့ပုံပင္အရပ္ကကိုယ့္ထက္၄"ေလာက္ရွည္ေနေတာ့သကၠရာဇ္အရပ္နဲ႕ဆိုေမာ့ၾကည့္ေနရသည္။သကၠရာဇ္ရဲ႕အေရွ႕ေဘးဘက္နားေလာကၼွာလာရပ္တာမို႔မ်က္ႏွာကိုေဘးတိုက္မက်တက်ျမင္ေနရသည္။ေဘးကၾကည့္တာေတာင္မ်က္ခုံးထူထူႏွာတံစင္းစင္းႏွင့္ေစ့ထားတေတာင္မ်က္ခုံးထူထူႏွာတံစင္းစင္းႏွင့္ေစ့ထားတဲ့ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကမထူမပါးႏွင့္ၾကည့္ေကာင္းလွသည္။ကားလာေနၿပီမို႔တက္လိုက္ေတာ့ကားကလူေခ်ာင္ေနေသး၍ထိုင္ခုံရေသးသည္။သကၠရာဇ္ထိုင္ေနတဲ့ေဘးနားကိုလာထိုင္တဲ့သူကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ခုနေကာင္ေလး။သကၠရာဇ္ထပ္မၾကည့္ေတာ့ဘဲအျပင္ဘက္သို႔သာၾကည့္ၿပီးလိုက္လာခဲ့သည္။
"အစ္ကို"
သကၠရာဇ္ေက်ာင္းထဲကိုလမ္းေလွ်ာက္လာေနတုန္းေခၚသံၾကား၍ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေခၚေနတဲ့သူကကားေပၚကေကာင္ေလးျဖစ္ေနသည္။
"ဘာကိစၥရွိလို႔လဲမသိဘူး"
"ဟိုေလ ကြၽန္ေတာ္ကခုမွေက်ာင္းေျပာင္းလာတဲ့ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသားပါအဲ့တာအခန္းရွာမေတြ႕လို႔"
"ဪ ဘယ္ေမဂ်ာလဲ"
"E majorပါခင္ဗ်"
"E major ဆိုကိုယ္နဲ႕အေဆာင္တူတာပဲအတူလိုက္ခဲ့ေလ"
"ဟုတ္ေက်းဇူးပါခင္ဗ်"
သကၠရာဇ္လဲအေဆာင္တူတာနဲ႕အတူေခၚလာခဲ့လိုက္သည္။
"ဟိုေလ အစ္ကို အစ္ကိုတို႔ကစာမေးပြဲေျဖရေတာ့မွာမဟုတ္လား"
"ဟုတ္တယ္ေလ ေနာက္တစ္ပတ္စၿပီ။ေနပါအုံးကိုယ္စာေမးပြဲေျဖရမွာကိုဘယ္လိုသိတာလဲ"
သကၠရာဇ္ထူးဆန္းေနေသာေၾကာင့္မ်ေကၼွာင္ႀကဳံ႕ကာေမးလိုက္သည္။
" အာ မွန္းၾကည့္တာပါဗ်"
"မျဖစ္နိုင္ဘူးခုမွပထမႏွစ္စတက္တဲ့သူခုမွေက်ာင္းေျပာင္းလာတဲ့သူကငါဘယ္ေမဂ်ာလဲမသိပဲနဲ႕စာေမးပြဲအေၾကာင္းသိတယ္ဆိုတာ မွန္မွန္ေျပာမင္းဘယ္သူလဲ မဟုတ္ေသးဘူး မင္းငါ့ကိုသိေနလား"
သကၠရာဇ္ေသခ်ာေနေသာေၾကာင့္ေမးၾကည့္လိုက္သည္။တစ္ကယ္ဆိုစာေမးပြဲေျဖတဲ့ေန႕ကိုသိတဲ့သူကရွိရင္လည္းရွိမွာေပါ့။ဒါေပမဲ့မေသခ်ာေသာေၾကာင့္အတည္ေပါက္ႏွင့္သာေမးလိုက္သည္။
"ဟုတ္ သိေနပါတယ္"
ေျဖေနတဲ့ပုံကအျပစ္လုပ္ထားတဲ့သူလိုပင္မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ေျဖလာေလသည္။
အံ့ဩရသူက သကၠရာဇ္ျဖစ္ေနသည္။
"ဘယ္တုန္းကသိတာလဲငါေတာ့မင္းကိုမျမင္ဖူးဘူးထင္တယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ကိုကိုနဲ႕သိခဲ့တာၾကာပါၿပီ ဟိုးအရင္ကိုကိုတို႔မိသားစုနယ္မွာေနခဲ့တုန္းက"
"ဟင္...."
သကၠရာဇ္ေဖေဖကသစ္ေတာ၀န္ထမ္းပါ။ေဖေဖကေနရာအႏွံ႕သြားခဲ့ရေပမဲ့မိသားစုပါအတူေျပာင္းတုန္းကဆိုရင္
"မင္းက.."
"ကြၽန္ေတာ္ကသစ္မႉးခန႔္ပါကိုကို"
*သစ္မႉးခန႔္တဲ့လား ငယ္ငယ္တုန္းကႏွစ္ႏွစ္ေလာက္အတူေဆာ့ခဲ့ရေပမဲ့သူအၿမဲသတိရေနခဲ့တဲ့ေကာင္ေလး ငယ္ငယ္ကျဖဴျဖဴစင္စင္ခ်စ္ခဲ့ေပမဲ့သူကိုယ့္ကိုကိုယ္သတိထားမိခဲ့ခ်ိန္မွာေတာ့သူသစ္ေလးကိုအၿမဲသတိရေနခဲ့တာသတိထားခဲ့မိသည္။သတိထားမိခဲ့ခ်ိန္မွာလည္းသူသစ္ေလးကိုခ်စ္ေနမွန္းသိခဲ့သည္။ဒါေပမဲ့မျဖစ္နိုင္ခဲ့ဘူးထင္လို႔ျပန္မေတြ႕နိုင္ခဲ့ဘူးထင္ခဲ့လို႔သူထိန္းခ်ဳပ္ထားခဲ့သည္။ခုလိုသု႔ေရွ႕မွာ႐ုတ္တရက္ႀကီးေရာက္လာေတာ့သူ႕ရင္ခုန္သံဟာထိန္းလို႔မရနိုင္ေအာင္ပင္။မျဖစ္ဘူး သကၠရာဇ္ထိန္းထားမွျဖစ္မယ္။သစ္ေလးငါ့ကို႐ြံသြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ*
သကၠရာဇ္သစ္မႉးခန႔္နာမည္ၾကားထဲကအေတြးနယ္ခ်ဲ့ေနခဲ့သည္။
"သစ္ေလး သစ္ေလးလား ေတြရွည္လာလိုက္တာငါေတာင္မမွတ္မိေတာ့ဘူးမေတြ႕တာၾကာေနၿပီကဲပါcanteenသြားၿပီးစကားေျပာရေအာင္ေလ"
"ဟုတ္ ကိုကို"
"အဲ ေနဦး မင္းကအတန္းရွိေသးတယ္မဟုတ္လား"
"ကြၽန္ေတာ္မတက္လည္းရပါေသးတယ္ကိုကိုနဲ႕ပဲစကားေျပာခ်င္ေသးတယ္"
"OK ေလဒါဆိုcanteenသြားၾကတာေပါ့"
သကၠရာဇ္ရင္ခုန္သံေတြသစ္ေလးမရိပ္မိေအာင္စကားေတြဆက္တိုက္ေျပာေနမိသည္။
ေပ်ာ္ေနတာလည္းပါသည္။
canteenေရာက္ေတာ့သကၠရာဇ္ကပဲစကားစလိုက္သည္။
"သစ္ေလး ဒါနဲ႕သစ္ေလးတို႔ကဒီကိုေျပာင္းလာတာလား"
"ဟုတ္တယ္ကိုကို ေဖေဖအေျပာင္းက်လိဳ႕"
"ေအးပါကြာ ဒီမွာေနရင္လိုအပ္တာေျပာေလငါကူညီမယ္သြားစရာရွိလဲေျပာေပါ့ကြာကိုယ့္အစ္ကိုပဲအားမနာနဲ႕ဟုတ္ၿပီလား"
သကၠရာဇ္မိမိရင္ခုန္သံေတြကိုထိန္းထားရန္
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ 'ငါ'ဟူေသာအသုံးအႏႈံးႏွင့္သာေျပာေနမိသည္။
"ကိုကို"
"အင္း ေျပာေလ"
"ကြၽန္ေတာ္ကကိုကို႔ညီမဟုတ္ဘူးေနာ္"
သကၠရာဇ္ရင္ထဲေအာင့္သြားရသည္။ကိုကိုကသစ္ေလးအစ္ကိုအေနနဲ႕ေတာင္မရွိနိုင္ေတာ့ဘူးလား။
ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့သူဆီကဒီလိုစကားမ်ိဳးၾကားရေတာ့ရင္နာရတာအမွန္ပဲသစ္ေလးရယ္။။ ။