Chapter 7:
Mari Pov's
Bago ako pumasok sa school inalala ko nalang ang masasayang bagay na mga nangyari sa buhay ko, kahit yung mga alaala noon na hanggang ngayon nagpapasaya pa rin sakin. Para manatili ang ngiting tunay sa mga labi ko at walang pamemeke.
Para kahit papano matupad ko ang isa sa mga hiling ni Jailly, na makita ang ngiti kong tunay kagaya ng noon.
Pagkapasok ko sa school nag tataka lang napatingin sakin ang mga studyanteng nakakasalubong ko , pero kahit mapanghusga ang mga tingin nila sakin at parang hinuhusgahan nako sa isip nila na para akong baliw na naka ngiti , diko nalang inintindi at patuloy lang sa pag ngiti habang nag lalakad papuntang room ko.
"Mari!"tawag sakin na agad ko namang ikinalingon sa kung sino man at nanatiling naka-ngiti ng bumaling ako sa taong yun, ngumiti rin siya sakin pabalik. "Mari if you don't mind, pwedi ba akong makisuyo sayo? Ahm, kasi wala akong masuyong iba, bukod sa ikaw ang classmate ni Denzel. Pwedi bang paki bigay 'to sakaniya. Gumawa ako ng favorite cookies niya at chocolate cupcake para sakaniya. Mali-late na kasi ako sa klase ko, hindi na'ko aabot kung pupunta pa 'ko sa room niyo."mahinhin nitong sabi sa'kin at naka yuko pa siya habang nakiki-usap sakin sa gusto niya. Hindi ko alam pero biglang napeke yung ngiti ko na naka-plaster sa mukha ko pero nanatili lang akong naka ngiti kahit pilit at nangangalay na ang labi ko.
"Okay lang."sagot ko na agad ikinabaling niya at ikinaliwanag ng mukha niya.
"Talaga? Oh my gosh! Thank you."sabi niya sabay abot sakin ng box ng pag kain na gawa niya.
Tinanggap ko 'yun at nag mamadali na siya umalis kahit may balak pa sana akong sabihin.
Bitbit ko ang box na 'yun habang papunta akong room, nakita ko pa ang letter na naka ibabaw sa box. Biglang nag iba ang timpla ng pakiramdam ko , parang gusto kong ibalibag 'tong dala ko.
' Babe this is your request, na gawan kita ng favorite mong cookies at cupcake na ako lang ang nakakagawa. Thank you ko na rin 'to sayo para sa araw-araw mong pagpapakita at pagpapadama ng pagmamahal mo sa'kin na araw-araw ko din na a-apreciate. Kaya Thank you Babe, sana magustohan mo ang gawa kong ito for you.'
-From your only girl Belle
"From you Only Belle. Tsk!"gaya ko sa last word na nabasa ko.
Nagmadali akong pumunta sa room at agad na nilapag ang dala kong box sa katabing upuan ko. Agad naman nag bulongan ang mga classmate ko na akala ata sa'kin yung dala kong 'yun. Pero hindi ko nalang inintindi hanggang sa dumating ang may-ari ng pagbibigyan ko ng box, hindi nalang ako umimik at pagkakita niya sa box. Agad niyang nilagay sa mesa niya para maka upo siya, pasimple akong tumingin sa direksiyon niya na agad kong nakita ang ngiting matagal ko ng gustong ulit makita sakaniya.
Ngunit saglit na ngiti lang at agad ding bumalik sa seryoso ang mukha niya.
Dumating na yung Prof. namin at buti wala ng bulongan ang namutawi sa paligid ko. Nakakarindi na kasi ang mga bibig nilang mapanghusga.
Pagka-dismiss ng last subject teacher namin para sa araw na 'to agad akong nag madaling lumabas ng room. Para maka-uwi agad sa bahay at iwasan ang mga mapanghusga na naman nilang pang-aakusa kahit wala namang katotohanan.
" Mari!"wala na sana akong balak lingunin ang kung sino mang tumawag sa pangalan ko, nang bigla nalang akong napahinto sa paghila nito sa braso ko.
"Bakit?"medyo iritado kong tanong sa taong humawak ng kamay ko, agad naman itong napayuko na agad naman ikinabulongan na naman ng mga tao sa paligid namin. Na akala ata inaapi ko ang bida nila. Bwisit!
" Gusto ko lang naman magpasalamat , sa ginawa mo kaya kita tinawag. Kaya thank you."sabi nito ng hindi pa rin sa'kin maka-tingin. Napabuntong hininga nalang ako.
"Welcome, pwedi bang 'wag kang yumuko na akala mo naman parang aping-api ka. Sige na mauna na'ko."sabi ko nalang at hindi na inintindi ang reaction niya. At pinagpatuloy ang paglalakad.
Hanggang sa maka-uwi na'ko sa apartment ko at agad na tumuloy sa kwarto at nahiga dahil feeling ko stress at pagod ako.
---
Kyle Pov's
It's saturday kaya masaya ako ngayon sa araw na ito , bukod sa walang pasok ay may bisita akong inaasahang darating.
Nagmadali akong nagtungo ng pinto ng may nag doorbell, malapad ang ngiti kong pinagbuksan ang bisita ko.
"Wow Kyle, malaki na pala ang pinagbago ng bahay niyo. Asan sila Tita?"bungad na manghang sabi at tanong nito nang makita niya ang loob ng bahay ko.
"Wala sila dito ngayon bukas pa dating nila galing sa business trip. Pasok ka feel at home."malapad ko pa ring ngiti. Tumango lang siya at tuloyan na kaming pumasok sa loob , agad ko siyang pinaupo sa sofa at agad din akong nagtungo sa kusina upang bigyan siya ng maiinom at strawberry cupcake na alam ko namang favorite niya.
"Salamat."naka-ngiti niyang sabi at ng mapansin ang dala kong favorite strawberry cupcake niya ay mas lalong lumapad ang ngiti nito na agad ko rin namang ikinangiti pa lalo dahil sa naging reaksyon niya.
"Wala ka nga talaga pa ring ipinagbago. Basta sa cupcake na 'to biglang nagliliwanag ang mata mo at lagi kong nakikita ang tunay mong ngiti , dapat pala palagi kang nabibigyan nito para palaging kang naka-ngiti."sabi ko. Ngumiti lang siya ng malapad at nilantakan na ang pagkain na dala ko.
"Ang sarap nito! Si Tita ba ang may gawa?"tanong nito.
"Yeah! Matutuwa si mama kung na-appreciate mo ang gawa niya para sayo."naka-ngiti kong sabi.
"Talaga, meron pa ba?"naka-ngiting tanong niya na ikinatawa ko at tumango ako. "Kyaah! Salamat kay Tita ng marami may mapapapak ako."
"Yeah. Akyat lang ako may kukunin lang."agad itong tumango kaya nag madali akong umakyat papunta sa kwarto ko at agad kinuha ang box na ibibigay ko kay Mari.
"Mari!"tawag ko dito at hindi mawala-wala ang ngiti ko sa labi , agad naman itong lumingon sa'kin kaya ng makababa ako ay agad kong inabot ang box para sakaniya.
"Para saan 'to?"tanong nito.
"Open it."utos ko na agad niya namang sinunod, agad siyang napa ngiti sa laman ng box.
"Thank you Kyle, pero hindi ko naman birthday para regaluhan mo 'ko nito."sabi niya habang tinitingnan ng maigi ang kwintas na bigay ko sakaniya. "At mukhang mahal 'to, ayaw ko itong tanggapin masyadong mahal baka mawala ko lang."sabi niya na agad na ikinataranta ko.
"Mura lang yan, sa bangketa ko lang 'yan nabili."agap kong sabi at hindi totoong sa bangketa ko lang yun binili.
"Talaga, masyadong maganda naman. At mukhang mamahalin talaga."
"Mukha lang, pero mura lang yan. Natuwa ako kaya binili ko, sabi ko na nga ba mapagkakamalan mong mahal 'yan."sinamahan ko pa ng pagtawa para kapani-paniwala ang sinasabi ko.
Agad nalang siyang napa-ngiti at tinitingnan kung bagay ba sakaniya ang kwintas, agad ko namang kinuha sakaniya ito at agad ding isinuot. Nakaharap ako sakaniya habang isinusuot ko ang kwintas at ramdam kong parang na istatwa siya sa kinauupuan niya at gulat na napabaling sa'kin ng tingin, agad naman akong napangiti sa naging reaksyon niya. Nang tuloyan ko nang maisuot ang kwintas ay nanatili lang akong malapit sakaniya at habang hindi pa rin inilalayo ang mukha ko malapit sa mukha niya.
Agad niya naman akong naitulak ng bigla nalang bumukas ang pinto ng bahay ko. At pumasok ang hindi ko inaasahang mga bisita 'ko.
"Ow!" gulat at tipid na sabi ni Gael at may halong nakakalokong ngiti at habang pinapasadahan rin ako ng nakakalokong tingin , agad napatayo si Mari at lumayo sakin. Na ngayon nakahiga na 'ko sa sofa dahil sa pag kakatulak niya sakin. At naka-limutan kong hindi pala ako naka t-shirt dahil nag linis ako ng buong bahay at sinakto kong wala dito ang mga katulong sa bahay para masolo ko lang si Mari, walang ibang malisya at wala akong balak na masama kay Mari , I just want to be with her alone. At ako na rin ang nag linis ng buong bahay para hindi naman nakakahiya kay Mari sa oras nga na dumating ito na ngayon nga e' nasa bahay ko na.
"May bisita ka pala."tipid na sabi ni Felix at bumaling ng tingin kay Mari na naka-yuko na ngayon.
Napatingin naman ako kay Denzel na hindi maka-tingin sakin at naka-baling lang sa ibang direksiyon ang tingin niya at halatado ang pagti-tiim bagang niya. Agad naman akong tumayo.
"Anong ginagawa niyo dito?"tanong ko imbis na i-welcome sila.
"Dude mukhang nakaka-limot ka, it's saturday at ikaw ang nag prisinta na dito naman tayo tatambay sa bahay mo ngayon na sabi mo pa nga tutal wala naman sila Tita ngayong sabado that's why we're here ."sagot ni Jao. Bigla kong nakalimutan ang plano dahil masyado akong masaya dahil pumayag si Mari na pumunta dito sa bahay ko at tutok lang ako sa pag lilinis dahil sa saturday nga at dahil ang alam ko lang na inaasahan kong bisita ay si Mari.
Nakalimotan ko ang usapan ng barkada na dito sila tatambay at magpapalipas buong mag hapon.
"May mga bisita ka pala, aalis nalang siguro ako."biglang sabi ni Mari na ikinataranta ko.
"No, 'wag kang umalis. Mga pare, hindi ngayon pwedi ang bahay ko at hindi ako pwedi ngayon, kaya pwedi na kayong umalis."sabi ko sakanila na ikinatingin nilang lahat sakin ganun din si Mari.
"Wala naman sigurong masama, kung nandito rin kami habang nandito si Mari. Wala naman sigurong problema sayo Mari, right?." biglang agap na tanong ni Jao na agad naman ikinaalanganing tango nito. "O baka naman sayo ang may problema Kyle dahil baka naman may balak ka?"mapanghusga na saking tanong ni Jao. Na agad ko naman ikina-kunot ng nuo.
"Siraulo! E' 'di sige dumito na kayo." sabi ko nalang at agad ko nalang pinulot ang damit ko sa isahang sofa at isinuot ito.
"CR lang ako."paalam ni Mari na ikinatango ko nalang dahil ramdam 'kong naiilang ito sa mga dumating lalo na kay Denzel.
----