Blake POV
Nandito ako sa labas ng Abellano's Corporation, waiting for Kuya Lance. I want to talk to him--about Jewel.
Galing pa ako sa hospital. They advised me to have the operation pero humindi muna ako. I want to spend my remaining days with Jewel. I know it's late. Naging duwag ako. Pero ngayon hindi ko na palalampasin ang pagkakataon na pwede ko siyang makasama. Alam ko kasing once na magpa-opera na ako, magiging bedridden na ako. Mawawalan na ako ng pagkakataon na makasama si Jewel.
"Hey kiddo?"
Tumayo ako at sinalubong si Kuya Lance. "K-Kuya Lance.."
"What's up? Why are you here?"
"I want to talk to you." Sagot ko.
Kumunot ang noo niya. "Talk to me? About what?"
"About Jewel."
Tumango-tango siya. "Let's go." He said. Sumunod ako sa kanya.
Naglakad siya papunta sa coffee shop na katabi ng kompanya niya. Pumsok siya kaya sumunod lang din ako. Umupo kami sa bakanteng mesa. Sinenyasan niya ang waiter.
"What do you want?"
"Jewel."
He grins. "Coffee."
Tch. Napahiya ako don. "Cappuccino." I answered. Nakikipagtagisan lang ako ng tingin kay Kuya Lance. Aware siya sa sakit ko pero sigurado akong wala siyang ideya kung bakit namin pag-uusapan si Jewel.
"The usual. Then one cappuccino." Sabi ni Kuya Lance sa waiter pagkatapos ay tumingin sa'ken. "Spill it."
Napalunok ako. Di ko alam kung tama 'to pero gusto ko talagang makasama si Jewel kahit ilang araw lang. "Kailangan ko ng tulong mo." Panimula ko.
"Tulong?"
"Gusto kong makasama si Jewel. Kahit ilang araw lang. Bago ako magpa-opera at ma-bedridden sa hospital. I want to savour the moment that I am with Jewel bago ako mawala.."
"Bakit? Sigurado ka bang mamamatay ka na? Hindi mo ba lalabanan 'yang sakit mo? Tch. You're weak."
"Lalaban naman ako eh. Pero ayokong umasa. Kaya nga habang okay pa ako. Habang normal pa ako. Habang kaya ko pang itago ang sakit ko kay Jewel, gusto ko siyang mapasaya kahit ilang araw lang."
He paused for a while. "Anong maitutulong ko?"
"I will kidnap her."
"WHAT THE FUCK?"
Alam kong nagulat siya. Sino bang kapatid ang papayag na kidnappin ang kapatid niya?
"That's the best way I can do para mapasama sya sa'ken." Desperado na yata ako pero wala nang atrasan 'to.
"Why don't you talk to her?"
"Hindi siya sasama sa'ken. Nasaktan ko siya. Galit na galit siya sa'ken." Totoo naman eh. At kasalanan ko kung bakit galit na galit siya sa'ken. Pinaniwala ko siyang hindi ko siya minahal. Sinaktan ko siya.
He sighed. "You're getting into my nerves, kiddo. Una palang, mali ka na paniwalain ang kapatid ko na hindi mo siya mahal. Dahil lang may sakit siya? Tch. Kung talagang mahal mo siya, 'di ba dapat naisip mo na i-spend nalang ang nalalabing araw mo, kung sakali man. Na kasama mo siya? Na napapasaya mo siya? But no! You hurt her. You fvcking hurt my sister."
"Mali nga ako pero iniisip ko lang naman si Jewel. Mapapasaya ko nga siya sa nalalabing araw ko, mapaparamdam ko kung gaano ko siya kamahal tapos ano? Lalalim ng lalalim ang pagmamahal nya sa'ken to the point na hindi na niya kakayanin 'pag iniwan ko siya. Ayoko! Ayokong mahirapan siya. Mas mabuti ng masaktan siya ngayon kesa masaktan siya 'pag mawawala na ako. Hindi ko 'yun kakayanin. Ayokong sayangin niya ang buhay niya nang dahil sa'ken. Gusto kong sumaya siya. Gusto kong magalit nalang siya sa'ken. Kasi kung hahayaan ko siyang nandito sa tabi ko at nalaman niyang may sakit ako, alam kong maaapektuhan siya. At ayokong mangyari 'yun.."
"Tch. Sa hinaba-haba ng sinabi mo, isa lang naman ang point mo. Ayaw mong mas masaktan ang kapatid ko. Alright. I will help you."
Lumiwanag ang mukha ko. 'Di ko na kelangan ng kape para kumalma ako. Napapayag ko ang saing Lance Abellano? Fvck. I'm excited. Kikidnappin ko si Jewel. At sa isang lugar ko lang siya dadalhin--sa lugar kung saan si Jewel lang ang may karapatang makapunta.
"Tell me your plan."
-
Fancy POV
"Wifey! Wifey!"
My noo is kumunot when I heard the sigaw of Sydd. What's with him ba? I opened my door and I saw him holding a bunch of bulaklak.
"What? There's sunog ba?"
"Tch. Sungit. Eto flowers for you."
I want to smile. He's being sweet pero I don't want to make pakita to him. "Where did you kuha these naman?" I asked.
"Sa garden. Wahahaha! Bye wifey!"
I'm napa-pokerface. I thought he's sweet na. Psh. I'm gonna bunot his buhok sa ilong eh. So ingay na nga, so pasaway pa.
I'm papasok na sana sa room ko when Reid is dumating. He's so serious like satan. It was like there's sungay sa head niya. Oh my! Scary! I wonder how Yumi can tiis the ugali of Reid. He's the most masungit ever kaya.
"Little devil."
Oh. "Yes, Reid? I'm mabait sa school kanina. There's no guidance notice." I pouted.
"Tch. Can we talk?"
He looks so seryoso. About what naman kaya ang pag-uusapan namin? I don't remember na I have ginawa sa school na kalokohan ah.
"A-ah, about what Reid?" I'm biglang kinabahan and I don't know bakit.
"Just follow me at the library."
I'm napalunok. Why so serious ba kase? I'm kinakabahan to the highest mountain everest eh. I have no idea what's going on. I have nagawa bang kasalanan?
He's pumasok na sa library so I'm sumunod agad. Baka he makes me kaladkad pa eh. I can't hula pa naman if Reid is magiging ultimate satan na.
Reid is umupo sa sofa. So I'm umupo din. I'm parang naduduwag sometimes talaga 'pag serious si Reid eh. I can't make biro. Baka maging hulk in instant kase.
"Stay calm."
My eyes are nanlaki. Why do I need to kalma? He's acting weird. "I'm kalma naman, Reid."
"I have something to tell you, little devil. And I will do this for you. For your happiness."
I'm napalunok. My dibdib is biglang kumabog. Reid is pa-thrill pa kase. I'm kinakabahan na. "What is it?"
He looks at me. He's really seryoso. He's huminga pa ng malalim bago nag-speak. "Ki-kidnappin ka ni Blake."
Wait.
Loading ---- 88%
Kikidnappin daw ako ni Smith? What's with Reid? He's naka-katol ba or what? He knows ba what his sinasabi? Or baka he's sinapian ng black spirit? Or rainbow spirit? Ohmyhulk! Reid is sinasapian nga yata!
I'm napatayo and make kapa ng noo niya. He's not mainit naman eh. Then his neck. Not mainit din. Normal temperature. Then I stared at his mukha. His eyes were not reddish something naman like adik eh.
"What the fvck, little devil?"
Napaupo ulit ako. "Kasi Reid, you're not in your sarili yata eh. You're sinasapian ng bad spirits. Do you know what your sinabi ba? You just said na I'm kikidnappin ni Smith. Are you some kind of manghuhula? You're nagsa-sideline siguro sa quiapo."
He's nag-poker-face to me. Signatured look of my brothaaa!
"Maybe lang naman. I'm naguguluhan kase Reid. What are you talking about ba?"
He let out a sigh and there, he's serious na naman. "Ki-kidnappin ka ni Blake. He wants to be with you. He wants to make you happy. He wants to make you feel that he loves you. He wants to spend a day with you. Without problem. Without other things. Just you and him. Together alone."
I made the kurap kurap eyes pa bago nag-react. What the heck. "Are you kidding me, Reid? Do you really know what's your sinasabi? That's Blake Zed Smith! The guy who make basag my puso! Who makes me paiyak! Who makes me sad! And he doesn't love me! So why the hell did he wants to be with me? What's his purpose ha? To make pamukha na naman to me that he doesn't love me? That I'm just a spoiled brat with this alien language that he can't tanggap?"
I don't know. I can't stop myself. I cried. The sakit is nararamdaman ko again. Remembering how he hurt me. Masakit. I'm napapahagulhol na while wiping my luha. This is crazy.
"Listen to me, Fancy Jewel."
I looked at Reid while my luha keeps on falling. "I'm nakikinig naman eh. But I'm naguguluhan. Why, Reid? Why?"
"Blake is suffering from cancer."
I froze. When the word "cancer" hits my ear, my word suddenly stops. It feels like my voice fades away. I can't speak. I don't know how to react.
"Remember when James and I talked to Blake? When we punched him? Sinabi niya sa'men ang dahilan kung bakit ka niya sinaktan. Sinaktan ka niya para magalit ka sa kanya. Para mag-move-on kana. Dahil may cancer siya. And when we say cancer, may possibility na mamatay siya. At ayaw niyang mahirapan ka. Ayaw niyang kung kelang mahal na mahal mo na siya, bigla siyang mawawala. Kaya habang maaga pa, inagapan na niya."
I was like a statue. Natigilan ako. Nakatitig lang ako kay Reid. But my tears are still falling. Kung kanina, umaagos na parang gripo ang luha ko, ngayon ay parang ilog na umaagos na. Kung kanina ay pang-alien pa ang pananalita ko, ngayon ay kusang nalang nagbago at tumuwid sa di ko malamang dahilan kung paano nangyari. At kung basag na ang puso ko, mas nabasag 'yun dahil sa narinig ko. Hindi gano'n kalinaw ang mga detalye pero malinaw na malinaw 'yung katotohanang may cancer si Blake. There's a big possibility that he would die.
And if he die..
I can't think what would happen. Hindi ko maisip kung ano ang magiging resulta niyon. Kung matatanggap ko ba? Kung paano ko haharapin iyon.
Hindi sa pinapatay ko na si Blake. Just in case. Hindi lang puro kalokohan ang laman ng utak ko. May kaalaman din. At aware ako kung ano ang cancer. Napalunok ako sa naisip ko. Tulala lang ako. Parang pinuno ng kung anu-anong thoughts ang utak ko dahil sa sinabi ni Reid.
Ibig sabihin ba no'n, mahal niya talaga ako? Hindi totoong ayaw niya sa'ken? Sinaktan niya lang ako kasi ayaw niyang mas masaktan ako? Ibig sabihin, inisip niya ang nararamdaman ko? Mahalaga ako sa kanya?
Lalo akong naiyak sa mga naiisip ko. Natauhan lang ako nang maramdaman ko ang yakap ni Reid. Lalo pa akong naiyak. He's comforting me.
"Ssshhh.."
"R-Reid.."
"I know it's hard. It's really hard to accept the situation. Hindi talaga natin alam kung anong plano ng Diyos sa buhay natin."
Sa halip na sumagot ako ay mas napahagulhol ako. Oo nga't 'di natin alam ang plano ng Diyos pero bakit si Blake? Bakit kailangan niyang makaranas ng sakit na cancer? Bakit...
"R-Reid b-bakit s..si Blake..?"
Mas lalo pang bumuhos ang luha ko. Bakit parang nung mag-sink-in na siya nang tuluyan sa isip ko, mas sumasakit dito oh, sa puso ko. Parang 'di ko kayang tanggapin. Patang iisipin ko palang na mamamatay si Blake, 'di ko na kaya. Okay lang naman na iwan niya ako eh. Saktan niya ako basta and'yan lang siya. Makikita ko siya. Pero 'yung mawawala siya sa mundo? Mahirap na 'yon.
"R-Reid..m-mahal ako ni Blake..diba? M-mahal niya ako.."
"Sshhh. Hey, tahan na. You need to be strong."
Sa sinabing iyon ni Reid ay lalo pa akong naiyak. "P-Paano ako magiging malakas kung...kung..ang malaman palang ang kalagayan niya, nanghihina na ako?"
"Mas lalo mong pahihirapan si Blake kung ipapakita mong mahina ka. Tama nga siya. Mas mabuti ngang maaga palang, sinaktan ka na niya dahil sa kabila ng kademonyitahan mo, deep inside, you're fragile. Paano na nga lang kung sobrang lalim na ng pagmamahal mo sa kanya tapos malalaman mong may sakit siya. Baka nga 'di mo na kayanin."
Tama si Reid. Di ko nga alam paano tatanggapin na may sakit si Blake. Hindi basta-bastang sakit. Mahal talaga ako ni Blake. Iniisip niya ang kapakanan ko..ang nararamdaman ko.
Kumalas ng yakap sa'ken si Reid. Nakaluhod pala siya dahil nakaupo ako sa sofa. He wipes my tears and faced me. "But I want you to cooperate with my plan."
Humikbi ako. Pinipigilan ko na ang luhang gusto pa ring kumawala sa mga mata ko. "A-Anong plano?"
"Hiniling sa'ken ni Blake na 'wag na 'wag ipapaalam sa'yo ang kalagayan niya. Pinuntahan niya ako kanina sa kompanya para magpaalam sa'ken na ki-kidnappin ka niya para makasama ka niya. Dahil alam niyang hindi ka sasama sa kanya kapag niyaya kalang niya dahil galit na galit ka sa kanya. Then I said yes. Wala siyang alam na sinabi ko sa'yo ang kalagayan niya. Hindi ako tumupad sa usapan namin because I know you deserved to know what's happening around you--specially about Blake."
Nakatingin lang ako kay Reid. Nakikinig sa bawat sinasabi niya. Gusto kong malaman lahat lahat kahit pinaka-maliit na detalye hindi ko palalampasin.
"Now, what I want you to do is to act. Papa-kidnap ka kay Blake. Umarte ka na parang wala kang alam. Umarte ka na hindi mo alam na may sakit siya. But when he tried to make you calm pagkatapos ka niyang kidnap-in, magpadala ka na. Go with the flow, Fancy Jewel. Make him happy. I know he will make you happy, too. Sulitin nyo ang mga oras na magkasama kayo. May plano siya para sayo. At yun ay ang pasayahin ka at iparamdam na mahal ka niya."
Nakagat ko ang ibabang labi ko. Eto na naman, naiiyak na naman ako. Pakiramdam ko ginagawa ko talaga 'to kasi mamamatay na si Blake.
"K-Kaya ko bang magpanggap na..na walang alam?"
Reid patted my head. "Sa dami mong alam na kalokohan? The best ka sa acting 'di ba? Ilang beses mo kaming naloko sa mga gano'n mo. Now, kailangan mo siyang i-apply sa sarili mo. All you need to do is to be strong."
Nahahabag ako sa sarili ko. Ang bigat bigat sa pakiramdam. Papakidnap ako kay Blake tapos magpapanggap ako na wala akong alam sa sakit niya. Kakayanin ko ba? Hindi na ito ang mundo ko na puro kalokohan.
"R-Reid..." I cried.
"Mama-maga na 'yang mata mo. Tch. Mahahalata ni Smith 'yan. Hindi pwedeng malaman niya na alam mo na ang kalagayan niya. Makakaapekto 'yun sa kanya. Mag-aalala siya sa'yo."
"S-Sorry."
"Be strong, little devil. Ilabas mo na ulit ang sungay mo. Isantabi mo muna ang kahinaan mo. Hindi mo lang kailangang maging malakas para sa sarili mo kundi kailangan mo ding maging malakas para kay Blake."
Pinunasan ko ang luha ko gamit ang kamay ko. "Magiging malakas ako.."
"You're not using your fancy language. Ipagtataka 'yan ni Blake. Ngayon alam ko na. Kapag naapektuhan ng matindi ang sistema mo, nagkukusang tumutuwid ang pananalita mo. Napakalaki ng epekto sa'yo ni Smith. Subukan mong umaktong normal sa harap ni Blake. Alright?"
Tumango ako. "Kakayanin ko.."
"You should."
"T-Thank you Reid. Dahil sinabi mo ang lahat ng 'yon sa'ken. At least I know his reason." Sabi ko. Para kasing kusa nang nawala 'yung galit at hinanakit na nararamdaman ko para kay Blake.
Ngumiti siya. "Ihanda mo na ang sarili mo. Tandaan mo, 'wag kang iiyak sa harap niya. Alright?"
Tumango ako. Di ko pa alam kung kakayanin kong hindi umiyak kapag kasama at kaharap ko na si Blake pero pipigilan ko ang sarili ko. Hindi ko ipapakita sa kanyang mahina ako. "K-kelan.."
"Bukas ng gabi. So be ready."
"Gaano kami katagal na magkakasama?"
"One whole day lang hinihingi niya. But I told him to make it three days."
This time napangiti ako. Si Reid, 'di ko aakalaing ganito siya ngayon. Na siya ang nagco-comfort sa'ken. "T-Thank you..thank you Kuya.."
"Whoa. You called me Kuya. Smile now, little devil. 'Wag kang panghinaan ng loob. I'm sure lalabanan ni Smith ang sakit niya. Hindi siya mamamatay. Okay? Think positive. Let's just look at the bright side."
Tama si Reid. Look at the bright side. Lalaban si Blake. Lalabanan niya ang sakit niya. I know, kaya niya 'yon.
Ihahanda ko ang sarili ko sa paghaharap namin ni Blake. Ihahanda ko ang mga luha ko ng kailangan ko munang ikulong sa mga mata ko at pagbawalan munang lumabas. Ihahanda ko ang pag-acting ko. Ihahanda ko ang puso ko na basag na basag na. Ihahanda ko ang buong pagkatao ko sa maaaring mangyari o malaman ko pa 'pag nagkasama kami.
One word, fighting!