Chapter 12
Hanggang ngayon ay hindi pa din nagsi-sink in sa akin na may leukemia si Owem.
Hindi ko kayang mawala siya at ayokong mawala siya, gusto ko pang makasama siya sa mga darating pa naming Anniversaries. Mas makakaya ko pang makita siyang masaya sa iba kesa makita siyang naka loob ng kabaong.
Sabi ng doctor, Acute Myeloid Leukemia ang meron si Owem, kahit Med Student ako ay may mga bagay ako na hindi pa alam dahil mag 3rd year pa lang naman ako kaya tinanong ko ung Doctor tungkol sa Acute Myeloid Leukemia at sabi niya ay ayun daw ang deadliest leukemia.
Acute myeloid leukemia (AML) is a type of blood cancer. It starts in your bone marrow, the soft inner parts of bones. AML usually begins in cells that turn into white blood cells, but it can start in other blood-forming cells, as well.
With acute types of leukemia such as AML, bone marrow cells don't grow the way they're supposed to. These immature cells, called blasts, build up in your body.
Nasa Manila na kami at naka confine na si Owem, simula nung nalaman kong may sakit siya ay hindi na ako naka-usap ulit ng maayos.
Hanggang ngayon ay hinihintay ko pa ding gumising ni Owem. Mag-isa lang ako dito dahil nag-paalam sila Tita at Tito na kukuha lang ng mga damit at babalik din.
Naka-tingin lang ako kay Owem na wala pading malay hanggang ngayon, hindi ko maiwasang maiyak lalo na kapag iniisip kong may sakit siya.
Lumapit ako sa kama niya at hinawakan ang kamay niya habang patuloy pa din ang pag bagsak ng luha sa mga mata ko.
"W-wag mo akong i-iwan, ah?" sabi ko habang hawak pa din ang kamay niya.
________________________________________________________________________________________________________________________________
:):