The RunAway Seniorita
Carolina's p.o.v
Before he started the engine I mentally hold his hand.
His eyes narrow on our hand.
Dahil sa hiya ay mabilis ko itong binawi.
"I-I can't come with you.I have my family here too.Papaano sila?"
Totoo naman eh,papaano sila nanay,tatay At Celine.
Ano ang magiging reaction nila if ever they found out about my real Identity.
Magagalit kaya sila sakin!?
O kaya naman maiintindihan nila ako!?
Mababaliw na ako kakaisip!
Sana sinabi ko pa nang mas maaga para nakapag explain ako.
Demonick started the engine before he talking.
"Let's go there then,so you can explain and says goodbye's."
Maamo nitong saad saakin.Malayo sa expression niya kanina habang kaharap namin si Kenzo.
Napatango naman ako dito At tinuro ang dadaanan namin papunta kila Celine.
Bat parang ang bilis naman oras.Gusto ko pang manatili pero alam kung ipapasundo ako ng pamilya ko dito dahil natuklasan na ni Demonick.
Ayuko namang mangdamay pa ng iba.Hindi ko nga lang sigurado kung matutuloy ang engagement na pinag planuhan.
Mabilis lang kaming nakarating sa bahay.Parang Ayaw ko pang lumabas.Pinagmasdan ko ang paligid na tinirhan ko sa mahigit dalawang taon.
I promise to myself that I will comeback in this place.
Kahit labag man sa loob ko ay lumabas parin ako.Sasamahan pa sana ako ni Demonick pero tinanggihan ko na ito.
Para naman makapag explain ako ng maayos kasi iba ang epekto pag kasama ko siya.
Bumibilis ang tibok ng puso ko At mahirap pigilan pa.
Lumabas na ako ng sasakyan niya saka naglakad sa bakuran namin.
Nasa labas palang ako ay natatanaw ko na silang nagkakape.
Masaya silang nagkekwentuhan At nagtatawanan.
This is the last time na makikita ko silang masaya.
Ang pamilya ko.
Hindi pa man ako nakaka pasok parang uurong na ang mga paa ko.
Napahawak ako sa bibig ko nang hindi ko mapigilan ang paghikbi ko.
Hindi ko kaya.
Hindi ko kayang iwanan sila pero kailangan.
Kailangan ako ng totoong kung pamilya.
Pamilya na tinalikuran ko noon para makatakas.
Makatakas sa realidad na kinahaharap ko.
Marahas kung pinunasan ang mga luha ko At binuksan ang maliit na gate namin.
Naglakad ako sa pintuan para batiin sila,but f*uck!
Hindi ko kayang pigilan ang mga luhang kumakawala sa mga mata ko.
Bakit ba ako pinaparusahan ng ganito?
Ginawa ko naman ang lahat mapasaya ko lang ang mga magulang ko.Ganon na ba ako kasama para parusahan ng ganito.
"Carolina,anong bang nangyayari sayo umiiyak ka diyan.Masama ba ang pakiramdam mo."pag aalalang saad ni Nanay na nagpaiyak pa saakin lalo.Sobrang naguguilty ako dahil sa pagsisinungaling ko sa naging pamilya ko.
"I-I'm sorry,I'm r-really sorry nay,Tay and Celine.S-sana patawarin niyo ko sa k-kasalanan ko."Alam kung magiging masakit ito sa kanila dahil tinuring nila akong kapamilya.
Pero anong ginawa ko?
Ako ang May kasalanan nitong lahat dapat lang ito sakin.
"Tahan na anak,Ano bang nangyayari sayo At kanina ka pa nag sosorry."It's tatay,I will miss them so much.Tatay will call me anak because he said I'm his daughter.
Ganon sila kabait saakin.
Sasabihin ko na sakanila ang totoo.
"M-my real f-family already found me.gusto nilang umuwi na ako,kasi n-nawala ako ng mahigit d-dalawang taon."Kahit kelan hindi ako nag open ng topic tungkol sa pamilya ko.Sabi nila naiintindihan naman nila kung Ayaw kung sabihin ang tungkol doon. Thats why I'm very thankful to have them in my life.Ill cherish my experience here and keep it in my heart.
When I said that.I look at Celine who's crying already.
Alam ko,na alam na niya ang kahihinatnan nito.
I will also miss my sister.
my bestfriend.
"P-paano ba yan?A-alis kana agad?"umiiyak na ito ng tudo kaya niyakap ito ni nanay na siyang umiiyak narin.
I made them cry.
"B-but I promise to comeback.S-sana wag niyo akong kakalimutan.I'll cherish every moments na magkakasama tayo.
You were always my N-nanay,tatay and my s-sister."pumipiyok kung saad dito.
"A-no kaba!?diba k-kapatid kita saka p-pamilya ka namin.Pero sana d-dalawin mo naman kami kahit minsan lang.M-mamimiss ka namin C-carolina."Malakas na sabi nito sabay yakap sakin.
Gumanti naman ako ng yakap dito saka ko lang naramdaman ang yakap nila nanay At tatay mula sa likod.
They were always in my heart.Hindjng hindi ko sila makakalimutan.
"P-paki sabi narin sa mga naging k-kaibigan ko dito p-aalam muna.To your relatives and also Princess and Cydrick p-pasabing t-Thankyou sa lahat ng p-pagmamahal At pagtanggap."
Sabi ko sakanila habang pinipigilan ang hikbi pero hindi ko kayang itago ang sakit na kelangan ko silang iwan.
Bago pa ako umalis ay kinuha ko ang natitira kung pero para Ibigay sakanila.
Medyo marami rami ang naging savings ko At dinagdag ko yung na withdraw ko noon.
Wala naman akong masyadong ginastos kaya umabot parin iyon sa sampung libo.
Ayaw Sanang tanggapin ni Tatay pero pinilit ko parin ito bilang pasasalamat sa pag aaruga saakin.
Ang mga natitira kung damit At gamit ay binigay ko na kay Celine.Hindi ko na kailangan ang mga yun dahil panigurado marami pa akong stock sa bahay.
Matatanggap kaya nila ako ulit sa pag Alis ko.
I'm not THE RUNAWAY SENIORITA Anymore.....
Hindi na ako si Carolina Suarez na merong simpleng pamumuhay.Ako na ulit si Zenaya Carolina Suarez ang tagapagmana ng kompanya ng pamilya ko.
Susunod.....
(Author's note:Medyo bitin itong update,pero I'll try next time na mas mahaba yung update.enjoy😇
Salamat sa naka abot dito sa part natoh.I really appreciate your effort to read my story💞)