"Mom, dad" Bulong ko ng maaninag ko ang mga katabi ni Morgan na naglalakad palapit sa pwesto ko. Naluluha ko silang sinalubong. I miss them so much.
"Addie! Anak I miss you so much." Naiyak na din si mom at mahigpit akong niyakap. Yumakap din si daddy saka hinalikan ang noo ko. "I miss you anak. Congratulations."
It's our graduation day. Nakapagtapos na din ako ng college. Hindi ko ine-expect na darating ang parents ko. How did they know na nandito ako?
"Anak congratulations. We're so proud of you. I'm so sorry dahil hindi ka namin nabantayan ng maayos ng dad mo. Hannah is doing good. Nagbago na siya anak. Sayang lang dahil may inaasikaso siya ngayon kaya hindi nakasama."
"Addie you know how much we love you. Pinahanap ka namin. We are so scared that something might happen to you that night. Halos mabaliw ang mom mo sa paghahanap. Then 1 month had passed no trace of you. Isang araw may dumalaw na binata sa bahay and it is Morgan. Kaya alam naming buhay ka pa at nasa maayos na kalagayan. He explained all the details kung bakit ka napadpad dito. Malaki ang pasasalamat namin kay Morgan. So we trusted you to him, dahil alam naming masaya ka dito and you are doing good. We are glad to have Morgan beside you." Pinunasan di dad ang luha niya saka ako ulit niyakap. Namiss ko sila ni mom. Napangiti ako dahil hindi ko inaasahang dumalaw pala si Morgan sa bahay.
"Your make up is a mess. Let me do your make up. Mas lalo kang gumanda anak, mana ka talaga sa akin." Napatawa na lang kami parehas ni mom. Nakalimutan kong nakaayos na pala ako. Kaya alam kong kalat kalat na ang make up ko.
Walang mapagsidlan ang saya ko sa araw na ito. One of the best day of my life. Finally!
After ng ceremony ay picture taking na. Sinulit namin ito lalo na at dala ni dad ang kanyang digicam. Kami na magkasamang tatlo, solo ko, with mom, with dad and of course kami ni Morgan. Hindi ako nagsisi na binigyan ko siya ng pangalawang pagkakataon. Lalo na nung nalaman kong nag-effort siya para mapadalo ang parents ko dito sa graduation namin. I can feel how much he loves me.
"Hoy takte ka talaga! College graduate ka na pero yang isip mo, isip bata pa rin!" Rinig ko ang boses ni Kristoff. Pagtingin ko sa kaliwa ay papalapit sila sa pwesto namin. Busangot ang mukha ni Caliber.
"Morgan! Picture tayo bro! Caliber ikaw kumuha ng picture." Dagdag ni Kristoff.
"Ano? Gago ka ba! Bakit naman ako ang uutusan mo? So wala kang balak na isama ako?" Pagmamaktol ni Caliber na parang batang naagawan ng candy. Haynakoo talaga.
"Pwesto na kayo. Ako na kukuha." Ang digicam ni dad ang hawak-hawak ko kaya pinakita ko ito.
"Ayos! Thank you Addie. Itong Caliber kasi na 'to kung kani-kanino pinahawak yung camera nawala na tuloy. Tinakbo na ata. Tatanga-tanga kasi." Si Kristoff na kanina pa iniirapan si Caliber. Natatawa naman ang iba.
"Tama na yan. Sige na dun kayo sa banda dun."
Masaya ako na napadpad ako dito. Nakahanap ako ng mga kaibigan. Nakilala ko si Morgan.
Napangiti na lang ako. Sobrang saya nilang kasama. Makikita mong kahit lagi silang nagbabangayan, lagi naman silang nandyan para sa isa't-isa.
"Addie sama ka dito!"
Hinatak ako ni Rain. Tapos pinahawak kay dad ang camera. "Tito okay lang po ba?"
"Sure, sige anak sumama ka na. Ako na bahala."
Hinalikan ko muna siya sa pisngi saka lumapit sa barkada. "Faye tabi ka sa akin." Si Sean na umakbay na sa balikat ko. Mabigat kaya. Ito talaga di marunong makiramdam. "Dito siya." May humila uli sa akin, si Morgan.
"1, 2, 3 say cheese!"
After ng picture taking namin ay dumiretso na kami sa bahay nina Morgan. Sayang lang kasi hindi nakauwi ang parents niya. Kaya kami kami na lang ang mag-celebrate.
1 year later...
"Congrats sis. I'm so happy for you." It's Hannah and were good. Nagbago na nga siya and nagiging close ko na din. Masaya ako sa buhay ko ngayon. Wala na akong mahihiling pa. Morgan beside me, friends, and of course my family. Lagi silang nandyan para sa akin.
"Thank you. Ikaw na sunod next year." Sabi ko naman saka siya niyakap.
"Anak!" Napalingon ako sa pinto. It's mom and dad. Maluha-luha silang dalawa na lumapit sa akin.
"Wag nga kayo umiyak. Baka maiyak ako masira ganda ko." Pagbibiro ko kaya napatawa sila. Naiiyak na din ako.
"Masaya lang kami ng dad mo at ikakasal ka na. Dapat after 5 years pa kasi. Kausapin ko uli si Morgan baka magbago pa isip niya. Sandali lang."
"Mom!"
Napahalakhak na lang sila sa tinuran ko. Aba hindi naman pwede na mag-back out si Morgan. Magkamatayan man, dapat matuloy ang kasal na ito.
"Addie!"
"Faye!"
Umalis muna si mom, dad at Hannah para asikasuhin ang mga bisita. Church wedding ang magaganap. My dream wedding, hindi mangyayari ito kung hindi kay Morgan. He made it possible.
"Ang ganda mo." Lumapit sakin si Rain at hinalikan ako sa pisngi. "Thank you." Bulong ko naman. Sana makahanap na din siya ng magpapasaya sa kaniya. He's always there kapag kailangan ko siya. Thankful ako kay Rain, sobra.
"Hoy bawal yan! Makita ka ni Morgan. Alam mo namang seloso yun. Pero wala naman siya kaya ako din!" Si Caliber na dinamba na ako ng yakap. Bago pa siya makahalik sa pisngi ko ay nilayo na siya ni Sean.
"Congrats Faye. Kakain ako ng madami mamaya para naman sulit pag-uwi ko dito sa Pinas." Kinurot ko siya sa tagiliran kaya napahiyaw siya. "So hindi ang kasal namin ni Morgan ang inuwian mo? Mukhang napilitan ka ah!" He hugged me and whispered. "Syempre hindi pwedeng mawala ako sa kasal mo. I love you Faye."
Sumunod si Paul, Rhys, Kristoff at Ford. After nila akong mabati lahat ay umalis na sila. Pupunta daw sila kay Morgan. Baka magtampo.
Nag-ayos na din ako dahil baka malate pa ako sa simbahan. Nagretouch lang ng make up then after 30 minutes ay ready na para umalis.
Kabado ako at excited. Syempre ang gwapo ng mapapangasawa ko. Mga lima siguro magiging anak namin. Syempre biro lang. Baka nga sampo eh.
Pagbukas ng pinto ng simbahan. There he is, my groom. Andami naming bisita. Halos mapuno ang simbahan. "Anak gusto ko agad ng apo." Bulong ni dad na siyang kasama ko sa paglalakad. Napangiti naman ako. "Sure dad." Napatawa naman siya.
Nang makarating sa dulo ng aisle ay nandun na si Morgan. He's so hot and handsome at the same time. Ang swerte ko sa lalaking ito. "You're so beautiful." He mouthed and wink at me. Pinunasan niya ang luha niya. Kinuha niya ang kamay ko matapos siyang itap sa balikat ni dad. "Congrats sa inyo hijo. Ingatan mo ang anak namin."
Kumapit na ako sa braso ni Morgan. He wiped my tears and kissed my lips. "Oyy bawal pa yan bro. Mamaya pa yan excited." Si Caliber na siyang best man. Napatawa ang mga tao sa simbahan. Napaubo naman si Morgan at biglang namula ang pisngi. Ang cute niya.
"I, Addie Faye Salvacion, take you, Morgan Montero, to be my husband, to have and to hold from this day forward, for better, for worse, for richer, for poorer, in sickness and in health, until death do us part. I will love and honor you all the days of my life."
"I, Morgan Montero, take you, Addie Faye Salvacion, to be my wife, to have and to hold from this day forward, for better, for worse, for richer, for poorer, in sickness and in health, until death do us part. I will love and honor you all the days of my life."
"I do."
"I do."
"You may now kiss the bride."
He kissed me in front of everyone. All the people cheering us. He's now my husband. Kinikilig ako. Parang kelan lang, ngayon kasal na kaming dalawa.
"Morgan sa honeymoon na yan!" Sigaw ni Caliber na wumawagayway pa. Lalong nagtawanan ang mga tao. Napamura si Morgan kaya napatikhim ang pari. Kaloka kasi itong Caliber na 'to. Sabagay sa honeymoon na lang. Halos kapusin na din kasi ako ng hininga. Charot.
"Mrs. Montero sa honeymoon na lang daw. You better get ready." Morgan whispered and winked at me saka naglakad na kami palabas ng simbahan.
The end...
A/N: Thank you so much everyone. My first story, at natapos ko na din sa wakas. Sobrang busy sa life kaya inabot na ng ilang taon haha chos. Stay safe everyone. Hope you'll support my other stories too. Mahal ko kayo.
Pasensya na kung maraming loophole. Aayusin ko ito kapag may oras na ako. First story ko ito and I'll try to improve my writing.