*Part12*
"အဟြတ္ ဟင္း "
မူး၍ခ်ာခ်ာလည္ေနတာေၾကာင့္ ခ်မ္းအိပ္ယာထဲမွေျဖးေျဖးခ်င္းထလိုက္သည္ ။
နာရီၾကည့္ေတာ့ ၆နာရီထိုးေနၿပီ ။
ေခါင္းၾကည္သြားေအာင္ ခ်မ္းေရမိုးခ်ိဳးဖို႔ျပင္လိုက္သည္ ။ေအာက္ပိုင္းကိုတဘက္ပတ္ခဲ့ၿပီး ခ်မ္းထြက္လာသည္ ။
ခလြမ္!!!
" အ အား "
ခြက္ !
"ဟင္ !"
မီးဖိုထဲကၾကားရတဲ့ အသံမ်ိဳးစံုေၾကာင့္ ခ်မ္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲကေနျပန္ထြက္လာခဲ့သည္ ။
"အား ကြၽတ္ "
"ဟာ ငထြဋ္ "
"ခ်မ္း ႏိုးလာၿပီလား "
"မင္းဒီမွာဘာလုပ္ေနတာလဲ "
"ဟို ငါမင္းစားဖို႔ ဆန္ျပဳတ္ခ်က္ေနတာ "
"ဟမ္! မင္းက "
"ေအး "
" ဖယ္ဖယ္ အပူေလာင္သြားလား "
ျပဳတ္က်သြားတဲ့ ဇြန္းေတြခြက္ေတြကို ခ်မ္းေကာက္ယူၿပီး ေဘစင္ေပၚတင္လိုက္သည္ ။
"ခ်မ္း "
"ဟင္ ငင့္! "
အေနာက္ကေနတြယ္ဖက္ထားတဲ့ ထြဋ္ရင္ခြင္ႀကီးေၾကာင့္ ခ်မ္းလန္႔သြားသည္ ။
ခါတိုင္းကလည္း ထြဋ္ဒီလိုလုပ္ေနၾကပဲ ဆိုေပမယ့္ အခုမွခံစားခ်က္ႀကီးတစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားသည္ ။
ထံုးစံအတိုင္း ခ်မ္းပုခံုးေလးအေပၚ ထြဋ္ ေမးလာတင္သည္ ။
"ငထြဋ္ မင္းဘာလုပ္တာလဲ "
"ငါဘာလုပ္လို႔လဲ ဒီတိုင္းေလးေနတာကို "
"ဖယ္ မေန့ကေသာက္ထားလို႔ ငါ့ကိုယ္က နံေနတယ္"
"မနံပါဘူး "
ဆိုၿပီး ေထာင့္က်ၿပီးသြယ္ေနတယ့္ ခ်မ္းေမးရိုးေလးကိုနမ္းလိုက္သည္ ။
"ဟာ ထြဋ္ ဘာလုပ္တာလဲ "
"နမ္းတာေလ ေမႊးတယ္မနံဘူး "
"ဟင္း ငါ့ကိုလႊတ္ ေရသြားခ်ိဳးေတာ့မယ္ "
ထြဋ္ အားတြန္းဖယ္ၿပီး ထြက္သြားသည္ ။
ခ်မ္း ထိန္းမရေတာ့တဲ့ရင္ခုန္သံေတြေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုကိုအားမလိုအားမရျဖစ္ၿပီး ေရခြက္ထဲကေရေတြအားမ်က္ႏွာသို႔ ျဖန္းပတ္လိုက္သည္ ။
ေဒါက္ေဒါက္ !
"ထြဋ္ ငါေရခ်ိဳးေနတယ္ေလ "
"သိတယ္ေလ အဲ့တာေၾကာင့္တံခါးေခါက္တာေပါ့ ဂ်က္ဖြင့္အံုး "
"ဘာလုပ္မို႔လဲ !?"
"လက္ေဆးခ်င္လို႔ "
"ဘာ ေဘစင္မွာေဆးေလ "
"မရဘူး တခါးဖြင့္ေပး "
"ဟာ က်စ္"
ခ်မ္းတခါးဖြင့္ေပးလိုက္သည္နွင့္
"အ! ထြဋ္ အင့္ ဟင္း"
တံခါးဂ်က္ဖြင့္ၿပီးသည္နွင့္ ထြဋ္ အတင္းတိုးက်ံဳး၀င္လာၿပီး ခ်မ္းပုခံုးကိုဖိကိုင္ခါ နႈတ္ခမ္းဖူးကို အတင္းက်ပ္စုပ္နမ္းေတာ့သည္။
"အြန္႔ ႁပြတ္စ္ ႁပြတ္စ္ "
ခ်မ္းမရုန္းခ်င္ ၊ ထြဋ္ေပ်ာ္ဖို႔ ထြဋ္အတြက္ေပးစပ္ရဖို႔
ခ်မ္းတံု႔ဆိုင္းေနမွာ မဟုတ္ ၊ ခနၶာ၏တင္မဟုတ္ အသက္ဆိုလည္းေပးစပ္လိုက္မည့္သူပင္။
"အား ဟင့္ ဟင္းးးးး"
"ႁပြတ္စ္စ္ "
ေရခ်ိဳးခါနီး အေပၚပိုင္းလစ္လပ္ေနေသာ ခ်မ္းကိုယ္လံုးေလးအနွံ႔ကို ထြဋ္ လ်ွာဖ်ားေလးနွင့္ ကလိေပးေနသည္။
~×÷•
နံရံမွာကပ္ထားတဲ့ခ်မ္းကိုယ္လံုးေလးကို ေပြ႕ခ်ီခါ ေဘစင္ခံုႀကီးေပၚတင္လိုက္သည္ ခ်မ္းေပါင္ေလးေတြကို ကားေပးလိုက္ေတာ့ ထြဋ္အဆင္သင့္ေနရာ၀င္ယူလိုက္သည္။
ထိုးေထာင္ေနတယ့္Dickက တြင္းေအာင္းခ်င္ၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မာန္ဖီေနသည္။
"ႁပြတ္စ္ အြန္းးးးးး"
ခ်မ္ူနႈတ္ခမ္းဖူးကို အလြတ္မေပးပဲ ငံုစုပ္ေနရင္း
ေအာက္ပိုင္းကို စလႈပ္ရွားသည္
"အ! အားးး "
"ခဏပဲေနာ္"
ဆိုၿပီး သြင္းေပးသည္။
"အ အားးးး" ညႇင္သာေသာညည္းသံေလးနွင့္ ခ်မ္းမွာ တစ္မ်ိဳးပင္ၾကည့္ေကာင္းေနေလသည္
"အင့္ ရွီး ေကာင္းလိုက္တာ Fuck အင့္"
"အားး ဟ ဟင္း အ အ "
"ေရာ႕ ခ်မ္း"
"အ အင့္ အ ခ်ီး ဟင္း ထြဋ္ ျပင္းျပင္းေလးေစာင့္ေပး"
"နာမွာေနာ္"
"အာ အခုလည္းနာေနတာပဲကို မထူးဇာတ္ခင္းကြာ"
"မင္းကေတာင္းမွေတာ့"
ထြဋ္ Dickကိုတဆံုးထိထူတ္လိုက္ၿပီး ခ်မ္းစအို၀ေလး၌ေတ့ခါ
"ေရာ႕ အဲ့မွာ"
"ဟင္း အ အ အီး"
"ခ်ီးပဲ ေကာင္းေနေရာ ခ်မ္းရာ"
"နာ နာတယ္ မလုပ္နဲ႔ေတာ့"
"မရေတာ့ဘူး ငါေကာင္းေနၿပီ ဟင္း အ "
"အ အ ထြဋ္ ဟင့္ အ ခ်ီး"
~~~~~~~~
"ခ်မ္း "
"ဘာလဲ "
"ဒီေန့ ည ကလ်ာအိမ္လာလည္မွာ "
"ဟင္! .... ႏြဲ႔ကလ်ာလား "
"ေအး သူ႔ကိုထမင္းစားဖိတ္ထားတယ္ မင္းခ်က္ေပးလို႔ရလား "
"ဟင္ !"
"အဆင္ေျပလား "
"ဟင္ အင္း ေျပတယ္ ဘာ ဘာဟင္းခ်က္ေပးရမလဲ "
"အမဲသား မင္းရလား "
"ေအး ရတယ္ ဘာမရစရာရိွလဲ ငါ အခုေဈးတန္းထဲသြားမို႔ တစ္ခါတည္းဝယ္ခဲ့မယ္ေလ "
"ေအးေအး ငါ အိမ္ကိုသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ထားလိုက္အံုးမယ္ ဟီး "
"ေအးပါ ငါသြားၿပီ "
ခ်မ္း ဘာမွမျဖစ္သလိုဟန္ေဆာင္ေနရလို႔ နာက်င္ေနတယ့္ႏွလံုးသားေလးကိုေတာင္အားနာလာမိသည္
ခ်စ္ရတဲ့သူက ေပးဆပ္ရဖို႔သပ္သပ္ခ်ည္းပဲလား
ငါငိုခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို အေလ်ာ္ျပန္မရေတာ့ဘူးလား !?ေယာက္်ားႀကီးတန္မဲ့ ေန့ေန့ညည မင္းအတြက္ေၾကာင့္ငိုေနရတယ္ ....
ဘယ္အခ်ိန္ထိေရာ ငါငိုေနရမွာလဲ ..?ဟင္း !
ေကာင္းကင္ႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး မ်က္ေရမ်ားကိုမထြက္က်လာဖို႔ ထိန္းထားရသည္ ။
"ခ်မ္း "
"ဟင္! အ အစ္ကိုႀကီး "
"မင္းငိုေနတယ္ "
"ဟို ဟို "
"မ်က္ေရေတြ "
"ဟင့္"
ခ်မ္းပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေပၚက မ်က္ေရမ်ားအား ေလေျပေအး မလိုလားစြာျဖင့္ လက္မေလးႏွင့္ ဖယ္ရွားလိုက္သည္ႏွင့္ ခ်မ္း အေနာက္ကိုတြန္႔သြားသည္ ။
"Sorry ခ်မ္း ကိုိယ္မင္းမ်က္ရည္ေတြကိုခြင့္မေတာင္းပဲဖယ္ရွားေပးမိတယ္ မင္းဘာျဖစ္တာလဲ "
"မ်က္ မ်က္လံုးထဲအမိႈက္ဝင္သြားလို႔ "
"ဟုတ္လား လာလာ ကိုယ္မႈတ္ေပးမယ္"
ဆိုၿပီး ခ်မ္းေမးေလးကို ဆြဲေမာ့ခါ မ်က္လံုးေလးကို ေလေျပေအး ႏႈတ္ခမ္းေလးေထာ္ၿပီး တဖူးဖူး မႈတ္ေပးေလသည္ ။
"ဖူး ..... ကိုယ္ ေတာ့ မေတြ့ဘူးရယ္ ခ်မ္းေလး သက္သာလား "
"ဟို ရ ရပါၿပီ "
ခ်မ္းရၿပီကို ေလေျပေအးမၾကား။
ၾကာဖူးငံုေလးလို ဖူးအာေနတယ့္ ခ်မ္းႏႈတ္ခမ္းဖူးေလး အား အာရံုလြင့္ေနတယ့္လူတစ္ေယာက္လို ေငးေမာၾကည့္ေနသည္ ။
"ဒီမွာ ဘယ္ေလာက္ထိၾကာေအာင္ေငးၾကည့္ေနမွာလဲ !?"
"ဟင္ !"
"ငထြဋ္ !'
ထြဋ္ကၾကားဝင္လာၿပီး ေလေျပေအး ပုခံုးအားေဆာင့္တြန္းလိုက္သည္ ။
"ဟားဟား ေဆာရီးကြာ ခ်မ္းေလးအားအရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနေတာ့ကိုယ္သတိလြတ္သြားတယ္ ခ်မ္းေလး "
"ဗ်ာ !"
"ကိုယ္ မင္းကိုအၾကာႀကီး ေငးၾကည့္ေနခ်င္ေသးတယ္ "
"ဗ်ာ !"
"ခ ခင္ဗ်ား "
ေလေျပေအး ခ်မ္းေလးအားငဲ့ၾကည့္ရင္းထြက္သြားေလသည္ ။ခ်မ္းေလးလည္း ေလေျပေအးအားေငးၾကည့္ရင္းဆြံ႔အေနမိသည္ ။
"ဖိုးခ်မ္း "
"ဘာလဲ "
"မင္းကိုသူနမ္းမိေတာ့မတတ္ စိုက္ၾကည့္ေနတာကို ၿငိမ္ခံေနရလား "
"အာ မနမ္းပါဘူး "
"ဘာ မင္းကသူနမ္းတာခံခ်င္ေသးတာလား "
"ငထြဋ္ မင္းစကားႀကီးက ဘာလဲ ငါကသူနမ္းတာခံခ်င္ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ "
"အာ မရပါဘူး အဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ပဲ မင္းငါ့ကိုနမ္းထားတာေလ တျခားတစ္ေယာက္ကိုနမ္းလို႔ရမလား "
"ဘာ မင္း မင္းဘာေတြေျပာေနတာလဲ "
"ဟင္း မင္းကေတာ့ဘယ္မွတ္မိမလဲ မူးေနတာကို အေသ "
"မေန့က ငါမင္းကိုနမ္းလိုက္တယ္ "
"ေအး "
"ဟင္! အဲ ဟို မင္း မင္းဘယ္လိုမွမေနဘူးလား "
"ဘာကိုဘယ္လိုေနရမွာလဲ မင္းကမြမ္းက်ပ္ေနလို႔ဆို ဟီး ေကာင္းေတာ့ေကာင္းသား ေနာက္မြမ္းက်ပ္လည္း ငါ့ဆီလာ ဘယ္ေကာင္ဆီမွသြားဖို႔ မစဉ္းစားနဲ႔ "
"ထြဋ္ "
"ဟင္ !"
"ငါေလ မင္းကို ဟို နမ္းတယ္ဆိုတာ "
"ငါသိပါတယ္ "
"မင္းသိတယ္ "
"ေအးေလ မေန့ညက မင္းမူးၿပီးနမ္းတာေလ မင္းလုပ္ခ်င္တာလုပ္ၿပီးေမ့သြားတယ္မလုပ္နဲ႔ "
"မဟုတ္ဘူး ငါမူးေနတာမွန္တယ္ ဒါေပမယ့္ ငါမင္းကိုနမ္းတယ္ဆိုတာမူးလို႔မဟုတ္ဘူးကြ "
"ငါသိပါတယ္ မင္းေကာင္မေလးနဲ႔မွားၿပီး ငါ့ကို ေနပါအံုး ေကာင္မေလးနဲ႔မွားတာေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ေကာင္ေလးနဲ႔မွားတာေပါ့ ဒါဆိုမင္းမွာ ေကာင္ေလးရိွေနခဲ့တာလား ဖိုး ခ်မ္း မင္းငါ့ကိုေတာင္မေျပာျပဘူး"
"ေတာ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ့ငထြဋ္ "
"ဖိုးခ်မ္း အဲ့ေကာင္ကဘယ္သူလဲ ဟိုတစ္ေယာက္လား "
"ငထြဋ္ မင္းပါးစပ္ေလးကိုပိတ္ၿပီး အိမ္ေပၚတက္လိုက္ေတာ့ မဟုတ္ရင္ ငါကလ်ာစားဖို႔ ဘာမွမခ်က္ေပးဘဲေနလိုက္မွာေနာ္ "
"ဟာ ဖိုးခ်မ္း ရတယ္ မင္းမခ်က္လည္း သူမလာျဖစ္ဖူးလို႔ေျပာတယ္ မနက္ဖန္မွလာခဲ့မယ္တဲ့ အဲ့တာမင္းကိုလာေျပာတာ မင္းေဈးမသြားနဲ႔ မင္းအေကာင္အေၾကာင္းေျပာျပ လာ "
"ငါ့လက္ကိုလႊတ္ငထြဋ္ မင္းပါးစပ္က အေကာင္အေကာင္ဆိုတဲ့ဟာႀကီးကို ထည့္ထည့္မေျပာနဲ႔
ငါေဈးသြားရမယ္ အိမ္မွာ ခ်က္စားဖို႔ဘာမွမရိွဘူး "
"ငါလိုက္ခဲ့မယ္ "
"ဟမ္ !'
"ငါလိုက္မယ္လို႔ ေတာ္ၾကာဟိုလူမင္းနားကပ္ေနအံုးမွာ "
"က်စ္ လိုက္မယ္ဆိုလည္းၿပီးေရာကြာ "
~~~~~
တီ တီ တီ !
ႏိႈးစက္ျပန္ပိတ္သြားသည္ ။
ထြဋ္အိပ္ရာကမထေသး ။
မၾကာပါဘူးထြဋ္အခန္းထဲ ခ်မ္းထမင္းေၾကာ္ဇြန္းႀကီးကိုင္ၿပီးေရာက္လာသည္ ။
"ေဟ့ေကာင္ထြဋ္ ထစမ္းကြာ ၇နာရီေက်ာ္ေနၿပီ ကလ်ာလာေတာ့မယ္ေလ "
"လာေပ့ေစကြာ "
"ဟာ လာရင္ မင္းေခၚထားတာေလ မင္း "
"က်စ္ လာေတာ့ ေစာင့္ခိုင္းလိုက္ကြာ "
"ေဟ့ေကာင္ မင္းေနာ္ သူပဲ ခ်စ္လိုက္တာႀကိဳက္လိုက္တာဆိုၿပီး သည္းသည္းလႈပ္ေနၿပီးေတာ့ "
"ဟင္း "
ထြဋ္ ခ်မ္းဘက္ကိုတေစာင္းလွဲရင္း ေခါင္းအံုးကိုတေတာင္နဲ႔ေထာက္ၿပီး ခ်မ္းအားၾကည့္လိုက္သည္ ။
"ဘာၾကည့္တာလဲ "
"ငါမိန္းကေလးေတြကိုႀကိဳက္တာမွန္တယ္ ဒါေပမယ့္ မင္းကိုသာငါသည္းသည္းလႈပ္တဲ့အထိခ်စ္ရတာ လဒရဲ့"
"ေခြးေကာင္ ေပါက္ကရမေျပာနဲ႔ ထေတာ့ "
"ဟာ! ေနအံုးေနအံုး ငါ့ကိုထူ "
"ေဆာက္ျပင္းကလည္းႀကီးပါ့ "
ဆိုၿပီး ထြဋ္အားလက္တစ္ဖက္ကမ္းလိုက္ရာ
"ဟီး ဟီး !"
"အ!"
ထြဋ္ ခ်မ္းရဲ့လက္ေလးကို တအားဆြဲေဆာင့္လိုက္ၿပီး ခ်မ္းလက္ထဲကဇြန္းျပဳတ္က်သြားၿပီး အိပ္ယာထဲက ထြဋ္ရင္ဘတ္ထဲက်သြားသည္ ။
"အာ ထြဋ္ ဘာလို႔ အားႀကီးနဲ႔ဆြဲတာလဲ "
"မႊ မႊ "
"အာ!"
အနမ္းခံလိုက္ရတဲ့ ပါးေလးတစ္ဖက္ကို လက္ကေလးနဲ႔ကိုင္ၿပီး လက္တစ္ဖက္က ခ်မ္းရင္ဘတ္ကအက်ႌစအား ဆုတ္ထားသည္ ။
"ငါ့ကိုလႊတ္ "
"မလႊတ္ဘူး မလႊတ္ဘူး "
"ေဟ်ာင့္ ကလ်ာဝင္လာရင္ျမင္ကုန္မယ္ "
"ျမင္ျမင္ ဘာျဖစ္လဲ "
"ဟာ က်စ္ အင့္ "
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္လို ပစိပစပ္ မ်ားေပမယ့္ မိန္းကေလးေတြထပ္လွတဲ့ ခ်မ္းႏႈတ္ခမ္းဖူးေလးအား ထြဋ္ ဆြဲငံုထားသည္ ။အစစ္မေတြေတာင္သူ႔ေလာက္မလွဘူးလို႔ဆိုလိုခ်င္တာ။Blameတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။
"အြတ္ အင့္ "
ႁပြတ္စ္ ႁပြတ္စ္ !
အငမ္းမရ စုပ္ငံုေနတယ့္ ထြဋ္ ႏႈတ္ခမ္းပါးမ်ားကို ခ်မ္းရံုးကန္ဖို႔ မဝံ့ရဲ ။ခ်စ္မိေတာ့လည္း သူလိုရာ ျဖည့္စည္းေပးခ်င္မိသည္ ။
:ဒါငါမင္းကိုခ်စ္လို႔ :
မီးဖိုခန္းထဲတည္ထားေသာ ဟင္းရည္အိုးမွာ ပြက္ပြက္ဆူေနသလို အိပ္ယာထဲ လူပ်ိဳငယ္ေလး ႏွစ္ေယာက္ မနက္ခင္း ေရာင္ျခည္ကို လ်စ္လ်ူရႈၿပီး အေသြးအသားတို႔ ပြက္ပြက္ဆူေအာင္လူးေနၾကသည္။
ႁပြတ္စ္စ္ !
"အင့္ အူးး "
ငံုစုပ္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းတို႔မွာ တစ္ခုတည္းျဖစ္သြားသလိုပူးဆက္ေနၾကသည္အထိ
"ခ်မ္းေလး ခ်မ္း "
"ဟင္ !"
အိပ္ယာထဲမွာ လူးလိမ့္ေနရာက ခ်မ္းတို႔ ကိုယ္ခ်င္းခြာလိုက္ၾကေတာ့သည္ ။
"က်စ္ ဘယ္သူလဲကြာ"
"တိတ္စမ္း ထြဋ္"
ခ်မ္းက ကပိုကရိုျဖစ္ေနတဲ့အက်ႌေလးကိုျပင္ရင္း ထြဋ္ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးခါထြက္သြားသည္ ။
ထြဋ္ပင္ၿပံဳးၿပံဳးစိစိႏွင့္ ခ်မ္းျပဳတ္က်ခဲ့တဲ့ ဇြန္းခြက္ေလးအားကိုင္ခါ ထြက္လာသည္ ။
"ဟာ အစ္ကို ဘာေတြလဲဗ် "
"ခ်မ္းေလးစားဖို႔ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္လာပို႔တာ "
"ဟုတ္လား "
"ၾကည့္ရတာမလိုဘူးထင္တယ္ အိမ္မွာက ခ်မ္းကေခါက္ဆြဲဆီခ်က္ခ်က္တယ္ေလ "
ထြဋ္က တဘက္ျဖင့္မ်က္ႏွာသုတ္ရင္း ထြက္လာခါ ေစာင္း႐ြဲ႕ၿပီးေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္
"ဟုတ္လားခ်မ္း"
"ဟုတ္"
"ကိုယ္လည္းစားခ်င္လိုက္တာ"
"စားသြားပါလား ဧည့္သည္လာမွာဆိုေတာ့အမ်ားႀကီး ပိုခ်က္ထားတာ "
"ဟီး ေကာင္းသားပဲ"
မီးဖိုခန္းထဲ၀င္ေနတယ့္ ခ်မ္းကို ထြဋ္ျပန္ဆြဲေခၚလာသည္
"ဘာလုပ္တာလဲ ငထြဋ္"
"ငါသူနဲ႔အတူမစားနိုင္ဘူး"
"ဟာ ထြဋ္ကလည္းကြာ ကေလးမဆန္စမ္းနဲ႔၀င္စားပါ"
"ဟင့္အင္း အဲ့လူနဲ႔မစားဘူး"
"အာ ဟင္း ငါသိၿပီ မင္းက ကလ်ာနဲ႔စားခ်င္လို႔ပဲ"
"အင္!"
"ငါသြားေတာ့မယ္ မင့္ကလ်ာလာမွစားေပါ့"
ခ်မ္း ထြဋ္ကိုပစ္ထားခဲ့ၿပီး မီးဖိုခန္းထဲ၀င္လာသည္။
"အစ္ကိုေလေျပ ထည့္စားေနာ္"
"ဟီး တစ္အိုးလံုးစားရရင္ေတာင္ ၀မွာမဟုတ္ဘူးကြာ"
"အမေလးတစ္အိုးလံုးေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔ ဧည့္သည္ေလးအတြက္ေတာ့ခ်န္ထားပါ"
"ကိုယ္ကစတာပါ"
"ကြၽန္ေတာ္ကလည္းျပန္စတာေလ ဟီး"
"ေဩာ္ ဟားဟားဟား ေျပာပါအံုး စားဖိုမွဴးႀကီးရဲ႕
ေခါက္ဆြဲသုတ္တဲ့နည္းေလး"
"လပ္ကီးေခါက္ဆြဲကိုျပဳတ္ၿပီး ေရစစ္ ၿပီးေတာ့ ၾကက္သြန္နီ ရယ္ ဆီခ်က္ရယ္ ဆားအခ်ိဳမႈန္႔ ထည့္ သုတ္လိုက္တာပဲ အစ္ကိုရဲ့ "
"အင္း ကိုယ္ေလ ဒီအသုတ္ေၾကာင္းကို စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာဖတ္ဖူးတယ္ စားခ်င္ေနတာၾကာၿပီ"
"ဟုတ္လား"
"BL fictionထဲက "
"အယ္ အစ္ကို အဲ့လိုစာအုပ္ေတြဖတ္တယ္လား "
"ဟုတ္တယ္ ကုိယ္ကbL ficေတြဖတ္တယ္ Bl Ficဆိုတာကို ခ်မ္းေလးသိလား"
"သိ သိတယ္"
"ခ်မ္းေလးသိတယ္ဟုတ္လား NCAဆိုတဲ့Authorကိုခ်မ္းေလးသိလား"
"တကယ္ေတာ့ေလ ဟို NCAဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ၿငိမ္းခ်မ္းေအးပါ "
"Authorက ခ်မ္းေလး ဟုတ္လား "
"ဟုတ္ကဲ့ ဟီး "
"ဟင္း တကယ္ႀကီးလား "
"အဲ့တာ အစ္ကို႔ကိုကြၽန္ေတာ္ေမးရမွာ အစ္ကို႔လို လူကbl fictionဖတ္တယ္ဆိုေတာ့ "
"ခ်မ္း ခ်မ္းေလး ကိုယ္ ကိုယ္ေလ အရမ္းေပ်ာ္တာပဲ အိမ္မက္မ်ားမက္ေနသလားလို႔ေတာင္ထင္မိတယ္
အိုး တကယ္ပါ ခ်မ္းေလး ကိုယ္ေလ တကယ္အားေပးေနတာပါ ခ်မ္းေလးေရးတယ့္ ခ်စ္တယ္သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ FICေလးကို ေစာင့္ဖတ္ေနရတာ အားမရဘူးကြာ အဲ့ထဲမွာေလ သူငယ္ခ်င္းႀကိဳက္ေနတာေလ ဖြင့္မေျပာၾကပဲ အဲ့Ficေလးကိုအရမ္းႀကိဳက္တယ္"
"ဟုတ္ အဲ့Ficေလးက On Goingပါ"
"အင္း အဆံုးသတ္အပိုင္းကိုသိခ်င္တယ္ သူတို႔ေတြထုတ္ေျပာျဖစ္မွာလား မေျပာျဖစ္ပဲ ေနေတာ့မွာလား"
"တကယ္ေတာ့ အဲ့အဆံုးသတ္ကိုကြၽန္ေတာ္လည္းမသိေသးဘူး "
"ဟုတ္လား"
" ခဏေလးေနာ္အစ္ကို "
"အင္းပါ ခ်မ္းအဲ့တာ "
"ေဩာ္ ဟိုငနာကိုသြားေကြၽးမို႔ "
"ဟင္ ထမင္းေၾကာ္ကဂ်ိဳးေတြကပ္ေနၿပီေလ "
"ဟုတ္တယ္ အဲ့လိုဂ်ိဳးကပ္ေအာင္အဲ့ငနာပဲလုပ္တာ ခဏေစာင့္အစ္ကို "
အသံတိတ္သြားတာေၾကာင့္ ထြဋ္ ဧည့္ခန္းေလးကေန
မီးဖိုခန္းထဲသို႔ လည္တရွည္ရွည္နွင့္ ေမ်ွာ္ေမ်ွာ္ျကည့္ေနရသည္။
:ဟာ ဟုိေကာင္နားကပ္ထိုင္ေနတာလား
အံမာ တိုးတိုးတိုးတိုးနဲ႔ ဟင္း ငါ့ကိုလ်စ္လ်ဴရွဴထားတယ္ေပါ့ေလ :
ထြဋ္ ထဖို႔ ဆိုင္းျပင္ရာက ခ်မ္းထလာတာေၾကာင့္
ျပန္ထိုင္ေနလိုက္သည္။
"ေရာ့ ထမင္းေၾကာ္ ေခါက္ဆြဲသုတ္ "
"ဟင္ ဖိုးခ်မ္း ထမင္းေၾကာ္က တူးလို႔ ဂ်ိဳးေတြေတာင္ကပ္ေနၿပီေလ "
"ေအး အဲ့လိုတူးေအာင္မင္းပဲလုပ္တာေလ "
"ဟာ ငါဘာလုပ္လို႔လဲ "
"မင္းကိုငါလာႏိႈးေတာ့ မင္းငါ့ကိုဘာလုပ္လဲ "
"အာ ဖိုးခ်မ္း "
"ထမင္းေၾကာ္မစားနဲ႔ ေခါက္ဆြဲသုတ္စား "
"ငါကဒီမွာဘာလို႔စားရမွာလဲ "
"မင္းကဒီမွာထိုင္ေနတာကိုး မင္းႀကိဳက္တဲ့ေနရာထိုင္စား "
ဆိုၿပီးခ်မ္းထြက္သြားေတာ့ ထြဋ္ ေခါက္ဆြဲသုတ္ပန္းကန္ႀကီးကိုင္ၿပီး မီးဖိုခန္းထဲလိုက္ဝင္လာသည္ ။
ခ်မ္းအိမ္ခန္းထဲက လက္ေတာ့ပ္ကိုဧည့္ခန္းထဲယူသြားေတာ့ ေလေျပေအးကပါ ဧည့္ခန္းထဲထသြားသည္ ။
"ဟာ ခ်မ္း ဆက္ေရးမဲ့ Fictionေတြလား "
"ဟုတ္ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ၿပီးၿပီ မတင္ရေသးတာပါ "
"ခ်မ္းေလးရယ္ ေတာ္လိုက္တာ ကိုယ္အားေပးေနတယ္သိလား"
ထြဋ္ ေခါက္ဆြဲပန္းကန္ႀကီးကိုင္ၿပီး ဧည့္ခန္းထဲဝင္လာေတာ့ ခ်မ္းကလက္ေတာ့ပ္ကိုပိတ္ခ်လိုက္သည္။
"ငထြဋ္ "
"ဘာလဲ !?"
"မင္းဧည့္သည္ကလည္းမလာေသးပါလား "
"လာမယ္လို႔ေတာ့ေျပာတာပဲ "
"အဲ့ဆိုလည္းၿပီးတာပဲ ငါဒီကအစ္ကို႔အိမ္ခဏလိုက္သြားဉီးမို႔ "
"ဟာ ဘယ္ကိုသြားမွာလဲ ငါတစ္ေယာက္တည္း.."
ထြဋ္စကားပင္မဆံုးေသး ေလေျပကခ်မ္းကိုေခၚသြားေလသည္ ။ထြဋ္မွာ အံ့ၾသလို႔မဆံုး မိမိကိုယ္ေတာင္တစ္ခါတစ္ေလမ်ွမျပဖူးတဲ့ ခ်မ္းလက္ေတာ့ပ္ေလးကိုအခုလိုလူစိမ္းတစ္ေယာက္ကို ရက္ရက္ေရာေရာထုတ္ျပေနျခင္း ။
~~~~~
"ဒါဆို ခ်မ္းသူငယ္ခ်င္းမသိဘူးေပါ့ ဘာလို႔မေျပာျပတာလဲ "
"အဲ့ေကာင္က ကြၽန္ေတာ့္ကိုဆိုအရမ္းႏိွမ္တာ သူသိရင္ ကဲ့ရဲ့မွာ ကြၽန္ေတာ့္Fictionေတြကို အဲ့ေကာင္ေဝဖန္မွာကိုမလိုလားဘူး "
"ဟင္း အဲ့လိုလူမ်ိဳးေတြကို ကိုယ္ၾကည့္မရဘူးသိလား ခ်မ္း မင္းသူနဲ႔ဘယ္လိုမ်ား သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခဲ့ၾကတာလဲ
ဘာမွအားမငယ္နဲ႔ခ်မ္းေလး မင္းသူငယ္ခ်င္းကအားမေပးလည္း ကိုယ္ရိွတယ္ ၿပီးေတာ့ မင္းFictionေလးေတြကို အားေပးေနတယ့္ readerေလးေတြလည္း အမ်ားႀကီးရိွေနတာပဲေလ အားမငယ္နဲ႔ေနာ္ခ်မ္းေလး "
"ဟုတ္ အစ္ကို အစ္ကိုကေလ အရမ္းအားေပးတတ္တာပဲ အစ္ကိုကေနြးေထြးတယ္ "
"ဟီး တကယ္ေတာ့ေလ ကိုယ္လူတစ္ဖက္သားကိုအားေပးႏွစ္သိမ့္ေပးဖူးတာပထမာဦးဆံုးပါပဲ "
~~~~~~
"ငထြဋ္ ငထြဋ္ေရ "
"ဘာလဲ ဘာလဲ "
"ေဆာင့္ေအာင့္ေနတာပဲ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ "
"မင္းငါ့ကိုထားခဲ့ၿပီး အဲ့လူနဲ႔ တစ္တစ္တူးၿပီးထြက္သြားတယ္ေလ ဟင္း "
"ဆူပုတ္မေနနဲ႔ ဒီမွာ အန္တီဝင္းက အမဲသားႏွပ္တဲ့ေပးလိုက္တယ္ မင္းရဲ့ကလ်ာအႀကိဳက္ေပါ့ "
"မင္းကဒါနဲ႔လာေခ်ာ့ေနတာလား "
"ဟမ္! ငါကဘာနဲ႔ေခ်ာ့ရမွာလဲ "
"ဘာနဲ႔ေခ်ာ့ရမလဲဆိုေတာ့ !? "
"အ! အာ ထြဋ္ "
ခ်မ္းကိုေနာက္ေက်ာမွသိမ္းဖက္ထားၿပီး ခ်မ္းလည္တိုင္ေလးကို နမ္းရိႈက္ေနေတာ့သည္ ။
ျပြတ္စ္ႁပြတ္စ္ !
ေနာက္ကထြဋ္ကိုလွမ္းၾကည့္ရာက ထြဋ္ႏႈတ္ခမ္းပါးကို မေတာ္တဆ ထိမိသြားသည္ ။
"ဟင္း "
ထြဋ္ရင္ခြင္ထဲမွ ထြက္လိုက္သည္ ။
"ထြဋ္ ငါတို႔ဒီလိုလုပ္တာမေကာင္းဘူး "
"အာ ဘာလို႔လဲ !"
ခ်မ္းရဲ့လက္ေမာင္းကို ဆြဲဖက္ၿပီး နမ္းရႈက္ေနသည္
"ထြဋ္ ငါတို႔ကသူငယ္ခ်င္းေတြေလ "
"ဘာျဖစ္လဲ သူငယ္ခ်င္းဆိုေတာ့
ငါကမင္းအသည္းကြဲေနလို႔ မင္းခံစားရသက္သာေအာင္လုပ္ေပးတာ "
"ငါ ဘယ္မွာ အသည္းကြဲလို႔လဲ "
"မႊ "
ခ်မ္းရဲ့လက္ေမာင္းေလးကိုငံုနမ္းလိုက္ၿပီး
"မင္းဟိုေန့ကမူးလာၿပီး ငါ့ကိုမင္းေကာင္ေလးလို႔ထင္ၿပီး ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္ေလ "
"ဟာ ငါ အဲ့ '
"မင္းကလည္း ဘာေတျြဖစ္ေနတာလဲ ေယာက္်ားခ်င္းခ်င္းပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေပါ့ အားနာစရာမလိုဘူး
မင္းကငါ့ရဲ့ဟိုးရင္ဘတ္နက္ရိႈင္းဆံုးထဲက ခ်စ္ရတဲ့သူငယ္ခ်င္းႀကီး ပဲ မင္းခံစားရသက္သာေအာင္ ငါ!"
"ဟာ! ဟင္း ငထြဋ္ "
ခ်မ္းေအာ္ေငါက္လည္း ထြဋ္မွာရပ္လိုက္ဖို႔ အစီအစဉ္မရိွ ။အက်ႌေအာက္ကို လက္ကလ်ိႈဝင္သြားၿပီး ခ်မ္း ရင္ကိုပြတ္သပ္ေနေလသည္ ။
"အင့္ ဟင္း"
ႁပြတ္စ္! ႁပြတ္စ္!
အာဘြားေပးမွဆက္upမယ္🧛♀️
*Part12*
"အဟွတ် ဟင်း "
မူး၍ချာချာလည်နေတာကြောင့် ချမ်းအိပ်ယာထဲမှဖြေးဖြေးချင်းထလိုက်သည် ။
နာရီကြည့်တော့ ၆နာရီထိုးနေပြီ ။
ခေါင်းကြည်သွားအောင် ချမ်းရေမိုးချိုးဖို့ပြင်လိုက်သည် ။အောက်ပိုင်းကိုတဘက်ပတ်ခဲ့ပြီး ချမ်းထွက်လာသည် ။
ခလွမ်!!!
" အ အား "
ခွက် !
"ဟင် !"
မီးဖိုထဲကကြားရတဲ့ အသံမျိုးစုံကြောင့် ချမ်း ရေချိုးခန်းထဲကနေပြန်ထွက်လာခဲ့သည် ။
"အား ကျွတ် "
"ဟာ ငထွဋ် "
"ချမ်း နိုးလာပြီလား "
"မင်းဒီမှာဘာလုပ်နေတာလဲ "
"ဟို ငါမင်းစားဖို့ ဆန်ပြုတ်ချက်နေတာ "
"ဟမ်! မင်းက "
"အေး "
" ဖယ်ဖယ် အပူလောင်သွားလား "
ပြုတ်ကျသွားတဲ့ ဇွန်းတွေခွက်တွေကို ချမ်းကောက်ယူပြီး ဘေစင်ပေါ်တင်လိုက်သည် ။
"ချမ်း "
"ဟင် ငင့်! "
အနောက်ကနေတွယ်ဖက်ထားတဲ့ ထွဋ်ရင်ခွင်ကြီးကြောင့် ချမ်းလန့်သွားသည် ။
ခါတိုင်းကလည်း ထွဋ်ဒီလိုလုပ်နေကြပဲ ဆိုပေမယ့် အခုမှခံစားချက်ကြီးတစ်မျိုးဖြစ်သွားသည် ။
ထုံးစံအတိုင်း ချမ်းပုခုံးလေးအပေါ် ထွဋ် မေးလာတင်သည် ။
"ငထွဋ် မင်းဘာလုပ်တာလဲ "
"ငါဘာလုပ်လို့လဲ ဒီတိုင်းလေးနေတာကို "
"ဖယ် မနေ့ကသောက်ထားလို့ ငါ့ကိုယ်က နံနေတယ်"
"မနံပါဘူး "
ဆိုပြီး ထောင့်ကျပြီးသွယ်နေတယ့် ချမ်းမေးရိုးလေးကိုနမ်းလိုက်သည် ။
"ဟာ ထွဋ် ဘာလုပ်တာလဲ "
"နမ်းတာလေ မွှေးတယ်မနံဘူး "
"ဟင်း ငါ့ကိုလွှတ် ရေသွားချိုးတော့မယ် "
ထွဋ် အားတွန်းဖယ်ပြီး ထွက်သွားသည် ။
ချမ်း ထိန်းမရတော့တဲ့ရင်ခုန်သံတွေကြောင့် ကိုယ့်ကိုကိုအားမလိုအားမရဖြစ်ပြီး ရေခွက်ထဲကရေတွေအားမျက်နှာသို့ ဖြန်းပတ်လိုက်သည် ။
ဒေါက်ဒေါက် !
"ထွဋ် ငါရေချိုးနေတယ်လေ "
"သိတယ်လေ အဲ့တာကြောင့်တံခါးခေါက်တာပေါ့ ဂျက်ဖွင့်အုံး "
"ဘာလုပ်မို့လဲ !?"
"လက်ဆေးချင်လို့ "
"ဘာ ဘေစင်မှာဆေးလေ "
"မရဘူး တခါးဖွင့်ပေး "
"ဟာ ကျစ်"
ချမ်းတခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်နှင့်
"အ! ထွဋ် အင့် ဟင်း"
တံခါးဂျက်ဖွင့်ပြီးသည်နှင့် ထွဋ် အတင်းတိုးကျုံးဝင်လာပြီး ချမ်းပုခုံးကိုဖိကိုင်ခါ နှုတ်ခမ်းဖူးကို အတင်းကျပ်စုပ်နမ်းတော့သည်။
"အွန့် ပြွတ်စ် ပြွတ်စ် "
ချမ်းမရုန်းချင် ၊ ထွဋ်ပျော်ဖို့ ထွဋ်အတွက်ပေးစပ်ရဖို့
ချမ်းတုံ့ဆိုင်းနေမှာ မဟုတ် ၊ ခန္ဓာ၏တင်မဟုတ် အသက်ဆိုလည်းပေးစပ်လိုက်မည့်သူပင်။
"အား ဟင့် ဟင်းးးးး"
"ပြွတ်စ်စ် "
ရေချိုးခါနီး အပေါ်ပိုင်းလစ်လပ်နေသော ချမ်းကိုယ်လုံးလေးအနှံ့ကို ထွဋ် လျှာဖျားလေးနှင့် ကလိပေးနေသည်။
~×÷•
နံရံမှာကပ်ထားတဲ့ချမ်းကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ချီခါ ဘေစင်ခုံကြီးပေါ်တင်လိုက်သည် ချမ်းပေါင်လေးတွေကို ကားပေးလိုက်တော့ ထွဋ်အဆင်သင့်နေရာဝင်ယူလိုက်သည်။
ထိုးထောင်နေတယ့်Dickက တွင်းအောင်းချင်ပြီဖြစ်သောကြောင့် မာန်ဖီနေသည်။
"ပြွတ်စ် အွန်းးးးးး"
ချမ်ူနှုတ်ခမ်းဖူးကို အလွတ်မပေးပဲ ငုံစုပ်နေရင်း
အောက်ပိုင်းကို စလှုပ်ရှားသည်
"အ! အားးး "
"ခဏပဲနော်"
ဆိုပြီး သွင်းပေးသည်။
"အ အားးးး" ညှင်သာသောညည်းသံလေးနှင့် ချမ်းမှာ တစ်မျိုးပင်ကြည့်ကောင်းနေလေသည်
"အင့် ရှီး ကောင်းလိုက်တာ Fuck အင့်"
"အားး ဟ ဟင်း အ အ "
"ရော့ ချမ်း"
"အ အင့် အ ချီး ဟင်း ထွဋ် ပြင်းပြင်းလေးစောင့်ပေး"
"နာမှာနော်"
"အာ အခုလည်းနာနေတာပဲကို မထူးဇာတ်ခင်းကွာ"
"မင်းကတောင်းမှတော့"
ထွဋ် Dickကိုတဆုံးထိထူတ်လိုက်ပြီး ချမ်းစအိုဝလေး၌တေ့ခါ
"ရော့ အဲ့မှာ"
"ဟင်း အ အ အီး"
"ချီးပဲ ကောင်းနေရော ချမ်းရာ"
"နာ နာတယ် မလုပ်နဲ့တော့"
"မရတော့ဘူး ငါကောင်းနေပြီ ဟင်း အ "
"အ အ ထွဋ် ဟင့် အ ချီး"
~~~~~~~~
"ချမ်း "
"ဘာလဲ "
"ဒီနေ့ ည ကလျာအိမ်လာလည်မှာ "
"ဟင်! .... နွဲ့ကလျာလား "
"အေး သူ့ကိုထမင်းစားဖိတ်ထားတယ် မင်းချက်ပေးလို့ရလား "
"ဟင် !"
"အဆင်ပြေလား "
"ဟင် အင်း ပြေတယ် ဘာ ဘာဟင်းချက်ပေးရမလဲ "
"အမဲသား မင်းရလား "
"အေး ရတယ် ဘာမရစရာရှိလဲ ငါ အခုဈေးတန်းထဲသွားမို့ တစ်ခါတည်းဝယ်ခဲ့မယ်လေ "
"အေးအေး ငါ အိမ်ကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်ထားလိုက်အုံးမယ် ဟီး "
"အေးပါ ငါသွားပြီ "
ချမ်း ဘာမှမဖြစ်သလိုဟန်ဆောင်နေရလို့ နာကျင်နေတယ့်နှလုံးသားလေးကိုတောင်အားနာလာမိသည်
ချစ်ရတဲ့သူက ပေးဆပ်ရဖို့သပ်သပ်ချည်းပဲလား
ငါငိုခဲ့ရတဲ့ အချိန်တွေကို အလျော်ပြန်မရတော့ဘူးလား !?ယောက်ျားကြီးတန်မဲ့ နေ့နေ့ညည မင်းအတွက်ကြောင့်ငိုနေရတယ် ....
ဘယ်အချိန်ထိရော ငါငိုနေရမှာလဲ ..?ဟင်း !
ကောင်းကင်ကြီးကိုကြည့်ပြီး မျက်ရေများကိုမထွက်ကျလာဖို့ ထိန်းထားရသည် ။
"ချမ်း "
"ဟင်! အ အစ်ကိုကြီး "
"မင်းငိုနေတယ် "
"ဟို ဟို "
"မျက်ရေတွေ "
"ဟင့်"
ချမ်းပါးဖောင်းဖောင်းလေးပေါ်က မျက်ရေများအား လေပြေအေး မလိုလားစွာဖြင့် လက်မလေးနှင့် ဖယ်ရှားလိုက်သည်နှင့် ချမ်း အနောက်ကိုတွန့်သွားသည် ။
"Sorry ချမ်း ကိုယ်မင်းမျက်ရည်တွေကိုခွင့်မတောင်းပဲဖယ်ရှားပေးမိတယ် မင်းဘာဖြစ်တာလဲ "
"မျက် မျက်လုံးထဲအမှိုက်ဝင်သွားလို့ "
"ဟုတ်လား လာလာ ကိုယ်မှုတ်ပေးမယ်"
ဆိုပြီး ချမ်းမေးလေးကို ဆွဲမော့ခါ မျက်လုံးလေးကို လေပြေအေး နှုတ်ခမ်းလေးထော်ပြီး တဖူးဖူး မှုတ်ပေးလေသည် ။
"ဖူး ..... ကိုယ် တော့ မတွေ့ဘူးရယ် ချမ်းလေး သက်သာလား "
"ဟို ရ ရပါပြီ "
ချမ်းရပြီကို လေပြေအေးမကြား။
ကြာဖူးငုံလေးလို ဖူးအာနေတယ့် ချမ်းနှုတ်ခမ်းဖူးလေး အား အာရုံလွင့်နေတယ့်လူတစ်ယောက်လို ငေးမောကြည့်နေသည် ။
"ဒီမှာ ဘယ်လောက်ထိကြာအောင်ငေးကြည့်နေမှာလဲ !?"
"ဟင် !"
"ငထွဋ် !'
ထွဋ်ကကြားဝင်လာပြီး လေပြေအေး ပုခုံးအားဆောင့်တွန်းလိုက်သည် ။
"ဟားဟား ဆောရီးကွာ ချမ်းလေးအားအရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းနေတော့ကိုယ်သတိလွတ်သွားတယ် ချမ်းလေး "
"ဗျာ !"
"ကိုယ် မင်းကိုအကြာကြီး ငေးကြည့်နေချင်သေးတယ် "
"ဗျာ !"
"ခ ခင်ဗျား "
လေပြေအေး ချမ်းလေးအားငဲ့ကြည့်ရင်းထွက်သွားလေသည် ။ချမ်းလေးလည်း လေပြေအေးအားငေးကြည့်ရင်းဆွံ့အနေမိသည် ။
"ဖိုးချမ်း "
"ဘာလဲ "
"မင်းကိုသူနမ်းမိတော့မတတ် စိုက်ကြည့်နေတာကို ငြိမ်ခံနေရလား "
"အာ မနမ်းပါဘူး "
"ဘာ မင်းကသူနမ်းတာခံချင်သေးတာလား "
"ငထွဋ် မင်းစကားကြီးက ဘာလဲ ငါကသူနမ်းတာခံချင်တော့ ဘာဖြစ်လဲ "
"အာ မရပါဘူး အဲ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ပဲ မင်းငါ့ကိုနမ်းထားတာလေ တခြားတစ်ယောက်ကိုနမ်းလို့ရမလား "
"ဘာ မင်း မင်းဘာတွေပြောနေတာလဲ "
"ဟင်း မင်းကတော့ဘယ်မှတ်မိမလဲ မူးနေတာကို အသေ "
"မနေ့က ငါမင်းကိုနမ်းလိုက်တယ် "
"အေး "
"ဟင်! အဲ ဟို မင်း မင်းဘယ်လိုမှမနေဘူးလား "
"ဘာကိုဘယ်လိုနေရမှာလဲ မင်းကမွမ်းကျပ်နေလို့ဆို ဟီး ကောင်းတော့ကောင်းသား နောက်မွမ်းကျပ်လည်း ငါ့ဆီလာ ဘယ်ကောင်ဆီမှသွားဖို့ မစဉ်းစားနဲ့ "
"ထွဋ် "
"ဟင် !"
"ငါလေ မင်းကို ဟို နမ်းတယ်ဆိုတာ "
"ငါသိပါတယ် "
"မင်းသိတယ် "
"အေးလေ မနေ့ညက မင်းမူးပြီးနမ်းတာလေ မင်းလုပ်ချင်တာလုပ်ပြီးမေ့သွားတယ်မလုပ်နဲ့ "
"မဟုတ်ဘူး ငါမူးနေတာမှန်တယ် ဒါပေမယ့် ငါမင်းကိုနမ်းတယ်ဆိုတာမူးလို့မဟုတ်ဘူးကွ "
"ငါသိပါတယ် မင်းကောင်မလေးနဲ့မှားပြီး ငါ့ကို နေပါအုံး ကောင်မလေးနဲ့မှားတာတော့မဖြစ်နိုင်ဘူး ကောင်လေးနဲ့မှားတာပေါ့ ဒါဆိုမင်းမှာ ကောင်လေးရှိနေခဲ့တာလား ဖိုး ချမ်း မင်းငါ့ကိုတောင်မပြောပြဘူး"
"တော်တော့ တော်တော့ငထွဋ် "
"ဖိုးချမ်း အဲ့ကောင်ကဘယ်သူလဲ ဟိုတစ်ယောက်လား "
"ငထွဋ် မင်းပါးစပ်လေးကိုပိတ်ပြီး အိမ်ပေါ်တက်လိုက်တော့ မဟုတ်ရင် ငါကလျာစားဖို့ ဘာမှမချက်ပေးဘဲနေလိုက်မှာနော် "
"ဟာ ဖိုးချမ်း ရတယ် မင်းမချက်လည်း သူမလာဖြစ်ဖူးလို့ပြောတယ် မနက်ဖန်မှလာခဲ့မယ်တဲ့ အဲ့တာမင်းကိုလာပြောတာ မင်းဈေးမသွားနဲ့ မင်းအကောင်အကြောင်းပြောပြ လာ "
"ငါ့လက်ကိုလွှတ်ငထွဋ် မင်းပါးစပ်က အကောင်အကောင်ဆိုတဲ့ဟာကြီးကို ထည့်ထည့်မပြောနဲ့
ငါဈေးသွားရမယ် အိမ်မှာ ချက်စားဖို့ဘာမှမရှိဘူး "
"ငါလိုက်ခဲ့မယ် "
"ဟမ် !'
"ငါလိုက်မယ်လို့ တော်ကြာဟိုလူမင်းနားကပ်နေအုံးမှာ "
"ကျစ် လိုက်မယ်ဆိုလည်းပြီးရောကွာ "
~~~~~
တီ တီ တီ !
နှိုးစက်ပြန်ပိတ်သွားသည် ။
ထွဋ်အိပ်ရာကမထသေး ။
မကြာပါဘူးထွဋ်အခန်းထဲ ချမ်းထမင်းကြော်ဇွန်းကြီးကိုင်ပြီးရောက်လာသည် ။
"ဟေ့ကောင်ထွဋ် ထစမ်းကွာ ၇နာရီကျော်နေပြီ ကလျာလာတော့မယ်လေ "
"လာပေ့စေကွာ "
"ဟာ လာရင် မင်းခေါ်ထားတာလေ မင်း "
"ကျစ် လာတော့ စောင့်ခိုင်းလိုက်ကွာ "
"ဟေ့ကောင် မင်းနော် သူပဲ ချစ်လိုက်တာကြိုက်လိုက်တာဆိုပြီး သည်းသည်းလှုပ်နေပြီးတော့ "
"ဟင်း "
ထွဋ် ချမ်းဘက်ကိုတစောင်းလှဲရင်း ခေါင်းအုံးကိုတတောင်နဲ့ထောက်ပြီး ချမ်းအားကြည့်လိုက်သည် ။
"ဘာကြည့်တာလဲ "
"ငါမိန်းကလေးတွေကိုကြိုက်တာမှန်တယ် ဒါပေမယ့် မင်းကိုသာငါသည်းသည်းလှုပ်တဲ့အထိချစ်ရတာ လဒရဲ့"
"ခွေးကောင် ပေါက်ကရမပြောနဲ့ ထတော့ "
"ဟာ! နေအုံးနေအုံး ငါ့ကိုထူ "
"ဆောက်ပြင်းကလည်းကြီးပါ့ "
ဆိုပြီး ထွဋ်အားလက်တစ်ဖက်ကမ်းလိုက်ရာ
"ဟီး ဟီး !"
"အ!"
ထွဋ် ချမ်းရဲ့လက်လေးကို တအားဆွဲဆောင့်လိုက်ပြီး ချမ်းလက်ထဲကဇွန်းပြုတ်ကျသွားပြီး အိပ်ယာထဲက ထွဋ်ရင်ဘတ်ထဲကျသွားသည် ။
"အာ ထွဋ် ဘာလို့ အားကြီးနဲ့ဆွဲတာလဲ "
"မွှ မွှ "
"အာ!"
အနမ်းခံလိုက်ရတဲ့ ပါးလေးတစ်ဖက်ကို လက်ကလေးနဲ့ကိုင်ပြီး လက်တစ်ဖက်က ချမ်းရင်ဘတ်ကအင်္ကျီစအား ဆုတ်ထားသည် ။
"ငါ့ကိုလွှတ် "
"မလွှတ်ဘူး မလွှတ်ဘူး "
"ဟျောင့် ကလျာဝင်လာရင်မြင်ကုန်မယ် "
"မြင်မြင် ဘာဖြစ်လဲ "
"ဟာ ကျစ် အင့် "
မိန်းကလေးတစ်ယောက်လို ပစိပစပ် များပေမယ့် မိန်းကလေးတွေထပ်လှတဲ့ ချမ်းနှုတ်ခမ်းဖူးလေးအား ထွဋ် ဆွဲငုံထားသည် ။အစစ်မတွေတောင်သူ့လောက်မလှဘူးလို့ဆိုလိုချင်တာ။Blameတာမဟုတ်ဘူးနော်။
"အွတ် အင့် "
ပြွတ်စ် ပြွတ်စ် !
အငမ်းမရ စုပ်ငုံနေတယ့် ထွဋ် နှုတ်ခမ်းပါးများကို ချမ်းရုံးကန်ဖို့ မဝံ့ရဲ ။ချစ်မိတော့လည်း သူလိုရာ ဖြည့်စည်းပေးချင်မိသည် ။
:ဒါငါမင်းကိုချစ်လို့ :
မီးဖိုခန်းထဲတည်ထားသော ဟင်းရည်အိုးမှာ ပွက်ပွက်ဆူနေသလို အိပ်ယာထဲ လူပျိုငယ်လေး နှစ်ယောက် မနက်ခင်း ရောင်ခြည်ကို လျစ်လျူရှုပြီး အသွေးအသားတို့ ပွက်ပွက်ဆူအောင်လူးနေကြသည်။
ပြွတ်စ်စ် !
"အင့် အူးး "
ငုံစုပ်နေသော နှုတ်ခမ်းတို့မှာ တစ်ခုတည်းဖြစ်သွားသလိုပူးဆက်နေကြသည်အထိ
"ချမ်းလေး ချမ်း "
"ဟင် !"
အိပ်ယာထဲမှာ လူးလိမ့်နေရာက ချမ်းတို့ ကိုယ်ချင်းခွာလိုက်ကြတော့သည် ။
"ကျစ် ဘယ်သူလဲကွာ"
"တိတ်စမ်း ထွဋ်"
ချမ်းက ကပိုကရိုဖြစ်နေတဲ့အင်္ကျီလေးကိုပြင်ရင်း ထွဋ်ကိုမျက်စောင်းထိုးခါထွက်သွားသည် ။
ထွဋ်ပင်ပြုံးပြုံးစိစိနှင့် ချမ်းပြုတ်ကျခဲ့တဲ့ ဇွန်းခွက်လေးအားကိုင်ခါ ထွက်လာသည် ။
"ဟာ အစ်ကို ဘာတွေလဲဗျ "
"ချမ်းလေးစားဖို့ ခေါက်ဆွဲကြော်လာပို့တာ "
"ဟုတ်လား "
"ကြည့်ရတာမလိုဘူးထင်တယ် အိမ်မှာက ချမ်းကခေါက်ဆွဲဆီချက်ချက်တယ်လေ "
ထွဋ်က တဘက်ဖြင့်မျက်နှာသုတ်ရင်း ထွက်လာခါ စောင်းရွဲ့ပြီးပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်
"ဟုတ်လားချမ်း"
"ဟုတ်"
"ကိုယ်လည်းစားချင်လိုက်တာ"
"စားသွားပါလား ဧည့်သည်လာမှာဆိုတော့အများကြီး ပိုချက်ထားတာ "
"ဟီး ကောင်းသားပဲ"
မီးဖိုခန်းထဲဝင်နေတယ့် ချမ်းကို ထွဋ်ပြန်ဆွဲခေါ်လာသည်
"ဘာလုပ်တာလဲ ငထွဋ်"
"ငါသူနဲ့အတူမစားနိုင်ဘူး"
"ဟာ ထွဋ်ကလည်းကွာ ကလေးမဆန်စမ်းနဲ့ဝင်စားပါ"
"ဟင့်အင်း အဲ့လူနဲ့မစားဘူး"
"အာ ဟင်း ငါသိပြီ မင်းက ကလျာနဲ့စားချင်လို့ပဲ"
"အင်!"
"ငါသွားတော့မယ် မင့်ကလျာလာမှစားပေါ့"
ချမ်း ထွဋ်ကိုပစ်ထားခဲ့ပြီး မီးဖိုခန်းထဲဝင်လာသည်။
"အစ်ကိုလေပြေ ထည့်စားနော်"
"ဟီး တစ်အိုးလုံးစားရရင်တောင် ၀မှာမဟုတ်ဘူးကွာ"
"အမလေးတစ်အိုးလုံးတော့မလုပ်ပါနဲ့ ဧည့်သည်လေးအတွက်တော့ချန်ထားပါ"
"ကိုယ်ကစတာပါ"
"ကျွန်တော်ကလည်းပြန်စတာလေ ဟီး"
"ဩော် ဟားဟားဟား ပြောပါအုံး စားဖိုမှူးကြီးရဲ့
ခေါက်ဆွဲသုတ်တဲ့နည်းလေး"
"လပ်ကီးခေါက်ဆွဲကိုပြုတ်ပြီး ရေစစ် ပြီးတော့ ကြက်သွန်နီ ရယ် ဆီချက်ရယ် ဆားအချိုမှုန့် ထည့် သုတ်လိုက်တာပဲ အစ်ကိုရဲ့ "
"အင်း ကိုယ်လေ ဒီအသုတ်ကြောင်းကို စာအုပ်တစ်အုပ်ထဲမှာဖတ်ဖူးတယ် စားချင်နေတာကြာပြီ"
"ဟုတ်လား"
"BL fictionထဲက "
"အယ် အစ်ကို အဲ့လိုစာအုပ်တွေဖတ်တယ်လား "
"ဟုတ်တယ် ကိုယ်ကbL ficတွေဖတ်တယ် Bl Ficဆိုတာကို ချမ်းလေးသိလား"
"သိ သိတယ်"
"ချမ်းလေးသိတယ်ဟုတ်လား NCAဆိုတဲ့Authorကိုချမ်းလေးသိလား"
"တကယ်တော့လေ ဟို NCAဆိုတာ ကျွန်တော်ငြိမ်းချမ်းအေးပါ "
"Authorက ချမ်းလေး ဟုတ်လား "
"ဟုတ်ကဲ့ ဟီး "
"ဟင်း တကယ်ကြီးလား "
"အဲ့တာ အစ်ကို့ကိုကျွန်တော်မေးရမှာ အစ်ကို့လို လူကbl fictionဖတ်တယ်ဆိုတော့ "
"ချမ်း ချမ်းလေး ကိုယ် ကိုယ်လေ အရမ်းပျော်တာပဲ အိမ်မက်များမက်နေသလားလို့တောင်ထင်မိတယ်
အိုး တကယ်ပါ ချမ်းလေး ကိုယ်လေ တကယ်အားပေးနေတာပါ ချမ်းလေးရေးတယ့် ချစ်တယ်သူငယ်ချင်းဆိုတဲ့ FICလေးကို စောင့်ဖတ်နေရတာ အားမရဘူးကွာ အဲ့ထဲမှာလေ သူငယ်ချင်းကြိုက်နေတာလေ ဖွင့်မပြောကြပဲ အဲ့Ficလေးကိုအရမ်းကြိုက်တယ်"
"ဟုတ် အဲ့Ficလေးက On Goingပါ"
"အင်း အဆုံးသတ်အပိုင်းကိုသိချင်တယ် သူတို့တွေထုတ်ပြောဖြစ်မှာလား မပြောဖြစ်ပဲ နေတော့မှာလား"
"တကယ်တော့ အဲ့အဆုံးသတ်ကိုကျွန်တော်လည်းမသိသေးဘူး "
"ဟုတ်လား"
" ခဏလေးနော်အစ်ကို "
"အင်းပါ ချမ်းအဲ့တာ "
"ဩော် ဟိုငနာကိုသွားကျွေးမို့ "
"ဟင် ထမင်းကြော်ကဂျိုးတွေကပ်နေပြီလေ "
"ဟုတ်တယ် အဲ့လိုဂျိုးကပ်အောင်အဲ့ငနာပဲလုပ်တာ ခဏစောင့်အစ်ကို "
အသံတိတ်သွားတာကြောင့် ထွဋ် ဧည့်ခန်းလေးကနေ
မီးဖိုခန်းထဲသို့ လည်တရှည်ရှည်နှင့် မျှော်မျှော်ကြည့်နေရသည်။
:ဟာ ဟိုကောင်နားကပ်ထိုင်နေတာလား
အံမာ တိုးတိုးတိုးတိုးနဲ့ ဟင်း ငါ့ကိုလျစ်လျူရှူထားတယ်ပေါ့လေ :
ထွဋ် ထဖို့ ဆိုင်းပြင်ရာက ချမ်းထလာတာကြောင့်
ပြန်ထိုင်နေလိုက်သည်။
"ရော့ ထမင်းကြော် ခေါက်ဆွဲသုတ် "
"ဟင် ဖိုးချမ်း ထမင်းကြော်က တူးလို့ ဂျိုးတွေတောင်ကပ်နေပြီလေ "
"အေး အဲ့လိုတူးအောင်မင်းပဲလုပ်တာလေ "
"ဟာ ငါဘာလုပ်လို့လဲ "
"မင်းကိုငါလာနှိုးတော့ မင်းငါ့ကိုဘာလုပ်လဲ "
"အာ ဖိုးချမ်း "
"ထမင်းကြော်မစားနဲ့ ခေါက်ဆွဲသုတ်စား "
"ငါကဒီမှာဘာလို့စားရမှာလဲ "
"မင်းကဒီမှာထိုင်နေတာကိုး မင်းကြိုက်တဲ့နေရာထိုင်စား "
ဆိုပြီးချမ်းထွက်သွားတော့ ထွဋ် ခေါက်ဆွဲသုတ်ပန်းကန်ကြီးကိုင်ပြီး မီးဖိုခန်းထဲလိုက်ဝင်လာသည် ။
ချမ်းအိမ်ခန်းထဲက လက်တော့ပ်ကိုဧည့်ခန်းထဲယူသွားတော့ လေပြေအေးကပါ ဧည့်ခန်းထဲထသွားသည် ။
"ဟာ ချမ်း ဆက်ရေးမဲ့ Fictionတွေလား "
"ဟုတ် တချို့ကတော့ပြီးပြီ မတင်ရသေးတာပါ "
"ချမ်းလေးရယ် တော်လိုက်တာ ကိုယ်အားပေးနေတယ်သိလား"
ထွဋ် ခေါက်ဆွဲပန်းကန်ကြီးကိုင်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲဝင်လာတော့ ချမ်းကလက်တော့ပ်ကိုပိတ်ချလိုက်သည်။
"ငထွဋ် "
"ဘာလဲ !?"
"မင်းဧည့်သည်ကလည်းမလာသေးပါလား "
"လာမယ်လို့တော့ပြောတာပဲ "
"အဲ့ဆိုလည်းပြီးတာပဲ ငါဒီကအစ်ကို့အိမ်ခဏလိုက်သွားဉီးမို့ "
"ဟာ ဘယ်ကိုသွားမှာလဲ ငါတစ်ယောက်တည်း.."
ထွဋ်စကားပင်မဆုံးသေး လေပြေကချမ်းကိုခေါ်သွားလေသည် ။ထွဋ်မှာ အံ့သြလို့မဆုံး မိမိကိုယ်တောင်တစ်ခါတစ်လေမျှမပြဖူးတဲ့ ချမ်းလက်တော့ပ်လေးကိုအခုလိုလူစိမ်းတစ်ယောက်ကို ရက်ရက်ရောရောထုတ်ပြနေခြင်း ။
~~~~~
"ဒါဆို ချမ်းသူငယ်ချင်းမသိဘူးပေါ့ ဘာလို့မပြောပြတာလဲ "
"အဲ့ကောင်က ကျွန်တော့်ကိုဆိုအရမ်းနှိမ်တာ သူသိရင် ကဲ့ရဲ့မှာ ကျွန်တော့်Fictionတွေကို အဲ့ကောင်ဝေဖန်မှာကိုမလိုလားဘူး "
"ဟင်း အဲ့လိုလူမျိုးတွေကို ကိုယ်ကြည့်မရဘူးသိလား ချမ်း မင်းသူနဲ့ဘယ်လိုများ သူငယ်ချင်းဖြစ်ခဲ့ကြတာလဲ
ဘာမှအားမငယ်နဲ့ချမ်းလေး မင်းသူငယ်ချင်းကအားမပေးလည်း ကိုယ်ရှိတယ် ပြီးတော့ မင်းFictionလေးတွေကို အားပေးနေတယ့် readerလေးတွေလည်း အများကြီးရှိနေတာပဲလေ အားမငယ်နဲ့နော်ချမ်းလေး "
"ဟုတ် အစ်ကို အစ်ကိုကလေ အရမ်းအားပေးတတ်တာပဲ အစ်ကိုကနွေးထွေးတယ် "
"ဟီး တကယ်တော့လေ ကိုယ်လူတစ်ဖက်သားကိုအားပေးနှစ်သိမ့်ပေးဖူးတာပထမာဦးဆုံးပါပဲ "
~~~~~~
"ငထွဋ် ငထွဋ်ရေ "
"ဘာလဲ ဘာလဲ "
"ဆောင့်အောင့်နေတာပဲ ဘာဖြစ်နေတာလဲ "
"မင်းငါ့ကိုထားခဲ့ပြီး အဲ့လူနဲ့ တစ်တစ်တူးပြီးထွက်သွားတယ်လေ ဟင်း "
"ဆူပုတ်မနေနဲ့ ဒီမှာ အန်တီဝင်းက အမဲသားနှပ်တဲ့ပေးလိုက်တယ် မင်းရဲ့ကလျာအကြိုက်ပေါ့ "
"မင်းကဒါနဲ့လာချော့နေတာလား "
"ဟမ်! ငါကဘာနဲ့ချော့ရမှာလဲ "
"ဘာနဲ့ချော့ရမလဲဆိုတော့ !? "
"အ! အာ ထွဋ် "
ချမ်းကိုနောက်ကျောမှသိမ်းဖက်ထားပြီး ချမ်းလည်တိုင်လေးကို နမ်းရှိုက်နေတော့သည် ။
ပြွတ်စ်ပြွတ်စ် !
နောက်ကထွဋ်ကိုလှမ်းကြည့်ရာက ထွဋ်နှုတ်ခမ်းပါးကို မတော်တဆ ထိမိသွားသည် ။
"ဟင်း "
ထွဋ်ရင်ခွင်ထဲမှ ထွက်လိုက်သည် ။
"ထွဋ် ငါတို့ဒီလိုလုပ်တာမကောင်းဘူး "
"အာ ဘာလို့လဲ !"
ချမ်းရဲ့လက်မောင်းကို ဆွဲဖက်ပြီး နမ်းရှုက်နေသည်
"ထွဋ် ငါတို့ကသူငယ်ချင်းတွေလေ "
"ဘာဖြစ်လဲ သူငယ်ချင်းဆိုတော့
ငါကမင်းအသည်းကွဲနေလို့ မင်းခံစားရသက်သာအောင်လုပ်ပေးတာ "
"ငါ ဘယ်မှာ အသည်းကွဲလို့လဲ "
"မွှ "
ချမ်းရဲ့လက်မောင်းလေးကိုငုံနမ်းလိုက်ပြီး
"မင်းဟိုနေ့ကမူးလာပြီး ငါ့ကိုမင်းကောင်လေးလို့ထင်ပြီး ဖြစ်ခဲ့ကြတယ်လေ "
"ဟာ ငါ အဲ့ '
"မင်းကလည်း ဘာတြွေဖစ်နေတာလဲ ယောက်ျားချင်းချင်းပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပေါ့ အားနာစရာမလိုဘူး
မင်းကငါ့ရဲ့ဟိုးရင်ဘတ်နက်ရှိုင်းဆုံးထဲက ချစ်ရတဲ့သူငယ်ချင်းကြီး ပဲ မင်းခံစားရသက်သာအောင် ငါ!"
"ဟာ! ဟင်း ငထွဋ် "
ချမ်းအော်ငေါက်လည်း ထွဋ်မှာရပ်လိုက်ဖို့ အစီအစဉ်မရှိ ။အင်္ကျီအောက်ကို လက်ကလျှိုဝင်သွားပြီး ချမ်း ရင်ကိုပွတ်သပ်နေလေသည် ။
"အင့် ဟင်း"
ပြွတ်စ်! ပြွတ်စ်!
အာဘွားပေးမှဆက်upမယ်🧛♀️