gözlerime çarpan keskin ışık beni uyandırmıştı gözlerimi açamıyordum elimle keskin ışığın geldiği yönü engellemeye çalıştım gözlerim tamamen açıldığında dün geceki olaylar birer birer canlanıyordu etrafıma baktığımda okulumun bahçesindeydim.
Vücudum soğuk sert zeminde kalmasına rağmen hiç acımıyordu kalkıp etrafıma daha dikkatli baktım ama hiç kimse yoktu yere baktığımda telefonumun yerde olmasıyla sevindim telefonumu elime alıp hızlı adımlarla merdivenlerden inip koşmaya başladım.
Kafamdaki sorular çoğalıyordu en son etrafıma baktığımda cadde üstündeydim gördüğüm ilk taksiyi durdurduğum gibi rahatlamış asına nefes alıp verdim arabaya binip öndeki amca nereye gitmesi gerektiğini söyleyip rahat bir şekilde oturdum elimdeki telefonu açtığım gibi mesaj ve çağrılar yüzünden telefonu sessize almak zorunda kaldım mesajların kimden olduğuna baktığımda hepsi arkadaşlarımdan gelmişti saate baktığımda saat 5'i geçiyordu ve annemin beni uyandırmasına altı saat vardı arkadaşlarıma mesaj attıktan sonra telefonu kapattım.
Eve geldiğim gibi dün gece indiğim ip merdiven hala yerinde durduğu için sevinmiştim ailem yine anlamamıştı. Merdivenleri çıkıp odaya girdiğim gibi her şeyin olması gerektiği gibi yerine bıraktım. pencereyi kapatıp pijamalarımı giydim kendimi yatağa attığımda annemin beni uyandırmasına hala vardı kafamdaki sorular fazlalaşıyordu merak ve korku karışmış ve ben sadece kafamdaki sorular yerine hızlı atan kalbimi duyabiliyordum yorganı kafamın üstüne atarak kendimi uykuya teslim ettim.
**********
Uzun uzun çalan zil sesleriyle uyandım yatağımdan kalkıp yastığımın altındaki telefonu alarak aşağı indim bizim kızların sesini duyduğumda rahatlamış bir şekilde yanlarına gittim annemin bana attığı bakışları anlama çalışırken parfümü sıkmadığını anlayıp kızlara "giyinip geliyorum" deyip yukarı çıktım odama geldiğimde okul üniformalarımı giyip parfümü sıktım sarı converslerimi giyip saçımı at kuyruğu yaptım aynaya baktığımda yüzüm iğrenç görünüyordu biraz krem ve kapatıcılarla yüzüm kendine gelmişti siyah çapraz çantamı aldıktan sonra aşağı indim salondan gelen seslerin ve gülüşlerin kızlara ait olduğunu bildiğim için mutfağa girip meyveli sütümü alıp kapıya yöneldim "hazırım"dedim bağırarak yaklaşan ayak sesleriyle geldiklerini anlamıştım "bugün arkadaşlarımla gidebilir miyim"dediğimde arkadaşlarım evden çıkmıştılar annemin tamam demesiyle gülümsemiştim yanağına öpücük kondurduktan sonra koşarak arkadaşlarıma yetişmeye çalıştım. Arabaya bindiğimde sorularına yetişemiyordum "sakin her-zaman ki parka gidelim anlatacağım" dediğimde sessizlik oluşmuştu kafamı eylüle yaslayıp dün gece olanları düşünmeye başladım.
Dün gece gördüğüm kişiler kimdi? neden mezarlıktaydılar ?
neden öyle şeyler söylemişti ?
gerçekten bir vampir olabilir miydi? ama vampir olsaydı şimdi ölü olurdum
fakat benim boynumda bir kesik bile yoktu
kollarımı dün gece ağaçların kestiğine emindim kollarımda da bir şey yoktu telefonumu kaybettiğimi sanıyordum uyandığımda telefon yanımdaydı
ve ben okula nasıl gelmiştim
yine sorularımı cevaplandıramıyorum ne zaman farklı bir şey olsa -ben ve sorularım- baş başa kalıyorduk.
Ben bile anlamazken arkadaşlarım nasıl anlayacaktı onlara anlatmamam zor gibiydi araba durduğunda birlikte dışarı çıktık çok farklı bir parktı ve biz her zaman buraya gelirdik.
genellikle kimse olmazdı zaten kim mezarlığa yakın olan bir parka gelirdi ki parka yaklaştığımızda eylülle hep yaptığımız yarışı yapıyorduk
"sarı benim" deyip salıncağa oturdum oda yanımdaki kırmızı salıncağa oturduğunda sallanmaya çalışıyorduk ozan beni sallarken uygarla eylülü sallıyordu gamze ve Tansu her zamanki gibi oturuyorlardı ecrin ise her zamanki gibi durmadan fotoğraf çekiyordu.
Biraz sonra gülüşmeler durmuş aynı masanın önünde toplanmıştık herkes bana bakıyordu
"evet"dedi gamze ciddi bir tonda
"ne oldu" dedim ne olduğunu bilmemiş gibi
"kızım anlatsana"dedi uygar
"anlat samda inanmazsınız ki " dediğimde yine bana sinirli bakışlarını yolluyorlardı
"dediğin her şeye inanıyoruz"diyen tan suya baktığımda kafamı sağlayabildim haklılardı anlattıklarıma inanıyorlardı aileme bile anlatmazken onlara anlatıyordum beni dinleyeceklerini biliyordum kafamı kaldırarak olanların hepsini anlattım şaşkınlıkları yüzlerinden anlaşıyordu "bizim okuldan olmadığına emin misin"diyen eylüle bakıp
"hayır öyle biri fark edilir."dediğimde
"yakışıklı mıydı"diyen ecrine hepimiz sinirli bakışımızı atıyorduk biraz sonra
"şakaydı"dedi gülümseyerek "okuldaki herkes seni merak ediyordur"diyen gamzeye
"onlar nasıl öğrendiler"dediğimde hepsi ecrine bakıyordu başka kimden öğreneceklerdi ki
" gece gelebilecek misin"diyen ozana baktığımda önce anlamamıştım daha sonra gece şarkı söyleyeceğimiz aklıma gelince
"geliyorum"dedim gülümseyerek işi zor bulmuşken bırakamazdık evet şarkı grubumuz vardı her şeyde olduğu gibi güzel şarkı söylüyordum grubuz her şeyde iyiydi
"geç aldık"diyen gamzeye baktığımda
"yine mi"dedim kaşlarımı çatarak yine okula geç kalmıştık ilk ders geç karsakta sadece son derslere baktıkları için devamsız lığımız yazılmıyordu fakat her gün dırdırını çektiğimiz bir müdür yardımcımız vardı bazen on dakika bile geç kalsak çok konuştuğu için derse giremiyorduk bazen aramızda iddia girip dakika tuttuğumuz olurdu.
genellikle yarım saatten çok konuştuğu için ilk dersler blok dersler olmasına rağmen derse hiç giremediğimiz olurdu.
Okula gelmiştik herkes bana bakıyordu ben ise hiç bir şey olmamış gibi yine tüm kendimi beğenmişliğimle yürüyordum.
Müdür yardımcısına yakalanmadığımız için çok seviniyorduk
sınıfa girdiğimde hocanın gelmemiş olması bir daha bizi mutlu etmişti.
bizimkiler en arka sıralara otururken ozandan arabanın anahtarlarını alarak koşarak arabanın olduğu yere doğru hızlı adımlarla yürüyordum arkamdan biri yürüyormuş gibi hissedince arkamı döndüğümde kimse yoktu buda beni korkutuyordu arabaya yaklaşıp kapıyı açarak bagajdaki oyunlarımıza bakarak hangisini oynamamız gerektiğimi düşünerek tabuda karar kıldıktan sonra kapıyı kapatıp okula doğru hızlı adımlarla yürümeye başladım arkamda biri varmış gibi hissediyordum her zaman olurdu her defasında da arkama döndüğüm kimse olmazdı. Arkama bakmayıp adımlarımı daha çok hızlandırdım herkes derste olmalıydı okul çok sesiz di merdivenlerden hızlı adımlarla çıkmaya başladım asansör kullanılmadığı için yine üç kat çıkmak zorundaydım arkamdan bana seslenen sese doğru döndüğümde kimsenin olmaması beni çok korkutmuştu çok hızlı koşmama rağmen o kadar da hızlı değildi son bir kat kalmıştı daha hızlı olmaya çalışıyordum nedense koşamıyorum biri engel oluyor gibiydi
kulağıma doğru gelen ses bağır mama neden olmuştu çok korkuyordum elimi kulağımın üstüne koyup daha hızlı koşmaya çalıştım sınıftan gelen sesler beni rahatlatmıştı yine son ses yabancı şarkılar çalıyordu ve tabi eşlik etmeye çalışan fakat bir defa bile doğru söyleyemeyen sınıf arkadaşlarımdı kapıyı açıp içeri girdiğimde arkadaşlarıma bizimkilere baktığımda arkadaşlarımın tuaf bakışlarıyla karşılaşmıştım gamze ve eylül bana doğru koşarak gelip koluma girerek kafamı eğ diklerinde ne olduğunu anlamadan az önce oturdukları yere oturtup ozanın kafasında olan güneş gözlüğünü gözüme takmıştılar ne olduğunu anlamamıştım fısıltıyla
"ne oldu"dediğimde
"gözlerin"dedi eylül
"ne oldu kötümü görünüyor"deyip gözlüğü gözümden çıkarmaya çalıştım gamze izin vermeyince
"ne oluyor size"dedim bağırarak bakışları her zamankinden farklıydı korku içinde bana bakıyorlardı ben ise ne olduğunu sorduğum halde bana cevap vermemeleri sadece birbirlerine bakmaları beni sinirlendirmişti
"gözlerin kırmızı"diyen ozana baktığımda ne demek istediklerini anlamamıştım hızla sınıftan çıkıp ilk gördüğüm lavaboya girdiğimde gözlükleri çıkartıp gözlerime baktığımda bir adım gerilemiştim gözlerimdeki beyaz alanların hepsi kırmızıydı
-kan kırmızısı
-dediği gibi bulmuşlar mıydı beni
-kim olduğumu bilmeden
-- ölecek miydim...