A/N: Sorry for the grammatical errors.
Pawis na pawis akong kumakanta ng 'That's why you go away'. Nakakayanan ko paring ngumiti kahit na masakit ang ibig sabihin ng kanta.
Kita ko ang mga maliliwanag na ilaw na pumapalibot sakin, ang mga hiyawan ng mga tao at ang mga kamay nilang nakataas at kumukumpas sa ere.
"I won't forget the way you're kissing, the feeling's so strong were lasting for so long, but I'm not the man your heart is missing ... That's why you go away I know. You were never satisfied no matter how I tried ..." I sang
Those words hit me so hard. Maybe, he's really not satisfied.
"Now you wanna say goodbye to me ... Love is one big illusion I should try to forget, but there is something left in my head ... I won't forget the way you're kissing, the feeling's so strong were lasting for so long, but I'm not the man your heart is missing ... That's why you go away I know ..." I continue singing.
Nakikisabay ang mga tao sakin.
Tinignan ko naman si Green, seryoso lang siyang tumutugtog ng piano, pero kahit ganon ay kinikilig pa rin ang mga babae.
Iba na ngayon ang serbisyo ko dito, kung dati ay may bayad ako ngayon ay wala na, libre nalang ang pag kanta ko rito dahil nakahanap ako ng bagong trabaho.
Tinapos ko ang kanta ng may ngiti sa mga labi, the people applaud us and we just wave at them. Si Mine ang nag salita sa microphone.
"Hey ladies! That was our last song for the night, don't worry malay niyo bukas andito kami. So now, let the party start!" Sigaw ni Mine sa mic at bigla namang nag-iba ang kulay ng mga ilaw.
Napailing nalang kami. Sa dalawang taon kong nakasama sila ay masyado ko ng nakilala ang ugali nilang lahat.
Sunday ngayon pero sinasabi niyang makakakanta pa kami bukas.
Desisyon ang isang ito.
Bumaba na kami sa stage at nagulat naman ako ng bigla akong dinumog ng maraming babae. Ang iba ay gustong mag pakuha ng litrato at ang iba naman ay gusto raw ng autograph.
Sinunod ko nalang ang mga gusto nila at ng matapos ay nag paalam na.
"Sige po. Salamat, goodbye." I said and they all squeal when I said that.
Pagkapasok ko sa loob ng VIP room na pinag susuotan namin pagkatapos ng kanta.
Nadatnan ko si Liv na nakikipag laro kay Glaish, ito na ngayon ang bago niyang playmate at hindi na ako. Minsan nalang kami mag bonding dahil ayaw pagalaw ni Liv sakin.
Siya daw ang totoong ina ni Glaish.
Nag-uusap naman sina Maddux at Reiji, mukhang about yan sa business o di kaya ay law.
Nako! Di sakop ng talino ko yan. Kaya lumayo ako sa kanila at tumabi kay Green na nagpupunas ng pawis.
He glance at me and I smile at him.
"Teka nagugutom ka ba gusto mo bang kumain?" He offered. Umiling naman ako
"Nah. I'm still full, ikaw baka nagugutom ka na?" I ask him back.
Akala ko talaga dati ay masungit siya yun pala ay iba ang paraan niya ng pag-aalaga o pagkakaroon ng simpatya sa ibang tao.
Umiling din siya sakin. "Still full too. Ako na mag uwi sayo mamaya, dala mo ba kotse mo?" Tanong niya sakin. I smile to him.
"Hindi e. Pinag pahinga ko muna baka pagod e. Hahahaha." Biro ko sa kanya at tumawa naman siya.
"Palabiro ka na. Masyado kang natututo ng kalokohan kay Mine." Napapailing niyang sabi at napakunot naman ang noo ko.
Kay Mine pa talaga ko kinumpara?
"Magandang kalokohan ba yan?" Nag-aalala ko kunwaring sagot.
"Natatakot akong sabihing hindi." Sabi niya at napatawa kaming dalawa.
Well, kami naman talaga ni Mine ang magkasama pagdating sa kalokohan, ewan ko ba parang dahil sa kanila ay mas naging totoo akong ipakita ang ugali ko.
Hindi naako katulad noon na masyadong mabait, hindi na ako katulad noon na masyadong understanding.
I learn to know myself more, accept myself and love myself because of them.
All of us are still on our own worlds pero biglang sumapaw si Mine. Ang pinaka epal sa grupo. Kakaiba ang ugali nito, akala ko ay tahimik siyang babaero ... But that's a big fat lie.
"Hey people! Ano ba yan bakit nandito kayo, nasa labas ang mga diyamante. Except for you Green, wag kang lalabas. You should be faithful to my cute little devil sister." He said that happily and I scoffed when he call me 'sister'.
Grabe, ang dumi ng bunganga nito. Sister daw. Eww!
Bigla namang umalma si Maddux or should I say Leif. "Hey! I thought we're already clear. Ako lang dapat tatawag sa kanyang sister!" Sigaw nito at tinuro pa si Mine. Nakakatawa tuloy silang dalawa.
Ang ganda ko naman, pinag-aagawan akong maging kapatid.
"Oo nga, kaya nga dinugtungan ko e." Pilosopong sagot ni Mine kaya nagsitawanan kami.
"Umalis ka na nga dito! Doon ka na sa mga babae mo." Pagpa paalis ni Reiji kay Mine.
Natandaan ko naman ang una kong impresyon kay Reiji, akala ko dati ay masungit siya dahil sa nakaka antok niyang tingin. Iyon pala ay siya ang pinaka tamad sa lahat. Tamad mag exercise pero maganda ang katawan.
Lord, anak mo rin naman po ako pero bat ang unfair.
Si Maddux naman ang tinignan ko, ayaw niya daw tinatawag siyang ganoon pero iyon ang gusto kong itawag sa kanya. Ang cute kasi.
Ang isang ito naman ang naging kuya ko, sobrang bait niya at magaling mag payo.
Nabalik ako sa reality ng mag salita si Mine na nakahawak pa sa bibig niya na parang gulat o nasaktan sa sinabi ni Reiji.
"Excuse me! Hindi ko sila babae, they're my precious little kittens." He explain that na para bang ang talino ng naisip niya.
"Shut up stupid! Bukas na ang contract signing for 'our' partnership. Baka naman balak mong pag-usapan." Maddux said, emphasizing the word ours. Napangiwi ako ng matandaan kong magiging mag business partner sila.
"Nah. Don't worry di naman ako aayaw eh." Mine said cooly at umalis na siya kaya mahina akong natawa, mukhang ayaw mag usap non about business.
Liv caught my attention when she speak, but still playing with Glaish. "Tsk. Kakaiba talaga ang isang iyon. Ikaw Rei, ayaw mong lumabas?" Tanong niya kay Rei na ngayon ay kumakain na ng french fries.
Carb lover talaga ang isang ito. Grabe!
"Hindi na no. Nakakatamad makipag halikan, sumasakit ang panga ko." Sagot naman ng isa habang hawak hawak ang panga niya. Napataas naman ang kilay ko.
"Grabe ang tamad mo talaga." Nakangiwing sambit ni Liv na may kinakain rin.
Nagtuloy tuloy ang pag-uusap ng iba, bumalik si Green sa pagtingin sa phone niya, sila Reiji at Maddux naman ay nag-uusap ulit sa kung saan saang bagay habang si Liv naman ay nawala. Umalis ata si Liv kaya naman nilapitan na siya ni Glaish.
"Lalapitan mo lang ako kapag wala na si Liv no?" Nagtatampo kunwaring sambit ko.
Wala namang naging reaction si Glaish, yumuko lang at parang gustong matulog kaya hinimas himas ko ang balahibo niya.
Habang binabantayan si Glaish ay may isang kamay na nag-abot sakin ng juice, inangat ko ang tingin ko at nakita ko si Maddux na nakangiti sakin.
Ngumiti naman ako pabalik sa kanya at kinuha ko ang juice, nalaman nilang lahat na mababa ang tolerance ko sa alak kaya hindi nila ko pinapainom.
Maddux tap Green so the latter look at him with a frowning face.
"Alis ka muna, pare. We'll talk about the business." Preskong sabi ni Maddux.
Walang nagawa si Green at kamot ulong umalis, lihim naman akong natawa dahil sa naging reaction ng isa.
Umupo sa tabi ko si Maddux, he has this smilling and bright face again. "Hey. Are you ready for tomorrow, madami kang sasabihin." Paalala sa kanya nito kaya napatigil ako sa paglalambing kay Glaish at nakangiting sumagot sa kanya.
"Nakahanda na yung reports, na finalize ko na kagabi pa." Tatango tango kong sabi.
Noong una ay hindi talaga ako sanay sa naging trabaho ko, napaka taas kasi ng position na binigay niya sakin.
Kapag sinabi kong mataas, yung taas na 7' feet.
"I am really lucky that I hire you." Sambit niya at napangiti naman ako. They are really sweet to me, para kaming pamilya kung mag turingan.
"Thank you for hiring me." Sabi ko.
"No worries, lil' sis." He said and that lil' sis got me again, minsan talaga nakakailang na tinatawag niya kong ganoon.
Pero, naiisip ko rin na sana ay siya nalang ang naging kapatid ko. Napaka swerte kasi ng makakasama niya, his everyone's ideal man or sibling.
The car stop. Nakita ko naman ang bahay ko kaya napangiti ako.
I have my own house now.
Masayang sabi ng isip ko, things are really fast, noon ay nakikitira lang ako kay Liv pero ngayon heto at nakikita ko na ang sarili kong pumapasok sa isang bahay.
Masaya akong nag pasalamat kay Green dahil binuksan niya ang pintuan, binuksan niya rin ang sa passenger's seat dahil doon umupo si Glaish. Malaki na kasi kaya hindi ko na pwedeng ikandong nalang.
Pumasok kami sa may gate at hinarap ko siya ng malapit na kami sa pintuan. He's looking at me and then he smile.
"Oh pasok ka na. You still need to do many things tomorrow." He said and I smile at him.
"Thank you sa pag sabay sakin." Sambit ko at mahina naman siyang tumawa.
"It's my duty." He answer at pabiro kong kinunot ang noo ko.
"Duty? Driver ba kita? Di mo ko ininform, gwapo pala ng driver ko." I joke at sabay naman kaming tumawa pero di nagtagal ay sumeryoso din siya.
"Aishen, noon pa lang na sinabi ko sayo ang nararamdaman ko, choice ko ng gawin sayo to." Seryoso niyang saad sakin.
Umamin siya sakin noong isang taon na kaming magkakilala, inamin niyang gusto niya ako at handa siyang maghintay, pero noon ay takot pa akong magmahal. Kinakabahan ako pagdating sa mga ganoong bagay, but now I don't know.
Pakiramdam ko kasi ay hindi ko pa masyadong kilala ang sarili ko. Malalaman ko lang na handa na ako ay kapag nakita ko ulit ang taong sumugat sakin.
Bumuntong hininga naman si Green ng majita niyang malalim akong nag-isip. "Alam kong hindi ka pa ready, I am willing to wait. I know what you've been through is hard so I am willing to wait for you." He said and I see serious emotion in his eyes.
I wish he can really wait.
My mind said and I can't help but to smile bitterly. Sana talaga nagawa ko ng mahalin ang sarili ko.
"Thank you." Tanging nasambit ko sa lahat ng sinabi niya.
Nakapasok na kami sa loob ni Glaish at narinig ko na rin ang pag-alis ni Green, binuksan ko ang ilaw pero nilagay ko lang sa dim ang kulay nito.
Glaish directly go upstairs to go to my room habang ako binuksan ko ang t.v at humiga sa sofa.
Akala ko'y hindi ako makakatulog. Pero mukhang inii-scam ko ang sarili ko dahil kahit na may naririnig pa rin ako sa paligid ay unti unting bumaba ang talukap ng mga mata ko.
Nagising ako dahil sa basang nararamdaman ko. Glaish is licking my cheek and I just laugh while stopping him. I hear the doorbell ringing kaya tinignan ko ang orasan ko.
The watch that I use was gave to me by him.
Kahit galit ako sa kanya ay pinahalagahan ko pa rin ang bagay na bigay niya.
Pinaghirapan man niya ang pinambili niya ay wala na akong akong pakielam doon ang mahalaga lang sakin ay ang bigay niya.
Diretso akong naglakad papunta sa pintuan, nagtataka kung sino ang pwedeng bumisita sakin ng ganito kaaga.
Medyo inaantok pa ako ng binuksan ko ang pinto.
May bumati sakin pero di ko pa maaninag dahil sa liwanag.
Nagulat naman ako ng makita ko si Green na masayang nakatingin sakin.
"Oh Green! Napaaga ka ata?" Gulat kong tanong sa kanya.
"Ah! Oo, alam ko kasing maaga yung conference kaya dinalhan na agad kita ng pagkain, alam kong di tayo magkakasabay." Saad niya at nakita ko ang itinaas niyang lalagyan.
Mukhang masarap!
"Sorry ah. I really need to be early, alam mo na para hindi ako dumugin." Sagot ko at tumango naman siya at napangiti ako.
Ang UNDERstanding talaga nito.
"I know. Sino ba namang hindi dudumog sa magandang kagaya mo?" Biro niya at natawa naman ako.
Ke aga aga nagsasabi agad ng bad words to.
"Bolero. Sige na, sige na, kakainin ko na to. Kumain ka rin." Paalala ko sa kanya.
"Opo, mahal kong reyna." Sabi niya at pabirong sumaludo bago nag paalam.
Nasa iisang village lang kaming lahat kahit na si Liv ay dito rin nakatira, pero minsan lang siya umuwi.
Umupo na ako at tinignan ko si Glaish na masayang kumakain. Nagdasal muna ako pagkatapos ay kumain na.
Tinignan ko ang reflection ko sa salamin at kakaiba na ngayon ang paraan ko ng pananamit. Masyado na kong naging maporma pero dalat ko lang gawin ito.
I love the new me more. Strong and unscared to what the world throws at me.
I am wearing a black and white striped button up long sleeves, blue silk pants and top with blue coat. My shoes are black stilletos.
Nakarating ako sa company sakay ng kotse ko, iniwan ko muna si Glaish kay Liv at tuwang tuwa naman ang isa. My car is a brand new one, kakabili ko lang nito noong nakaraang buwan at ginamit ko talaga for this event.
Sinalubong agad ako ng secretary ko. She is my secretary for almost a year, mabait naman ito at hindi talaga halatang may pinag-aralan dahil sa sobrang daldal pero ayos na rin dahil magkasundo kami.
"Good morning ma'am. Diretso na po ba agad sa Building B?" Magalang na tanong ni Joan, pangalan ng sektretarya ko.
"Yup. Aga mo ngayon ah. Di ka late, I'm proud of you, you're making progress." Biro ko at tumawa naman kami ng mahina habang naglalakad pa rin papunta sa building.
"Yes naman ma'am. Na orient ako eh, pero kung hindi eh baka wala kang magandang sektretarya ngayon." Seryoso niyang sabi kaya napailing nalang ako.
"Alam mo mag pasalamat ka talaga at mabait ako, dahil kung hindi baka nawalan ka na ng trabaho." Pananakot ko sa kanya kaya naman biglang nag-iba ang mukha niya.
"Kaya nga mahal na mahal kita eh. Love you ma'am, saranghae!!" Saad naman niya at tatawa tawa kaming pumunta sa building.
Matagal bago nagsimula ang conference. All I need to do is to state the sales of the company. Ako rin ang nagsabi tungkol sa mga artist at ang partnership ni Maddux at Mine.
Nakakagulat talaga na si Mine ang may-ari ng malaking instrument company, sila ang gumagawa ng mga instruments dito sa bansa, kilala na din ang company niya sa ibang bansa.
The conference ended and as I stand up the camera men and women engulfed me, muntik na akong matumba dahil ang iba ay nagtutulakan para lang maitanong sakin ang mga gusto nila.
They all know that I am a vocalist in a band pero hindi naman ako full time dahil mas gusto ko pa rin ang trabaho kong Manager Director.
Naramdaman ko nalang na hinahawi ni Maddux ang mga press para hindi ako masaktan o para walang mangyaring aksidente. Isa ito sa dahilan kaya minsan ay napagkamalan kaming nagde-date, tinawanan lang naming lahat ang issue na yon dahil alam naming imposible.
I am sitting inside my big office, nasa Main Building A ang office ko in 3rd floor habang si Maddux ay nasa 4th floor.
Abala akong nagbabasa ng mga files na binigay ng mga staffs at ang iba ay ang tungkol sa mga artist na kukunin nila. Maddux also assign this job to me dahil alam ko daw kung sino ang totoong may talent o wala.
Napailing nalang ako ng matandaan kong noong una ay nagtaka pa ako dahil tungkol sa music ang trabaho, iyon pala ay hindi niya sinabi saking nasa music industry siya.
As I read the files my phone rang. Nakita kong message ito ni Maddux.
From: Big Boss
Ai, come to my office. Sorry.
Napailing nalang ako ng mabasa ito, siya ang boss pero humihingi ng tawad. Imayos ko ang mga files bago lumabas at sinabi kay Joan na bantayan ang office ko.
I look inside carefully and see Maddux blankly looking somewhere, I clear my throat to caught his attention and he look at me.
"Do you need anything, sir?" Ako na ang unang bumasag ng katahimikan ng makapasok ako.
"Come on Aishen, don't sir me it's just the two of us." Sabi niya at natawa naman ako. Hindi na ako nag salita kaya tinuloy na niya ang sasabihin niya.
"So ... I called you because I want to tell you my new project, kakaisip ko palang kanina. I want to have a recording building yung mas malaki then sa loob non nakalagay ang tinatawag kong 'Artist's Place' doon nakalagay yung mga gamit or anything ng mga artist natin." He said seriously while looking at my reaction.
I don't know what to say because I am so amazed na kakaisip niya lang ng project na iyon.
"So ... Maayos ba? Do you like it?" I can hear nervousness in his voice kaya nginitian ko siya.
Tumango naman ako sa kanya ng nakangiti. "Oo maganda, pero may nakausap ka na bang company para sa project?" Tanong ko sa kanya.
"Yup. Natawagan ko na kanina lang. The Villanueva Real Estate." Nakangiting sabi niya.
Ang masaya at maliwanag kong mukha ay biglang napalitan ng halo halong emosyon, nawala din ang ngiti ko.
I thought maayos na ako dahil sa nagtagal na panahon ay hindi ko siya nakikita o naririnig man lang, pero ngayong marinig ko palang ang apelyido niya ay parang gusto kong sumigaw.
Sumigaw sa galit, dahil biglang naging sariwa ang lahat ng sakit.
The pain is coming back, the fear is back again.
*****
A/N:
(PARA MAIWASAN PO YUNG PAGKALITO)
Green Bautista
Reiji Morada
Mine Zilver Johannson
Maddux Leif Salvadore (leif is pronounced as 'life')