တစ်နေ့သောမနက်ခင်းတစ်ခုမှာပေါ့ အညိုရင့်ရောင်စောင်ပုံထူထူကြားထဲမှာ နေအဂ္ဂါက အပူပင်ကင်းကင်းအိပ်ပျော်နေတယ် ဆူညံလှတဲ့ဖုန်းသံက နှစ်ခါမြောက်အော်မြည်ပြီးတဲ့အဆုံးမှာတော့ နေအဂ္ဂါက စိတ်မရှည်လက်မရှည်နဲ့ ဖုန်းကိုကောက်ကိုင်လိုက်တယ်
"ဘယ်သူလဲ..."
နေအဂ္ဂါက အိပ်ချင်မူးတူးဖြစ်နေပြီးတော့ တစ်ဖတ်ကလူကို မေးလိုက်တယ်
"ဒါ....ညဏ်းဧကရာဇ် ရဲ့ဖုန်းမဟုတ်ဘူးလားခင်ဗျ"
တစ်ဖတ်လူရဲ့ အသံကယဥ်ကျေးပုံရပြီး ဇဝေဇဝါဖြစ်နေပုံပေါ်တယ်
"သူရေချိူးနေတယ် ကိုယ်ဘာပြောပေးရလဲ"
"ရတယ်ခင်ဗျ သူနဲ့တွေ့ဖြစ်မှပဲပြောလိုက်တော့မယ်"
တစ်ဖတ်လူဖုန်းချသွားတာနဲ့ သူအိပ်နေရာက ထထိုင်လိုက်ပြီး ဖုန်းမှတ်တမ်းကိုဖျက်လိုက်တယ် ဒါပေါ့ ဖုန်းတစ်ဖတ်ကလူကဘယ်သူလဲဆိုတာပြောနေစရာတောင်မလိုဘူး ဖုန်းကိုနဂိုနေရာမှာပြန်တင်ထားလိုက်ပြီး ဟန်မပျက်အိပ်ယာပေါ်ပြန်အိပ်လိုက်တယ် ခဏအကြာမှာပဲတံခါးဖွင့်သံတစ်ခုနဲ့အတူ ညဏ်းဧကရာဇ်က ရေချိူးခန်းထဲက ထွက်လာတယ် ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ရဲ့ရှေ့မှာ ညဏ်းကရာဇ်က သူ့ဆံပင်တွေကို dryer နဲ့မှုတ်နေတယ် နေအဂ္ဂါက နောက်ဖတ်ကနေသိုင်းဖတ်လိုက်ပြီး ဂုတ်သားဖြူဖြူလေးကို အားရပါးရနမ်းလိုက်တယ်
"ဒီနေ့အလုပ်သွားရမှာလား"
"အင်း ကိုးနာရီအရောက်မလာရင် ဒယ်ဒီကတစ်နေကုန်ဆူလို့ပြီးမှာမဟုတ်ဘူး"
"အင်းပါ...ကိုယ်မင်းကိုဆွဲမထားတော့ပါဘူး"
နေအဂ္ဂါက ညဏ်းဧကရာဇ် ကိုယ်ကိုပုခုံးကနေတစ်ပတ်ဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး သူ့လက်ထဲက dryer ကိုလုယူလိုက်တယ် ညဏ်းဧကရာဇ်က သူ့အဖေ ကုမ္မဏီမှာ internဆင်းနေရတဲ့ကာလဖြစ်တာကြောင့် သူတို့သိပ်ပြီးတွေ့ဖို့အချိန်မရှိသလောက်ပဲ ရှားရှားပါးပါးပိတ်ရက်တွေကြပြန်တော့လည်း နေအဂ္ဂါအလုပ်များတဲ့အခါနဲ့တိုးနေတော့ သူတို့တွဲဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်း အေးအေးဆေးဆေးဒိတ်လုပ်လို့ရတဲ့အချိန်ဆိုတာမရှိသေးဘူး ညဏ်းဧကရာဇ် ကသူ့ဆီကိုအားတဲ့အချိန်လေး အလျှင်စလိုရောက်လာပြီးတော့ အလျှင်စလိုပဲပြန်ထွက်သွားတက်တယ် ဒါကြောင့်ပဲ နေအဂ္ဂါက သိပ်ပြီးမကျေနပ်ချင်ဘူး ဒါပေမဲ့လည်း ဘယ်တက်နိုင်မှာလဲ သူတို့ကံဇာတာကကို ဒီအတိုင်းဖြစ်ဖို့အကြောင်းပါလာတာ
"မင်းလည်းအမြန်ပြင်တော့ ဒီနေ့ရိုက်ကူးရေးရှိတယ်မဟုတ်လား"
ညဏ်းဧကရာဇ်က နေအဂ္ဂါရဲ့မေးဖျားလေးကိုဆွဲမော့လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းဖျားလေးကို ခပ်ဖွဖွကိုက်ရင်းပြောလိုက်တယ်
"အင်း.... မနက်ဖြန်ချိန်းထားတာမမေ့နဲ့"
နေအဂ္ဂါကအလွန်တရာလေးလံတဲ့ ဖြေဆိုသံတစ်ခုကိုပြုလိုက်ပြီး စိတ်မပါလက်မပါရေချိူးခန်းထဲဝင်သွားတယ် သေချာတာပေါ့သူမဝင်သွားခင် ညဏ်းဧကရာဇ်ကိုနောက်တစ်ခေါက်အနမ်းပေးဖို့လည်း မမေ့လျော့ခဲ့ပါဘူး ထုံးစံအတိုင်းပါပဲ နေအဂ္ဂါရေချိူးခန်းထဲကပြန်ထွက်လာတဲ့အခါ ညဏ်းဧကရာဇ်ကပြန်သွားနှင့်ခဲ့ပြီ
နေအဂ္ဂါက ရိုးရှင်းလှတဲ့သူ့ရဲ့မနက်ခင်းလုပ်ငန်းဆောင်တာကြီးကိုလုပ်ဆောင်လို့အပြီးမှာ
တော့ခါတိုင်းလိုပဲ အောက်ထပ်ကစောင့်နေကျထွဋ်ခေါင်ကို ရောက်လားမရောက်လား ဖုန်းဆက်အတည်ပြုလိုက်တယ်
"ရောက်ပြီ"ဆိုတဲ့ ထွဋ်ခေါင်အသံကိုကြားပြီးနောက် အောက်ထပ်ကိုဆင်းပြီး ကားပေါ်တက်လိုက်တယ် သူအိမ်ပြန်ရောက်တော့ ညဆယ့်နှစ်နာရီတောင်ထိုးနေပြီဖြစ်ပြီး လက်လေးတစ်ချောင်းတောင် မလှုပ်နိုင်တော့လောက်အောင်ပင်ပန်းနေပြီ ကံကောင်းစွာနဲ့ မနက်ဖြန်ကအားလပ်ရက်ဖြစ်တာကြောင့် နောက်ကျတဲ့အထိအိပ်လို့ရပြီးတော့ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် အများပြည်သူရုံးပိတ်ရက်နဲ့တိုးတာကြောင့် ညဏ်းဧကရာဇ် နဲ့ အေးအေးဆေးဆေး တွေ့လို့ရပြီ မနက်ဖြန်က သူအချိန်အကြာကြီးစောင့်မျှော်နေခဲ့ရတဲ့နေ့ပဲ နှစ်ရက်လောက်နားပြီးတာနဲ့ သူရိုက်နေတဲ့ရုပ်ရှင်ရဲ့ ဇတ်ဝင်ခန်းတစ်ချို့အတွက် ဘန်ကောက်ကိုတစ်ပတ်လောက်သွားရတော့မှာဖြစ်တယ် အဲ့ဒီ့အတွက်တော့ သူကြိုတင်ပြီးစိတ်မကောင်းဖြစ်မနေတော့ဘူး မနက်ဖြန်အတွက်ပဲသူကအဆုံးအစွန်ထိတွေးထားတာ အဲ့ဒီ့နေ့ညက အတော်လေးပင်ပန်းနေခဲ့ပေမယ့်လည်း နေအဂ္ဂါကအပြုံးတွေနဲ့အတူအိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်
အရက်ဘားတစ်ခုရဲ့ အဖျော်ကောင်တာမှာဖြစ်သည် ပီယာနိုသံငြိမ့်ငြိမ့်လေးတစ်ခုသာပျံ့လွင့်နေပြီး လူအတော်ရှင်းနေတာကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်က ကော်ဖီဆိုင်လေးတစ်ခုနဲ့တောင်ဆင်သည် ကောင်လေးနှစ်ယောက်က ဘေးချင်းကပ်ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်ရင်း အရက်ခွက်ကိုယ်စီကိုင်၍ စကားပြောနေကြရာ လေထုအခြေအနေက အတော်လေးသက်သောင့်သက်သာ ရှိလှသည်
"မင်းလည်းနော် ကျောင်းပြီးသွားထဲကကိုပေါ်မလာတော့ဘူး ငါကိုယ်တိုင်လာပင့်မှပဲ တွေ့ခွင့်ရတော့တယ် ဘာလဲ မင်းလည်းကောင်မလေးတစ်ယောက်ယောက်ရနေတာမဟုတ်ဘူးလား"
"ထင်လို့လား ဒယ်ဒီကငါ့ကို အသားကုန်မောင်းနေတာလေ ငါနားချိန်တောင်မရဘူး"
"ဒါနဲ့ငါမနက်ကဖုန်းဆက်သေးတယ် တစ်ယောက်ယောက်လာကိုင်တယ် မင်းရေချိူးနေတယ်လို့လဲပြောသေးတယ် အဲ့ဒါဘယ်သူလဲ"
အရက်ခွက်ကိုကိုင်ထားတဲ့ ညဏ်းဧကရာဇ် လက်တွေကတင်းကြပ်သွားပြီး အပြုံးလေးတစ်ခုနဲ့အတူ ပြောလိုက်တယ်
"အာ....အဲ့ဒါငါ့အစ်ကိုဝမ်းကွဲ ပီတာလေ သူကတစ်ခါတစ်လေအိမ်မပြန်ဖြစ်ဖူး သူဖွင့်ထားတဲ့ကလပ်မှာပဲအိပ်နေတာကြာပြီ မနေ့ညကငါစိတ်နည်းနည်းတက်ကြွနေလို့ သွားလိုက်တာအရက်မူးပြီမပြန်နိုင်တော့ဘူးလေ အဲ့ဒါကြောင့် သူ့ဆီမှာပဲအိပ်လိုက်တာ"
"အော်..."
ကောင်လေးကခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ထောက်ခံရင်း အရက်ခွက်ကိုမော့သောက်လိုက်တယ် ခဏကြာမှ သူ့လက်မောင်းတွေက ညဏ်းဧကရာဇ် လည်ပင်းပေါ်ရောက်လာပြီး ညဏ်းဧကရာဇ်ကိုချူပ်ထားတယ်
"ငါ့ကိုမခေါ်ပဲချန်ထားခဲ့တယ်ပေါ့လေဟုတ်လား အဲ့ကလပ်က အခုတလောအရမ်းနာမည်ကြီးနေတဲ့ Heaven မဟုတ်လား အဲ့ကိုလာတဲ့စော်လေးတွေကအရမ်းလန်းတယ်လို့လည်းပြောကြတယ်"
"ခေါ်မယ်...ခေါ်မယ်ဟုတ်ပြီလား နောက်တစ်ခေါက်ပေါ့"
ညဏ်းဧကရာဇ်က ခပ်အက်အက်ရယ်လိုက်ရင်းအဖြေပြန်ပေးလိုက်တယ် လေထုကခပ်နွေးနွေးပါပဲ
ကံမကောင်းအကြောင်းမလှစွာပဲ မနက်ခင်းမိုးလင်းလင်းချင်းမှာ အိမ်ရှေ့ဘဲလ်တီးသံတွေအတက်မပြတ်ထွက်နေတာကြောင့်နေအဂ္ဂါကစိတ်တိုတိုနဲ့ပဲ အိပ်ယာထလိုက်ရပါတယ် တံခါးဖွင့်ဖို့အတွက် အိပ်ယာပေါ်ကကုန်းရုန်းထလိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲ သူ့အိပ်ခန်းထဲကိုညဏ်းဧကရာဇ်က ဒေါသတကြီးနဲ့ရောက်နေခဲ့ပြီးပြီ
"ဘာလဲ မင်းမှာအိမ်သော့လဲရှိရဲ့သားနဲ့"
နေအဂ္ဂါက မျက်ဝန်းတွေကိုမှေးကျဥ်းလိုက်ရင်းနားမလည်စွာမေးလိုက်တယ် ညဏ်းဧကရာဇ် ပြန်ဖြေတာက အဆက်အစပ်မရှိတဲ့စကားတစ်ခွန်းပါပဲ
"မင်းငါ့ဖုန်းကိုကိုင်ခဲ့သေးလား"
နေအဂ္ဂါက အူကြောင်ကြောင်အမူအရာလေးနဲ့ပဲ "အင်း"လို့ပြန်ဖြေလိုက်တယ်
"ချမ်းလေး...ချမ်းလေးကိုမင်းဘာပြောခဲ့လဲ"
နေအဂ္ဂါက ပခုံးတစ်ချက်တွန့်လိုက်ပြီး
"ဟုတ်တယ်လေ မင်းရေချိူးနေတယ်လို့ပြောလိုက်တယ် ကိုယ်အမှားပြောမိလို့လား"
ညဏ်းဧကရာဇ်က သူ့ဒေါသကိုမထိန်းနိုင်ပဲ အနီးအနားမှာရှိတဲ့ပန်းအိုးတစ်လုံးကိုရိုက်ခွဲလိုက်တယ်
"အဲ့စကားက ဘယ်လိုအဓိပ္ပါယ်သက်ရောက်လဲဆိုတာ မင်းတကယ်ပဲမသိခဲ့ဘူးလား နေအဂ္ဂါ"
နေအဂ္ဂါက ကုတင်အစွန်းပေါ် လက်ပိုက်ထိုင်နေပြီး အေးဆေးနေတဲ့အမူအရာနဲ့ပဲပြန်ဖြေတယ်
"ကိုယ်မသိလိုက်ဘူး"
ညဏ်းဧကရာဇ်က ဒေါသထွက်ရလွန်းလို့ တရှူးရှူးတရှဲရဲဲဖစ်နေပြီး နေအဂ္ဂါရဲ့ပုခုံးစွန်းနှစ်ဖတ်ကို သူ့လက်နှစ်ဖတ်နဲ့ ဆွဲကုတ်ထားတယ် နေအဂ္ဂါအတော်လေးနာနေပေမယ့် သူ့ပုံစံကဘာမှမဖြစ်သလိုပေါ့ပေါ့ပါးပါးပဲ
"ဖုန်းခေါ်ဆိုမှုမှတ်တမ်းကိုဖျက်ထားရတဲ့အကြောင်းအရင်းလေး မရှင်းပြချင်ဘူးလား"
နေအဂ္ဂါက သူ့ပုခုံးပေါ်ကလက်တွေကို အားနဲ့ဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး ညဏ်းဧကရာဇ် မျက်လုံးတွေကိုတည့်တည့်စိုက်ကြည့်ပြီးပြောလိုက်တယ်
"မင်းကိုယ့်ကိုဒီလိုတွေ အယုံအကြည်မရှိမှာစိုးလို့ဖျက်ခဲ့တာ သူဖုန်းခေါ်တော့ ကိုယ်အတော်လေးအိပ်ချင်နေတာ ဒီတိုင်းနားညီးလို့ကိုင်လိုက်ရုံပဲ ဖုန်းပြောပြီးမှသူဖြစ်မှန်းသိလိုက်တာ ကိုယ်သာဖုန်းhistoryကိုမဖျက်ခဲ့ရင် မင်းနဲ့ကိုယ်နဲ့မနက်ခင်းထဲကရန်ဖြစ်နေလောက်ပြီ"
"ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ် "
တကယ်တော့နေအဂ္ဂါကအစကထဲက တော်တော်လေးကိုဒေါသထွက်နေပြီးပြီ ဒါပေမဲ့ဒီနေ့ရဲ့ဒိတ်လေးကိုမဖျက်စီးချင်တဲ့အတွက် သူဒေါသတွေကိုမြိုသိပ်ထားလိုက်ပြီး လေပြေလေးနဲ့ပဲ တောင်းပန်စကားပြောလိုက်တယ် ညဏ်းဧကရာဇ်ကလက်ခံချင်သေးပုံမရဘူး ဘာစကားမှမပြောပဲ အိပ်ခန်းထဲက ဆိုဖာခုန်ပေါ်မှာအကြာကြီးထိုင်နေတယ် နေအဂ္ဂါလည်းထိုနည်း၎င်းပါပဲ သူ့ဒေါသတွေကိုမြိုသိပ်ရလွန်းလို့ သူကိုင်ထားတဲ့အိပ်ယာခင်းတွေတောင် အတော်လေးတွန့်ကျေနေပြီသူ့ စိတ်အခြေအနေတည်ငြိမ်သွားပြီလို့ထင်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ ညဏ်းဧကရာဇ်က ဘာမပြောညာမပြောသူ့နားကိုရောက်ချလာပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုပြင်းပြင်းပြပြနမ်းရှိုက်ပါတော့တယ် နေအဂ္ဂါလည်းအားကျမခံ ပြန်နမ်းမိတာ သူ့ကိုယ်ကိုညဏ်းဧကရာဇ် အိပ်ယာပေါ်မတွန်းချမှီအထိပဲ
"ကိုယ်တို့ဒီနေ့အပြင်ထွက်မှာ"
"ငါစောင့်ကြည့်မယ် မင်းဒီနေ့အပြင်ထွက်နိုင်မလားဆိုတာ"
"ခွေးမသား ငါကမင်းဒေါသဖြေချင်တိုင်းဖြေ
လို့ရမဲ့အရုပ်တစ်ရုပ်မဟုတ်ဘူး"
နေအဂ္ဂါပြန်ဆဲလိုက်တဲ့အချိန်မှာအတော်လေးကိုနောက်ကျသွားခဲ့ပါပြီညဏ်းဧကရာဇ်က သူ့ဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်ပြီး သူ့အသက်လှံတံကိုဆုတ်ကိုင်ထားနှင့်ခဲ့ပြီးပြီ စိတ်တွေကြွလာတာကြောင့် သူဘယ်လိုမှမတွန်းလှန်နိုင်တော့ဘူး ညဏ်းဧကရာဇ်က အစပျိူးခြင်းမရှိပဲပြင်းပြင်းထန်ထန်တိုးဝင်တာကြောင့် သူအံကြိတ်ပြီးသာငြိမ်ခံနေရတယ် တစ်ခါတစ်ခါစိတ်မထိန်းနိုင်တော့တဲ့အခါ သူ့ပါးစပ်ကညစ်ညစ်ညမ်းညမ်းဆဲဆိုသံတွေသာပြုနိုင်တယ် အဲ့ဒါလုပ်ပြီးသွားတဲ့အချိန်မှာ လူကခပ်မျော့မျော့ပဲကျန်တော့တယ် ဒါပေမဲ့သူ့မှာ ခြေထောက်တစ်ဖတ်မြှောက်နိုင်လောက်တဲ့အင်အားအနည်းငယ်တော့ကျန်နေပါ
သေးတယ် ကုတင်ပေါ်ကဆင်းလိုက်တဲ့ညဏ်းဧကရာဇ်ရဲ့ ချက်ကောင်းနေရာကို ခြေထောက်နဲ့အားပြင်းပြင်းကန်ထည့်လိုက်တယ်
"အား....."
ညဏ်းဧကရာဇ်က အော်ပြီးတော့ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာလူးလှိမ့်နေတာအကြာကြီးပဲ သူရယ်ဖို့တောင်အားမရှိတော့တာကြောင့် စကားတစ်ခွန်းသာပြောပြီးအိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်
"စိတ်ချ မင်းမစွမ်းဆောင်နိုင်တော့ရင်လည်း ကိုယ်မင်းကိုလုပ်ပေးပါ့မယ်"
Zawgyi
တစ္ေန႕ေသာမနက္ခင္းတစ္ခုမွာေပါ့ အညိုရင့္ေရာင္ေစာင္ပုံထူထူၾကားထဲမွာ နေအဂ္ဂါက အပူပင္ကင္းကင္းအိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ ဆူညံလွတဲ့ဖုန္းသံက ႏွစ္ခါေျမာက္ေအာ္ျမည္ၿပီးတဲ့အဆုံးမွာေတာ့ နေအဂ္ဂါက စိတ္မရွည္လက္မရွည္နဲ႕ ဖုန္းကိုေကာက္ကိုင္လိုက္တယ္
"ဘယ္သူလဲ..."
နေအဂ္ဂါက အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖစ္ေနၿပီးေတာ့ တစ္ဖတ္ကလူကို ေမးလိုက္တယ္
"ဒါ....ညဏ္းဧကရာဇ္ ရဲ႕ဖုန္းမဟုတ္ဘူးလားခင္ဗ်"
တစ္ဖတ္လူရဲ႕ အသံကယဥ္ေက်းပုံရၿပီး ဇေဝဇဝါျဖစ္ေနပုံေပၚတယ္
"သူေရခ်ိဴးေနတယ္ ကိုယ္ဘာေျပာေပးရလဲ"
"ရတယ္ခင္ဗ် သူနဲ႕ေတြ႕ျဖစ္မွပဲေျပာလိုက္ေတာ့မယ္"
တစ္ဖတ္လူဖုန္းခ်သြားတာနဲ႕ သူအိပ္ေနရာက ထထိုင္လိုက္ၿပီး ဖုန္းမွတ္တမ္းကိုဖ်က္လိုက္တယ္ ဒါေပါ့ ဖုန္းတစ္ဖတ္ကလူကဘယ္သူလဲဆိုတာေျပာေနစရာေတာင္မလိုဘူး ဖုန္းကိုနဂိုေနရာမွာျပန္တင္ထားလိုက္ၿပီး ဟန္မပ်က္အိပ္ယာေပၚျပန္အိပ္လိုက္တယ္ ခဏအၾကာမွာပဲတံခါးဖြင့္သံတစ္ခုနဲ႕အတူ ညဏ္းဧကရာဇ္က ေရခ်ိဴးခန္းထဲက ထြက္လာတယ္ ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ရဲ႕ေရွ႕မွာ ညဏ္းကရာဇ္က သူ႕ဆံပင္ေတြကို dryer နဲ႕မႈတ္ေနတယ္ နေအဂ္ဂါက ေနာက္ဖတ္ကေနသိုင္းဖတ္လိုက္ၿပီး ဂုတ္သားျဖဴျဖဴေလးကို အားရပါးရနမ္းလိုက္တယ္
"ဒီေန႕အလုပ္သြားရမွာလား"
"အင္း ကိုးနာရီအေရာက္မလာရင္ ဒယ္ဒီကတစ္ေနကုန္ဆူလို႔ၿပီးမွာမဟုတ္ဘူး"
"အင္းပါ...ကိုယ္မင္းကိုဆြဲမထားေတာ့ပါဘူး"
နေအဂ္ဂါက ညဏ္းဧကရာဇ္ ကိုယ္ကိုပုခုံးကေနတစ္ပတ္ဆြဲလွည့္လိုက္ၿပီး သူ႕လက္ထဲက dryer ကိုလုယူလိုက္တယ္ ညဏ္းဧကရာဇ္က သူ႕အေဖ ကုမၼဏီမွာ internဆင္းေနရတဲ့ကာလျဖစ္တာေၾကာင့္ သူတို႔သိပ္ၿပီးေတြ႕ဖို႔အခ်ိန္မရွိသေလာက္ပဲ ရွားရွားပါးပါးပိတ္ရက္ေတြၾကျပန္ေတာ့လည္း နေအဂ္ဂါအလုပ်များတဲ့အခါနဲ့တိုးနေတော့ သူတို႔တြဲျဖစ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ေအးေအးေဆးေဆးဒိတ္လုပ္လို႔ရတဲ့အခ်ိန္ဆိုတာမရွိေသးဘူး ညဏ္းဧကရာဇ္ ကသူ႕ဆီကိုအားတဲ့အခ်ိန္ေလး အလွ်င္စလိုေရာက္လာၿပီးေတာ့ အလွ်င္စလိုပဲျပန္ထြက္သြားတက္တယ္ ဒါေၾကာင့္ပဲ နေအဂ္ဂါက သိပ္ၿပီးမေက်နပ္ခ်င္ဘူး ဒါေပမဲ့လည္း ဘယ္တက္နိုင္မွာလဲ သူတို႔ကံဇာတာကကို ဒီအတိုင္းျဖစ္ဖို႔အေၾကာင္းပါလာတာ
"မင္းလည္းအျမန္ျပင္ေတာ့ ဒီေန႕ရိုက္ကူးေရးရွိတယ္မဟုတ္လား"
ညဏ္းဧကရာဇ္က နေအဂ္ဂါရဲ့မေးဖျားလေးကိုဆွဲမော့လိုက်ပြီး ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးကို ခပ္ဖြဖြကိုက္ရင္းေျပာလိုက္တယ္
"အင္း.... မနက္ျဖန္ခ်ိန္းထားတာမေမ့နဲ႕"
နေအဂ္ဂါကအလွန်တရာလေးလံတဲ့ ေျဖဆိုသံတစ္ခုကိုျပဳလိုက္ၿပီး စိတ္မပါလက္မပါေရခ်ိဴးခန္းထဲဝင္သြားတယ္ ေသခ်ာတာေပါ့သူမဝင္သြားခင္ ညဏ္းဧကရာဇ္ကိုေနာက္တစ္ေခါက္အနမ္းေပးဖို႔လည္း မေမ့ေလ်ာ့ခဲ့ပါဘူး ထုံးစံအတိုင္းပါပဲ နေအဂ္ဂါရေချိူးခန်းထဲကပြန်ထွက်လာတဲ့အခါ ညဏ္းဧကရာဇ္ကျပန္သြားႏွင့္ခဲ့ၿပီ
နေအဂ္ဂါက ရိုးရွင္းလွတဲ့သူ႕ရဲ႕မနက္ခင္းလုပ္ငန္းေဆာင္တာႀကီးကိုလုပ္ေဆာင္လို႔အၿပီးမွာ
ေတာ့ခါတိုင္းလိုပဲ ေအာက္ထပ္ကေစာင့္ေနက်ထြဋ္ေခါင္ကို ေရာက္လားမေရာက္လား ဖုန္းဆက္အတည္ျပဳလိုက္တယ္
"ေရာက္ၿပီ"ဆိုတဲ့ ထြဋ္ေခါင္အသံကိုၾကားၿပီးေနာက္ ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းၿပီး ကားေပၚတက္လိုက္တယ္ သူအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညဆယ့္ႏွစ္နာရီေတာင္ထိုးေနၿပီျဖစ္ၿပီး လက္ေလးတစ္ေခ်ာင္းေတာင္ မလႈပ္နိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ပင္ပန္းေနၿပီ ကံေကာင္းစြာနဲ႕ မနက္ျဖန္ကအားလပ္ရက္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေနာက္က်တဲ့အထိအိပ္လို႔ရၿပီးေတာ့ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အမ်ားျပည္သူ႐ုံးပိတ္ရက္နဲ႕တိုးတာေၾကာင့္ ညဏ္းဧကရာဇ္ နဲ႕ ေအးေအးေဆးေဆး ေတြ႕လို႔ရၿပီ မနက္ျဖန္က သူအခ်ိန္အၾကာႀကီးေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့ရတဲ့ေန႕ပဲ ႏွစ္ရက္ေလာက္နားၿပီးတာနဲ႕ သူရိုက္ေနတဲ့႐ုပ္ရွင္ရဲ႕ ဇတ္ဝင္ခန္းတစ္ခ်ိဳ႕အတြက္ ဘန္ေကာက္ကိုတစ္ပတ္ေလာက္သြားရေတာ့မွာျဖစ္တယ္ အဲ့ဒီ့အတြက္ေတာ့ သူႀကိဳတင္ၿပီးစိတ္မေကာင္းျဖစ္မေနေတာ့ဘူး မနက္ျဖန္အတြက္ပဲသူကအဆုံးအစြန္ထိေတြးထားတာ အဲ့ဒီ့ေန႕ညက အေတာ္ေလးပင္ပန္းေနခဲ့ေပမယ့္လည္း နေအဂ္ဂါကအပြုံးတွေနဲ့အတူအိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်
အရက္ဘားတစ္ခုရဲ႕ အေဖ်ာ္ေကာင္တာမွာျဖစ္သည္ ပီယာနိုသံၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးတစ္ခုသာပ်ံ့လြင့္ေနၿပီး လူအေတာ္ရွင္းေနတာေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္က ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးတစ္ခုနဲ႕ေတာင္ဆင္သည္ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္က ေဘးခ်င္းကပ္ထိုင္ခုံေပၚထိုင္ရင္း အရက္ခြက္ကိုယ္စီကိုင္၍ စကားေျပာေနၾကရာ ေလထုအေျခအေနက အေတာ္ေလးသက္ေသာင့္သက္သာ ရွိလွသည္
"မင္းလည္းေနာ္ ေက်ာင္းၿပီးသြားထဲကကိုေပၚမလာေတာ့ဘူး ငါကိုယ္တိုင္လာပင့္မွပဲ ေတြ႕ခြင့္ရေတာ့တယ္ ဘာလဲ မင္းလည္းေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေယာက္ရေနတာမဟုတ္ဘူးလား"
"ထင္လို႔လား ဒယ္ဒီကငါ့ကို အသားကုန္ေမာင္းေနတာေလ ငါနားခ်ိန္ေတာင္မရဘူး"
"ဒါနဲ႕ငါမနက္ကဖုန္းဆက္ေသးတယ္ တစ္ေယာက္ေယာက္လာကိုင္တယ္ မင္းေရခ်ိဴးေနတယ္လို႔လဲေျပာေသးတယ္ အဲ့ဒါဘယ္သူလဲ"
အရက္ခြက္ကိုကိုင္ထားတဲ့ ညဏ္းဧကရာဇ္ လက္ေတြကတင္းၾကပ္သြားၿပီး အၿပဳံးေလးတစ္ခုနဲ႕အတူ ေျပာလိုက္တယ္
"အာ....အဲ့ဒါငါ့အစ္ကိုဝမ္းကြဲ ပီတာေလ သူကတစ္ခါတစ္ေလအိမ္မျပန္ျဖစ္ဖူး သူဖြင့္ထားတဲ့ကလပ္မွာပဲအိပ္ေနတာၾကာၿပီ မေန႕ညကငါစိတ္နည္းနည္းတက္ႂကြေနလို႔ သြားလိုက္တာအရက္မူးၿပီမျပန္နိုင္ေတာ့ဘူးေလ အဲ့ဒါေၾကာင့္ သူ႕ဆီမွာပဲအိပ္လိုက္တာ"
"ေအာ္..."
ေကာင္ေလးကေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္နဲ႕ေထာက္ခံရင္း အရက္ခြက္ကိုေမာ့ေသာက္လိုက္တယ္ ခဏၾကာမွ သူ႕လက္ေမာင္းေတြက ညဏ္းဧကရာဇ္ လည္ပင္းေပၚေရာက္လာၿပီး ညဏ္းဧကရာဇ္ကိုခ်ဴပ္ထားတယ္
"ငါ့ကိုမေခၚပဲခ်န္ထားခဲ့တယ္ေပါ့ေလဟုတ္လား အဲ့ကလပ္က အခုတေလာအရမ္းနာမည္ႀကီးေနတဲ့ Heaven မဟုတ္လား အဲ့ကိုလာတဲ့ေစာ္ေလးေတြကအရမ္းလန္းတယ္လို႔လည္းေျပာၾကတယ္"
"ေခၚမယ္...ေခၚမယ္ဟုတ္ၿပီလား ေနာက္တစ္ေခါက္ေပါ့"
ညဏ္းဧကရာဇ္က ခပ္အက္အက္ရယ္လိုက္ရင္းအေျဖျပန္ေပးလိုက္တယ္ ေလထုကခပ္ႏြေးႏြေးပါပဲ
ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွစြာပဲ မနက္ခင္းမိုးလင္းလင္းခ်င္းမွာ အိမ်ရှေ့ဘဲလ်တီးသံတွေအတက်မပြတ်ထွက်နေတာကြောင့်နေအဂ္ဂါကစိတ်တိုတိုနဲ့ပဲ အိပ္ယာထလိုက္ရပါတယ္ တံခါးဖြင့္ဖို႔အတြက္ အိပ္ယာေပၚကကုန္း႐ုန္းထလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ သူ႕အိပ္ခန္းထဲကိုညဏ္းဧကရာဇ္က ေဒါသတႀကီးနဲ႕ေရာက္ေနခဲ့ၿပီးၿပီ
"ဘာလဲ မင္းမွာအိမ္ေသာ့လဲရွိရဲ႕သားနဲ႕"
နေအဂ္ဂါက မ်က္ဝန္းေတြကိုေမွးက်ဥ္းလိုက္ရင္းနားမလည္စြာေမးလိုက္တယ္ ညဏ္းဧကရာဇ္ ျပန္ေျဖတာက အဆက္အစပ္မရွိတဲ့စကားတစ္ခြန္းပါပဲ
"မင္းငါ့ဖုန္းကိုကိုင္ခဲ့ေသးလား"
နေအဂ္ဂါက အူေၾကာင္ေၾကာင္အမူအရာေလးနဲ႕ပဲ "အင္း"လို႔ျပန္ေျဖလိုက္တယ္
"ခ်မ္းေလး...ခ်မ္းေလးကိုမင္းဘာေျပာခဲ့လဲ"
နေအဂ္ဂါက ပခုံးတစ္ခ်က္တြန့္လိုက္ၿပီး
"ဟုတ္တယ္ေလ မင္းေရခ်ိဴးေနတယ္လို႔ေျပာလိုက္တယ္ ကိုယ္အမွားေျပာမိလို႔လား"
ညဏ္းဧကရာဇ္က သူ႕ေဒါသကိုမထိန္းနိုင္ပဲ အနီးအနားမွာရွိတဲ့ပန္းအိုးတစ္လုံးကိုရိုက္ခြဲလိုက္တယ္
"အဲ့စကားက ဘယ်လိုအဓိပ္ပါယ်သက်ရောက်လဲဆိုတာ မင္းတကယ္ပဲမသိခဲ့ဘူးလား နေအဂ္ဂါ"
နေအဂ္ဂါက ကုတင္အစြန္းေပၚ လက္ပိုက္ထိုင္ေနၿပီး ေအးေဆးေနတဲ့အမူအရာနဲ႕ပဲျပန္ေျဖတယ္
"ကိုယ္မသိလိုက္ဘူး"
ညဏ္းဧကရာဇ္က ေဒါသထြက္ရလြန္းလို႔ တရႉးရႉးတရွဲရဲဲဖစ္ေနၿပီး နေအဂ္ဂါရဲ့ပုခုံးစွန်းနှစ်ဖတ်ကို သူ႕လက္ႏွစ္ဖတ္နဲ႕ ဆြဲကုတ္ထားတယ္ နေအဂ္ဂါအတော်လေးနာနေပေမယ့် သူ႕ပုံစံကဘာမွမျဖစ္သလိုေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ
"ဖုန္းေခၚဆိုမႈမွတ္တမ္းကိုဖ်က္ထားရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းေလး မရွင္းျပခ်င္ဘူးလား"
နေအဂ္ဂါက သူ႕ပုခုံးေပၚကလက္ေတြကို အားနဲ႕ဆြဲဖယ္လိုက္ၿပီး ညဏ္းဧကရာဇ္ မ်က္လုံးေတြကိုတည့္တည့္စိုက္ၾကည့္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္
"မင္းကိုယ့္ကိုဒီလိုေတြ အယုံအၾကည္မရွိမွာစိုးလို႔ဖ်က္ခဲ့တာ သူဖုန္းေခၚေတာ့ ကိုယ္အေတာ္ေလးအိပ္ခ်င္ေနတာ ဒီတိုင္းနားညီးလို႔ကိုင္လိုက္႐ုံပဲ ဖုန္းေျပာၿပီးမွသူျဖစ္မွန္းသိလိုက္တာ ကိုယ္သာဖုန္းhistoryကိုမဖ်က္ခဲ့ရင္ မင္းနဲ႕ကိုယ္နဲ႕မနက္ခင္းထဲကရန္ျဖစ္ေနေလာက္ၿပီ"
"ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ "
တကယ်တော့နေအဂ္ဂါကအစကထဲက ေတာ္ေတာ္ေလးကိုေဒါသထြက္ေနၿပီးၿပီ ဒါေပမဲ့ဒီေန႕ရဲ႕ဒိတ္ေလးကိုမဖ်က္စီးခ်င္တဲ့အတြက္ သူေဒါသေတြကိုၿမိဳသိပ္ထားလိုက္ၿပီး ေလေျပေလးနဲ႕ပဲ ေတာင္းပန္စကားေျပာလိုက္တယ္ ညဏ္းဧကရာဇ္ကလက္ခံခ်င္ေသးပုံမရဘူး ဘာစကားမွမေျပာပဲ အိပ္ခန္းထဲက ဆိုဖာခုန္ေပၚမွာအၾကာႀကီးထိုင္ေနတယ္ နေအဂ္ဂါလည်းထိုနည်း၎င်းပါပဲ သူ႕ေဒါသေတြကိုၿမိဳသိပ္ရလြန္းလို႔ သူကိုင္ထားတဲ့အိပ္ယာခင္းေတြေတာင္ အေတာ္ေလးတြန့္ေက်ေနၿပီသူ႕ စိတ္အေျခအေနတည္ၿငိမ္သြားၿပီလို႔ထင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ညဏ္းဧကရာဇ္က ဘာမေျပာညာမေျပာသူ႕နားကိုေရာက္ခ်လာၿပီး သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုျပင္းျပင္းျပျပနမ္းရွိုက္ပါေတာ့တယ္ နေအဂ္ဂါလည်းအားကျမခံ ျပန္နမ္းမိတာ သူ႕ကိုယ္ကိုညဏ္းဧကရာဇ္ အိပ္ယာေပၚမတြန္းခ်မွီအထိပဲ
"ကိုယ္တို႔ဒီေန႕အျပင္ထြက္မွာ"
"ငါေစာင့္ၾကည့္မယ္ မင္းဒီေန႕အျပင္ထြက္နိုင္မလားဆိုတာ"
"ေခြးမသား ငါကမင္းေဒါသေျဖခ်င္တိုင္းေျဖ
လို႔ရမဲ့အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္မဟုတ္ဘူး"
နေအဂ္ဂါပြန်ဆဲလိုက်တဲ့အချိန်မှာအတော်လေးကိုနောက်ကျသွားခဲ့ပါပြီညဏ်းဧကရာဇ်က သူ႕ေဘာင္းဘီကိုဆြဲခြၽတ္ၿပီး သူ႕အသက္လွံတံကိုဆုတ္ကိုင္ထားႏွင့္ခဲ့ၿပီးၿပီ စိတ္ေတြႂကြလာတာေၾကာင့္ သူဘယ္လိုမွမတြန္းလွန္နိုင္ေတာ့ဘူး ညဏ္းဧကရာဇ္က အစပ်ိဴးျခင္းမရွိပဲျပင္းျပင္းထန္ထန္တိုးဝင္တာေၾကာင့္ သူအံႀကိတ္ၿပီးသာၿငိမ္ခံေနရတယ္ တစ္ခါတစ္ခါစိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့တဲ့အခါ သူ႕ပါးစပ္ကညစ္ညစ္ညမ္းညမ္းဆဲဆိုသံေတြသာျပဳနိုင္တယ္ အဲ့ဒါလုပ္ၿပီးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ လူကခပ္ေမ်ာ့ေမ်ာ့ပဲက်န္ေတာ့တယ္ ဒါေပမဲ့သူ႕မွာ ေျခေထာက္တစ္ဖတ္ျမႇောက္နိုင္ေလာက္တဲ့အင္အားအနည္းငယ္ေတာ့က်န္ေနပါ
ေသးတယ္ ကုတင္ေပၚကဆင္းလိုက္တဲ့ညဏ္းဧကရာဇ္ရဲ႕ ခ်က္ေကာင္းေနရာကို ေျခေထာက္နဲ႕အားျပင္းျပင္းကန္ထည့္လိုက္တယ္
"အား....."
ညဏ္းဧကရာဇ္က ေအာ္ၿပီးေတာ့ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာလူးလွိမ့္ေနတာအၾကာႀကီးပဲ သူရယ္ဖို႔ေတာင္အားမရွိေတာ့တာေၾကာင့္ စကားတစ္ခြန္းသေျပာၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္
"စိတ္ခ် မင္းမစြမ္းေဆာင္နိုင္ေတာ့ရင္လည္း ကိုယ္မင္းကိုလုပ္ေပးပါ့မယ္"