Eğlenceli bir omegaverse hikayesine hoşgeldiniz!
İyi okumalar~
Harry'lerin ikisi arasında kaldım... Uzun saçlı Harry'den kopamıyorum ama...
×××
Omega olmak, oldukça kutsaldır aslında. Nadir bir tür olmanın yanı sıra, doğurganlıklarıyla neslinizi devam ettirmenizi sağlarlar. Sadece bu nedenle bile el üstünde tutulmalıdırlar.
Ancak tıpkı kendileri gibi nadirdir, onların değerini bilen kurtlar.
Örneğin, kendi başlarına bir orman yürüyüşü bile yapamazlar.
Şimdi diyeceksiniz ki, tek başına ormanda yürüyerek kaşınıyorlar. Ancak bu çok yanlış bir yargıdır. Öncelikle onların da sakin, huzurlu bir yürüyüşe ihtiyaçları ve hakları vardır. Kurtların doğalarında vardır orman, kurtlarla dolu caddelerde yürümektense, yemyeşil ağaçların arasında, serin toprağın üzerinde yeri gelince yalın ayak, yeri gelince kurt patileriyle koşmak veya yürümek isteyebilirler.
Mesela Louis de, ilkbahar mevsiminde bir orman yürüyüşü yapmakta bir sıkıntı görmemişti.
Bazen evde bunaldığı için çıkar, bazense sadece nefes almak istediği anlar olur. Şimdi ise öğlen saatinin sıcağından kaçıp, geniş yapraklı ağaçların gölgesinde yürüyüş yaparak serinlemek istemişti. İzinli olduğu bir günü böyle geçirmekten son derece memnundu.
Tabii bahsi geçen kendini bilmez alfalara denk gelmeseydi daha mutlu olabilirdi.
"Ooh, bu şu yaşlı omega değil mi?"
Louis eğdiği yüzünü karşısından gelen sesle kaldırıp arkasında iki beta olan alfaya dikti. Omeganın cevap vermeyeceğini anlayan alfa alayla güldü.
"Anlaşılan seni alan olmayacak, istersen benim olabilirsin?"
"Senin aynı havayı solumak bile boktanken, bir de aynı sürüde olduğumuz için midem bulanıyor."
"Öyle mi?" Dedi burnu kırışan alfa bir adımla öne geldi ve Louis'nin tahmin ettiği ama ne kadar nefret etse de önüme geçemediği şeyi yaparak alfa sesini kullandı.
"Bana iyi bak omega.." Gözleri kesişirken Louis rahatsız hisle kaşlarını çattı. "..ve önümde diz çök."
Louis yutkunarak direnirken alfa gözlerini karartarak dudaklarını aralamıştı ki, arkasından başka bir alfa sesi ikisini de pusturdu.
Öyle ki Louis önündeki alfaya direndiği kadar direnememişti ve dizlerinin üstüne çökmüştü.
"Diz çökmesi gereken biri varsa o da sensin." Louis'nin hemen arkasından durarak koyulaşan gözleriyle önündeki alfaya baktı. "Omeganın önünde diz çökün."
Alfa ona öfkeli bir ifadeyle bakıp geri adım atmamaya çalıştı. Ancak yanındaki betalar çoktan çökmüşken o alfa sesinden değil, direk Alfadan etkileniyordu.
Sürü liderinin oğlu olan Alfadan.
"Hemen."
Alfa başına bela almamak için çökerken gözlerini ikiliden ayırmamıştı. Ardından Alfa gitmelerini söyleyip toz oldukları sırada, Louis alfanın ne kadar aptal olduğunu düşünüyordu.
Onu kurtarmak için tüm hükmünü karşısındaki alfada kullanmıştı. Ancak Louis'nin onlardan iki kat fazla etkilendiğini ve yerden kalkamadığı gibi, tüm vücudunun da titrediğini biliyor muydu acaba?
İkisi yalnız kalınca Alfanın aurasını kendine sakladığını anlayınca yavaşça ayaklandı Louis. Üstünü sirkelerken Alfa kafasını önüne doğru uzatmıştı.
"İyi misin?"
"Evet iyiyim, teşekkür ederim." Dedi, onu aptal bulsa da nazik bir şekilde konuşarak.
"Rica ederim! Bana bir 'evet' desen bunu her zaman yapabilirim..."
Bir de kendini bilen, omegalara zarar vermese de sülük gibi yapışan alfalar vardır.
"Gözümde şımarık bir alfadan fazlası değilsin Harry."
Harry yürümeye devam eden Louis'nin arkasından üzgünce bakıp peşine takıldı. "Ama Louis! Seni seviyorum, neden anlamak istemiyorsun?"
"Anlıyorum, ama sana diyorum ki; daha çok yaşına ve kendine uygun birini bul. Mesela senin gibi baba parası yiyen bir omega veya beta?"
"Louis..." Yürümesine engel olmadan, elini göğsüne yerleştirip Omeganın karşısına geçti ve geri geri ilerledi. "Bunu duyacağımı bilsem babamın şirketini batırmaz mıydım sence?"
"Yapardın, sende o aptal potansiyeli görüyorum."
"İşte! Birbirimiz için yaratılmışız Louis!"
Louis iç çekerek ona baktı. Diğerlerine kafa tutarkenki olan tavrı ve şimdiki arasında o kadar çok fark vardı ki, Louis'nin sakin kişiliği buna yetişemiyordu.
"Bak küçük Alfa, bunu senin iyiliğin için söylüyorum." Ciddi bir ifadeyle yeşillere dikti gözlerini. "Benden vazgeç."
"Asla!"
Louis oflayarak döndü ve evinin yolunu tuttu.
Test edilip onaylanmıştı, kafa rahatlığıyla bir orman yürüyüşü yapmak omegalar için geçerli değildi.
"Seni evine bırakabilirim!"
"Gerek yok!"
×××
Gerek yoktu ama olmuştu.
Alfanın pahalı arabasından inerken ona bakıp kısaca teşekkür etti. Ancak kırmızı aracın etrafından dönüp evin kapısına ilerlerken Harry'nin inmemesi için yeterli değildi.
"Bekle!" Louis'nin dibine girip elini tuttu. "Yarın benimle parkta buluşur musun?"
"Söylediklerimin hiçbirini dinlemiyorsun değil mi?"
"İşime gelmeyenleri hayır."
"En azından dürüstsün..." İç çekere elini yavaşça kurtardı. "Sadece kendi işine bak ve benden umudunu kes."
"Yarın sana mesaj atarım!"
Harry ona gülümseyip arabasına ilerleyince Louis kaşlarını çattı gidişini izlerken.
Şımarık.
Anahtarıyla eve girdiği gibi, zaten onu camlardan gözetleyen kardeşleri etrafına doluştular.
"O geçenki alfa değil mi?"
"Seni eve bıraktı resmen! Aranızda bir şey olduğunu biliyordum!"
İkizler de aynı anda, "Çok yakışıklı...!"
"Ve aynı zamanda aptal." Dedi önce onlara hitafen. Sonra sırayla Felicite ve Charlotte'a döndü.
"Evet o ve hayır aramızda bir şey olduğu yok."
Annesini görmek için mutfakta olduğunu bilerek oraya yönelince peşine takıldılar.
"Senin için öyle! Ama o belli ki senden hoşlanmış!"
"Bir saniye!" Dedi Lottie Fizzy'nin hemen ardından. "O sürü liderinin oğlu! Yüzünü daha önce gördüğümü biliyordum!"
Lottie bunu kanıtlayan telefonunu Louis'nin burnuna sokunca görebilmek için diğer kızlar da abilerinin arkasına dizilmişlerdi.
Harry Styles.
"İngilteredeki Gucci şirketinin sahibinin, aynı zamanda sürü liderinin, oğlu ve de Gucci'nin mankenlerinden biri! Adam hem yakışıklı hem de tamamen markayı temsil ediyor ya, inanılmaz!"
Lottie hayallere dalarak telefonu kardeşlerinin eline bırakıp yanaklarını tuttu. "Ailemizin Alfası olduğunu düşünün..."
"Düşünmeyin. Boş hayallere dalmayın." Dedi ilerleyip annesini yanaklarından öpmeden önce.
"Louis, nasılsın?"
"İyiyim anne."
Hazırlanmış olan yemek masasına oturup tam en küçüklerini soracakken içeri giren iki minikle durdu.
"Abi!"
Louis birer dizine çıkan Ernest ve Doris'e baktı. "Ufaklıklar, naber?"
"İyi!"
"Harika!"
"Bütün gün resim çizdim!"
"Ben de bütün gün oyun oynadım!"
"Biliyorum bebekler, sadece bir saatliğine çıktım bugün."
Kızıl çocuklar gülerek onu bıraktı ve birbirlerini ittirerek salona koşturdular ancak ablalarına takıldılar. Phoebe ve Daisy kucaklarında diğer ikizlerle girdiklerinde Lottie ve Fizzy de tartışarak girmişlerdi.
"Harry Styles başlı başına yeter bir kere!"
"Ya! Belki bize sadece sorun getirecek! O kadar paradan iyilik falan gelmez! Hem, ne belli, belki bizim biricik abimizi üzecek! Değil mi LouLou?"
"Onun adını evin içinde anmayın! Hissedip kanı kaynayacak şimdi."
"Louis? Kimden bahsediyorlar?"
Louis annesinin son tabağı da doldurup karşısına, büyük kızların iki yanına, ikizlerin de iki tarafa yerleşmesini bekledi ve gözlerini annesine çevirdi.
"Önemli bir konu değil. Bir alfa birkaç gündür benimle konuşuyor ancak reddediyorum. Her şeye rağmen bugün beni eve bıraktı o kadar."
"Oğlum," dedi Johannah endişeyle. "Seni rahatsız etmiyor değil mi?"
"Biraz... En azından şimdilik alfa sesini daha kullanmadı. Yine de sağları solları belli olmadığı için dikkat etmeye çalışıyorum."
"Bebeğim... Yalnız başına dolaşmayı sevdiğini biliyorum, lütfen yapma."
"Lütfen endişelenme anne."
Louis ne kadar annesine rahatlatıcı bakışlar atsa da onun bunu öğrendikten sonra kendini yiyip bitireceğini biliyordu.
"Kesinlikle endişelenme anne!" Dedi Phoepe.
"O Alfa muhteşem biri! Deli gibi zengin ve harika bir işi var! Üstelik de~.." diye devam eden Daisy ikizinin cümlesini bitirmesini bekledi.
"..Sürü liderinin oğlu!"
"Ne?"
Emin olmak için oğluna döndü Jay. "Gerçekten mi?"
"Evet, ama dediğim gibi, önemli değil."
"Hayır, Louis. Demek istediğim, eğer senden hoşlandıysa bu senin için fırsat olabilir." Dedi oğlunun anında itiraz edeceğini bilerek.
Oğluna bir çok kez eş ayarlamak istese de ya onu bilen alfalar geçinilmeyecek bir omega olduğunu söylüyor, huysuzluğundan yakınıyordu ya da tanışmak istedikten sonra Louis ile ilk buluşmalarından sonra bir daha dönmüyorlardı. Jay oğlunun öyle bir insan olmadığını ve oldukça uyumlu olduğunu biliyordu. Ancak Louis istemediği için onları bir şekilde kendinden soğuttuğunu tahmin ediyordu.
Öyle böyle Louis bu yaşına kadar bekar kalmıştı işte. Şimdi de kendi yaşında bekar alfa kalmadığı için onu yaşlı buluyorlardı.
Gerçi Louis hiç şikayetçi değildi.
"Benim yükseklerde falan gözüm yok anne."
"Senin hiçbir yerde gözün yok abi ya!"
"Sus."
Lottie'ye uyarıcı bakışlar atıp yemeğine döndü.
Ailenin en büyük çocuğu ve annesinden sonra, en büyük omegaydı. Sonraki büyük Charlotte'tu, kendisi dişi bir alfaydı, bu nedenle evde bir şekilde sözünü geçiriyordu. Tabii abisi omega olsa bile her şekilde otoriteyi ondan alabiliyordu.
Felicite üç numaraydı. Bir betaydı ve son derece iyi huyluydu. Güzelliğiyle de birlikte omegalara on basıyordu. Dört numaralı ikizlerse omega olunca, nadir bir tür olduğu düşünülürse, evdeki omega sınırını fazlasıyla aşmışlardı. Onlara akıl ve yön vermek de annesinden sonra Louis'ye düşüyordu.
Gerçi eşlenme konusunda abilerini asla tasvip etmiyorlardı.
Beş numaralı ikizler ise Doris beta türü, Ernest ise alfa olarak ailenin tek erkek alfasıydı. Babaları ise yıllar önce vefat etmişti.
Louis omega olsa bile onları yalnız bırakmamak için sevmediği veya ailesini kabul etmeyen biriyle eşlenmek için eşlenmemişti. Hemşire olan annesiyle birlikte, kendisi de ilkokulda ingilizce öğretmenliği yaparak evin geçimini sağlıyorlardı.
Hayatından memnun olması ise üzerine yapışıp kalan bir 'Alfa'dan kurtulması için kesinlikle yeterli değildi.
×××
Modern bir kurt hikayesini yaşatacağız birlikte.
Sırnaşık Harry'ler nedense favorim Larry'de.
Umarım beğenmişsinizdir.
Çok değerlisiniz,
-Hazel