နေအဂ္ဂါ အခန်းဆီပြန်လျှောက်လာတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ ဆူပုတ်ပုတ်မျက်နှာဘေးနဲ့ထိုင်နေတဲ့ ညဏ်းဧကရာဇ်ကိုတွေ့တယ် သူကသိသိသာသာလေး အနားတိုးကပ်ထိုင်လိုက်ပြီး ညင်ညင်သာသာမေးလိုက်တယ်
"တော်တော်လေးလန့်သွားတယ်မဟုတ်လား ခေါင်းရောဘယ်လိုနေလဲ "
"ကိုက်တယ်"
နေအဂ္ဂါက သူ့လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ညဏ်းဧကရာဇ် နားထင်ကို နူးနူးညံ့ညံ့လေးနှိတ်ပေးလိုက်တယ် သိသိသာသာပူနေတဲ့ ကိုယ်အပူချိန်ကြောင့် နေအဂ္ဂါ မျက်မှောင်ကြုံ့ရင်းနဲ့ နဖူးပြင်ကို သူ့လက်တွေနဲ့အုပ်မိုးလိုက်တယ်
"မင်း ဖျားနေတာလား"
"အင်း...ငါတော်တော်လေးနေမကောင်းဘူး"
ညဏ်းဧကရာဇ် ကနေအဂ္ဂါပုခုံးပေါ် သူ့မျက်နှာကိုအပ်ထားပြီး လေသံဖျော့ဖျော့လေးနဲ့ပြန်ပြောတော့ နေအဂ္ဂါက ခပ်တိုးတိုးရယ်လိုက်ရင်း
"ခွေးသားလေး နေမကောင်းမှကိုယ့်ကို ချွဲဖို့သတိရ"
ညဏ်းဧကရာဇ်က သူ့လက်တွေကိုဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး နေအဂ္ဂါကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖတ်ထားရင်းပြောလိုက်တယ်
"ချမ်းတယ်"
"အိပ်ယာပေါ်မှာ လှဲနေလိုက် ကိုယ်ရေပတ်တိုက်ပေးမယ်"
နေအဂ္ဂါက ညဏ်းဧကရာဇ် ကိုယ်ကိုအိပ်ယာပေါ် ညင်ညင်သာသာလေးလှဲချပေးချင်ပေမယ့် ညဏ်းဧကရာဇ်က လက်မခံဘူး နေအဂ္ဂါကို သူနဲ့အတူဆွဲလှဲပြီး တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖတ်ထားလိုက်တယ် နေအဂ္ဂါက ညဏ်းဧကရာဇ် နဖူးပေါ်ကျနေတဲ့ ဆံစတွေကို သူ့လက်ဖဝါးနဲ့အပေါ်ကိုပင့်တင့်လိုက်ရင်း နောက်တစ်ကြိမ် နဖူးကိုခပ်ဖွဖွစမ်းတယ်
"ကလေးလိုလုပ်မနေနဲ့ မင်းကိုယ်ကအရမ်းပူကျစ်နေပြီ မြန်မြန်ရေပတ်တိုက်ရမယ်"
သူ့စကားတွေကို ညဏ်းဧကရာဇ်ကတော့ နည်းနည်းလေးတောင် ခေါင်းထဲထည့်ပုံမပေါ် ပိုပြီးတောင်တင်းကြပ်နေအောင်ဖတ်လိုက်ပါသေးတယ် နေအဂ္ဂါကလည်း အလိုက်တသိငြိမ်ငြိမ်လေးပဲ ဖတ်ထားပေးလိုက်တော့တယ် သူအိပ်ပျော်သွားမှ ရေပတ်တိုက်လဲ သိပ်တော့နောက်မကျလောက်ပါဘူး
အချိန်တော်တော်ကြာသွားပြီလို့ နေအဂ္ဂါထင်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ ညဏ်းဧကရာဇ်က သူ့နာမည်ကို အင်မတိအင်မတန် နူးညံ့တယ်လို့ထင်ရတဲ့လေသံနဲ့ ခပ်တိုးတိုးလေးခေါ်လာတယ်
"နေအဂ္ဂါ ..."
နေအဂ္ဂါကတွေးလိုက်မိပါတယ် နေမကောင်းလို့အားမရှိတာကြောင့်များလားပေါ့ တစ်ချိန်ထဲမှာပဲ
သူတောင်မသိလိုက်ပဲနဲ့ ပိုပြီးနူးညံ့နဲ့လေသံလေး
နဲ့ထူးလိုက်မိတယ်
"အင်း..."
"မင်းပြောသလိုပဲ လုပ်ကြရအောင်"
ခပ်ဖွဖွလေးမှိတ်ထားတဲ့ နေအဂ္ဂါရဲ့ မျက်တောင်စိတ်စိတ်လေးတွေက လိပ်ပြာတို့အတောင်ပံခပ်သလိုပဲ ခပ်မြန်မြန်လေးဖွင့်ဟလာခဲ့ပြီးတော့ သူ့ရှေ့က ကောညွှတ်မည်းနက်နေတဲ့မျက်တောင်ရှည်လေးရဲ့ပိုင်ရှင်ကို ငေးကြည့်နေခဲ့ပါတယ် ဒါပေမဲ့လည်း မျက်တောင်ရှည်လေးတွေကတော့
စေ့ပိတ်ထားတုန်းပါပဲ
"ငါတို့နှစ်ယောက် တွဲကြည့်ရအောင် "
နေအဂ္ဂါက အတန်ကြာအောင်ငေးကြည့်နေခဲ့ပေမဲ့ မျက်တောင်ရှည်လေးတွေဟာ အဆုံးထိဖွင့်ဟမလာခဲ့ဘူး အဲ့ဒီ့အစားမျက်တောင်ရှည်လေးရဲ့ပိုင်ရှင်က သူ့ကိုထပ်ပြီး တင်းကြပ်နေအောင်ဖတ်ထားလိုက်တာပါပဲ နေအဂ္ဂါက တုန့်ဆိုင်းခြင်းမရှိပြန်ဖြေခဲ့တယ်
"အင်း...."
သူတို့နှစ်ယောက်က တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်အချိန်တော်တော်ကြာအောင် ပွေ့ဖတ်ထားလိုက်တာ ညဏ်းဧကရာဇ်ရဲ့ အသက်ရှုသံဖျော့ဖျော့လေး စည်းချက်မှန်သွားတဲ့အထိပါပဲ နေအဂ္ဂါက ညင်သာတဲ့ခြေလှမ်းတွေကိုပြုလုပ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲကထွက်သွားခဲ့တယ် ခဏအကြာမှာတော့ ရေဇလုံတစ်ခု အဖြူရောင်တာဝါတစ်ခုနဲ့အတူရောက်လာပြီး ညဏ်းဧကရာဇ် တစ်ကိုယ်လုံးကို ရေပတ်တိုက်ပေးလိုက်တယ် သတ်သောင့်သတ်သာရှိတဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီတစ်စုံကိုဝတ်ပေးလိုက်ပြီး နေအဂ္ဂါ အိပ်ခန်းထဲကပြန်ထွက်သွားတယ် ဆယ့်ငါးမိနစ်ကြာတဲ့အခါအခန်းထဲကိုပြန်ရောက်လာတယ် ခဏအကြာပြန်ထွက်သွားပြန်တယ် နေအဂ္ဂါ မီးဖိုခန်းနဲ့အိပ်ခန်းကို နှစ်ခါသုံးခါလောက်အသွားအပြန်လုပ်ပြီးတဲ့နောက်မှာ ညဏ်းဧကရာဇ် ဘေးနားဝင်လှဲလိုက်ရင်း ထပ်ပြီးတင်းကြပ်စွာဖတ်တွယ်ထားလိုက်ပြန်တယ် နေအဂ္ဂါ တစ်ရေးနိုးလာတဲ့အထိ ညဏ်းဧကရာဇ်က တုတ်တုတ်မလှုပ်သေးဘူး ဒါကြောင့် နေအဂ္ဂါစိတ်ပူသွားပြီး အလျှင်စလိုနဖူးကိုစမ်းလိုက်တယ်
ကိုယ်အပူချိန်က သိသိသာသာလျော့ကျသွားတာသိပြီးတဲ့နောက်မှ စိတ်သက်သာရစွာသက်ပြင်းချလိုက်ရင်း အိပ်ယာပေါ်ကထလိုက်တယ် သူထွက်သွားဖို့ကြံတုန်းမှာပဲ လက်တစ်ဖတ်က သူ့ခါးကိုအားပြင်းပြင်းဖတ်တွယ်လိုက်တာကြောင့် နေရာကထဖို့ခက်ခဲသွားစေတယ်
"နိုးနေတာလား"
"အင်း"
"ကိုယ်မင်းအတွက်ဆန်ပြုတ်ပြုတ်ထားတာ အခုအချိန်လောက်ဆိုအေးနေလောက်ပြီ သွားနွေးလိုက်မယ် ခဏစောင့်"
"အင်း"
နေအဂ္ဂါက သူ့ခါးမှာချိတ်တွယ်ထားတဲ့ညဏ်းဧကရာဇ်ရဲ့လက်မောင်းတွေကို အသာအယာ ခွာချရင်း အိပ်ခန်းထဲကထွက်သွားလိုက်တယ်
ခဏအကြာမှာတော့ နေအဂ္ဂါကဧည့်ခန်းရဲ့အမွှေးပွ ကြမ်းခင်းပေါ်မှာထိုင်နေရင်း ဆန်ပြုတ်ကိုဖြေးဖြေချင်းသောက်နေတဲ့ သူ့ရှေ့က ကောင်လေးကိုငေးကြည့်နေခဲ့ပါတယ် မျက်တောင်ရှည်ရှည်တွေကို အောက်ငိုက်စိုက်ထားရင်း ဆန်ပြုတ်သောက်နေတဲ့လူငယ်လေးက မေးလာခဲ့တယ်
"ဘာလဲ မင်းငါ့ကိုတစ်ခုခုပြောစရာရှိနေလို့လား"
နေအဂ္ဂါက တွန့်ဆုတ် နေရင်းကနေမရဲတရဲလေး မေးလိုက်တယ်
"ကိုယ်ပြောချင်တာက... မင်းမှတ်မိသေးရဲ့လားမအိပ်ခင်ပြောသွားတဲ့စကားတွေလေ"
"ဒါပေါ့....ငါမှတ်မိတယ်"
ညဏ်းဧကရာဇ်က ရေသေတွေလိုတည်ငြိမ်တဲ့အမူအရာနဲ့ပြန်ပြောတော့ နေအဂ္ဂါကခေါင်းကိုဖြေးဖြေးချင်းငြိမ့်လိုက်ပြီးတော့ "ဒါဆို ဒီနေ့ကိုကိုယ်တို့ရဲ့ပထမဆုံးနေ့အဖြစ်သတ်မှတ်လိုက်လို့ရလား"
"ဒါပေါ့"
နေအဂ္ဂါက သူ့စကားကိုကြားတဲ့အခါ သူ့ခေါင်းကဆံပင်တွေကို သူ့ညာလက်နဲ့ထိုးဖွလိုက်ပြီး ခပ်ဖျော့ဖျော့လေးပြုံးရယ်နေခဲ့တယ် သေချာတာဒီအပြုံးက နေအဂ္ဂါဆီကအမြဲမြင်တွေ့နေကျညုတုတုအပြုံးမျိူးမဟုတ်ဘူး သဘောကျစရာတစ်ခုကိုတွေ့လို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပြုံးလိုက်တဲ့အပြုံးမျိုးလဲမဟုတ်ဘူး ရှိုးတိုးရှန်းတန်းဖြစ်မှုတွေနဲ့ပျော်ရွှင်မှုတွေဒွန်တွဲတည်ရှိနေတဲ့အပြုံးမျိူး အဲ့ဒီ့ထဲမှာမှ မျှော်လင့်ချက်ရောင်ခြည်မျှင်တန်းလေးတွေအနည်းငယ်ပါဝင်နေခဲ့တယ်ဆိုတာကိုတော့ ညဏ်းဧကရာဇ် မသိခဲ့ပါဘူးညဏ်းဧကရာဇ်က တွေးမိလိုက်တယ် တစ်ခါတစ်လေ နေအဂ္ဂါကခန့်မှန်းရသိပ်ခက်တယ်
နေအဂ္ဂါက စားပွဲခုံပုလေးကိုကျော်လွန်ပြီးတော့ ညဏ်းဧကရာဇ်ရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ခပ်ဖွဖွလေးထွေးငုံလိုက်တယ် သူပြောတာက "ပထမဆုံးနေ့ အထိမ်းအမှတ်"တဲ့
Zawgyi
နေအဂ္ဂါ အခန္းဆီျပန္ေလွ်ာက္လာေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာ ဆူပုတ္ပုတ္မ်က္ႏွာေဘးနဲ႕ထိုင္ေနတဲ့ ညဏ္းဧကရာဇ္ကိုေတြ႕တယ္ သူကသိသိသာသာေလး အနားတိုးကပ္ထိုင္လိုက္ၿပီး ညင္ညင္သာသာေမးလိုက္တယ္
"ေတာ္ေတာ္ေလးလန့္သြားတယ္မဟုတ္လား ေခါင္းေရာဘယ္လိုေနလဲ "
"ကိုက္တယ္"
နေအဂ္ဂါက သူ႕လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႕ ညဏ္းဧကရာဇ္ နားထင္ကို ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလးႏွိတ္ေပးလိုက္တယ္ သိသိသာသာပူေနတဲ့ ကိုယ္အပူခ်ိန္ေၾကာင့္ နေအဂ္ဂါ မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕ရင္းနဲ႕ နဖူးျပင္ကို သူ႕လက္ေတြနဲ႕အုပ္မိုးလိုက္တယ္
"မင္း ဖ်ားေနတာလား"
"အင္း...ငါေတာ္ေတာ္ေလးေနမေကာင္းဘူး"
ညဏ္းဧကရာဇ္ ကနေအဂ္ဂါပုခုံးပေါ် သူ႕မ်က္ႏွာကိုအပ္ထားၿပီး ေလသံေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးနဲ႕ျပန္ေျပာေတာ့ နေအဂ္ဂါက ခပ္တိုးတိုးရယ္လိုက္ရင္း
"ေခြးသားေလး ေနမေကာင္းမွကိုယ့္ကို ခြၽဲဖို႔သတိရ"
ညဏ္းဧကရာဇ္က သူ႕လက္ေတြကိုဆန့္ထုတ္လိုက္ၿပီး နေအဂ္ဂါကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖတ်ထားရင်းပြောလိုက်တယ်
"ခ်မ္းတယ္"
"အိပ္ယာေပၚမွာ လွဲေနလိုက္ ကိုယ္ေရပတ္တိုက္ေပးမယ္"
နေအဂ္ဂါက ညဏ္းဧကရာဇ္ ကိုယ္ကိုအိပ္ယာေပၚ ညင္ညင္သာသာေလးလွဲခ်ေပးခ်င္ေပမယ့္ ညဏ္းဧကရာဇ္က လက္မခံဘူး နေအဂ္ဂါကို သူနဲ႕အတူဆြဲလွဲၿပီး တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖတ္ထားလိုက္တယ္ နေအဂ္ဂါက ညဏ္းဧကရာဇ္ နဖူးေပၚက်ေနတဲ့ ဆံစေတြကို သူ႕လက္ဖဝါးနဲ႕အေပၚကိုပင့္တင့္လိုက္ရင္း ေနာက္တစ္ႀကိမ္ နဖူးကိုခပ္ဖြဖြစမ္းတယ္
"ကေလးလိုလုပ္မေနနဲ႕ မင္းကိုယ္ကအရမ္းပူက်စ္ေနၿပီ ျမန္ျမန္ေရပတ္တိုက္ရမယ္"
သူ႕စကားေတြကို ညဏ္းဧကရာဇ္ကေတာ့ နည္းနည္းေလးေတာင္ ေခါင္းထဲထည့္ပုံမေပၚ ပိုၿပီးေတာင္တင္းၾကပ္ေနေအာင္ဖတ္လိုက္ပါေသးတယ္ နေအဂ္ဂါကလည်း အလိုက္တသိၿငိမ္ၿငိမ္ေလးပဲ ဖတ္ထားေပးလိုက္ေတာ့တယ္ သူအိပ္ေပ်ာ္သြားမွ ေရပတ္တိုက္လဲ သိပ္ေတာ့ေနာက္မက်ေလာက္ပါဘူး
အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားၿပီလို႔ နေအဂ္ဂါထင်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ ညဏ္းဧကရာဇ္က သူ႕နာမည္ကို အင္မတိအင္မတန္ ႏူးညံ့တယ္လို႔ထင္ရတဲ့ေလသံနဲ႕ ခပ္တိုးတိုးေလးေခၚလာတယ္
"နေအဂ္ဂါ ..."
နေအဂ္ဂါကတွေးလိုက်မိပါတယ် ေနမေကာင္းလို႔အားမရွိတာေၾကာင့္မ်ားလားေပါ့ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ
သူေတာင္မသိလိုက္ပဲနဲ႕ ပိုၿပီးႏူးညံ့နဲ႕ေလသံေလး
နဲ႕ထူးလိုက္မိတယ္
"အင္း..."
"မင္းေျပာသလိုပဲ လုပ္ၾကရေအာင္"
ခပ္ဖြဖြေလးမွိတ္ထားတဲ့ နေအဂ္ဂါရဲ့ မ်က္ေတာင္စိတ္စိတ္ေလးေတြက လိပ္ျပာတို႔အေတာင္ပံခပ္သလိုပဲ ခပ္ျမန္ျမန္ေလးဖြင့္ဟလာခဲ့ၿပီးေတာ့ သူ႕ေရွ႕က ေကာၫႊတ္မည္းနက္ေနတဲ့မ်က္ေတာင္ရွည္ေလးရဲ႕ပိုင္ရွင္ကို ေငးၾကည့္ေနခဲ့ပါတယ္ ဒါေပမဲ့လည္း မ်က္ေတာင္ရွည္ေလးေတြကေတာ့
ေစ့ပိတ္ထားတုန္းပါပဲ
"ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ တြဲၾကည့္ရေအာင္ "
နေအဂ္ဂါက အတန္ၾကာေအာင္ေငးၾကည့္ေနခဲ့ေပမဲ့ မ်က္ေတာင္ရွည္ေလးေတြဟာ အဆုံးထိဖြင့္ဟမလာခဲ့ဘူး အဲ့ဒီ့အစားမ်က္ေတာင္ရွည္ေလးရဲ႕ပိုင္ရွင္က သူ႕ကိုထပ္ၿပီး တင္းၾကပ္ေနေအာင္ဖတ္ထားလိုက္တာပါပဲ နေအဂ္ဂါက တုန့္ဆိုင္းျခင္းမရွိျပန္ေျဖခဲ့တယ္
"အင္း...."
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ေပြ႕ဖတ္ထားလိုက္တာ ညဏ္းဧကရာဇ္ရဲ႕ အသက္ရႈသံေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး စည္းခ်က္မွန္သြားတဲ့အထိပါပဲ နေအဂ္ဂါက ညင္သာတဲ့ေျခလွမ္းေတြကိုျပဳလုပ္ၿပီး အိပ္ခန္းထဲကထြက္သြားခဲ့တယ္ ခဏအၾကာမွာေတာ့ ေရဇလုံတစ္ခု အျဖဴေရာင္တာဝါတစ္ခုနဲ႕အတူေရာက္လာၿပီး ညဏ္းဧကရာဇ္ တစ္ကိုယ္လုံးကို ေရပတ္တိုက္ေပးလိုက္တယ္ သတ္ေသာင့္သတ္သာရွိတဲ့ ညဝတ္အကၤ်ီတစ္စုံကိုဝတ္ေပးလိုက္ၿပီး နေအဂ္ဂါ အိပ္ခန္းထဲကျပန္ထြက္သြားတယ္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ၾကာတဲ့အခါအခန္းထဲကိုျပန္ေရာက္လာတယ္ ခဏအၾကာျပန္ထြက္သြားျပန္တယ္ နေအဂ္ဂါ မီးဖိုခန္းနဲ႕အိပ္ခန္းကို ႏွစ္ခါသုံးခါေလာက္အသြားအျပန္လုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ညဏ္းဧကရာဇ္ ေဘးနားဝင္လွဲလိုက္ရင္း ထပ္ၿပီးတင္းၾကပ္စြာဖတ္တြယ္ထားလိုက္ျပန္တယ္ နေအဂ္ဂါ တစ္ေရးနိုးလာတဲ့အထိ ညဏ္းဧကရာဇ္က တုတ္တုတ္မလႈပ္ေသးဘူး ဒါေၾကာင့္ နေအဂ္ဂါစိတ်ပူသွားပြီး အလွ်င္စလိုနဖူးကိုစမ္းလိုက္တယ္
ကိုယ္အပူခ်ိန္က သိသိသာသာေလ်ာ့က်သြားတာသိၿပီးတဲ့ေနာက္မွ စိတ္သက္သာရစြာသက္ျပင္းခ်လိဳက္ရင္း အိပ္ယာေပၚကထလိုက္တယ္ သူထြက္သြားဖို႔ႀကံတုန္းမွာပဲ လက္တစ္ဖတ္က သူ႕ခါးကိုအားျပင္းျပင္းဖတ္တြယ္လိုက္တာေၾကာင့္ ေနရာကထဖို႔ခက္ခဲသြားေစတယ္
"နိုးေနတာလား"
"အင္း"
"ကိုယ္မင္းအတြက္ဆန္ျပဳတ္ျပဳတ္ထားတာ အခုအခ်ိန္ေလာက္ဆိုေအးေနေလာက္ၿပီ သြားႏြေးလိုက္မယ္ ခဏေစာင့္"
"အင္း"
နေအဂ္ဂါက သူ႕ခါးမွာခ်ိတ္တြယ္ထားတဲ့ညဏ္းဧကရာဇ္ရဲ႕လက္ေမာင္းေတြကို အသာအယာ ခြာခ်ရင္း အိပ္ခန္းထဲကထြက္သြားလိုက္တယ္
ခဏအၾကာမွာေတာ့ နေအဂ္ဂါကဧည့်ခန်းရဲ့အမွှေးပွ ၾကမ္းခင္းေပၚမွာထိုင္ေနရင္း ဆန္ျပဳတ္ကိုေျဖးေျဖခ်င္းေသာက္ေနတဲ့ သူ႕ေရွ႕က ေကာင္ေလးကိုေငးၾကည့္ေနခဲ့ပါတယ္ မ်က္ေတာင္ရွည္ရွည္ေတြကို ေအာက္ငိုက္စိုက္ထားရင္း ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ေနတဲ့လူငယ္ေလးက ေမးလာခဲ့တယ္
"ဘာလဲ မင္းငါ့ကိုတစ္ခုခုေျပာစရာရွိေနလို႔လား"
နေအဂ္ဂါက တြန့္ဆုတ္ ေနရင္းကေနမရဲတရဲေလး ေမးလိုက္တယ္
"ကိုယ္ေျပာခ်င္တာက... မင္းမွတ္မိေသးရဲ႕လားမအိပ္ခင္ေျပာသြားတဲ့စကားေတြေလ"
"ဒါေပါ့....ငါမွတ္မိတယ္"
ညဏ္းဧကရာဇ္က ေရေသေတြလိုတည္ၿငိမ္တဲ့အမူအရာနဲ႕ျပန္ေျပာေတာ့ နေအဂ္ဂါကခေါင်းကိုဖြေးဖြေးချင်းငြိမ့်လိုက်ပြီးတော့ "ဒါဆို ဒီေန႕ကိုကိုယ္တို႔ရဲ႕ပထမဆုံးေန႕အျဖစ္သတ္မွတ္လိုက္လို႔ရလား"
"ဒါေပါ့"
နေအဂ္ဂါက သူ႕စကားကိုၾကားတဲ့အခါ သူ႕ေခါင္းကဆံပင္ေတြကို သူ႕ညာလက္နဲ႕ထိုးဖြလိုက္ၿပီး ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးၿပဳံးရယ္ေနခဲ့တယ္ ေသခ်ာတာဒီအၿပဳံးက နေအဂ္ဂါဆီကအမြဲမြင်တွေ့နေကျညုတုတုအပြုံးမျိူးမဟုတ်ဘူး သေဘာက်စရာတစ္ခုကိုေတြ႕လို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ၿပဳံးလိုက္တဲ့အၿပဳံးမ်ိဳးလဲမဟုတ္ဘူး ရွိုးတိုးရွန္းတန္းျဖစ္မႈေတြနဲ႕ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြဒြန္တြဲတည္ရွိေနတဲ့အၿပဳံးမ်ိဴး အဲ့ဒီ့ထဲမွာမွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္မွ်င္တန္းေလးေတြအနည္းငယ္ပါဝင္ေနခဲ့တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ညဏ္းဧကရာဇ္ မသိခဲ့ပါဘူးညဏ္းဧကရာဇ္က ေတြးမိလိုက္တယ္ တစ္ခါတစ္ေလ နေအဂ္ဂါကခန့်မှန်းရသိပ်ခက်တယ်
နေအဂ္ဂါက စားပြဲခုံပုေလးကိုေက်ာ္လြန္ၿပီးေတာ့ ညဏ္းဧကရာဇ္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ခပ္ဖြဖြေလးေထြးငုံလိုက္တယ္ သူေျပာတာက "ပထမဆုံးေန႕ အထိမ္းအမွတ္"တဲ့