Hala şaşkındım o vardı hep karşıma çıkan kisi tam karşımdaydı ne yapacağımı bilemiyordum çok şaşkın ve korkuyordum.
Hala bana bakıyordu gözlerindeki farklı bakışlar hala üzerimde geziniyordu oturduğu yerden yavaşça doğrulup kalkarak bana doğru yürümeye başladı korkuyordum ne yapacağımı bilemiyordum bur dan hemen gitmem gerekiyordu bur da kalmak istemiyordum arkamı dönüp hızla koşmaya başladım koridora çıkıp hızla koşmaya devam ettim merdivenlerden hızla inerken herkese çarpıyordum herkes arkamdan söylenirken onlara cevap vermeden daha hızlı koşuyordum suçlu olduğumu bildiğim halde arkamdan söylenmesi sinirlendirmişti arkamı dönüp baktığımda arkamdan gelmediğini anlayınca rahatlamıştım.
Kimseye görünmeden okuldan çıkmalıydım hızla merdivenleri inmeye devam etmiştim ki birine çarpmamla irkildim ayağım kaymıştı vücudum sertçe merdivenlere değiyordu çok fazla canım acıyordu bir yere tutunamıyordum dengemi sağlayamıyordum canımın ağrıması bağırmama neden oluyordu vücudum ağırlaşmıştı vücudum sert ve soğuk mermerde dururken adımla seslenen tanıdık sesleri ,çalan zil sesini ve onunla beraber ayak seslerini duyuyordum gözlerim açıktı fakat her yeri bulanık görüyordum merdivenden hızla yukarı çıkan kişiyi gördüğümde gözlerim şaşkınlıktan büyümüştü bu o kişiydi sınıfta gördüğüm kişi ondan korktuğum için kaçtığım kişi az önce yukarıdayken nasıl olur da aşağıdan gelebiliyordu korkuyordum bayılmış numarası yapmalıydım gözlerimi kapatıp hiç hareket etmemeye çalıştım
Birinin kollarındaydım kimdi?
O olamazdı değil mi?
"Korkma" dedi yumuşak sesiyle
Ses tonu tanıdık değildi gözlerimi yarı aralamaya çalışmama rağmen o olabileceğini düşünüp hemen kapattım.
vücudum ürperiyor ve üşüyordum vücudumdaki ağrıların gittikçe fazlalaştığını hissedince inledim
"İyileşeceksin çimen" dedi tanımadığım ses tonundaki kişi
Vücudum yavaşça yumuşak bir yere değince yeniden inledim vücudum çok ağrıyordu gözlerimi açmaya çalışınca boğuk bir görüntüyle karşı karşıyaydım siyah giyinmiş biri benimle ilgileniyordu gözlerimin üstünde hissettiğim el ile uykumun en şiddetli halini hissettim ne kadar çabala samda gözlerim pes etmişcesine kapandı...
***
Canım çok sıkılıyordu merdivenden düşmemin ardından iki gün geçmiş ve ben sıkıntıdan delirmek üzereydim herkese iyi olduğumu söylememe rağmen bana inanmıyorlardı annem bile bana çok iyi davranıyordu'ki annem asla bana iyi davranmaz aksine beni hep sinir eder di' babamı ise iki defa yanıma gelmiş iyi olup olmadığımı sormuştu.
Ailem benimle hep ilgili gibi görünmeye çalışsada beni o kadar sevmediklerini biliyordum annem bana hamileyken beni aldırmak istemişti bunu halamdan duymak canımı daha çok acıtmıştı annemin halamı sevmemesinin bir dedenide buydu babam beni istemişti fakat bana olan davranışları beni o kadarda istemediğinin bir kanıtıydı en kısa zamanda onlardan kurtulmak ve arkadaşlarımla çok güzel bir hayata başlamak istiyordum gözlerimden sıcak bir göz damlası düşerken lanet etmiştim neden beni bu kadar istemiş tiki annemin beni sevmeyeceğini bildiği halde neden bu kadar benim doğmamı isteyen anneannemi anlayamıyordum beni o kadar sevmediğini biliyordum fakat neden bu kadar beni istemişti anlayamıyordum.
Pencereye değen damlalar düşüncelerimi kovmama neden olmuştu pencereye doğru yürüyüp perdeyi çektiğimde gözlerimde hala sıcak ve yavaşça yanağıma süzülen gözyaşlarımı hissedebiliyordum. Gözyaşlarımı elimin tersiyle silip havada uçuşan kuşları görünce yine gülümsemiştim.
Ne zaman mutsuz olsam her zaman kuşları görüyordum havada farklı hareketler ve şekiller yaparak beni güldürüyorlardı bana mesaj verirmiş gibi göründükten sonra hepsi birden gözden kayboluyordu.
Kapı sesini duyduğumda hızla odamdan çıkıp merdivenlerden inmeye başladığımda gelenlerin arkadaşlarım olduğunu görünce havalara uçmuş gibiydim. Geleceklerini tahmin etmemiştim annemin telefonda gelmeyin demesine rağmen dinlememiş gelmişlerdi
'İşte benim arkadaşlarım' dedim içimden bağırırcasına onları ne kadar sevdiğimi bir bilseniz...
her kezin böyle arkadaşlara ihtiyacı vardır. Fakat böylelerini bulmak o kadar kolay değildir sınav gibi olan hayatımızda bunlarda vardır. Hani kader deriz. Bir kaç yıl öncesine gitsem böyle arkadaşlarım olacağını inanmazdım herkesin -kader- dediği kelimenin aslında gerçek olduğunu anlamış bulunmaktayım. fakat birçok kişinin anlamını bile bilmeden inanmaması zoruma gitmiyor desem yalan olur.
Gamzenin bana seslenmesiyle düşüncelerimi silkeleyip aşağıda bakan arkadaşlarıma iki kolumu açıp merdivenden hızla inip onlara sarıldım
"Bizi özledin değil mi?" diyen eylüle bakıp dudağımı sarkıtarak evet anlamında kafamı salladım onlara tekrar sarıldıktan sonra beraber şakalaşıp odama doğru merdivenlerden çıkmaya başladık.
Odama girdiğimizde eylül beni odaya attıktan sonra gamze kapıyı kapattı
"Sus"diyen tan suya baktığımda ne olduğunu anlamadan onlara bakıyordum önemli bir şey söyleyecek gibiydi annemin arkamızdan gelmediğine emin olduklarında elini göğsünde birleştirip hepsi bana bakıyordu
"Anlatmanı bekliyoruz"dedi eylül
"Hadi ama çimen neden o çocuğu gördükten sonra sınıftan o kadar hızla koştun çocuk bile şaşırmış bir şekilde arkandan sana bakıyordu"
"Ne yani arkamdan gelmedi mi?"
"Hayır arkandan gelmedi sen gittikten sonra zil çalınca dışarı çıktı ama arkandan gelmedi ne oluyor çimen anlatacak mısın?" diyen eylüle şaşkınlıkla bakıyordum
"Ama nasıl olur ders zili çaldığında ben onu gördüm merdivenden yukarı çıkıyordu emin misin eylül"dediğimde şaşkınlık içindeydim bu nasıl olurdu kızlar bakıp " bu kadar kısa zamanda-" dediğimde kapının açılması ile sözüm kesilmişti hepimiz kapıya doğru bakıyorduk.
İçimden onun olabileceğini düşününce çok korkuyordum o olamazdı değil mi kapıyı açan kişinin annem olduğunu görünce yüzüme yalancı bir gülümseme yerleştirdikten sonra
"Efendim anne" dedim annem yine suratsız yüz ifadesiyle arkadaşlarıma baktıktan sonra
"İşim çıktı gidiyorum erken gelmeye çalışırım sakın bir yere gitme"dedi tek kaşını kaldırarak.
Tamam anlamında kafamı sallayıp arkasından arkadaşlarımla salona indik annem kapıdan çıktığında yanağına öpücük kondurup el salladıktan sonra kapıyı kapatıp kilitledikten sonra büyük bir keyifle salonda duran arkadaşlarıma doğru koşmaya başladım yanlarına geldiğimde onlarında rahatladığını görünce gülmeye başladım.
-annem gerçekten bizi korkutuyordu-
Benim üzerimde olan keskin bakışları hissedince onlara dönüp her şeyi anlatmaya başladım -ne yap samda yiyemeyeceklerini biliyordum- anlattıklarıma çok şaşırmıştı lar kocaman büyüyen gözleri bunun bir kanıtıydı biraz sonra her şeyi anlatmış ve ev hiç olmadığı kadar sessizleşmişti
-biz yalnız kalınca çığlık sesleri ve havada uçuşan yastıklar olunca-
"Onunla aynı okuldasın aynı sınıfta ve aynı sırada oturacaksın"diyen ecrine baktığımda şaşırmıştım normalde böyle zamanlarda hep sarmalardı ve ilk defa doğru söylüyordu.
Olamaz ben ne yapacağım!
Cevap vermemiş sadece öyle bakışıyorduk biraz sonra kızlarla hep yan yana geldiğimizde izlediğimiz yabancı dizilerin birkaç bölümünü izlemeye başladık. her zamanki gibi uygar ve ozan bize katıldı yeni İnternet'te düşen korku filmlerin'ide izlediğimizde benim ve ecrinin korkması ve çığlıklarımız eylül ve ozanın bizle dalga geçip kahkahalarla gülme sesleri birbirine karışıp salonu dolduruyordu.
Birkaç oyun oynadıktan sonra acıktığımızı fark edip pizza siparişinde bulunup yeni bir korku filmine dayanamayan ben ve ecrin tabletlerim'izi alıp aynı oyunu oynayıp yarışmaya başladık. Kapının sesiyle pizzaların geldiğini anlayınca gamzeyle kapıya doğru koşup pizzaları aldıktan sonra pizzaları masaya koyup hep birlikte yemeye başladık.
Yine aşk böceklerinin birbirlerine yemek yedirdiklerini görünce bunu dayanamayanın tek kişi olduğumu gördüğümde ayağa kalkıp sevinçle
"Karaoke"diye bağırınca televizyonun önüne doğru koşarak gelip televizyonu ayarlayıp arkamı dönerek ilk kim diye bakışlar attım.
"İlk ben"diyen eylülün sesini duyunca ozanla bakışlarımız birbirine takıldı
olamaz nasıl unuturum!
başlayan müzikle beraber eylül'ün kulak tırmıkla'yacı sesiyle hepimiz kulaklarımızı kapatmak zorunda kalmıştık.
Akşam olmuş saat çok geç olduğunu anladığımızda hepimiz birbirimize üzgün üzgün bakıyorduk kızlar bir yandan hazırlanırken bir yandan korkmamızı taklit eden ozan ve eylüle bakıp gülüyorlardı gerçekten komikti ve bu beni de güldürüyordu.
..
Az önce savaş oluyormuşcasına çıkan seslerin yerini şimdi sessizlik hakimdi.
Dağılan ortalığı toplarken bir yandan da müzik dinleyip dans ediyordum her yeri düzeltiğime emin olduğumda odama çıkıp kendimi yatağıma attım gerçekten yorulmuş olmalıydım örtüyü üstüme atıp yorgun vücudumu uykunun kollarını teslim ettim.
Neden ayaktayım?
Bu sesler nereden geliyor?
kapımın tam ortasında ayakta duruyordum dışarı çıktığımda annem ve babamın odamın tam karşımdaki yatak odalarında bir şeyler konuştuklarını anladığımda onlara doğru gidiyordum yürüyor veya uçuyor-muydum bilmiyordum babamın üstündeki gri takımını gördüğümde yeni almış olmalı diye düşünüp anneme baktığımda annem çekmecelerde bir şey arıyor gibiydi annem beni neden görmüyordu
Uyandığımda annem bana sarılıyordu
"Ne oldu anne neden buradasın"dediğimde vücudumun ağrısı geçmişti.
"İyi misim çimen"diyen anneme baktığımda rüyamda gördüğüm elbisesi üstünde olmasına rağmen garipsememiştim sabah onu aynı elbiseyle gördüğüm için olmalıydı
"Az önce acı çekermiş gibi bağırıyordun"diyen anneme şaşkın bir şekilde bakıyordum
ben bağırmışmıy dım oysa ne kadar korkunç rüya görsem asla bağırmazdım
"Kabus mu gördün"diyen anneme hiç bir şey diyemiyordum sadece normal bir rüyaydı anneme bakıp kafamı salladığımda annem tekrar bana sarılmış uyumamı bekliyordu gözlerimi kapattım uykunun beni almasını bekledim.
***
Gözlerime değen keskin güneş yüzünden uyanmıştım üniformamı giyip aşağı indiğimde annemin mutfakta kahvaltı hazırladığını görünce mutlu olmuştum güne mutlu başlamak sanırım buna deniyordu.
"Günaydın kızım" diyen anneme şaşkın bir şekilde bakıyordum annem bana içten gülümsemesiyle günaydın demişti rüyada olmalıydım elime cimdik attığımda ağrımıştı elimi ovalayıp bütün içtenliğimle gülümseyerek
"Günaydın anne" deyip sandalyemi çekip oturdum.
Dün rüyamda gördüklerimi anneme anlatmak iste semde anlamamanın daha iyi olacağına karar verip kahvaltı yapmaya karar verip anneme bakıp
"babam yeni bir gri takım mı aldı anne" dediğimde annem elindeki çayı bırakmadan
"Evet dün iş yemeği için almış.
sen nereden öğrendin?"diye soru sorduğunda soruya soru ile karşılık verdim.
"Dün gri takımını mı giymişti" dediğimde annem elindeki çayı bırakıp bana 'ne oldu 'der gibi bakışlarını attığında
"Merak ettim genellikle alışverişe gittiğinde söylerdi"dediğimde annem hala beklediğim cevabı vermemişti
Yine bana anormal bakışlar atıp hep tekrarladığı sözleri duymak istemediğim için beyaz yalanlar söylemek zorundaydım.
Portakal suyumdan bir yudum alarak hızla kahvaltımı yapmaya başlamıştım ki annemin söyledi sözle donmuş gibiydim
-Az önce annem bana babamın dün gri takımını giydiğini mi söylemişti-
Aman tanrım!
-Gördüğüm rüya değil gerçek miydi-