Unicode
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဦးဓနဂုဏ်တို့အိမ်ကို အရင်မဝင်ဘဲ ဦးထက်မြတ်တို့၏အိမ်ကိုသာ ဝင်လိုက်တော့တယ်……
ကလေးနှစ်ယောက်မှာ သူတို့အပြစ်နှင့်သူတို့ဖြစ်တာကြောင့် ဘယ်သူမှမလှုပ်ရဲကြ ထိုအခြေအနေကို ဦးထက်မြတ်က စတင်ဖြိုခွဲလိုက်တော့တယ်
“ အဟမ်း…… ဂုဏ်လေးနဲ့ နေလေး ဆိုပါဦး အရမ်းလိမ်မာကြတယ်ဟုတ် အသက်ကအခုမှ ၁၀ နှစ် အရမ်းကို လူမိုက်လုပ်ချင်နေကြတယ်ပေါ့ ဟင်ပြောကြပါဦး…. မနက်က ဖေဖေ ဘာပြောခဲ့လဲ ဘာတွေ ကတိတောင်းလာခဲ့လဲ ဘာတွေတားမြစ်ခဲ့လဲ ဘယ်သူတွေက ကတိတွေပေးခဲ့လဲ ပြောကြလေ အခုမှ အသံတိတ်နေကြတာ လုပ်ပါဦး hero တွေ လူစွမ်းကောင်းနှစ်ကောင်ရဲ့”
“ဖေဖေ့မှာ ဝမ်းသာလိုက်ရတာ ငါ့သားလေးတွေ အရမ်းလိမ္မာကြလို့ တော်ပါတယ်ဆိုမှ ယောက်မမြင်းစီးလုပ်ကြတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား”
ထိုအခါဂုဏ်လေးက ဖေထက်စကားမှားသွားတာကို ကြားတော့ ချက်ချင်းပြန်ထောက်တယ်
“ဖေ့ထက် ယောင်းမလောက်တော့လုပ်ပါ ယောက်မဖြစ်နေတယ် ယောင်းမနဲ့ ယောက်မက တူမှမတူတာ မြင်းစီးထွက်တာ မြင်းစီးလုပ်ကြတာမဟုတ်ဘူး” ဟုပြန်ပြောတော့
ဦးထက်မြတ် ပါးစပ်က အဟသား အံဩမှုတွေနဲ့ နင်သွားတယ်…
အမေတွေကလဲ ဂုဏ်လေးပြောတာကို သဘောကြပြီး ရယ်ကြဲကြဲနဲ့ ပြုံးနေကြတော့တယ်…
“ကဲ ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် လူတက်ကြီးပြောပါဦး မနက်က ဘာပြောခဲ့လဲ ကျောင်းလိုက်ပို့ရင်း ဂုဏ်လေး “ ပြောလိုက်တော့
“ရန်မဖြစ်ရဘူး လို့ပြောလိုက်တယ် ဖေ့ထက်” ဟု မျက်နှာလေးအောက်ချပြီး တိုးတိုးလေးပြောလိုက်တယ်
ထို့နောက်ဆက်ပြီး ဦးထက်မြတ်က
“ အသံတိတ်ကိုယ်တော် လေး နေထက်မြတ် ပြော ကြည့်ပါဦး အခုမှအသံကမထွက်ဘူး အသံဝင်နေလို့လားဟင် အသံလေးဘာလေးထွက်ပါဦး အလိမ္မာလေးရဲ့” ဟုဆက်ပြောလိုက်တယ်
“ဟုတ်ဖေဖေ မနက်ကကျောင်းလိုက်ပို့ရင်း ရန်မဖြစ်ရဘူးလို့ ဖေဖေမှာထားပါတယ်”လို့ နေလေးကပြောလိုက်တော့
ဦးထက်မြတ်က “ဟုတ်ပြီ အခုတော့ ကိုယ့်အမှားကိုယ်သိကြလား “ဟုမေးလိုက်ကြတော့
နှစ်ယောက်သား
“ဟုတ်” “ဟုတ်” ဟု အသံလေးများထွက်လာကြတယ်….
“ကိုယ့်အမှားကိုယ်သိကြတာမို့ အပြစ်ခံယူသင့်လား မသင့်ဘူးလားပြော”ဟု ဦးထက်မြတ်ကပြောတော့
ထုံးစံအတိုင်း အသွက်ကိုယ်တော်လေး ဂုဏ်ရည်လွှမ်းကဘဲ
“ဖေ့ထက်ပြောစကားကို သားတို့မတည်လို့ အမှားဆိုတာကလက်ခံပါတယ် အခုဟာက ကိုယ်ထိလက်ရောက်စော်ကားတာဆိုတော့ ဘယ်လိုမှသည်းခံလို့မရတဲ့ အချေအနေ ကိုယ့်ကိုအနိုင်ကျင့်စော်ကားတာကို သည်းခံခွင့်လွတ်ပေးဖို့က သားတို့ကကလေးတွေဘဲရှိသေးတယ် ဖေ့ထက်စကားကို စဉ်းစားပါသေးတယ် မရတော့တဲ့ စိတ်အချေအနေအရ သူတို့မှပြောလို့မရတော့လဲ ရတဲ့နည်းနဲ့ လုပ်လိုက်ရတာပေါ့ ဖေ့ထက် သူတို့သားတို့ကို တံတွေးထွေး သွေးထွက်အောင်လုပ် သူများစားမယ့် အစားအစာကိုလုပြီး အနိုင်ကျင့်ပြီး ခြေထောက်အောက်နင်းချေနေတာကို ရန်ဖြစ်လိုက်လို့ ဖေ့ထက် မကြိုက်ဘူးဆိုရင် ဖေ့ထက်ကြိုက်တဲ့အပြစ်ပေးပါ ဖြစ်လာတဲ့အကျိုးဆက်အတွက် ပြန်ပေးဆပ်ရမှာဘဲ သားတို့ ကျေကျေနပ်နပ်လက်ခံပါ့မယ် “ ဟု ပြောလိုက်တော့
လူကြီးများအားလုံး ပြောစရာစကားလုံးအကုန် ပြောက်ရှကုန်ပြီး ဘယ်လိုဆက်ပြောရမှန်းမသိဖြစ်ကုန်ကြတော့တာပေါ့ ဂုဏ်လေးဟာ အပြောကြွယ်အေးဆေးပြီး လုပ်ပြီးရင် ဖြစ်လာမည့်အကြိုးဆက်ကို နားလည်လက်ခံသည့်ကလေးဖြစ်မှန်း သေချာကို သိသွားပါတော့တယ်…
အလျှောက်ကောင်းလို့ အထောင်းသက်သာဆိုသလို ကလေးများပြောသည်မှာ မှန်သည့်အတွက် ဦးထက်မြတ် ညိမ်နေလိုက်တော့တယ်
"ပြောစရာရှိတာနောက်မှပြောကြတော့ အခုသားနေနဲ့ သားဂုဏ်ကိုဆေးထည့်ပေးရမယ် ဆေးမထည့်ခင် သားတို့ ရေသွားချိုးချည် ချိုးပြီးရင် မေမေတို့ဆေးထည့်ပေးမယ် သွားတော့သားတို့ သားနေ့အခန့်မှာဘဲ ရေချိုး အဝတ်စားလဲလာခဲ့တော့ ကြားလားသားတို့" ဒေါ်မာလာပြောလိုက်ပြီး သားနှစ်ယောက်ကလဲ
"ဟုတ်""ဟုတ်" ဟု ပြိုင်တူ ပြောပြီးရေချိုးရန် နေထက်မြတ်အခန်းကို ဝင်သွားကြတော့တယ်...
ကလေးများထွက်သွားတော့ လူကြီး ၄ယောက်လဲ စဉ်းစားခန်းဆွေးနွေးခန်းကို ရောက်သွားတော့တယ်.....
ဦးစွာ ဒေါ်ရွှေရည်က "ကလေးတွေကို အဲ့ကျောင်းမှာ ဆက်ထားရင် စိတ်ချရပါ့မလား ကို ကျွန်မကတော့ စိတ်မချဘူး ဖြစ်သွားတဲ့ အခြားတစ်ဖက်က ကလေးက ဦးတိုက်ထွန်းတူ ဆရာမကလည်း သူ့အဒေါ်ဖြစ်နေတာ တော်ကြာ ကျွန်မတို့သားတွေကို အညှိုးထားမှဖြင့် အရှည်အရှည်ထက်ဖြစ်နေရင်မကောင်းဘူး ကို" ဟု ပြောပြီး
ဒေါ်မာလာကပါ " ဟုတ်တယ် ထက်မြတ်ရဲ့ ငါလည်း သားနေနဲ့ သားဂုဏ်ကို စိတ်မချဘူး နင်ကော အခြားစဉ်းစားထားတဲ့ အစီစဉ်မရှိဘူးလား ငါကတော့ စိတ်ထဲ ဘဝင်မကျဘူးဟ"
ဦးဓနဂုဏ် က " မိန်းမ နဲ့ ရွှေရည် အရမ်းကြီးလဲ မစိုးရိမ်ပါနဲ့ ဦးတိုက်ထွန်းအကြောင်းငါအသိဆုံးပါ ငါလဲ အဲ့ကျောင်းမှာ ရှဲယာဝင်ထားတာဘဲ သူ့က ကျောင်းအုပ်ဆိုပေမယ့် ငါတို့ရှယ်ယာတွေရှိနေတော့ လက်လွတ်စပယ်လုပ်ရဲမှာမှမဟုတ်တာ ဖြစ်သွားတဲ့ကလေး အဖေကလဲ ငါ့ကုမ္ပဏီက မန်နေဂျာ နောက်နေ့ကြည့်လိုက် အဲ့ကလေးတွေ ကျောင်းပြောင်းခိုင်းထားပြီးဖြစ်နေလိမ့်မယ် ဦးတိုက်ထွန်းက သူ့အကျိုးစီးပွားအထိမခံဘူး ကလေးတွေကို တစ်ခုခု လုပ်ရင် ငါ့ဘက်ကလဲညိမ်နေမှာမှမဟုတ်တာ ငါကိုယ်တိုင် အဲ့ကျောင်းကို လွှဲယူထားနိုင်တဲ့ လုပ်ပိုင်ခွင့်အပြည့်ရှိတာဘဲလေ အရမ်းမစိုးရိမ်ပါနဲ့ ဟုတ်ပြီလား..." ဟုပြောလိုက်တယ်..
ဦးထက်မြတ်ကလဲ သဘောတူတယ်....
ကလေးများစကားပြောရင်းနဲ့ ဆင်းလာတာကိုတွေ့တော့စကားများရပ်ကာ ဆေးထည့်ပေးဖို့ ပြင်ရတော့တယ်...
"သားဂုဏ်မေမေ့ဆီလာ ဆေးလိမ်းပေးမယ် ဗိုက်လှန်လိုက် "ဆိုတော့ လှန်ပေးလိုက်တော့ အညိုအမဲ အရာကိုတွေ့တော့ စိတ်မကောင်း ဦးဓနကတော့ တောက်တစ်ခေါက်ခေါက် ဒါပေမယ့် ဟိုဘက်ကကလေးက ဂုဏ်လေးလက်ချက်နဲ့ ပိုအထိနာသွားတာကိုတွေးမိတော့ ကိုယ်ချင်းတော့ မစာမိဘူး ဂုဏ်လေးက မိမိရင်သွေးဖြစ်နေတာမို့
ထိုအခါ ဂုဏ်လေးက "မေမေ သားသက်သာပါတယ် နေလေးက ပိုဆိုးတယ် ရေချိုးရင်းကြည့်လိုက်တာ ကြောတွေကော ရင်ဘက်မှာပါ အမဲတွေကြီးဘဲ ခေါင်းနောက်စေ့ လဲ ပေါက်သွားပြီး မျက်လုံးလဲ ပန်ဒါဖြစ်နေတယ် သူ့ကို ကူလိမ်းပေးလိုက်မေမေ" ဟုပြောလိုက်တော့ကြည့်မိရာ အမှန်ပင် သားနေမှာ ညိုမဲစွဲရာတွေ.....
ဦးထက်မြတ်ကတော့ ပြောမနေဖြစ်တော့ဘူး ထိုင်သာကြည့်နေတော့တယ် ယောင်္ကျားလေး ဒီလောက်တော့ရှိမှာဘဲ လုပ်ရဲရင်ခံရမှာပေါ့ဟု တွေးနေလိုက်တယ်
အသက် ၁၀ နှစ်ကလေးတွေရဲ့ အသိဉာဏ် နဲ့မလိုက်အောင် ဂုဏ်လေးက အရမ်းတက်နေသည်မှာ လူကြီးလေးအတိုင်း မာနကလဲကြီးတယ် give and take စကား ပေးဆပ်ရမယ် ဆိုတဲ့ စကား အမြဲတမ်းပြောတယ်..... တစ်ဖက်သူကို ပေးဆပ်ရမယ်လို့ ပြောလိုက်ရင် တကယ်ပေးဆပ်ရအောင်လုပ်လေ့ရှိတာ သတိပြုစရာလေးပေါ့ဟု လူကြီးလေးဦးလုံး အတွေးထဲရောက်လာကြတော့တယ် ....
Zawgyi
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဦးဓနဂုဏ္တို႔အိမ္ကို အရင္မဝင္ဘဲ ဦးထက္ျမတ္တို႔၏အိမ္ကိုသာ ဝင္လိုက္ေတာ့တယ္……
ကေလးႏွစ္ေယာက္မွာ သူတို႔အျပစ္ႏွင့္သူတို႔ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဘယ္သူမွမလႈပ္ရဲၾက ထိုအေျခအေနကို ဦးထက္ျမတ္က စတင္ၿဖိဳခြဲလိုက္ေတာ့တယ္
“ အဟမ္း…… ဂုဏ္ေလးနဲ႕ ေနေလး ဆိုပါဦး အရမ္းလိမ္မာၾကတယ္ဟုတ္ အသက္ကအခုမွ ၁၀ ႏွစ္ အရမ္းကို လူမိုက္လုပ္ခ်င္ေနၾကတယ္ေပါ့ ဟင္ေျပာၾကပါဦး…. မနက္က ေဖေဖ ဘာေျပာခဲ့လဲ ဘာေတြ ကတိေတာင္းလာခဲ့လဲ ဘာေတြတားျမစ္ခဲ့လဲ ဘယ္သူေတြက ကတိေတြေပးခဲ့လဲ ေျပာၾကေလ အခုမွ အသံတိတ္ေနၾကတာ လုပ္ပါဦး hero ေတြ လူစြမ္းေကာင္းႏွစ္ေကာင္ရဲ႕”
“ေဖေဖ့မွာ ဝမ္းသာလိုက္ရတာ ငါ့သားေလးေတြ အရမ္းလိမၼာၾကလို႔ ေတာ္ပါတယ္ဆိုမွ ေယာက္မျမင္းစီးလုပ္ၾကတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား”
ထိုအခါဂုဏ္ေလးက ေဖထက္စကားမွားသြားတာကို ၾကားေတာ့ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေထာက္တယ္
“ေဖ့ထက္ ေယာင္းမေလာက္ေတာ့လုပ္ပါ ေယာက္မျဖစ္ေနတယ္ ေယာင္းမနဲ႕ ေယာက္မက တူမွမတူတာ ျမင္းစီးထြက္တာ ျမင္းစီးလုပ္ၾကတာမဟုတ္ဘူး” ဟုျပန္ေျပာေတာ့
ဦးထက္ျမတ္ ပါးစပ္က အဟသား အံဩမႈေတြနဲ႕ နင္သြားတယ္…
အေမေတြကလဲ ဂုဏ္ေလးေျပာတာကို သေဘာၾကၿပီး ရယ္ႀကဲႀကဲနဲ႕ ၿပဳံးေနၾကေတာ့တယ္…
“ကဲ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ လူတက္ႀကီးေျပာပါဦး မနက္က ဘာေျပာခဲ့လဲ ေက်ာင္းလိုက္ပို႔ရင္း ဂုဏ္ေလး “ ေျပာလိုက္ေတာ့
“ရန္မျဖစ္ရဘူး လို႔ေျပာလိုက္တယ္ ေဖ့ထက္” ဟု မ်က္ႏွာေလးေအာက္ခ်ၿပီး တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္တယ္
ထို႔ေနာက္ဆက္ၿပီး ဦးထက္ျမတ္က
“ အသံတိတ္ကိုယ္ေတာ္ ေလး ေနထက္ျမတ္ ေျပာ ၾကည့္ပါဦး အခုမွအသံကမထြက္ဘူး အသံဝင္ေနလို႔လားဟင္ အသံေလးဘာေလးထြက္ပါဦး အလိမၼာေလးရဲ႕” ဟုဆက္ေျပာလိုက္တယ္
“ဟုတ္ေဖေဖ မနက္ကေက်ာင္းလိုက္ပို႔ရင္း ရန္မျဖစ္ရဘူးလို႔ ေဖေဖမွာထားပါတယ္”လို႔ ေနေလးကေျပာလိုက္ေတာ့
ဦးထက္ျမတ္က “ဟုတ္ၿပီ အခုေတာ့ ကိုယ့္အမွားကိုယ္သိၾကလား “ဟုေမးလိုက္ၾကေတာ့
ႏွစ္ေယာက္သား
“ဟုတ္” “ဟုတ္” ဟု အသံေလးမ်ားထြက္လာၾကတယ္….
“ကိုယ့္အမွားကိုယ္သိၾကတာမို႔ အျပစ္ခံယူသင့္လား မသင့္ဘူးလားေျပာ”ဟု ဦးထက္ျမတ္ကေျပာေတာ့
ထုံးစံအတိုင္း အသြက္ကိုယ္ေတာ္ေလး ဂုဏ္ရည္လႊမ္းကဘဲ
“ေဖ့ထက္ေျပာစကားကို သားတို႔မတည္လို႔ အမွားဆိုတာကလက္ခံပါတယ္ အခုဟာက ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ေစာ္ကားတာဆိုေတာ့ ဘယ္လိုမွသည္းခံလို႔မရတဲ့ အေခ်အေန ကိုယ့္ကိုအနိုင္က်င့္ေစာ္ကားတာကို သည္းခံခြင့္လြတ္ေပးဖို႔က သားတို႔ကကေလးေတြဘဲရွိေသးတယ္ ေဖ့ထက္စကားကို စဥ္းစားပါေသးတယ္ မရေတာ့တဲ့ စိတ္အေခ်အေနအရ သူတို႔မွေျပာလို႔မရေတာ့လဲ ရတဲ့နည္းနဲ႕ လုပ္လိုက္ရတာေပါ့ ေဖ့ထက္ သူတို႔သားတို႔ကို တံေတြးေထြး ေသြးထြက္ေအာင္လုပ္ သူမ်ားစားမယ့္ အစားအစာကိုလုၿပီး အနိုင္က်င့္ၿပီး ေျခေထာက္ေအာက္နင္းေခ်ေနတာကို ရန္ျဖစ္လိုက္လို႔ ေဖ့ထက္ မႀကိဳက္ဘူးဆိုရင္ ေဖ့ထက္ႀကိဳက္တဲ့အျပစ္ေပးပါ ျဖစ္လာတဲ့အက်ိဳးဆက္အတြက္ ျပန္ေပးဆပ္ရမွာဘဲ သားတို႔ ေက်ေက်နပ္နပ္လက္ခံပါ့မယ္ “ ဟု ေျပာလိုက္ေတာ့
လူႀကီးမ်ားအားလုံး ေျပာစရာစကားလုံးအကုန္ ေျပာက္ရွကုန္ၿပီး ဘယ္လိုဆက္ေျပာရမွန္းမသိျဖစ္ကုန္ၾကေတာ့တာေပါ့ ဂုဏ္ေလးဟာ အေျပာႂကြယ္ေအးေဆးၿပီး လုပ္ၿပီးရင္ ျဖစ္လာမည့္အႀကိဳးဆက္ကို နားလည္လက္ခံသည့္ကေလးျဖစ္မွန္း ေသခ်ာကို သိသြားပါေတာ့တယ္…
အေလွ်ာက္ေကာင္းလို႔ အေထာင္းသက္သာဆိုသလို ကေလးမ်ားေျပာသည္မွာ မွန္သည့္အတြက္ ဦးထက္ျမတ္ ညိမ္ေနလိုက္ေတာ့တယ္
"ေျပာစရာရွိတာေနာက္မွေျပာၾကေတာ့ အခုသားေနနဲ႕ သားဂုဏ္ကိုေဆးထည့္ေပးရမယ္ ေဆးမထည့္ခင္ သားတို႔ ေရသြားခ်ိဳးခ်ည္ ခ်ိဳးၿပီးရင္ ေမေမတို႔ေဆးထည့္ေပးမယ္ သြားေတာ့သားတို႔ သားေန႕အခန႔္မွာဘဲ ေရခ်ိဳး အဝတ္စားလဲလာခဲ့ေတာ့ ၾကားလားသားတို႔" ေဒၚမာလာေျပာလိုက္ၿပီး သားႏွစ္ေယာက္ကလဲ
"ဟုတ္""ဟုတ္" ဟု ၿပိဳင္တူ ေျပာၿပီးေရခ်ိဳးရန္ ေနထက္ျမတ္အခန္းကို ဝင္သြားၾကေတာ့တယ္...
ကေလးမ်ားထြက္သြားေတာ့ လူႀကီး ၄ေယာက္လဲ စဥ္းစားခန္းေဆြးေႏြးခန္းကို ေရာက္သြားေတာ့တယ္.....
ဦးစြာ ေဒၚေ႐ႊရည္က "ကေလးေတြကို အဲ့ေက်ာင္းမွာ ဆက္ထားရင္ စိတ္ခ်ရပါ့မလား ကို ကြၽန္မကေတာ့ စိတ္မခ်ဘဴး ျဖစ္သြားတဲ့ အျခားတစ္ဖက္က ကေလးက ဦးတိုက္ထြန္းတူ ဆရာမကလည္း သူ႕အေဒၚျဖစ္ေနတာ ေတာ္ၾကာ ကြၽန္မတို႔သားေတြကို အညွိုးထားမွျဖင့္ အရွည္အရွည္ထက္ျဖစ္ေနရင္မေကာင္းဘူး ကို" ဟု ေျပာၿပီး
ေဒၚမာလာကပါ " ဟုတ္တယ္ ထက္ျမတ္ရဲ႕ ငါလည္း သားေနနဲ႕ သားဂုဏ္ကို စိတ္မခ်ဘဴး နင္ေကာ အျခားစဥ္းစားထားတဲ့ အစီစဥ္မရွိဘူးလား ငါကေတာ့ စိတ္ထဲ ဘဝင္မက်ဘဴးဟ"
ဦးဓနဂုဏ္ က " မိန္းမ နဲ႕ ေ႐ႊရည္ အရမ္းႀကီးလဲ မစိုးရိမ္ပါနဲ႕ ဦးတိုက္ထြန္းအေၾကာင္းငါအသိဆုံးပါ ငါလဲ အဲ့ေက်ာင္းမွာ ရွဲယာဝင္ထားတာဘဲ သူ႕က ေက်ာင္းအုပ္ဆိုေပမယ့္ ငါတို႔ရွယ္ယာေတြရွိေနေတာ့ လက္လြတ္စပယ္လုပ္ရဲမွာမွမဟုတ္တာ ျဖစ္သြားတဲ့ကေလး အေဖကလဲ ငါ့ကုမၸဏီက မန္ေနဂ်ာ ေနာက္ေန႕ၾကည့္လိုက္ အဲ့ကေလးေတြ ေက်ာင္းေျပာင္းခိုင္းထားၿပီးျဖစ္ေနလိမ့္မယ္ ဦးတိုက္ထြန္းက သူ႕အက်ိဳးစီးပြားအထိမခံဘူး ကေလးေတြကို တစ္ခုခု လုပ္ရင္ ငါ့ဘက္ကလဲညိမ္ေနမွာမွမဟုတ္တာ ငါကိုယ္တိုင္ အဲ့ေက်ာင္းကို လႊဲယူထားနိုင္တဲ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္အျပည့္ရွိတာဘဲေလ အရမ္းမစိုးရိမ္ပါနဲ႕ ဟုတ္ၿပီလား..." ဟုေျပာလိုက္တယ္..
ဦးထက္ျမတ္ကလဲ သေဘာတူတယ္....
ကေလးမ်ားစကားေျပာရင္းနဲ႕ ဆင္းလာတာကိုေတြ႕ေတာ့စကားမ်ားရပ္ကာ ေဆးထည့္ေပးဖို႔ ျပင္ရေတာ့တယ္...
"သားဂုဏ္ေမေမ့ဆီလာ ေဆးလိမ္းေပးမယ္ ဗိုက္လွန္လိုက္ "ဆိုေတာ့ လွန္ေပးလိုက္ေတာ့ အညိုအမဲ အရာကိုေတြ႕ေတာ့ စိတ္မေကာင္း ဦးဓနကေတာ့ ေတာက္တစ္ေခါက္ေခါက္ ဒါေပမယ့္ ဟိုဘက္ကကေလးက ဂုဏ္ေလးလက္ခ်က္နဲ႕ ပိုအထိနာသြားတာကိုေတြးမိေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းေတာ့ မစာမိဘူး ဂုဏ္ေလးက မိမိရင္ေသြးျဖစ္ေနတာမို႔
ထိုအခါ ဂုဏ္ေလးက "ေမေမ သားသက္သာပါတယ္ ေနေလးက ပိုဆိုးတယ္ ေရခ်ိဳးရင္းၾကည့္လိုက္တာ ေၾကာေတြေကာ ရင္ဘက္မွာပါ အမဲေတြႀကီးဘဲ ေခါင္းေနာက္ေစ့ လဲ ေပါက္သြားၿပီး မ်က္လုံးလဲ ပန္ဒါျဖစ္ေနတယ္ သူ႕ကို ကူလိမ္းေပးလိုက္ေမေမ" ဟုေျပာလိုက္ေတာ့ၾကည့္မိရာ အမွန္ပင္ သားေနမွာ ညိုမဲစြဲရာေတြ.....
ဦးထက္ျမတ္ကေတာ့ ေျပာမေနျဖစ္ေတာ့ဘူး ထိုင္သာၾကည့္ေနေတာ့တယ္ ေယာကၤ်ားေလး ဒီေလာက္ေတာ့ရွိမွာဘဲ လုပ္ရဲရင္ခံရမွာေပါ့ဟု ေတြးေနလိုက္တယ္
အသက္ ၁၀ ႏွစ္ကေလးေတြရဲ႕ အသိဉာဏ္ နဲ႕မလိုက္ေအာင္ ဂုဏ္ေလးက အရမ္းတက္ေနသည္မွာ လူႀကီးေလးအတိုင္း မာနကလဲႀကီးတယ္ give and take စကား ေပးဆပ္ရမယ္ ဆိုတဲ့ စကား အၿမဲတမ္းေျပာတယ္..... တစ္ဖက္သူကို ေပးဆပ္ရမယ္လို႔ ေျပာလိုက္ရင္ တကယ္ေပးဆပ္ရေအာင္လုပ္ေလ့ရွိတာ သတိျပဳစရာေလးေပါ့ဟု လူႀကီးေလးဦးလုံး အေတြးထဲေရာက္လာၾကေတာ့တယ္ ....