"ဖေငယ်ဘာလို့ကျွန်တော့်ကို မွေးစားခဲ့တာလဲ"
ကလေးငယ်လေးက သိချင်စိတ်အပြည့်မျက်ဝန်းလေးတွေနဲ့မေးလိုက်တယ်
"သားက ဖေငယ်တို့ထဲက တစ်ယောက်ယောက်လို့ခန့်မှန်းမိလို့"
အမျိူးသားက ကလေးငယ်ရဲ့ပါးပြင်အိအိလေးတွေကို အသဲယားစွာဆွဲညှစ်ပြီးပြောလိုက်တယ် ကလေးငယ်ကတော့ နားမလည်နိုင်တဲ့မျက်ဝန်းလေးတွေနဲ့ထိုအမျိူးသားကိုမော့ကြည့်နေလေရဲ့
"သားအရွယ်ရောက်လာရင် နားလည်သွားမှာပါ"
ဘယ်နေရာက လာမှန်းမသိတဲ့အမျိူးသားရဲ့စကားပြောသံတစ်ခုကသူ့နားစည်ကိုတုန်ခါစေပြီးတော့ ပဲ့တင်ထပ်သံတွေကို ဖြစ်ပေါ်စေတယ်
ရုတ်တရက်မြင်ကွင်းကမှောင်မိုက်သွားပြီး စူးရှတဲ့အလင်းတန်းတစ်ခုက သူ့မြင်ကွင်းပေါ်ဖြာကျနေတယ် အမျိူးသားတစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ကွဲမတက်အော်ငိုနေတဲ့အသံကိုသူကြားလိုက်ရတယ်
"ငါကိုယ်တိုင် မင်းကိုနွံထဲနှစ်မိပြီ"
အမှောင်ထုက ထပ်မံပြီးသူ့ကိုဝါမြိုသွားပြန်တယ် လေးဖတ်လေးလံထွက်ပေါက်မရှိတဲ့အခန်းကျဥ်းတစ်ခုထဲကိုသူရောက်နေပြီးရှူရှိုက်ဖို့လေကို အသဲအသန်ရှာဖွေနေမိတယ်
"နင်သူ့ကိုသတ်ခဲ့တာ"
"နင်ကလူသတ်သမား"
ထိတ်လန့်ဖွယ်ကောင်းတဲ့ စူးစူးဝါးဝါးအော်သံကြောင့် သူအိပ်ယာမှနိုးထလာခဲ့သည် သူ့တစ်ကိုယ်လုံးချွေးတွေနဲ့ ရွှဲရွှဲစိုနေပြီး ကူကယ်ရာမဲ့သလိုခံစားလာရသည် အိပ်ခန်းမီးတွေအားလုံးကို လင်းထိန်သွားအောင်ဖွင့်မိတော့ သူ့ဘေးနားမှာ ငြိမ်ချမ်းစွာအိပ်ပျော်နေတဲ့တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုတွေ့လိုက်ရတယ် သူတစ်ယောက်ထဲမဟုတ်ဘူးဆိုတဲ့ခံစားချက်လေးဝင်လာပြီး သူ့ရင်ထဲမှာနွေးထွေးတဲ့ လှိုင်းလေးတစ်ခုဖြတ်ပြေးသွားခဲ့တယ် သူကငြင်သာတဲ့လှုပ်ရှားမှုလေးတစ်ခုကိုပြုလုပ်ရင်း အိပ်ခန်းမီးတွေကိုပြန်မှိတ်လိုက်တယ် မျက်လုံးတွေကိုမှိတ်လိုက်ပြီး သူ့ဘေးကအသက်ရှူသံဖျော့ဖျော့လေးကိုအာရုံစိုက်နားထောင်နေလိုက်တယ် သူ့ခေါင်းရင်းက ဒစ်ဂျစ်တယ် နာရီကိုလှမ်းကြည့်မိတော့ မနက်နှစ်နာရီ အချိန်ဖြစ်တာကိုသိလိုက်ရတယ် မနေ့ညက ညဏ်းကရာဇ်ကအိမ်မပြန်ပဲနဲ့ သူ့ဘေးနားမှာ
ရှိနေပေးခဲ့တယ် ပထမဦးဆုံးအနေနဲ့ ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်းကိစ္စတွေမပါပဲ လိုလိုလားလားနဲ့ပေါ့ရုတ်တရက်ဆန်စွာပဲ ညဏ်းဧကရာဇ်က ညဏ်းဧကရာဇ်မပီသတော့ပြန်ဘူး အသက်ရှူသံဖျော့ဖျော့ရှိရာဆီသို့ စမ်းတဝါးဝါးလက်လှမ်းလိုက်ရင်း ချစ်ရပါတယ်ဆိုတဲ့အကောင်စုတ်လေးကို ရင်ခွင်တွင်းသွတ်သွင်းသိမ်းဖွက်မိတယ် အသက်ရှူသံဖျော့ဖျော့က သူ့ရင်ဘတ်တွေရဲ့တစ်နေရာကို ခပ်သာသာလေးတိုးဝေ့နေပြီးတော့ အိပ်ချင်စိတ်တွေကိုဖြစ်ပေါ်စေတယ် သူလေပူတစ်ချိူ့ကိုမှုတ်ထုတ်ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ သူတောင်မသိလိုက်ခင်မှာပဲ အိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ် မနက်ခင်းနိုးလာတဲ့အခါ သူ့ရင်ဘတ်နားက ကိုယ်ငွေ့နွေးနွေးကိုခံစားမိလိုက်တယ် မျက်လုံးမှိတ်ရက်သားနဲ့ပဲ သူ့မေးစေ့နားက ဆံနွယ်တွေကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ထိုးဖွလိုက်တယ် ခပ်ဖွဖွအနမ်းတစ်ခုနဲ့အတူပေါ့သူ့မျက်လုံးတွေကိုဖြည်းဖြည်းချင်းဖွင့်လိုက်တဲ့အခါ ကြက်သေသေသွားတဲ့ခံစားချက်ဖြစ်ပေါ်လာပြီးတော့ သူ့စိတ်ထဲမှာ အသံအကျယ်ကြီးဆဲရေးလိုက်တယ်"နေအဂ္ဂါ မင်းအခုချက်ချင်းအရှင်လတ်လတ်ကြွင်းတူးပြီးဘာလို့မသေလဲ" သူ့ကိုမျက်တောင်မခတ်ပဲကြည့်နေတဲ့ မျက်လုံးအစုံကို လျစ်လျူရှုပြီးတော့ နေအဂ္ဂါ အပြင်းကျောဆန့်လိုက်တယ်
"မင်းနိုးနေရင်လည်း ဘာလို့သူများရင်ဘတ်နားမှာလာကပ်ပြီးနေနေတာလည်း ကိုယ်အရင်ကမွေးခဲ့ဖူးတဲ့ခွေးလေးလည်း အဲ့လိုပဲ ကိုယ့်အိပ်ယာပေါ်ထိလာလာပြီးအိပ်တာ အဲ့အချိန်တိုင်းကိုယ်က သူ့ခေါင်းကိုပွတ်ပေးနေကျ"
နေအဂ္ဂါက အရေထူထူနဲ့ပဲ အိပ်ယာပေါ်ထောက်ထားတဲ့လက်တွေပေါ် မေးတင်ပြီး ပျင်းတိပျင်းရွဲပြောလိုက်တယ်
ညဏ်းဧကရာဇ်အိပ်ယာပေါ်ကအမြန်ထထိုင်လိုက်ပြီး အပြင်းအထန်ငြင်းခုန်တော့တယ်
"မင်းလက်တွေက ငါ့ကိုအသေဖတ်ထားတာလေ ငါတစ်လက်မလေးတောင်ရွှေ့လို့မရအောင်ဖတ်ထားတာ "
နေအဂ္ဂါက မွေ့ယာပေါ်ဘေးတစ်စောင်းအနေအထားနဲ့လဲလျောင်းနေပြီး သူ့ခြေကျင်းဝတ်ဖြူဖြူနှစ်ဖတ်ကိုလိမ်ယှက်ထားတယ် နေအဂ္ဂါ ကသူ့ လက်မောင်းတစ်ဖတ်ပေါ်မှာ ခေါင်းအုံးထားရင်း မြှူဆွယ်ဖြားယောင်းတဲ့အသံလေးနဲ့ပြောလိုက်တယ်
"ကိုယ့်ကိုတစ်ခုခုလုပ်တုန်းက အားအင်တွေရော သြော်...ဟုတ်သား မင်းရဲ့ဟိုအရည်တွေနဲ့အတူရောပါသွားလောက်ပြီ"
"နေအဂ္ဂါ....မင်း..တစ်စက်လေးမှအရှက်မရှိဘူး"
ညဏ်းဧကရာဇ်က လက်ညှိုးတစ်ထိုးထိုးနဲ့ အော်ပြောလိုက်ရင်းသူ့မျက်နှာတွေက မီးကျဲခဲလိုနီရဲနေလျှက်သားဖြင့် ရေချိူးခန်းထဲသို့ပြေးဝင်သွားသည် ဒေါသထွက်သွားတာလား ရှက်သွားတာလားတော့ နေအဂ္ဂါမခန့်မှန်းတက် နေအဂ္ဂါက ပုခုံးတွေတုန်တက်နေအောင်အထိ အော်ရယ်နေပြီး ညဏ်းဧကရာဇ်က လူပျိူဖော်ဝင်ကာစ မနူးမနပ်လေးလိုခံစားလိုက်ရသည် ရှက်သွေးဖြာသွားတဲ့ ကလေးလေးကိုစရတာ သူ့အတွက်အတော်လေးပျော်စရာကောင်းလှသည်ညဏ်းဧကရာဇ် ရေချိူးခန်းထဲဝင်နေစဥ်အတောအတွင်းမှာပဲ သူ့ဖုန်းက နှစ်ခါတောင်တုန်ခါလာသည် နေအဂ္ဂါက သူ့သိချင်စိတ်ကိုထိန်းမရတော့တာကြောင့် ဖုန်းကိုခိုးကြည့်လိုက်တော့ကံဆိုးစွာနဲ့ဖုန်းက လျိူ့ဝှက်နံပါတ်ခံထားတာကြောင့် သူဖွင့်လို့မရဘူး ဒါပေမဲ့တစ်ဖတ်ကလူဘယ်သူလည်းဆိုတာ သူမြင်လိုက်ရတယ် "ချမ်းလေး"ထပ်ပြီးတော့ "ချမ်းလေး"ပဲလား သူစိတ်မကျေမနပ်စွာနဲ့ မျက်ခုံးတွေကိုတွန့်ချိူးလိုက်တယ်
ညဏ်းဧကရာဇ် ရေချိူးခန်းထဲက ထွက်လာတဲ့အခါ နေအဂ္ဂါက တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပဲ ဧည့်ခန်းထဲမှာထိုင်နေပြီး သူ့ဖုန်းထဲကတစ်ခုခုကိုစိတ်ဝင်တစားကြည့်နေတယ် ညဏ်းဧကရာဇ်က နေအဂ္ဂါရဲ့လူငယ်ဆန်ဆန် အဝတ်အစားတစ်စုံကိုဝတ်ထားပြီးတော့ ခပ်တည်တည်ပဲနေအဂ္ဂါရှေ့မှာထိုင်လိုက်တယ်
"ငါမင်းအင်္ကျီခဏငှားမယ်"
"မင်းအဆင်ပြေသလိုလုပ်"
နေအဂ္ဂါက သူ့လက်ထဲကဖုန်းကိုစားပွဲခုံပုလေးပေါ်တင်လိုက်ရင်း မေးလိုက်သည်
"မနက်စာဘာစားချင်လဲ ဒီအနီးအနားမှာမုန့်ဟင်းခါးကောင်းတဲ့ဆိုင်တစ်ဆိုင်ရှိတယ် ပြီးတော့အဲ့ဆိုင်က လက်ဖတ်ရည်ကအရမ်းသောက်လို့ကောင်းတာ မှာလိုက်ရမလား"
"အင်း မင်းသဘောပဲ"
နေအဂ္ဂါက သူ့ဖုန်းကိုကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး ဆိုင်ကိုဖုန်းဆက်လိုက်တယ် ခဏနေတော့ အစားအစာတွေရောက်လာတာကြောင့် နေအဂ္ဂါက အစားအစာတွေကို ပန်းကန်ထဲလှယ်ထည့်လိုက်ပြီး ထမင်းစားစားပွဲပေါ်နေရာချလိုက်တယ်
"လာခဲ့တော့ မုန့်ဟင်းခါးတွေအေးကုန်လိမ့်မယ်"
ညဏ်းဧကရာဇ်က သူ့ဖုန်းကိုထုတ်ပြီး တစ်ယောက်ယောက်နဲ့အပြန်အလှန်စာပို့နေပုံရသည် နေအဂ္ဂါခေါ်နေတာတောင်ဂရုမစိုက်အား
"ညဏ်းဧကရာဇ် "
နေအဂ္ဂါဆိုဖာခုံပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ ညဏ်းဧကရာဇ်ဆီမှဖုန်းကိုလုယူလိုက်တယ်
"ကိုယ့်ကိုပဲအာရုံစိုက်"
ညဏ်းဧကရာဇ်က ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေရက်ကနေ နေအဂ္ဂါကိုခေါင်မော့ကြည့်လိုက်ရင်း အံကြိတ်ပြီးပြောလိုက်တယ်
"မင်းရူးနေလား"
"အနည်းဆုံးကိုယ်နဲ့အတူရှိနေတဲ့အချိန် မင်းတခြားကိုစိတ်ရောက်နေတာ ကိုယ်မကြိုက်ဘူး"
ညဏ်းဧကရာဇ်က နေအဂ္ဂါကိုဒေါသမျက်လုံးတွေနဲ့သာစိုက်ကြည့်နေပြီး ဘာမှပြန်မပြောဘူး ခဏကြာတော့ သူ့ဒေါသတွေကိုထိန်းမရတော့ဟန်ပေါ်သည် ဆိုဖာကိုလက်သီးနဲ့အပြင်းအထန်တစ်ချက်ထိုးလိုက်သည်
နေအဂ္ဂါက အေးအေးလူလူပဲ သူ့ရှေ့ကဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်လိုက်သည်
"မင်းသူ့ကိုကြိုက်နေတာလား"
ညဏ်းဧကရာဇ်က မျက်မှောင်ကြုံ့ရင်းသူ့ကိုကြည့်နေပေမဲ့ နေအဂ္ဂါက ဆက်ပြောလိုက်သည်
"ချမ်းလေးလေ မင်းရဲ့ချမ်းလေးဆိုတဲ့အဲ့ဒီ့ကောင်လေးကိုပြောတာ မင်းကြိုက်နေတာလားလို့"
"မင်းအလုပ်မဟုတ်ဘူး"
ညဏ်းဧကရာဇ်က အံကြိတ်ရင်းသူ့ လက်သီးကိုတင်းတင်းဆုတ်ထားပြီး ဆိုဖာပေါ်မှအမြန်ထကာ ထွက်သွားဟန်ပြင်သည်
"သူကချစ်စရာတော့ကောင်းသား"
"မင်း"
ညဏ်းဧကရာဇ်က အမြန်နှုန်းနဲ့ သူ့ရှေ့ရောက်လာပြီး သူ့ကော်လံတွေကို တင်းကြပ်စွာဆွဲကိုင်ထားသည် မကြာခင်လက်သီးတစ်ချက် သူ့ပါးပေါ်ကျရောက်တော့မည်ဟု နေအဂ္ဂါခန့်မှန်းထားပေမဲ့သူကဂရုမစိုက်ပဲဆက်ပြောလိုက်သည်
"စိတ်မကောင်းစရာတစ်ခုက သူကကိုယ်တို့လိုမဟုတ်ဘူးလေ"
နေအဂ္ဂါအင်္ကျီကော်လံကိုဆောင့်ဆွဲထားတဲ့ ညဏ်းဧရာဇ်ရဲ့ လက်တွေအနည်းငယ်ပြေလျော့သွားသည်
"ဒါပေမဲ့လေ မင်းသူ့ကိုကြိုက်နေတာများသူသိသွားခဲ့ရင် ဘယ်လိုများနေမလဲမသိဘူး ကိုယ်တော့စိတ်ဝင်စားတယ်"
ခဏအတွင်းမှာပဲ သူ့လည်ပင်းက အသက်ရှူကြပ်လောက်အောင် တင်းကြပ်လာသည်ကိုနေအဂ္ဂါခံစားလိုက်ရသည် ညဏ်းဧကရာဇ် သူ့အင်္ကျီကော်လံကိုနောက်တစ်ခေါက်တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆွဲကိုင်ထားပြီး သူ့လက်သီးတွေက ဒေါသကိုထိန်းချူပ်ထားရလို့အနည်းငယ်တုန်ရီနေသည်
"မင်းငါ့ကိုကြိုက်နေတာလား"
မကြာခင် ညဏ်းဧကရာဇ်ရဲ့လက်သီးချက်က သူ့မျက်နှာပေါ်ရောက်လာလိမ့်မယ်လို့ ထင်ထားခဲ့ပေမဲ့ သူပြန်ရလိုက်တာကညဏ်းဧကရာဇ်ရဲ့ အေးစက်စက်စကားတစ်ခွန်းနဲ့ သူ့ကိုသွေးပျက်စေတဲ့လှောင်ရယ်သံတွေသာ
"ဟား...ဟား...နေအဂ္ဂါ မင်းကတကယ်ကြီးငါ့ကိုကြိုက်နေတာပဲ တကယ်ကြီးကို"
ဒါကပထမဦးဆုံးအကြိမ် ညဏ်းဧကရာဇ် သူ့ရှေ့မှာရယ်မောခြင်းပဲ သေချာပေါက်ကောင်းသောရယ်ခြင်းမဟုတ်ပေမဲ့လို့ပေါ့
နေအဂ္ဂါ ရယ်မောနေတဲ့ ညဏ်းဧကရာဇ်ရဲ့ နားနားကိုတိုးကပ်သွားလိုက်ပြီး သူ့နားဖျားလေးကိုလျှာဖျားနဲ့လျက်လိုက်တယ်
"ကိုယ်မင်းကိုကြိုက်တယ် ဒါကကိုယ့်ရဲ့လွတ်လပ်ခွင့် ကိုယ်မင်းကိုပိုင်ဆိုင်ဖို့ကြိုးစားခွင့်ရှိတယ်"
ညဏ်းဧကရာဇ် ရယ်သံတွေက သံပတ်ရုပ်လေးတစ်ရုပ်စက်ရက်သွားသလိုပဲ အသက်မပါသလိုရပ်တန့်သွားခဲ့ပြီးနေအဂ္ဂါရဲ့ အံကြိတ်သံပါတဲ့စကားတစ်ခွန်းက ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး ခြောက်ခြားဖွယ်ပျံ့နှံ့သွားခဲ့တယ်
"မင်းသောက်ချိူးကိုပြင်ထား မဟုတ်ရင်မင်းကောင်လေးကိုငါသွားတွေ့မိလိမ့်မယ်"
ညဏ်းဧကရာဇ်က လက်သီးကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုတ်ပြီး သူ့ရှေ့ကနေထွက်ခွာသွားခဲ့တယ် နေအဂ္ဂါသူ့လက်နှစ်ဖတ်နဲ့ သူ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကိုဆွဲဆုတ်ထားရင်း ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် အော်ရယ်လိုက်တယ် သူနောက်ပြန်ဆုတ်လို့မရတော့ဘူး သူ့ကို ညဏ်းဧကရာဇ်ကမုန်းသွားခဲ့ပြီ သူကဒီအတိုင်းအဆင်ပြေပြေလေးပဲသူ့အနားမှာရှိနေစေချင်ခဲ့တာပါ သူကိုယ်တိုင်တောင်မသိလိုက်ပါပဲ ထပ်ပြီးပြဿနာတွေကိုဖန်တီးမိခဲ့တယ် ကူကယ်ရာမဲ့တဲ့အတွေးတွေက သူ့နှလုံးသားကိုတိုက်စားဝါးမြိုသွားပြီး ကမ်းမမြင်လမ်းမမြင်တဲ့ပင်လယ်ကြီးထဲမှာ မျောလွင့်နေရသလိုပဲ နောက်ဆုံးအသက်ကယ်ဆေးဖြစ်တဲ့ သစ်သားတစ်ပြားကိုသူက မလွှတ်တမ်းဖတ်တွယ်ထားမိတယ် ကမ်းကပ်ချိန်ကိုမျှော်လင့်မိတဲ့သူ့အတွေးတွေကြာကြာမခံခဲ့ပါဘူး ဘယ်အချိန်အားပြတ်ပြီး လမ်းတစ်ဝက်မှာသေဆုံးမလဲမသိနိုင် ဘယ်အချိန်မှာများ သူ့ကိုဝါးမြိုမဲ့ အန္တရာယ်ရှိရေသတ္တဝါတွေကြောင့် သူ့အသက်သေဆုံးမလဲမသိနိုင် ဒါပေမဲ့လည်းနောက်ဆုံးအသက်ကယ်ဆေးဖြစ်တဲ့ သစ်သားပြားလေးကိုသူလက်မလွှတ်နိုင်ခဲ့ပါဘူး လူတွေက သူတို့အသက်ရှင်ဖို့အတွက် နောက်ဆုံးသောကောက်ရိုးမျှင်လေးတစ်ခုကိုတောင်မှ မျှော်လင့်ချက်အပြည့်ဆုတ်ကိုင်ထားကြစမြဲပဲ မဟုတ်လား
လွန်ခဲ့တစ်နာရီလောက်ကမှ နေရောင်ခြည်လေးတစ်ခုလိုနွေးထွေးနေတဲ့လေထုကြီးက အခုတော့ဖြင့်ရေခဲတိုက်ကြီးတစ်ခုလို အေးစက်မှောင်မဲသွားပြန်တယ်နေအဂ္ဂါကမီးခိုးရောင်ဖျော့ဖျော့အိမ်နံရံတွေကို အဓိပ္ပါယ်မဲ့ငေးကြည့်နေလိုက်တယ် စုတ်ပြတ်သတ်နေတဲ့နှလုံးသားတစ်ခုနဲ့အတူပေါ့
Zawgyi
ေနာက္ဆုံးေသာအသက္ကယ္ေဆး
"ေဖငယ္ဘာလို႔ကြၽန္ေတာ့္ကို ေမြးစားခဲ့တာလဲ"
ကေလးငယ္ေလးက သိခ်င္စိတ္အျပည့္မ်က္ဝန္းေလးေတြနဲ႕ေမးလိုက္တယ္
"သားက ေဖငယ္တို႔ထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္လို႔ခန့္မွန္းမိလို႔"
အမ်ိဴးသားက ကေလးငယ္ရဲ႕ပါးျပင္အိအိေလးေတြကို အသဲယားစြာဆြဲညွစ္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္ ကေလးငယ္ကေတာ့ နားမလည္နိုင္တဲ့မ်က္ဝန္းေလးေတြနဲ႕ထိုအမ်ိဴးသားကိုေမာ့ၾကည့္ေနေလရဲ႕
"သားအ႐ြယ္ေရာက္လာရင္ နားလည္သြားမွာပါ"
ဘယ္ေနရာက လာမွန္းမသိတဲ့အမ်ိဴးသားရဲ႕စကားေျပာသံတစ္ခုကသူ႕နားစည္ကိုတုန္ခါေစၿပီးေတာ့ ပဲ့တင္ထပ္သံေတြကို ျဖစ္ေပၚေစတယ္
႐ုတ္တရက္ျမင္ကြင္းကေမွာင္မိုက္သြားၿပီး စူးရွတဲ့အလင္းတန္းတစ္ခုက သူ႕ျမင္ကြင္းေပၚျဖာက်ေနတယ္ အမ်ိဴးသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ကြဲမတက္ေအာ္ငိုေနတဲ့အသံကိုသူၾကားလိုက္ရတယ္
"ငါကိုယ္တိုင္ မင္းကိုႏြံထဲႏွစ္မိၿပီ"
အေမွာင္ထုက ထပ္မံၿပီးသူ႕ကိုဝါၿမိဳသြားျပန္တယ္ ေလးဖတ္ေလးလံထြက္ေပါက္မရွိတဲ့အခန္းက်ဥ္းတစ္ခုထဲကိုသူေရာက္ေနၿပီးရႉရွိုက္ဖို႔ေလကို အသဲအသန္ရွာေဖြေနမိတယ္
"နင္သူ႕ကိုသတ္ခဲ့တာ"
"နင္ကလူသတ္သမား"
ထိတ္လန့္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ စူးစူးဝါးဝါးေအာ္သံေၾကာင့္ သူအိပ္ယာမွနိုးထလာခဲ့သည္ သူ႕တစ္ကိုယ္လုံးေခြၽးေတြနဲ႕ ႐ႊဲ႐ႊဲစိုေနၿပီး ကူကယ္ရာမဲ့သလိုခံစားလာရသည္ အိပ္ခန္းမီးေတြအားလုံးကို လင္းထိန္သြားေအာင္ဖြင့္မိေတာ့ သူ႕ေဘးနားမွာ ၿငိမ္ခ်မ္းစြာအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့တစ္စုံတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္ သူတစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ခံစားခ်က္ေလးဝင္လာၿပီး သူ႕ရင္ထဲမွာႏြေးေထြးတဲ့ လွိုင္းေလးတစ္ခုျဖတ္ေျပးသြားခဲ့တယ္ သူကျငင္သာတဲ့လႈပ္ရွားမႈေလးတစ္ခုကိုျပဳလုပ္ရင္း အိပ္ခန္းမီးေတြကိုျပန္မွိတ္လိုက္တယ္ မ်က္လုံးေတြကိုမွိတ္လိုက္ၿပီး သူ႕ေဘးကအသက္ရႉသံေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးကိုအာ႐ုံစိုက္နားေထာင္ေနလိုက္တယ္ သူ႕ေခါင္းရင္းက ဒစ္ဂ်စ္တယ္ နာရီကိုလွမ္းၾကည့္မိေတာ့ မနက္ႏွစ္နာရီ အခ်ိန္ျဖစ္တာကိုသိလိုက္ရတယ္ မေန႕ညက ညဏ္းကရာဇ္ကအိမ္မျပန္ပဲနဲ႕ သူ႕ေဘးနားမွာ
ရွိေနေပးခဲ့တယ္ ပထမဦးဆုံးအေနနဲ႕ ညစ္ညစ္ညမ္းညမ္းကိစၥေတြမပါပဲ လိုလိုလားလားနဲ႕ေပါ့႐ုတ္တရက္ဆန္စြာပဲ ညဏ္းဧကရာဇ္က ညဏ္းဧကရာဇ္မပီသေတာ့ျပန္ဘူး အသက္ရႉသံေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ရွိရာဆီသို႔ စမ္းတဝါးဝါးလက္လွမ္းလိုက္ရင္း ခ်စ္ရပါတယ္ဆိုတဲ့အေကာင္စုတ္ေလးကို ရင္ခြင္တြင္းသြတ္သြင္းသိမ္းဖြက္မိတယ္ အသက္ရႉသံေဖ်ာ့ေဖ်ာ့က သူ႕ရင္ဘတ္ေတြရဲ႕တစ္ေနရာကို ခပ္သာသာေလးတိုးေဝ့ေနၿပီးေတာ့ အိပ္ခ်င္စိတ္ေတြကိုျဖစ္ေပၚေစတယ္ သူေလပူတစ္ခ်ိဴ႕ကိုမႈတ္ထုတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ သူေတာင္မသိလိုက္ခင္မွာပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္ မနက္ခင္းနိုးလာတဲ့အခါ သူ႕ရင္ဘတ္နားက ကိုယ္ေငြ႕ႏြေးႏြေးကိုခံစားမိလိုက္တယ္ မ်က္လုံးမွိတ္ရက္သားနဲ႕ပဲ သူ႕ေမးေစ့နားက ဆံႏြယ္ေတြကို လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႕ထိုးဖြလိုက္တယ္ ခပ္ဖြဖြအနမ္းတစ္ခုနဲ႕အတူေပါ့သူ႕မ်က္လုံးေတြကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းဖြင့္လိုက္တဲ့အခါ ၾကက္ေသေသသြားတဲ့ခံစားခ်က္ျဖစ္ေပၚလာၿပီးေတာ့ သူ႕စိတ္ထဲမွာ အသံအက်ယ္ႀကီးဆဲေရးလိုက္တယ္"နေအဂ္ဂါ မင္းအခုခ်က္ခ်င္းအရွင္လတ္လတ္ႂကြင္းတူးၿပီးဘာလို႔မေသလဲ" သူ႕ကိုမ်က္ေတာင္မခတ္ပဲၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္လုံးအစုံကို လ်စ္လ်ဴရႈၿပီးေတာ့ နေအဂ္ဂါ အျပင္းေက်ာဆန့္လိုက္တယ္
"မင္းနိုးေနရင္လည္း ဘာလို႔သူမ်ားရင္ဘတ္နားမွာလာကပ္ၿပီးေနေနတာလည္း ကိုယ္အရင္ကေမြးခဲ့ဖူးတဲ့ေခြးေလးလည္း အဲ့လိုပဲ ကိုယ့္အိပ္ယာေပၚထိလာလာၿပီးအိပ္တာ အဲ့အခ်ိန္တိုင္းကိုယ္က သူ႕ေခါင္းကိုပြတ္ေပးေနက်"
နေအဂ္ဂါက အေရထူထူနဲ႕ပဲ အိပ္ယာေပၚေထာက္ထားတဲ့လက္ေတြေပၚ ေမးတင္ၿပီး ပ်င္းတိပ်င္း႐ြဲေျပာလိုက္တယ္
ညဏ္းဧကရာဇ္အိပ္ယာေပၚကအျမန္ထထိုင္လိုက္ၿပီး အျပင္းအထန္ျငင္းခုန္ေတာ့တယ္
"မင္းလက္ေတြက ငါ့ကိုအေသဖတ္ထားတာေလ ငါတစ္လက္မေလးေတာင္ေ႐ႊ႕လို႔မရေအာင္ဖတ္ထားတာ "
နေအဂ္ဂါက ေမြ႕ယာေပၚေဘးတစ္ေစာင္းအေနအထားနဲ႕လဲေလ်ာင္းေနၿပီး သူ႕ေျခက်င္းဝတ္ျဖဴျဖဴႏွစ္ဖတ္ကိုလိမ္ယွက္ထားတယ္ နေအဂ္ဂါ ကသူ႕ လက္ေမာင္းတစ္ဖတ္ေပၚမွာ ေခါင္းအုံးထားရင္း ျမႇူဆြယ္ျဖားေယာင္းတဲ့အသံေလးနဲ႕ေျပာလိုက္တယ္
"ကိုယ့္ကိုတစ္ခုခုလုပ္တုန္းက အားအင္ေတြေရာ ေၾသာ္...ဟုတ္သား မင္းရဲ႕ဟိုအရည္ေတြနဲ႕အတူေရာပါသြားေလာက္ၿပီ"
"နေအဂ္ဂါ....မင္း..တစ္စက္ေလးမွအရွက္မရွိဘူး"
ညဏ္းဧကရာဇ္က လက္ညွိုးတစ္ထိုးထိုးနဲ႕ ေအာ္ေျပာလိုက္ရင္းသူ႕မ်က္ႏွာေတြက မီးက်ဲခဲလိုနီရဲေနလွ်က္သားျဖင့္ ေရခ်ိဴးခန္းထဲသို႔ေျပးဝင္သြားသည္ ေဒါသထြက္သြားတာလား ရွက္သြားတာလားေတာ့ နေအဂ္ဂါမခန့်မှန်းတက် နေအဂ္ဂါက ပုခုံးေတြတုန္တက္ေနေအာင္အထိ ေအာ္ရယ္ေနၿပီး ညဏ္းဧကရာဇ္က လူပ်ိဴေဖာ္ဝင္ကာစ မႏူးမနပ္ေလးလိုခံစားလိုက္ရသည္ ရွက္ေသြးျဖာသြားတဲ့ ကေလးေလးကိုစရတာ သူ႕အတြက္အေတာ္ေလးေပ်ာ္စရာေကာင္းလွသည္ညဏ္းဧကရာဇ္ ေရခ်ိဴးခန္းထဲဝင္ေနစဥ္အေတာအတြင္းမွာပဲ သူ႕ဖုန္းက ႏွစ္ခါေတာင္တုန္ခါလာသည္ နေအဂ္ဂါက သူ႕သိခ်င္စိတ္ကိုထိန္းမရေတာ့တာေၾကာင့္ ဖုန္းကိုခိုးၾကည့္လိုက္ေတာ့ကံဆိုးစြာနဲ႕ဖုန္းက လ်ိဴ႕ဝွက္နံပါတ္ခံထားတာေၾကာင့္ သူဖြင့္လို႔မရဘူး ဒါေပမဲ့တစ္ဖတ္ကလူဘယ္သူလည္းဆိုတာ သူျမင္လိုက္ရတယ္ "ခ်မ္းေလး"ထပ္ၿပီးေတာ့ "ခ်မ္းေလး"ပဲလား သူစိတ္မေက်မနပ္စြာနဲ႕ မ်က္ခုံးေတြကိုတြန့္ခ်ိဴးလိုက္တယ္
ညဏ္းဧကရာဇ္ ေရခ်ိဴးခန္းထဲက ထြက္လာတဲ့အခါ နေအဂ္ဂါက တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ပဲ ဧည့္ခန္းထဲမွာထိုင္ေနၿပီး သူ႕ဖုန္းထဲကတစ္ခုခုကိုစိတ္ဝင္တစားၾကည့္ေနတယ္ ညဏ္းဧကရာဇ္က နေအဂ္ဂါရဲ့လူငယ်ဆန်ဆန် အဝတ္အစားတစ္စုံကိုဝတ္ထားၿပီးေတာ့ ခပ်တည်တည်ပဲနေအဂ္ဂါရှေ့မှာထိုင်လိုက်တယ်
"ငါမင္းအကၤ်ီခဏငွားမယ္"
"မင္းအဆင္ေျပသလိုလုပ္"
နေအဂ္ဂါက သူ႕လက္ထဲကဖုန္းကိုစားပြဲခုံပုေလးေပၚတင္လိုက္ရင္း ေမးလိုက္သည္
"မနက္စာဘာစားခ်င္လဲ ဒီအနီးအနားမွာမုန့္ဟင္းခါးေကာင္းတဲ့ဆိုင္တစ္ဆိုင္ရွိတယ္ ၿပီးေတာ့အဲ့ဆိုင္က လက္ဖတ္ရည္ကအရမ္းေသာက္လို႔ေကာင္းတာ မွာလိုက္ရမလား"
"အင္း မင္းသေဘာပဲ"
နေအဂ္ဂါက သူ႕ဖုန္းကိုေကာက္ကိုင္လိုက္ၿပီး ဆိုင္ကိုဖုန္းဆက္လိုက္တယ္ ခဏေနေတာ့ အစားအစာေတြေရာက္လာတာေၾကာင့္ နေအဂ္ဂါက အစားအစာေတြကို ပန္းကန္ထဲလွယ္ထည့္လိုက္ၿပီး ထမင္းစားစားပြဲေပၚေနရာခ်လိဳက္တယ္
"လာခဲ့ေတာ့ မုန့္ဟင္းခါးေတြေအးကုန္လိမ့္မယ္"
ညဏ္းဧကရာဇ္က သူ႕ဖုန္းကိုထုတ္ၿပီး တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕အျပန္အလွန္စာပို႔ေနပုံရသည္ နေအဂ္ဂါခေါ်နေတာတောင်ဂရုမစိုက်အား
"ညဏ္းဧကရာဇ္ "
နေအဂ္ဂါဆိုဖာခုံပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ ညဏ္းဧကရာဇ္ဆီမွဖုန္းကိုလုယူလိုက္တယ္
"ကိုယ့္ကိုပဲအာ႐ုံစိုက္"
ညဏ္းဧကရာဇ္က ဆိုဖာေပၚထိုင္ေနရက္ကေန နေအဂ္ဂါကိုခေါင်မော့ကြည့်လိုက်ရင်း အံႀကိတ္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္
"မင္း႐ူးေနလား"
"အနည္းဆုံးကိုယ္နဲ႕အတူရွိေနတဲ့အခ်ိန္ မင္းတျခားကိုစိတ္ေရာက္ေနတာ ကိုယ္မႀကိဳက္ဘူး"
ညဏ္းဧကရာဇ္က နေအဂ္ဂါကိုဒေါသမျက်လုံးတွေနဲ့သာစိုက်ကြည့်နေပြီး ဘာမွျပန္မေျပာဘူး ခဏၾကာေတာ့ သူ႕ေဒါသေတြကိုထိန္းမရေတာ့ဟန္ေပၚသည္ ဆိုဖာကိုလက္သီးနဲ႕အျပင္းအထန္တစ္ခ်က္ထိုးလိုက္သည္
နေအဂ္ဂါက ေအးေအးလူလူပဲ သူ႕ေရွ႕ကဆိုဖာေပၚမွာထိုင္လိုက္သည္
"မင္းသူ႕ကိုႀကိဳက္ေနတာလား"
ညဏ္းဧကရာဇ္က မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕ရင္းသူ႕ကိုၾကည့္ေနေပမဲ့ နေအဂ္ဂါက ဆက္ေျပာလိုက္သည္
"ခ်မ္းေလးေလ မင္းရဲ႕ခ်မ္းေလးဆိုတဲ့အဲ့ဒီ့ေကာင္ေလးကိုေျပာတာ မင္းႀကိဳက္ေနတာလားလို႔"
"မင္းအလုပ္မဟုတ္ဘူး"
ညဏ္းဧကရာဇ္က အံႀကိတ္ရင္းသူ႕ လက္သီးကိုတင္းတင္းဆုတ္ထားၿပီး ဆိုဖာေပၚမွအျမန္ထကာ ထြက္သြားဟန္ျပင္သည္
"သူကခ်စ္စရာေတာ့ေကာင္းသား"
"မင္း"
ညဏ္းဧကရာဇ္က အျမန္ႏႈန္းနဲ႕ သူ႕ေရွ႕ေရာက္လာၿပီး သူ႕ေကာ္လံေတြကို တင္းၾကပ္စြာဆြဲကိုင္ထားသည္ မၾကာခင္လက္သီးတစ္ခ်က္ သူ႕ပါးေပၚက်ေရာက္ေတာ့မည္ဟု နေအဂ္ဂါခန့်မှန်းထားပေမဲ့သူကဂရုမစိုက်ပဲဆက်ပြောလိုက်သည်
"စိတ္မေကာင္းစရာတစ္ခုက သူကကိုယ္တို႔လိုမဟုတ္ဘူးေလ"
နေအဂ္ဂါအင်္ကျီကော်လံကိုဆောင့်ဆွဲထားတဲ့ ညဏ္းဧရာဇ္ရဲ႕ လက္ေတြအနည္းငယ္ေျပေလ်ာ့သြားသည္
"ဒါေပမဲ့ေလ မင္းသူ႕ကိုႀကိဳက္ေနတာမ်ားသူသိသြားခဲ့ရင္ ဘယ္လိုမ်ားေနမလဲမသိဘူး ကိုယ္ေတာ့စိတ္ဝင္စားတယ္"
ခဏအတြင္းမွာပဲ သူ႕လည္ပင္းက အသက္ရႉၾကပ္ေလာက္ေအာင္ တင်းကြပ်လာသည်ကိုနေအဂ္ဂါခံစားလိုက်ရသည် ညဏ္းဧကရာဇ္ သူ႕အကၤ်ီေကာ္လံကိုေနာက္တစ္ေခါက္တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဆြဲကိုင္ထားၿပီး သူ႕လက္သီးေတြက ေဒါသကိုထိန္းခ်ဴပ္ထားရလို႔အနည္းငယ္တုန္ရီေနသည္
"မင္းငါ့ကိုႀကိဳက္ေနတာလား"
မၾကာခင္ ညဏ္းဧကရာဇ္ရဲ႕လက္သီးခ်က္က သူ႕မ်က္ႏွာေပၚေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ထားခဲ့ေပမဲ့ သူျပန္ရလိုက္တာကညဏ္းဧကရာဇ္ရဲ႕ ေအးစက္စက္စကားတစ္ခြန္းနဲ႕ သူ႕ကိုေသြးပ်က္ေစတဲ့ေလွာင္ရယ္သံေတြသာ
"ဟား...ဟား...နေအဂ္ဂါ မင္းကတကယ္ႀကီးငါ့ကိုႀကိဳက္ေနတာပဲ တကယ္ႀကီးကို"
ဒါကပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ ညဏ္းဧကရာဇ္ သူ႕ေရွ႕မွာရယ္ေမာျခင္းပဲ ေသခ်ာေပါက္ေကာင္းေသာရယ္ျခင္းမဟုတ္ေပမဲ့လို႔ေပါ့
နေအဂ္ဂါ ရယ္ေမာေနတဲ့ ညဏ္းဧကရာဇ္ရဲ႕ နားနားကိုတိုးကပ္သြားလိုက္ၿပီး သူ႕နားဖ်ားေလးကိုလွ်ာဖ်ားနဲ႕လ်က္လိုက္တယ္
"ကိုယ္မင္းကိုႀကိဳက္တယ္ ဒါကကိုယ့္ရဲ႕လြတ္လပ္ခြင့္ ကိုယ္မင္းကိုပိုင္ဆိုင္ဖို႔ႀကိဳးစားခြင့္ရွိတယ္"
ညဏ္းဧကရာဇ္ ရယ္သံေတြက သံပတ္႐ုပ္ေလးတစ္႐ုပ္စက္ရက္သြားသလိုပဲ အသက်မပါသလိုရပ်တန့်သွားခဲ့ပြီးနေအဂ္ဂါရဲ့ အံႀကိတ္သံပါတဲ့စကားတစ္ခြန္းက ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံး ေျခာက္ျခားဖြယ္ပ်ံ့ႏွံ႕သြားခဲ့တယ္
"မင္းေသာက္ခ်ိဴးကိုျပင္ထား မဟုတ္ရင္မင္းေကာင္ေလးကိုငါသြားေတြ႕မိလိမ့္မယ္"
ညဏ္းဧကရာဇ္က လက္သီးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုတ္ၿပီး သူ႕ေရွ႕ကေနထြက္ခြာသြားခဲ့တယ္ နေအဂ္ဂါသူ့လက်နှစ်ဖတ်နဲ့ သူ႕ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကိုဆြဲဆုတ္ထားရင္း က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေအာ္ရယ္လိုက္တယ္ သူေနာက္ျပန္ဆုတ္လို႔မရေတာ့ဘူး သူ႕ကို ညဏ္းဧကရာဇ္ကမုန္းသြားခဲ့ၿပီ သူကဒီအတိုင္းအဆင္ေျပေျပေလးပဲသူ႕အနားမွာရွိေနေစခ်င္ခဲ့တာပါ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္မသိလိုက္ပါပဲ ထပ္ၿပီးျပႆနာေတြကိုဖန္တီးမိခဲ့တယ္ ကူကယ္ရာမဲ့တဲ့အေတြးေတြက သူ႕ႏွလုံးသားကိုတိုက္စားဝါးၿမိဳသြားၿပီး ကမ္းမျမင္လမ္းမျမင္တဲ့ပင္လယ္ႀကီးထဲမွာ ေမ်ာလြင့္ေနရသလိုပဲ ေနာက္ဆုံးအသက္ကယ္ေဆးျဖစ္တဲ့ သစ္သားတစ္ျပားကိုသူက မလႊတ္တမ္းဖတ္တြယ္ထားမိတယ္ ကမ္းကပ္ခ်ိန္ကိုေမွ်ာ္လင့္မိတဲ့သူ႕အေတြးေတြၾကာၾကာမခံခဲ့ပါဘူး ဘယ္အခ်ိန္အားျပတ္ၿပီး လမ္းတစ္ဝက္မွာေသဆုံးမလဲမသိနိုင္ ဘယ္အခ်ိန္မွာမ်ား သူ႕ကိုဝါးၿမိဳမဲ့ အႏၱရာယ္ရွိေရသတၱဝါေတြေၾကာင့္ သူ႕အသက္ေသဆုံးမလဲမသိနိုင္ ဒါေပမဲ့လည္းေနာက္ဆုံးအသက္ကယ္ေဆးျဖစ္တဲ့ သစ္သားျပားေလးကိုသူလက္မလႊတ္နိုင္ခဲ့ပါဘူး လူေတြက သူတို႔အသက္ရွင္ဖို႔အတြက္ ေနာက္ဆုံးေသာေကာက္ရိုးမွ်င္ေလးတစ္ခုကိုေတာင္မွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္ဆုတ္ကိုင္ထားၾကစၿမဲပဲ မဟုတ္လား
လြန္ခဲ့တစ္နာရီေလာက္ကမွ ေနေရာင္ျခည္ေလးတစ္ခုလိုႏြေးေထြးေနတဲ့ေလထုႀကီးက အခုေတာ့ျဖင့္ေရခဲတိုက္ႀကီးတစ္ခုလို အေးစက်မှောင်မဲသွားပြန်တယ်နေအဂ္ဂါကမီးခိုးရောင်ဖျော့ဖျော့အိမ်နံရံတွေကို အဓိပ္ပါယ်မဲ့ငေးကြည့်နေလိုက်တယ် စုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့ႏွလုံးသားတစ္ခုနဲ႕အတူေပါ့