Enjoy reading guys! ^O^
Sensya po at ngayon lang uli nag-update. ^_^v
NWTD 37: War is Coming
Rogue’s POV
Napangiti ako nang makita si Arkray sa tabi ko paggising ko. Nakayakap ito sa akin at nakaunan sa dibdib ko at mahimbing pa ring natutulog.
Last night was wonderful...
Marahan ko itong hinalikan sa ulo saka niyakap. Naalimpungatan naman ito sa ginawa pero hindi tuluyang nagising.
Sleepyhead...
O sadyang napagod lang ito sa mga nangyari kagabi.
...
Hinawi ko ang ilang hibla ng buhok na tumatakip sa mukha nito saka marahan itong pinagmasdan. Kahit buong araw ko itong titigan ay tiyak na hindi ako magsasawa.
Hindi ko na napigilan ang sarili ko at inilapit ko ang mukha ko rito at masuyo itong hinalikan.
...
Lihim akong napangiti nang maramdaman kong gumaganti na rin ito ng halik sa akin.
...
...
...
“Ugh!!!”
Napaigik ako nang makaramdam ako ng sakit sa sikmura.
Arkray just punched me! Napakaliit na distansya lang pero napakalakas ng suntok nito.
May pagtatanong na tiningnan ko ito. Nakangisi lang ito. How could she punch me while we’re kissing???
“Problem?” nakaangil na tanong ko rito.
“Nah.”
“But why did you do tha---?!” Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko dahil iniharang nito ang daliri sa mga labi ko.
“Shhh. Ingay.”
Then she laugh quietly and lean to kiss me.
...
...
I pulled her closer to deepen the kiss. She gasped when my hands travel on the curves of her body.
...
Then I positioned myself above her.
“Pirate...” she uttered between our kisses.
...
I gently bit her earlobe and whispered, “I love you, Boss.”
...
...
...
And she responds me with a punch!
Ugh!
“What’s with you?!!”
Bahagya ako nitong itinulak saka bumangon.
“Natutuwa lang ako,” sagot nito sabay ngisi sa akin.
Good! Natutuwa siya kaya naninikmura! Paano pa kaya kung sobrang natutuwa na siya?! Gulpi na siguro ang aabutin ko. (-_-)
Pabagsak akong humiga kama at pinagmasdan ito habang isinusuot ang roba.
“Get up and fix yourself,” utos nito sa akin.
“Later,” sagot ko. Medyo tinatamad pa akong bumangon.
“Then prepare yourself to get killed by my butlers once I leave you here,” wika nito.
“I’m just gonna kicked their ass---“
Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko dahil nabigla ako nang batuhin na ako nito ng shurikens. Kung hindi pa ako nakailag ay siguradong tinamaan na ako. Saan nanggaling ‘yun?!
“Seriously?!” ‘di makapaniwalang tanong ko rito.
“Nope. Kung seryoso ako sa ginawa ko, nagkalat na ang dugo mo ngayon sa kama ko.”
Yeah. If she’s serious, I’m dead by now. (-_-)
Sweet! I’m looking forward to our morning to be like this when we get married. (-,-)
*Boogsh!
“What the---?” Nasapo ko ang mukha ko. Sapul na sapul ako sa mukha at ang sakit ng pagkakatama. Pero buti na lang at unan ang ibinato sa akin.
“Get dressed! Don’t stand in front of me naked!” singhal nito.
Pero imbes na mapahiya ako sa sinabi nito ay nginisihan ko ito lalo na’t napansin ko ang bahagyang pamumula nito.
“Why? You’re used to it, right?”
“Tss!” turan lang nito at tinalikuran na ako.
Sweet!
Napapailing na lang ako habang sinusundan ko ito ng tingin patungong banyo.
***
“Saan ka ba nanggaling?!” bungad agad sa akin ni Grae nang magkita kami. Nasa isang restaurant kami sa syudad ilang kilometro ang layo mula sa mga mata ng mga Vezallius.
Hindi ako nakapang-ninja ngayon para hindi agaw pansin. Casual lang ang isinuot ko tapos bonnet at shades.
“Arkray,” tipid kong sagot pero sapat na para manlaki ang mga mata nito.
“Seriously?!!!” naibulalas nito dahilan para mapatingin sa amin ang ibang kumakain sa mga kalapit na lamesa.
“Yeah,” kalmado kong sagot.
“How?! What happened?!”
Tinatamad akong magkwento rito pero sa itsura pa lang nito ay siguradong hindi ako nito titigilan hangga’t hindi nalalaman ang nangyari. Kaya ‘yun, nagkwento ako rito pero hindi na ang ‘nangyari’ matapos ang sparring namin ni Arkray.
“Really? Hindi ‘yun ang inaasahan kong magiging reaksyon ni Blood,” Grae.
“’Coz you’re expecting Arkray to be brutal towards everything even if it’s her boyfriend,” sabi ko.
“Exactly!” sagot ni Grae na nakataas pa ang isang kilay.
“You always judge Arkray. Hindi mo makita ang isang side ng pagkatao niya. Hindi mo na ba maalala kung ano siya nung nawala ang mga alaala niya? She’s a good person.”
Bigla itong sumeryoso at tumitig sa akin na napapailing.
“Parang gusto kong ibalik sa ‘yo ang mga sinabi mo. Ikaw Rogue, nakilala mo siya bilang si Arkray na malayo ang katauhan sa kinatatakutang Mafia Empress. Ang good side niya ang mas nakikita mo sa kanya kahit alam mo kung ano talaga siya. Hindi siya binansagan na Blood-eyed Demon para lang sa wala. Oo sabihin nating alam mo ang pagiging brutal at masama niya bilang si Blood. Pero ang tanong, nasaksihan na ba ito ng sarili mong mga mata? ‘Yung mga nakita mong mga laban niya, mabait pa siya sa lagay na ‘yun. You still haven’t seen her fight and kill with pure bloodlust! It’s beyond of what you can imagine, Rogue. At sa mga kinuwento mo sa akin nung magpakilala ka na sa kanya, I can say that you’re really a lucky guy!” mahabang litanya nito.
“I’m getting your point. Akray is the Blood-eyed Demon who massacred the Meir Mafia. But so what? Grae...” Mariin akong tumitig dito at binigyan ng diin ang bawat salita ko.”Hindi tulad ng iniisip mo si Arkray. Try to look the goodness in her.”
“Okay. Okay. Mabait na siya at yung nangyaring massacre ay dala lang ng matinding galit sa mga pumatay sa lolo at kapatid niya.” Grae.
Bigla akong natigilan sa sinabi nito.
Mga pumatay sa lolo at kapatid niya...
Bigla akong kinabahan lalo na nang maalala na alam ni Ate Reagan ang tungkol dito at maari niya 'yung gamitin laban sa amin. Tss! Arkray wouldn’t know the truth!
Mukhang kelangan ko nang tawagan si Rage para alamin kung ano na ang mga plano ni Ate Reagan. Hindi ito kumikilos ngayon pero alam kong may binabalak ito. Hindi ito mananahimik ng ganun lang. Tss.
Kelangan kong pigilan kung ano man ang balak nito.
...
"Oy! Natahimik ka?" turan ni Grae na pumukaw sa akin.
"Huh?"
"Natahimik ka sabi ko! Nabanggit ko lang naman ang bagay na 'yun," wika nito.
"It's not about it," pagkakaila ko.
"Eh ba't ganyan ang itsura mo?"
Sinamaan ko ito ng tingin. "Tss."
Hindi pa rin ito tumigil. "Is it Reagan? Rage? Or you're ex, Victoire?" Ngumisi ito nang banggitin ang huling pangalan.
"Stop mentioning that b*tch's name. Let her soul rest in hell."
"Your Arkray killed her." Hindi maalis ang ngisi sa mukha nito.
"I know..Problema mo?" Naiinis na ako sa pang-aasar nito.
"Ako wala, baka ikaw meron."
"Tss."
"Haha! Poor Rogue. Your life seems very complicated!"
Kung alam mo lang na mas komplikado pa ang buhay ko kesa sa iniisip mo. Baka masabi mo pang pakamatay na lang ako. (=____=)
***
Vezallius Mansion...
"Good luck Pirate!" pahabol sa akin ni Grae. Binigyan pa ako nito ng nakakalokong tingin.
"Get lost!"
"Ciao! Balitaan mo na lang ako mamaya!" sabi pa nito sabay kindat.
"Tss."
Iniwan ko na ito at binaybay ang mahabang pasilyo papunta sa opisina ni Arkray. Tumawag kasi ito kanina at pinapapunta ako nito sa opisina.
She misses me already. :-)
...
Nakaramdam ako ng kaba nang makilala ang ang silid na sadya ko. Huminto ako at pinagmasdan ang double door pati ang mga disenyong nakaukit doon. Ang mga silid sa mansyon na 'to ay magkakapareho ng pinto maliban dito.
Arkray's office... The Mafia Lord's office...
Napalunok ako lalo na nang sumariwa sa utak ko ang nangyari sa lood ng silid na 'to dalawang taon na ang nakakalipas...
The night when we murdered Gustave and Artemis Vezallius...
Tss. Iwinaksi ko ang mga imaheng nabubuo sa isipan ko at kumatok ng tatlong beses sa pinto bago pumasok.
Halos kasing laki ito ng kwarto ni Arkray ngunit mas elegante. Inilibot ko ang tingin ko para hanapin si Arkray.
"Six minutes, four seconds and thirty-two milliseconds late. You took so long," walang emosyong wika ni Arkray habang papasok galing sa verandah. Pasalampak itong umupo sa swivel chair.
"I'm so---"
Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko dahil bigla akong dinamba ng dire wolf at dinila-dilaan sa pisngi.
"Rogue likes Rogue," she said grinning.
(=_______=)
Honestly, I don't like the idea of a dire wolf named after me. It looks that it's my animal version. Tss.
Kumawala ako sa dire wolf at inayos ang sarili ko.
"Hubarin mo 'yan," narinig kong utos nito.
"Seriously?" Biglang naging pilyo ang utak ko. Does she want to try it here in her office?
Napangisi ako bigla. It seems exciting.
"As you wish, Boss!"
Bigla akong binato nito ng isang maliit na pigurin na nasa lamesa nito at tinamaan ako sa noo.
Ugh!!! Nakakailan na ‘to ah! (-.-)
"Pervert! I only mean that you take off the covering in your face and not your whole stupid attire!"
"Yun nga! Ikaw 'tong nag-iisip ng kung ano dyan eh tapos mambabato ka kaagad!" Pinakalma ko lang ang tono ng pananalita ko. Mahirap na. (-,-)
Tinanggal ko ang takip sa mukha ko maging ang eye patch ko.
"I'm not that stupid. I know what you're thinking. Anyway, how's your date with my cousin yesterday?"
She knew?
"You seem shocked, Pirate. I'm the Mafia Empress kaya hindi ka dapat magtaka kung minsan alam ko ang mga bagay-bagay maging ang mga nangyayari o kahit ang mga ginagawa ng mga taong nasa paligid ko."
"But it's not a date." Lumapit ako rito at niyakap ito mula sa likod. "Hindi ko akalain na pati si Grae ay pagseselosan mo," natatawang wika ko. Hinalikan ko ito sa pisngi.
"I'm not jealous," wika nito pero pansin kong lumambot ang tono ng pananalita nito kesa kanina.
Muli kong hinalikan ito dahil mukhang nagseselos nga ito.
"Then let's go out on a date, maybe tomorrow?" pagyaya ko. "Matagal-tagal na rin nung huli tayong lumabas."
Matagal ito bago sumagot. Mukhang pinag-isipan pang mabuti.
“Okay,” sa wakas ay sabi nito.
Kinuha ko yung tatlong rosas na pinitas ko kanina sa hardin at iniabot dito. Buti hindi ito nasira nung dambahin ako nung dire wolf.
"As crimson as your eyes. As fiery as you..." wika ko. Hindi nakaligtas sa akin ang bahagyang pagngiti nito.
She's still stiff and holding back her emotions though I understand why she’s like that.
"I love you, Boss..." And this time, I kissed her on the lips.
I smiled when she kissed me back.
...
...
...
"Saan mo nakuha 'to?" tanong ni Arkray. Ngayon ay nakaupo na ako sa swivel chair habang ito ay nakakandong sa akin at nakahilig sa dibdib ko.
"Sa maze garden niyo," sagot ko.
"Aravella will kill you," wika nito. Bat bigla namang napasok si Aravella rito?
"Huh? Why? I didn't do anything to her."
"Meron."
"Ano?"
"This," sagot nito na ang tinutukoy ay yung mga rosas na hawak nito.
"What about that? Anong kinalaman ng bulaklak na 'yan sa kanya?" tanong ko. Hindi ko makaisip ng sagot.
"Alaga niya ang mga rosas na 'to. Lahat ng halaman o bulaklak sa maze garden ay alaga niya at ngayong pumitas ka roon, tiyak na mapapatay ka nun 'pag nalaman niya."
May ganung hobby pala si Aravella. Hindi halata.
"Alam mo bang siya ang nagpagawa ng maze na 'yun nung mga bata pa kami. Doon kami naglalaro kapag tumatakas sa reyalidad... Tas 'yung gitna nung maze ay portal daw papunta sa ibang mundo kung saan naroon ang mahiwagang Quiarrah."
"May mga panahon pala na naging normal ang kabataan niyo. Akala ko ay puro kabrutalan lang," sabi ko.
"Oo pero sandali lang. That's only before our nanny got killed..." sabi nito na biglang naging seryoso.
Hindi ako nakapagsalita kaya namayani ang ilang sandaling katahimikan.
...
"Alam mo ba kung bakit ganito katingkad at kaganda ang pagkapula ng rosas na 'to?" wika nito na bumasag sa katahimikan sa pagitan namin.
"Dahil magaling mag-alaga si Aravella?"
"Liban doon."
"No idea."
"Ganito kaganda at katingkad ang pagkapula nito dahil dugo mismo ang pinandidilig dito. Not just a blood of an animal, but also the blood of a human. Kaya kapag nalaman niyang namitas ka roon. You're dead! Dugo mo na ang susunod na ididilig doon."
Hindi ko alam kung seryoso ito o nananakot lang.
Tumingin ito sa akin at ngumisi. “You look pale... Afraid?”
“Nah.”
...
“Nga pala, ba’t wala akong makitang mga bodyguards mo?”
“Pinag-train ko muna. Pinatakbo ko sila ng limampung beses palibot sa boundary ng lupain namin. Kaya baka bukas o makalawa pa sila makabalik dito.”
“Napakabait mo naman sa mga tauhan mo,” sabi ko.
“Yeah, I’m kind to them. They are supposedly to run a hundred times but I less it by half,” sagot nito.
(=__=)
What I said is sarcastic. Totoo naman pala.
...
Tumunog ang phone nito kaya tumayo ito at sinagot ang tawag. Hindi ko maintindihan ang wikang ginamit nito habang nakikipag-usap.
...
Medyo nainip ako nang tumagal-tumagal ang usapan kaya tumayo ako at nagtingin sa kwarto.
The walls are filled with portraits of the Mafia Lords of Vezallius family. From Arkray's grandfathers up to her. All of them have one thing in common...their blood eyes...
Lumapit ako sa portrait ni Arkray at pinagmasdan ito.
Vincent Arkray Vezallius.
...
Breathtakingly beautiful...
...
Naagaw ang pansin ko ng dalawang katana na nakasabit sa ilalim ng portrait ni Arkray. Ang hawakan nito hanggang talim ay kulay itim maliban sa mga letrang V.A.V na nakaukit sa talim nito. Kulay ginto ang ito o baka ginto talaga. Magkatulad ang mga ito maliban sa disenyo ng hawakan.
Kinuha ko ang isa para lalong mapagmasdan. Hindi ko inasahan na ganun ito kabigat. Muntik ko pa ngang mabitawan. Triple o baka mas higit pa ang bigat nito kesa sa normal na katana.
Iwinasiwas at pinaikot ko ito sa kamay ko. Mas malala ang pinsalang magagawa nito dahil sa bigat. Pero mapapatay muna ako ‘pag ginamit ko ito sa laban. Tss. (-___-)
Ginagamit kaya ito ni Arkray? Malamang.
...
“You’ve finally met Zeus and Hades,” narinig kong wika ni Arkray na ikinalingon ko.Tapos na itong makipag-usap sa phone.
Nahuli kong nakatingin ito sa katana kaya nakuha ko agad ang ibig sabihin nito. Zeus at Hades ang pangalan ng mga katana.
“Cool,” sabi ko. “They’re too heavy for a katana. Are you using these?”
“Yeah. I’m used to its weight. I’m already using it since I was six. It’s a present from Gramps on my sixth birthday,” sagot nito.
Nang mabanggit nito ang Lolo nito ay naalala ko na naman ang nagawa namin ng kakambal ko...
...
Kinuha nito ang katana na nasa kamay ko pati yung isa.
“I miss using this. Alam mo ba kung saan ko huling ginamit ang mga katanang ito?”
Hindi ako sumagot dahil wala naman akong ideya.
“I used these to massacre the Meir...” she said with her usual cold voice. “It’s these that cut their head and throat...chop their body... These katana killed them...”
Dark Conqueror...
...
Lumayo ito ng ilang hakbang saka pinaikot at iwinasiwas ang mga katana.
Napanganga ako. Parang walang kahirap-hirap ito sa ginagawa. She’s really used to it.
Nagulat pa ako nang mabilis itong kumilos papalapit sa akin at tinutukan ako sa leeg.
“I can sense fear in you, Rogue. Are you afraid of me?”
“No,” tipid kong sagot. Kalmado akong nakatitig rito. “How can I fear someone I adore?”
Ngumiti ito pero saglit lang. Bigla itong sumeryoso at mariing tumitig sa akin na parang mabusising binabasa ako.
“Maswerte si Reagan at nakaligtas siya sa akin noon...” seryosong wika nito. “Paano kung napatay ko siya noon, Rogue. Anong gagawin mo?”
Hindi ko inaasahan ang naging tanong nito. Paano nga kaya kung napatay niya si Ate Reagan?
“Tanggap mo ko bilang si Vincent. Tinanggal mo ang galit mo at tinanggap mo ang pagiging Dark Conqueror ko dahil hindi ko napatay noon ang kapatid mo. Pero paano kung napatay ko siya? Itutuloy mo rin ba ang paghihiganti mo?”
...
“I need your answer Rogue...”
...
Nagpasya ako...
“No. I’m not a saint to say that I won’t feel any anger. Maybe I still have that will to take my revenge on you...”
Wala mang emosyong pinapakita ito pero alam kong nasaktan siya sa sinabi ko. Tss.
Ramdam kong dumiin ang talim ng katana sa leeg ko pero hindi ko pinansin kahit na nakaramdam ako ng kirot at pagdaloy ng dugo ko.
“But I doubt if I can kill someone I love...” seryoso at puno ng sinseridad na sagot ko.
Ngumisi ito.
"Sweet..." sarkastikong wika nito. "Napakadaling sabihin ng mga salitang 'yan Rogue. Pero...'yan ba talaga ang gagawin mo kung napatay ko nga siya? At isa pa, baka nakakalimutan mong magkalaban kami ngayon. Isa lang ang pwedeng mabuhay sa amin sa bandang huli. Paano kung patayin ko siya?"
Imbes na sagutin ko ito ay tanong ang ibinalik ko rito.
“Papatayin mo pa rin ba siya kahit alam mong kapatid ko siya?”
Matagal bago ito sumagot.
...
...
“I will kill anyone if I need to...” sagot nito pagdaka.
"Even if it will hurt me?"
Muli itong natahimik.
Napangiti ako.
By looking at her intently, I know that she can't....
"I love you and I always will, Vincent Arkray Vezallius...” puno ng sinseridad na wika ko.
Hindi nakaligtas sa akin ang paglambot ng ekspresyon sa mukha nito nang sambitin ko ang mga katagang 'yun.
Boss...
"Tss!" Inalis nito ang pagkakatutok ng katana sa leeg ko pagkatapos ay tumalikod.
Humakbang ako papalapit dito at niyakap ito mula sa likod.
Kung nahihirapan ako sa sitwasyon namin. Mas lalo ito.
Mas mabuti pa noong wala siyang naalala sa napakagulo niyang buhay. Kung kaya ko lang kumbinsihin si Ate Reagan na hwag ng ituloy ang paghihiganti niya sa mga Vezallius.
“Rogue...”
“Hmm?”
“I can’t promise that I won’t kill anyone...that I won’t kill Reagan. In every war I have...in every battle...my fate will either be I will win or I will die...Kaya ihanda mo ang sarili mo sa mga posibleng mangyari...”
Kumalas ito sa pagkakayakap ko at humarap sa akin.
Parang may gusto paitong sabihin pero hindi maituloy.
...
"Tss! Idiot..." tanging nasambit nito.
Pagkabigay nito ng katana sa akin para ibalik ay tinalikuran na ako nito.
...
“Tell Grae to come at the conference room, we’ll have a meeting,” sabi nito at inihahanda ang laptop.
“Okay.”
“Sumama ka na rin. But don’t wear that stupid attire. Wear a suit. You’re now my personal bodyguard and not Grae’s underling! Tell that red-head. Hwag siyang umangal kung ayaw niyang patayin ko siya,” sabi pa nito na ikinagisi ko.
“Yes Boss!”
“Pero ba’t pati ako kasama? Hindi kaya magalit ang mga kapatid mo? Isa pa, hindi nila pwedeng malaman ang tunay kong pagkatao,” sabi ko.
“Pagdating sa Mafia, ako ang nasusunod at ako lang ang masusunod,” mariing sagot nito.
“So the meeting will be about the mafia...”
“Yeah,” pagkompirma nito.
***
Vincent’s POV
Tss.
I shouldn’t ask Rogue about that thing!
Napakahirap na ng sitwasyon nito pero pinapili ko pa rin siya kung sino sa amin ni Reagan ang pipiliin niya.
We’re both dear to him and it’s hard for him to choose.
Bloody hell!!!
Tss! Let’s just be prepared to any possibilities...
The war will begin soon...
Will I win? Or die...
...
...
...
I will live...for Rogue...
...and for him...
I smile as I touch my abdomen...
***
Third Person’s POV
“The members of Tartaros have been gathered. The war will begin soon,” walang paligoy-ligoy at walang halong biro na sabi ni Vincent na ikinabigla at ikina-excite ng mga naroon sa loob ng silid. Pero naroon din ang pangamba.
"I think that the Rivierre already knew this so we better plan the soonest possible time. Malamang ay naghahanda na rin sila," sabi pa nito. Nanatiling tahimik ang mga kasama nito sa loob na para bang nahulog sa malalim na pag-iisip.
"For the mafia units leader," wika ni Vincent at matamang tiningnan bawat isa ang mga namamahala sa mafia units ng Vezallius sa buong Europa. "Secure your areas and make sure your men are ready for any attack," pagbibigay nito ng instruksyon. Tumango naman ang mga tauhan.
Pagkatapos ay bumaling naman ito kay Arkand. "The Gloucester is yours. I guess you already knew what to do. Double or triple your men and defense there. I want zero casualties in that area."
Tumango lang din si Arkand sa kapatid bilang tugon.
"Grae..."
Napapiksi si Grae nang marinig ang pangalan.
"It seems your mind is wandering somewhere..." sabi ni Vincent na bahagyang nakataas ang kilay.
"Sorry," tanging nasambit ni Grae.
"Tss," Vincent. "Anyway, send your forces here. Ninjas will be very useful. I will also talk to your Dad regarding this matter."
"Affirmative," sagot ni Grae.
"Good, we'll take care of the attacks," wika ni Vincent at palihim na sinulyapan si Rogue na nasa gilid kasama ang ilang bodyguards nito. Tulad ng sinabi ni Vincent ay naka-suit ito at nakamask na tumatakip sa kalahati ng mukha nito.
"I'll take care of Tartaros since I'm the only one who can handle them. Tomorrow I’ll be meeting them," Vincent.
"Why not now?" tanong ni Aravella sa kapatid. "Isinama mo na rin sana sila rito," mungkahi ni Aravella.
"Nah. This meeting is somehow confidential and I still don't give them my trust. Plus, they may cause ruckus here. Ayokong patayin sila ng ganito kaaga lalo pa't hindi ko pa sila napapakinabangan..." sagot nito.
...
Tumagal pa ng halos dalawang oras ang pag-uusap nila tungkol sa mga plano at sa mga maaring gawing hakbang ng mga Rivierre. Masyado naging mabusisi ang bawat hakbang at wala silang pinaligtas na anumang detalye.
***
“War with Rivierre...cool!” nagniningning ang mga matang wika ni Grae pagkatapos ng pagpupulong.
“Warfreak,” sambit ni Rogue.
“What will you gonna do now, Mr. Elric?” tanong ni Grae na may mapang-asar na ngisi.
“The right thing to do...”
“Wish you luck, buddy! Hope that “right” thing will save you!”
...
“Siyanga pala, bakit sa Gloucester ang sentro ng depensa ng Vezallius at hindi rito?” tanong ni Rogue.
“Because it’s their...” sagot ni Grae at idiniin ang hintuturo sa gitna ng dibdib ni Rogue. “...heart...”
Rogue’s POV
‘I thought the laboratory and factory are in Venice, Italy,’ sa isip-isip ni Rogue.
Kung babalikan ko ang mga researches ko dati, walang anumang property o kung anuman ang mga Vezallius sa Gloucester. Pero bakit doon nilagay ni Arkray ang lakas ng depensa ng mafia?
Ang mga kanina bang napag-usapan ang talagang plano ni Arkray? Kung ito ay para linlangin ang mga Rivierre, malabo. I don’t think it’s that way...
Tss.
I feel uneasy. There’s something that I don’t understand.
What are you up to, Boss?
...
...
...
“This is the first time I see you here. Who are you?”
Naputol ang pag-iisip ko nang marinig ko ang tinig.
Napatingin ako sa paligid.
Arkand...
Lucky, we’re the only ones in this corridor.
“I’m Master Vincent’s new bodygua---“
Bigla ko nitong hinablot sa kwelyo saka malakas na ibinalya sa pader.
Ugh!
Muli ako nitong hinablot sa kwelyo at marahas na itinayo.
Tss! What the f*** is his problem?!
Mabilis ko itong sinipa sa tagiliran kaya nakawala ako. Pero parang wala man lang epekto ang ginawa ko rito.
“How is she?” biglang tanong nito.
“She’s already in her room,” sagot ko.
“I’m not asking about Vincent,” seryosong sabi nito dahilan para mapaisip ako.
Kung hindi si Vincent, sino ang tinutukoy nito?
“How is Reagan, Rogue Elric?” walang paligoy-ligoy na wika nito na sobrang ikinabigla ko.
Hindi ako nakapagsalita. Paano nito nalaman?
“Hindi na importante kung paano ko nalaman. Sagutin mo ang tanong ko kung gusto mong manatili pa rito,” sabi pa nito na parang nababasa ang nasa isip ko.
“She’s okay,” sagot ko.
Sa ngayon ay nananahimik ito. Wala pa itong ginawang hakbang sa nais nitong paghihiganti kay Vincent. Kung may mga pinaplano man ito, hindi ko alam. Kahit si Rage ay hindi rin alam. Kung mga plano o transaksiyon pa ito sa mga Rivierre, hindi namin masabi. Masyado itong nag-lie low ngayon.
Hindi na ito muling nagtanong pa. Narinig ko na lamang ang buntong-hininga nito bago umalis.
...
He still loves my sister...
***
Samantala...
Aranea’s POV
Ilang segundo muna ang pinalipas ko bago kumatok sa opisina ni Ate Aravella. Alam na nila ang ginawa kong paglilihim kay Vinci at kinakabahan ako. Hindi kaya dahil dito kaya niya ako pinatawag?
...
*Tok! Tok! Tok!
“Come in,” dinig ko. Huminga muna ako ng malalim bago pumasok.
Nakita ko itong nakatayo sa tabi ng bintana at nakatanaw sa labas. Lumingon ito nang maramdaman ang presensiya ko.
“Ate gusto mo raw akong makausa----“
*Pak!
*Pak!
Hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil sa mag-asawang sampal na inabot ko kay Ate Aravella.
May pagtatanong akong tumitig sa kanya habang hawak ang pisngi ko. Hindi ito nagsalita sa halip ay may inihagis ito sa akin.
Mga litrato?
Dinampot ko iyon isa-isa at gayon na lamang ang panlalamig at takot na gumapang sa akin.
Alam na niya? Paano?
Isa lang ang taong naiisip ko...
...Reagan Elric!
Then pinarinig pa sa akin ni Ate Aravella ang nasa tape recorder.
“Five hundred million dollars. Kill Gustave Vezallius and Artemis Vezallius. Take it or leave it...”
F*ck!!!
“Sabihin mong hindi totoo ‘yan Aranea!” Base sa tono ng pananalita nito, sobrang galit ito, nagpipigil lang. “Sabihin mong gawa-gawa lang ni Reagan ang mga ‘yan!”
So si Reagan nga ang may kagagawan nito.
Naikuyom ko ang kamay ko.
That b*tch!
Pero bago siya, kailangan ko munang harapin ang galit ng kapatid ko.
“Answer me Aranea!!!”
...
“Of course not! I can’t do that to Gramps and Ate Artemis!” sa wakas ay nasabi ko. “Mas maniniwala ka pa ba sa mga kasinungalingan ni Reagan? Ginawa lang niya ‘yan para magkasira tayo! Gusto niyang mag-away-away tayo para mas mapadali ang pagpapabagsak niya sa atin!” sigaw ko at marahas na inilapag ang mga litrato sa table nito.
Muli akong nakatanggap ng sampal galing dito.
"Kay Reagan hindi, pero sa mga ito," sabi nito na tinutukoy ang mga larawan. "I don't think so..."
"It's fraud! Have you ever checked if these pictures are real and not edited?!" sabi ko na pilit pinakakalma ang tinig ko pero ‘di ko magawa. “And goodness! There are already too many ways to imitate anyone’s voice! Trust me, that voice record isn’t real!”
Hindi ito nagsalita. Matalim lang itong nakatingin sa akin.
"Hindi ko magagawa 'yon! Believe me! I never killed Gramps and Ate Artemis! Kung may nagawa man ako, 'yun ay ang paglilihim at pagtatago kay Vinci sa Pilipinas noong mga panahong wala siyang maalala!" paliwanag ko pa pero mukhang hindi ito kumbinsido.
Tss!
“Just be sure that what are you saying are all true or else---“
“Or else what? You’re gonna kill me?!” matapang na sabi ko.
“If I need to...” she said through gritted teeth.
Nilabanan ko ang mga titig nito sa akin.
“I’m not afraid Aravella. Kill me if you can...”
Pagkatapos kong sabihin ang mga katagang ‘yun ay tinalikuran ko na ito.
Pabalabag kong isinara ang pinto paglabas ko.
D*mn it!
I need to do something!
Hindi pwedeng tumunganga lang ako. Mahirap na kung umabot pa 'to kay Vinci.
Aravella’s POV
Marahas kong nasuntok ang salamin dahil sa sobrang galit ko. O dahil sa sobrang frustration ko sa mga nangyayari.
Tss! Sumasabay pa si Aranea!
Napaupo ako sa swivel chair. Tss.
Hindi ko pansin ang sakit ng nagdurugo kong kamay. Mas nangingibabaw ang galit na nararamdaman ko ngayon. Sa mga Rivierre, kay Reagan...sa nangyayari sa aming magkakapatid.
Vincent's bloodiness and the mafia war! Arkand and his obession to the f*ck*n b*tch Reagan! And now, Aranea!!! Ugh!!!
F*ck!!!
Sumasakit ang ulo ko!!!
Sumandal ako at minasahe ang sentido ko. Tss.
...
...
...
"What's with that drama? You seem so stressed!" narinig kong sabi ni Vincent na medyo ikinagulat ko.
Hindi ito sumasadya sa akin. Kadalasan ay ako ang pinapatawag nito liban na lang kung importante o gusto lang nitong maglakad-lakad.
"Don't you know how to knock?!" paangil na wika ko.
"I knocked but you're too busy to notice," sabi nito.
Nakita nito ang basag na salamin tapos ay nalipat ang tingin nito sa kamay ko.
Napangisi ito, “You should’ve called me. You wan it to be bloodier? ‘Gonna chop that!”
Bahagya kong inilayo ang kamay ko rito. “Don’t dare! I’m gonna kill you first!”
“Kill joy!”
“Tss! Ano ba kasi ang ipinunta mo rito?” tanong ko.
“Samahan mo ‘ko,” sagot nito.
Huh? Hindi ba dapat ang sabihin nito ay, ‘Sasama ka sa akin!’
Bigla akong nanibago rito. This spoiled brat who used to do things on her own?! Nagpapasama?!
Honestly, nitong mga nakaraang araw napansin kong medyo lumambot ito...o bumait. Hindi na siya tulad ng dati na masyadong stiff at walang emosyong pinapakita.
And I can say that she’s blooming---
Oh my! Biglang nanlaki ang mga mata ko sa realisasyon.
Napataas naman ang kilay nito habang nakatingin sa akin.
It’s started on that night! When she met the b*tch brother, Rogue who probably Gramps and Artemis killer!
Is she really in love with that guy?! Even with Alexei, I never saw her like this!
“What?!” she asked coldly.
“Nah,” sagot ko at binigyan ng mapang-asar na ngisi dahilan para magsalubong ang mga kilay nito.
Trust me, bubunot na ‘yan ng baril at itututok sa akin kapag ipinagpatuloy ko pa ito.
“Stop teasing me...” she said more as an order.
Itinaas ko ang dalawang kamay ko tanda ng pagsuko. “Fine Empress!” sabi ko pero hindi pa rin mawala ang ngisi ko.
“Tss!”
“Saan ka ba pupunta at gusto mong magpasama?” tanong ko para maiba ang usapan.
“I’ll be meeting the members of Tartaros at Guile Island tomorrow. I want you to come with me.”
Pumayag naman ako. Tinanong ko ito pero tiningnan lang ako ng masama bilang sagot. Tss.
...
Bigla akong kinabahan ng mapadako ang tingin nito sa table ko.
F*ck!
Huli na para makuha ko ang mga litratong na nakapatong doon.
“What is this---?” turan nito habang inisa-isa ang mga larawan. “Bloody hell...”
Napalunok ako ng tingnan ako nito ng masama. This time she’s bloody serious.
“What’s the meaning of this?”
“A-As you can see. Aranea and the Elric assassins Rogue and Rage...” Hindi ko alam kung sasabihin ko ba o hindi. Crap! “Pinadala ni Reagan ang mga ‘yan. One of her stupid moves of ruining the Vezalliuses.”
“Anong transaksiyon ang nangyari rito? Meron ba akong hindi nalalaman?”
Hindi ako nakasagot. Ayokong sabihin kay Vincent hindi lang dahil sa ayokong dagdagan ang problema niya kundi ayokong lalong kaming magkagulong magkakapatid.
I know what Vincent is capable of. She can kill anyone...even her own blood!
She saw the recorder and plays it.
Nabitawan nito ang parato pagkatapos.
“What the f*ck is the meaning of that?!” sigaw nito.
Huminga ako ng malalim. “Nakakabigla hindi ba? Gagawin ni Reagan ang lahat para mapabagsak tayo kahit ang mag-imbento ng kung anu-ano...”
“The Meir killed them...” halos pabulong na wika nito.
“Yeah, it’s the Meir that killed Gramps and Artemis...Maybe it’s just some enemy of Aranea she wanted to assassinate. Kaya hwag mong masyadong intindihin ang bagay na ‘to. ”
Sinuklay nito pataas ang buhok at huminga ng malalim para pakalmahin ang sarili. I know deep inside she wanted to burst out and kill Reagan...or the other way round...
“Ayusin mo ang bagay na ‘yan Aravella. I don’t want to hear that bloody sh*t again!” seryoso at may diin ang bawat katagang wika nito.
Galit ito. Sobra. Mas matingkad ang pagkapula ng mga mata nito kesa kanina bilang patunay.
“Don’t let me do my thing, Aravella!”
***
Guile Island...
Vincent’s POV
Pagkababa namin ng private plane ay sinalubong kaagad kami ng mga butlers.
Hindi ko pinansin ang pagbati ng mga ito. Sa halip aay inilibot ko ang paningin ko sa isla at sa magarang mansyon na nasa harap namin. Wala pa ring pinagbago.
Binalingan ko ang butler, “Are they all here?” tanong ko na ang tinutukoy ay ang mga miyembro ng Tartaros.
Labingtatlo lahat ang Tartaros pero bawat isa ay may sariling mga grupo at tauhan. They’re enough to battle with Rivierre’s Cipher Pol.
“Yes Empress. They’re all waiting for you at the hall,” magalang na sagot nito at iginiya kami papasok.
“It’s been years before I’d been here,” I heard Aravella said. “I miss this place. This is perfect for a vacation, right Vin?”
“Think of that bloody vacation after I wipe out all the Rivierre up to their last bloodline!” pambabara ko rito.
“Tss!” Napairap na lang ito sa ginawa ko.
Napasulyap ako kay Rogue na nasa ‘di kalayuan kasama ang iba kong bodyguards. Nakatingin din ito sa akin. Hindi ko maiwasang maalala ang mga nalaman ko tungkol rito at kay Aranea kapag nakikita ko ito. Pero pilit ko iyong iwinawaksi sa isipan ko. I don’t want to be paranoid with bloody lies... I don’t want to ruin what we have now especially on my condition.
Everything is fine with our relationship only that we can’t expose it on public...not yet...
Napansin kong may pasekreto itong sinabi. Nabasa ko ang buka ng bibig nito kaya naintindihan ko ang nais nitong sabihin.
‘I love you’
Ibinaling ko na ang tingin at atensyon ko. Ni hindi ako nagpakita ng anumang emosyon.
Pero lihim akong napangiti.
‘I love you too, Pirate... I can’t wait for the day to tell my greatest gift for you...’
Maybe after this chaos is over...
***
“We’re here, Empress,” sabi nung butler nang matapat kami sa double door.
Bubuksan na sana nito ang pinto pero pinigil ko.
“All of you, step aside,” wika ko.
Magtatanong sana si Aravella kung bakit pero inunahan ko na, “Shut up! Just do it if you don’t wanna die!”
Agad naman itong sumunod pati ‘yung iba.
Nang ako na lang ang naiwan sa harap ng pinto ay binuksan ko na ‘yon at inihanda ang sarili ko.
The Tartaros has a bloody way of saying hello.
...
At tulad nga ng inaasahan ko, pagkabukas ko pa lang ng pintuan ay inulan na ako ng atake.
Daggers, shurikens, gunshots...
Agad kong iniwasan ang mga ‘yun nang nanatili sa kinatatayuan ko. Hinuli ko sa ere ang isang punyal at ginamit ‘yun para sanggain ang mga parating na atake.
Nang matapos ang atake nila ay ako naman ang umatake. Mabilis kong ibinato ang punyal at natamaan ang taong nasa sentro ng kwarto.
Tuluyan akong pumasok at bumungad sa akin ang mga nakangising Tartaros.
Bumangon ang lalaking natamaan ko kanina na kagat-kagat ang punyal na ibinato ko rito. May nakita akong bahid ng dugo sa gilid ng bibig nito.
“As expected from the Mafia Empress,” nakangising wika nito at pinahid ang dugo sa bibig.
Nakita ko ang kwintas na suot nito
That silver cross...the leader of Tartaros...
“Brix Austen,” banggit ko sa pangalan nito.
Bahagya itong yumukod maging ‘yung iba.
Tiningnan ko ang mga ito isa-isa. Halos ka-edad ko lang ang mga ito. Kung mas matanda man, mga tatlo o apat na taon lang siguro.
They’re elite fighters who came from the different parts of the world. They’re strength, wit and fighting styles are exemptional though I defeated all of them.
Nung una ay nahihirapan pa akong pasunurin ang mga ito lalo na si Brix pero nang malaman nilang ako ang lumipol sa buong angkan ng Meir ay naging maamong tupa rin ang mga ito sa akin liban kay Liam. Palaban pero tumitiklop din sa akin.
I intently look at them and I can feel their strong aura, their will to fight, their bloodllust.
They’ve gotten stronger...but still not enough to defeat me.
“Are we gonna attack already?” tanong sa akin ng nag-iisang babae ng Tartaros.
“Liam Simons...” anas ko.
She made a wide grin. “Glad you still remember, Blood!”
Honestly hindi ko matandaan ang pangalan ng mga ito. Tiningnan ko lang ang mga profile ng mga ito habang nasa plane kanina.
“Not too soon Liam, just save your bloodlust a little longer,” I said coldly.
“Why?!” she raised her voice. “I already want to attack and kill---“
“Attack now and you’ll die! Go ahead!” I said giving her a deadly look.
“Hahaha! Chill ladies!” sabi ni Brix na pumagitna sa amin. Inakbayan pa nito si Liam para pakalmahin.
Tss!
Stubborn like Grae!
Mabuti na lang at wala ang babaing ‘yun ngayon kundi dumagdag pa ‘yon. Pinabalik ko muna ito sa Japan para asikasuhin ang pinapagawa ko rito.
Anyway, ipinakilala ko ang Tartaros kay Aravella at sa iba.
“Hwag niyong gagalawin ang mga taong ‘to kundi malilintikan kayo sa akin,” paalala ko sa Tartaros.
Tumango naman ang mga ito.
Binalingan ko si Aravella. “Iwan niyo muna kami rito. I need to talk to them in private.”
Pagkaalis ng mga ito ay sinenyasan ko si Brix na isara at i-lock ang pinto. Tapos ay umupo ako sa gitna ng Tartaros, kung saan nakapwesto si Brix kanina.
“As you already knew, Rivierre Mafia and their allies is our enemy and they have the Cipher Pol,” panimula ko.
“Exciting Blood!” komento ni Brix. Sinamaan ko ito ng tingin para manahimik.
Hindi ko na ipinaliwanag ang Cipher Pol dahil alam kong alam nila kung sino at kung ano ang mga ito.
“Now, I want you to obliterate the Cipher Pol. If you can penetrate them and destroy their system, do it. Kill them in the bloodiest way!”
“That’s what I like about you, Blood...bloody!” sabi ni Liam na tuwang-tuwa.
Tss.
“I’ll leave the details to you Brix. Kayo na ang bahala sa diskarte niyo kung paano niyo gagawin ang pag-atake. Though let me know about your plan before you execute it,” wika ko.
“I’ll give you one week to plan it,” dagdag ko pa.
“Then after we obliterate the Cipher Pol, what’s next?” tanong ni Liam.
Napataas ang kilay ko.” Hindi niyo pa nga nagagawa ang inuutos ko ay nagtatanong ka na kung ano ang susunod.”
“We just wanna know.”
Tss!
“As of now, there’s none. Sa ngayon gusto ko lang maalis sa landas ko ang Cipher Pol habang pinapakiramdaman ko pa ang Rivierre. As of now they’re dormant not because they don’t have any plans against us. I have intuition that they are planning something...they’re preparing for something big. Mahirap magpadalos-dalos sa pagsugod.”
“I agree,” sang-ayon ni Brix. “Knowing that you killed their heiress Victoire, hindi nila ‘yun palalampasin. They’ll do everything kill you, Blood!”
“Exactly...” wika ko.
“Masyado ka atang cautious ngayon, Blood,” puna ni Liam.
“Gusto ko lang planuhing mabuti ang lahat,” sagot ko.
But she’s right. I’m being cautious. Kung nanaiisin ko, kaya kong itulad ang mga Rivierre sa sinapit ng mga Meir. Pero mahirap na, Rivierre is bigger and stronger than the Meir. At mabuti sana kung buhay ko lang masasakripisyo pero hindi...
His life will also be in danger and I don’t want that to happen...
Kung kakayanin, hwag na sanang umabot pa kung saan kelangan kong lumaban at makipagpatayan...
“So that’s it, we’ll take care of the Cipher Pol and leave the rest to you, right Blood?” Brix.
“Yeah.”
I can see the excitement in their eyes. That’s right Tartaros. Have the urge to kill!
Now, Cipher Pol will no longer be a problem.
***
“What do you think about them?” tanong ko kay Aravella habang nasa verandah kami at pinagmamasdan sa ang Tartaros na nag-i-sparring sa baba.
Sumimsim ito ng alak bago sumagot.
“Warfreaks,” maikling sagot nito.
“Yeah.” Ngayon pa lang ay nakikinita ko na ang mangyayari sa sagupaan ng dalawang grupo.
I grinned. Cipher Pol will be in very bad shape.
“Kaya mo ba ako isinama ay para lang ba malaman kung ano ang opinyon ko sa mga ‘yan?” nakasimangot na tanong ni Aravella sa akin.
“Oo,” sagot ko na lalong ikinasimangot nito.
“You blood---“
“Yeah, I’m Blood. I already knew it!” I said rollin’ my eyes.
Nanggagalaiti ito pero tinawanan ko lang.
“Pasalamat ka at isinama kita rito. Kahit papaano ay nalayo ka sa magulong siyudad kahit sandali . Sometimes you need to take a break...and get a boyfriend Sis! I don’t want an old maiden in the family,” sabi ko.
“Old maiden!” sigaw ni Aravella na biglang napalingon sa akin. “Vincent I’m only 25!
“Yeah 25. Old!”
“Old compare to you! I’m still young and still have a lot of time to enjoy the life of being single!”
Nagkibit-balikat ako. Hindi na ako nakipag-argumento.
I don’t want to have an argument with a tipsy lady.
“Maglalakad-lakad muna ako sa mansiyon dahil baka wala na akong oras gawin ‘yun bukas,” sabi ko. Bukas kasi ng umaga ay babalik na kami.
“Go ahead,” wika ni Aravella na mukhang tinablan sa sinabi ko.
Napangisi ako. ‘Old maiden’
...
“You, come with me,” malamig kong sabi kay Rogue na kasama ang ibang bodyguards pagkalabas ko.
Naglakad ako palayo at sumunod naman ito.
...
...
“Where are we going,” tanong nito nung kami na lang.
“Around the mansion,” sagot ko.
Rogue’s POV
The Vezallius is really rich. I can tell it as we tour around the mansion.
...
Napasulyap ako kay Arkray. Seryoso ito at tahimik na naglalakad.
Kanina pa kami walang imik. Hindi na ako nakatiis at hinawakan ko ang kamay nito.
Hindi ito umimik at hinayaan lang ako.
...
“Boss...”
“Hmm...”
Bigla itong huminto. Akala ko ay may sasabihin sa akin pero wala pala.
“I think it’s here...” anas nito.
Binuksan nito ang pinto at pumasok. Sumunod naman ako.
Isang library ang napasok namin.
“Anong meron dito?” tanong ko.
Hindi ako nito sinagot sa halip ay sinipat ang mga bookshelf.
Ako nama’y nagtingin na lang doon ng mga nakadisplay na antiques sa lamesa.
...
Napalingon ako nang makarinig ng ingay na parang may nagbukas na kung ano. Nakita ko na lamang na naiba na ang ayos ng bookshelf at may pinto malapit dito.
Napasipol ako. Secret rooms...
Sinundan ko si Arkray nang pumasok ito. Akala ko ay isang kwarto na ang bubungaran ko pero hindi pala. Isang paikot at napakakitid na hagdan pababa na sakto lang ang dalawang tao. Medyo mahaba-haba ang binaybay namin pero ayos lang dahil napakaganda ng silid na dinatnan namin.
I can’t believe that there’s this kind of place underground.
Napakalaki at napaka-elegante ng silid na ‘to. Pero ang mas nakakamangha ay may bukal at maliit na talon na nasa bandang dulo.
“I miss this place...” narinig kong sabi ni Arkray. Hindi maikakaila ang saya at pagkamangha sa mukha at boses nito. “Dito sa islang ito kami minsan nagbabakasyon. At dito sa lugar na ‘to kaming apat nagpupunta kapag tumatakas kay Lolo at Artemis. This is our paradise underground...”
“Kayong apat?”
“Oo. Ako, si Aranea pati si Arkand at Aravella.”
Napatango lang ako.
May masayang alaala ito nung kabataan pa nito...silang magkakapatid. Hindi puro ang kasamaan nila.
Like me, we’re just forced to be cruel...to be monsters who don’t value human life...
I promise, kapag natapos ang gulong ito, pipilitin kong lumayo kami ni Arkray at bumuo ng bagong buhay...
“Malalim ata ang iniisip mo,” nakangiting wika nito. Hindi ko namalayang nasa harap ko na ito at nakatitig sa akin.
“I miss that smile,” anas ko. Marahan kong hinaplos ang pisngi nito. “You should smile often.”
Marahan itong tumawa, “I can’t. Baka akalain nila sinasapian ako. At saka ayaw mo nun, ikaw lang ang nakakakita nito.”
“You have a point.”
“Pirate...”
“Hmm...” Tinanggal nito ang maskarang suot ko.
“Don’t leave me again...Always stay by my side,” paglalambing nito.
Natawa ako sa inasal nito na parang batang ayaw maiwang mag-isa.
“Ba’t ka natatawa?”
Hindi ko ito sinagot sa halip ay hinapit ko ito papalapit sa akin at dinampian ng halik sa noo.
I look intently at her crimson eyes, “Whatever happens, I won’t leave you. I will always stay by your side... s your pirate, as your underling, as your bodyguard, as your slave, as your boyfriend, as your husband...as your man...” I said full of sincerity. “And whatever happens, always remember that. I’ll give up everything just to be with you, I will always love you Vincent Arkray Vezallius even you’re the most evil person in this world.”
“I love you too, Rogue Elric...” At last, I heard those words from her... “You’re the only person who matters to me most...”
And we both chuckled.
...
Ugh! Sinuntok na naman ako nito sa sikmura. Tss. Ganito ba talaga siya kapag natutuwa? Nanununtok?
Sapo ang tiyan ay lumapit ako rito sa gilid ng bukal. Ninakawan ko ito ng halik bilang ganti.
“Take off your shoes,” sabi nito. Gusto rin nitong ilublob ko ang mga paa ko sa tubig tulad ng ginagawa nito.
“It’s warm,” sabi ko. Masarap sa pakiramdam ang tubig dahil mainit pero hindi naman ‘yung tipong nakakalapnos ng balat. ‘Yung tama lang.
Tingin ko’y konektado ito sa labas. Hindi na nakapagtataka dahil nasa likod lang ng bundok ang mansyong ito.
Humilig si Arkray sa balikat ko.
“I miss Mom... I miss Mika... I miss Myles...Hugo...Stefi...”
“D’you wanna see them?”
“After all the trouble, I guess. Being with you is already enough for me right now.”
“Why not now? I’m sure they also miss you very badly especially Tita Eliza. Just give them a visit. You’re the Mafia Empress so you can do whatever you want.”
“It’s the other way round, Rogue. I’m the Mafia Empress that’s why I can’t do what I want. There are things we need to consider. You know what I mean Rogue. It’s also for their own safety,” paliwanag nito. “Masyado pang magulo. Baka madamay pa sila kung magkaroon ako ng koneksyon sa kanila ngayon.”
Napabuntung-hininga ako.
At the young age, she already carries the responsibility and the burden of a Mafia Lord. Kaya hindi na nakapagtataka kung ganito ito katigas ngayon. Hindi ko rin ito masisisi kung bakit ito naging Blood-eyed Demon...
Niyakap ko ito at hinalikan sa ulo.
I want her to feel that someone loves her...that someone cares and protects her...
“Pirate...”
“Yes?”
“Can I lose myself a bit? Can I be weak right now?”
“You can be what you want to be now, Boss. Andito lang ako...” Hinigpitan ko ang yakap ko rito at marahang hinaplos ang likod nito. Ito nama’y humilig sa dibdib ko at pumikit.
“Thank you...” she uttered.
...
“Pirate...”
“Hmm?”
“If we’re going to have a child, do you want it to be a boy or a girl?”biglang tanong nito. Napangiti ako sa sinabi nito. Sobrang saya ko siguro ‘pag nangyari ‘yun.
“Hmm...” Napaisip ako. “What about a twin? Girl and boy?”
Natawa ito. “Gusto mo ata akong pahirapan.”
“Hindi naman...”
“Anong ipapangalan natin? Anong gusto mo?”
“Kung makuha nila kulay pulang mga mata mo, isusunod siya sa pangalan mo tulad ng tradisyon ng angkan niyo.”
“Paano kung hindi?”
“Hmm... I can’t think of any names. Pag-iisipan ko pa.”
“I’m excited for little Rogue and Arky...” turan nito.
“Ako rin. Ako siguro ang magiging pinakamasaya sa lahat ‘pag dumating ang araw na ‘yun! Tas bubuo tayo ng gang!”
“Baliw!” natatawang sabi nito.
Sa totoo lang, ngayon pa lang ay napakasaya ko na dahil nakikita ko itong masaya, nakangiti at tumatawa. Sana laging ganito...
...
“Pirate...”
“Oh?”
“Kiss me...”
I do what she ordered me to do.
...
“Pirate...”
“Hmm?”
“Say you love me...”
“I love you...”
“Again.”
“I love you...”
“And again.”
(=_____=)
“Okay Boss, I love you a million times!”
“Kiss me again...”
I give her a smack.
...
“Pirate...”
“Hmm? What is it again?”
Tumitig ito sa akin. Matagal bago ito magsalita.
...
...
...
And then...
She gave me a peck on the lips and whispered, “Pirate, make love to me as if this is the last night that we’ll be together...”
***
After two weeks...
Third Person’s POV
“Hi Blood!” bungad ni Brix.
Binalak nitong nakawan ng halik si Vincent sa pisngi pero bago pa man makasayad ang mga labi nito ay naunahan na ito ni Vincent. Kung hindi naging mabilis ang pag-iwas ni Brix ay tiyak na natamaan na ito ng atake ni Vincent.
“Whoa!” Brix.
Matalim ang tinging ipinukol dito. “Ulitin mo pa’t tutuluyan ko nang putulin ‘yang nguso mo,” wika nito at itinusok ang punyal sa lamesa.
Samantala, akmang susugurin ni Rogue si Brix pero sinenyasan ni Vincent na tumigil.
“Sorry Blood. Hindi na mauulit,” wika ni Brix na may pilyong ngiti.
Hindi pinansin ni Vincent ang sinabi nito. Tumalikod ito at tinanaw ang labas ng glass wall. Nasa pinakamataas na palapag sila ng Vezallius Empire, ang pinaksentro ng mga negosyo maging ang ibang transaksiyon ng mafia. Dito rin ang pinakaopisina ni Vincent.
“I told you to report to me after one week,” Vincent said coldly.
“Our apology. May nangyari kasing hindi namin inaasahan. May natuklasan kami sa Cipher Pol. Kailangan muna naming makasiguro bago ipaalam sa ‘yo,” wika ni Brix na biglang naging seryoso.
“Ano ‘yun?”
“Ginagamit nila ang resources at connections nila sa world government para tulungan ang mga Rivierre. Kaya may access na rin ang Rivierre sa top secrets at informations ng world government.”
Marahas na napalingon si Vincent pagkarinig nito.
“At isang pang natuklasan namin ay...” matiim nitong tiningnan si Vincent. “They’re creating substances like Rytox and the like. And mostly, we learned that they’re planning to build and make nuclear weapons with the help of the world government. It’s a big advantage to them kapag naisakatuparan ‘yun, Blood.”
“Bloody hell...” turan ni Vincent pero napangisi pagdaka.
“World government huh?! Let’s see if they can take me down...”
“We can still stop them, Blood.”
“You should. That’s why you’re here! Take down the Cipher Pol and cut the connections of the mafia to the world government!”
“Yes.”
“I want them dead the soonest possible time, Brix!”
“Don’t worry Blood. We’ll do what you said.”
“Brix is right, Blood. Leave it to us. You have nothing to worry about,” sabat ni Liam na kanina’y tahimik lang. “By the way, I just got the info where this Clahadok Myles is.”
“What?!” naibulalas ni Vincent dahil sa pagkabigla nang marinig ang pangalang nabanggit. Kahit si Rogue ay nabigla rin.
“The scientist Clahadol Myles VI. Siya ang nakontrata ng Rivierre para isakatuparan ang mga balak nila. Alam niya ang mga formula at hawak din niya ang mga blueprint ng mga nuclear weapon na nais likhain ng Rivierre,” sagot ni Brix.
“And all we need to do is to kill that man, get the formula and the blueprints---“ Liam.
“No!!!” sigaw ni Vincent. Nabigla sila nang magtaas ito ng boses.
“You will not kill him, rather, bring him to me!” matigas na utos nito sa Tartaros. “Now!”
“But---“ Hindi na natapos ni Liam ang sasabihin dahil binato ito ng punyal ni Vincent. Dinaplisan lang ito sa leeg.
“No buts...” seryosong wika ni Vincent.
Hindi na nagreact ang Tartaros. Alam nilang kapag ganito na si Vincent, kailangan na nilang sundin ang utos nito ng walang pasubali. Hindi na nila ito madadaan sa biro o anumang usapan. Hindi ito mangingiming pumatay ito kapag hindi nasunod ang utos.
“Masusunod, Empress,” halos sabay na wika ni Brix at Liam.
Pagkatapos ay umalis na ang Tartaros ang tinungo kung nasaan man si Clahadol Myles VI.
***
Pabagsak na napaupo sa sofa si Vincent. Lumapit dito si Rogue at hinalikan ito sa ulo.
“I never expected this. Tss!” turan ni Vincent.
“I don’t like that Brix!” turan ni Rogue na hindi maikubli ang inis.
“Isantabi mo muna ‘yang selos mo Rogue. Mas marami tayong bagay na dapat intindihin. I have a bad feeling about this!”
Kinuha ni Vincent ang cellphone at tinawagan si Grae na nasa Japan.
“Where are you now, red-head?” bungad kaagad ni Vincent.
“Still at my mansion, Blood. Don’t worry, I’m gonna pack my things and be back there right away!” sagot ni Grae sa kabilang linya.
“No. Hwag ka munang bumalik dito. Magdala ka ng mga tauhan mo at agad kang magtungo sa Pilipinas!”
“Eh? Bakit? Anong gagawin ko dun?”
“Pumunta ka kay Myles. Bantayan mo siya dun,”
“Ha? Bakit?Ba’t bigla namang napasok dito si Myles?”
“Hwag ka ng maraming tanong! Sundin mo na lang. Update me when you’re already in the Philippines! Ciao!”
Hindi na binigyan pa ng pagkakataon ni Vincent si Grae na makasagot dahil pinatayan na agad niya ito.
“Bloody hell! Tss!”
***
Samantala...
Third Person’s POV
“Hey Vic, wala ka bang ipapagawa sa amin?” nababagot na tanong ni Emlir.
“Wala pa sa ngayon. Nariyan naman ang Cipher Pol kaya wala pang dapat ikabahala,” sagot ni Victoire habang nakaharap sa salamin at pinagmamasdan ang sarili. Kakatanggal lang ng mga benda nito sa mukha at katawan. Magaling na ang mga sugat nito pero naroon pa rin ang bakas lalo na sa mukha nito. Halos kalahati kasi ng mukha nito ay nasunog.
“D*mn that Blood-eyed b*tch for doing this to me!” puno ng poot na wika nito. “Kapag nagkaharap kami, sisguraduhin kong mas malala pa ang aabutin niya rito!”
“Make it so soon Vic. I’m getting bored!” angal ni Emlir.
“Don’t worry it will be soon. After we make the weapons, we will end the Mafia Vezallius! By the way, how’s that scientist doing?”
“Don’t worry, he’s secure on our custody,” sagot ni Emlir.
Victoire smirked, “Make sure he’ll do what we want him to do!”
“Of course he will...if he doesn’t want his son dead!” said Emlir with a grin on her face.
“Emlir...” sabi Victoire.
“Yes?” Emlir. “Mukhang may naiisip kang isang napakagandang bagay,” turan nito nang mapansing may kakaibang ngiti sa mga labi si Victoire.
“Yeah...You’re bored right?” Victoire.
“Very!”
“Well, meron na akong ipapagawa sa ‘yo!”
Napuno ng excitement ang mukha ni Emlir. “What is it then?!”
Tiningnan nito si Emlir at sinabing, “Go to the Philippines. Bring that scientist’s son here along with his friends! And don’t kill them! Bring them alive!”
‘Haha! Tingnan natin kung ano ang mararamdaman at gagawin mo kapag nalaman mong nasa kamay ko ang buhay ng mga kaibigan mo!’ sa isip-isip ni Victoire. ‘Alam kong kahit papaano ay may pakialam ka pa sa kanila!’
“Ehhh Victoire! It doesn’t seem so exciting! Kidnapping doesn’t have any thrill!”
“Just do what I said, Emlir. The excitement will begin once we have them here!”
“Okay. Ano ba kasi ang balak mo sa kanila? At saka ba’t pa kasama ang mga kaibigan nito. Hindi na lang ba pwede ‘yung anak na lang ni Clahadol?”
Umupo sa katapat na sofa si Victoire. “Hindi mo pa pala alam...”
“Ang alin?”
Namilog ang mga mata ni Emlir sa isinagot ni Victoire.
“That scientist son and his friends were Vincent’s friend when she still in the Philippines. Same with Rogue.”
“Really! Kaya naman pala! Haha!”
“I will kill them once they’re here. Sending their heads to the Blood-eyed b*tch will be a pleasant greeting to her. I can already imagine Vincent’s face when that happens especially when she knows that I’m still alive and kickin’! Hahaha!”
“I like that idea!”
“Pero baka matulad kayo sa Rivierre kapag ginawa mo ang bagay na ‘yun, Victoire.”
Napalingon ang dalawa sa nagsalita.
“Alex!” masayang wika ni Emlir.
“At last you’re here...” Victoire.
“Gagalitin mo lang ng todo si Vincent kapag ginawa mo ‘yun at baka i-massacre rin niya ang buong angkan niyo tulad nang ginawa niya sa Meir,” seryosong wika ni Alexei.
“If she can! Hindi handa ang mga Meir sa mangyayaring ‘yun kaya nagawa ‘yun ni Vincent! Pero sa Rivierre? I don’t think so...” seryoso ring wika ni Victoire.
Nagkibit-balikat si Alexei. “Anyway, don’t be confident. You can’t take Vincent down that easily, Victoire.”
“Either I...” Victoire.
At nagsukatan ng tingin ang dalawa.
“O kayong dalawa, tama na ‘yan dahil baka kayo pa ang magkatuluyan!” awat ni Emlir sa dalawa.
“Tss!”
“I’ll go now Vic,” wika ni Emlir at tumayo. “Maglalaro muna ako sa Pilipinas! Haha! At ikaw Alexei, better do your thing! Mas malaki ang maitutulong mo kung malalaman mo ang bawat kilos ng mga Vezallius! I think Vincent already misses you!” pang-aasar pa nito.
“Tss! Get lost!”
Pagkaalis ni Emlir ay binalingan ni Victoire si Alexei.
“Just remember this Alex...I don’t f*ck*n care if you like Vincent, just don’t get in my way! Once you do something against me, you’re dead! And also a piece of advise, kung ako sa ‘yo itigil mo ang anumang kahibangan mo kay Vincent! Hindi mo rin siya mapapakinabangan dahil papatayin ko rin naman siya sa bandang huli!”
***
Third Person’s POV
Sa isang resthouse na pagmamay-ari ng Vezallius.
“Please, pakawalan niyo na ko!” pagmamakaawa ng isang lalaking nasa mid-fifties na nakapiring at nakagapos sa basement.
“Later old man,” wika ni Liam. Binato nito ng dart ang lalaki at napahiyaw ito sa sakit nang tamaan sa balikat.
Kanina pa ito ginagawa ni Liam at ilang dart na rin ang nakatusok sa katawan nung lalaki. Ang puting kasuotan nito ay maraming bahid ng dugo.
“Makasigaw ka naman. Para ‘yan lang eh!” At inulit pa ni Liam ang ginagawa.
“Better stop it Li. Baka abutan ni Vincent na ganyan ‘yan, mahirap na,” sabi ni Brix dito.
“Tss! Ang sabi lang niya ay hwag nating patayin ito. Other than that, wala sigurong problema,” katwiran nito. “Ba’t kasi kelangan pa natin siyang buhayin. Nakuha naman na natin ang blueprints at formulas!”
“Vincent’s words are rules. We shouldn’t break them,” wika ni Brix.
...
“Brix, Blood has arrived,” bulong ni Sado kay Brix. Isa ito sa Tartaros.
Nang marinig ang pangalan ay agad na naalarma si Liam at mabilis na inalis ang mga dart na nakabaon sa katawan ng bihag nila.
...
“Siya na ba ‘yan?” walang emosyong tanong ni Vinecnt pagkarating sa basement.
Si Brix ang sumagot,“Yes. He’s Clahadol Myles VI.”
“Tanggalin niyo ang piring niya,” utos ni Vincent na agad namang sinunod.
“By the way, where are the others?”
“They’re up Blood. Ginagamot ang mga daplis na natamo nila. Napalaban kasi kami ng kunin namin si Clahadol,” Brix.
“I see...”
Lumapit si Vincent kay Clahadol na hindi mawari kung natatakot o namamangha sa mga pulang mata ng kaharap.
“V-Vezallius!” nauutal na wika nito habang nakatitig sa mga mata ni Vincent.
“I’m glad you recognize. Anyway, I’m Vincent Arkray Vezallius! Nice to meet you Mr. Clahadol Myles VI,” wika ni Vincent na may kakaibang ngiti sa mga labi.
“P-Please don’t kill me! P-Pakawalan niyo ko!”
Hindi ito pinansin ni Vincent sa halip ay hinarap ang Tartaros.
“Have you got the blueprints?”
“Yes, Blood.”
“Good.”
“Please, maawa kayo sa akin! Pakawalan niyo na ako!” muling pagmamakaawa nito.
“No we won’t...” ‘sing-lamig ng yelong wika ni Vincent nang humarap dito.
“Malaking hadlang ka sa amin kapag pinakawalan ka namin lalo’t malaki ang pakinabang sa ‘yo ng Rivierre mafia at world government!” sabat ni Liam.
“Wala akong pagpipilian kundi gawin ‘yon kahit labag sa kalooban ko!” sigaw ni Clahadol na halos naiiyak na.
“Anong ibig mong sabihin?” tanong ni Vincent.
“Napilitan lang akong pirmahan at pumayag sa kontrata ng Rivierre dahil kung hindi papatayin nila ang anak ko!” sabi nito. “So please, let me get out of here. They will kill my son!”
Tumiim ang bagang ni Vincent pagkarinig nun.
“Where is your son?” tanong ni Brix.
Hindi sumagot si Clahadol.
“He’s in the Philippines and currently studying in Sang Real University. His name is Clahadol Myles VII,” wika ni Vincent na ikinatigagal ni Clahadol.
“Paanong---“
“Hindi na mahalaga kung paano ko nalaman,” sabi ni Vincent. “Now Mr. Clahadol Myles VI, I have an offer for you...”
Napatingin ang lahat kay Vincent dahil sa sinabi nito.
“Alam kong hindi mo ito tatanggihan...” nakangisi at puno ng kompiyansang wika ni Vincent.
Hindi nagsalita si Clahadol at hinintay lang ang sasabihin ni Vincent.
“Create the weapons for us and we’ll secure the safety of your son...”
Titigan nito si Vincent at inarok ang katotohanan sa sinabi nito.
Nang hindi pa rin sumagot si Clahadol ay muling nagsalita si Vincent.
“If you don’t want, it’s fine. Wala namang mawawala sa amin. We had your formula and blueprints so we can still create the weapons without you. We can just kill you so as Rivierre will kill your son...”
Tinalikuran na ito ni Vincent at tinungo ang pinto.
“Kill him---“
“Don’t! Pumapayag na ‘ko!!!” sigaw ni Clahadol bago pa man isakatuparan ng Tartaros ang utos na pagpatay rito.
Nilingon ito ni Vincent at ngumiti, “Good. We have a deal!”
***
Rivierre’s Manor...
Victoire’s POV
“What the f*ck did you say?!” I yelled at my underling when he told what had just happened.
“Nakuha po nila si Dr. Myles, Mi lady!” ulit ng nito.
Sa galit ko ay inagaw ko ang baril nito at ipinutok dito. “Mga bobo! Tonto!!!”
“F*ck!!!” Nanginginig ako sa galit!
“Tartaros...” narinig kong anas ni Alexei.
“What the f*ck is that Alexei Velcan?!” singhal ko rito.
“A group of elite fighters working under the Vezallius Mafia Lord,” cool lang na sagot nito na lalong nakadagdag ng galit ko. Alam naman pala nito ang tungkol sa Tartaros pero hindi man lang sinabi sa akin!
“You knew but you didn’t bother telling me you f*ck*n s*nnofa*b*tch!!!”
“Because all I know is that, that Tartaros was disbanded and were no longer working under Vincent!!! Nagtaas na rin ito ng boses.
“B*llsh*t!!!” pagmumura ko pa.
Sa galit ko’y pinagbabaril ko pa ang ilang tauhan kong naroon. Buti at napigil ko pa ang sarili ko kundi baka pati si Alexei ay nabaril ko na!
Ugh!!!
D*mn you Vincent!!! You Blood-eyed sh*t!!!
Kinuha ko ang phone ko at tinawagan ang pinuno ng Cipher Pol.
“Gather all the Cipher Pol! We have something to talk about!!!” ‘Yun lang at agad kong tinapos ang tawag.
Naikuyom ko ang kamao ko.
Humanda ka sa pagbabalik ko Vincent Arkray Vezallius!!!
***
Samantala...
Philippines...
Myles’ POV
“Mylesbehbeh!!!” tili ni Stefi nang makita ako. Papalabas ako ng bahay namin.
Nakakatulig talaga ang boses ng baklang ‘to! Ang tinis!
(-___-)
Napangiti ako nang makita ko sa Mika sa driver’s seat.
“Hi Miks!” bati ko rito
“Yow!” bati nito.
Ganda niya talaga! ^////^
“Oy Myleybels, kinikilig ka na naman!”
Sinamaan ko ng tingin si Stefi. Panira na naman ng moment eh.
Mag-a-out of town kaming apat para magrelax. Ginagawa namin ‘to para hindi namin masyadong maalala ang mga nangyari lalo na kay Arkray...
Kumusta na kaya siya? Naalala niya pa kaya kami? Pati sina Grae at Rogue, kumusta na rin kaya sila?
Hayyy...
Pagkasundo namin kay Hugo sa condo nito ay dumiretso na kami sa pupuntahan namin. Ako na ang nagprisintang magmaneho. Nakakahiya kasi kung gagawin naming driver si Mika my labs!
(^////^)
...
Pasulyap-sulyap lang ako kay Mika na nasa tabi ko. ‘Yung dalawa sa likod ay hindi ko na masyadong iniintindi kahit nakakainis na ang ingay nila at paghaharutan nila.
Tsk. Tsk.
Hindi na ako magtataka kung magkatuluyan ang dalawang ‘yan. Basta kami ni Mika. Whehehe!
(*O*)
...
...
...
“Teka nga muna Stefi, hwag kang maharot! May tumatawag sa akin!” narinig kong sabi ni Hugo at sinagot ang tawag.
...
Muntik na akong mapapreno nang sumigaw ito.
“Wifeyyyyyy koooooo!!! (*O*)”
Nagkatinginan kami ni Mika at halos sabay na nilingon si Hugo.
Si Grae! Bigla akong nakaramdam ng saya.
“I-loud speaker mo,” bulong ni Stefi.
“Bakero! Wala ka pa ring pinagbago ulul! Wifey mo mukha mo!!!” narinig namin na sabi ni Grae. Itinuon ko ang atensyon ko sa pagmamaneho at nakinig na lamang sa usapan sa likod.
“Wifey ko! Miss na miss na kita!!! Mahal mo na ba ako?!” Hugo.
“Gagu! Where are you? Where’s Myles?”
“Eto kasama ko. We’re on the way to Baguio kasama pati ang maharot na magpinsan,” sabi ni Hugo.
“Ah okay. Good!”
“Graeeeee!” Mikaela.
“Graebeeelllssss!!! I miss youuu!” Stefi.
“Nasaan ka Wifey???”
“Just arrived here in the Philippines. Susundan ko kayo sa Baguio. See you later guys! Bye!” sabi ni Grae.
“Wifey I lab---“
*Toot! Toot Toot!
“Nubuyun!!! (>3<)” maktol ni Hugo.
“Wawa!” pang-aasar pa ni Stefi rito.
“What would you think is the reason why Grae called?” tanong ni Mika.
“Baka andito na sila ni Arky! Bumalik na sila! Yeyyy!” Stefi.
“Sana nga,” sabi ko.
...
...
...
Humigit-kumulang tatlong oras na kaming nasa biyahe nang ilabas ni Mikaela ang baril nito.
“Bakit?” tanong ko na naalarma.
“Someone is following us...” seryosong sabi nito.
“Napansin mo rin pala, Mika,” sabi ni Hugo na seryso rin.
“’Coz I’m not an idiot!” Mikaela.
“Baka si Grae na ‘yan!” Stefi.
“No. Hindi si Grae ‘yan. Hindi niya tayo susundan ng ilang oras kung siya ‘yan,” Hugo. “Bilisan mo ang pagmamaneho, Myles. Pero ingat lang, zigzag na ang daan dito.”
“I know,” sabi ko. Tumingin ako sa side mirror at may nakita akong isang itim na van.
Binilisan ko nga ang takbo at napansin kong bumilis din ang takbo nung van. Meron pang ilang sasakyang nakasumod dito.
Tss!
Sinusundan nga kami...
...
...
Mayamaya’y sumabog ang likurang gulong ng sasakyan namin. Buti na lang at naiiwas ko ang sasakyan palayo sa bangin. At buti na lang, hindi masyadong naging malakas ang impact ng pagkakabangga namin.
“The f*ck!” sigaw ni Mikaela at kinasa ang baril.
“Wait Mikaela!” pigil ko rito ng akmang bababa. Though hindi ko ito napigilan.
Sh*t!
Pagkababa namin ay mga nakaitim na mga lalaki ang sumalubong sa amin at lahat ay nakatutok ang baril sa amin.
Si Mikaela’y walang takot na tinutukan din ang mga ito ng baril.
“They’re neither gangsters nor ordinary goons,” seryosong sabi ni Hugo.
“Who are you and what do you want?” Mikaela.
Hindi sumagot ang mga lalaki sa halip ay isang babae na kakababa lang ng van ang sumagot.
“Hi!” nakangiti ito pero malademonyo.
“Who are you b*tch?!” Mikaela.
“I’m Emlir Claude, darling. Now, sumama kayo sa amin ng maayos at walang masasaktan,” wika nito. “And by the way, are you Clahadol Myles VII?” wika pa nito na nakatingin sa akin.
Hindi ako nakapagsalita dahil kinakain ng kaba ang dibdib ko.
Third Person’s POV
“Mukhang ikaw nga,” wika ni Emlir na nakangisi. Sinenyasan nito ang mga tauhan. “Get them!”
“You wish!!!”
Babarilin sana ito ni Mikaela pero naunahan ito ni Emlir. Bago pa man makalabit ni Mikaela ang gatilyo ay nabitawan na nito ang baril dahil sa pagbaril ni Emlir dito.
“Mika!” sigaw ni Myles at dinaluhan si Mikaela.
“B*tch!” sigaw ni Mikaela na hawak-hawak ang nasaktang kamay.
Samantala, bigla nang nagkagulo nang umatake na rin si Hugo. Pero wala itong nagawa dahil sa dami ng kalaban.
“Tsk. Tsk. Ang tigas kasi ng ulo...” naiiling na sabi ni Emlir.
Binalingan nito ang mga tauhan. “Isakay niyo na sila.”
...
“No!!!”
“Pakawalan niyo kami!!!”
Walang nagawa ang panlalaban ng apat nang isakay sila sa loob ng van. Pero paalis na sana ito nang bigla itong ulanin ng shurikens pati ang ilang sasakyang convoy nito.
Nabasag ng mga ito ang salamin ng sasakyan at tinamaan ang driver nito
“The f*ck is that?!” sigaw ni Emlir na nabigla sa nangyari.
“We’re under attack, Boss!”
“Sh*t!” Emlir.
Nilabanan ng grupo ni Emlir ang mga kalabang nagpapaulan ng shurikens. Samantalang ang apat ay ginamit nag kaguluhang ‘yon para kumuha ng tiyempo para tumakas.
...
*Bang!
*Bang!
*Bang!
Tinamaan ng mga ito ang ibang ninja na umaatake.
...
Isang punyal ang tatama sana kay Emlir pero nasalo nito iyon.
“Nice catch!”
Napatingin si Emlir sa nagsalita at ganun na lamang ang paniningkit ng mga mata nito ng mapagsino ito.
“Red-head Grae Asakura Lawrence!”
“Oh! I’m flattered! Kilala mo pala ako!” mapang-asar na sabi ni Grae.
“B*tch!” sabi ni Emlir at sinugod si Grae.
Nasangga ni Grae ang sipa nito pero hindi na ang pangalawa. Natamaan si Grae sa mukha at tumama ito sa katabing kotse.
“F*ck!” mura nito at agad na tumayo.
Ito naman ang gumanti. Sa lakas ng sipa nito ay hindi na ito nakayanan ng depensa ni Emlir. Tumama iyon sa sikmura ni Emlir. Pumaikot pa sa ere si Grae at para bumwelo sa susunod nitong atake. Pinuntirya naman nito ngayon ang mukha ni Emlir.
Marahas na pinahid ni Emlir ang dugo sa bibig at galit na binalingan si Grae. Inilabas nito ang punyal at muling sinugod si Grae.
Hindi agad nakita ni Grae ang punyal ng kalaban dahil pabaligtad ang hawak nito kaya nang sanggain niya ang atake nito ay nahiwa siya sa braso. Akala kasi nito ay suntok lang ang papakawalan ni Emlir. Hindi nito inasahan na may hawak itong punyal.
“Ugh!” daing ni Grae.
Lumapad ang ngisi ni Emlir nang makita ang masaganang dugo na umaagos sa braso ni Grae.
“Sinusubukan mo ‘ko...” seryosong wika ni Grae.
“Weakling...” turan naman ni Emlir at pinaikot-ikot ang punyal sa kamay nito.
“Kung labanan lang ng punyal ang hanap mo, nagkamali ka ng kinalaban...” Grae. Nilabas nito ang punyal at pinaglaruan sa kamay.
Then muling naglaban ang dalawa.
Mabilis ang kilos ni Grae pero hindi rin papahuli si Emlir. Halos pantay ang bilis at lakas ng dalawa.
Nagpalitan ang dalawa ng sipa, suntok at bato ng shurikens at punyal.
*Bushing!
*Kashing!
*Boogsh!
*Kaboogsh!
Muling binato ni Grae ng shurikens si Emlir. Tumama ang mga shurikens sa braso at binti nito pero ang iba ay nasangga nito.
“F*ck!” daing ni Emlir.
”Now we’re even,” nakangising wika ni Grae. “Ngayon, bago kita tapusin, sabihin mo kung sino ang nag-utos sa ‘yong kidnapin ang mga gunggong na ‘yun?” sabi pa nito.
“Ba’t ko na naman sasabihin?” sabi ni Emlir na kababakasan ng galit sa mukha. Parang wala lang dito ang nangyari kanina.
“You’ll die!” At muli nitong sinugod si Grae.
...
*Beeeeppppppp!!!
Nanlaki ang mga mata ni Emlir nang makita ang paparating na sasakyan na balak sagasaan ito.
“Sh*t!” Umiwas ito pero nahagip pa rin ang binti nito.
“Grae let’s go!” sigaw ni Mikaela na nasa driver’s seat ng sasakyan.
Si Grae ay parang natulala sa bilis ng pangyayari pero agad ding nakabawi nang makarinig ng mga putok ng baril. Napatingin ito kay Emlir na pinipilit na tumayo. Gusto sana nito iyong tapusin pero parating na ang mga tauhan nito para tulungan ito. Isa pa, pinupuntirya na rin sila ng mga tauhan ni Emlir.
“Tss!” Grae. Magkahalong galit at inis ang naramdaman nito nang makitang natalo na ang mga tauhan niya.
“Grae! Hwag ka nang tumunganga dyan! Get on the car you red-head freak!” muling sigaw ni Mikaela nang hindi pa sumasakay si Grae sa sasakyan. “Mamamatay tayong lahat kapag hindi ka pa sumakay!”
Mukha namang natauhan si Grae sa tinurang ‘yon ni Mikaela. “I know so shut your f*ck*n mouth b*tchy brat!!!” ganting sigaw nito. Pero bago pa man ito sumakay ay muli nitong sinulyapan si Emlir.
Hindi pa ito nakuntento at ibinato nito ang punyal kay Emlir..
“Bingo! Yeah!” natutuwang sabi ni Grae nang bumaon ang punyal sa tagiliran ni Emlir.
“Ugh! G-Get them and kill them!” sigaw ni Emlir. “Ouch! Sh*t!!!”
“But Lady Emlir, baka magalit po si Master---“
“Wala akong pakialam kung magalit si Victoire! Habulin niyo at patayin niyo silang lahat!!!” nanggagalaiting sigaw ni Emlir.
Samantala, naputol ang kasiyahan ni Grae nang marinig ang pangalang isinigaw ni Emlir.
Grae’s POV
Victoire...
Nagkamali ba ako ng dinig o ang pangalang ‘yun talaga ang narinig ko?
Sh*t! This can’t be!
Victoire is alive?!!!
***
Third Person’s POV
Kung hindi pa nahila ni Hugo si Grae papasok ng sasakyan ay nadali na ito ng balang pinapaulan sa kanila.
“Wifeyyy kooo!!!” masayang sabi ni Hugo habang nakayakap kay Grae. Hindi pa nakuntento ay pinaghahalikan pa nito si Grae sa pisngi.
Si Grae ay parang wala sa sarili at nakatulala lang. Dala ito ng malalim na pag-iisip tungkol kay Victoire.
“Victoire is alive... Vincent needs to know this!” anas ni Grae na ikinakunot ng noo nila Hugo.
Nagkatinginan ang mga ito at nagkibit-balikat na lamang.
***
Europe...
Vincent’s POV
Grae’s voice still lingers even her call has long been ended.
“What’s the matter, Boss? Is Grae okay? And Myles?” asked Rogue standing behind me.
“They’re safe,” I replied.
“Then why with that face?”
I look at Rogue intently before answering...
“Victoire... She’s alive...”
And as I exptected, he’s shocked.
“I thought---“
“We all thought that she’s dead...but no...”
I should’ve been alarmed by now knowing that she’s alive, but I feel the opposite.
I grinned. I feel excited...
Now that she’s alive, I can now kill her...
...in the most brutal way!
******
© Hraefn
Binitin ko po muna ang mga action scenes. Sa next chapter na lang po.
Pagpasensyahan niyo na po yung mga typo errors at mga kulang na word (if there’s any).
Comments and reactions are highly appreciated.
xoxo
^______^