Kenji's POV
"So, Officially, you've already seen her after 2 years. How's the feeling? Are you still into her?" Tanong ni Cetine habang sumusunod sa 'kin papuntang kusina.
I take off my suit, opening the fridge to get some wine. "I feel nothing except from anger." I said as I poured my wine.
"So, what's the plan?" Napaangat ang tingin ko sa kaniya. Wearing her perfect tea length dress, she removed her denim jacket over it.
"What do you mean?" I drink.
"C'mmon, meeting after a long time called destiny. In short, you can take your sweetest revenge!" saad nito habang kumukuha ng wine glass.
"Revenge? Can't I just ignore her? I'm too busy to make her feel my madness."
Nasa condo unit ako ngayon, malayo sa condo ni Jaysiel. After that day na nacrimate sina Niña, I lost myself. Nagpalaboy-laboy ako until I received a news that Noah committed suicide. I blamed myself for that kaya I felt so depress tht time. Hindi ko alam anong gagawin ko ngayong I have no one. Until one day, I decided to call Daddy Dom. They explained everything to me but still, I can't get over from it. Malaki pa rin ang tampo ko. A year passed by, Dad sent me here. I found myself. I worked a lot to prove that I can be successful. And now, owning a successful business and owning some charities. I was able to buy my own car, provide my necessities and saving for my future house and lot.
Dahil sa ginawa ni Chloedia, I became better. Dahil sa galit ko, I was able to produce something they think I can't.
"I wanna take revenge Khiallel, but I can't do something. But you? You can! Ikaw na mismo ang nagsabi na galit ka sa kaniya. I am also mad at her. Imagine, she killed everyone you love. Niña, Kaloy, Adie and your friend Noah. Isama mo na din si Neo at ang sarili niyang kapatid. Isipin mo nga, kung hindi siya pumasok sa buhay niyo edi sana masaya kayo at masaya kami ni Noah. Sana buhay sila. It's easy to make revenge unless.." I sighed.
"Unless what? I still love her? Common Cetine, I feel out of love after what she did. And it will never be the same again. Hindi na mababalik ang pagmamahal na naramdaman ko sa kaniya."
I miss her so much, after seeing her kanina, my heart melted. She's not changing, she's still beautiful and sexy. However, I felt like eaten by anger. Sobrang laki ng tampo ko sa kaniya.
[Flashback]
"Sa'n 'to galing?" tanong ko sa postman na nagbigay ng liham.
"Ma'am Chloedia ho Sir!"
"Okay, salamat!"
I immediately opened the message because it's from Chloedia. But as I read it, my heart breaks.
"Kenji,
Knowing that I am the Princess of the palace, I want you to stay away from me. You will never ever be my special someone. You? You haven't finished your studies and you're assuming that you can fetch my heart? No dear,Noah will be my forever love. Please, layuan mo na ako. Kasi hinding-hindi pwedeng maging ikaw at ako. Nasa langit ako at ikaw? Nasa lupa. Ni wala ka sa kalingkilingan ni Noah. Noah is my own definition of a 'prince charming' and you? You're the ugly beast I've ever met. Nandidiri ako everytime nakikita kita. Yucks, Kenji please lang! This will be my last message and stop bothering me.
From Chloedia De Leon "
Tama, hindi nga kami bagay. Mas better si Noah pero hindi niya na naman kailangang ipaalam dahil una palang, alam ko naman.
But because of this letter, I want to prove na kaya kong maging ako, kaya kong baguhin ang sarili ko at kaya kong mapunta sa taas. At sa oras na 'yon, hindi ko na siya kilala at hindi ko na siya mahal.
[End of Flashback]
"I don't love her anymore." Maikling kong sagot nang matapos kong alalahanin ang liham na siyang naging dahilan kung bakit ako naging ganito.
I was left numb.
"Then do the revenge!" She pursed her mouth to a self-satisfied smirk.
"Game. What's the plan?" She chuckled as she nods.
"Simple, make her fall in love then afterwards, left her alone." inalis ko ang tingin ko kay Cetine at ininom ang wine ko.
"It's hard."
"Hard?! It's not! Wala na si Noah, wala ka ng kakompetensya."
"For sure, until now she's still madly in love and can't move-on from Noah." I added as I left my glass empty.
"Then make her feel comfortable with you. Make her see her worth again. Make her feel better. Make her feel happy again. Then, kapag okay na siya, kapag nahulog siya, iwan mo. Iparamdam mo sa kaniya kung gaano ka nasaktan no'ng mga panahon na hindi ka niya nagawang piliin."
"I don't think so it'll work"
"Let's trust the process." I nodded.
"Okay, pwede ka ng umalis." saad ko bago ako umupo sa isang sofa na nasa balkunahe ko.
"Nice game Kenji." she said as she tapped my shoulders.
Hindi na ako kumibo nang makita ko siyang palabas ng condo.
She's my secretary, period. Hindi natuloy ang arrange marriage dahil pariehas kaming tumakas sa araw ng kasal. We don't deserve those cause we have our own heart and decisions.
Castriel Kyst, online.
After how many years finally my best friend opened her account.
I clicked her head icon, but I suddenly stopped when I realized that I'm feeling sullen after she left me hanging.
I met her a years ago, we became close and we became each crying shoulders. I miss her so much pero hihintayin ko siyang magchat. Sobrang dami ng mga messages ko sa kaniya. After a year, ngayon ko nalang ulit naopen ang role playing account ko, nakakamiss dito.
Makapost nga.
[ Hi peps, am I still welcome here? ]
I smiled as I posted my status.
Ilang minuto lang din naman, nagdagsaan ang comments.
"Hi Cast, kamusta?" tama bang nauna akong magchat? Baka kasi hindi niya ako matandaan, I changed my name more than twice.
"Dandalle Pañiana?!" hindi ko alam pero napalitan ng saya ang puso ko
"Oum, kamusta?" Nakangiti kong sinend.
"Eto, medyo naging impyerno ang buhay pero okay lang naman ako! Ikaw, kamusta na?" I lost my smile.
"I'm actually not fine pero binago mo mood ko. I really miss you!"
Medyo natagalan ang reply niya.
"Bakit naman? Mind to share?"
"Mahirap ipaliwanag e. Buti sana kung kaharap kita. Kaso hindi e, malayo." I sighed.
"Oo nga, ngayon pa na nasa Italy ako." nanlaki ang mata ko nang makita ko 'yong chat niya.
"Teka, nasa Italy ka rin?!" Wait, so ibig-sabihin nasa iisang bansa kami?
"Wait, don't tell me na... Oh noooo! Really?!" Tumayo ako sa kinauupuan ko at humiga ako sa kama.
"Yeah, nandito ako for almost 3 years na? Mga gano'n. Ikaw ba?" So meaning, may chance na makita ko siya?
Never pa naming nakita ang mukha namin o narinig ang boses dahil iniiwasan naming labagin ang mga rules dito sa RPW.
"So matagal ka na pala dito, ako mga 1 year palang. So ano na? Galaw-galaw, meet up!" My heart melted as I saw her message. Ang cute niya naman.
"Darating tayo diyan, ang mahalaga nagbalik ka na."
"Oo nga e. I forgot my password actually and hindi na ako nakagamit ng cp ilang buwan na di kaya hindi ko na mabuksan. Hopefully, no'ng sinubukan ko ulit--gumana naman." Naks, buti hindi naban account niya.
"Nice to hear that. Pero, sa ngayon, I have to sleep cause I still have few appointments tomorrow." Pinagmamasdan ko lang ang 3 dots sa messenger, naghihintay ng reply niya.
"Okaaaay, ako din. Daming meetings e! Bye." saad niya.
I turned off my data and placed my phone under my dim lamp.
Nakapikit na ang mata ko nang bigla kong naalala ang nangyari kanina, I really miss her and I can't deny na may pagmamahal pa rin akong nararamdaman sa kaniya. Kaso nga lang, I have to follow Cetine. This is for our own sake, alam kong sa ganitong paraan lang ako makakaganti sa kaniya.
Paano kung hindi ko magawa?
Chloedia's POV
"I SAW KENJI!" sabay naming sigaw ni Angelo nang magtagpo kami sa office. Bigla akong nanginig kaya napaupo ako sa desk chair.
"So, you already saw him?! Kamusta?! Anong nangyari?!" usisa ni Angelo. Nandito kami ngayon sa office, kailangan naming asikasuhin ang mga statistical data na kailangan ng kompanya.
"Yeah... Pero, I fainted."
"WHAT?! NAHIMATAY KA?! CHLOEDI--"
"Stop shouting! Hindi naman kilometro layo natin e! Yeah, that's it! I fainted and hindi ko alam anong gagawin ko sa oras na magkita kami ulit. Angelo, galit ako sa kaniya. Galit ako!" He nodded, I rolled my eyes.
"Kamusta na kaya siya? Sana makita ko din siya." He placed his chin on his hand.
"Pwes, ako ayoko na. Guess what, nasa condo pa siya ni Sania. I want to ask Sania about their connections pero wala na doon si Sania kanina kaya 'di ko natanong."
"So, what's the plan?!" I shook my head, tapping my fingers on the table.
"Nothing. There's no plan, we have to avoid him. That's it. As simple as that." he nodded. "Angelo, avoid. I know your fucking mouth, it can't stop from chitchatting" he smirked.
"Mamaya na usapan, may meeting tayo with Mr. Calvo!" I sighed.
Kinuha ko ang black bag ko saka ako sumunod.
"Gum?" tumingin ako sa bubble gum na hawak niya.
"Hindi naman ako kinikilig." patuloy akong naglakad.
"What?! Gum? Hindi ka kinikilig? Anong connect girl?" psh, naalala ko naman sinabi ni Kenji na kinakain niya ang bubble gum kapag kinikilig siya.
"Nothing, basta ayoko." nagmadali akong naglakad.
"Past is pas--"
"Angelo, tulungan mo ako mamaya maghanap ng bagong condo." Napatigil siya sa sinabi ko.
"What?! Per--"
"Sundin mo nalang sinasabi ko." He irritatedly stomp his feet.
"Pwede bang patapusin mo muna ako magsalita?!"
"Edi kausapin mo sarili mo. For sure, walang puputol sa gusto mong sabihin." Saad ko habang hinahanap ang cellphone ko.
"Ouch!" daing ng isang batang nabunggo ko, I immediately helped her from falling.
"Omg, baby I'm sorry!" saad ko habang pinapagpag ang katawan niya.
"I-its okay..." she smiled, she's so pretty! Mukhang pure Italian.
"Are you okay? Why are you crying?"
"Chloedia tara na, malilate tayo!" hinihila ako ni Angelo pero sa bata ako nakatingin.
"Because Nanny left me to buy foods and I don't know where to find her.." I wiped her tears.
"C'mmon, we'll find your Nanny. How about your Mom? your Daddy? Where are they?" I caressed her cheeks.
"Chloedia ano baaaa! Tara na. Ibigay nalang natin sa guard! Malilate na tayo, this is important." reklamo ni Angelo habang nakatingin sa orasan niya.
"Angelo, mauna ka na muna. Pakisabi nalang na may emergency. I'll be there in a minute." saad ko bago ko pinaupo 'yong batang umiiyak.
"Grrr, bahala ka nga diyan!" saad nito bago umalis.
"What's your name?" unti-unting humina pag-iyak niya.
"I'm Cloeia..." Wow,that's a good name.
"It's not far from my name. I'm Chloedia by the way but you can call me--"
"Can I call you Mommy?" napanganga ako ng yakapin niya ako.
I smiled, "Ye-yeah bu-but, how about your Mom?" She shook her head.
"I don't have a Mommy. I only have an aunt with my Dad. I grew up with my dad only and he's here actually. He have a meeting and we will go there later if Nanny came back." So wala pala siyang ina. Kawawa naman.
"Chloedia, akyat ka na bilis! May kailangan kang makita." I neglected Angelo's message.
"O-okay. You can call me Mommy. How old are you baby?" She signed five. She's just five pero iniiwan ng Nanny niya? Grrr, kung anak ko 'to, sasakalin ko talaga nang-iwan.
"Okay, so you're just five. You're too adorable! " I said as I pinched her cheeks.
Tumingin ako sa relo ang 5 minutes late na ako.
"What do you want me to do Cloeia? I'll just leave you in the guard hou--"
"Noooo!" she said as she hugged me.
"Okay, stop crying again. We'll walk around to find your Nanny! Is that okay?" She nodded.
Kaya agad kaming naglibot pero hindi namin mahanap ang Nanny niya. Ni hindi ko nga kilala sino hinahanap namin e.
I keep on checking my wrist watch to check the time and I'm already 8 minutes late.
"Cloeia? Can I just bring you upstair and we'll find your Nanny after our meeting? Cause I'm really running out of time." pakiusap ko habang nakaluhod sa harap niya. Mahirap kasi yumuko kapag nakasuot ng formal skirt, medyo masikip.
"Yes Mommy..." saad nito bago inayos ang takas na mga hibla ng buhok ko, I smiled.
I felt like this child is somehow connected on me. Pero bakit kapag tinitingnan ko ang mata niya, nasasaktan ako? Ewan pero parang, aaaah basta! Late na ako.
Agad akong tumayo para pumunta na, grrr. This is a big appointment and late ako.
Have I ever mention na this is a brand collaboration? May isang business na makakacollab ng CDL company owned by me, it's a clothing business with other product lines connected to it like foot wears and swim wears. This is a temporary partnership with another business related to ours.
Ilang minuto lang nagmadali akong pumasok sa office ni Mr. Calvo dala-dala ang batang kinarga ko na.
Pagkababa ko kay Cloeia, huminga ako ng malalim at ng buksan ko ang mata ko, lahat sila nakatingin sa akin kasama s-si...
"Daddyyyyy!" sigaw ni Cloeia bago tumakbo palapit kay Kenji. Sinalubong niya ito ng halik at pagtataka.
"W-what are you doing here? Where is Nanny?! And why are you wi-with her?" iniwas ko ang tingin ko at tumabi ako kay Angelo na matamis na nakangiti sa akin at tila inaasar pa ako kaya kinurot ko hita niya.
I feel the warmth inside of me.
"May anak na pala." Bulong nito kaya tumango ako.
She's cute pero hindi ko iniexpect na ama niya si Kenji.
Napansin ko din ang babaeng kanina pa nakatingin sa 'kin, nagtama ang mata namin at si Cetine pala 'yon
Ngumiti lang ako at tumango. She did the same.
Ikinasal din pala sila at nabiyayaan ng isang anak.
"Cetine, pakitawagan naman si Nanny. Pakitanong kung bakit niya hinayaan si Cloeia na makuha ng ibang tao!" bulong nito na akala mo naman hindi ko narinig.
Ibang tao? Ibang tao na pala ako sa kaniya? Sabagay.
Nag-iiwasan pa rin ang tingin namin at nakatingin lang ako sa kawalan.
I crossed my legs, checking my facebook. Wala pa naman pala si Mr. Calvo e kaya magchachat muna ako. I feel so nervous.
He changed a lot, sobrang iba na niya.
"What will you do if you ever you meet someone again from your past?" chat ko kay Dandalle.
"Ang ganda ng anak nila." I rolled my eyes as I saw Angelo's message.
"Alam mo ba, mommy ang tawag niya sa 'kin. I don't know why pero sabi niya, wala siyang mommy." pagkasend ko, tumingin ako kay Angelo na hindi makapaniwala at naguguluhan.
"Ay we, gulo ah." I nodded. Umiiglap din ako kina Cetine at Kenji at ngumingiti ako sa tuwing nagtatagpo ang mata namin ni Cetine. Karga niya si Cloeia ngayon.
Sa daming pwedeng makapartnership, bakit sila pa? nanadya?!
"The same question Cast, I'm in a panick right now. I saw my first love again for a long time." I sighed as I saw Dandalle's reply. Ano ba 'yan, hindi ko alam gagawin ko.
"Mas mabigat pala sayo. Akin kasi, ewan. Basta someone from the past na ayokong makita."
"I miss her." he replied. Lahat ata na kakilala ko, marupok.
"Hindi ako aware na marupok ka din pala."
"Sa kaniya lang!" I smirked.
"Sige Dan, out muna ako. Chat you later!" reply ko bago ko inoff cellphone ko.
"Tita I want a chocolate!" dumako ang tingin ko kay Cloeia.
"But baby I don't have any chocolates here. Let's just buy some later." bumusangot si Cloeia. Bigla ko ding naalala na may dala akong chocolates sa bag kaya hinanap ko 'yon at binigay sa kaniya.
"Thanks." Ani Cetine.
"Welcome." Bulong ko.
"Thank you Mommy Chloedia!" I smiled. Bigla ring nawala ng biglaang lumingon si Kenji sa akin, nag-iwas tingin ako at bumalik ako sa pagcecellphone.
This is so awkward! How am I suppose to act?!
"Why are you calling her Mommy?!" tanong ni Cetine, halatang nagtataray.
"Cause she saved me. I almost got lost. She's a hero." saad niya kaya napangiti ako.
"Cloeia, do not trust anyone." saad ni Kenji.
"She's a good person Dad." Napatingin ako saglit kay Kenji at iniwas ko rin nang tumingin din siya.
Mas lalong lumabas ang maamo niyang mukha.
"Magccr muna ako!" paalam ko kay Angelo na nakatingin lang kay Kenji.
"H-ha!?" tanong nito nang apakan ko paa niya. Sobrang sabog nito ah! Parang ngayon lang nakita si Kenji.
"Sabi ko sasakalin kita mamaya! Ano bang sabi ko? Avoid. Avoid. Avoid." I secretly said, widening my eyes.
"E kasi nam--"
"I'll just go to comfort room" paalam ko kay Centine at sa ibang nandito maliban kay Kenji. They all nodded, creepy.
Nang matapos akong magbawas ng tubig, tumapat ako sa salamin.
I heavily breathe, I need confidence. Naiiyak ako, gusto kong tanungin si Kenji tungkol sa lahat. Gusto kong umalis kanina pero 'di ko magawa. Sobrang hirap.
Sobrang bigat ng dibdib ko.
Sobrang laki ng mundo, bakit nagtagpo kami ulit? Tumakas nga ako sa Pilipinas para layuan siya, bakit din siya nandito? Hays.
Honestly, naghahalo 'yong saya at galit sa puso ko. Hindi ko alam kung anong nangyayari sa 'kin.
"Chloedia, stop acting like you're affected. Bakit ka nasasaktan? Hala ka, bawal 'yan!" tinapik ko ang pisngi ko para magising ako.
Naalala ko si Cloeia, anak nga niya 'yong batang 'yon. Anak kaya nila? Hindi, it's impossible na tita lang ang tawag niya.
"Chloedia umayos ka, galit ka sa kaniya. You hate him, you hate hi---"
"Can we talk?" Halos mawala ako sa balanse nang biglang pumasok si Kenji.
"K-kenji..." dahan-dahan akong humakbang patalikod habang humahakbang siya palapit sa akin.
"Khiallel not Kenji." saad nito.
Naramdaman ko ang katawan ko na tumama sa pader at sobrang lapit niya na.
"Stay away from me!"
"Why would I?"
"Why? Are you going to pin me on this wall? Grrr, stop. It's too out of style." he chuckled, pinning his hands. Kaya iniiwas ko lang ang tingin ko. Why is he acting like this.
"Sa wakas I've found you." I show irritation in my face.
"Then? Let me go!" saad ko, sinubukan kong maaalis pero bigla niya akong kinarga at pinaupo ako sa hand-washing sink. My jaw dropped.
"Out of style? I don't care." He chuckled, looking at my eyes.
My heart is skipping a beat.
"W-what are you doing?" I almost shouted when his hand glistened in my arm skin upside.
"Calm down, I'm just removing the dirt." I rolled my eyes. Teka, hindi na ko na alam ang gagawin ko.
I'm stuck.
"Let me go! Ano bang problema mo?!" saad ko na nagpakawala sa kaniya mula sa harap ko.
"Wala. Pinapatawag ka na doon. Sobrang tagal mo." saad nito bago umalis, saka lang ako nakahinga ng maluwag.
Anong trip 'yon?! Grrr.
I rolled my eyes habang bumababa ako, wala na, basa na saya ko.
Siya pa talaga may gana mawala aa mood ha? wow.
Grabe, ang instense no'n ah, akala ko naman may iba pang gagawin.
However, I'm not asking for more.
Bago ako pumasok sa loob, huminga ako ng malalim at umastang walang nangyari.
"This is the biggest collaboration of different clothing brand. CDL, K&K, H2E and Adenauer. We'll discuss further later but for now, I have to tell you what kind of event we'll conduct. This will be an amazing adventure thru your products. You guys will show your best quality and best clothing collections. You have to choose atleast 3 and you'll provide an explanations why it became one of your choices. We'll have a clothing party where you are going to show people why your business is on top. In short, it's somehow like a fashion show." We all nodded.
"You have to pick your models to wear your design and during the event, we will pick top designs to represent our country internationally."
"Sir!" Cetine raised her hand.
"Yes?"
"If ever we won, what country are we going to represent?" won agad? kami mananalo tanga.
"Philippines." This collaboration is for Filipino clothing brand only then whoever win, they're gonna represent the country's name and the company's best design.
Ilang oras na meeting, wala manlang akong naalala. Tanging narinig ko lang, about competition.
Bwesit kasi na Kenji, bakit kasi nandito pa sa Italy?! Psh!
"Ano? Narecord mo ba lahat ng sinabi ni Mr.Calvo?" He nodded as he checks his phone.
"Yes Ma'am. I made sure na nairecord kasi alam kong wala kang naintindihan kahit kunti." Isinabit ko ang bag ko sa balikat ko, katatapos lang kasi ng meeting.
"For your information, may alam ako. I just want you to record kasi ayokong magpatalo sa kanila." I rolled my eyes, palabas na kami ng kompanya ni Mr.Calvo, dadaretso na ako sa condo, wala na naman akong aasikasuhin sa office.
Nakapagtataka, bakit kaya Calvo apelyido niya kung may buhok naman siya sa harap? Alam niyo si Tweety bird? Parang gano'n. Twiiit.
"We? Sige nga, kailan gagapin ang fashion show?" I shrugged my shoulder, scratching my head.
"Ewan."
"See? Buong meeting kasi kay Kenji ka lang nakatingin." I rolled my eyes at him.
Grabe ah, ni hindi nga ako makatingin e.
"Alam mo, you don't know how it feels like being in a hot seat." inismiran niya lang ako.
"Hot seat, hot seat, e napopogian ka lang naman kanina e." bulong niya.
"Hindi siya gwapo, mukha siyang nabibigti sa suot niya." Nakasuot kasi ng turtle neck sleeve covered by a black suit. Tapos 'yong buhok, napakaformal masyado, lahat nakahiga.
"We?"
"Yeah! Saka, ikaw nga kanina parang tangang tingin ng tingin kay Cetine. Hoy ikaw ha, umamin ka nga." humarap ako sa kaniya.
"A-ano?"
"Gusto mo si Cetine 'no?" he shook his head, continued walking.
"Bakit ko naman siya magugustuhan? Excuse me, I'm a gay. As in, bakla. I'm not attracted to a woman!" nagmamadali itong naglakad.
"We?"
"Yucks Chloedia! Stop that, I'm in a goosebumps, ew!" pandidiri nito.
Bahagya lang akong tumawa.
Agad kaming nakarating sa condo. Sa pinto palang binitawan ko na agad ang mga gamit ko saka tumakbo papunta sa kama at doon ako naglumpasay. Pinapalo ko ang mga unan dahil nanggigigil ako.
"Kalma, unan lang 'yan." saad ni Gelaloy na hawak-hawak ang cellphone niya at parang kinukuhanan ako ng video.
"What are you doing?"
"Nothing, gusto ko lang magkaroon ng copy kung paano ka kiligin, pang block-mail lang ho. For future use " Nawala ang emosyon sa mukha ko saka ko siya binato ng unan.
"Hindi ko kinikilig! Naiinis ako kung bakit sobrang liit ng mundo. Bakit kailangang magkita kami ulit?! Bakit kailangang... Aaaaaah! Ayoko naaaa!" sigaw ko bago ko sinubsob ang sarili ko sa unan.
"Miss mo?" I sighed, I nodded.
Nagulat ako sa pagtili ni Angelo na halos bumulabog sa buong condo.
"What the hell, kinikilig ako!" Napakunot lang ang noo ko, umayos ako ng upo yakap-yakap ang unan.
"Stop." saad ko.
"Chloedia imagine, 2 years na pero nagkita pa rin kayo. Normal lang sana kung Pilipinas pero Italy?! Girl, hindi na 'to simpleng bagay. This is a fairytale!" saad nito, itinaas ang kamay niya like imagining things.
"Gutom lang 'yan, kumain ka nalang."
"I ordered na, saglit nalang parating na 'yon." sagot nito.
"Minsan ang kapal din ng mukha mo, don't tell me dito ka kakain?!" psh, gusto ko muna matulog mag-isa, nakakastress naman kasi 'tong umaga na 'to.
"I have a video, bleeee." pagdila nito.
Napatigil kami nang tumunog ang cellphone ko.
"Ateeee! Fetch me up here, nasira 'yong sasakyan ko." bungad ni Sania sa akin nang sagutin ko ang tawag niya.
"Nakakabingi boses mo, dahan-dahan naman." Angelo chuckled.
"Ay sorry po, just fetch me up. Malolowbat na ako." I sighed, kauupo ko palang, tatayo na naman. Ano bang klaseng buhay 'to?!
"Okay, pwede bang maligo muna ako? Enjoy yourself first, nangangati talaga ang katawan ko dahil sa in--"
"What to expect? E everytime nagpapasundo ako, naliligo ka muna. Hindi naman sayo hahalik lahat ng tao dito e, susunduin mo lang ako." she laughed,so I dropped the call.
Promise, sobrang kati ng katawan ko. Kaya halos limang beses ako kung maligo.
I saw Angelo receiving the foods.
"Hew mech ser?" Ayan, umaandar na naman kalandian.
"580 euro, Sir!" sagot ng delivery boy.
"What?!"
"Yes sir, 580." Angelo dropped his? her? jaw.
"No, I mean, Sir?! This beautiful face?! You're calling me 'Sir?!' I deserve to be called baby, not sir." The delivery boy scratches his head, chuckling.
Sobrang landi ng baklang 'to, kay Cetine din naman babagsak, pustahan tayo. I smell something fishy kasi e, I really smell something in his eyes and gestures.
"Thanks Honey!" paalam ni Angelo.
Nakatingin lang ako sa kaniya habang pabalik, may pakurap-kurap pa. I just rolled my eyes, chuckled.
"Ligo muna ako." He nodded.
I immediately went to bathroom to get some refreshments. Sobrang lamig ng tubig, masarap.
Ilang minuto pa, nakarinig ako ng ingay mula sa labas ng banyo kaya agad kong tinapos ang ginagawa ko upang tingnan sino.
I forgot to bring my own towel, diyos ko po!
"ANGELO! PAKIAABOT NGA NG TUWALYA KO DIYAN SA KAMA." sigaw ko habang nakalabas ang isang kamay ko upang abutin.
Ilang minuto lang, I feel a hand giving me the towel.
"Angelo, bakit parang nag-iba ang texture ng kamay mo? Nagshave ka ba?" tanong ko habang nilalagay ko ang tuwalya palibot sa katawan ko.
Seen, walang sagot.
Ilang minuto lang, nagbihis agad ako, tanging t-shirt at pantalon lang naman. Pagkalabas ko, I saw Sania,Jaysiel and Angelo talking to someone na nakatalikod.
"Buti nakarating ka na San--K-Kenji?!" nanlaki ang mata ko nang makita ko si Kenji na humarap mula sa pagkakatalikod.
"Chloedia." he said without being surprised anymore.
"Ba-Bakit ka nandito?!" Nagmamadali kong kinuha ang bag ko saka susi na nakasabit para makaalis agad.
"So, dito ka pala nakatira." saad nito habang nakatingin palibot ng condo.
Pinanlakihan ko lang ng mata si Angelo, bakit niya pinapasok si Kenji sa loob ng sarili kong Condo?!
"Angelo, dito ka na muna. Aalis na ako!"
"Teka, saan ka pupunta?"
"Susunduin ko si Sania 'di ba!?"
"Per--"
" Saka, dapat sa pagbalik ko, makaalis na ang mga taong matagal ng umalis." saad ko bago ako nagmadaling lumabas ng condo. Argh! Bakit ba ako natataranta.
Gusto ko magmura dahil lumabas ako na walang suot na sandal o tsenelas man lang!
Naguusok na ang ilong ko dahil sa galit, "Ate!" napatigil ako nang marinig ko ang boses ni Sania.
Teka?
Dahan-dahan akong tumingin, "Sa-saan ka galing? 'Di ba nasa school ka?" napakamot nalang ako ng ulo nang mapagtanto kong kanina ko pa pala siya nakikita.
Napasampal nalang ako sa noo ko at napansandal sa pader dahil sa isang kahihiyan sa harap nilang lahat.
Aaaaaah! Gusto ko nalang tumalon sa bangin kesa bumalik sa loob. Sobrang nakakahiya ang pagiging tanga ng paminsan-minsan.
"ANO?! MAGKAPATID KAYO?!" lahat sila nagsitakipan ng tenga nila dahil sa pagkagulat ko. They explained what's their connections.
No, hindi, bawal!
"Yes po ate Chloedia, kuya Khiallel is my brother.."
"Pe-pero, nag-iisang anak lang siya..." I'm shock. 'Yon ang buong akala ko.
"Yes, pinalabas nina Daddy na siya lang ang anak kasi they've been hiding me." I hesitantly nodded.
Fuck this!
"Bakit ka kasi nandito?!" singhal ko ng hindi tumitingin kay Kenji.
"Mamamanhikan." lahat ng tao dito kinikilig maliban sa 'kin.
"Hoy? Masyado pang bata kapatid ko para pag-asawahin mo. Saka, kung ikaw nalang din naman 'yong kapatid ni Jaysiel na magiging asawa ng kapatid ko, 'wag nalang!" hasik ko, walang emosyon ang mukha niya.
"Ate, kuya is just playing around" saad ni Jaysiel na nahihiya pa.
"Why Chloedia? You're afraid na baka hindi pwedeng maging tayo?" Nanlaki lang matako, sobrang kapal ng mukha nito, parang 'di kami iniwan.
"Talk to your face. Umalis na nga kayo!" pagtaboy ko kina Kenji.
Diyos ko po, so magkapatid talaga sila ni Jaysiel?! Hays! Sobrang daya talaga. Bakit si Jaysiel pa naging kapatid niya? Bakit boyfriend pa ng kapatid ko?
Paano na kami? Charot lang.
"Don't worry,aalis na din kami. Sinabay lang namin si Sania pauwi dahil nasiraan daw siya ng sasakyan." saad nito bago tumayo. "May isang tao kasi na inuna pang maligo kaysa sunduin kapatid niya." I rolled my eyes.
"Edi ikaw na ang ulirang kapatid. Masaya ka na?" Nanlilisik ang mga mata ko.
"Ay LQ agad?" bulong ni Angelo.
"So kasalanan ko pa na hinatid mo siya?" Palabas na sila ng pinto."Sige na alis na, tapos 'wag ka ng babalik dito!" saad ko bago ko padabog na sinara ang pinto, I heavily breathe.
"Ate naman,bakit gano'n mo kausapin ang kuya ni Jaysiel, nakakahiya!" tanong ni Sania habang kinakamot batok niya.
"Bakit ka mahihiya? Siya ba nagpapakain sayo? Siya ba nagpalaki sayo?! Hindi." tinaas ko ang isa kong kilay.
"Chloedia!" napatingin ako sa peephole ng pinto nang marinig kong katok ng katok si Kenji.
"Alis na!" sigaw ko.
"Buksan mo muna!" patuloy pa rin siyang kumakatok.
"Ano ba Kenji, Alis na!"
"Khiallel." pagtama nilang lahat, umirap lang ako.
"Kenji man o Khiallel, walang pinagbago. Ikaw pa rin 'yong lalaking ayoko ng makita." saad ko habang pabalik sa kinauupuan ko.
"Paano ako makakaalis kung nakaipit ang jacket ko sa pintuan mo?!" nagkatinginan lang kami sa loob.
Hindi ko na pinagbuksan kaya si Angelo ang gumawa.
Pagkabukas niya,nagulat kami ng bigla siyang halikan sa pisngi ni Angelo.
"Pot---" Saad ni Kenji dahil sa pagkagulat.
"E.me.ged!" pabebe ng bakla.
Nanlaki ang mga mata namin dahil sa ginawa niya. Bakla ba siya?!
"Y-yucks..." pandidiri nito habang pinapahiran ang labi niya.
"Ku-kuya..." saad ni Jaysiel na gustong matawa.
"A-akala ko kasi s-si Chloedia ang magbubukas!" saad nito bago nagmamadaling umalis.
Si Angelo naman, naiwang nakatulala at hindi makapaniwala na hinalikan siya ni Kenji.
"Chloedia, kung ayaw mo kay Papa Kenji, akin nalang..." He's acting too much, humiga nalang ako sa kama kung saan nandoon si Sania, nakatingin lang kay Angelo.
"Ewan ko sayo Kuya Angelo! Mas bagay pa rin si Ate at Kuya Khiallel." pang-asar ni Sania kaya ginagaya-gaya ko lang.
"Tumahimik kayo. Bumalik na kayo sa mga silid niyo." Saad ko bago ako umidlip.
Natatawa pa rin ako habang naalala ko ang mukha ni Kenji no'ng hinalikan niya si Angelo. Akala mo naman may nakakahawang sakit si Angelo kung mangdiri.
Kinagabihan, I saw Noah and I's old picture.
I'm smiling while looking on it, touching him and reminiscing past.
"Noah, nakita ko na ulit si Kenji... He look so different..." tumingin ako mula sa kawalan.
"Pero, patawarin mo ako kung may tampo akong nararamdaman sa kaniya. Hindi ko lang kasi lubos matanggap na, iniwan niya tayo sa gitna ng apoy." I wiped my tears.
"Alam mo, I promised myself not to love someone again. Hangga't hindi naghihilom ang sakit, ayokong buksan ng pinto si Kenji sa puso ko. " I hugged the picture.
"Sobrang hirap pa rin tanggapin e, kahit ilang taon na ang dumaan. Parang, ang bilis kasi. Hindi pa nga natin lubos na nasusulit ang mga araw natin, kinuha ka na agad sa 'kin." Im starting to sob.
"Panandaliang saya, panghabang-buhay na sakit." I'm wriping my tears.
"Ayokong habang-buhay makulong sa kahapon. Pero, hindi ko magawang maging masaya habang hanggang ngayon sinisisi ko pa rin sarili ko sa lahat. Galit ako sa sarili ko. Galit ako kasi dahil sa 'kin nawala kayo." Huminga ako ng malalim, sobrang bigat talaga ng dibdib ko.
Walang araw na hindi ako umiiyak dahil naalala ko ang kahapon. Gustong-gusto ko na kalimutan nalang lahat at magsimula ng bagong buhay pero pa'no? Kung muli na namang nagtagpo ang mundo namin ni Kenji?
I saw someone is calling, unknown number.
"Chloedia?" Napatigil ako sa pag-iyak nang marinig ko ang boses ni Kenji.
"Pa-paano mo nakuha ang number ko?!" Ibinalik ko ang frame sa lalagyan.
"You write it on a tissue a while ago, right?" Napakunot ang noo ko dahil sa sinabi niya. Ano 'to?! Ako?! Magsusulat ng number sa tissue?! The heck!
"Excuse me? I will never do that. Maybe Angelo did." Kapag talaga nahanap kitang bakla ka, sasakalin talaga kita hayop ka.
"Don't deny Chloedia, ako lang 'to." Kapal talaga ng mukha.
"Kulang ka lang sa sampal para matuhan ka. Stop bothering me Kenji!" I dropped the call.
I also turned off my phone para iwas tawag mula sa kaniya.
Bwesit, kasalanan 'to ni Angelo e. Sasakalin talaga kita, bwesit ka.
-
Thank you for reading this chapter.