ကလပ်ကပြန်လာပြီး နှစ်ရက်အကြာတွင်ရုပ်ရှင်ရိုက်ကူးရေးတစ်ခုကြောင့် နေအဂ္ဂါ ရှမ်းပြည်ဘက်သို့ခရီးထွက်ရသည် အေးလွန်းလို့ရိုက်ကူးရေးရှိချိန်ကလွဲရင် သူအပြင်မထွက်တော့ အခန်းအောင်းနေတာကြောင့် ထွဋ်ခေါင်ကအားမလိုအားမရတွေဖြစ်ပြီး ရှူခင်းတွေလျှောက်ကြည့်ဖို့ မြှူစွယ် သူကမလိုက်ချင် ထွဋ်ခေါင်ကလည်း တစ်ယောက်ထဲမသွားချင်နှင့် နောက်ဆုံးသူ့အပေါ်သာဒေါသတွေပုံချတော့သည်။
"နေအဂ္ဂါ တံခါးဖွင့် "
အခုလဲ နေအဂ္ဂါအခန်းတံခါးကို တဒုန်းဒုန်းနှင့်ထုရိုက်နေပြန်သည်။
"မင်းဘာတွေဒီလောက်ဆူညံနေရတာလဲ"
နေအဂ္ဂါက အခန်းတံခါးကိုပြင်းတိပြင်းရွဲဖွင့်ပေးရင်း သန်းဝေနေသောပါးစပ်အားလက်ဖြင့်ကာ၍ပြောတာကြောင့် သူ့အသံက ပလုံးပထွေးဖြစ်နေသည်
ထွဋ်ခေါင်က နေအဂ္ဂါဘကိုကျော်၍အခန်းထဲကိုခြေလှမ်းကျဲကျဲကြီးတွေနဲ့ဝင်သွားပြီး နေအဂ္ဂါ အိပ်ယာပေါ်သို့ပိုင်စိုးပိုင်နင်းထိုင်ချလိုက်သည်
"နေအဂ္ဂါ မင်းငါ့ပေါ်ဘာမကျေမနပ်တွေများဖြစ်နေလဲ မင်းအကောင်ကိုငါကခွေးလို့ပြောလိုက်တာကိုမင်းမကျေနပ်တာလား ငါနဲ့အပြင်လေးခဏလေးလိုက်ခဲ့ပါဆိုတာကို မင်းအဲ့လောက်ကြီးခါးခါးသည်းသည်းငြင်းစရာလိုလို့လား"
နေအဂ္ဂါက စိတ်ပျက်စွာခေါင်းရမ်းလိုက်ရင်း
"မင်းဦးနှောက်က ချီးတွေနဲ့ပဲပြည့်နေတာလား သူငယ်ချင်း ဒီလောက်အရမ်းအေးနေတာငါအပြင်ထွက်ဖို့ပြင်းတယ်ပြီးတော့ ရိုက်ကူးရေးကြောင့်ငါပင်ပန်းနေတယ် ငါ့မှာလေ
ခြေထောက်လေးတစ်ချောင်းတောင်ကြွချင်စိတ်မရှိဘူး ရှင်းလား"
ထွဋ်ခေါင်က ဒေါသထွက်နေတဲ့မျက်နှာနဲ့
"အဲ့ဒါဆိုလည်းအဲ့လိုကောင်းကောင်းပြောလေ မင်းမျက်နှာ ကအီးမှန်နေတဲ့ရုပ်လိုမျိူး တစ်ချိန်လုံးသုန်မှုန်နေတာကို ငါစိတ်မပူပဲနေမလား တစ်ချိန်လုံးအခန်းအောင်းနေပြီးတော့ ရိုက်ကူးချိန်ပြီးတာနဲ့ မင်းကစကားမပြောတော့ဘူးလေ"
နောက်ဆုံးတော့ နေအဂ္ဂါ ကသာအလျှော့ပေးလိုက်ရသည်
"ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ သွားကြမယ်ဒီနေ့"
တကယ်တော့ ထွဋ်ခေါင်ပြောတာမမှား ရိုက်ကူးရေးချိန်ကလွဲလျှင် နေအဂ္ဂါ စိတ်တွေတစ်ယောက်ယောက်ဆီ ပျံ့လွင့်နေတက်သည်။ နေအဂ္ဂါဘက တစ်ခုခုကိုအလေးအနက်တွေးတောနေတက်ချိန်တွင် စကားပြောဖို့သတိမရတော့။ တစ်ချိန်လုံး သူ့အာရုံထဲတွင် စိုးမိုးနေသည်က "ညဏ်းဧကရာဇ်"ဆီဘယ်လိုချည်းကပ်ရမလဲဆိုတဲ့ နည်းလမ်းပဲ။အသက် ဆယ့်ရှစ် ဆယ့်ကိုးလောက်သာရှိသေးမဲ့ကောင်လေးက သူ့ကိုဆိုရင် ရွယ်တူတွေလို မင်းနဲ့ငါဆိုပြီးသုံးနှုန်းတယ် ယဥ်ကျေးမှုမရှိလိုက်တာဆိုတာလုံးဝကိုအရိုင်းအစိုင်းလေးအတိုင်းပဲဒါပေမဲ့ သူကအဲ့ဒါကိုပဲကြွေနေမိပြန်ရော။အသက်က သူ့ထက်ခုနှစ်နှစ်ရှစ်နှစ်လောက်ကို ငယ်ပုံရပေမဲ့ ခြောက်ပေနီးပါးသူ့အရပ်ကို လယ်ဗယ်လိုက်နိုင်သည် ဒီကောင်လေးနောက်တစ်နှစ် နှစ်နှစ်လောက်ဆိုသူ့ကိုကျော်
သွားမှာမဟုတ်ဘူးလား။သူသူ့ကိုယ်သူမှန်ထဲပြန်ကြည့်ရင်း စိတ်ပျက်လက်ပျက်သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။
" နောက်တစ်ခါ ဘယ်တော့မှ အောက်အရာရှိမလုပ်ဘူး"သူခိုင်မာစွာဆုံးဖြတ်လိုက်ရင်း အခန်းအပြင်သို့ထွက်လိုက်တယ် ထွဋ်ခေါင်က တစ်ခုခုကိုအလေးအနက်ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပုံပေါ်တဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေကြည့်ပြီး
"မင်းဘာအရူးထပြန်ပြီလဲ"
နေအဂ္ဂါ ကဘာမှပြန်မပြောပဲ တိုက်ပွဲပေါင်းရာချီကိုအောင်နိုင်သွားတဲ့ စစ်သူကြီးလိုအသွင်သဏ္ဍန်မျိူးဖြင့် ကားထဲသို့ကျော့ကျော့မော့မော့လေး
ဝင်ထိုင်လိုက်တယ် သူတို့လှည့်ပတ်သွားလို့တစ်နေကုန်ပြီးတဲ့နောက်မှာ နေအဂ္ဂါ က လက်ဆောင်ပစ္စည်းအရောင်းဆိုင် တစ်ခုကိုဝင်လိုက်တယ် အဖြူရောင်သိုးမွေးနဲ့လုပ်ထားတဲ့ မာဖလာလေးတစ်ခုဆီသူအကြည့်ရောက်သွားတယ် မာဖလာလေးကို ဖြူဖွေးသန့်စင်တဲ့ သူ့လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ခပ်ဖွဖွလေးပွတ်သပ်နေတယ်။သိုးမွေးကသိပ်ကိုနူးညံပြီး နွေးထွေးလွန်းလို့သူ့နှုတ်ခမ်းဖျားလေးနှစ်စွန်း ကော့တက်သွားပြီး အဖြူရောင်မာဖလာလေးကိုထုတ်ပိုးပေးဖို့ ဆိုင်ရှင်ကိုပြောလိုက်တယ်။ တစ်လတိတိရိုက်ကူးရေးလုပ်ပြီးတဲ့နောက်မှာ နေအဂ္ဂါ အိမ်ပြန်ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။သူက တစ်ရက်လောက်နားပြီးတဲ့နောက်မှာ အငှားယဥ်မောင်းတစ်ယောက်ကိုဖုန်းဆက်ခေါ်လိုက်ပြီး ကောင်လေးရှိမဲ့ တက္ကသိုလ်ဆီသို့မောင်းခိုင်းလိုက်သည်။ ကျောင်းကိုရောက်တဲ့အချိန်မှာ ကားသော့ကိုယူထားလိုက်ပြီး အငှားယဥ်မောင်းကို ပြန်ခိုင်းလိုက်သည်။ကောင်လေးက ဘယ်အခန်းမှာရှိတာလဲဆိုတာ သူမသိဘူး ဒါကြောင့် ပါချူပ်ရုံးခန်းဆီကိုသွားဖို့ပဲသူဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် သူကိုယ်တိုင်ကလဲ ကျောင်းရဲ့ သံအမတ်ဆိုတော့ ဒီကိစ္စကအသေးအဖွဲပဲ ။ ပါချူပ်ကသူ့ကိုဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာကြိုဆိုပြီးနောက် လူတစ်ယောက်ကိုလွှတ်၍ ကောင်လေးကိုခေါ်ခိုင်းလိုက်သည်။ထိုအခါမှ ကောင်လေးက အင်ဂျင်နီယာဌာနရဲ့ နောက်ဆုံးနှစ်ကျောင်းသားဆိုတာ သိသည်။ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ကောင်လေးကအေးတိအေးစက်မျက်နှာနဲ့ သူ့တို့ရှေ့ကိုရောက်လာတယ် သူ့မျက်နှာကိုမြင်ပြီးတဲ့နောက်မှာ ကောင်လေးရဲ့ မျက်နှာကခတ်ထန်လာခဲ့တယ် ထိုမျက်နှာအမူအယာအား ပါချူပ်မရိပ်မိခင်မှာပင် သူကထိုကောင်လေးကိုအခန်းအပြင်သို့ခေါ်ထုတ်လိုက်တယ်
အခန်းအပြင်ရောက်တဲ့အခါ ဒေါသထွက်နေတဲ့ ညဏ်းဧကရာဇ်က သူ၏ လက်ကောက်ဝတ်အား ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းဆုတ်ကိုင်လာပြီး လူရှင်းတဲ့ အဆောက်အဦး တစ်ခုဆီကိုဆွဲခေါ်ခြင်းခံလိုက်ရသည်
အဆောက်အဦးနံရံတွေပေါ် နေအဂ္ဂါ ၏ကျောပြင်အား ဖိကပ်ထားပြီး ဒေါသထွက်လွန်းလို့ ကောင်လေးရဲ့ရင်ဖတ်တွေက နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြစ်နေတယ်
"မင်းဒီကိုဘာလာလုပ်တာလဲ"
နေအဂ္ဂါက မြှူစွယ်ဖျားယောင်းခြင်းအပြည့် သူ့မူပိုင်အပြုံးကိုတွေကိုဆင်မြန်းရင်း ခနဲ့တဲ့တဲ့ပြောလိုက်တယ်
"ဘာလဲ မင်းကိုကိုယ်က အလကားလုပ်ခွင့်ပေးမယ်လို့ထင်နေတာလား "
ညဏ်ဧကရာဇ်က တင်းကြပ်စွာဆုတ်ကိုင်ထားတဲ့သူ့ရဲ့လက်တွေကို နေအဂ္ဂါ ပုခုံးပေါ်မှဖယ်လိုက်တယ်
"ဘာလိုချင်တာလဲ "
နေအဂ္ဂါ က ညဏ်းဧကရာဇ်ရဲ့ရှည်လျားတဲ့မျက်တောင်နဲ့ မျက်လုံးအိမ်နက်နက်လေးတွေကို မိန်းမောတွေဝေစွာငေးကြည့်ရင်း ပြန်ဖြေသည်
"မင်းကို"
"........"
ညဏ်းဧကရာဇ်က ခဏမျှစွန့်အသွားပြီး ခပ်ဖျော့ဖျော့ ပြန်ဖြေသည်
"တစ်ခြားဟာပြော"
"မရှိဘူး"
"ကိုယ်လိုချင်တာမရမချင်း မင်းကိုကျောင်းမှာနေ့တိုင်းလာရှာမယ် ပြီးတော့ ကလပ်မှာမင်းကိုယ့်ကိုလုပ်ခဲ့တဲ့ကိစ္စကို လူတိုင်းသိအောင်လျှောက်ပြောမယ်"
ညဏ်းဧကရာဇ်က ပိုပြီးဒေါသထွက်လာတာကြောင့် သူ့လက်တွေကို နောက်တစ်ခေါက် နေအဂ္ဂါရဲ့ပခုံးပေါ်တင်ပြီး နံရံမှာဆွဲကပ်လိုက်တယ်
"မင်း......မြေခွေးလိုကောင်"
နေအဂ္ဂါက "ဟက်"ခနဲ့ရယ်သံနှင့်အတူ ညဏ်းဧရာဇ်ရဲ့နားရွက်နားကိုတိုးသွားလိုက်ရင်း တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်
"တကယ်တော့လေ မင်းအဲ့ဒါလုပ်တဲ့skillကညံ့လွန်းတယ် မင်းစိတ်မရှိရင် ကိုယ်မင်းကိုသင်ပေးလို့ရပါတယ်"
ညဏ်းဧရာဇ်က နေအဂ္ဂါ ရဲ့ညုတုတုအသံတွေကြောင့် မထင်မှတ်ပဲ ထိုနေ့ကအဖြစ်အပျက်ကိုတွေးမိသွားသည် သူ့လည်ချောင်းတွေကခြောက်ကပ်လာပြီး သူ့ကိုယ်ကပူလောင်လာသည် သူသက်ပြင်းတစ်ခုကိုရှူထုတ်လိုက်ပြီးလေသံဖျော့ဖျော့လေးနဲ့လျှော့ပြောလိုက်သည်
"အရင်ဆုံး အိမ်ပြန်လိုက် မင်းလိပ်စာကဒ်ငါ့ကိုပေးခဲ့ ငါတို့ဒီအကြောင်းကိုနောက်နေ့မှဆွေးနွေးကြတာပေါ့ ဟုတ်ပြီလား"
"ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ကိုယ်အိမ်မပြန်တက်တော့ဘူး ထွဋ်ခေါင်ကအရေးကြီးကိစ္စရှိလို့ ကားနဲ့ကိုယ့်ကိုမေ့ပြီးထွက်ပြေးသွားပြီ ကံဆိုးစွာနဲ့ ကိုယ်ကကားမမောင်းတက်ဘူး"
လံကြုပ်ဇတ်ကြီးမှန်းသိပေမဲ့ ညဏ်းဧကရာဇ်မငြင်းဆန်နိုင် နေအဂ္ဂါ ကိုလက်ဆွဲရင်း ကားဆီသို့ ခပ်သွက်သွက်လျှောက်လိုက်သည် မတော်လို့ တစ်ယောက်ယောက်မြင်သွားလျှင်မကောင်း သူ့အတွက်တော့ တစ်ကျောင်းလုံးသိလည်း ကိစ္စမရှိပေမဲ့ "ချမ်းလေး"တစ်ယောက်ကိုတော့ မမြင်စေချင် "ချမ်းလေး"က သူဂေးဆိုတာတောင်သိတာမဟုတ်
ကားစက်ကို ခပ်မြန်မြန်နှိုးလိုက်ရင်း နေအဂ္ဂါပြောတဲ့ လိပ်စာဆီသို့ရောက်အောင် ခပ်မြန်မြန်သာမောင်းလိုက်သည် မဟုတ်ရင် သူသည်းခံနိုင်တော့မည်မဟုတ် ဒီလူ့ကိုကားထဲမှာပင် တက်ခွမိတော့မည် ဒီလူနဲ့အတူရှိနေရတာကစနက်တံဖြုတ်ထားတဲ့ ဗုန်းတစ်လုံးကို ခါးပိုက်ထဲထည့်ထားရသလိုပဲ ဘယ်အချိန်ထပေါက်ကွဲမည်မသိ
နေအဂ္ဂါ နေတဲ့ ကွန်ဒိုရဲ့ မြေအောက်ကားပါကင် ရောက်တဲ့အခါ ညဏ်းဧကရာဇ်က ကားကို ကျွမ်းကျင်စွာ ပါကင်ထိုးလိုက်ပြီး ကားထဲကထွက်သွားဖို့ပြင်သည်
"ခဏ... ခဏနေပါအုံး"
နေအဂ္ဂါ က အမြန်တားလိုက်ပြီး အဖြူရောင်မာဖလာလေးကို ညဏ်းဧရာဇ်ရဲ့ လည်တိုင်ဖြူဖြူလေးပေါ် သို့ ပတ်စည်းပေးလိုက်သည် နေအဂ္ဂါ က ညဏ်းဧကရာဇ်ရဲ့ လှပလွန်းတဲ့မျက်ဝန်းလေးအားငေးမောကြည့်နေခဲ့သည် ထိုအခိုက်အတန့်၌ သူ့မျက်ဝန်းထဲမှ နူးညံ့မှုလေးအနည်းငယ်ဖျက်ပြေးသွားသည်ကို ညဏ်းဧကရာဇ် ဇဝေဇဝါမြင်တွေ့လိုက်သည် သူပဲအမြင်မှားသည်လားမပြောတက်။ ခဏအကြာတွင် နေအဂ္ဂါ ကပြောလာသည်
"ကိုယ်က မင်းထက်အသက်အများကြီး ကြီးတယ် နောက်ဆိုကိုယ့်ကိုရိုရိုသေသေဆက်ဆံပါ မင်းသွားလို့ရပြီ"
ပြန်ချင်လွန်းလို့ ဖင်တကြွကြွဖြစ်နေတဲ့ဒီကောင်လေးက သူ့စကားကြားတာနဲ့ ကားတံခါးကိုချက်ချင်းဖွင့်ပြီး ထွက်ပြေးလောက်မယ်လို့ထင်လိုက်ပေမဲ့ ညဏ်းဧကရာဇ်က မသွားခဲ့ပါဘူး အဲ့ဒီ့အစားသူ့ကိုစကားတစ်ခွန်းပြန်ပြောသည်
"ရိုရိုသေသေ မဆက်ဆံချင်ဘူး"
ပြီးနောက် ရုတ်တရက်ကြီးသူ့နှုတ်ခမ်းတွေက နွေးထွေးသွားသည်။ ကောင်လေးက နေအဂ္ဂါရဲ့ ပါးနှစ်ဖက်ကိုသူ့လက်တွေကြားထဲထည့်ထားပြီး မွတ်မွတ်သိပ်သိပ်နမ်းခြိုက်နေပါ၏ နေအဂ္ဂါက ခေတ္တမျှစွန့်အနေပြီးနောက်မှတုန့်ပြန်ဖို့သတိရသည်။တဖြည်းဖြည်း အနမ်းတွေက အသက်ရှူသံမြန်သည်အထိပြင်းထန်လာပြီးသူတို့ခန္ဓာကိုယ်တွေက ပူလောင်လာခဲ့သည် အနမ်းကြမ်းကြမ်းများပေးပြီးနောက်သူတို့ကိုယ်ကို မခွာချင်ခွာချင်ဖြင့်ခွာလိုက်သည်။
"သွားရအောင် မင်းအိမ်ကို"
အလျင်လိုနေတဲ့အသံနဲ့ ညဏ်းဧကရာဇ်ကပြောခဲ့ပြီး သူ့မျက်နှာက မကြာခင်ပေါက်ကွဲထွက်တော့မယ့်မီးတောင်လို နီရဲနေခဲ့သည်။
နှစ်ယောက်လုံးက တွန့်ကျေနေတဲ့ အင်္ကျီတွေကို မပြန့်ပြန့်အောင် ဆွဲဆန့်ရင်း အနေရခတ်စွာဖြင့် ဓာတ်လှေကားထဲသို့ဝင်လိုက်သည် သူတို့မျက်လုံးတွေက အနီရောင်သွေးမျှင်လေးတွေတန်းနေပြီး ဓာတ်လှေကားထဲတွင် ပေါက်ကွဲထွက်သွားမည်စိုး၍ ခပ်ခွာခွာအနေအထားဖြင့်သာ နေနေကြသည် ဓာတ်လှေကားပွင့်သွားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် နေအဂ္ဂါက သူ့ဘောင်းဘီ အိပ်ကပ်ထဲမှ သော့အားထုတ်၍ အိမ်တံခါးကိုဖွင့်သည် အလျင်လိုနေတာကြောင့် သော့ကမတည့်
ညဏ်းဧကရာဇ်က စိတ်မရှည်စွာဖြင့် သော့ကိုယူ၍ ကိုယ်တိုင်ဖွင့်လိုက်သည် အိမ်ထဲရောက်သည်နှင့် ဘယ်သူကစလို့စလို့စမှန်းမသိတဲ့ နူးညံ့မှုကင်းတဲ့အနမ်းတွေနဲ့ တစ်ယောက်တစ်ယောက်ဖက်တွယ်ထားကြသည်။ညဏ်းဧကရာဇ်က နေအဂ္ဂါကရဲ့ အင်္ကျီတွေအောက်ကို လက်ဝင်လျှိူ၍ သွယ်လျတဲ့ခါးလေးကိုပွတ်သပ်နေသည် နေအဂ္ဂါရဲ့ လက်ကညဏ်းဧကရာဇ်ရဲ့ တောင့်တင်းလှတဲ့ရင်အုပ်ပေါ်တွင် ရောက်ရှိနေသည်။ဆာလောင်မွတ်သိပ်မှုကပြင်းထန်လာသည်နှင့်အမျှ အရှက်တရားကဘာလဲမသိတော့လောက်အောင်ယောကျာ်းရင့်မာကြီးနှစ်ယောက်က တစ်ယောက်အင်္ကျီတစ်ယောက် စိတ်မရှည်စွာဆွဲဖြဲကုန်ကြတယ်။ ဘယ်အချိန်ထဲက အိပ်ခန်းထဲရောက်လို့ရောက်သွားမှန်းမသိ နေအဂ္ဂါ သတိထားမိသည့်အချိန်တွင် ညဏ်းဧကရာဇ်က သူအပေါ်သို့တက်ခွနေပြီ ဖြစ်သည် နေအဂ္ဂါက လန့်သွားပြီ ညဏ်းဧကရာဇ်ကို အိပ်ယာပေါ်မှတွန်းချလိုက်သည် ညဏ်းဧကရာဇ်က နားမလည်နိုင်တဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်ဖင်ထိုင်ရက်ကျရင်းသူ့ကိုကြောင်တောင်တောင်လေးကြည့်နေသည်
နေအဂ္ဂါတစ်ခွန်းထဲပြန်ပြောလိုက်သည်
"ငါကအထက်ကလူ"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
စာရေးသူတွင်ပြောစရာအနည်းငယ်ရှိ
နေဥက္ကာခဲ-ငါကအထက်ကလူ ဝူး....ဝူး (မျက်ရည်လည်ရွှဲအီမိုဂျီ)
ညဏ်းဧကရာဇ်-ကိုကိုမငိုနဲ့တော့နော် တိတ် တိတ် ကိုကိုကအမြဲတမ်းအထက်ကပါပဲ (နဖူးလေးအားနမ်း၍ ရင်ခွင်ထဲထည့်)
PWW-အမြင့်ဆုံးမှာထားချင်တယ် ××××××အမြင့်ဆုံးမှာထားချင်တယ် ×××××(သီချင်းဆိုသံ)
Zawgyi
ကလပ္ကျပန္လာၿပီး ႏွစ္ရက္အၾကာတြင္႐ုပ္ရွင္ရိုက္ကူးေရးတစ္ခုေၾကာင့္ နေအဂ္ဂါရှမ်းပြည်ဘက်သို့ခရီးထွက်ရတယ် ေအးလြန္းလို႔ရိုက္ကူးေရးရွိခ်ိန္ကလြဲရင္ သူအျပင္မထြက္ေတာ့ အခန္းေအာင္းေနတာေၾကာင့္ ထြဋ္ေခါင္ကအားမလိုအားမရေတြျဖစ္ၿပီး ရႉခင္းေတြေလွ်ာက္ၾကည့္ဖို႔ ျမႇူစြယ္ သူကမလိုက္ခ်င္ ထြဋ္ေခါင္ကလည္း တစ္ေယာက္ထဲမသြားခ်င္ႏွင့္ ေနာက္ဆုံးသူ႕အေပၚသာေဒါသေတြပုံခ်ေတာ့တယ္။
"နေအဂ္ဂါ တံခါးဖြင့္ "
အခုလဲ နေအဂ္ဂါအခန်းတံခါးကို တဒုန္းဒုန္းႏွင့္ထုရိုက္ေနသည္
"မင္းဘာေတြဒီေလာက္ဆူညံေနရတာလဲ"
နေအဂ္ဂါက အခန္းတံခါးကိုျပင္းတိျပင္း႐ြဲဖြင့္ေပးရင္း သန္းေဝေနေသာပါးစပ္အားလက္ျဖင့္ကာ၍ေျပာတာေၾကာင့္ သူ႕အသံက ပလုံးပေထြးျဖစ္ေနသည္
ထြဋ္ေခါင္က နေအဂ္ဂါကိုကျော်၍အခန်းထဲကိုခြေလှမ်းကျဲကျဲကြီးတွေနဲ့ဝင်သွားပြီး နေအဂ္ဂါ အိပ္ယာေပၚသို႔ပိုင္စိုးပိုင္နင္းထိုင္ခ်လိဳက္သည္
"နေအဂ္ဂါ မင္းငါ့ေပၚဘာမေက်မနပ္ေတြမ်ားျဖစ္ေနလဲ မင္းအေကာင္ကိုငါကေခြးလို႔ေျပာလိုက္တာကိုမင္းမေက်နပ္တာလား ငါနဲ႕အျပင္ေလးခဏေလးလိုက္ခဲ့ပါဆိုတာကို မင္းအဲ့ေလာက္ႀကီးခါးခါးသည္းသည္းျငင္းစရာလိုလို႔လား"
နေအဂ္ဂါက စိတ္ပ်က္စြာေခါင္းရမ္းလိုက္ရင္း
"မင္းဦးႏွောက္က ခ်ီးေတြနဲ႕ပဲျပည့္ေနတာလား သူငယ္ခ်င္း ဒီေလာက္အရမ္းေအးေနတာငါအျပင္ထြက္ဖို႔ျပင္းတယ္ၿပီးေတာ့ ရိုက္ကူးေရးေၾကာင့္ငါပင္ပန္းေနတယ္ ငါ့မွာေလ
ေျခေထာက္ေလးတစ္ေခ်ာင္းေတာင္ႂကြခ်င္စိတ္မရွိဘူး ရွင္းလား"
ထြဋ္ေခါင္က ေဒါသထြက္ေနတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႕
"အဲ့ဒါဆိုလည္းအဲ့လိုေကာင္းေကာင္းေျပာေလ မင္းမ်က္ႏွာ ကအီးမွန္ေနတဲ့႐ုပ္လိုမ်ိဴး တစ္ခ်ိန္လုံးသုန္မႈန္ေနတာကို ငါစိတ္မပူပဲေနမလား တစ္ခ်ိန္လုံးအခန္းေအာင္းေနၿပီးေတာ့ ရိုက္ကူးခ်ိန္ၿပီးတာနဲ႕ မင္းကစကားမေျပာေတာ့ဘူးေလ"
နောက်ဆုံးတော့နေအဂ္ဂါကသာအလျှော့ပေးလိုက်ရသည်
"ဟုတ္ၿပီ ဟုတ္ၿပီ သြားၾကမယ္ဒီေန႕"
တကယ္ေတာ့ ထြဋ္ေခါင္ေျပာတာမမွား ရိုက္ကူးေရးခ်ိန္ကလြဲလွ်င္ နေအဂ္ဂါစိတ်တွေတစ်ယောက်ယောက်ဆီ ပ်ံ့လြင့္ေနတက္သည္။ နေအဂ္ဂါက တစ္ခုခုကိုအေလးအနက္ေတြးေတာေနတက္ခ်ိန္တြင္ စကားေျပာဖို႔သတိမရေတာ့။ တစ္ခ်ိန္လုံး သူ႕အာ႐ုံထဲတြင္ စိုးမိုးေနသည္က "ညဏ္းဧကရာဇ္"ဆီဘယ္လိုခ်ည္းကပ္ရမလဲဆိုတဲ့ နည္းလမ္းပဲ။အသက္ ဆယ့္ရွစ္ ဆယ့္ကိုးေလာက္သာရွိေသးမဲ့ေကာင္ေလးက သူ႕ကိုဆိုရင္ ႐ြယ္တူေတြလို မင္းနဲ႕ငါဆိုၿပီးသုံးႏႈန္းတယ္ ယဥ္ေက်းမႈမရွိလိုက္တာဆိုတာလုံးဝကိုအရိုင္းအစိုင္းေလးအတိုင္းပဲဒါေပမဲ့ သူကအဲ့ဒါကိုပဲေႂကြေနမိျပန္ေရာ။အသက္က သူ႕ထက္ခုႏွစ္ႏွစ္ရွစ္ႏွစ္ေလာက္ကို ငယ္ပုံရေပမဲ့ ေျခာက္ေပနီးပါးသူ႕အရပ္ကို လယ္ဗယ္လိုက္နိုင္သည္ ဒီေကာင္ေလးေနာက္တစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ဆိုသူ႕ကိုေက်ာ္
သြားမွာမဟုတ္ဘူးလား။သူကသူ႕ကိုယ္သူမွန္ထဲျပန္ၾကည့္ရင္း စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္သက္ျပင္းခ်လိဳက္သည္။ဒီထက္ပိုၿပီး ေလ့က်င့္ခန္းေတြပိုလုပ္ရမယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္" ေနာက္တစ္ခါ ဘယ္ေတာ့မွ ေအာက္အရာရွိမလုပ္ဘူး"သူခိုင္မာစြာဆုံးျဖတ္လိုက္ရင္း အခန္းအျပင္သို႔ထြက္လိုက္တယ္ ထြဋ္ေခါင္က တစ္ခုခုကိုအေလးအနက္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိဳက္ပုံေပၚတဲ့ သူ႕မ်က္လုံးေတြၾကည့္ၿပီး
"မင္းဘာအ႐ူးထျပန္ၿပီလဲ"
နေအဂ္ဂါကဘာမှပြန်မပြောပဲ တိုက္ပြဲေပါင္းရာခ်ီကိုေအာင္နိုင္သြားတဲ့ စစ္သူႀကီးလိုအသြင္သ႑န္မ်ိဴးျဖင့္ ကားထဲသို႔ေက်ာ့ေက်ာ့ေမာ့ေမာ့ေလး
ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္ သူတို႔လွည့္ပတ္သြားလို႔တစ္ေနကုန္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ နေအဂ္ဂါက လက္ေဆာင္ပစၥည္းအေရာင္းဆိုင္ တစ္ခုကိုဝင္လိုက္တယ္ အျဖဴေရာင္သိုးေမြးနဲ႕လုပ္ထားတဲ့ မာဖလာေလးတစ္ခုဆီသူအၾကည့္ေရာက္သြားတယ္ မာဖလာေလးကို ျဖဴေဖြးသန့္စင္တဲ့ သူ႕လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႕ ခပ္ဖြဖြေလးပြတ္သပ္ေနတယ္။သိုးေမြးကသိပ္ကိုႏူးညံၿပီး ႏြေးေထြးလြန္းလို႔သူ႕ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးႏွစ္စြန္း ေကာ့တက္သြားၿပီး အျဖဴေရာင္မာဖလာေလးကိုထုတ္ပိုးေပးဖို႔ ဆိုင္ရွင္ကိုေျပာလိုက္တယ္။ တစ္လတိတိရိုက္ကူးေရးလုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ နေအဂ္ဂါအိမ်ပြန်ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။သူက တစ္ရက္ေလာက္နားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အငွားယဥ္ေမာင္းတစ္ေယာက္ကိုဖုန္းဆက္ေခၚလိုက္ၿပီး ေကာင္ေလးရွိမဲ့ တကၠသိုလ္ဆီသို႔ေမာင္းခိုင္းလိုက္သည္။ ေက်ာင္းကိုေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကားေသာ့ကိုယူထားလိုက္ၿပီး အငွားယဥ္ေမာင္းကို ျပန္ခိုင္းလိုက္သည္။ေကာင္ေလးက ဘယ္အခန္းမွာရွိတာလဲဆိုတာ သူမသိဘူး ဒါေၾကာင့္ ပါခ်ဴပ္႐ုံးခန္းဆီကိုသြားဖို႔ပဲသူဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ သူကိုယ္တိုင္ကလဲ ေက်ာင္းရဲ႕ သံအမတ္ဆိုေတာ့ ဒီကိစၥကအေသးအဖြဲပဲ ။ ပါခ်ဴပ္ကသူ႕ကိုဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာႀကိဳဆိုၿပီးေနာက္ လူတစ္ေယာက္ကိုလႊတ္၍ ေကာင္ေလးကိုေခၚခိုင္းလိုက္သည္။ထိုအခါမွ ေကာင္ေလးက အင္ဂ်င္နီယာဌာနရဲ႕ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေက်ာင္းသားဆိုတာ သိသည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ေကာင္ေလးကေအးတိေအးစက္မ်က္ႏွာနဲ႕ သူ႕တို႔ေရွ႕ကိုေရာက္လာတယ္ သူ႕မ်က္ႏွာကိုျမင္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေကာင္ေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာကခတ္ထန္လာခဲ့တယ္ ထိုမ်က္ႏွာအမူအယာအား ပါခ်ဴပ္မရိပ္မိခင္မွာပင္ သူကထိုေကာင္ေလးကိုအခန္းအျပင္သို႔ေခၚထုတ္လိုက္တယ္
အခန္းအျပင္ေရာက္တဲ့အခါ ေဒါသထြက္ေနတဲ့ ညဏ္းဧကရာဇ္က သူ၏ လက္ေကာက္ဝတ္အား ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းဆုတ္ကိုင္လိုက္ၿပီး လူရွင္းတဲ့ အေဆာက္အဦး တစ္ခုဆီသို႔ဆြဲေခၚလာလိုက္သည္
အေဆာက္အဦးနံရံေတြေပၚ နေအဂ္ဂါ၏ကျောပြင်အား ဖိကပ္ထားၿပီး ေဒါသထြက္လြန္းလို႔ ေကာင္ေလးရဲ႕ရင္ဖတ္ေတြက နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ျဖစ္ေနတယ္
"မင္းဒီကိုဘာလာလုပ္တာလဲ"
နေအဂ္ဂါက ျမႇူစြယ္ဖ်ားေယာင္းျခင္းအျပည့္ သူ႕မူပိုင္အၿပဳံးကိုေတြကိုဆင္ျမန္းရင္း ခနဲ႕တဲ့တဲ့ေျပာလိုက္တယ္
"ဘာလဲ မင္းကိုကိုယ္က အလကားလုပ္ခြင့္ေပးမယ္လို႔ထင္ေနတာလား မင္းဆီကရစရာရွိတဲ့အေႂကြးကိုျပန္လာေတာင္းတာ"
ညဏ္ဧကရာဇ္က တင္းၾကပ္စြာဆုတ္ကိုင္ထားတဲ့သူ႕ရဲ႕လက္ေတြကို နေအဂ္ဂါက ပုခုံးေပၚမွဖယ္လိုက္တယ္
"ဘာလိုခ်င္တာလဲ "
နေအဂ္ဂါက ညဏ္းဧကရာဇ္ရဲ႕ရွည္လ်ားတဲ့မ်က္ေတာင္နဲ႕ မ်က္လုံးအိမ္နက္နက္ေလးေတြကို မိန္းေမာေတြေဝစြာေငးၾကည့္ရင္း ျပန္ေျဖသည္
"မင္းကို"
"........"
ညဏ္းဧကရာဇ္က ခဏမွ်စြန့္အသြားၿပီး ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ျပန္ေျဖသည္
"တစ္ျခားဟာေျပာ"
"မရွိဘူး"
"ကိုယ္လိုခ်င္တာမရမခ်င္း မင္းကိုေက်ာင္းမွာေန႕တိုင္းလာရွာမယ္ ၿပီးေတာ့ ကလပ္မွာမင္းကိုယ့္ကိုလုပ္ခဲ့တဲ့ကိစၥကို လူတိုင္းသိေအာင္ေလွ်ာက္ေျပာမယ္ အနည္းဆုံးေတာ့ကိုယ္ကနစ္နာသူေလ အမွန္တကယ္နာမည္ပ်က္မွာက မင္းပဲ"
ညဏ္းဧကရာဇ္က ပိုၿပီးေဒါသထြက္လာတာေၾကာင့္ သူ႕လက္ေတြကို ေနာက္တစ္ေခါက္ နေအဂ္ဂါရဲ့ပခုံးပေါ်တင်ပြီး နံရံမွာဆြဲကပ္လိုက္တယ္
"မင္း......ေျမေခြးလိုေကာင္"
နေအဂ္ဂါက "ဟက္"ခနဲ႕ရယ္သံႏွင့္အတူ ညဏ္းဧရာဇ္ရဲ႕နား႐ြက္နားကိုတိုးသြားလိုက္ရင္း တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္သည္
"တကယ္ေတာ့ေလ မင္းအဲ့ဒါလုပ္တဲ့skillကညံ့လြန္းတယ္ မင္းစိတ္မရွိရင္ ကိုယ္မင္းကိုသင္ေပးလို႔ရပါတယ္"
ညဏ္းဧရာဇ္က နေအဂ္ဂါ ရဲ႕ၫုတုတုအသံေတြေၾကာင့္ မထင္မွတ္ပဲ ထိုေန႕ကအျဖစ္အပ်က္ကိုေတြးမိသြားသည္ သူ႕လည္ေခ်ာင္းေတြကေျခာက္ကပ္လာၿပီး သူ႕ကိုယ္ကပူေလာင္လာသည္ သူသက္ျပင္းတစ္ခုကိုရႉထုတ္လိုက္ၿပီးေလသံေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးနဲ႕ေလွ်ာ့ေျပာလိုက္သည္
"အရင္ဆုံး အိမ္ျပန္လိုက္ မင္းလိပ္စာကဒ္ငါ့ကိုေပးခဲ့ ငါတို႔ဒီအေၾကာင္းကိုေနာက္ေန႕မွေဆြးႏြေးၾကတာေပါ့ ဟုတ္ၿပီလား"
"ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ငါအိမ္မျပန္တက္ေတာ့ဘူး ထြဋ္ေခါင္ကအေရးႀကီးကိစၥရွိလို႔ ကားနဲ႕ငါ့ကိုေမ့ၿပီးထြက္ေျပးသြားၿပီ ကံဆိုးစြာနဲ႕ ငါက ကားမေမာင္းတက္ဘူး"
လံၾကဳပ္ဇတ္ႀကီးမွန္းသိေပမဲ့ ညဏ္းဧကရာဇ္မျငင္းဆန္နိုင္ နေအဂ္ဂါကိုလက်ဆွဲရင်း ကားဆီသို႔ ခပ္သြက္သြက္ေလွ်ာက္လိုက္သည္ မေတာ္လို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ျမင္သြားလွ်င္မေကာင္း သူ႕အတြက္ေတာ့ တစ္ေက်ာင္းလုံးသိလည္း ကိစၥမရွိေပမဲ့ "ခ်မ္းေလး"တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ မျမင္ေစခ်င္ "ခ်မ္းေလး"က သူေဂးဆိုတာေတာင္သိတာမဟုတ္
ကားစက္ကို ခပ္ျမန္ျမန္ႏွိုးလိုက္ရင္း နေအဂ္ဂါပြောတဲ့ လိပ္စာဆီသို႔ေရာက္ေအာင္ ခပ္ျမန္ျမန္သာေမာင္းလိုက္သည္ မဟုတ္ရင္ သူသည္းခံနိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္ ဒီလူ႕ကိုကားထဲမွာပင္ တက္ခြမိေတာ့မည္ ဒီလူနဲ႕အတူရွိေနရတာကစနက္တံျဖဳတ္ထားတဲ့ ဗုန္းတစ္လုံးကို ခါးပိုက္ထဲထည့္ထားရသလိုပဲ ဘယ္အခ်ိန္ထေပါက္ကြဲမည္မသိ
နေအဂ္ဂါနေတဲ့ ကြန္ဒိုရဲ႕ ေျမေအာက္ကားပါကင္ ေရာက္တဲ့အခါ ညဏ္းဧကရာဇ္က ကားကို ကြၽမ္းက်င္စြာ ပါကင္ထိုးလိုက္ၿပီး ကားထဲကထြက္သြားဖို႔ျပင္သည္
"ခဏ... ခဏေနပါအုံး"
နေအဂ္ဂါက အျမန္တားလိုက္ၿပီး အျဖဴေရာင္မာဖလာေလးကို ညဏ္းဧရာဇ္ရဲ႕ လည္တိုင္ျဖဴျဖဴေလးေပၚ သို႔ ပတ္စည္းေပးလိုက္သည္ နေအဂ္ဂါက ညဏ္းဧကရာဇ္ရဲ႕ လွပလြန္းတဲ့မ်က္ဝန္းေလးအားေငးေမာၾကည့္ေနခဲ့သည္ ထိုအခိုက္အတန့္၌ သူ႕မ်က္ဝန္းထဲမွ ႏူးညံ့မႈေလးအနည္းငယ္ဖ်က္ေျပးသြားသည္ကို ညဏ္းဧကရာဇ္ ဇေဝဇဝါျမင္ေတြ႕လိုက္သည္ သူပဲအျမင္မွားသည္လားမေျပာတက္။ ခဏအၾကာတြင္ နေအဂ္ဂါကပြောလာသည်
"ငါက မင္းထက္အသက္အမ်ားႀကီး ႀကီးတယ္ ေနာက္ဆိုငါ့ကိုရိုရိုေသေသဆက္ဆံပါ မင္းသြားလို႔ရၿပီ"
ျပန္ခ်င္လြန္းလို႔ ဖင္တႂကြႂကြျဖစ္ေနတဲ့ဒီေကာင္ေလးက သူ႕စကားၾကားတာနဲ႕ ကားတံခါးကိုခ်က္ခ်င္းဖြင့္ၿပီး ထြက္ေျပးေလာက္မယ္လို႔ထင္လိုက္ေပမဲ့ ညဏ္းဧကရာဇ္က မသြားခဲ့ပါဘူး အဲ့ဒီ့အစားသူ႕ကိုစကားတစ္ခြန္းျပန္ေျပာသည္
"ရိုရိုေသေသ မဆက္ဆံခ်င္ဘူး"
ၿပီးေနာက္ ႐ုတ္တရက္ႀကီးသူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြက ႏြေးေထြးသြားသည္။ ေကာင္ေလးက နေအဂ္ဂါရဲ့ ပါးႏွစ္ဖက္ကိုသူ႕လက္ေတြၾကားထဲထည့္ထားၿပီး မြတ္မြတ္သိပ္သိပ္နမ္းၿခိဳက္ေနပါ၏ နေအဂ္ဂါက ေခတၱမွ်စြန့္အေနၿပီးေနာက္မွတုန့္ျပန္ဖို႔သတိရသည္။တျဖည္းျဖည္း အနမ္းေတြက အသက္ရႉသံျမန္သည္အထိျပင္းထန္လာၿပီးသူတို႔ခႏၶာကိုယ္ေတြက ပူေလာင္လာခဲ့သည္ အနမ္းၾကမ္းၾကမ္းမ်ားေပးၿပီးေနာက္သူတို႔ကိုယ္ကို မခြာခ်င္ခြာခ်င္ျဖင့္ခြာလိုက္သည္။
"သြားရေအာင္ မင္းအိမ္ကို"
အလ်င္လိုေနတဲ့အသံနဲ႕ ညဏ္းဧကရာဇ္ကေျပာခဲ့ၿပီး သူ႕မ်က္ႏွာက မၾကာခင္ေပါက္ကြဲထြက္ေတာ့မယ့္မီးေတာင္လို နီရဲေနခဲ့သည္။
ႏွစ္ေယာက္လုံးက တြန့္ေက်ေနတဲ့ အကၤ်ီေတြကို မျပန့္ျပန့္ေအာင္ ဆြဲဆန့္ရင္း အေနရခတ္စြာျဖင့္ ဓာတ္ေလွကားထဲသို႔ဝင္လိုက္သည္ သူတို႔မ်က္လုံးေတြက အနီေရာင္ေသြးမွ်င္ေလးေတြတန္းေနၿပီး ဓာတ္ေလွကားထဲတြင္ ေပါက္ကြဲထြက္သြားမည္စိုး၍ ခပ္ခြာခြာအေနအထားျဖင့္သာ ေနေနၾကသည္ ဓာတ္ေလွကားပြင့္သြားသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ နေအဂ္ဂါက သူ႕ေဘာင္းဘီ အိပ္ကပ္ထဲမွ ေသာ့အားထုတ္၍ အိမ္တံခါးကိုဖြင့္သည္ အလ်င္လိုေနတာေၾကာင့္ ေသာ့ကမတည့္
ညဏ္းဧကရာဇ္က စိတ္မရွည္စြာျဖင့္ ေသာ့ကိုယူ၍ ကိုယ္တိုင္ဖြင့္လိုက္သည္ အိမ္ထဲေရာက္သည္ႏွင့္ ဘယ္သူကစလို႔စလို႔စမွန္းမသိတဲ့ ႏူးညံ့မႈကင္းတဲ့အနမ္းေတြနဲ႕ တစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ဖက္တြယ္ထားၾကသည္။ညဏ္းဧကရာဇ္က နေအဂ္ဂါကရဲ့ အကၤ်ီေတြေအာက္ကို လက္ဝင္လွ်ိူ၍ သြယ္လ်တဲ့ခါးေလးကိုပြတ္သပ္ေနသည္ နေအဂ္ဂါရဲ့ လက္ကညဏ္းဧကရာဇ္ရဲ႕ ေတာင့္တင္းလွတဲ့ရင္အုပ္ေပၚတြင္ ေရာက္ရွိေနသည္။ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႈကျပင္းထန္လာသည္ႏွင့္အမွ် အရွက္တရားကဘာလဲမသိေတာ့ေလာက္ေအာင္ေယာက်ာ္းရင့္မာႀကီးႏွစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္အကၤ်ီတစ္ေယာက္ စိတ္မရွည္စြာဆြဲၿဖဲကုန္ၾကတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ထဲက အိပ္ခန္းထဲေရာက္လို႔ေရာက္သြားမွန္းမသိ နေအဂ္ဂါ သတိထားမိသည့္အခ်ိန္တြင္ ညဏ္းဧကရာဇ္က သူအေပၚသို႔တက္ခြေနၿပီ ျဖစ္သည္ နေအဂ္ဂါက လန့္သြားၿပီ ညဏ္းဧကရာဇ္ကို အိပ္ယာေပၚမွတြန္းခ်လိဳက္သည္ ညဏ္းဧကရာဇ္က နားမလည္နိုင္တဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ ၾကမ္းျပင္ေပၚဖင္ထိုင္ရက္က်ရင္းသူ႕ကိုေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးၾကည့္ေနသည္
နေအဂ္ဂါတစ်ခွန်းထဲပြန်ပြောလိုက်သည်
"ငါကအထက္ကလူ"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
စာေရးသူတြင္ေျပာစရာအနည္းငယ္ရွိ
ေနဥကၠာခဲ-ငါကအထက္ကလူ ဝူး....ဝူး (မ်က္ရည္လည္႐ႊဲအီမိုဂ်ီ)
ညဏ္းဧကရာဇ္-ကိုကိုမငိုနဲ႕ေတာ့ေနာ္ တိတ္ တိတ္ ကိုကိုကအၿမဲတမ္းအထက္ကပါပဲ (နဖူးေလးအားနမ္း၍ ရင္ခြင္ထဲထည့္)
PWW-အျမင့္ဆုံးမွာထားခ်င္တယ္ အျမင့္ဆုံးမွာထားခ်င္တယ္ (သီခ်င္းဆိုသံ)