Unicode❣️
"ရေသွားချိုးလိုက် အဝတ်အစားထုတ်ပေးထားမယ်"
အိမ်ထဲရောက်ရောက်ချင်းကျွန်တော့်ကိုရေချိုးခန်းထဲအတင်းတွန်းပို့နေတဲ့ယွင်...
မျက်နှာလေးကတော့စူပုပ်ပုပ်..
ကျွန်တော်လည်းရေချိုးခန်းထဲသို့ခပ်သုတ်သုတ်ဝင်သွားလိုက်ပြီးရေချိုးလိုက်တော့သည်။
မရောက်တာကြာပြီဖြစ်တဲ့အိမ်လေးကိုပြန်ရောက်လာတော့ခံစားချက်လေးကတစ်မျိုးလေးဖြစ်နေသည်။
အရင်တုန်းကအမှတ်တရတွေကိုလည်းလွမ်းမိသည်။
ခုတော့...အရင်အခြေအနေလိုပြန်ဖြစ်အောင်..မနည်းကြိုးစားနေရသည်။
ရေချိုးပြီးနောက်သဘတ်လေးခါးမှာပတ်ကာအပြင်ကိုပြန်ထွက်လာတော့ကုတင်ပေါ်မှာကျွန်တော့်အဝတ်အစားတစ်စုံက
အဆင်သင့်...
ကျွန်တော်ကျေနပ်သလိုပြုံးလိုက်ပြီးအဝတ်အစားများဝတ်လိုက်သည်။
အဝတ်အစားဝတ်နေတုန်းအခန်းထဲကိုယွင်ကဝင်လာလေသည်။
"မင်း..ပြန်ရင်မင်းပစ္စည်းတွေပြန်သယ်သွား.."
"ဒီအတိုင်းလေးပဲထားလိုက်ပါ နောက်လည်းအတူနေရမယ့်ဟာကို"
"မင်းနဲ့ဘယ်သူကအတူနေမယ်ပြောလို့လဲ...ဒီညမိုးတွေအရမ်းရွာနေလို့ အိမ်ထဲဝင်ခိုင်းလိုက်တာ..ထင်ချင်ရာလျှောက်ထင်မနေနဲ့...ဒါနဲ့..အဲ့တုန်းကဘာလို့ပစ္စည်းတွေပြန်လာမယူတာလဲ"
"ကိုယ်ဒီကနေထွက်သွားဖို့ဘယ်တုန်းကမှ
မစဥ်းစားခဲ့ဖူးဘူး...တစ်ချိန်ချိန်မှာပြန်လာမှာကို..ဘာလို့အလုပ်ရှုပ်ခံပြီးပစ္စည်းတွေယူရမှာလဲ"
"ဟင်း..ထားပါတော့ နောက်ကလိုက်ခဲ့ ညစာပြင်ပေးထားတယ် မစားရသေးဘူးမလား"
"အင်း..မစားရသေးဘူး ကိုယ်တကယ်ဗိုက်ဆာနေတာ..ဟီးဟီး"
ကျွန်တော်ပြုံးဖြီးဖြီးဖြင့်ပြောလိုက်တော့ယွင်ကမျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးကာအရင်ထွက်သွားလေသည်။
ကျွန်တော်လည်းမှိုရတဲ့မျက်နှာဖြင့်ယွင့်နောက်သို့လိုက်သွားလိုက်သည်။
မီးဖိုခန်းထဲရောက်တော့ထမင်းစားပွဲမှာပြင်ထားပေးသောပူပူနွေးနွေးထမင်းပန်းကန်နှင့်ဟင်းသုံးလေးမျိုး...
ဒါလေးက...ယွင်ကကျွန်တော့်အတွက်...ပြင်ပေးထားတဲ့..ထမင်းဝိုင်းလေးပေါ့။
တကယ့်ကိုထမင်းဝိုင်းလေးကနွေးထွေးမှုအပြည့်...
စားပွဲအပြည့်ခင်းကျင်းထားတဲ့အကောင်းစားဟင်းတွေထက်ဒီသုံးလေးမျိုးလောက်ပဲရှိတဲ့တစ်ယောက်စာထမင်းဝိုင်းလေးကကျွန်တော့်အတွက်ပိုတန်ဖိုးရှိတယ်။
"ဟင်!!ဘာလို့ငိုနေတာလဲ စားမကောင်းလို့လား.."
ယွင်ကအလန့်တကြားမေးကာမှကိုယ့်ကိုယ်ကိုသတိထားမိတော့သည်။
ပျော်လွန်းလို့ငိုမိသည်အထိ...။
"ဟင့်အင်း..စားလို့ကောင်းပါတယ်"
ရုတ်တရက်..
"နေမကောင်းဘူးလား.."
ဟုဆိုကာနှဖူးကိုလက်ဖဝါးလေးဖြင့်လာစမ်းသောယွင့်ကြောင့်ကျွန်တော်ထမင်းစားနေရင်းကြက်သေသေသွားရသည်။
အေးစက်နေတဲ့နဖူးပြင်ပေါ်ကလက်ဖဝါးနွေးနွေးလေးရဲ့အထိအတွေ့ကြောင့်ခန္ဓာကိုယ်ထဲလျှပ်စီးကြောင်းဝင်သွားသလိုကျင်တက်သွား၏။
"ကိုယ်လည်းမပူပါဘူး..."
ကျွန်တော့်နှဖူးကိုစမ်းလိုက် သူ့နှဖူးစမ်းလိုက်လုပ်နေသောယွင့်ကိုကြည့်ကာအသည်းယားလာ၏။
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး...ဒီအတိုင်း..ပျော်လို့ပါ.."
"ဟမ်!"
ကျွန်တော့်စကားကိုသိပ်နားမလည်ပုံရသောယွင့်ကိုပြုံးပြပြီးသာထမင်းဆက်စားနေလိုက်သည်။
ကျွန်တော်ညစာစားပြီးသည်အထိယွင်ကဘေးမှာထိုင်စောင့်ပေးနေသည်။
ကျွန်တော်အားရပါးရစားနေပုံကိုကြည့်ပြီး..ယွင့်မျက်နှာလေးခဏခဏပြုံးနေတာကိုလည်း...ထမင်းစားနေရင်းကျွန်တော်မြင်ဖြစ်အောင်မြင်လိုက်သေးသည်။
ညစာစားပြီးနောက် ကျွန်တော်ကပဲပန်းကန်တွေဆေးပြီးသိမ်းလိုက်သည်။
ယွင်ကတော့အိမ်တံခါးတွေလိုက်ပိတ်နေသည်။
ခုလိုလေးကျတော့လည်း..အရင်တုန်းကအခြေအနေမျိုးပြန်ရောက်သွားသည်ဟု..ခံစားရသည်။
ပန်းကန်တွေသိမ်းပြီးနောက်...တစ်ချိန်ကကျွန်တော်နဲ့ယွင့်ရဲ့အိပ်ခန်းလေးထဲသို့အရင်ဝင်နှင့်လိုက်သည်။
ယွင်သဘောတူတူ မတူတူ ဒီညယွင့်နှင့်အတူအိပ်ရရန်ကြိုးစားမည်ဟု ကျွန်တော်ဆုံးဖြတ်ထားသည်။
လူကတော့အရမ်းကိုအိပ်ချင်နေပြီ...တစ်နေ့လုံးအလုပ်လုပ်နေရတော့..ပင်ပန်းနေပြီလေ..
ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ကာယွင့်ကိုစောင့်နေလိုက်သည်။
......
ကျွန်တော်အိမ်တံခါးတွေလိုက်ပိတ်လိုက်ပြီးအခန်းထဲကိုဝင်လာလိုက်တော့ကုတင်ပေါ်မှာငုတ်တုပ်ထိုင်နေပါသောမောင်..
ကျွန်တော် ကုတင်ဘေးမှာထားတဲ့စားပွဲအံဆွဲထဲကနေဆေးယူလိုက်ပြီးရေပါခတ်ပေးလိုက်ကာမောင့်ကိုပေးလိုက်သည်။
"ရော့ ဆေးသောက်ထားလိုက် နေမကောင်းဖြစ်မှာဆိုးလို့"
"မောင့်ကိုစိတ်ပူပေးနေတာလား..."
ပေးတဲ့ဆေးနဲ့ရေကိုယူပြီးပြုံးဖြီးဖြီးဖြင့့်ပြောလာသောမောင့်ကြောင့်
"မဟုတ်ပါဘူး..ဖေးယွီကလုပ်ငန်းကြီးကိုဦးစီးပြီးလုပ်နေရတာ နေမကောင်းဖြစ်လို့မရဘူးလေ "
ဟုပြန်ပြောလိုက်သည်။
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ခင်ဗျာ့..."
ရုပ်ကိုက..စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့...ဘာမှန်းလဲမသိဘူး။
ဆေးသောက်ပြီးသွားတော့ခွက်ကိုဘေးက
စားပွဲပေါ်ပြန်တင်လိုက်သည်။
ထိုအခါရုတ်တရက်အနောက်ကနေဆွဲချလိုက်သောမောင်...
ရုတ်တရက်မို့လန့်သွားပြီးလူကလည်းမောင့်ရင်ခွင်ထဲသို့ရောက်သွားလေသည်။
မောင်ကသူ့ရဲ့သန်မာလှသည့်လက်မောင်းနှစ်ဖက်ဖြင့်အနောက်ကနေတင်းကြပ်နေအောင်ဖက်ထားလေသည်။
ကျွန်တော်ကရုန်းတော့ဖက်ထားတာကိုပိုတင်းကြပ်လိုက်ပြီး..
"ခဏလေးပါ..ဒီအတိုင်းလေးငြိမ်ငြိမ်လေးနေပေး"ဆိုပြီးပြောလာလေသည်။
ကျွန်တော်မရုန်းတော့ဘဲ ငြိမ်နေလိုက်တော့ကျွန်တော့်ပုခုံးပေါ်မေးတင်လာသောမောင်..
"မင်းသိလား...မောင်ဘယ်လောက်မင်းကိုလွမ်းနေခဲ့ရလဲဆိုတာ..မင်းရဲ့အထိအတွေ့လေးတွေကိုလွမ်းလွန်းလို့..ရူးမတတ်ပဲ.."
" . . . "
"ဒီနေ့အတွက်..တကယ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်.."
"ဘာကိုကျေးဇူးတင်တာလဲ"
"နေ့လည်စာအတွက်ရော..ညစာအတွက်ရော..ခုလိုရင်ခွင်ထဲမှာငြိမ်ငြိမ်လေးနေပေးပြီး..မောင့်စကားတွေကိုနားထောင်ပေးတဲ့အတွက်ရော.."
"ကျေးဇူးတင်စရာမလိုပါဘူး ငါ့အတွက်အပန်းကြီးတာမှမဟုတ်တာ"
"ဟင့်အင်း..မောင့်အတွက်တော့...အရမ်းကိုတန်ဖိုးရှိတယ်..ငါးနှစ်အတွင်းထမင်းကိုအားရပါးရပြန်စားဖြစ်တာပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ.."
"အပိုတွေ.."
"တကယ်ပြောတာ...တစ်စုံတစ်ယောက်ကအကျင့်လုပ်ပေးလိုက်လို့..တွေ့ကရာဟင်းတွေ..မစားတတ်တော့ဘူး ဒီနေ့..အရမ်းလွမ်းနေခဲ့ရတဲ့..လက်ရာလေးကို..ပြန်စားခွင့်ရလို့..မောင်တော့အရမ်းပျော်တာပဲ ခုတလောအစားအသောက်ပျက်နေတာ.."
"မင်း..ခုတလော ငါ့နောက်ကိုလိုက်နေရလို့ အစားအသောက်ပျက်တာလား"
"အဲ့တာကြောင့်မဟုတ်ပါဘူး..မောင်ငှားထားတဲ့အိမ်အကူအဒေါ်ကြီးအလုပ်ထွက်သွားတော့ နည်းနည်းအစားအသောက်ကိစ္စအဆင်မပြေဖြစ်နေလို့ပါ.."
"အိမ်အကူအဒေါ်ကြီး?? မင်းတစ်ယောက်တည်းနေနေတာလား"
"ဟုတ်တယ်လေ..မောင်ဒီပြန်ရောက်ကတည်းကတစ်ယောက်တည်းသပ်သပ်ခွဲနေတာ.."
တစ်ယောက်တည်းနေရတာဆိုတော့ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ခက်ခဲမှာပဲ...
အိမ်အကူအဒေါ်ကြီးလဲမရှိတော့ဘူးဆိုတော့...
ဘယ်လိုတွေများစားသောက်နေလဲ..
ဆိုင်ထမင်းဆိုင်ဟင်းတွေမစားတတ်တဲ့မောင်က...
ဒီလိုဆိုတော့လည်း..မောင့်အတွက်စိတ်မကောင်း..
အစားအသောက်ကိုဂရုတစိုက်စားရမဲ့ဟာကို..
"ဟို...မင်းအဆင်ပြေရင်ငါမင်းအတွက်ပိုချက်ပေးလို့ရတယ်.."
. . .
မဝံ့မရဲဖြင့်ပြောလိုက်ပေမဲ့ဘာမှပြန်မပြောလာသောကြောင့်အသာလေးနောက်လှည့်
ကြည့်လိုက်တော့..
ကျွန်တော့်ပုခုံးပေါ်မေးတင်လျှက်အိပ်ပျော်နေပါသောမောင်..ကျွန်တော့်ကိုဖက်ထားသည့်လက်များကလည်းမြဲမြံလျှက်။
"ဟင်..အိပ်ပျော်သွားပြီလား"
မောင်အရမ်းပင်ပန်းနေမှာပဲ...
အိပ်ပျော်သွားတာသေချာကာမှ...
အသက်ရှုသံမှန်မှန်လေးဖြင့်အိပ်ပျော်နေသောမောင့်ပါးလေးကိုနမ်းလိုက်ပြီးအမှန်တရားတစ်ခုကိုဝန်ခံမိသည်။
"ငါလည်းမောင့်ကိုအရမ်းလွမ်းနေခဲ့တာ"
ဒီစကားကိုအိပ်ပျော်နေပြီဖြစ်တဲ့ချန်ဖေးယွီတစ်ယောက်တော့မကြားနိုင်ခဲ့ပါ။
.........🍀
နားထဲတွင်အဆက်မပြတ်မြည်နေသောဖုန်းသံကြောင့်ချန်ဖေးယွီအိပ်ယာမှနိုးလာသည်။
မျက်လုံးဖွင့်ဖွင့်ချင်း..ချစ်ရသူမျက်နှာလေးကိုမြင်လိုက်ရသောကြောင့်...အိပ်ချင်မူးတူးရုပ်ကနေ..အလိုလို..ပြုံးဖြီးနေမိသည်။
ညကဘယ်လိုလုပ်အိပ်ပျော်သွားလဲမသိပေမဲ့...ထူးထူးဆန်းဆန်း...နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ကိုအိပ်ပျော်မိသွားသည်။
အရင်တုန်းကဆို..အိပ်ပျော်ဖို့..အချိန်အများကြီးယူနေရတဲ့ကျွန်တော်က..
အချစ်ရဲ့စွမ်းအားတွေကြောင့်ပဲနေမှာ..
အိပ်လို့ကောင်းလွန်းလို့...အိပ်မက်တွေတောင်မက်လိုက်သေး..
အိပ်မက်ထဲမှာ...ယွင်ကကျွန်တော့်ပါးလေးကိုအာဘွားပေးနေသည်တဲ့..ဟိဟိ..အိပ်မက်ကောင်းလေး..
တစ်ယောက်တည်းပီတိဖြာနေတုန်းဖုန်းသံကဆက်တိုက်မြည်နေတာကြောင့်မြန်မြန်ဖုန်းကိုင်လိုက်ရသည်။
ယွင်အိပ်နေတာ..အနှောင့်အယှက်ဖြစ်တယ်။
ဖုန်းခေါ်သူကတော့ကျွန်တော့်ရဲ့အတွင်းရေးမှူး..
"ဘာလို့အစောကြီးဖုန်းခေါ်နေရတာလဲ"
ကျွန်တော်စိတ်တိုတိုဖြင့်အတွင်းရေးမှူးကိုဟောက်လိုက်သည်။
ဟုတ်တယ်လေ..သူများအိပ်ကောင်းနေတာကို..ဖျက်လိုဖျက်စီး..
"Boss ခုမနက်အစည်းအဝေးရှိတယ်လေ Bossမေ့နေတာလား"
အတွင်းရေးမှူးစကားကြားမှကျွန်တော်အစည်းအဝေးကိုသတိရတော့သည်။
ဟုတ်သား..၇နာရီခွဲအစည်းအဝေးခေါ်ထားတာ..
နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့၇နာရီထိုးနေပြီ။
ထိုအခါမှကမန်းကတန်းထကာမျက်နှာသစ်သွားတိုက်ပြီး..မနေ့ကအဝတ်အစားတွေပြန်လဲလိုက်ရသည်။
ညကရေတွေစိုသွားလို့ယွင်ကလျှော်ပြီးအခြောက်ခံထားပေးထားလို့တော်သေးသည်ဟုပြောရမည်။
"ဖေးယွီ..."
ကျွန်တော်အမြန်မြန်လုပ်နေတော့ယွင်ကအသံတွေကြားပြီးနိုးလာလေသည်။
မျက်လုံးလေးနှစ်ဖက်ကိုလက်သီးစုပ်လေး
ဖြင့်ပွတ်ကာအိပ်မှုန်စုံဖွားဖြင့်ထိုင်နေသော
ယွင်ကအူယားဖွယ်အတိ..ဆံပင်လေးတွေကလည်းထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့..
"ကိုယ်အစည်းအဝေးရှိလို့ရုံးကိုသွားရမယ်"
"နေအုံး..မနက်စာပြင်ပေးမယ်..စားသွားလိုက်"
ယွင်ကမနက်စာပြင်ပေးမည်ဟုပြောသောကြောင့်ကျွန်တော်ပျော်သွားသော်လည်းအချိန်မရတော့သောကြောင့်
"နေပါစေတော့ ကိုယ်ရုံးရောက်မှစားလိုက်ပါ့မယ် နောက်ကျနေလို့သွားတော့မယ်နော် "
ကမန်းကတန်းထွက်သွားပြီးမှသတိရသွားကာ..မတ်တပ်လေးရပ်ကြည့်နေတဲ့ယွင့်ဆီသွားလိုက်ပြီး..ယွင့်ပါးလေးကိုနမ်းလိုက်သည်။
'ပြွတ်စ်'
"သွားပြီနော် တာ့တာ.."
နမ်းပြီးပြီးချင်းကျွန်တော်လည်းကားဆီအြမန်သွားလိုက်တော့သည်။ယွင်ကတော့သူ့ပါးလေးကိုင်ကာကြောင်တောင်လေးကျန်ခဲ့လေသည်။
ကားကိုအတတ်နိုင်ဆုံးအမြန်မောင်းလာပြီးရုံးကိုရောက်တော့၇နာရီ၂၀ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။
အချိန်မှီတယ်ဆိုရုံလေး..ရောက်လာတာ။
ရှယ်ယာရှင်တွေနဲ့အစည်းအဝေးထိုင်ပြီးတော့..ကိုးနာရီခွဲလောက်မှအစည်းအဝေးပြီးလေသည်။
ဗိုက်လည်းသိပ်မဆာတာနဲ့..အတွင်းရေးမှူးကိုကော်ဖီတစ်ခွက်သာဝယ်ခိုင်းလိုက်ပြီးစားပွဲတွင်ထိုင်ကာစုပုံနေသောအလုပ်တွေကိုရှင်းနေရသည်။
'ဒေါက် ဒေါက်'
အလုပ်လုပ်နေတုန်းအပြင်ဖက်မှတံခါးခေါက်လာသောကြောင့်
"ဝင်ခဲ့.."ဟုပြောလိုက်သည်။
"Boss ဧည့်သည်ရောက်နေပါတယ်"
"ဧည့်သည်??"
အတွင်းရေးမှူး၏နောက်မှဝင်လာသောသူကိုကြည့်ပြီးချန်ဖေးယွီမျက်လုံးအစုံတို့အံ့သြမှုကြောင့်ပြူးကျယ်သွားသည်။
"မောင်...မတွေ့ရတာကြာပြီနော်"
"မ!!!"
..........🍀
"ဝင်သွားရင်ကောင်းမလား.."
"ငါ့ကိုတစ်မျိုးထင်သွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ
သူ့ကိုငါကအပြတ်ငြင်းထားပြီးမှ ဂရုစိုက်သလိုဖြစ်နေတော့"
"ဒါပေမဲ့ ဗိုက်ဆာနေလောက်မှာ.."
လော်ယွင်ရှီးတစ်ယောက်မောင့်ကုမ္ပဏီအရှေ့ထိရောက်လာပြီးမှဝင်သွားဖို့ိကိုချီတုံချတုံဖြစ်နေမိသည်။
ထမင်းဘူးလေးကိုင်ကာဝင်မလိုလိုထွက်မလိုလို..အပေါက်ဝမှာရစ်သီရစ်သီလုပ်နေတဲ့သူ့ကို လုံခြုံရေးဦးလေးကြီးတွေကတောင်သတိထားမိနေပြီ။
မနက်ကမနက်စာမစားဘဲထွက်သွားသောမောင့်ကြောင့်ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမတင်မကျဖြစ်နေကာနေ့လည်စာအတွက်ပါထမင်းဘူးပြင်လာပြီးဒီကိုရောက်လာခြင်း။
မောင်ကပြောတယ်လေ..သူအစားအသောက်ပျက်နေတယ်လို့...
နောက်ဆုံးတော့..ရောက်လာပြီးမှမထူးတော့ပါဘူးဆိုကာ အထဲကိုဝင်လာလိုက်သည်။
ကုမ္ပဏီကအကြီးကြီးဆိုတော့ဘယ်သွားလို့သွားရမှန်းမသိ။
Receptionကိုမေးပြီးမောင့်ရုံးခန်းရှိရာအထပ်သို့တက်လာလိုက်သည်။
မောင့်ရုံးခန်းရှေ့ရောက်တော့အတွင်းရေးမှူးနေရာတွင်လည်းဘယ်သူမှမရှိ..
မောင့်အခန်းတံခါးကပွင့်နေသောကြောင့်..
ဒီအတိုင်းဝင်သွားရန်သာတွေးလိုက်ပြီးအခန်းထဲကိုဝင်ရန်အပြု..
အခန်းထဲကမြင်ကွင်းကြောင့်ကျွန်တော်ခဏလောက်အသက်ရှုရန်မေ့သွားခဲ့သည်။
မောင်ကိုရုတ်တရက်ဖက်လိုက်သောမိန်းမတစ်ယောက်..မောင်ကလည်းဝမ်းသာအားရပြန်ဖက်နေသည်။
ပြီးတော့..ကျွန်တော်သေချာကြားလိုက်ပါသေးတယ်..
ထိုအမျိုးသမီးကမောင့်ကိုခေါ်လိုက်တဲ့အခေါ်အဝေါ်ကကျွန်တော်ခေါ်သလို "မောင်"တဲ့လေ..
"မောင့်ကိုသတိရနေတာ မောင်ကနေနိုင်လိုက်တာနော်"
"ကျွန်တော်အလုပ်တွေအရမ်းရှုပ်နေလို့ပါ မ ရာ "
မ*တဲ့လားမောင်ရယ်..
ငါဘာလို့ရင်တွေနာနေရတာလဲ..
မောင့်ကိုတောက်လျှောက်ငြင်းဆန်နေခဲ့ပြီးခုလိုကျပြန်တော့လည်း
ငါ့ရင်တွေကွဲနေသလိုခံစားနေရပြန်တယ်။
ငါတကယ်ရူးနေပြီ..
ကျနေတဲ့မျက်ရည်တွေလဲမသုတ်မိ။ထိုနေရာမှပြေးထွက်လာမိသည်။
လမ်းတောက်လျှောက်..ကျွန်တော့်ကိုထူးဆန်းသလိုကြည့်နေတဲ့လူတွေကိုလည်းဂရုမစိုက်နိုင်တော့...
ဒီကနေအဝေးဆုံးကိုသာပြေးထွက်သွားချင်သည့်စိတ်ပဲရှိနေခဲ့သည်။
အလကားကောင်..ပြောတော့ငါ့ကိုပဲချစ်တာပါတဲ့...
ခုကျတော့..တစ်မ ထဲ မ နေပြီး ငါ့ကိုတောင်သတိရသေးရဲ့လားမသိဘူး..
ငါ့လိုယောက်ျားတစ်ယောက်ဆီကနေ"မောင်"လို့အခေါ်ခံရတာထက်မိန်းမလှလှလေးဆီကအခေါ်ခံရတော့တော်တော့်ကိုသဘောကျနေမှာပေါ့..
ငါ့ရှေ့ကျမခုတ်တတ်တဲ့ကြောင်လိုလိုနဲ့..ကွယ်ရာကျကြောင်သူတော်ကြွက်သူခိုးကြီးလုပ်နေတယ်ပေါ့လေ..
အား..ချန်ဖေးယွီ...မုန်းဖို့ကောင်းလိုက်တာ..
ငါကရော..ဘာလို့ငိုနေရတာလဲ..
ခွေးကောင်..လူကိုအမျိုးမျိုးဒုက္ခပေးတယ်
မုန်းချင်စရာကြီး..
ငါ့ဆီအရှက်မရှိ ပြန်လာရဲပြန်လာကြည့်..
ဖြတ်ပစ်မယ်....
လည်ပင်းကို... '^´
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
[A/N - ချန်ဖေးယွီတို့တော့ဘာတွေရှုပ်ထားလဲမသိ😝။
ဒီနေ့တော့တစ်ပိုင်းပါပဲ😚
မနက်ဖြန်မှတွေ့ကြမယ်....Bye Bye❤️]
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
Zawgyi code❣️
"ေရသြားခ်ိဳးလိုက္ အဝတ္အစားထုတ္ေပးထားမယ္"
အိမ္ထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္းကြၽန္ေတာ့္ကိုေရခ်ိဳးခန္းထဲအတင္းတြန္းပို႔ေနတဲ့ယြင္...
မ်က္ႏွာေလးကေတာ့စူပုပ္ပုပ္..
ကြၽန္ေတာ္လည္းေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ခပ္သုတ္သုတ္ဝင္သြားလိုက္ၿပီးေရခ်ိဳးလိုက္ေတာ့သည္။
မေရာက္တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့အိမ္ေလးကိုျပန္ေရာက္လာေတာ့ခံစားခ်က္ေလးကတစ္မ်ိဳးေလးျဖစ္ေနသည္။
အရင္တုန္းကအမွတ္တရေတြကိုလည္းလြမ္းမိသည္။
ခုေတာ့...အရင္အေျခအေနလိုျပန္ျဖစ္ေအာင္..မနည္းႀကိဳးစားေနရသည္။
ေရခ်ိဳးၿပီးေနာက္သဘတ္ေလးခါးမွာပတ္ကာအျပင္ကိုျပန္ထြက္လာေတာ့ကုတင္ေပၚမွာကြၽန္ေတာ့္အဝတ္အစားတစ္စံုက
အဆင္သင့္...
ကြၽန္ေတာ္ေက်နပ္သလိုၿပံဳးလိုက္ၿပီးအဝတ္အစားမ်ားဝတ္လိုက္သည္။
အဝတ္အစားဝတ္ေနတုန္းအခန္းထဲကိုယြင္ကဝင္လာေလသည္။
"မင္း..ျပန္ရင္မင္းပစၥည္းေတျြပန္သယ္သြား.."
"ဒီအတိုင္းေလးပဲထားလိုက္ပါ ေနာက္လည္းအတူေနရမယ့္ဟာကို"
"မင္းနဲ႔ဘယ္သူကအတူေနမယ္ေျပာလို႔လဲ...ဒီညမိုးေတြအရမ္းရြာေနလို႔ အိမ္ထဲဝင္ခိုင္းလိုက္တာ..ထင္ခ်င္ရာေလ်ွာက္ထင္မေနနဲ႔...ဒါနဲ႔..အဲ့တုန္းကဘာလို႔ပစၥည္းေတျြပန္လာမယူတာလဲ"
"ကိုယ္ဒီကေနထြက္သြားဖို႔ဘယ္တုန္းကမွ
မစဥ္းစားခဲ့ဖူးဘူး...တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာျပန္လာမွာကို..ဘာလို႔အလုပ္ရႈပ္ခံၿပီးပစၥည္းေတြယူရမွာလဲ"
"ဟင္း..ထားပါေတာ့ ေနာက္ကလိုက္ခဲ့ ညစာျပင္ေပးထားတယ္ မစားရေသးဘူးမလား"
"အင္း..မစားရေသးဘူး ကိုယ္တကယ္ဗိုက္ဆာေနတာ..ဟီးဟီး"
ကြၽန္ေတာ္ၿပံဳးၿဖီးၿဖီးျဖင့္ေျပာလိုက္ေတာ့ယြင္ကမ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးကာအရင္ထြက္သြားေလသည္။
ကြၽန္ေတာ္လည္းမိႈရတဲ့မ်က္ႏွာျဖင့္ယြင့္ေနာက္သို႔လိုက္သြားလိုက္သည္။
မီးဖိုခန္းထဲေရာက္ေတာ့ထမင္းစားပြဲမွာျပင္ထားေပးေသာပူပူေနြးေနြးထမင္းပန္းကန္ႏွင့္ဟင္းသံုးေလးမ်ိဳး...
ဒါေလးက...ယြင္ကကြၽန္ေတာ့္အတြက္...ျပင္ေပးထားတဲ့..ထမင္းဝိုင္းေလးေပါ့။
တကယ့္ကိုထမင္းဝိုင္းေလးကေနြးေထြးမႈအျပည့္...
စားပြဲအျပည့္ခင္းက်င္းထားတဲ့အေကာင္းစားဟင္းေတြထက္ဒီသံုးေလးမ်ိဳးေလာက္ပဲရိွတဲ့တစ္ေယာက္စာထမင္းဝိုင္းေလးကကြၽန္ေတာ့္အတြက္ပိုတန္ဖိုးရိွတယ္။
"ဟင္!!ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ စားမေကာင္းလို႔လား.."
ယြင္ကအလန္႔တၾကားေမးကာမွကိုယ့္ကိုယ္ကိုသတိထားမိေတာ့သည္။
ေပ်ာ္လြန္းလို႔ငိုမိသည္အထိ...။
"ဟင့္အင္း..စားလို႔ေကာင္းပါတယ္"
ရုတ္တရက္..
"ေနမေကာင္းဘူးလား.."
ဟုဆိုကာႏွဖူးကိုလက္ဖဝါးေလးျဖင့္လာစမ္းေသာယြင့္ေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္ထမင္းစားေနရင္းၾကက္ေသေသသြားရသည္။
ေအးစက္ေနတဲ့နဖူးျပင္ေပၚကလက္ဖဝါးေနြးေနြးေလးရဲ့အထိအေတြ့ေၾကာင့္ခႏၶာကိုယ္ထဲလ်ွပ္စီးေၾကာင္းဝင္သြားသလိုက်င္တက္သြား၏။
"ကိုယ္လည္းမပူပါဘူး..."
ကြၽန္ေတာ့္ႏွဖူးကိုစမ္းလိုက္ သူ႔ႏွဖူးစမ္းလိုက္လုပ္ေနေသာယြင့္ကိုၾကည့္ကာအသည္းယားလာ၏။
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး...ဒီအတိုင္း..ေပ်ာ္လို႔ပါ.."
"ဟမ္!"
ကြၽန္ေတာ့္စကားကိုသိပ္နားမလည္ပံုရေသာယြင့္ကိုၿပံဳးျပၿပီးသာထမင္းဆက္စားေနလိုက္သည္။
ကြၽန္ေတာ္ညစာစားၿပီးသည္အထိယြင္ကေဘးမွာထိုင္ေစာင့္ေပးေနသည္။
ကြၽန္ေတာ္အားရပါးရစားေနပံုကိုၾကည့္ၿပီး..ယြင့္မ်က္ႏွာေလးခဏခဏၿပံဳးေနတာကိုလည္း...ထမင္းစားေနရင္းကြၽန္ေတာ္ျမင္ျဖစ္ေအာင္ျမင္လိုက္ေသးသည္။
ညစာစားၿပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ္ကပဲပန္းကန္ေတြေဆးၿပီးသိမ္းလိုက္သည္။
ယြင္ကေတာ့အိမ္တံခါးေတြလိုက္ပိတ္ေနသည္။
ခုလိုေလးက်ေတာ့လည္း..အရင္တုန္းကအေျခအေနမ်ိဳးျပန္ေရာက္သြားသည္ဟု..ခံစားရသည္။
ပန္းကန္ေတြသိမ္းၿပီးေနာက္...တစ္ခ်ိန္ကကြၽန္ေတာ္နဲ႔ယြင့္ရဲ့အိပ္ခန္းေလးထဲသို႔အရင္ဝင္ႏွင့္လိုက္သည္။
ယြင္သေဘာတူတူ မတူတူ ဒီညယြင့္ႏွင့္အတူအိပ္ရရန္ႀကိဳးစားမည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ဆံုးျဖတ္ထားသည္။
လူကေတာ့အရမ္းကိုအိပ္ခ်င္ေနၿပီ...တစ္ေန့လံုးအလုပ္လုပ္ေနရေတာ့..ပင္ပန္းေနၿပီေလ..
ကုတင္ေပၚမွာထိုင္ကာယြင့္ကိုေစာင့္ေနလိုက္သည္။
......
ကြၽန္ေတာ္အိမ္တံခါးေတြလိုက္ပိတ္လိုက္ၿပီးအခန္းထဲကိုဝင္လာလိုက္ေတာ့ကုတင္ေပၚမွာငုတ္တုပ္ထိုင္ေနပါေသာေမာင္..
ကြၽန္ေတာ္ ကုတင္ေဘးမွာထားတဲ့စားပြဲအံဆြဲထဲကေနေဆးယူလိုက္ၿပီးေရပါခတ္ေပးလိုက္ကာေမာင့္ကိုေပးလိုက္သည္။
"ေရာ့ ေဆးေသာက္ထားလိုက္ ေနမေကာင္းျဖစ္မွာဆိုးလို႔"
"ေမာင့္ကိုစိတ္ပူေပးေနတာလား..."
ေပးတဲ့ေဆးနဲ႔ေရကိုယူၿပီးၿပံဳးၿဖီးၿဖီးျဖင့္႔ေျပာလာေသာေမာင့္ေၾကာင့္
"မဟုတ္ပါဘူး..ေဖးယြီကလုပ္ငန္းႀကီးကိုဦးစီးၿပီးလုပ္ေနရတာ ေနမေကာင္းျဖစ္လို႔မရဘူးေလ "
ဟုျပန္ေျပာလိုက္သည္။
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ့..."
ရုပ္ကိုက..စပ္ၿဖဲျဖဲနဲ႔...ဘာမွန္းလဲမသိဘူး။
ေဆးေသာက္ၿပီးသြားေတာ့ခြက္ကိုေဘးက
စားပြဲေပၚျပန္တင္လိုက္သည္။
ထိုအခါရုတ္တရက္အေနာက္ကေနဆြဲခ်လိုက္ေသာေမာင္...
ရုတ္တရက္မို႔လန္႔သြားၿပီးလူကလည္းေမာင့္ရင္ခြင္ထဲသို႔ေရာက္သြားေလသည္။
ေမာင္ကသူ႔ရဲ့သန္မာလွသည့္လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ျဖင့္အေနာက္ကေနတင္းၾကပ္ေနေအာင္ဖက္ထားေလသည္။
ကြၽန္ေတာ္ကရုန္းေတာ့ဖက္ထားတာကိုပိုတင္းၾကပ္လိုက္ၿပီး..
"ခဏေလးပါ..ဒီအတိုင္းေလးၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနေပး"ဆိုၿပီးေျပာလာေလသည္။
ကြၽန္ေတာ္မရုန္းေတာ့ဘဲ ၿငိမ္ေနလိုက္ေတာ့ကြၽန္ေတာ့္ပုခံုးေပၚေမးတင္လာေသာေမာင္..
"မင္းသိလား...ေမာင္ဘယ္ေလာက္မင္းကိုလြမ္းေနခဲ့ရလဲဆိုတာ..မင္းရဲ့အထိအေတြ့ေလးေတြကိုလြမ္းလြန္းလို႔..ရူးမတတ္ပဲ.."
" . . . "
"ဒီေန့အတြက္..တကယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.."
"ဘာကိုေက်းဇူးတင္တာလဲ"
"ေန့လည္စာအတြက္ေရာ..ညစာအတြက္ေရာ..ခုလိုရင္ခြင္ထဲမွာၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနေပးၿပီး..ေမာင့္စကားေတြကိုနားေထာင္ေပးတဲ့အတြက္ေရာ.."
"ေက်းဇူးတင္စရာမလိုပါဘူး ငါ့အတြက္အပန္းႀကီးတာမွမဟုတ္တာ"
"ဟင့္အင္း..ေမာင့္အတြက္ေတာ့...အရမ္းကိုတန္ဖိုးရိွတယ္..ငါးႏွစ္အတြင္းထမင္းကိုအားရပါးရျပန္စားျဖစ္တာပထမဆံုးအႀကိမ္ပဲ.."
"အပိုေတြ.."
"တကယ္ေျပာတာ...တစ္စံုတစ္ေယာက္ကအက်င့္လုပ္ေပးလိုက္လို႔..ေတြ့ကရာဟင္းေတြ..မစားတတ္ေတာ့ဘူး ဒီေန့..အရမ္းလြမ္းေနခဲ့ရတဲ့..လက္ရာေလးကို..ျပန္စားခြင့္ရလို႔..ေမာင္ေတာ့အရမ္းေပ်ာ္တာပဲ ခုတေလာအစားအေသာက္ပ်က္ေနတာ.."
"မင္း..ခုတေလာ ငါ့ေနာက္ကိုလိုက္ေနရလို႔ အစားအေသာက္ပ်က္တာလား"
"အဲ့တာေၾကာင့္မဟုတ္ပါဘူး..ေမာင္ငွားထားတဲ့အိမ္အကူအေဒၚႀကီးအလုပ္ထြက္သြားေတာ့ နည္းနည္းအစားအေသာက္ကိစၥအဆင္မေျပျဖစ္ေနလို႔ပါ.."
"အိမ္အကူအေဒၚႀကီး?? မင္းတစ္ေယာက္တည္းေနေနတာလား"
"ဟုတ္တယ္ေလ..ေမာင္ဒီျပန္ေရာက္ကတည္းကတစ္ေယာက္တည္းသပ္သပ္ခြဲေနတာ.."
တစ္ေယာက္တည္းေနရတာဆိုေတာ့ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ခက္ခဲမွာပဲ...
အိမ္အကူအေဒၚႀကီးလဲမရိွေတာ့ဘူးဆိုေတာ့...
ဘယ္လိုေတြမ်ားစားေသာက္ေနလဲ..
ဆိုင္ထမင္းဆိုင္ဟင္းေတြမစားတတ္တဲ့ေမာင္က...
ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း..ေမာင့္အတြက္စိတ္မေကာင္း..
အစားအေသာက္ကိုဂရုတစိုက္စားရမဲ့ဟာကို..
"ဟို...မင္းအဆင္ေျပရင္ငါမင္းအတြက္ပိုခ်က္ေပးလို႔ရတယ္.."
. . .
မဝံ့မရဲျဖင့္ေျပာလိုက္ေပမဲ့ဘာမျွပန္မေျပာလာေသာေၾကာင့္အသာေလးေနာက္လွည့္
ၾကည့္လိုက္ေတာ့..
ကြၽန္ေတာ့္ပုခံုးေပၚေမးတင္လ်ွက္အိပ္ေပ်ာ္ေနပါေသာေမာင္..ကြၽန္ေတာ့္ကိုဖက္ထားသည့္လက္မ်ားကလည္းၿမဲျမံလ်ွက္။
"ဟင္..အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီလား"
ေမာင္အရမ္းပင္ပန္းေနမွာပဲ...
အိပ္ေပ်ာ္သြားတာေသခ်ာကာမွ...
အသက္ရႈသံမွန္မွန္ေလးျဖင့္အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာေမာင့္ပါးေလးကိုနမ္းလိုက္ၿပီးအမွန္တရားတစ္ခုကိုဝန္ခံမိသည္။
"ငါလည္းေမာင့္ကိုအရမ္းလြမ္းေနခဲ့တာ"
ဒီစကားကိုအိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ခ်န္ေဖးယြီတစ္ေယာက္ေတာ့မၾကားႏိုင္ခဲ့ပါ။
.........🍀
နားထဲတြင္အဆက္မျပတ္ျမည္ေနေသာဖုန္းသံေၾကာင့္ခ်န္ေဖးယြီအိပ္ယာမွႏိုးလာသည္။
မ်က္လံုးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း..ခ်စ္ရသူမ်က္ႏွာေလးကိုျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္...အိပ္ခ်င္မူးတူးရုပ္ကေန..အလိုလို..ၿပံဳးၿဖီးေနမိသည္။
ညကဘယ္လိုလုပ္အိပ္ေပ်ာ္သြားလဲမသိေပမဲ့...ထူးထူးဆန္းဆန္း...ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ကိုအိပ္ေပ်ာ္မိသြားသည္။
အရင္တုန္းကဆို..အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔..အခ်ိန္အမ်ားႀကီးယူေနရတဲ့ကြၽန္ေတာ္က..
အခ်စ္ရဲ့စြမ္းအားေတြေၾကာင့္ပဲေနမွာ..
အိပ္လို႔ေကာင္းလြန္းလို႔...အိပ္မက္ေတြေတာင္မက္လိုက္ေသး..
အိပ္မက္ထဲမွာ...ယြင္ကကြၽန္ေတာ့္ပါးေလးကိုအာဘြားေပးေနသည္တဲ့..ဟိဟိ..အိပ္မက္ေကာင္းေလး..
တစ္ေယာက္တည္းပီတိျဖာေနတုန္းဖုန္းသံကဆက္တိုက္ျမည္ေနတာေၾကာင့္ျမန္ျမန္ဖုန္းကိုင္လိုက္ရသည္။
ယြင္အိပ္ေနတာ..အေနွာင့္အယွက္ျဖစ္တယ္။
ဖုန္းေခၚသူကေတာ့ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့အတြင္းေရးမွဴး..
"ဘာလို႔အေစာႀကီးဖုန္းေခၚေနရတာလဲ"
ကြၽန္ေတာ္စိတ္တိုတိုျဖင့္အတြင္းေရးမွဴးကိုေဟာက္လိုက္သည္။
ဟုတ္တယ္ေလ..သူမ်ားအိပ္ေကာင္းေနတာကို..ဖ်က္လိုဖ်က္စီး..
"Boss ခုမနက္အစည္းအေဝးရိွတယ္ေလ Bossေမ့ေနတာလား"
အတြင္းေရးမွဴးစကားၾကားမွကြၽန္ေတာ္အစည္းအေဝးကိုသတိရေတာ့သည္။
ဟုတ္သား..၇နာရီခြဲအစည္းအေဝးေခၚထားတာ..
နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့၇နာရီထိုးေနၿပီ။
ထိုအခါမွကမန္းကတန္းထကာမ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္ၿပီး..မေန့ကအဝတ္အစားေတျြပန္လဲလိုက္ရသည္။
ညကေရေတြစိုသြားလို႔ယြင္ကေလ်ွာ္ၿပီးအေျခာက္ခံထားေပးထားလို႔ေတာ္ေသးသည္ဟုေျပာရမည္။
"ေဖးယြီ..."
ကြၽန္ေတာ္အျမန္ျမန္လုပ္ေနေတာ့ယြင္ကအသံေတြၾကားၿပီးႏိုးလာေလသည္။
မ်က္လံုးေလးႏွစ္ဖက္ကိုလက္သီးစုပ္ေလး
ျဖင့္ပြတ္ကာအိပ္မႈန္စံုဖြားျဖင့္ထိုင္ေနေသာ
ယြင္ကအူယားဖြယ္အတိ..ဆံပင္ေလးေတြကလည္းထိုးထိုးေထာင္ေထာင္နဲ႔..
"ကိုယ္အစည္းအေဝးရိွလို႔ရံုးကိုသြားရမယ္"
"ေနအံုး..မနက္စာျပင္ေပးမယ္..စားသြားလိုက္"
ယြင္ကမနက္စာျပင္ေပးမည္ဟုေျပာေသာေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္ေပ်ာ္သြားေသာ္လည္းအခ်ိန္မရေတာ့ေသာေၾကာင့္
"ေနပါေစေတာ့ ကိုယ္ရံုးေရာက္မွစားလိုက္ပါ့မယ္ ေနာက္က်ေနလို႔သြားေတာ့မယ္ေနာ္ "
ကမန္းကတန္းထြက္သြားၿပီးမွသတိရသြားကာ..မတ္တပ္ေလးရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ယြင့္ဆီသြားလိုက္ၿပီး..ယြင့္ပါးေလးကိုနမ္းလိုက္သည္။
'ႁပြတ္စ္'
"သြားၿပီေနာ္ တာ့တာ.."
နမ္းၿပီးၿပီးခ်င္းကြၽန္ေတာ္လည္းကားဆီအျမန္သြားလိုက္ေတာ့သည္။ယြင္ကေတာ့သူ႔ပါးေလးကိုင္ကာေၾကာင္ေတာင္ေလးက်န္ခဲ့ေလသည္။
ကားကိုအတတ္ႏိုင္ဆံုးအျမန္ေမာင္းလာၿပီးရံုးကိုေရာက္ေတာ့၇နာရီ၂၀ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္သည္။
အခ်ိန္မွီတယ္ဆိုရံုေလး..ေရာက္လာတာ။
ရွယ္ယာရွင္ေတြနဲ႔အစည္းအေဝးထိုင္ၿပီးေတာ့..ကိုးနာရီခြဲေလာက္မွအစည္းအေဝးၿပီးေလသည္။
ဗိုက္လည္းသိပ္မဆာတာနဲ႔..အတြင္းေရးမွဴးကိုေကာ္ဖီတစ္ခြက္သာဝယ္ခိုင္းလိုက္ၿပီးစားပြဲတြင္ထိုင္ကာစုပံုေနေသာအလုပ္ေတြကိုရွင္းေနရသည္။
'ေဒါက္ ေဒါက္'
အလုပ္လုပ္ေနတုန္းအျပင္ဖက္မွတံခါးေခါက္လာေသာေၾကာင့္
"ဝင္ခဲ့.."ဟုေျပာလိုက္သည္။
"Boss ဧည့္သည္ေရာက္ေနပါတယ္"
"ဧည့္သည္??"
အတြင္းေရးမွဴး၏ေနာက္မွဝင္လာေသာသူကိုၾကည့္ၿပီးခ်န္ေဖးယြီမ်က္လံုးအစံုတို႔အံ့ၾသမႈေၾကာင့္ျပဴးက်ယ္သြားသည္။
"ေမာင္...မေတြ့ရတာၾကာၿပီေနာ္"
"မ!!!"
..........🍀
"ဝင္သြားရင္ေကာင္းမလား.."
"ငါ့ကိုတစ္မ်ိဳးထင္သြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ
သူ႔ကိုငါကအျပတ္ျငင္းထားၿပီးမွ ဂရုစိုက္သလိုျဖစ္ေနေတာ့"
"ဒါေပမဲ့ ဗိုက္ဆာေနေလာက္မွာ.."
ေလာ္ယြင္ရွီးတစ္ေယာက္ေမာင့္ကုမၸဏီအေရ႔ွထိေရာက္လာၿပီးမွဝင္သြားဖို႔ိကိုခ်ီတံုခ်တံုျဖစ္ေနမိသည္။
ထမင္းဘူးေလးကိုင္ကာဝင္မလိုလိုထြက္မလိုလို..အေပါက္ဝမွာရစ္သီရစ္သီလုပ္ေနတဲ့သူ႔ကို လံုၿခံဳေရးဦးေလးႀကီးေတြကေတာင္သတိထားမိေနၿပီ။
မနက္ကမနက္စာမစားဘဲထြက္သြားေသာေမာင့္ေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲမတင္မက်ျဖစ္ေနကာေန့လည္စာအတြက္ပါထမင္းဘူးျပင္လာၿပီးဒီကိုေရာက္လာျခင္း။
ေမာင္ကေျပာတယ္ေလ..သူအစားအေသာက္ပ်က္ေနတယ္လို႔...
ေနာက္ဆံုးေတာ့..ေရာက္လာၿပီးမွမထူးေတာ့ပါဘူးဆိုကာ အထဲကိုဝင္လာလိုက္သည္။
ကုမၸဏီကအႀကီးႀကီးဆိုေတာ့ဘယ္သြားလို႔သြားရမွန္းမသိ။
Receptionကိုေမးၿပီးေမာင့္ရံုးခန္းရိွရာအထပ္သို႔တက္လာလိုက္သည္။
ေမာင့္ရံုးခန္းေရ႔ွေရာက္ေတာ့အတြင္းေရးမွဴးေနရာတြင္လည္းဘယ္သူမွမရိွ..
ေမာင့္အခန္းတံခါးကပြင့္ေနေသာေၾကာင့္..
ဒီအတိုင္းဝင္သြားရန္သာေတြးလိုက္ၿပီးအခန္းထဲကိုဝင္ရန္အျပဳ..
အခန္းထဲကျမင္ကြင္းေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္ခဏေလာက္အသက္ရႈရန္ေမ့သြားခဲ့သည္။
ေမာင္ကိုရုတ္တရက္ဖက္လိုက္ေသာမိန္းမတစ္ေယာက္..ေမာင္ကလည္းဝမ္းသာအားရျပန္ဖက္ေနသည္။
ၿပီးေတာ့..ကြၽန္ေတာ္ေသခ်ာၾကားလိုက္ပါေသးတယ္..
ထိုအမ်ိဳးသမီးကေမာင့္ကိုေခၚလိုက္တဲ့အေခၚအေဝၚကကြၽန္ေတာ္ေခၚသလို "ေမာင္"တဲ့ေလ..
"ေမာင့္ကိုသတိရေနတာ ေမာင္ကေနႏိုင္လိုက္တာေနာ္"
"ကြၽန္ေတာ္အလုပ္ေတြအရမ္းရႈပ္ေနလို႔ပါ မ ရာ "
မ*တဲ့လားေမာင္ရယ္..
ငါဘာလို႔ရင္ေတြနာေနရတာလဲ..
ေမာင့္ကိုေတာက္ေလ်ွာက္ျငင္းဆန္ေနခဲ့ၿပီးခုလိုက်ျပန္ေတာ့လည္း
ငါ့ရင္ေတြကြဲေနသလိုခံစားေနရျပန္တယ္။
ငါတကယ္ရူးေနၿပီ..
က်ေနတဲ့မ်က္ရည္ေတြလဲမသုတ္မိ။ထိုေနရာမွေျပးထြက္လာမိသည္။
လမ္းေတာက္ေလ်ွာက္..ကြၽန္ေတာ့္ကိုထူးဆန္းသလိုၾကည့္ေနတဲ့လူေတြကိုလည္းဂရုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့...
ဒီကေနအေဝးဆံုးကိုသာေျပးထြက္သြားခ်င္သည့္စိတ္ပဲရိွေနခဲ့သည္။
အလကားေကာင္..ေျပာေတာ့ငါ့ကိုပဲခ်စ္တာပါတဲ့...
ခုက်ေတာ့..တစ္မ ထဲ မ ေနၿပီး ငါ့ကိုေတာင္သတိရေသးရဲ့လားမသိဘူး..
ငါ့လိုေယာက္်ားတစ္ေယာက္ဆီကေန"ေမာင္"လို႔အေခၚခံရတာထက္မိန္းမလွလွေလးဆီကအေခၚခံရေတာ့ေတာ္ေတာ့္ကိုသေဘာက်ေနမွာေပါ့..
ငါ့ေရ႔ွက်မခုတ္တတ္တဲ့ေၾကာင္လိုလိုနဲ႔..ကြယ္ရာက်ေၾကာင္သူေတာ္ႂကြက္သူခိုးႀကီးလုပ္ေနတယ္ေပါ့ေလ..
အား..ခ်န္ေဖးယြီ...မုန္းဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ..
ငါကေရာ..ဘာလို႔ငိုေနရတာလဲ..
ေခြးေကာင္..လူကိုအမ်ိဳးမ်ိဳးဒုကၡေပးတယ္
မုန္းခ်င္စရာႀကီး..
ငါ့ဆီအရွက္မရိွ ျပန္လာရဲျပန္လာၾကည့္..
ျဖတ္ပစ္မယ္....
လည္ပင္းကို... '^´
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
[A/N - ခ်န္ေဖးယြီတို႔ေတာ့ဘာေတြရႈပ္ထားလဲမသိ😝။
ဒီေန့ေတာ့တစ္ပိုင္းပါပဲ😚
မနက္ျဖန္မွေတြ့ၾကမယ္....Bye Bye❤️]
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::