"F**k"
သူအသံတိတ်ဆဲရေးလိုက်ရင်း တစ်ဖတ်လူမည်သို့တုံ့ပြန်လာမလဲဆိုတာစောင့်ကြည့်လိုက်သည်
"ထွဋ်ခေါင် ....ရေပေးငါရေဆာတယ်"
နေ အ ဂ္ဂါ က အပြည့်အဝနိုးကြားပုံမရသေး လူတစ်ယောက်နာမည်ကို အော်ခေါ်နေပေမဲ့ ညကအားကုန်အော်ထားရတဲ့အရှိန်ကြောင့် သူ့အသံကတိမ်ဝင်နေသည်
အနီးအနားရှိရေဘူးအား အဖုံးဖွင့်ပေးရင်း နေ အ ဂ္ဂါ ဆီသို့သူခပ်လှမ်းလှမ်းက သတိအနေအထားနှင့်လှမ်းပေးလိုက်သည် မကျေနပ်ရင်လည်း မသကာရေဘူးနဲ့ကောက်ပေါက်ခံရရုံပေါ့
နေ အ ဂ္ဂါ ကမျက်စိမှိတ်လျက်သားနှင့် ရေဘူးအားကောက်မော့လိုက်သည် ထိုအခါမှသူ့အသိတွေကရှင်းလင်းသွားပုံပေါ်သည် ရေဘူးကအိပ်ယာခင်းပေါ်သို့ လဲကျသွားသည်
"မင်း...မင်းကထွဋ်ခေါင်မဟုတ်ဘူး"
နေ အ ဂ္ဂါ ကြောက်လန့်တကြားထရပ်လ်ိုက်ချိန်
မှာ သူ့ခြေထောက်တွေကအားနည်းလွန်းနေပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ဖင်ထိုင်ရက်လဲကျသွားကာနာလွန်းလို့မျက်ရည်လေးစို့နေသည် ကိုယ်တုံးလုံးလေးဖြစ်နေတာကြောင့် ညကသူကိုက်ထားတဲ့ဒဏ်ရာတွေက ခရမ်းရောင်သန်းနေသည် ထိုမြင်ကွင်းကြောင့် သူနည်းနည်းလေးသနားစိတ်ဝင်သွားပြီး နေ အ ဂ္ဂါ ကိုဆွဲထူ၍ အိပ်ယာပေါ်သို့တင်ပေးလိုက်သည်
"မင်းဖျားနေတယ် ဒီမှာခဏနေခဲ့ ဆေးယူပြီးပြန်လာခဲ့မယ်"
သူလှည့်ထွက်သွားမည်အပြု နောက်နားဆီမှခေါ်သံကိုကြားလိုက်ရသည်
"ညဏ်း ....မင်းက" ညဏ်း "မဟုတ်လား ငါမင်းကိုတစ်ချက်လေးနမ်းမိသွားတာကြောင့် မင်းငါ့ကိုလက်စားပြန်ချေတာတော့ မဟုတ်ဘူး မှတ်လား"
သူဘာမှပြန်ပြောမနေတော့ပဲ ထွက်သွားမည်အပြု တစ်ခုခုကိုသတိရပြီးလှမ်းပြောလိုက်သည်
"ညဏ်းဧကရာဇ်"
တစ်ဖတ်လူကကြောင်တောင်တောင်လေးကြည့်နေတာကြောင့် သူထပ်ဖြည့်ပြောလိုက်သည်
"ငါ့နာမည်"
ပြီးနောက် တံခါးကိုဖွင့်၍ ထိုနေရာမှထွက်ခွာသွားသည်။
နေအဂ္ဂါ ကထွက်ခွာသွားသောကျောပြင်အားအချိန်အကြာကြီးကြည့်နေမိပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းမှ ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်လိုက်သည်
"ညဏ်းဧကရာဇ်...... ညဏ်းဧကရာဇ်တဲ့လား"
ပြီးနောက် သူ့ဖုန်းကိုရှာလိုက်ပြီး ထွဍ်ခေါင်ဆီဆက်သွယ်လိုက်သည်
"ထွဋ်ခေါင် ငါ့ကိုHeavenရှေ့မှာလာခေါ် ပေး"
"အခုချက်ချင်း"
ထွဋ်ခေါင် ရောက်လာသည့်အချိန်တွင် နေအဂ္ဂါ
သည် သူ၏maskကိုဝတ်ဆင်ထားပြီး လူသွားလမ်းပလက်ဖောင်းပေါ်တွင် ကုပ်ကုပ်လေးထိုင်နေသည်အား တွေ့လိုက်ရသည် ထွဋ်ခေါင်က ကားဟွန်းတီးလိုက်ရင်း
"အခုတလော လမ်းဘေးမှာထိုင်ရတာကို အတော်လေးခရေဇီဖြစ်နေလား"ဟု ခပ်ရွဲ့ရွဲ့အော်ပြောလာသည်။
နေအဂ္ဂါ က ဘာမှပြန်မပြော နှေးတိနှေးကန်ဖြင့်လမ်းလျှောက်လာရင်း ကားပေါ်တက်လိုက်သည်
"ငါမသိအောင်အပြင်ခိုးထွက်ရတာပျော်ဖို့ကောင်းလား"
"ငါဖျားနေတယ် မင်းနဲ့ငြင်းဖို့အားမရှိဘူး အိမ်ရောက်အောင်သာမြန်မြန်မောင်းပါ"
ထွဋ်ခေါင် သက်ပြင်းချရင်းကားစက်နှိုးလိုက်တယ်
သူ၏နေအိမ်ရှိ ကားပါကင်သို့ရောက်တဲ့အခါ နေအဂ္ဂါ အိပ်မောကျနေပြီး ဖြူဖျော့နေတဲ့ မျက်နှာကြောင့် ထွဍ်ခေါင်အတော်လေးစိတ်ပူသွားရတယ်
"အဂ္ဂါ ထတော့အိမ်ပြန်ရောက်နေပြီ မင်းတကယ်နေမကောင်းဖြစ်နေတာလား အရမ်းအခြေအနေဆိုးရင် ငါဆေးရုံကိုပြန်မောင်းလိုက်မယ်"
"မလိုဘူးရတယ် ငါနည်းနည်းခေါင်းမူးနေရုံပဲ"
ထွဋ်ခေါင်အကူအညီဖြင့် သူ့အိပ်ယာပေါ်သို့တက်လိုက်ရင်း သူ့စိတ်ကိုလွှတ်ချလိုက်သည် သူအိပ်မပျော်ခင်အချိန်လေးတွင်ကြားလိုက်ရသည်က
"မင်းနိုးလာရင် ငါ့ကိုအကြောင်းပြချက်ကောင်းကောင်းပေးဖို့ပြင်ထား"ဟူသည့် ထွဋ်ခေါင်၏ အသံပင်။
သူပြန်နိုးလာတဲ့အချိန်မှာ သူကြိုက်တဲ့အနံ့မွှေးမွှေးလေးတစ်ခုကိုရတာကြောင့်
ဖြည်းဖြည်းချင်းမီးဖိုချောင်ထဲကို ဝင်လာလိုက်သည် ထွဋ်ခေါင်ကသူ့အတွက် ချက်ပြုတ်နေတာဖြစ်ပြီးသူ့အရိပ်ကိုမြင်သည်နှင့်" ဧည့်ခန်းထဲကစောင့်"ဟု ခပ်တင်းတင်းအသံနှင့်ပြောလာသည်။အပြစ်လုပ်ထားတာကသူဖြစ်တာကြောင့် သူဘာမှပြန်မပြောပဲ ဧည့်ခန်းထဲတွင်သာငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်နေလိုက်သည်။ ခဏအကြာတွင် ထွဋ်ခေါင်က ဆန်ပြုတ်ပူပူနွေးနွေးတစ်ခွက်ကို သူ့ရှေ့တွင်ချလာပေးရင်းသူ့ကိုခပ်တည်တည်စိုက်ကြည့်နေတာကြောင့်သူ ဆန်ပြုတ်သောက်နေရာမှသီးသွားရသည်။ ထွဋ်ခေါင် ကတစ်ရှူးတစ်ရွက်ကိုကမ်းပေးရင်း ပြောလာသည်
"ဖြည်းဖြည်းချင်းစား အနည်းဆုံးတော့ငါမင်းကိုအစားစားနေချိန်အပြစ်မပြောဘူး"
ထိုစကားကြောင့် နေအဂ္ဂါ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်သီးသွားခဲ့သည်
သူစားပြီးတဲ့အချိန်မှာ ထွဋ်ခေါင်က ဆေးပုံးတစ်ပုံးနှင့်သူ့အနားရောက်လာသည်
"မင်းဘာလုပ်မလို့လဲ"
"မင်းကိုယ်ပေါ်က ဒဏ်ရာတွေကို ဆေးထည့်ပေးမလို့လေ အမာရွတ်ကျန်နေစေချင်လို့လား"
"မင်းမြင်ပြီးသွားပြီပေါ့"
ထွဋ်ခေါင်က တိတ်ဆိတ်နေပြီးနောက် မေးလာသည်
"ဘယ်ကောင်လဲ ခွေးလိုမျိူးမင်းအသားကိုကိုက်တာ"
ထွဋ်ခေါင်ကသက်ပြင်းချရင်း
"ငါမင်းကိုပြောမယ် မင်းကလေတည်ငြိမ်ရင့်ကျက်တယ်လို့ထင်ရပေမဲ့ လောကကြီးအကြောင်းဘာမှမသိသေးတဲ့ ကလေးလေးလိုပဲ အယုံလွယ်တက်တဲ့မင်းစိတ်ရင်းကိုအကြောင်းပြုပြီး သူတို့မင်းဆီချည်းကြလိမ့်မယ်သူတို့မင်းအပေါ်ချိူသာနေတာတွေက မင်းဆီကလိုချင်တာတစ်ခုခုရှိနေလို့ပဲ စိတ်ရင်းနဲ့ဆက်ဆံတဲ့လူတွေလည်းရှိပေမဲ့လို့ ငါမင်းကိုတစ်ခုပဲသတိပေးချင်တယ် လူတိုင်းကိုအယုံမလွယ်နဲ့"
"ဆေးရုံမှာဆေးစစ်ဖို့ငါရက်ချိန်းယူထားလိုက်မယ် ငါတို့ဆေးရုံသွားရအောင် အဂ္ဂါ ဟုတ်ပြီလား"
"ဆေးစစ်ဖို့မလိုဘူး ငါတို့အကာအကွယ်သုံးခဲ့တယ်"
နားရွက်ဖျားတွေသွေးရောင်သန်းနေတဲ့ နေအဂ္ဂါ အ ကျယ်ကြီးအော်ပြောလာတာကြောင့်
ထွဋ်ခေါင်က ဟား ခနဲလှောင်ရယ်လိုက်ရင်း
"အနည်းဆုံးတော့ အဲ့ကောင်လူစိတ်လေးရှိသေးသားပဲနော်"ဟုခပ်ရွဲ့ရွဲ့ပြောလာသည်။
"ဒါနဲ့လေ ထွဋ်ခေါင်"
နေအဂ္ဂါ ၏အမေးကြောင့်ထွဋ်ခေါင်က ဧည့်ခန်းစားပွဲပေါ်မှ ပြန့်ကျဲနေတဲ့ ဇတ်ညွှန်းစာရွက်တွေကိုစီနေရင်း စကားကြောင်းလိုက်သည်
"အင်း...ပြော"
"ငါတော့ချစ်မိသွားပြီထင်တယ်"
"F**k"
ထွဋ်ခေါင်၏အော်သံကြောင့် ဝရံတာအစွန်းတွင်နားခိုနေသော ငှက်ကလေးများ လန့်ဖြန့်ကြကုန်၍ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခွင်လုံးတွင်တောင်ပံခတ်သံလေးများပဲ့တင်ထပ်ကုန်၏ ဘေလ်စင်ပိုက်ခေါင်းမှ ရေစက်လေးများက တစ်စက်တစ်စက် စီးကျသံကိုပြုပြီး ဝရံတာမှတစ်ချက်ဝေ့ဝဲလာသော အားကောင်းကောင်းလေအေးတစ်ချိူ့က ခုနလေးတင်မှစီစီညီညီတင်ထားသောဇတ်ညွှန်းစာရွက်များအား ထပ်မံပြန့်ကျဲစေသည် ထွဋ်ခေါင်က ဆဲရေးသံတိုးတိုးကိုပြု၍ စာရွက်တွေကိုကုန်းကုန်းကွကွနှင့်တစ်ရွက်ချင်းလိုက်ကောက်၍ စိတ်ရှည်ရှည်ပြန်စီနေခဲ့သည်
တစ်ဖတ်တွင်လည်း ဆေးတစ်ချိူ့ကိုယူလာသည့် ညဏ်းဧကရာဇ် အခန်းငယ်အတွင်းသို့တိတ်တဆိတ်ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်
သို့သော် သူတွေ့လိုက်ရသည်မှာ ပြန့်ကျဲနေတဲ့ အိပ်ယာခင်းတွေနဲ့အခန်းတစ်ခု။ စွန်းထင်းနေတဲ့သွေးစက်များနှင့်အတူ သူတို့အရာတွေနဲ့ညစ်ပတ်နေတဲ့အဖြူရောင်အိပ်ရာခင်း...။ညကအခြေအနေကိုပြန်တွေးမိသွားရင်း သူ့အရာကမာလာပြန်သည်။
"Shit"
ချောမွေ့နူးညံ့တဲ့အသားအရေရယ် သွယ်လျတဲ့ခါးနဲ့ နူးညံ့နွေးထွေးတဲ့အဲ့ဒီ့နေရာလေး ပြီးနောက် အဲ့ဒီ့လူရဲ့ညီးညူသံတွေ ပြီးနောက်အဲ့ဒီ့လူရဲ့ မြှူစွယ်ဖြားယောင်းမှုအပြည့်အပြုံးတွေ
"သေစမ်း"
သူအသိဝင်လာချိန်တွင် သူ့အတွင်းဘောင်းဘီက အရည်ဖြူများပေကျံကုန်၏
ထိုအချိန်အတွင်းမှာပင် သူ၏ဖုန်းတုန်ခါလာခဲ့သည်
"အင်း...ချမ်းလေး ပြော"
"ငါအခုပဲပြန်လာပြီ မင်းဖို့တစ်ခုခုဝယ်ခဲ့ပေးရမလား "
"ဟုတ်ပြီ"
အသံလေးတစ်ချက်ကြားလိုက်ရုံနှင့်ပင် သူ၏စိတ်များပြန်လည်အေးချမ်းသွားသည် သူ့နှုတ်ခမ်းထက် နွေးထွေးတဲ့အပြုံးလေးတစ်ခုဖြစ်ပေါ်လာပြီး ဖုန်းscreen ကိုဖွဖွလေးနမ်းလိုက်သည် သူရေချိူးအဝတ်အစားလဲပြီးသည်နှင့် ကျောင်းကိုအမြန်ပြန်လာခဲ့သည် သူကျောင်းကိုရောက်တော့ နံနက်ဆယ်နာရီတောင်ထိုးပြီဖြစ်သည်။ကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်သည်မို့ အဆောင်တွင်လူများများစားစားမရှိ။တစ်ဝက်ကျော်ကျော်လောက်က အိမ်ပြန်တက်ကြသည်။သူ့အခန်းနံဘေးက "ချမ်းလေး"တံခါးကိုခေါက်ရင်းသူတိုးတိုးလေးခေါ်လိုက်သည်
"ချမ်းလေး ငါပြန်ရောက်ပြီ မင်းမှာလိုက်တဲ့ကြက်ကြော်ပါတယ် ဘီယာရော "
ချမ်းလေးက ဘီယာသံကြားသည်နှင့် အခန်းတံခါးကိုအမြန်ဖွင့်ရင်း သူ့ကိုဂုတ်ကနေဆွဲသွင်းတော့တယ်
"ရှူး....တိုးတိုး ညကမင်းအဆောင်ပြန်မအိပ်တာ အဆောင်မှူးသိသွားတယ်"
"သိသွားလည်းဘာအရေးလဲ ငါဂရုမစိုက်ပါဘူး နည်းနည်းလေး နားပူခံလိုက်ရုံပေါ့"
"ချမ်းလေး"ကမနိုင်တော့ဘူးဆိုသည့်ပုံစံဖြင့် ခေါင်းရမ်းရင်း ဘီယာတစ်ဘူးကိုဖောက်သောက်နေသည်
"မင်းထိုင်လေ ငါတို့ဘီယာသောက်ရအောင် ပြီးရင်ဘီယာဘူးခွံတွေကိုမသိအောင်လွှတ်ရဦးမယ် အဆောင်မှူးသိရင်မလွယ်ဘူး"
ပြောနေရင်းဖြင့်ဖောက်ပြီးသား ဘီယာတစ်ဘူးကို သူ့အားကမ်းပေးလာသည်
သူစိတ်ထင် ဒီလူက ချမ်းငြိမ်းဝသုန်ဆိုသည့်နာမည်နှင့်လိုက်အောင် သူ့ကိုအေးချမ်းစေ၏။ဒီလူ့ကိုချစ်တဲ့အချစ်က တဏှာတွေလည်းမပါသလို ရယူပိုင်ဆိုင်လိုခြင်းတွေလည်းမပါဘူး ဒီတိုင်းလေးပဲ ဒီတိုင်းလေးကြည့်ရုံနဲ့ကိုလုံလောက်နေတာ သူ့ကိုကြည့်ရင်အလိုလိုပြုံးမိပြီး သူ့အကြောင်းတွေးမိရင် အလိုလိုကြည်နူးတယ် သူ့အသံလေး ကြားရင်ရင်ထဲမှာပန်းတွေပွင့်နေသလိုမျိူး တလှပ်လှပ်နဲ့ကိုခုန်သည််။သူ့လက်ထဲကဘီယာဘူးကိုတစ်ငုံသောက်လိုက်ရင်း သူစိတ်က နေအဂ္ဂါ ဆီပြန်လည်ရောက်ရှိသွားသည်။ နေအဂ္ဂါ နဲ့ ချမ်းငြိမ်းဝသုန် ဒီလူနှစ်ယောက်က မိုးနဲ့မြေလိုကွားခြားလွန်းသည်။ချမ်းငြိမ်းဝသုန်က ဘာအစွန်းအထင်းမှမရှိတဲ့ အဖြူရောင်စာရွက်တစ်ရွက်ဆိုရင် နေအဂ္ဂါ ကအဲ့ဒီ့စာရွက်ပေါ်
မှောက်ကျမဲ့ မှင်ရည်နက်နက်တွေလိုပဲ။ချမ်းငြိမ်းဝသုန်က လုံးဝကိုဖြူစင်လွန်းသည် နေအဂ္ဂါ လိုလူမျိူးနှင့် တစ်ခုမှနှိုင်းရက်စရာမရှိ။ဒါကိုသူက ဘာအကြောင်းကြောင့် နှိုင်းယှဥ်နေမိပါသနည်း။သူ့ကိုယ်သူတောင် နားမလည်နိုင်တော့။ချမ်းလေးက သူ့နှလုံးသားတဲ့မထိရက်မကိုင်ရက်တဲ့ပန်းလေးတစ်ပွင့်ဖြစ်ပြီး နေအဂ္ဂါ ကတော့ တစ်ညလောက်အတူဆက်ဆံဖြစ်တဲ့ one night starnသာသာ ဒါကိုသူကဘာကြောင့်နှိုင်းယှဥ်နေမိပါသနည်း ။သူ့ခေါင်းကိုပြင်းထန်စွာခါရမ်းရင်း သူ့အတွေးတွေကိုမောင်းထုတ်ပစ်လိုက်သည် ပြီးနောက် သူ့လက်ထဲမှဘီယာဘူးကို အားရပါးရမော့ချပစ်လိုက်သည်
စာရေးသူနှင့်အမေးအဖြေ
MC-ဒီနေ့အတွက်ပြောချင်တဲ့စကားလေးများရှိရင်
PWW- ညဏ်းဧကရာဇ် မင်းကံကောင်းပါစေ[မေဆွိလေသံဖြင့်] ဖိတ်စမိုင်းအီမိုဂျီ
ညဏ်းဧကရာဇ်-ကျွန်တော်အခုလည်းကံကောင်းနေပါတယ် ကျွန်တော့်ချစ်သူရဲ့အေးချမ်းတဲ့အသံလေးနဲ့အပြုံးလေးကိုတွေ့ခွင့်ရနေလို့လေ
PWW-ဖိတ်စမိုင်းအီမိုဂျီ
Zawgyi
ငါေတာ့ခ်စ္မိသြားၿပီထင္တယ္
"F**k"
သူအသံတိတ္ဆဲေရးလိုက္ရင္း တစ္ဖတ္လူမည္သို႔တုံ႕ျပန္လာမလဲဆိုတာေစာင့္ၾကည့္လိုက္သည္
"ထြဋ္ေခါင္ ....ေရေပးငါေရဆာတယ္"
ေန အ ဂ္ဂါ က အျပည့္အဝနိုးၾကားပုံမရေသး လူတစ္ေယာက္နာမည္ကို ေအာ္ေခၚေနေပမဲ့ ညကအားကုန္ေအာ္ထားရတဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ သူ႕အသံကတိမ္ဝင္ေနသည္
အနီးအနားရွိေရဘူးအား အဖုံးဖြင့္ေပးရင္း ေန အ ဂ္ဂါ ဆီသို႔သူခပ္လွမ္းလွမ္းက သတိအေနအထားႏွင့္လွမ္းေပးလိုက္သည္ မေက်နပ္ရင္လည္း မသကာေရဘူးနဲ႕ေကာက္ေပါက္ခံရ႐ုံေပါ့
ေန အ ဂ္ဂါ ကမ်က္စိမွိတ္လ်က္သားႏွင့္ ေရဘူးအားေကာက္ေမာ့လိုက္သည္ ထိုအခါမွသူ႕အသိေတြကရွင္းလင္းသြားပုံေပၚသည္ ေရဘူးကအိပ္ယာခင္းေပၚသို႔ လဲက်သြားသည္
"မင္း...မင္းကထြဋ္ေခါင္မဟုတ္ဘူး"
ေန အ ဂ္ဂါ ကြောက်လန့်တကြားထရပ်လ်ိုက်ချိန်
မွာ သူ႕ေျခေထာက္ေတြကအားနည္းလြန္းေနၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ဖင္ထိုင္ရက္လဲက်သြားကာနာလြန္းလို႔မ်က္ရည္ေလးစို႔ေနသည္ ကိုယ္တုံးလုံးေလးျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ညကသူကိုက္ထားတဲ့ဒဏ္ရာေတြက ခရမ္းေရာင္သန္းေနသည္ ထိုျမင္ကြင္းေၾကာင့္ သူနည္းနည္းေလးသနားစိတ္ဝင္သြားၿပီး ေန အ ဂ္ဂါ ကိုဆြဲထူ၍ အိပ္ယာေပၚသို႔တင္ေပးလိုက္သည္
"မင္းဖ်ားေနတယ္ ဒီမွာခဏေနခဲ့ ေဆးယူၿပီးျပန္လာခဲ့မယ္"
သူလွည့္ထြက္သြားမည္အျပဳ ေနာက္နားဆီမွေခၚသံကိုၾကားလိုက္ရသည္
"ညဏ္း ....မင္းက" ညဏ္း "မဟုတ္လား ငါမင္းကိုတစ္ခ်က္ေလးနမ္းမိသြားတာေၾကာင့္ မင္းငါ့ကိုလက္စားျပန္ေခ်တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး မွတ္လား"
သူဘာမွျပန္ေျပာမေနေတာ့ပဲ ထြက္သြားမည္အျပဳ တစ္ခုခုကိုသတိရၿပီးလွမ္းေျပာလိုက္သည္
"ညဏ္းဧကရာဇ္"
တစ္ဖတ္လူကေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ သူထပ္ျဖည့္ေျပာလိုက္သည္
"ငါ့နာမည္"
ၿပီးေနာက္ တံခါးကိုဖြင့္၍ ထိုေနရာမွထြက္ခြာသြားသည္။
နေအဂ္ဂါ ကထြက္ခြာသြားေသာေက်ာျပင္အားအခ်ိန္အၾကာႀကီးၾကည့္ေနမိၿပီး သူ႕ႏႈတ္ခမ္းမွ ခပ္တိုးတိုးေရ႐ြတ္လိုက္သည္
"ညဏ္းဧကရာဇ္...... ညဏ္းဧကရာဇ္တဲ့လား"
ၿပီးေနာက္ သူ႕ဖုန္းကိုရွာလိုက္ၿပီး ထြဍ္ေခါင္ဆီဆက္သြယ္လိုက္သည္
"ထြဋ္ေခါင္ ငါ့ကိုHeavenေရွ႕မွာလာေခၚ ေပး"
"အခုခ်က္ခ်င္း"
ထြဋ္ေခါင္ ေရာက္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ နေအဂ္ဂါ
သည္ သူ၏maskကိုဝတ္ဆင္ထားၿပီး လူသြားလမ္းပလက္ေဖာင္းေပၚတြင္ ကုပ္ကုပ္ေလးထိုင္ေနသည္အား ေတြ႕လိုက္ရသည္ ထြဋ္ေခါင္က ကားဟြန္းတီးလိုက္ရင္း
"အခုတေလာ လမ္းေဘးမွာထိုင္ရတာကို အေတာ္ေလးခေရဇီျဖစ္ေနလား"ဟု ခပ္႐ြဲ႕႐ြဲ႕ေအာ္ေျပာလာသည္။
နေအဂ္ဂါ က ဘာမွျပန္မေျပာ ႏွေးတိႏွေးကန္ျဖင့္လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း ကားေပၚတက္လိုက္သည္
"ငါမသိေအာင္အျပင္ခိုးထြက္ရတာေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းလား"
"ငါဖ်ားေနတယ္ မင္းနဲ႕ျငင္းဖို႔အားမရွိဘူး အိမ္ေရာက္ေအာင္သာျမန္ျမန္ေမာင္းပါ"
ထြဋ္ေခါင္ သက္ျပင္းခ်ရင္းကားစက္ႏွိုးလိုက္တယ္
သူ၏ေနအိမ္ရွိ ကားပါကင္သို႔ေရာက္တဲ့အခါ နေအဂ္ဂါ အိပ္ေမာက်ေနၿပီး ျဖဴေဖ်ာ့ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေၾကာင့္ ထြဍ္ေခါင္အေတာ္ေလးစိတ္ပူသြားရတယ္
"အဂ္ဂါ ထေတာ့အိမ္ျပန္ေရာက္ေနၿပီ မင္းတကယ္ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာလား အရမ္းအေျခအေနဆိုးရင္ ငါေဆး႐ုံကိုျပန္ေမာင္းလိုက္မယ္"
"မလိုဘူးရတယ္ ငါနည္းနည္းေခါင္းမူးေန႐ုံပဲ"
ထြဋ္ေခါင္အကူအညီျဖင့္ သူ႕အိပ္ယာေပၚသို႔တက္လိုက္ရင္း သူ႕စိတ္ကိုလႊတ္ခ်လိဳက္သည္ သူအိပ္မေပ်ာ္ခင္အခ်ိန္ေလးတြင္ၾကားလိုက္ရသည္က
"မင္းနိုးလာရင္ ငါ့ကိုအေၾကာင္းျပခ်က္ေကာင္းေကာင္းေပးဖို႔ျပင္ထား"ဟူသည့္ ထြဋ္ေခါင္၏ အသံပင္။
သူျပန္နိုးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ သူႀကိဳက္တဲ့အနံ႕ေမႊးေမႊးေလးတစ္ခုကိုရတာေၾကာင့္
ျဖည္းျဖည္းခ်င္းမီးဖိုေခ်ာင္ထဲကို ဝင္လာလိုက္သည္ ထြဋ္ေခါင္ကသူ႕အတြက္ ခ်က္ျပဳတ္ေနတာျဖစ္ၿပီးသူ႕အရိပ္ကိုျမင္သည္ႏွင့္" ဧည့္ခန္းထဲကေစာင့္"ဟု ခပ္တင္းတင္းအသံႏွင့္ေျပာလာသည္။အျပစ္လုပ္ထားတာကသူျဖစ္တာေၾကာင့္ သူဘာမွျပန္မေျပာပဲ ဧည့္ခန္းထဲတြင္သာၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေနလိုက္သည္။ ခဏအၾကာတြင္ ထြဋ္ေခါင္က ဆန္ျပဳတ္ပူပူႏြေးႏြေးတစ္ခြက္ကို သူ႕ေရွ႕တြင္ခ်လာေပးရင္းသူ႕ကိုခပ္တည္တည္စိုက္ၾကည့္ေနတာေၾကာင့္သူ ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ေနရာမွသီးသြားရသည္။ ထြဋ္ေခါင္ ကတစ္ရႉးတစ္႐ြက္ကိုကမ္းေပးရင္း ေျပာလာသည္
"ျဖည္းျဖည္းခ်င္းစား အနည္းဆုံးေတာ့ငါမင္းကိုအစားစားေနခ်ိန္အျပစ္မေျပာဘူး"
ထိုစကားေၾကာင့္ နေအဂ္ဂါ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္သီးသြားခဲ့သည္
သူစားၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ထြဋ္ေခါင္က ေဆးပုံးတစ္ပုံးႏွင့္သူ႕အနားေရာက္လာသည္
"မင္းဘာလုပ္မလို႔လဲ"
"မင္းကိုယ္ေပၚက ဒဏ္ရာေတြကို ေဆးထည့္ေပးမလို႔ေလ အမာ႐ြတ္က်န္ေနေစခ်င္လို႔လား"
"မင္းျမင္ၿပီးသြားၿပီေပါ့"
ထြဋ္ေခါင္က တိတ္ဆိတ္ေနၿပီးေနာက္ ေမးလာသည္
"ဘယ္ေကာင္လဲ ေခြးလိုမ်ိဴးမင္းအသားကိုကိုက္တာ"
ထြဋ္ေခါင္ကသက္ျပင္းခ်ရင္း
"ငါမင္းကိုေျပာမယ္ မင္းကေလတည္ၿငိမ္ရင့္က်က္တယ္လို႔ထင္ရေပမဲ့ ေလာကႀကီးအေၾကာင္းဘာမွမသိေသးတဲ့ ကေလးေလးလိုပဲ အယုံလြယ္တက္တဲ့မင္းစိတ္ရင္းကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီး သူတို႔မင္းဆီခ်ည္းၾကလိမ့္မယ္သူတို႔မင္းအေပၚခ်ိဴသာေနတာေတြက မင္းဆီကလိုခ်င္တာတစ္ခုခုရွိေနလို႔ပဲ စိတ္ရင္းနဲ႕ဆက္ဆံတဲ့လူေတြလည္းရွိေပမဲ့လို႔ ငါမင္းကိုတစ္ခုပဲသတိေပးခ်င္တယ္ လူတိုင္းကိုအယုံမလြယ္နဲ႕"
"ေဆး႐ုံမွာေဆးစစ္ဖို႔ငါရက္ခ်ိန္းယူထားလိုက္မယ္ ငါတို႔ေဆး႐ုံသြားရေအာင္ အဂ္ဂါ ဟုတ္ၿပီလား"
"ေဆးစစ္ဖို႔မလိုဘူး ငါတို႔အကာအကြယ္သုံးခဲ့တယ္"
နား႐ြက္ဖ်ားေတြေသြးေရာင္သန္းေနတဲ့ နေအဂ္ဂါ အ က်ယ္ႀကီးေအာ္ေျပာလာတာေၾကာင့္
ထြဋ္ေခါင္က ဟား ခနဲေလွာင္ရယ္လိုက္ရင္း
"အနည္းဆုံးေတာ့ အဲ့ေကာင္လူစိတ္ေလးရွိေသးသားပဲေနာ္"ဟုခပ္႐ြဲ႕႐ြဲ႕ေျပာလာသည္။
"ဒါနဲ႕ေလ ထြဋ္ေခါင္"
နေအဂ္ဂါ ၏အေမးေၾကာင့္ထြဋ္ေခါင္က ဧည့္ခန္းစားပြဲေပၚမွ ျပန့္က်ဲေနတဲ့ ဇတ္ၫႊန္းစာ႐ြက္ေတြကိုစီေနရင္း စကားေၾကာင္းလိုက္သည္
"အင္း...ေျပာ"
"ငါေတာ့ခ်စ္မိသြားၿပီထင္တယ္"
"F**k"
ထြဋ္ေခါင္၏ေအာ္သံေၾကာင့္ ဝရံတာအစြန္းတြင္နားခိုေနေသာ ငွက္ကေလးမ်ား လန့္ျဖန့္ၾကကုန္၍ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခြင္လုံးတြင္ေတာင္ပံခတ္သံေလးမ်ားပဲ့တင္ထပ္ကုန္၏ ေဘလ္စင္ပိုက္ေခါင္းမွ ေရစက္ေလးမ်ားက တစ္စက္တစ္စက္ စီးက်သံကိုျပဳၿပီး ဝရံတာမွတစ္ခ်က္ေဝ့ဝဲလာေသာ အားေကာင္းေကာင္းေလေအးတစ္ခ်ိဴ႕က ခုနေလးတင္မွစီစီညီညီတင္ထားေသာဇတ္ၫႊန္းစာ႐ြက္မ်ားအား ထပ္မံျပန့္က်ဲေစသည္ ထြဋ္ေခါင္က ဆဲေရးသံတိုးတိုးကိုျပဳ၍ စာ႐ြက္ေတြကိုကုန္းကုန္းကြကြႏွင့္တစ္႐ြက္ခ်င္းလိုက္ေကာက္၍ စိတ္ရွည္ရွည္ျပန္စီေနခဲ့သည္
တစ္ဖတ္တြင္လည္း ေဆးတစ္ခ်ိဴ႕ကိုယူလာသည့္ ညဏ္းဧကရာဇ္ အခန္းငယ္အတြင္းသို႔တိတ္တဆိတ္ဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္
သို႔ေသာ္ သူေတြ႕လိုက္ရသည္မွာ ျပန့္က်ဲေနတဲ့ အိပ္ယာခင္းေတြနဲ႕အခန္းတစ္ခု။ စြန္းထင္းေနတဲ့ေသြးစက္မ်ားႏွင့္အတူ သူတို႔အရာေတြနဲ႕ညစ္ပတ္ေနတဲ့အျဖဴေရာင္အိပ္ရာခင္း...။ညကအေျခအေနကိုျပန္ေတြးမိသြားရင္း သူ႕အရာကမာလာျပန္သည္။
"Shit"
ေခ်ာေမြ႕ႏူးညံ့တဲ့အသားအေရရယ္ သြယ္လ်တဲ့ခါးနဲ႕ ႏူးညံ့ႏြေးေထြးတဲ့အဲ့ဒီ့ေနရာေလး ၿပီးေနာက္ အဲ့ဒီ့လူရဲ႕ညီးၫူသံေတြ ၿပီးေနာက္အဲ့ဒီ့လူရဲ႕ ျမႇူစြယ္ျဖားေယာင္းမႈအျပည့္အၿပဳံးေတြ
"ေသစမ္း"
သူအသိဝင္လာခ်ိန္တြင္ သူ႕အတြင္းေဘာင္းဘီက အရည္ျဖဴမ်ားေပက်ံကုန္၏
ထိုအခ်ိန္အတြင္းမွာပင္ သူ၏ဖုန္းတုန္ခါလာခဲ့သည္
"အင္း...ခ်မ္းေလး ေျပာ"
"ငါအခုပဲျပန္လာၿပီ မင္းဖို႔တစ္ခုခုဝယ္ခဲ့ေပးရမလား "
"ဟုတ္ၿပီ"
အသံေလးတစ္ခ်က္ၾကားလိုက္႐ုံႏွင့္ပင္ သူ၏စိတ္မ်ားျပန္လည္ေအးခ်မ္းသြားသည္ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းထက္ ႏြေးေထြးတဲ့အၿပဳံးေလးတစ္ခုျဖစ္ေပၚလာၿပီး ဖုန္းscreen ကိုဖြဖြေလးနမ္းလိုက္သည္ သူေရခ်ိဴးအဝတ္အစားလဲၿပီးသည္ႏွင့္ ေက်ာင္းကိုအျမန္ျပန္လာခဲ့သည္ သူေက်ာင္းကိုေရာက္ေတာ့ နံနက္ဆယ္နာရီေတာင္ထိုးၿပီျဖစ္သည္။ေက်ာင္းပိတ္ရက္ျဖစ္သည္မို႔ အေဆာင္တြင္လူမ်ားမ်ားစားစားမရွိ။တစ္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္က အိမ္ျပန္တက္ၾကသည္။သူ႕အခန္းနံေဘးက "ခ်မ္းေလး"တံခါးကိုေခါက္ရင္းသူတိုးတိုးေလးေခၚလိုက္သည္
"ခ်မ္းေလး ငါျပန္ေရာက္ၿပီ မင္းမွာလိုက္တဲ့ၾကက္ေၾကာ္ပါတယ္ ဘီယာေရာ "
ခ်မ္းေလးက ဘီယာသံၾကားသည္ႏွင့္ အခန္းတံခါးကိုအျမန္ဖြင့္ရင္း သူ႕ကိုဂုတ္ကေနဆြဲသြင္းေတာ့တယ္
"ရႉး....တိုးတိုး ညကမင္းအေဆာင္ျပန္မအိပ္တာ အေဆာင္မႉးသိသြားတယ္"
"သိသြားလည္းဘာအေရးလဲ ငါဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး နည္းနည္းေလး နားပူခံလိုက္႐ုံေပါ့"
"ခ်မ္းေလး"ကမနိုင္ေတာ့ဘူးဆိုသည့္ပုံစံျဖင့္ ေခါင္းရမ္းရင္း ဘီယာတစ္ဘူးကိုေဖာက္ေသာက္ေနသည္
"မင္းထိုင္ေလ ငါတို႔ဘီယာေသာက္ရေအာင္ ၿပီးရင္ဘီယာဘူးခြံေတြကိုမသိေအာင္လႊတ္ရဦးမယ္ အေဆာင္မႉးသိရင္မလြယ္ဘူး"
ေျပာေနရင္းျဖင့္ေဖာက္ၿပီးသား ဘီယာတစ္ဘူးကို သူ႕အားကမ္းေပးလာသည္
သူစိတ္ထင္ ဒီလူက ခ်မ္းၿငိမ္းဝသုန္ဆိုသည့္နာမည္ႏွင့္လိုက္ေအာင္ သူ႕ကိုေအးခ်မ္းေစ၏။ဒီလူ႕ကိုခ်စ္တဲ့အခ်စ္က တဏွာေတြလည္းမပါသလို ရယူပိုင္ဆိုင္လိုျခင္းေတြလည္းမပါဘူး ဒီတိုင္းေလးပဲ ဒီတိုင္းေလးၾကည့္႐ုံနဲ႕ကိုလုံေလာက္ေနတာ သူ႕ကိုၾကည့္ရင္အလိုလိုၿပဳံးမိၿပီး သူ႕အေၾကာင္းေတြးမိရင္ အလိုလိုၾကည္ႏူးတယ္ သူ႕အသံေလး ၾကားရင္ရင္ထဲမွာပန္းေတြပြင့္ေနသလိုမ်ိဴး တလွပ္လွပ္နဲ႕ကိုခုန္သည္္။သူ႕လက္ထဲကဘီယာဘူးကိုတစ္ငုံေသာက္လိုက္ရင္း သူစိတ္က နေအဂ္ဂါ ဆီျပန္လည္ေရာက္ရွိသြားသည္။ နေအဂ္ဂါ နဲ႕ ခ်မ္းၿငိမ္းဝသုန္ ဒီလူႏွစ္ေယာက္က မိုးနဲ႕ေျမလိုကြားျခားလြန္းသည္။ခ်မ္းၿငိမ္းဝသုန္က ဘာအစြန္းအထင္းမွမရွိတဲ့ အျဖဴေရာင္စာ႐ြက္တစ္႐ြက္ဆိုရင္ နေအဂ္ဂါ ကအဲ့ဒီ့စာ႐ြက္ေပၚ
ေမွာက္က်မဲ့ မွင္ရည္နက္နက္ေတြလိုပဲ။ခ်မ္းၿငိမ္းဝသုန္က လုံးဝကိုျဖဴစင္လြန္းသည္ နေအဂ္ဂါ လိုလူမ်ိဴးႏွင့္ တစ္ခုမွႏွိုင္းရက္စရာမရွိ။ဒါကိုသူက ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ႏွိုင္းယွဥ္ေနမိပါသနည္း။သူ႕ကိုယ္သူေတာင္ နားမလည္နိုင္ေတာ့။ခ်မ္းေလးက သူ႕ႏွလုံးသားတဲ့မထိရက္မကိုင္ရက္တဲ့ပန္းေလးတစ္ပြင့္ျဖစ္ၿပီး နေအဂ္ဂါ ကေတာ့ တစ္ညေလာက္အတူဆက္ဆံျဖစ္တဲ့ one night starnသာသာ ဒါကိုသူကဘာေၾကာင့္ႏွိုင္းယွဥ္ေနမိပါသနည္း ။သူ႕ေခါင္းကိုျပင္းထန္စြာခါရမ္းရင္း သူ႕အေတြးေတြကိုေမာင္းထုတ္ပစ္လိုက္သည္ ၿပီးေနာက္ သူ႕လက္ထဲမွဘီယာဘူးကို အားရပါးရေမာ့ခ်ပစ္လိုက္သည္
စာေရးသူႏွင့္အေမးအေျဖ
MC-ဒီေန႕အတြက္ေျပာခ်င္တဲ့စကားေလးမ်ားရွိရင္
PWW- ညဏ္းဧကရာဇ္ မင္းကံေကာင္းပါေစ[ေမဆြိေလသံျဖင့္] ဖိတ္စမိုင္းအီမိုဂ်ီ
ညဏ္းဧကရာဇ္-ကြၽန္ေတာ္အခုလည္းကံေကာင္းေနပါတယ္ ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္သူရဲ႕ေအးခ်မ္းတဲ့အသံေလးနဲ႕အၿပဳံးေလးကိုေတြ႕ခြင့္ရေနလို႔ေလ
PWW-ဖိတ္စမိုင္းအီမိုဂ်ီ