Ey hayat!
Öylesine yorgunum ki engamende
Bu gün degil her gün,sürüncemede
Hatam varsa söyle bileyim,nerede
Yoruldum artık, gelmesin yarın ım
Her nefesde, bin kahır ile usandım
Türlü dertler yurt kurdu ömrümce
Kader değil bu, zalim elinde işkence
Vefasızda ki sevda, ıstırap misalince
Yoruldum artık, bitsin bu yazgım
Her satırda bin figan ile usandım
Bekle diye diye hayat heba oldu
Gönül bagımda çiçeklerim soldu
Gelen son tren de gideli, yıl doldu
Yoruldum artık, bitsin bu kaygım
Her seferde, bin vebal ile usandım
Yarına bel baglarım belim bükülür
Günüm aydın degil, zulmet dökülür
Bu elem beni anca kabire götürür
Yoruldum artık,bitsin bu sancım
Her sevende, bin sabır ile usandım
Doğmasın hiç güneşim, istemem
Yetimin hali böyle olur, ah etmem
Geceye alıştım,gün agarsa, görmem
Yoruldum artık, bitsin bu acım
Her dilde, bin feryad ile usandım
Vuslat Tuna
23. Haziran. 2021