Ey gönlüm senin yar dediğin;
Uğruna düştüğüm şu perişan halime
Divane deyip gülüp geçen değil mi
Çölüne bahar bitirmeye talip kalbime Toprak örtüp kabre koyan değil mi
Oysa insafı yok bu cefanın kadere
Talihime kara sürüp körelten değil mi
Kapısına güller serip cennetti bezeyene
Hazan getirip, samyeli estiren değil mi
Sabaha isli duman, zindan, geceye
Ömrüme gam döküp seren değil mi
Ruhum çıglık çıglıga gelmez tarife
Kulak tıkayıp dönüp giden degil mi
Atadan kalma bu öksüzlük, ahvâlime
Yüzüme yetimliğimi çarpan değil mi
Sur çeken; hayalime, göğün mavisine
Gözüme yağmurları yağdıran değil mi
Dostlar seçilmez kara gün perdesinde
Her bayramın hesabını tutan değil mi
Tek tek vurup umut kuşunu, arefesinde
Nefesime fırangalar vuran değil mi
Seneleri dizip ah, şu zamanın ipine
Özlemin girdabında boğan değil mi
Mürekkep damıtıp kanı,aşk kalemine
Şiirlere darağacı kuran değil mi
Vuslat Tuna
23. Aralık. 2023
