OLIVIA POV:
-Pikaaaaaaa-mamaja ime ndodhej perballe nesh. Siper faqeve te kuqe kishte vendosur duart e saj te rrudhura nga sakrificat e jetes.
U ngrita menjehere dhe Rajani gjithashtu u ngrit nga vendi i tij kur ne dhome hyri im vella.
-Nuk eshte ashtu sic mendoni...me besoni-thash dhe shkova drejte tim vellai per te shpjeguar gjithcka.
-Une kisha besim tek ty ndersa tani te gjej ne kete lloj situate? Bem gabim qe nuk te martuam me para, babai kishte pasur te drejte-foli.
-Po nuk eshte ashtu sic thoni...
-Turp, turp te kesh...-tha ime me dhe mu afrua ndersa une ula koken.
Ku kisha gabuar? Cfare po ndodhte? A kisha une te tera fajet per gjithcka qe po ndodhte ne shtepi.
-Me shiko ketu...-degjova zerin e time meje dhe ngrita koken. Ajo drejtoj gishtin nga Rajani-Ky do te behet burri jot I ardhshem-tha.
-Cfare??! Joo...jo jo jo jo nuk mund ta pranoj kete gje. Kjo nuk do ndodh nuk eshte ashtu sic e pate. Syte ju genjejne...Mami te lutem me beso nje here ne jeten tende.
-Ndoshta mund te jem e vjeter ama ajo qe pash ishte e kristalte si qelqi...-ajo uli koken. Besimi qe kishte pasur me pare ishte zhdukur.
Syte e mi u preken. Si ka mundesi qe kurre nuk me kishte dal ne krahe e kurre nuk me kishte mbeshtetur sic duhet.
-E di cfare?-Syte e mi mbusheshin me lot ndersa une perpiqesha t'i mbaja ato- Ju kurre nuk keni besuar tek une atehere pse une vazhdoj te luftoj qe te krijoj besimin tuaj per mua? Pse kurre nuk me besoni? A mund te me kuptoni nje here dreqi ta haj? Doja ate qe doja per shkolle ju nuk deshet e akoma nuk doni. Neper koncertet e mia nuk keni ardhur kurre te me shikoni...tashme shikoni dicka qe nuk eshte ashtu sic mendoni dhe direkt martese. A mund te mendoni nje here per femijen tuaj? Une jam jetimeee?! Cfare jam une qe kurre nuk mendoni nje te mire per mua...-fjalet e mia ndonese ishin te renda aq sa hidherimi im. Me martesen time endrrat e mia do te shkaterroheshin te gjitha.
Nje moment ndjej nje shpull te fort qe ma con koken nga krahu tjeter. Vendos doren mbi faqen e skuqur dhe te nxehte nga inati dhe nuk e kthej koken per te pare nenen time ne sy.
-Hej...-Rajani del para meje si per te me mbruar-Gjithcka qe pate zonj ishte nje gabim. Vajza juaj eshte nje vajze e shkelqyer dhe ju nuk duhet ta trajtoni ne kete menyre.
-E cfare ju duhet ju menyra se si une e edukoj vajzen time? Kush je ti nje here qe me flet dhe me ligjeron ketu si papagall...C'do prej saj?
Ktheva koken dhe I pasha ta te tre. Ndjeva shikimin vrases te mamas sime dhe te vellait tim qe here pas here shikonin dhe Rajanin me hijen e dyshimit. Vija re me kujdes se si im vella, Luani merrte fryme si I cmendur por po e permbante vetem pa ja thyer hundet Rajanit.
-Une asgje...ne jemi dy shok te mire...
-Tashme do e kesh grua-nderhyri mamaja ime.
-Zonje...
-Ti qelbsire...ca doje me motren time? Ta preva fytin po te pash dhe nje here me ate...Te vrava po te them... Tipat si ty I kam pare shume kohe me pare...Do te te var mu ketu...-tha ai ndersa mamaja po e mbante ne menyre qe Luani mos te bente dicka te pabere.
-Luani im...qetesohu, ky do te jete kunati yt I ardhshem nuk do te bejme keshtu-Mamaja ime ishte nje grua e qete e cila perpiqej t'I zgjidhte gjerat me qetesi dhe maturi te tepert.
Sa here I kundervihesha ajo qendronte e ngrire perpara meje. Me nje fytyre te qete qe here here ngrysej por nuk tentonte te bente ndonje gje te cuditeshme. Fliste dhe qendronte me duart dhe gishterinjte e kryqezuar bukur.
-Si te qetesohem? Si te qetesohem kur e shoh kete...-Luani shtyhu Rajanin pas me nje dore. Dukej I cmendur dhe I acaruar aq shume saqe nuk e dija se cfare do te bente me vone.
-Ne rregull...-Rajani qendroj para mamas dhe pranoj duke folur e duke pohuar me koke-Pranoj te martohem me vajzen tuaj-ai kapi doren time me kujdes dhe e shtrengoj fort.
-Shume mire atehere...Brenda nje jave e dua te mbaruar kete punen e dasmes-foli ajo.
-Te me falni, dua te rri pak me gruan time te ardheshme-Rajani me terhoqi ndersa une perpiqesha te ndahesha nga ai.
-Rajan, me lesho per hir te Zotit cfare jane ato fjale qe nxjerr nga goja...Rajan me lesho doren...Nuk kam ndermend te martohem me ty Rajan. Martesa nuk eshte loje femijesh...-pa e kuptuar kishim dalur fare nga shtepia dhe nga oborri. Tashme gjendeshim para shtepizes sime me porten e madhe ngjyre ezmere.
Rajani ndaloj para meje.
-Leshom tani dreqi ta haj...Une nuk jam gruaja jote harroje-hoqa doren time nga ai dhe qendrova para tij me vetullat e ngrysura.
-Epo s'mund te te le tek ata. Ata vertet jane familja jote por ndoshta nje moment vellai yt acarohet dhe nga gjakftohtesia do te bej ndonje gje.
-Ti ke frike se me rrahin? Eh, jam mesuar me dajakun nuk me ben shume pershtypje-thash me kryqezova krahet duke ecur drejte.
-Olivia, cfare po thua keshtu? Ata te kane dhunuar?
-Histori e gjate-buzeqesha si e lumtur dhe bera hap ate vegjel per te marr ajer-E vetmja gje qe na nevojitet tani eshte qe te mendojme se si ta prishim kete "dasmen". Une nuk dua te martohem...nese martohem endrrat e mia marrin fund. Gjithcka qe kam planifikuar per jeten time iken. Eshte viti I fundit I shkolles Rajan dhe une po perpiqem shume per te arritur qellimet e mia. Po mesoj pafund, po lodhem tere kohes duke vrapuar sa andej ketej neper shkolle. Ndoshta eshte nje shkolle qe nuk ka vlere per ty apo per ata por per mua ka shume...
-Livia, une e kuptoj shume mire shqetesimin tend. Shume kohe me pare dhe une deshiroja te behesha nje pianist.
-Prit pak, ti?! Piano?! Mos u tall tani...-thash duke qeshur ndersa ai me pa me nje fytyre serioze. U duk se ai po tregonte te verteten.-Ti ke mbaruar shkollen e muzikes?!
-Jo jo, kjo ishte nje nga endrrat e mia ne sertar por me kalimin e viteve u bera ekonomist-tha dhe u duk se profesioni qe kishte marr nuk i pelqente shume. Ishte i pa kenaqur.
-E merziteshme te kalbesh mes numrave dhe shifrave te pafundem-thash dhe pash nje peme qe ngadal po rrezonte gjethet e saj-Muzika eshte jete...une nuk mund te marr kurrsesi fryme pa te.
-Keshtu isha dhe une nje here e nje kohe-tha dhe ndjeva qe me veshtroj me kujdes.
-Cfare ndodhi?
-Hoqa dore.-vetem kaq tha dhe pash fytyren e trishtuar te tij.
-Ndoshta hoqe ti dore por une nuk do te heq kurre dore nga ajo. Une nuk jam kurre vetem perderinsa prane vetes kam muziken. Muzika eshte ajo qe me rrethon me notat e saj te padukshme dhe me fut ne boten e saj te melodive dhe zerave fantastik te botes-nxorra nga shpirti ndjenjat e mbajtura ne zemren time. Tregova realitetin e vetem zemra mund ta shikonte. Qartesova mendimet e te tjereve kundrejt meje duke i treguar se kurre nuk largohem nga ajo qe dua.
-Me fal-nje ere e lehte fryu vrullshem ndersa une pash syte e tij dhe qendrova e habitur. Ai po me kerkonte falje...
Prit pak Rajan Osmani po ul hunden para meje.
Buzeqesha me cepin e buzes.
-Se kuptoj se si ju cunat kerkoni falje per dicka qe nuk mund te falet. Rajan ti e pe se une nuk doja te martohesha. Atehere pse? Pse Rajan me zgjodhe mua?
Rajani me pa ne sy dhe puhiza e lehte qe luftonte me gjethet e forta te pemeve mori fund. Gjithcka zuri vend dhe rremuja e eres mbaroj. Ndjeva nje dore te me hidhej ne sup. E pash sikur te mos kisha pare kurre nje dore te till.
-Rajan?!-belbezova dhe ndjeva pikezat e shiut te fillonin dhe te preknin lekuren time te ngrohte e te mbuluar mire nga ai fustan i kuq me mange te gjata qe shoqerohej me strece te zeza.
-Filloj shiu-me tha dhe eci drejte duke futur duart ne xhepat e tij te erret e te fshehte.
"Gjithe kjo pritje per fjalet "Filloj shiu"?"mendova dhe qendrova ne vend ndersa ktheva koken dhe pash se si ai largohej. Ndoshta ishte me mendimin se une isha pas tij por jo. U ktheva nga krahu i kundert per te shkuar ne shtepi.
Ula koken e pa lumturuar. Pse tersi me ndjek gjithmon nga pas?
Ahh kjo po qe do jete nje kohe shume e lodheshme. E kujt do i vinte ndermend se une do martohem? As une vete nuk mund ta besoj se kjo gjeja do behet se sben... Duhet ta prish kete punen e dashmes dhe te rri Bella Vitta.
Vendosa doren nder floket e mia dhe me gishterinj fillova te drejtoja ato flok qe me kishin dal para. Telefoni qe cuditerish ishte ne xhepin tim kishte filluar te dridhej e te kercente bellydance ne xhepin tim.
E nxorra nga xhepi dhe lexova grupin e vajzave qe merrnin me kamer.
-Bukur dhe kete kisha manget-thash dhe psheretiva thelle. Mora fryme thelle dhe u ula ne nje stol.
A duhet t'ja thoja vajzave lajmin e madh te marteses? Jo, me mire nuk do t'ua them sepse ajo martese nuk do behet...une nuk do e lejoj kete...
Hapa telefonin qe po bllokohej nga thirrja dhe buzeqesha si e lumtur.
-Ckemiiii...-degjova nje ze te lumtur te Sienes qe kishte dalur ne te njejten kamer me Delen. Eh sa bukur eshte ku je e lumtur.
-Hello prap-Alea kishte syte gjysme te hapur dhe ne dhome mbizoteronte nje drite qerruese.
-Akoma sjeni cuar?-pyeta.
-Jo mi me coj jot eme qe me kohe po po rri shtri se di ca pata dhe me kishte dal cik gjumi-the Alea duke hapur gojen.
-Aaa kuptoj po ju cupa ca beni?-pyeta.
-Ne?! Ja-Dela tregoj kameren. Ndodheshin ne breg te detit dhe ne mes te nentorit me rroba banje.
-Jeni ne terezi?
-Eshte uj i ngrohte moj-tha Siena duke gogesire dhe syzet qe reflekonin driten diellore mbi kamer benin qe dot mos t'i shikoja mire.
-Goca kam nje lajm te keq-tha Alea.
-Pfff si nuk me lan nje here rehat keto lajmet mua...-belbezova.
-Si the?
-Asgje Del asgje. Jepi Lea na e thuaj.
-Ne rregull, Perfectos po i vje fundi.
-Cfare?-folem te 3-ja nje zeri.
-Po si?-pyeti Dela.
-Pse?-pyetja karakteristike e Sienes nuk mund te mungonte.
-Lea si eshte e mundur kjo? Ne kemi punuar dite e nate-thash dhe pash shqetesimin ne fytyren e Aleas.
-Im at nuk mundet te perballoj gjerat e tjera dhe si perfundim e vetmja gje qe ka mbetur eshte ne shesi perfecton. Pra ky do jete fundi i perfectos-tha.
-Jo ky nuk mund te jete fundi. Ne do gjejm dicka-Dela ishte lidhur shpirterisht me ate lokal. Nuk ja lente dot dikujt tjeter ne dore. Ne te kishte krijuar jeten e saj dhe kishte shtrire pasionin e saj per gatimin.
-Kam nje mendim...-thash
-Cfare?
-Sikur t'ja blejme babait tend dyqanin duke u bere bashke pronare te gjitha-thash une.
-Bukur ca une ca ti ca ajo ca ajo dhe u be-Alea u gezua-Atehere mblidhemi sot te lokali dhe bejme hesapet.
-Bukur presim te vijm te 3 sidomos Olivian se kjo vajze ja ka mbathur me Rajanin me ndonje vend dhe ku i dihet. Pa dashje ndoshta ndodh ndonje gje. Ne s'pam pak ne feste-Sienes nuk i mbyllet llapa.
-Ca thua moj zemer? Une jam ne durres-thash duke qeshur.
-CFARE?!! Ti ke ikur dhe na ke lene ti ketu?-pyeten te habitura.
-Po ja e donte puna keshtu. Me falniii te lutem...
-Goca tani qe po mendohem dua te bej nje budallik-tha Alea
-Cfare?
-Atehere ajo qe do martohet e para do vendosi lokalin ne emrin e saj duke hequr emrin Perfecto dheee do marr tamam te gjithe lokalin. Keshtu qe vehuni ne gare goca-tha Alea.
-E mire se burrat i kemi gjetur. Olivia me Rajanin, Dela me Rigelsin ndersa Ti me Kristin...-tha Siena.
-Khem Khem ashtu sic beni ju nuk ben asnje nga keta te shkretet-thash dhe shtova-ky basti me duket kot fare. Mua me hiqni nga lista.
-Ncuq eshte nje bast me 4 shoqeve keshtu qee...shihemi...Gjejini cik shpejt burrat-tha Alea dhe e mbylli.
-Hajd pra se shikohemi ne shtepi aty u ty Olivia do ta rrjep mishin e do ta bej copa copa-tha Dela
-En...Del...bye bye bebies nje mirupafshim nga ekroni-thash dhe qesha duke e mbyllur.
Nje deshire qe mos te futesha brenda ne shtepi me kishte kapluar te tere por duhet te futesha pavarsisht gjithckaje...
Rajan POV:
Isha duke ecur para me duart neper xhepa i perhumbur ne mendime. Kisha ngritur koken dhe kisha hapur syte mire per te pare detin e kalter te atij plazhi qe vlonte nga mijera ndjenja te fshehura te pakuptueshme.
"Pse e bere Rajan? Pse duhet ta shpetosh nga telashet ate vajze? Pse duhet t'i shkosh nga pas? Cfare te ka ndodhur valle? Rajan ti nuk je me i njejti person te eshte bere koka lemsh e li...eja ne vete, ku eshte Rajani qe qeshte nga vuajtja e nje vajze...? Cfare po te ben kjo vajze? Pastaj pse duhet te pranoje te martoheheshe me te? E kuptoj se vertet ishte gabimi yt per shkakun e vetem se ti hyre ne shtepizen e saj fshehurazi por..."
-Ahh ta marrte dreqi...-gurin qe e kisha rrembyer nga rera e imet e perplasa me inat drejte detit gjysme te inatosur qe dergonte valet e tij dallgezore me teper shpejtesi.
Mbylla syte dhe nje parafytyrim i plote i Olivias me doli parasysh.
Syte e saj te zjarrte dhe te sinqerte. Floket e prej cokollate qe mbanin nje ere te embel vaniljeje dhe derdhenin ne kurrizin e saj te lira. Vetullat qe si shigjet tregonin shpesh inatin qe e zinte. Nje hunde e vogel e rrumbullakosur bukur dhe lozonjare qendronte krenare e kurre nuk dinte te ulej. Buzet e plota me ngjyren e nje trendafili te paster e te lindur mes ferrave rebel. Buze te plota te cilat sa here harkoheshin bukur nga nje buzeqeshje e embel e bente te shkelqente tere nuri e fytyra. Dukej sikur drita i kishte rene ne tere shpirtin e saj lozonjar e femijnor.
Hapa syte dhe parafytyrimi i saj u zhduk. E vetmja gje qe mund ta kthente ate ishte erresira. E vetmja gje qe e humbiste ate ishte drita...
Por cfare ishte ajo? A ishte drite diellore apo erresire qe si nje burim ndjenjash te rrembente shpirtin pa kuptuar...
Me doren e mbajte ferkova faqen dhe ne mendje me erdhen fjalet e saj:
"-Se kuptoj se si ju cunat kerkoni falje per dicka qe nuk mund te falet. Rajan ti e pe se une nuk doja te martohesha. Atehere pse? Pse Rajan me zgjodhe mua?"
Bera nje grusht me doren e majte dhe u ula mbi rere. Ndjeva pikezen e imet te shiut te binte ne fytyren time.
Sa shume pyetje po i beja shpirtit tim qe dot pergjigje nuk jepte.
Mos valle po mesoja se cfare ishte dashuria? A eshte kjo dashuria...?
-Dreqin pse nuk me lene keto pyetje rehat...?-bertita i acaruar dhe godita me grusht reren imcake.