Το ξυπνητήρι χτυπάει σαν τρέλο εδώ και ώρα,αλλά καμία απο τις δύο δεν λέει να σηκωθεί να το κλείσει.
Η Χαρά απο δίπλα μου τελικά παραδίνεται και με μιά κίνηση το κλείνει ενώ βρίζει απο μέσα της.
Ανοίγω με το ζόρι τα μάτια μου ενώ τεντώνομαι και γυρνάω προς το μέρος της.
Βρίσκεται μπροστά στον ολόσωμο καθρέφτη και μαζέυει τα μαλλιά της σε ένα άτσαλο κότσο.
Γυρνάει πρός το μέρος μου με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά και έρχεται με φόρα πάνω μου.
"Καλημέραααα" λεει μες στα αυτιά μου ενώ γελάει.
"Καλημέρα βλαμμένο"λέω ενώ την γαργαλάω για να την διώξω απο πάνω μου γιατί κοντέψε να με πνίξει.
Σήμερα ήταν η τελευταία μέρα της εξεταστικής.
Είχε ρίξει πολύ διάβασμα μιας και σπούδαζε ψυχολογία.
Ξενύχτια και μαύρους κύκλους κάτω απ τα μάτια της καθημερινά.
Εγώ ήμουν στο δεύτερο έτος σε μια σχολή μαγειρικής.Ήμουν λιγάκι πιο χαλαρή απο κείνη.
"Πάω να κάνω καφέ "λεει ενώ πηγαίνει προς την κουζίνα.
Σηκώνομαι με χίλια ζόρια και βγάζω τα ρούχα μου ενώ μπαίνω για ένα γρήγορο ντους.
Ντύνομαι στα γρήγορα,με ένα τζίν σορτσάκι και ένα στενό άσπρο μπλουζάκι.Άν και αρχές Ιουνίου η ζέστη είναι αφόριτη το μεσημέρι.
Μαζέυω τα μαλλιά μου σε μια ψηλή αλογοούρα ενώ βάζω λίγη μάσκαρα και κονσίλερ και πηγαίνω στην κουζίνα.
Όση ώρα εγώ φτιάχνω από ένα τόστ η Χαρά πάει στο δωμάτιο να ετοιμαστεί.
Κάθομαι σε μια καρέκλα και απολαμβάνω τον καφέ γιατί ξέρω θα κάνει κάνα μισάωρο να ετοιμαστεί.
Οι σχολές μας ήταν αρκετά κοντά και έτσι με πήγαινε η Χαρά με το αμάξι τα πρωινά και γυρνούσα με το μετρό τα μεσημέρια.Τελειώναμε με δύο ώρες διαφορά συνήθως.
Αρκετή ώρα μετά με αφήνει έξω απ την σχολή και αφού ευχόμαστε η μια στην άλλη καλή επιτυχία μπαίνω μέσα.
Συναντάω την παρέα μου και πηγαίνουμε μαζί στην αίθουσα.
Ήμουν μες στο άγχος αλλά είχα πίστη στον εαυτό μου.
Έκανα αυτό που λάτρευα και ήμουν σίγουρη ότι θα τα πήγαινα καλά.
Μετά από ένα δύωρο τελειώσαμε και βγήκαμε οι περισσότεροι έξω.
Με τα παιδιά αποφασίζουμε να πάμε για καφέ μοναστηράκι.
Ήμασταν εφτά άτομα που είχαμε δέσει και κάναμε παρέα και εκτός σχολής.
Κάτσαμε σε μια καφετέρια με θέα την Ακρόπολη και παραγγείλαμε τους καφέδες μας.
Συζητούσαμε για τις καλοκαιρινές διακοπές αλλά οι περισσότεροι είχαν βρεί ήδη δουλειά για καλοκαιρινή σεζόν σε διάφορα νησιά.
Εγώ δεν ένιωθα ακόμα έτοιμη για αυτό το βήμα.
Ίσως την επόμενη χρονιά όταν θα τελείωνα την σχολή και θα είχα το πτυχίο στα χέρια μου.
Φέτος ήθελα διακοπές.
Πήρα το κινητό στα χέρια μου και άρχισα να ψάχνω προσφορές για διακοπές σε κανά μικρό νησάκι.
Θέλαμε και οι δύο κάτι οικονομικό.
Η Χαρά έλεγε για Ναύπλιο ενώ εγώ ήμουν ανάμεσα στην Έυβοια ή στο Πήλιο.Δεν είχαμε αποφασίσει ακόμα.
Χτυπάει το κινητό μου και απομακρίνομαι απ το τραπέζι γιατί έχει πολύ φασαρία.
"Έλα μαμά καλημέρα "είπα με χαμόγελο.Μου είχαν λείψει τόσο πολύ.
"Καλημέρα κοριτσάκι μου πώς τα πήγες;"
"Μια χαρά μην αγχώνεσαι "είπα ενώ έκανα γκριμάτσα.
Ήξεραν τις δυνατότητες μου στην μαγειρική καθως μαγειρευα απο πολύ μικρη ηλικία και με στήριξαν όταν τους είπα ότι θέλω να πάω στην Le monde σε μια απ τις καλύτερες γαστρονομικές σχολές της Αθήνας.
Έυχομαι μια μέρα να τους κάνω περήφανους.
"Πρίν λίγο τελειώσαμε και ήμαστε για καφέ με τα παιδιά Μοναστηράκι. Εσείς τι κάνετε;
" Μια χαρά όλοι χαιρετίσματα έχεις απ όλους.
Ο μπαμπάς στην δουλειά και ο αδερφός σου γράφει ιστορία σήμερα.
Το πρωί μίλησα με την Ελευθερία έχεις πολλά φιλιά και με ρώτησε αν φέτος θα πας στο νησί να την βοηθήσεις.
Το ξενοδοχείο είναι ήδη γεμάτο όπως κάθε χρόνο."
"Δεν ξέρω ρε μαμά.Λέμε με την Χαρά να παμε διακοπές φέτος κάπου εδώ κοντά.Ήταν δύσκολη χρονιά και χρειαζόμαστε ξεκούραση."
"Ναι κόρη μου έχεις δίκιο.
Γιατί δεν πάτε όμως Ρόδο;
Θα βγάλετε και χρήματα και θα διασκεδάσετε.
Θα ξαναπάρω την νονά σου να της πώ και για την Χαρά.
Δεν νομίζω να έχει πρόβλημα, χρειάζεται άτομα."
" Μάνα βλέπω τα έχεις σκεφτεί όλα "της λεω ενώ εκείνη γελάει και παρασέρνει και μένα μαζί.
" Καλά άσε με να το σκεφτώ ,να μιλήσω και με την Χαρά και θα σε πάρω το απόγευμα.
Φιλιά στον μπαμπακα μου."
"Καλά κοριτσάκι μου να προσέχεις σε φιλώ"λεει και το κλείνει.
Δεν θα ήταν κακή ιδέα σκέφτομαι ενώ κάθομαι στην θέση μου.
Έιχα πάει Ρόδο πριν τέσσερα χρόνια και ήταν φανταστικά.Οι ωραιότερες διακοπές που είχα κάνει.
Ο Ανδρέας ο γιός της νονάς με είχε πάει βόλτα σε όλο το νησί τότε.Εκεί είχα γιορτάσει και τα 18α γενεθλία μου.Ήταν σαν μεγάλος αδερφός για μένα.
Ξέρω η Χαρά θα ενθουσιαστεί με την ιδέα.Καιρός να γνωρίσει και τον Ανδρέα σκέφτομαι και χαμογελάω πονηρά.
Πληκτρολογώ στα γρήγορα ένα μήνυμα.
"Μανάρι τελείωσες; Ετοίμασε βαλίτσες φεύγουμε" Η απάντηση δεν άργησε να έρθει.
" Στο δρόμο είμαι.Πάω σπίτι.Ήμουν για καφέ Αιγάλεω.Που θα πάμε τελικά;"
"Έρχομαι.Είμαι Μοναστηράκι.Έχω να σου πω.Φιλούμπες"
"Οκ σε περιμένω.Θα ψήσω πίτσα.Φιλούμπες"
Γελάω στην σκέψη αυτή.Η Χαρά είναι τελείως άσχετη με την κουζίνα.Προτιμάει χίλιες φορές να πλύνει μια ντουζίνα πιάτα παρά να μαγειρέψει.
Χαιρετάω τα παιδιά ενώ ανυπομονώ να πάω σπίτι να πω τα νέα στην Χαρά.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΞΕΡΩ ΔΕΝ ΛΈΕΙ ΠΟΛΛΆ.ΡΙΞΤΕ ΤΟΥ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΘΑ ΤΟ ΕΚΤΙΜΟΎΣΑ ΠΟΛΥ.Η ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ ΜΕΤΡΑΕΙ..:)ΠΟΛΛΆ ΦΙΛΙΆ ΙΝΝΑ ♥