Maria Bella
Until now, I am just looking at him because I can't still believe that I am seeing him right now. Kung dati ay halos kakulay ng bulak ang kutis nya ngayon ay naging moreno na ito. Mas nadepina rin ang itsura nya ngayon at mababakas na sa kanya ang katandaan pero hindi parin maipagkakaila na napakaganda nyang lalaki. Sa nakalipas na labing tatlong taon at sa dami ng nagbago sa kanya ay halos hindi ko na sya nakilala.
And I thought that this is just a dream but when I felt his lips, it feels like it is better than my dreams.
"I know that this is too much to ask but, what happened to you?" Tanong ko sa kanya. Hindi ko alam kung ano ba ang pumasok sa isip ko para itanong pa 'yon sa kanya. Alam kong naging miserable sya at ako ang dahilan. Gusto kong malaman kung ano ang mga pinagdaanan nya nitong mga nakalipas na taon. At kahit noon pa lang alam ko sa sarili ko na gustong gusto kong malaman ang lahat nang tungkol sa kanya kahit na hindi tama.
"How can I say this? I'm fine? Happy? I don't know maybe hopeful? My life still continues even you left me Bella, not because I don't have a choice but because I need to because I know that, this time will come and I need to survive to see you again." Nakangiting sabi nya lang sa akin habang ang atensyon nya ay nasa dagat.
"How can you manage to wait for me this long Damon?"
"I don't know but let's not talk about it anymore. Yong ngayon na ang gusto ko." Sabi nya lang sa akin saka nya hinawakan ang kamay ko.
"How about you? You've been a very successful jewelry designer."
"H-How did you know?" Nagtatakang tanong ko sa kanya. Hindi naman kasi kiala dito sa Pilipinas ang mga gawa ko. Maybe in Europe and in America but here? I don't think so.
"I've been in your first, second, third, or even just the last auction of your jewelries. Palagi naman akong nandoon kung nasaan ka." Sagot nya sa akin at halos malaglag ang panga ko sa kanya. All along nasa tabi ko lang sya pero hindi ko 'yon nalaman? How can I be so numb and insensitive?
"Sayang nga lang at hindi ko nakuha ang gusto kong singsing noon. I even offer my fortune to that ring pero hindi ko parin nakuha."
"I-Ikaw 'yong nag-bead ng bilyones sa singsing na 'yon? Pero matandang babae ang naaalala kon-"
"I guess your surprise? I jusst talk to that woman Bella pero nandoon parin ako. At siguro pinagtatawanan mo na ako ngayon dahil all these years nagmukha akong stalker." Natatawang sabi nya sa akin pero umiling lang ako.
If he just know, that ring was only belongs to him.
And that laugh. How I miss his laughs so much. Kahit na nagbago ang itsura nya, kahit na medyo tumanda na sya tingnan ay nakikita ko parin sa kanya ang Damon na nakilala ko noon.
"Maybe I am a stalker but who cares?" Natatawa parin nyang sabi sa akin pero wala parin akong masabi sa kanya. Pakiramdam ko ay kontento na ako ngayon na natitigan sya ng ganito kalapit. Napansin ko naman na bigla syang naging seryoso habang ang buong atensyon nya ay nasa mga kamay ko.
"Nandoon din ako noong panahon na nawala si Cohen. I always follow you and god knows how much I want to comfort you pero hindi ko ginawa. I know how broken you are at mukhang minahal mo na rin talaga sya. After that, umuwi ulit ako dito at ipinagpatuloy ang lahat nang naiwan ko. Mas lumaki ang career ko at mas naging successful pero alam kong hindi parin ako masaya dahil wala ka sa tabi ko. I always think about you dahil alam kong nahihirapan ka sa pagkawala nya. Pero naisip ko na, siguro maghintay na lang talaga ang magagawa ko. I don't want to take the opportunity that you lose someone you love so I can have you again. Dahil alam ko kapag naging okay ka na at kung mahal mo pa ako ay babalikan mo ako. Pero kung hindi lang ako nangako sayo noon na hindi ko na ipipilit ang sarili ko sayo ay baka hinayaan ko nang maging makasarili ako." Mahabang sabi nya sa akin at halos hindi maproseso ng utak ko ang lahat ng sinasabi nya sa akin ngayon.
"I'm really sorry Damon. Sana mapatawad mo ako." I said with my teary eyes. Ngumiti lang naman sya sa akin at hinawakan nya ang pisngi ko. And the moment he caressed my cheeks it feels like it becomes the trigger of my tears to fall.
"It's fine." He said with a smile. Hinawakan ko naman ang kamay nya na nasa pisngi ko at naramdaman ko na may singsing 'yon. Tiningnan ko 'yon at laking gulat ko na isang wedding ring 'yon at nakalagay 'yon sa palasing-singan nya.
"I though-" Naputol ang sinasabi ko nang bigla nyang iharang ang daliri nya sa mga labi. It's look like he is brushing his thumb against my lips saka sya ngumiti sa akin. Nakita ko naman na may tinanggal sya sa leeg nya at doon ko lang napansin ang suot nyang kwintas. Tinanggal nya ang pendant doon at ipinakita nya 'yon sa akin.
"Can you guess what is this Bella?" Tanong nya sa akin pero hindi ko maibuka ang bibig ko para makapagsalita ng kahit na ano. Bahagya lang syang napatawa dahil sa reaksyon ko.
"This is for you. I brought this 13 years ago. I was ready to give this to you the last time I saw you but it turns out something bad kaya ngayon ko lang 'to maiibigay sayo." Sabi nya sa akin saka nya kinuha ang kamay ko at mukhang isosuot nya ito sa kamay ko kaya pinigilan ko agad ang kamay nya. Nagtataka naman syang tumingin sa akin dahil doon. And again, I saw his eyes filled with fears and pain.
"Am I still deserving for you?" Umiiyak na sabi ko sa kanya. I feel so guilty. Hindi ko na mapigilan ang sarili ko na mas pagdudahan ang sarili ko kung dapat pa ba ako sa kanya. Nahihiya ako sa kanya dahil sa katangahan ko.
"You are more than deserving for me Bella. Because you are the only person who can have me." He said while he is wiping my tears away.
"I'm such a shame for you Damon."
"You're not." Seryosong sabi nito sa akin saka nya ako pilit na pinatunghay sa kanya.
"I have one question for you Bella. And if you answer this honestly I will show you the prof that you don't have to be ashame of. I will show you all the reasons why you don't have to be like this. Do you still love me?" Seryosong tanong nya sa akin. Ito na yata ang pinakamadaling tanong na sinabi nya pero pinakamahirap sabihin ang sagot.
"Bella do you still love me?"
"M-Mahal kita. Mahal na mahal Damon." Lakas loob nang sabi ko sa kanya habang deretsong nakatingin sa kanya. Nangangatal pa ang boses ko habang sinasabi sa kanya ang katotoohanang ito.
"Then you deserve everything. You deserve this." Sabi nito sa akin saka nya muling binigay sa akin ang singsing.
"B-But what about Calixta? I have a daugther Damon. Hindi na lang tungkol sa akin ang lahat."
"Then maybe I will wait again. Maybe I will court her too like what I will going to do again with you? I'm willing to do anything."
"But what if Calixta can't accep-"
"Sa haba ng pinagdaanan ko Bella isa lang ang narealize ko at yon ay ang tigilan na ang lahat nang what ifs sa buhay. That I need to do everything I can do so I can't have what ifs at the end. Walang pagsisisi at walang nasayang na oras. It's just now or never Bella at kung ano man ang kalabasan ng desisyon ko ay 'yon na lang tatanggapin ko. We are too old to wonder about those what ifs Bella." Sabi nito sa akin pero wala akong masabi sa kanya. Gustong gusto ko na syang balikan agad agad at makasama pero hindi ko mapigilan isipin ang mararamdaman ni Calixta. Sa lahat ng tao ako ang pinaka-nakakaalam kung gaano nya kamahal ang Papa nya at alam kong hindi magiging madali sa kanya ang lahat kapag ipinakilala ko si Damon sa kanya.
"I understand. You really grown up Bella. You are really a good mother. So I guess siguro dapat itabi mo muna ito. But please tanggapin mo na ito. I don't know if I can still handle a rejection from you." Sabi nito sa akin saka nya muling inilagay sa kwintas ang singsing at saka nya ito ipinakita sa akin. Humugot naman ako ng isang malalim na buntong hininga saka ako nakangiting umuo sa kanya.
"This is not a rejection Damon. I love you and it's a yes pero hindi ko pa ito masusuot hangga't hindi mo pa nakukuha ang oo ng anak ko." Nakangiting sabi ko sa kanya at mabilis lang naman syang tumango sa akin.
"It's fine for me Bella. Ang mahalaga lang ay alam kong mahal mo parin ako. And I can promise to you taht I will do anything to hear her yes. Sana lang ay hindi sya ganon kahirap pao-oo-hin katulad ng Mommy nya."
"Mabait na bata si Calixta. I know she will understand this sadya lang masyado syang lapit kay Cohen kaya baka doon ka mahirapan. She is a Papa's girl."
"Gusto kong mainggit kay Cohen ngayon pero ano pa bang magagawa ko? Masaya parin ako kahit na ngayon lang ulit kita nakasama. And Calixta? I will be a great father for her if she just give me a chance. And finally kapag naging maayos na ang lahat? May ipapakilala na akong asawa sa buong mundo at successor. Para naman hindi na ako mukhang baliw na may wedding ring sa daliri pero wala pa namang asawa." Sabi nito sa akin at hindi ko na napigipan na matawa na sa kanya. Napatigil naman ako nang marinig ko ang pag-tunog ng phone ko.
"It's Kenzo. Kaylangan ko nang umuwi."
"Ihahatid na kita."
"H-Hindi na." Sabi ko sa kanya at nagmamadali na akong tumakbo papunta sa gate.
"Pupunta ako sa bahay nyo bukas!" Sigaw nya kaya napaharap ulit ako sa kanya. Hindi ko alam kung oo ba ang sasabihin ko sa kanya.
"You can't say no dahil kahit ayaw mo ay pupunta parin ako." Sabi nito sa akin saka sya tumawa. Wala naman na akong nagawa kundi umuo na lang sa kanya at nagderetso na palabas.
"Napakatagal mo naman! Akala ko na-hostage ka na at tino-torture ka na dahil nahuli ka." Salubong agad sa akin ni Kenzo paglabas ko ng gate. Hindi naman na ako nakipagtalo pa sa kanya at sumakay na agad ako ng kotse. Muli ko namang hinawakan ang singsing na nasa kwintas na suot ko and I can't stop myself not to smile.
"Naengkanto ka ba? Anong nginingiti mo dyan?" Tanong sa akin ni Kenzo habang pauwi na kami sa bahay.
"I found him Kenzo."
"Sino?"
"Damon." Maikling sabi ko sa kanya at halos hindi ko nanaman mapigilan ang sarili ko na maiyak dahil sa sobrang saya.
"Si Kuya Damon a g matandang binata na nakabili ng beach na 'yon? Oh god! Bakit hindi ko alam?" Nagugulat na sabi nya sa akin pero hindi na ako nagsalita. Basta ang alam ko ay masaya ako. And this time, totong masyang masaya ako.
"Mahal na mahal mo pala talaga sya." Rinig kong sabi ni Kenzo habang nagd-drive.
"Sa tagal nyong kasal ni Kuya Cohen ngayon lang kita nakitang ganito kasaya. I guess all along sya talaga?" Parang hindi makapaniwala na sabi ni Kenzo.
"Naging masaya rin ako kay Cohen."
"Pero hindi ganito kasaya. At si Kuya Damon? Grabe nahintay ka talaga nya ng ganito katagal? Paano kung hindi ka na bumalik dito sa Pilipinas? Tatanda syang mag-isa?" Sabi ni Kenzo na para bang humahanga talaga sya kay Damon.
"He still loves me and that's enough. Alam kong hindi magiging madali ito pero gusto ko lang na sumugal ulit dahil baka wala nang susunod. Matanda na ako at hindi ko na rin alam kung hanggang kelan na ba ako kaya sana ay maintindihan nyo ako."
"Don't say that Ate. Alam mo namang kung saan ka masaya ay doon ako. Kung alam ko lang nga na si Kuya Damon ang gusto mo ay baka tinulungan ko syang mapasakanya ka. It's just sad that it's too late."
"Love isn't never been too late Kenzo. We're both old and many years has passed but the feelings stays the same. Mqiintindihan mo rin lahat nang sinasabi ko kapag na-inlove ka na."
"I know na maiinlove din ako Ate pero hindi ko naman hahayaan na maging matandang binata ako sa paghihintay sa isang babae. Kung ayaw nya sa akin edi ayaw ko na rin sa kanya." Sabi nito kaya tinawanan ko na lang sya. Hinayaan ko na lang sya na magmaktol tungkol sa pag-ibig hanggang sa makarating kami sa bahay.
"Ate may bisita ka." Nagising ako dahil sa pag-yugyog sa akin ni Kenzo. Napatingin ako sa may wall clock ko at mag-a-alas syete pa lang ng umaga. Napaka-aga naman yata ng bisitang 'yon?
"Bilisan mo na dyan Ate. Huwag mong paghintayin ang maniligaw mo sa baba." Napabalikwas ako sa higaan ko nang marinig ko ang sinabing 'yon ni Kenzo.
Damon.
"Shit!" Nasabi ko na lang saka ako dumeretso sa banyo at nag-ayos agad ako. Napaka-aga naman yata nya.
"Yong dati mong boss nasa sala." Nakataas ang kilay na sabi sa akin ni Nanay. Mukhang naamoy na nya ang pakay ni Damon. Dumeretso naman agad ako sa sala at nadatnan ko nga doon si Damon na may dalang napakadaming bulaklak at sandamakmak na chocolates. Sa dami ng dala nyang tsokolate ay parqng tataas ang presyon ko at magkaka-diabetes ako sa kanya. Kausap nya si Calixta at mukhang may pinag-uusapan sila na sila lang ang nakakaalam. Lumapit naman agad ako sa kanila at tinawag ko si Calixta.
"Mama! Kilala mo pala si Superman?" Salubong agad sa akin ni Calixta.
"Superman?"
"He save me when we were in States Mama. Do you still remember when you get mad to Nanny because I almost got into an accident? He is the one who saves me? He is the Superman I told to Papa." Masayang sabi ni Calixta sa akin at napatingin naman ako kay Damon na nakangiti lang din sa akin.
What a coincidence? Hindi ko 'yon inaasahan.
"But I still wonder about him Mama. Bakit po madami syang dala na flowers and chocolates? Is he courting you Mama?" Napatingin ulit ako kay Calixta nang marinig ko ang sinabi nyang 'yon. Para akong dalaga na nahuli ng Nanay nya na may lihim na manliligaw. My goodness.
"A-Ahmm I'll explai-"
"Yes baby but I still want to ask for your permission. Can Superman court your Mom?" Ngiting ngiti na sabi ni Damon pero hindi ko naman mai-describe ang reaksyon ni Calixta.
"Mama do you want Superman?" Tanong sa akin ni Calixta. Seryoso na sya ngayon.
"Hmnnnn Mama will be happy if you give him a chance?" Nag-aalangang sabi ko sa kanya.
"But what about Papa? Baka malungkot sya because you will going forget about him?" Malungkot na nyang tanong sa akin ngayon. Para namang naguilty ako dahil sa reaksyon nya.
"I won't forget him Calixta. You're Papa will always be your Papa. Pero hindi ba mas masaya kung may mas mag-aalaga na kay Mama at magkakaroon ka na ulit ng Papa? We will be a family again."
"Well, can he give me a piggy back? Not a simple piggy back Mama. Mga 2 hours na piggy back! Can you do that Superman?" Sabi nito saka ito bumaling kay Damon.
"I am your Superman right? So I can do anything you want." Nakangiti parin na sabi ni Damon kaya nilapitan na sya ni Calixta saka ito bumuntong hininga. I thought she is still a baby but I guess she is not now. I think she is starting to understand the situation.
"I am not saying yes yet and you still need to court me too. You need to give me barbie, flowers and chocolates too. And of course you need to give me a piggy back everyday. Everyday Superman. Can you do that?"
"Calixta?" Saway ko sa kanya pero pinigilan lang ako ni Damon.
"Sure. Is that all I can do for you?" Sabi dito ni Damon.
"Hmnn that's all for now." Sabi sa kanya ni Calixta.
And that's what happened to the following days. Napakatyaga ni Damon dahil pinapakisamahan nya talaga si Calixta. Kahit gaano kahirap ang ipinapagawa sa kanya ni Calixta ay ginagawa parin nya. Araw araw ay napunta sa bahay si Damon para madala ng mga flowers at chocolates at maging pati mga Barbie na gusto ni Calixta kaya halos mapuno na ng laruan ang bahay namin dahil kay Damon. At sa dami ng bulaklak na dala ni Damon sinabi ko sa kanya na 'yong naiitanim na ang dalhin nya kaya ngayon halos maging malaking garden ng iba't ibang bulaklak ang buong garden namin dahil sa kanya. And I can see that he is doing everything para mapalapit sya kay Calixta. At ngayon sa ilang buwan na panliligaw nya kay Calixta ay nakikiya kong unyi unti na syang nagugustuhan ng anak ko.
Kahit na misan ay napapagod sya sa buong maghapon ay hindi sya umuuwi ng walang ngiti sa amin. He even canceled the big project of him para lang palagi nyang mapag-bigyan si Calixta. He prioritize Calixta over anything. And I am so thankful that as time goes by, nakikita kong nagheheal na si Calixta mula sa pangungulila nya kay Cohen dahil napupunan na 'yon ngayon ni Damon.
And now seeing the two important persons on my life this happy makes me so happy too. I can't explain how happy I am right now. Lalo na kung dumating na ang time na matanggap na talaga sya ng buo ni Calixta.
I will keep on wishing for that day to come.