Damon
"How's the feeling of being choosen as the head Engineer of this big project Eng.Callego?"
"Can you share some small speech for winning the Engineer of the year?"
Sunod sunod na tanong ng mga reporter sa akin. Halos masilaw ako sa ilaw ng mga camera na mula sa mga reporter. Hindi ko alam kung sino ang una kong sasagutin sa kanila.
"I'm grateful tonight and that's all." I said with my poker face. Narinig ko naman ang pag-alma ng mga reporters sa lamig at ikli ng sagot ko. Hindi na rin ako nagtaka kung bakit the most Badass Engineer ang bansag nila sa akin. Tsk.
"Eng.Callego everyone knows that you are already married because of the ring in your finger? When will you going to introduce your wife to us?" Umalingawngaw ang tanong ng isang reporter sa loob ng conference room. Ni hindi ako natinag sa kinatayuan ko at hinawakan ko lang ang singsing na nasa kamay ko.
"The right word is I am committed forever. And my wife? Let's not talk about her." I seriously said to them.
"Everyone is looking for your successor. When will you going to introduce your son or daughter?" And from that question, I was stiff for a while pero nakabawi na rin naman agad ako. Itinaas ko naman ang kamay ko para tawagin ang secretary ko.
"Tell them that this is the end of the conference." Bulong ko sa kanya saka ako tumayo sa kinauupuan ko at walang sabi sabing lumabas ng conference room. Mabilis akong dumeretso sa parking lot at umalis sa lugar na 'yon.
And like the old days since I lose her, I keep coming back on this wide body of water all over the world.
My attention goes to my hands again and hold my ring. I don't know when this will going to end. My love for her was become an ocean. It goes deeper and deeper. Wilder and wilder and looks like there is no more end. It's been 13 years but I am still drowning in my love for her. Nothing's change. It's still her and it will always be her.
"Damon." Napalingon ako dahil sa narinig ko nanamna ng boses ni Rosian. I rolled my eyes dahil palagi nya akong nahahanap.
"Hindi pa tapos ang conference pero umalis ka na? At nandito ka nanaman?"
"What's wrong? This is my favourite place."
"Baka naman paborito nya?"
"Anong balita sa kanya?" Tanong ko sa kanya habang ang atensyon ko ay nandoon parin sa singsing ko. Narinig ko naman ang bahagyang pagtawa nya kaya napalingon ako sa kanya.
"You should take off that wedding ring of yours Damon. Umaasa ka parin ba talaga na babalik pa sya sayo at maiibigay mo 'to sa kanya?" Seryosong sabi nya sa akin saka nya hinawakan ang singsing na nakalagay sa kwintas na suot ko ngayon. Mabilis kong inalis ang pagkakahawak nya sa kwintas ko at tinalikuran sya. Tinanaw ko lang ang malawak na dagat at hindi ko sya sinagot.
"Kung ikaw ay walang ginawa kundi ang alalahanin sya, sya naman ay walang pakialam sayo. Kung ikaw ay humahanap ng impormasyon tungkol sa kanya, sya naman ay ayaw na may maririnig na kahit na anong tungkol sayo. Ni pangalan mo ay ayaw nyang maririnig. At habang ikaw ay walang ibang ginawa kundi ang mahalin sya sa loob ng labing tatlong taon habang sya naman ay kinalimutan ka na. It's been 13 f*cking years Damon!"
"I know pero maghihintay parin ako sa kanya. I promise to her that if I need to spend my whole life waiting for her I wouldn't think twice to do it. Even if it takes forever I will definitely wait for her because I don't want to hurt her when the time comes that she will come back and I am with someone else." Sabi ko sa kanya habang nakatingin sa malawak na dagat. Wala akong pakialam kung anong isipin ng lahat sa akin basta ang mahalaga lang sa akin ay si Bella. Sya lang.
"Rosian!" I shouted at her nang bigla nyang hilahin ang kwintas sa leeg ko at malaglag ang singsing na para kay Bella doon sa buhangin. Mabilis kong hinanap 'yon sa buhangin at nang makita ko ay mabilis ko 'yong pinunasan sa coat ko. Naiinis naman akong tumingin kay Rosian pero nawala ang pagkunot ng noo ko nang makita kong naiiyak sya.
"Gusto kong maawa sayo pero hindi ko rin maiwasan na magalit sayo dahil hinayaan mo ang sarili mo na malunod kay Bella. Ilang taon ka na ba Damon? You're in your 50's but you don't have your own family while Bella has. You're in your 50's but you don't have a child while Bella has Calixta!"
"Si Bella lang ang pwedeng mag-suot ng singsing na 'to." Seryosong sabi ko sa kanya at pilit na inaayos ang lock ng kwintas dahil nasira 'yon sa pagkakahila ni Rosian.
"Damon! Ano ba!" Sigaw nya sa akin at hinampas nya ulit ang kamay ko kaya nalaglag ulit sa kamay ko ang signsing at ang kwintas. Lumuhod na ako sa buhangin at hinanap ko ulit 'yon. Hindi ko na lang sya pinansin at binalewala ko na lang ang pagtatantrums nya sa akin.
"I want to slap you endlessly alam mo ba 'yon? Pero alam ko namang walang magagawa 'yon at hindi ka magigising non. Hindi ko lang mapigilan na masaktan para sayo! Did you understand me huh Damon? Because you are like a brother to me and it's hard for me to see you miserable like this." Sabi nito sa akin at hindi ko inaasahan na sya na rin mismo ang kukuha sa kamay ko
ng singsing at aayos ng kwintas.
I smile at her.
"But I'm okay. Hindi naman ako napapagod sa paghihintay sa kanya."
"Oh god Damon." Sabi lang nito sa akin saka nya isinoot ulit sa akin ang kwintas at saka nya ako niyakap ng mahigpit.
It's true that I am just fine. Okay lang sa akin kung maghintay ako hanggang sa huling oras ng buhay ko. Ang mahalaga lang sa akin ay ang tuparin ko ang pangako ko kay Bella. I want to prove that my love for her is a prof that not all promises are meant to be broken. That my promise is an exception.
Sa loob ng labing tatlong taon I committed myself to her even I don't have any assurance. Basta ang alam ko lang ay mahal ko sya at wala 'yong katapusan.
I will always wait for her in his favorite place.
She told me that ocean is her sanctuary, her safe haven and the place where she can rest her soul even how broken she is. Kaya kung kaylangan kong manatili sa lugar na ito ay gagawin ko. Dahil sya ang nagturo sa akin kung paano yakapin ang lugar na 'to. She change my perceptions in this painful waves of oceans. She show me that there's no more fears and pain in between the waves. Because she taught me to look at this big body of water as a never ending hopes. Na kahit saan man ako dalhin ng alon at kung saan man ako mapadpad, sa iisang dereksyon parin ako babalik at 'yon ay sa kanya.
"Sir Bryle kamusta na ho? Mabuti po at nakauwi na kayo." Salubong sa akin ng care taker ko. Kahit gaano kalayo ng Manila ay dito ako umuuwi. Sa paboritong beach ni Bella dito sa Batangas. Nahirapan pa ako noong una na bilhin ang lugar na 'to dahil hindi 'to ipinagbibili but I am willing to give everything just to have this place.
I build a house here na ako mismo ang nagdesenyo at engineer. Dahil alam ko balang araw ay uuwi ako ditong kasama sya.
"Kaylan nyo po ba dadalhin ang asawa nyo dito Sir Bryle?" Ngumiti lang ako kay Jun at hindi ko na sya sinagot dahil hindi ko rin alam kung kelan.
"Sige na umuwi ka na. Gabi na at siguradong hinihintay ka na ni Mang Islao." Sabi ko sa kanya at saka ko kinuha sa kanya ang susi ng bahay. Kakamot kamot lang naman itong nagpaalam sa akin.
And again naiwan nanaman akong mag-isa sa malaking bahay na 'to. Dumeretso ako sa kusina at nakita ko doon ang pagkain na niluto ni Jun. Masarap ang pagkain pero parang wala akong ganang kumain. Dumeretso lang ako sa kwarto ko at naupo sa kama ko.
The right wall of of my room that is facing the ocean is a full glass kaya tanaw na tanaw ko ang dagat mula dito na nasisinagan ng maliwanag ng buwan. The moon is reflecting in the clear water of the ocean. Ilang minuto akong nakatingin lang doon until I saw a woman with a blonde hair walking on the sea side. Tumingon ito sa dereksyon ko na nagtataka. Halos hindi ko makita ang mukha nya dahil salungat sa liwanag ng buwan ang mukha nya.
And I don't know why pero napalapit ako sa salamin ng kwarto ko at mas tinanaw pa ang babaeng nakatingin din sa akin ngayon. My heart is beating so fast. Hindi ko alam kung kaba ba 'yon o ano.
And the moment that the wind blow her hair and the light of the moon occupies her face that's the moment I recognized her. Her eyes that is shinning now against the moon light I know that it's her.
"B-Bella." I utter using my broken voice. Halos madapa ako na bumaba ng bahay at nagpunta sa may dalampasigan. Wala na akong pakialam kung lamigin ako dahil sa wala akong pang-itaas na damit. Ni hindi ko na rin naisip na magsuot pa ng kahit na anong sapin sa paa. Hinanap ko agad sya at nakita ko syang nakatayo lang at yakap ang sarili nya habang nakatingin sa akin.
Patakbo akong lumapit sa kanya at halos hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko nang mas makumpirma ko na sya nga ito. I want to slap myself to know if this is a dream. But I realize that, if this is a dream maybe I don't want to wake up anymore.
"B-Bella." I said while still looking into her eyes. Hindi ako makapaniwala na makikita ulit sya ng ganito kalapit.
🎶🎵This time, this place
Misused, mistakes
Too long, too late
Who was I to make you wait?
Just one chance, just one breath
Just in case there's just one left
'Cause you know, you know, you know🎵🎶
"D-Damon." Her broken voice whisper at me. Halos hindi ko maihakbang ang mga paa ko papalapit sa kanya. And the moment I see her closer, hindi ko na napigilan ang sarili ko na hawakan ang mukha nya para maniguro kung totoo ba sya o panaginip lang ang lahat ng ito.
🎶🎵That I love you
I have loved you all along
And I miss you
Been far away, for far too long
I keep dreaming you'll be with me
And you'll never go
Stop breathing if I don't see you anymore🎵🎶
"Ikaw ba talaga ito? Tell me that this isn't only a dream." I said between my tears. Hindi ko maputol ang titig ko sa kanya dahil sobra ang takot na nasa dibdib ko na baka sa oras na mawala ko ang paningin ko sa kanya ay mawala na lang din sya bigla.
"I'm sorry Damon." She said and I saw the tears in her eyes. Mabilis kong pinunasan 'yon at pilit na ngumiti sa kanya.
"I love you." Yon lang ang sagot ko sa kanya. Wala akong ibang gustong sabihin ngayon sa kanya kundi ang nararamdaman ko sa labing tatlong taon na wala sya sa tabi ko. I can't stop myself anymore and I pull her to a tight hug.
🎶🎵On my knees I'll ask
Last chance for one last dance
'Cause with you I'd withstand
All of hell to hold your hand
I'd give it all I'd give for us
Give anything, but I won't give up
'Cause you know, you know, you know
That I love you
I have loved you all along
And I miss you
Been far away, for far too long🎵🎶
"I've waited you you for so long Bella. And if this is a dream I don't want to wake up anymore." I said between my tears while she's inside my tight hug. And the moment I feel his arms slowly wrapping around me I don't know why but it makes me cry even more. Hindi ko alam pero ibang iba ang nararamdaman ko ngayon.
Lahat ng pagkasabik ko sa kanya sa loob ng labing tatlong taon sa isang yakap nya lang ay nawala 'yong lahat.
"Why do you have to keep on waiting for me? Hindi ba sabi ko sayo ay huwag mo na akong hinatayin?" Sabi nito sa akin saka ko mas lalong naramdaman ang mahigpit nyang yakap sa akin. Kahit kaylan ay sinungaling sya. Salungat ang lahat ng lumabas sa bibig nya sa ipinapakita nya sa akin.
"It's just simply because I love you so much. I already told you this 13 years ago and nothing has change. Mahal na mahal parin kita Bella."
"Pero bakit? You should've love someone else. You should've find the right woman for you."
"You are the right woman for me so I just waited you to come back. At hindi nasayang ang ilang taon na ipinaghintay ko dahil nandito ka na ngayon."
"Oh god Damon!" Pagmumra lang nito sa akin at may hinigpitan pa nya ang yakap nya sa akin. Sa mga oras na 'to ay wala na akong pakialam kung madurog ako sa mga yakap nya.
🎶🎵I keep dreaming you'll be with me
And you'll never go
Stop breathing if I don't see you anymore
So far away, so far away
Been far away, for far too long
So far away, so far away
Been far away, for far too long
But you know, you know, you know
I wanted, I'd wanted you to stay
'Cause I needed
I need to hear you say🎵🎶
"Hindi mo na ba ako iiwan ulit? Please sabihin mong hindi." Sabi ko sa kanya at kumalas naman sya sa pagkakayakap sa akin at tiningnan nya ako ng deretso. Parang hindi rin sya makapaniwala na nakita nya ako ngayon dito at sinasabi ko sa kanya ang lahat ng ito.
"Isa na akong matandang balo Damon. May anak ako kay Cohen at ikinasal kami. Pinili ko sya at sinaktan kita. Paano mo pa ako matatanggap ngayon?" Sabi nito sa akin pero umiling lang ako sa kanya.
"I've done so many things to you Damon. Naging miserable ang buhay mo dahil sa akin. Ang laki ng kasalanan ko sayo kaya bakit ganito? Bakit sa kabila ng lahat ay mahal mo parin ako?"
"Hindi ko din alam at wala na akong pakialam kung ano man ang dahilan kong 'yon. Ang mahalaga lang sa akin ngayon ay nandito ka na." Sabi ko sa kanya at hindi ko na napigilan na ngumiti sa kanya.
"I know that it's too late but I still want to say this words to you. Alam kong napaka-kapal ng mukha ko para sabihin pa 'to sayo pero gusto ko lang na magpakatotoo."
"Just say it Bella. Say it."
"After all these years Damon, ikaw parin talaga. Mahal parin kit-" I didn't let her finish her words. I claim her lips immediately. I give my everything on that kiss. Ibinuhos ko ang lahat nang nararamdaman ko sa halik na 'yon. It's been 13 years since the last time her lips was brush against mine.
Hindi ko parin mapigilan ang mga luha sa mata ko habang hinahalikan sya. And I almost collapsed when my legs becomes jelly because I felt that she is also answering my kisses. I know that we are both old already but my heart was beating for her like I was just 32 years old and she was only 27 years old.
Just like the first day that I saw her.
Just like the first time I fell in love with her.
My memory and feelings for her is golden and it never fades.
🎶🎵That I love you (That I love you)
I have loved you all along
And I forgive you (And I forgive you)
For being away, for far too long
So keep breathing
'Cause I'm not leaving you anymore
Believe it
Hold on to me and never let me go
Keep breathing
'Cause I'm not leaving you anymore🎵🎶
"I miss you so much." I heard her say in between our kisses.
"Don't be because I'll never let you go anymore." I said before I kiss her again.
Under this moon light.
Between the cold breeze and wild waves.
And within the place where I lost myself, I finally found her to make me whole again.
And this time I am sure that this is not just only a dream. Because this will going to be a lifetime.
🎶🎵Believe it
Hold on to me and never let me go
Keep breathing
Hold on to me and never let me go
Keep breathing
Hold on to me and never let me go🎵🎶