စေလိုရာစေ..
(Unicode)
📌Warning
If you are under 18,skip this episode.
္"ညီမ..နန်းရည်..သားလေးက နောက်ကျလိုက်တာနော်..လမ်းမှာ ကားတွေပိတ်နေလို့များလား"
"ဟုတ်..အားနာလိုက်တာအမသင်းယုရယ်..ခဏလေးပါ..ညီမ ဖုန်းထပ်ဆက်ကြည့်လိုက်ပါ့မယ်"
ဒေါ်နည်းရည် အားနာနာနဲ့ ဧည့်ခန်းထဲကနေ ထထွက်လာခဲ့ပြီး ခြံထဲဆင်း၍ သားဖုန်းကို ထပ်ခေါ်လိုက်သည်။
စက်ပိတ်ထားသည်ဟုသော အမျိုးသမီးအသံက ဒီအချိန်မှာတော့ သူ့သိက္ခာတရားကို ချိန်းခြောက်လို့နေသည်။
မိုက်ရူးရဲမဆန်လောက်ဘူးဆိုပြီး ငါ့သားကို အမေယုံကြည်ထားခဲ့တာ။အခုတော့ အမေတစ်ဖက်သတ် ယုံကြည်နေခဲ့မိတာလား။
"အမ..တူလေးက ဘာဖြစ်လို့လဲ..ကျွန်တော် ဖုန်းခေါ်တာလည်း မရဘူး.."
စောင့်နေရတာ အချိန်ကြာလာတော့ မိန်းကလေးရှင်ဘက်က ဆွေမျိုးတွေက မျက်နှာပျက်လာကြပြီး တီးတိုးပြောလာကြတာကြောင့် ဦးစံ အမနောက်ကိုလိုက်လာခဲ့ခြင်း။
"မတ်လေး..မင်းတူတော့ အမကို အရှက်ခွဲသွားပြီ
ထင်တယ်.."
"ဘာ..မဖြစ်နိုင်တာ..အမ တစ်ခုခုများ မှားသိထားသလား..တူလေးက အဲ့လိုလုပ်မယ့်သူမဟုတ်ဘူး..ကျွန်တော်ယုံတယ်"
ထိုအချိန် ဇိမ်ခံကား အနက်ရောင်တစ်စီးက ခြံထဲထိုးစိုက်လာသည်။
ပထမ သားရဲ့ကားလို့ ထင်လိုက်ပေမယ့် ကားပေါ်မှ ဆင်းလာသူက အသားဖြူဖြူ အရပ်ရှည်ရှည် နှာတံထင်းပြီး မျက်ခုံးတွေ တွန့်ကွေးထားတဲ့ သားအရွယ် ကောင်လေးတစ်ယောက်။
ကြည့်လိုက်တာနဲ့ မြွေတစ်ကောင်လို ညို့ငင်စွမ်းပါးရှိတဲ့ လွန်းအိမ်ပုံစံ မျက်ဝန်းကျဥ်းတွေကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူ။
တစ်ကိုယ်လုံး နက်စွေးနေအောင် ဝတ်ဆက်ထာစခြင်းက မှော်စက္ခရဲ့ ရှည်လျား ဖြောင့်မတ်တဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို အတိအကျ ပုံဖော်ထားသည်။
"ဒီက လေညှင်းသွဲ့ အမေနဲ့ဦးလေး..ဟုတ်ပါရဲ့လား"
စေ့စပ်ပွဲဖိတ်ထားတဲ့ ဧည့်သည်လို့ ဒေါ်နန်းရည်သွဲ့ ထင်လိုက်ပေမယ့် ထိုကောင်လေးကို သူတိနြှစ်ယောက်ဆီကို တန်းတန်းမတ်မတ် ရောက်ချလာသည်။
ဦးစံ ဒီကောင်လေးရဲ့ မေးပုံကိုမကြိုက်တာ
ကြောင့် ..
"မင်းက ဘယ်သူလဲ..ငါ့တူနဲ့ ဘယ်လိုပက်သက်နေတာလဲ"
"အဟင်း..စောသေးတယ်..ကျုပ် ဘယ်သူဆိုတာ လူအများရှေ့ ပြောမှ အဆင်ပြေလိ်မ့်မယ်..လာပါ..ဒီက အဒေါ်ရော ဦးလေးပါ ကျုပ်နောက်လိုက်ခဲ့"
မှော်စက္ခ ဧည့်ခန်းထဲကို တန်းတန်းမတ်မတ် ဝင်သွားလိုက်တော့ ဆိုဖာ တစ်ဖက်စီမှာ စုရုံးထိုင်နေတဲ့ ဧည့်သည်တွေရော စေ့စပ်မယ့် မိန်းကလေးပါ သူ့ဆီအကြည့်ရောက်လာကြသည်။
"ကျုပ် ဒီစေ့စပ်ပွဲကို လက်မခံနိုင်ဘူး!..ဒါကြောင့် အခုချက်ချင်း စေ့စပ်ပွဲကို ဖျက်သိမ်းပေးပါ.."
"ဒီမှာ..ကောင်လေး..မင်းကဘယ်သူလဲ..မင်းကို ငါတို့မမြင်ဖူးဘူး..တစ်ခုခုတော့ မှားနေပြီထင်တယ်"
ဦးစံ မနေနိုင်စွာ ထပ်မေးမိတော့..
"မမှားပါဘူး..ကျုပ်က အခု စေ့စပ်တော့မယ့် သတို့သားလောင်း လေညှင်းသွဲ့ရဲ့ တရားဝင် ယောက်ျားပဲ..ဒါကြောင့်မို့ ကျုပ်မှာတားပိုင်ခွင့်အပြည်ဝရှိတယ်"
"ဟင်..မင်း..မင်း..မဟုတ်ဘူး..အမသင်းယု..ညီမကိုယုံပါ..ဒီကောင်လေးပြောနေတာတွေ တစ်ခုမှမဟုတ်ဘူး..သားက အိမ်ထောင်ရှိဖို့နေနေသာသာ
ချစ်သူ ရည်းစားတောင် မရှိတဲ့ဥစ္စာ"
ဒေါ်နည်းရည်သွဲ့ အမသင်းယုကို ထပ်ခါတလဲလဲ ရှင်းပြပေမယ့် မိန်းကလေးရှင်ဘက်က ဆွေမျိုးတွေက သူ့ကို အတင်းပြောနေကြလေပြီ။ဒီနေ့ဟာ
သူ အနှစ်နှစ်အလလ စောင့်ထိန်းထားတဲ့ အရှက်သိက္ခာတရားတွေ ရေစုန်မျောတော့မည်လား။
"မိုးစက်!!"
မှော်စက္ခ ခေါ်လိုက်တာနဲ့ နောက်ကနေ ထပ်ကြပ်မကွာ လိုက်လာခဲ့တဲ့ မိုးစက်က အညိုရောင် စာအိတ်တစ်အိတ်ကို အားလုံးရဲ့ အလယ်ချပြလိုက်သည်။
"ဟင်!!..လပ်ထပ်စာချုပ်..ဟာ..တကယ်ကြီးလား"
"အေးဟဲ့..ဒါဆို အဲ့ဒီဘက်က သားက အိမ်ထောင်ရှိရက်နဲ့ ငါတို့ တူမလေးကို..လိမ်ညာလပ်ထပ်ဖို့ စီစဥ်ထားတာပေါ့..ဟွန့်..အရှက်မရှိလိုက်ပုံများ!"
မှော်စက္ခ အသေးလေး လက် မှတ်ပုံတူကူးထိုးထားတဲ့ လပ်ထပ်စာချုပ်ကို လူပုံအလယ် ချပြလိုက်တာနဲ့ ခုနက တီးတိုးပြောနေတဲ့ လူတွေဆီက မကျေမနပ် ရေရွတ်သံတွေ ညံစီလို့သွားသည်။
မှော်စက္ခလိုလူတစ်ယောက်အတွက် ဒီလိုကိစ္စက အသေးအဖွဲပင်။ဒါကြောင့်လည်း ချပြလိုက်တာနဲ့ အကုန်လုံးက လက်မှတ်ကိုအစစ်လို့ထင်ပြီး ပွပ်လောရိုက်ကုန်ကြတာပေါ့။
ကောင်းတယ် အသေးလေးကို လူတကာရှေ့မှာ သူပိုင်ဆိုင်ကြောင်း ကြေ ငြာလိုက်ရတဲ့ ဖီလင်က ဘာနဲ့မှကိုမလဲနိုင်လောက်အောင်ပဲ။ဘယ်လိုပြောရမလဲ ကမ္ဘာလောက တစ်ခွင်လုံး ကိုယ်တစ်ယောက်တည်း အပိုင်ရလိုက်တဲ့ ခံစားချက် မျိုး။
"ဒီလောက်ဆို ရှင်းလောက်ပြီ ထင်တယ်...ကျုပ်သွားမယ်..ေဩာ်..နောက်ထပ်ကျုပ်ယောက်ျားနဲ့ပက်သက်ပြီးတော့ အရှုပ်ရှင်းကိစ္စတွေ မကြားရပါစေနဲ့...အဲ့ဒီအခါကျ ခင်ဗျားတို့အသက်အာမမခံနိုင်ဘူး"
လူတွေရဲ့ အတင်းအဖျင်း စကားတွေ ကဲ့ရဲ့သံတွေ နားထောင်နေရလောက်အောင် သူ့အချိန်တွေ ပိုမနေဘူး။ဒေါ်နည်းရည်သွဲ့ မေ့လဲသွားလို့
ပျာယာခတ်နေတဲ့ အသံတွေ မချိတင်ကဲ ရေရွတ်သံတွေကို ကျောခိုင်းလိုက်ပြီး သူ့နှလုံးသားငယ်လေးရှိရာ စက္ခရဲ့ သုခစံအိမ်လေးဆီသို့။
အသေးလေး မေ့ဆေးမပြယ်ခင်
စက္ခ မရဏ ခြံကို ပြန်ရောက်နေမှ ဖြစ်မယ်။နို့မို့ဆို ခေါင်းကြောမာတဲ့ အသေးလေးက သူ့အရိပ်ကနေ မရရအောင် ထွက်ပြေးဦးမည်မဟုတ်ပါလား။
"အ!"
ယမကာ သောက်ထားသလို ရီဝေနေတဲ့ ခေါင်းကို
အသာထိန်းပြီး လေညှင်းရောက်နေတဲ့ နေရာကို အကဲခတ်လိုက်သည်။
သူ အခန်းကျယ် တစ်ခုထဲရောက်နေတာ။မျက်နှာကြတ်အဖြူ လင်းထိန်နေတဲ့ မီးဆိုင်းတွေ။အပြင်လောကကို စည်းခြားထားတဲ့ ပိုးသား အနက်ရောင် လိုက်ကာရှည်ကြီးတွေ။ပြီးတော့ သူအခုရောက်နေတဲ့ king sizeမွေ့ယာကြီး။
လေညှင်း ဘယ်နေရာကို ရောက်နေတာလဲ။ဟုတ်တယ် မှော်စက္ခ သူ့ကို ခေါ်လာခဲ့တာ။ဒါဆို ဒီအခန်းက။
ခေါင်းကမူးနေသေးပေမယ့် ဒီနေရာကနေ လွတ်အောင် ပြေးဖို့ ကြံစည်လိုက်ပြီး ယိုင်ထိုးနေတဲ့
ကိုယ်ကို ထိန်းလျောက်ပြီး တံခါးလက်ကိုင်ကို ဖွင့်ဖို့ ကြံလိုက်စဥ်..
"တီ"
တံခါးက အချက်ပေးသံလို တစ်ချက်ကြားလိုက်ရပြီးနောက် လျောကနဲ ပွင့်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်လာသူက မှော်စက္ခ။
"ေဩာ်..အသေးလေးတောင် နိုးလာပြီပဲ..ဘာလဲ..ထွက်ပြေးမလို့ လုပ်နေတာလား..အဟင်း"
ပြောလည်းပြော အရှေ့ကို တစ်လှမ်းချင်း တိုးလာသူ။မှော်စက္ခက ရှေ့ဆက်တိုးလေ
လေညှင်း အနောက်ကို တရွေ့ရွေ့ ဆုတ်လေ ဖြစ်ပြီး နောက်ဆုံးတော့ ခုတင်အစွန်းနဲ့ ဒူးနဲ့တိုက်မိပြီး မွေ့ယာပေါ် နောက်ပြန်လဲကျသွားသည်။ချက်ချင်းကုန်းရုန်းထဖို့ ကြံလိုက်ပေမယ့် လေညှင်းကို သူ့ကိုယ်လုံးကြီးနဲ့ အုပ်မိုးကြည့်လာသူကြောင့်..
"ဖယ်ပေး!!..ငါ့ကိုယ်ပေါ်ကနေ အခုချက်ချင်း ဖယ်လိုက်စမ်း!..မှော်စက္ခ"
"ကျစ်!! မောင်..မောင်လို့ ခေါ်..အဲ့လိုနာမည်ခေါ်တာက သူစိမ်းတွေပဲခေါ်တာ..အခုကျုပ်က ခင်ဗျားယောက်ျားဖြစ်နေပြီ..သိရဲ့လား!"
"ဟက်..မောင် ဟုတ်လား..ရယ်ရတယ်..မင်းနဲ့ငါက ဘယ်တုန်းကများ..ဒီလို နာမ်စားသုံးရလောက်တဲ့အထိ ရင်းနှီးခဲ့ပါလိမ့်..အဟင်း..ကြည့်ရတာ မင်းဘက်က တစ်ဖက်သက် ယူဆလိုက်ပုံပဲ"
"ဟ..ဟား..ခင်ဗျားကသာ ကျုပ်နဲ့ဘာမှမပက်သက်ဘူး ဆိုပြီး အကြောက်ကန်ငြင်းနေတာ..ဟိုဘက်က မဖြစ်မြောက်လိုက်တဲ့ ခင်ဗျားရဲ့စေ့စပ်ပွဲမှာတော့..အိမ်ထောင်ရှိရက်နဲ့ လိမ်ညာလပ်ထပ်မယ့် ဒေါက်တာ လေညှင်းသွဲ့ဆိုပြီး နာမည်ကြီးနေလေရဲ့..အဟင်း"
"ဘာ!!မင်း ဘာပြောလိုက်တယ်..မင်း..မင်းသိပ်ကို တရားလွန်နေပြီ..မှော်စက္ခ..ငါ..ငါ ပြန်မှ ဖြစ်မယ်..ဟုတ်တယ်..ငါ့အမေ ငါ့ကို မျှော်နေတော့မှာ"
စကားတွေ တောင်ရောက်မြောက်ရောက် ပြောနေပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြေးဖို့ ကြံနေသူကို လက်နှစ်ဖက် အပေါ်ဆွဲမြှောက်ချုပ်ထားလိုက်ပြီး
တွန်းကန်နေတဲ့ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို စက္ခရဲ့ ဒူးနှစ်ဖက်နဲ့ ချုပ်ထားလိုက်သည်။
"လွှတ်ပါ..ငါ့ကို ကျေးဇူးပြုပြီး လွှတ်ပေးပါ..အင့်..ငါတောင်းပန်ပါတယ်..ဟင့်"
တအိအိ ငိုရှိုက်နေသူရဲ့ ပါးပြင်မို့မို့လေးကို အနမ်းတွေနဲ့ ခြောက်သွေ့စေရင်း..
"မသွားရဘူး..ခင်ဗျား ကျုပ်အနားကနေ ခြေလှမ်းတစ်လှမ်းတောင် စွန့်ခွာဖို့ စိတ်တောင်မကူးနဲ့...လေညှင်းသွဲ့..ခင်ဗျားက ကျုပ်အပိုင်...ကျုပ်ရဲ့တရားဝင် အိမ်ထောင်ဖက်..သေတဲ့အထိ ကျုပ်နဲ့ပဲအတူတူ နေသွားရမယ်"
"ဖြောင်း!!"
မှော်စက္ခ အငိုက် မိနေချိန် လွတ်နေတဲ့ လက်တစ်ဖက်နဲ့ နမ်းဖို့ငုံ့ဆင်းလာတဲ့ မှော်စက္ခကို အားကုန်လွှဲရိုက်လို့ ထွက်လာတဲ့အသံ။
လည်ထွက်သွားတဲ့ ခေါင်းကို ပြန်တည့်လိုက်ပြီး
အေးစက်စက် ပြုံးလိုက်တဲ့ မှော်စက္ခကြောင့် လေညှင်း ထိတ်လန့်လာမိသည်။
"အ!!"
တည်ငြိမ်နေတဲ့ သားရဲအသွင်ကနေ ရုတ်ချည်း အမဲဖျက်တော့မယ့် သားရိုင်းအဖြစ်ကို ပြောင်းလဲသွားတဲ့ မှော်စက္ခ။သူ့ကို မျက်လုံးလေး ဝိုင်းပြီး ကြည့်နေတဲ့ အသေးလေးက မကြာခင် အမဲဖျက်ခံရတော့မယ့် ယုန်ဖြူလေးတစ်ကောင်လို ထိတ်လန့်နေသည်။
"အာ့!"
လေညှင်းသွဲ့ ဝတ်ထားတဲ့ ရှပ်အဖြူကို ကြယ်သီးတွေ တစစီ လွင့်ထွက်သွားအောင် အားသုံး အချွတ်ခံလိုက်ရပြီးနောက် ကျရောက်လာတဲ့ ရမ္မက်ဆန်ဆန် အနမ်းကြမ်းတွေ။
"အင့်..အွင်း"
ခေါင်းကို ဘယ်ညာပြန် ရုန်းသော်လည်း ကျယ်ပြန်တဲ့ လက်ဝါးနှစ်ဖက်ထဲမှာ လေညှင်း မျက်နှာက အချုပ်ခံထားရသည်။
"ပြွတ်"
နူတ်ခမ်းသားကို စုပ်ယူနမ်းရှိုက်နေရာကနေ ခံတွင်းအတွင်းသို့ ကျုးကျော်ဝင်ရောက်လာတဲ့
လျှာဖျား။
ထို့နောက် လည်တိုင်ကျော့ကျော့ကို ကိုက်စုပ်လာတဲ့ ပူလောက်ပျင်းပြတဲ့ အနမ်းတွေ။
"အင်း..ဟင့်"
ထို့နောက် အကြမ်းပတမ်း ဆွဲချွတ်ခြင်းခံလိုက်ရသည့် ယောပုဆိုးလေး။
တစ်ခန်းလုံးက လင်းထိန်နေသည့်အပြင် လူတစ်ကိုယ်လုံး မှော်စက္ခရှေ့မှာ ဝစ်လစ်စလစ် ဖြစ်နေတာမို့ ရှက်စိတ်နဲ့ နူတ်ခမ်းသားတွေကို သွေးစို့သည်အထိ ဖိကိုက်ပြီး ရှိုက်ငိုမိသည်။
ဖိကိုက်ထားတဲ့ နူတ်ခမ်းပါးလေးတွေကို နီရဲနေအောင် စုပ်ယူပစ်ဖို့ကြံသည်။
"အင်း..ဖယ်..မနမ်းနဲ့"
ခေါင်းကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ရမ်းခါပြီး ရှောင်နေသူကို မှော်စက္ခကတော့ ဂရုမစိုက်စွာ သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားမှန်သမျှ ချွတ်ချလိုက်ပြီးနောက် လက်တွေက ခါးသွယ်သွယ်ကို ပွတ်သပ်လာကာ အနမ်းတွေကလည်း တစ်ကိုယ်လုံး ဖြန့်ကျက်လျက်။
"အင်း..ဟင့်"
သွယ်လျတဲ့ ခြေနှစ်ချောင်းကို အသာခဲွဲပြီး အတွင်းထဲသို့ ဝင်ရောက်လာသည့် လက်ချောင်း
တွေ။အသားကို ဓားနဲ့လှီးဖြတ်ခံနေရသလို နာကျင်မှုက အသိစိတ်တွေ ဖုံးလွမ်းသွားသည်အထိ။
"အ!!"
ထို့နောက် မှာတော့ ကြမ်းတမ်းစွာ တိုးဝင်လာသည့် ထိုအရာ။တဖြည်းဖြည်း ပြင်းထန်လာတဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေကြား လူက အသိစိတ် တစ်ချက်ချက် လွှတ်ထွက်သွားသည်။
"အ!..ဟ..အင့်..ဖြေးဖြေး"
အောက်ပိုင်းဆီမှ ဆောင့်ချက်တွေက မလျော့သွားသည့်အပြင် သူ့ငြီးသံနဲ့ကပ်လျက် တဆတဆပြင်းထန်လာသည်။ထို့နောက် အားအင်ကုန်ခန်းနေပြီ ဖြစ်သော ကိုယ်လေးက အားဖြင့်ဆွဲမှောက်ခြင်းခံလိုက်ရပြီး မက်မွန်သီးလေးနှစ်ခုကြား ထပ်မံတိုးဝင်လာသည့် ထိုအရာ။
"အ!..အင့်ဟင်း..နာ..တယ်..အ!"
နောက်ကေနအဆက်မပြတ် နူးဆွနေသည့်အပြင်
လက်တစ်ဖက်က လေညှင်းသွဲ့ခေါင်းလေးကို အသာစောင်းစေပြီး ရမက်ဆန်ဆန် အနမ်းကြမ်းတွေဖြင့် လျာသေးသေးလေးပါမကျန် စုပ်ယူပစ်သည်။
"အင်း!.."
ထိုမှတဖန် ကိုယ်လုံးလေးကို ပက်လက်လေးပြန်လှဲ၍လည်းကောင်း တစောင်းအနေထားဖြင့်လည်းကောင်း အနေထားမျိုးစုံဖြင့် ရယူပြီးသော် ခရီးလမ်းဆုံးသို့ရောက်ရှိသည်။
လေညှင်းကိုယ်ပေါ်မှာ ရမ္မက်ထန်စွာ အုပ်မိုးပြီး
နာကျင်မှုတွေသာ ပေးစွမ်းနေသည့် သူအမုန်းဆုံးလူ မှော်စက္ခ။ခဏေနတော ့ရှက်စရာကောင်းတဲ့ ညည်းညူသံတွေ လိုအင်ဆန္ဒပြည့်ဝသွားသည့်အသံတွေကြား သူ့ရဲ့ ကမ္ဘာဟာ ခဏတာ အမှောင်ကျသွားခဲ့လေသည်။
#Thanks for reading😍😘
Syringa
**************************************
စေလိုရာစေ..
(Zawgyi)
📌Warning
If you are under 18,skip this episode.
္"ညီမ..နန်းရည်..သားလေးက နောက်ကျလိုက်တာနော်..လမ်းမှာ ကားတွေပိတ်နေလို့များလား"
"ဟုတ်..အားနာလိုက်တာအမသင်းယုရယ်..ခဏလေးပါ..ညီမ ဖုန်းထပ်ဆက်ကြည့်လိုက်ပါ့မယ်"
ဒေါ်နည်းရည် အားနာနာနဲ့ ဧည့်ခန်းထဲကနေ ထထွက်လာခဲ့ပြီး ခြံထဲဆင်း၍ သားဖုန်းကို ထပ်ခေါ်လိုက်သည်။
စက်ပိတ်ထားသည်ဟုသော အမျိုးသမီးအသံက ဒီအချိန်မှာတော့ သူ့သိက္ခာတရားကို ချိန်းခြောက်လို့နေသည်။
မိုက်ရူးရဲမဆန်လောက်ဘူးဆိုပြီး ငါ့သားကို အမေယုံကြည်ထားခဲ့တာ။အခုတော့ အမေတစ်ဖက်သတ် ယုံကြည်နေခဲ့မိတာလား။
"အမ..တူလေးက ဘာဖြစ်လို့လဲ..ကျွန်တော် ဖုန်းခေါ်တာလည်း မရဘူး.."
စောင့်နေရတာ အချိန်ကြာလာတော့ မိန်းကလေးရှင်ဘက်က ဆွေမျိုးတွေက မျက်နှာပျက်လာကြပြီး တီးတိုးပြောလာကြတာကြောင့် ဦးစံ အမနောက်ကိုလိုက်လာခဲ့ခြင်း။
"မတ်လေး..မင်းတူတော့ အမကို အရှက်ခွဲသွားပြီ
ထင်တယ်.."
"ဘာ..မဖြစ်နိုင်တာ..အမ တစ်ခုခုများ မှားသိထားသလား..တူလေးက အဲ့လိုလုပ်မယ့်သူမဟုတ်ဘူး..ကျွန်တော်ယုံတယ်"
ထိုအချိန် ဇိမ်ခံကား အနက်ရောင်တစ်စီးက ခြံထဲထိုးစိုက်လာသည်။
ပထမ သားရဲ့ကားလို့ ထင်လိုက်ပေမယ့် ကားပေါ်မှ ဆင်းလာသူက အသားဖြူဖြူ အရပ်ရှည်ရှည် နှာတံထင်းပြီး မျက်ခုံးတွေ တွန့်ကွေးထားတဲ့ သားအရွယ် ကောင်လေးတစ်ယောက်။
ကြည့်လိုက်တာနဲ့ မြွေတစ်ကောင်လို ညို့ငင်စွမ်းပါးရှိတဲ့ လွန်းအိမ်ပုံစံ မျက်ဝန်းကျဥ်းတွေကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူ။
တစ်ကိုယ်လုံး နက်စွေးနေအောင် ဝတ်ဆက်ထာစခြင်းက မှော်စက္ခရဲ့ ရှည်လျား ဖြောင့်မတ်တဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို အတိအကျ ပုံဖော်ထားသည်။
"ဒီက လေညှင်းသွဲ့ အမေနဲ့ဦးလေး..ဟုတ်ပါရဲ့လား"
စေ့စပ်ပွဲဖိတ်ထားတဲ့ ဧည့်သည်လို့ ဒေါ်နန်းရည်သွဲ့ ထင်လိုက်ပေမယ့် ထိုကောင်လေးကို သူတိနြှစ်ယောက်ဆီကို တန်းတန်းမတ်မတ် ရောက်ချလာသည်။
ဦးစံ ဒီကောင်လေးရဲ့ မေးပုံကိုမကြိုက်တာ
ကြောင့် ..
"မင်းက ဘယ်သူလဲ..ငါ့တူနဲ့ ဘယ်လိုပက်သက်နေတာလဲ"
"အဟင်း..စောသေးတယ်..ကျုပ် ဘယ်သူဆိုတာ လူအများရှေ့ ပြောမှ အဆင်ပြေလိ်မ့်မယ်..လာပါ..ဒီက အဒေါ်ရော ဦးလေးပါ ကျုပ်နောက်လိုက်ခဲ့"
မှော်စက္ခ ဧည့်ခန်းထဲကို တန်းတန်းမတ်မတ် ဝင်သွားလိုက်တော့ ဆိုဖာ တစ်ဖက်စီမှာ စုရုံးထိုင်နေတဲ့ ဧည့်သည်တွေရော စေ့စပ်မယ့် မိန်းကလေးပါ သူ့ဆီအကြည့်ရောက်လာကြသည်။
"ကျုပ် ဒီစေ့စပ်ပွဲကို လက်မခံနိုင်ဘူး!..ဒါကြောင့် အခုချက်ချင်း စေ့စပ်ပွဲကို ဖျက်သိမ်းပေးပါ.."
"ဒီမှာ..ကောင်လေး..မင်းကဘယ်သူလဲ..မင်းကို ငါတို့မမြင်ဖူးဘူး..တစ်ခုခုတော့ မှားနေပြီထင်တယ်"
ဦးစံ မနေနိုင်စွာ ထပ်မေးမိတော့..
"မမှားပါဘူး..ကျုပ်က အခု စေ့စပ်တော့မယ့် သတို့သားလောင်း လေညှင်းသွဲ့ရဲ့ တရားဝင် ယောက်ျားပဲ..ဒါကြောင့်မို့ ကျုပ်မှာတားပိုင်ခွင့်အပြည်ဝရှိတယ်"
"ဟင်..မင်း..မင်း..မဟုတ်ဘူး..အမသင်းယု..ညီမကိုယုံပါ..ဒီကောင်လေးပြောနေတာတွေ တစ်ခုမှမဟုတ်ဘူး..သားက အိမ်ထောင်ရှိဖို့နေနေသာသာ
ချစ်သူ ရည်းစားတောင် မရှိတဲ့ဥစ္စာ"
ဒေါ်နည်းရည်သွဲ့ အမသင်းယုကို ထပ်ခါတလဲလဲ ရှင်းပြပေမယ့် မိန်းကလေးရှင်ဘက်က ဆွေမျိုးတွေက သူ့ကို အတင်းပြောနေကြလေပြီ။ဒီနေ့ဟာ
သူ အနှစ်နှစ်အလလ စောင့်ထိန်းထားတဲ့ အရှက်သိက္ခာတရားတွေ ရေစုန်မျောတော့မည်လား။
"မိုးစက်!!"
မှော်စက္ခ ခေါ်လိုက်တာနဲ့ နောက်ကနေ ထပ်ကြပ်မကွာ လိုက်လာခဲ့တဲ့ မိုးစက်က အညိုရောင် စာအိတ်တစ်အိတ်ကို အားလုံးရဲ့ အလယ်ချပြလိုက်သည်။
"ဟင်!!..လပ်ထပ်စာချုပ်..ဟာ..တကယ်ကြီးလား"
"အေးဟဲ့..ဒါဆို အဲ့ဒီဘက်က သားက အိမ်ထောင်ရှိရက်နဲ့ ငါတို့ တူမလေးကို..လိမ်ညာလပ်ထပ်ဖို့ စီစဥ်ထားတာပေါ့..ဟွန့်..အရှက်မရှိလိုက်ပုံများ!"
မှော်စက္ခ အသေးလေး လက် မှတ်ပုံတူကူးထိုးထားတဲ့ လပ်ထပ်စာချုပ်ကို လူပုံအလယ် ချပြလိုက်တာနဲ့ ခုနက တီးတိုးပြောနေတဲ့ လူတွေဆီက မကျေမနပ် ရေရွတ်သံတွေ ညံစီလို့သွားသည်။
မှော်စက္ခလိုလူတစ်ယောက်အတွက် ဒီလိုကိစ္စက အသေးအဖွဲပင်။ဒါကြောင့်လည်း ချပြလိုက်တာနဲ့ အကုန်လုံးက လက်မှတ်ကိုအစစ်လို့ထင်ပြီး ပွပ်လောရိုက်ကုန်ကြတာပေါ့။
ကောင်းတယ် အသေးလေးကို လူတကာရှေ့မှာ သူပိုင်ဆိုင်ကြောင်း ကြေ ငြာလိုက်ရတဲ့ ဖီလင်က ဘာနဲ့မှကိုမလဲနိုင်လောက်အောင်ပဲ။ဘယ်လိုပြောရမလဲ ကမ္ဘာလောက တစ်ခွင်လုံး ကိုယ်တစ်ယောက်တည်း အပိုင်ရလိုက်တဲ့ ခံစားချက် မျိုး။
"ဒီလောက်ဆို ရှင်းလောက်ပြီ ထင်တယ်...ကျုပ်သွားမယ်..ေဩာ်..နောက်ထပ်ကျုပ်ယောက်ျားနဲ့ပက်သက်ပြီးတော့ အရှုပ်ရှင်းကိစ္စတွေ မကြားရပါစေနဲ့...အဲ့ဒီအခါကျ ခင်ဗျားတို့အသက်အာမမခံနိုင်ဘူး"
လူတွေရဲ့ အတင်းအဖျင်း စကားတွေ ကဲ့ရဲ့သံတွေ နားထောင်နေရလောက်အောင် သူ့အချိန်တွေ ပိုမနေဘူး။ဒေါ်နည်းရည်သွဲ့ မေ့လဲသွားလို့
ပျာယာခတ်နေတဲ့ အသံတွေ မချိတင်ကဲ ရေရွတ်သံတွေကို ကျောခိုင်းလိုက်ပြီး သူ့နှလုံးသားငယ်လေးရှိရာ စက္ခရဲ့ သုခစံအိမ်လေးဆီသို့။
အသေးလေး မေ့ဆေးမပြယ်ခင်
စက္ခ မရဏ ခြံကို ပြန်ရောက်နေမှ ဖြစ်မယ်။နို့မို့ဆို ခေါင်းကြောမာတဲ့ အသေးလေးက သူ့အရိပ်ကနေ မရရအောင် ထွက်ပြေးဦးမည်မဟုတ်ပါလား။
"အ!"
ယမကာ သောက်ထားသလို ရီဝေနေတဲ့ ခေါင်းကို
အသာထိန်းပြီး လေညှင်းရောက်နေတဲ့ နေရာကို အကဲခတ်လိုက်သည်။
သူ အခန်းကျယ် တစ်ခုထဲရောက်နေတာ။မျက်နှာကြတ်အဖြူ လင်းထိန်နေတဲ့ မီးဆိုင်းတွေ။အပြင်လောကကို စည်းခြားထားတဲ့ ပိုးသား အနက်ရောင် လိုက်ကာရှည်ကြီးတွေ။ပြီးတော့ သူအခုရောက်နေတဲ့ king sizeမွေ့ယာကြီး။
လေညှင်း ဘယ်နေရာကို ရောက်နေတာလဲ။ဟုတ်တယ် မှော်စက္ခ သူ့ကို ခေါ်လာခဲ့တာ။ဒါဆို ဒီအခန်းက။
ခေါင်းကမူးနေသေးပေမယ့် ဒီနေရာကနေ လွတ်အောင် ပြေးဖို့ ကြံစည်လိုက်ပြီး ယိုင်ထိုးနေတဲ့
ကိုယ်ကို ထိန်းလျောက်ပြီး တံခါးလက်ကိုင်ကို ဖွင့်ဖို့ ကြံလိုက်စဥ်..
"တီ"
တံခါးက အချက်ပေးသံလို တစ်ချက်ကြားလိုက်ရပြီးနောက် လျောကနဲ ပွင့်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်လာသူက မှော်စက္ခ။
"ေဩာ်..အသေးလေးတောင် နိုးလာပြီပဲ..ဘာလဲ..ထွက်ပြေးမလို့ လုပ်နေတာလား..အဟင်း"
ပြောလည်းပြော အရှေ့ကို တစ်လှမ်းချင်း တိုးလာသူ။မှော်စက္ခက ရှေ့ဆက်တိုးလေ
လေညှင်း အနောက်ကို တရွေ့ရွေ့ ဆုတ်လေ ဖြစ်ပြီး နောက်ဆုံးတော့ ခုတင်အစွန်းနဲ့ ဒူးနဲ့တိုက်မိပြီး မွေ့ယာပေါ် နောက်ပြန်လဲကျသွားသည်။ချက်ချင်းကုန်းရုန်းထဖို့ ကြံလိုက်ပေမယ့် လေညှင်းကို သူ့ကိုယ်လုံးကြီးနဲ့ အုပ်မိုးကြည့်လာသူကြောင့်..
"ဖယ်ပေး!!..ငါ့ကိုယ်ပေါ်ကနေ အခုချက်ချင်း ဖယ်လိုက်စမ်း!..မှော်စက္ခ"
"ကျစ်!! မောင်..မောင်လို့ ခေါ်..အဲ့လိုနာမည်ခေါ်တာက သူစိမ်းတွေပဲခေါ်တာ..အခုကျုပ်က ခင်ဗျားယောက်ျားဖြစ်နေပြီ..သိရဲ့လား!"
"ဟက်..မောင် ဟုတ်လား..ရယ်ရတယ်..မင်းနဲ့ငါက ဘယ်တုန်းကများ..ဒီလို နာမ်စားသုံးရလောက်တဲ့အထိ ရင်းနှီးခဲ့ပါလိမ့်..အဟင်း..ကြည့်ရတာ မင်းဘက်က တစ်ဖက်သက် ယူဆလိုက်ပုံပဲ"
"ဟ..ဟား..ခင်ဗျားကသာ ကျုပ်နဲ့ဘာမှမပက်သက်ဘူး ဆိုပြီး အကြောက်ကန်ငြင်းနေတာ..ဟိုဘက်က မဖြစ်မြောက်လိုက်တဲ့ ခင်ဗျားရဲ့စေ့စပ်ပွဲမှာတော့..အိမ်ထောင်ရှိရက်နဲ့ လိမ်ညာလပ်ထပ်မယ့် ဒေါက်တာ လေညှင်းသွဲ့ဆိုပြီး နာမည်ကြီးနေလေရဲ့..အဟင်း"
"ဘာ!!မင်း ဘာပြောလိုက်တယ်..မင်း..မင်းသိပ်ကို တရားလွန်နေပြီ..မှော်စက္ခ..ငါ..ငါ ပြန်မှ ဖြစ်မယ်..ဟုတ်တယ်..ငါ့အမေ ငါ့ကို မျှော်နေတော့မှာ"
စကားတွေ တောင်ရောက်မြောက်ရောက် ပြောနေပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြေးဖို့ ကြံနေသူကို လက်နှစ်ဖက် အပေါ်ဆွဲမြှောက်ချုပ်ထားလိုက်ပြီး
တွန်းကန်နေတဲ့ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို စက္ခရဲ့ ဒူးနှစ်ဖက်နဲ့ ချုပ်ထားလိုက်သည်။
"လွှတ်ပါ..ငါ့ကို ကျေးဇူးပြုပြီး လွှတ်ပေးပါ..အင့်..ငါတောင်းပန်ပါတယ်..ဟင့်"
တအိအိ ငိုရှိုက်နေသူရဲ့ ပါးပြင်မို့မို့လေးကို အနမ်းတွေနဲ့ ခြောက်သွေ့စေရင်း..
"မသွားရဘူး..ခင်ဗျား ကျုပ်အနားကနေ ခြေလှမ်းတစ်လှမ်းတောင် စွန့်ခွာဖို့ စိတ်တောင်မကူးနဲ့...လေညှင်းသွဲ့..ခင်ဗျားက ကျုပ်အပိုင်...ကျုပ်ရဲ့တရားဝင် အိမ်ထောင်ဖက်..သေတဲ့အထိ ကျုပ်နဲ့ပဲအတူတူ နေသွားရမယ်"
"ဖြောင်း!!"
မှော်စက္ခ အငိုက် မိနေချိန် လွတ်နေတဲ့ လက်တစ်ဖက်နဲ့ နမ်းဖို့ငုံ့ဆင်းလာတဲ့ မှော်စက္ခကို အားကုန်လွှဲရိုက်လို့ ထွက်လာတဲ့အသံ။
လည်ထွက်သွားတဲ့ ခေါင်းကို ပြန်တည့်လိုက်ပြီး
အေးစက်စက် ပြုံးလိုက်တဲ့ မှော်စက္ခကြောင့် လေညှင်း ထိတ်လန့်လာမိသည်။
"အ!!"
တည်ငြိမ်နေတဲ့ သားရဲအသွင်ကနေ ရုတ်ချည်း အမဲဖျက်တော့မယ့် သားရိုင်းအဖြစ်ကို ပြောင်းလဲသွားတဲ့ မှော်စက္ခ။သူ့ကို မျက်လုံးလေး ဝိုင်းပြီး ကြည့်နေတဲ့ အသေးလေးက မကြာခင် အမဲဖျက်ခံရတော့မယ့် ယုန်ဖြူလေးတစ်ကောင်လို ထိတ်လန့်နေသည်။
"အာ့!"
လေညှင်းသွဲ့ ဝတ်ထားတဲ့ ရှပ်အဖြူကို ကြယ်သီးတွေ တစစီ လွင့်ထွက်သွားအောင် အားသုံး အချွတ်ခံလိုက်ရပြီးနောက် ကျရောက်လာတဲ့ ရမ္မက်ဆန်ဆန် အနမ်းကြမ်းတွေ။
"အင့်..အွင်း"
ခေါင်းကို ဘယ်ညာပြန် ရုန်းသော်လည်း ကျယ်ပြန်တဲ့ လက်ဝါးနှစ်ဖက်ထဲမှာ လေညှင်း မျက်နှာက အချုပ်ခံထားရသည်။
"ပြွတ်"
နူတ်ခမ်းသားကို စုပ်ယူနမ်းရှိုက်နေရာကနေ ခံတွင်းအတွင်းသို့ ကျုးကျော်ဝင်ရောက်လာတဲ့
လျှာဖျား။
ထို့နောက် လည်တိုင်ကျော့ကျော့ကို ကိုက်စုပ်လာတဲ့ ပူလောက်ပျင်းပြတဲ့ အနမ်းတွေ။
"အင်း..ဟင့်"
ထို့နောက် အကြမ်းပတမ်း ဆွဲချွတ်ခြင်းခံလိုက်ရသည့် ယောပုဆိုးလေး။
တစ်ခန်းလုံးက လင်းထိန်နေသည့်အပြင် လူတစ်ကိုယ်လုံး မှော်စက္ခရှေ့မှာ ဝစ်လစ်စလစ် ဖြစ်နေတာမို့ ရှက်စိတ်နဲ့ နူတ်ခမ်းသားတွေကို သွေးစို့သည်အထိ ဖိကိုက်ပြီး ရှိုက်ငိုမိသည်။
ဖိကိုက်ထားတဲ့ နူတ်ခမ်းပါးလေးတွေကို နီရဲနေအောင် စုပ်ယူပစ်ဖို့ကြံသည်။
"အင်း..ဖယ်..မနမ်းနဲ့"
ခေါင်းကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ရမ်းခါပြီး ရှောင်နေသူကို မှော်စက္ခကတော့ ဂရုမစိုက်စွာ သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားမှန်သမျှ ချွတ်ချလိုက်ပြီးနောက် လက်တွေက ခါးသွယ်သွယ်ကို ပွတ်သပ်လာကာ အနမ်းတွေကလည်း တစ်ကိုယ်လုံး ဖြန့်ကျက်လျက်။
"အင်း..ဟင့်"
သွယ်လျတဲ့ ခြေနှစ်ချောင်းကို အသာခဲွဲပြီး အတွင်းထဲသို့ ဝင်ရောက်လာသည့် လက်ချောင်း
တွေ။အသားကို ဓားနဲ့လှီးဖြတ်ခံနေရသလို နာကျင်မှုက အသိစိတ်တွေ ဖုံးလွမ်းသွားသည်အထိ။
"အ!!"
ထို့နောက် မှာတော့ ကြမ်းတမ်းစွာ တိုးဝင်လာသည့် ထိုအရာ။တဖြည်းဖြည်း ပြင်းထန်လာတဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေကြား လူက အသိစိတ် တစ်ချက်ချက် လွှတ်ထွက်သွားသည်။
"အ!..ဟ..အင့်..ဖြေးဖြေး"
အောက်ပိုင်းဆီမှ ဆောင့်ချက်တွေက မလျော့သွားသည့်အပြင် သူ့ငြီးသံနဲ့ကပ်လျက် တဆတဆပြင်းထန်လာသည်။ထို့နောက် အားအင်ကုန်ခန်းနေပြီ ဖြစ်သော ကိုယ်လေးက အားဖြင့်ဆွဲမှောက်ခြင်းခံလိုက်ရပြီး မက်မွန်သီးလေးနှစ်ခုကြား ထပ်မံတိုးဝင်လာသည့် ထိုအရာ။
"အ!..အင့်ဟင်း..နာ..တယ်..အ!"
နောက်ကေနအဆက်မပြတ် နူးဆွနေသည့်အပြင်
လက်တစ်ဖက်က လေညှင်းသွဲ့ခေါင်းလေးကို အသာစောင်းစေပြီး ရမက်ဆန်ဆန် အနမ်းကြမ်းတွေဖြင့် လျာသေးသေးလေးပါမကျန် စုပ်ယူပစ်သည်။
"အင်း!.."
ထိုမှတဖန် ကိုယ်လုံးလေးကို ပက်လက်လေးပြန်လှဲ၍လည်းကောင်း တစောင်းအနေထားဖြင့်လည်းကောင်း အနေထားမျိုးစုံဖြင့် ရယူပြီးသော် ခရီးလမ်းဆုံးသို့ရောက်ရှိသည်။
လေညှင်းကိုယ်ပေါ်မှာ ရမ္မက်ထန်စွာ အုပ်မိုးပြီး
နာကျင်မှုတွေသာ ပေးစွမ်းနေသည့် သူအမုန်းဆုံးလူ မှော်စက္ခ။ခဏေနတော ့ရှက်စရာကောင်းတဲ့ ညည်းညူသံတွေ လိုအင်ဆန္ဒပြည့်ဝသွားသည့်အသံတွေကြား သူ့ရဲ့ ကမ္ဘာဟာ ခဏတာ အမှောင်ကျသွားခဲ့လေသည်။
#Thanks for reading😍😘
Syringa
***************************************