*Chloë*
Ik zucht. Waar ben ik in godsnaam mee bezig? Wat als mijn ouders niet geroepen hadden. Hadden we dan gezoend? Ik duw hem van me af voordat mijn ouders de keuken in komen en haal een hand door mijn haar. Ik zie Ansel een beetje ongemakkelijk kijken als mijn ouders binnenkomen. Ze kijken Ansel verbaasd aan en kijken daarna naar mij. "Wie is dit? Is dit je vriendje?" Vraagt mijn moeder enthousiast. Ik zucht. Mijn moeder is altijd enthousiast over vriendjes.
"Nee mam. Ik heb al een vriendje. Ansel heeft me alleen van Thomas af geholpen." De blik van mijn vader word donkerder. "Thomas? Wat wou die eikel van je?" Sist hij. Ik probeer hem te kalmeren. "Pap ik wou naar huis lopen toen ik achtervolgd werd. Ik begon te rennen maar werd een steegje in geduwd. Ik zag Thomas voor me staan terwijl hij dronken was. Hij begon me te slaan op mijn wang die kapot is gegaan. Vandaar deze pleister. Ansel heeft me mee naar zijn huis genomen omdat ik in slaap was gevallen en heeft mijn wang verzorgd." Leg ik rustig uit terwijl ik naar mijn wang wijs. Hij knikt en geeft Ansel een stevige handdruk.
"Stan." Stelt hij zich voor. Ansel knikt vriendelijk en schud zijn hand. "Ansel." Mijn vader kijkt hem onderzoekend aan alsof hij een moord heeft gepleegd. Ik zie dat Ansel zich ongemakkelijk voelt onder zijn blik. Mijn vaders blik word zachter en maakt plaats voor een dankbare glimlach. "Dankje voor het redden van mijn dochter, die Thomas heeft wel ergere dingen gedaan." Zegt hij aardig. Ansel ontspant en kijkt mijn vader aan. "Geen probleem meneer, ik snap niet dat iemand zo'n mooi meisje pijn zou willen doen." Hij kijkt me met een grijns aan terwijl mijn wangen rood worden.
"Je moet maar eens gaan Ansel. Ik zie je op school wel." Zeg ik beschaamd. Ik trek hem mee naar de gang toe en hij drukt me zacht tegen de muur aan. Hij veegt een plukje haar weg dat voor mijn ogen hing en streelt mijn wang. Ik voel tintelingen over heel mijn lichaam. Wat is er toch de laatste tijd met mij? Ik voel me verward onder zijn mooie blauwe ogen.
"Ik zie je later." Zeg ik snel waarna ik hem weg duw. Hij knikt met een grijns en loopt de deur uit. "Tot morgen." Knipoogt hij en loopt daarna weg. Ik kijk hem na tot hij uit het zicht is en doe met een zucht de deur dicht. Ansel is er van bewust dat ik verward raak van de dingen die hij doet en ik word er scheit ziek van. Ik hou van Luke toch? Ja. Maar hou ik meer van hem dan Ansel? Ne-ja. Waarom dacht ik dat? Ik hou meer van Luke. Ja ik hou meer van hem.
Ik loop de woonkamer in en zie mijn moeder glimlachen als ik de kamer in kom. "Lieverd ik wist niet dat je een vriendje had." Ik zucht. Ik wist dat dit een keer ging komen. "Ja jullie kennen hem wel hoor. Luke." Ze kijken me vragend aan. "Luke, als in Luke Hemmings." Leg ik uit.
Nu krijgt mijn moeder een grijns op haar gezicht. "Goede keuze lieverd, hij is een erg aardige jongen." Ik knik grinnikend en pak wat te drinken voor mezelf. Ik zucht en pak wat oreo's. Ik heb geen zin om thuis te zijn. "Mam, mag ik naar Luke toe?" Vraag ik hoopvol als ik de woonkamer weer binnen loop. Ze kijkt even twijfelend en kijkt naar mijn vader. Die knikt en daarna knikt mijn moeder ook.
"Niet te laat maken oke? Je moet morgen weer naar school toe." Zegt mijn vader streng. Ik geef ze een knuffel en bedank ze. Ik trek mijn jas aan en loop de deur uit. Ik loop naar Luke zijn huis toe en bel aan.
Wat ik niet wist is dat luke iets aan het doen was wat ik helemaal niet leuk vond.
♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥
Hiiii. Nieuw hoofdstukjeeeee. Hoe vinden jullie hem?
Vote?♡
Comment?♥
Follow?♡