A Trap and A Slap.
Linggo na ang lumipas mula ng makaamoy ako ng lason. Isang araw bago ako nagising mula sa pagkakahimatay. Pagkaroon 'ko ng malay ay nasa pagamutan na ako. Ang sabi ng mga nag dala sa akin, nakita nila akong walang malay sa kuwartel. Ibig sabihin ay iniwan ako doon ni Azrael. Akala nila ay bangkay, pero ang paliwanag nila Akila na binisita ako ay iyon na ang natural 'kong kulay.
Tinanong ako nila Selance kung bakit doon ako nakatulog. Wala akong plano na ipaalam sa kanilang nilason ako kaya nag sinungaling akong iidlip lang sana kaya lang ay nakatulog na talaga. Mabuti nalang din at hindi nila nalaman na nalason ako dahil wala naman naging ibang epekto ang lason sa akin maliban sa pagkahimatay 'ko. Hindi din nag kulay lila ang labi 'ko, o kahit mga kuko.
Nang tanungin din ako ng gumagamot ay iyon din ang naging sagot 'ko. Naalala 'kong natahimik pa siya pero tumango nalang. Duda sila sa sinabi 'ko, pero nanatili akong diretso ang titig sa kanila at nakangiti. Walang planong umamin. Kung sabihin 'ko ba na nilason ako ng kanilang Salamangkero ay paniniwalaan ba nila ako? Kakalat lang sa buong paaralan na may toyo ako sa ulo, at ginagawan ng kwento ang magaling nilang Salamangkero. Kaya niyang doktorin ang isang hamak na estudyanteng kagaya 'ko. Sa huli ay magmumukha lang akong tanga, at kalunos-lunos.
"Nagkaroon ka na ng nobya, Derek?" gulat na tanong ni Jubelian.
Tumango si Derek. Nabigla kaming lahat sa nalaman.
"Aba, nagka nobya ka pa sa lagay na 'yan." tatawa-tawang sabi ni Faydom.
Pasinghal na bumuga ng hininga si Derek, "Palibhasa hindi ka pinapatulan."
"Paano naging kayo?" ngumiwi ang nguso ni Tatiana. "Pinilit mo? Paano mo tinakot?"
"Siraulo." tumawa si Tatiana ng batuhin siya ni Derek.
"Malamang niligawan 'ko."
"Ah, napilitan sigurong sagutin ka." humalakhak kami sa naging sagot ni Yerenica.
Magandang lalaki naman kasi si Derek. Hindi na nakakapag takang may nagkakagusto sa kanya.
"Tumagal ba kayo?"
"Dalawang buwan na naging kami."
"Hiniwalayan ka?"
Tumingin si Derek kay Louanica, sabay iling.
"Ako ang nakipag hiwalay."
Kinantiyaw siya dahil sa naging sagot niya. Matapos ay nalaman namin na maging si Alphonse, at Lagrance pala ay nagka nobya na din. Habang nagsasanay kami ay lumalandi pala sila. Tumawa ako.
"Nalaman 'ko kasi na kami habang may sila." ani Lagrance.
Nag salubong ang kilay ni Akila, "Lumalandi ka kasi agad."
Ngumiti ako sa sinabi ni Akila. Kung magka ate kaya ako ay kagaya niya kaya siya?
"Tch." pabirong tunog ni Eredia. "Hayaan mo siya. Malaki naman na iyang kapatid mo. Basta kung magnonobya ka, alamin mo ang limitasyon mo."
"Siguraduhin mo na gusto mo siya. At siya lang talaga." ani Selance.
"Huwag kang mangangabit." tumingala si Athelasia. "Saka, 'wag kang malupit."
"May nagugustuhan ka ba sa ngayon, Rance?" sabay ngisi ni Leatris sa kanya.
Natahimik sila, at atat na inantay ang sagot ni Lagrance. Natawa ako sa sarili ng makita siyang nabigla, hindi handa sa tanong ni Leatris.
Kinamot niya ang batok sabay ngumiti na parang naiilang at tinapunan ako ng saglit na tingin.
"Oo." bumaling siya sa kung saan, may kakaibang kislap ang mata at maliit na ngiti. "May nagugustuhan ako."
Doon ay natigilan ako. Parang binaha ng mga tanong ang ulo 'ko sa naging reaksyon niya. Bakit kailangan akong tingnan? Hindi ako tanga sa mga ganitong bagay. Bata ang katawan na ginagamit 'ko, pero ang mentalidad 'ko ay matanda na kung pagsasamahin ang edad 'ko noon at ngayon. Magandang babae si Sianrass. Makinis ang maputing balat, malambot at umaalon ang itim na buhok, maliit ang mukha, at may mapungay na mga mata. Kung lalakad siya sa kalsada ay paniguradong hahakot siya ng mga tingin. Hindi nakapagtataka kung magustuhan siya ng mga lalaki, at hindi nakapagtataka kung kahit kaibigan niya ay maakit sa itsura niya. Dumiretso ako ng upo.
Nagulo ang isip 'ko. Tahimik ako buong klase, at wala sa sarili. Hindi 'ko alam ang gagawin 'ko kung totoo nga ang nasa isip 'ko. Pero kung sakali, kailangan ay maalis ang nararamdaman niya para kay Sianrass.
Natapos ang klase namin. Tanghali na, at mataas ang sikat ng araw. Nag paalam ako na hihiwalay sa kanila, at sa kuwartel na muna magpapalipas ng oras nang mag-aya sila na mag punta kami sa kapiterya. Nag taka sila sa sinabi 'ko, pero pumayag din at sinabing sumunod ako kung mag bago ang isip 'ko. Ngumiti ako sa kanila, hindi hinahayaan na mabaling ang tingin 'ko kay Lagrance na pinapanood ako, at inantay sila na umalis bago ako mag punta sa kuwartel.
Pag dating 'ko sa kuwartel ay kakaunti lang ang nag eensayo. May mga umalis pa kaya dalawa nalang ang natira. Inalis 'ko ang tingin sa kanila, at pumwesto sa lagi 'kong inuupuan.
Pag upo 'ko ay huminga ako ng malalim. Pakiramdam 'ko ay may sumasakal sa leeg 'ko. Hingal at pagod ang pakiramdam 'ko. Binagsak 'ko ang ulo 'ko sa batok, at itinukod ang dalawa 'kong kamay sa likod. Natulala ako sa mga ulap na mabagal ang galaw.
Kung mag tuloy ang nararamdaman ni Lagrance, anong gagawin 'ko? Iritado akong bumuntong hininga.
Ayos ka lang ba, Sianrass?
Narinig 'ko ang boses ni Calais. Naalala 'ko. Noong nalason ako ay tinulungan din ako ni Calais na maalis ang epekto sa katawan 'ko. Kung wala siya ay baka tumagal pa ang tulog 'ko, mahihirapan akong magpaliwanag.
Ayos lang. Pumikit ako. Kaya 'ko pa.
Tawagin mo lang ako, Sianrass. Darating ako.
Nawala na siya. Dahan-dahan ay nag mulat ako ng mga mata.
"Sianrass?"
Natigilan ako. Maliit, at malambing ang boses ng tumawag sa pangalan 'ko. Mahinhin, at boses na gugustuhing pakinggan ng paulit-ulit ng mga tao. Pero hindi ako.
Binalingan 'ko siya, at muntik ng masilaw sa ganda ng ngiti niya.
"Nakita kitang mag-isa dito kaya naisipan 'ko na lapitan ka." tumitig sa akin ang mga asul niyang mata. "Hindi na ba masakit ang katawan mo mula sa pagkakabagsak?"
Tumiim ang titig 'ko sa nakatayo niyang pigura, magkahawak ang dalawang kamay sa harapan at itsurang anghel. Helena. Hindi 'ko siya sinagot, at nanatiling magkadikit ang labi. Ahas ang babaeng 'to. Nagagawa niyang magsalita ng mga kahangalan habang may mabait na itsura.
Nasira ang mapayapa 'kong pakiramdam.
"Masakit parin ba?" bumilog ang labi niya, at ngumuso. "Pasensya na. Ang guro naman kasi, bakit ikaw pa ang itinapat sa akin."
Lumaki ang mata niya, at tumaas ang kilay ng manatili akong tahimik. Parang walang kakayahang mag salita.
"Hmm?" umatras siya na parang nabigla ng tumayo ako.
Hahanap ako ng ibang lugar na matatambayan. Pinagpagan 'ko ang palda, saka siya tinalikuran.
"T-teka." nabigla ako ng hinawakan niya ako sa kamay, at nahatak ang sarili palayo sa kaniya. "Wah!"
Bumagsak siya sa damuhan na ikinatunganga 'ko sa kanya. Ni hindi 'ko siya itinulak. Kunot ang noo 'ko habang pinapanood siyang umaray at hipuin ang gasgas niya sa kamay at tuhod.
"Helena!"
Tumatakbong lumapit sa kaniya si Yuri, saka siya inalalayan patayo. Noon 'ko lang napag-tanto. Hindi niya ako nilapitan para asarin, pero para ilalang.
Galit ang mga mata na tiningnan ako ni Yuri, at biglang tumayo.
Isang malakas na sampal ang iginawad niya sa akin.
-
Thank you Moodyghorl for voting and reading my story! Highly appreciated. :))