გუშინ ჯონგუკის გაუჩინარებამ საკმაოდ ბევრი ფიქრი გამიჩინა.ასე უცებ სად გაქრა?რამდენადაა ეს იონჯუს გაუჩინარებასთან დაკავშირებული?იქნებ ჯონგუკმა ის გააკეთა,რასაც მე ველოდი?იონჯუს სისხლი დალია?
ნუ მე ის უფრო მიკვირდა,რომ ეს აქამდე არ გააკეთა.მაგრამ მისგან ეს მაინც უცნაურია,რამე რომ მოხდეს ყველა მასზე მიიტანს ეჭვს.ნუ კი შეუძლია ყველას გონება ისე გადააწყოს,როგორც მოესურვება, მაგრამ მაინც რაღაც ისე ვერ იყო.
განსაკუთრებით მას შემდეგ,რაც სკოლაში ერთად მოვიდნენ ჯონგუკის მოტოცლეტით.ლიზას აღაჟღაჟებული სახე უნდა გენახათ,სიბრაზისგან ცოფებს ჰყრიდა.
ჯონგუკს ნიჭი ჰქონდა ადამინებში ის სითამამე გამოეღვიძებინა,რომელიც მათში ღრმად იყო ჩამარხული,მაგრამ ამავდროულად მათი გაცამტყვერებაც ადვილად შეეძლო.
ვაკვირდებოდი მათ,ისინი უფრო და უფრო დაახლოვდნენ და ეს შესამჩნევი ხდებოდა.ამასთან დაკავშირებით მაწუხებდა რა მე თუ არა?მხოლოდ ეჭვები თუ რას ცდილობდა ჯონგუკი.მასზე ეჭვიანობას არ ვგეგმავდი,ამისთვის აუცილებელია მის მიმართ რამეს ვგრძნობდე.
მხოლოდ ეჭვები თუ რის მიღწევას ცდილობდა.ეს ყველაფერი მასში არ ჯდებოდა და ეს უფრო და უფრო მაბნევდა.
***
-ვფიქრობ ძალიან კარგად გამოიყურები-მეუბნება სინა.
-შენც-ვეუბნები და ჩანთას ხელს ვკიდებ.
-მეც შენსავით შორტი ხომ არ ჩავიცვა?კაბა მოსახერხებელი არაა-მე მხრებს ვიჩეჩ.
-როგორც გინდა,მაგრამ ახლა თუ არ წავალთ დავაგვიანებთ-ის ხელს იქნევს.
-რაც არის არის-ტელეფონს და ჩანტას იღებს-ფელიქსი მოგაკითხავს-მე თავს ვუქნევ და კიბეებზე ჩავდივარ.
-ვუთხარი წვეულებაზე შევხვდებით თქო,ახლა მაგის თავი არ მაქვს-ის უხმოდ მიქნევს თავს და ჩვენც მაქანაში ვჯდებით.
დღეს პარასკევია რაც იმას ნიშნავს, რომ ლიზას წვეულებაზე მიწევს წასვლა.ჯონგუკთან არ მისაუბრია.ეს ფაქტი მახარებს და ამავდროულად მაშფოთებს.არ ვიცი რა ვიფიქრო,ყოველ წამს საიდანღაც მის გამოხტომას და ჩემს რომელიმე ბნელ კუთხეში წათრევას წარმოვიდგენ ხოლმე.ჯერჯერობით ჰორიზონტზე სიმშვიდეა კაპიტანო.
ხალხით გავსებულ ვილასთან ვჩერდებით და მანქანიდან გადმოვდივართ.
-როგორ ფიქრობ ალკოჰოლი ექნებათ?-მეკითხება სო,როცა შიგნით შევდივართ.
საკმაოდ ბევრი ხალხია.თითქმის მთელი სკოლა და რამდენიმე უცხო სახეც შემხვდა,რაც იმას ნიშნავს რომ ლიზამ მომოს რჩევა გაითვალისწინა სტუდენტებთან დაკავშირებით.
მიმოვიხედე და გამიკვირდა როცა ჯონგუკი და იონჯუ დავინახე.სომ მითხრა რომ იმ დღეს,როცა ისინი გაუჩინარდნენ იონჯუს და ლიზას "კამათი" მოსვლიათ.
ვიცი მე მაგათი "კამათი"
ამის შემდეგ ჯონგუკი და იონჯუ ერთი დღით გაქრნენ.მას შემდეგ კი ჯონგუკი იონჯუს მარტო არ ტოვებს.როგორც ჩანს იონჯუმ მას ყველაფერი მოუყვა,რაც იმას ნიშნავს რომ ჯონგყუკი მას იცავს.მაგრამ კიდევ ერთი ნაწილია ჩემთვის გაუგებარი.თუ იონჯუს ლიზასი ეშინია აქ რა დაჰკარგვია და ჯონგუკი ასე თავგამოდებით რატომ ეხმარება მას.
-ამ სიმშვენიერეს ვის ვხედავ-წინ ფელიქსი მეჩეხება და ჯონგუკიდან ყურადღება მასზე გადამაქვს-შესანიშნავად გამოიყურები-ხელში სასმელს მაჩეჩებს,მეორეს კი სოს აძლევს.
-მადლობა ფელო-ეუბნება მას სო.ისინი ერთმანეთს დიდი ხანია რაც იცნობენ,როგორც ვიცი მათი მამები პარტნიორები არიან.ფელიქსი ძალიან კომუნიკაბელური და ბავშვურია,რის გამოც მან და სომ მარტივად მოახერხეს დამეგობრება და დღემდე შესაშური მეგობრები არიან.
სწორედ სოს წყალობით გავიცანი ფელიქსი და სოს გული სწყდება,რომ ბიჭის მიმართ ვერაფერს ვგრძნობ.
-რას ამბობ საუკეთესო ჩემი ქალბატონებისთვის-მე თვალებს ვატრიალებ.
-შორეულ მომავალში იჭრები-ის კი ღიმილს არ სწყვეტს.
-რა მნიშვნელობა აქვს თუ სწორ მომავალში ვიყურები?-მისმა ამ სიტყვებმა გამაცინა.
ხო სო,მართალია მას ნიჭი აქვს ადამიანები გააღიმოს.
-მე წავალ სასმელს მოვიტან და ჩემ დაპირებულ პაემანს მოწყენილობას მოვაშორებ და ისე ვიზამ მომდევნო ჯერზე შენ რომ მთხოვო პაემანზე წასვლა-მისი შემართება ჩემზეც გადმოვიდა,ამიტომ აღარ შევკამათებულვარ და ეზოში დაწყობილ მრგვალი პატარა მაგიდებიდან ერთ-ერთთან დავდექი.
-მე,ლიზას და დანარჩენებს მოვძებნი წამში მოვალ-მეუბნება სო და მტოვებს.
ჩემს ყურადღებას კი იონჯუ იქცევს, რომელიც რამდენიმე წამის წინ ჯონგუკთან ერთად იყო,მაგრამ დავინახე ჯონგუკი როგორ გავიდა,ვიღაცამ დაურეკა.
ძალები სუსტი მაქვს,მაგრამ მაინც შევძლებდი მისი საუბარი მომესმინა.თუმცაღა აქ ორი ..არა სამი ფაქტორია.პირველი,ძალიან ბევრი ხალხია და ამას მეორე ფაქტორი ძალების შესუსტება ემატება.თორე ადრეული ძალებით ამას წამებში შევძლებდი.მესამე კი ჯონგუკია,რომელსაც შეუძლია დაბლოკოს ჩემი ყურთასმენა როგორც კი მისი საუბრის მოსმენას მოვინდომებ.
ის ერთ-ერთი უძლიერესია ვამპირების ისტორიაში,რომელიც ვამპირის ყველა შესაძლებლობას დაეუფლა.ასეთი ერთეულები არიან ჯონგუკი კი მათ შორის ერთ-ერთი უძლიერესია.მასთან მიტოლება იგივეა,რომ ლიზას უთხრა "ლინოს შენი შინაგანი სამყაროს გამო უყვარდი და არა გრძელი ფეხების და შესაშური სხეულის გამო".
უეცრად ჩემს ყურადღებას წყალში სხეულის ვარდნა იქცევს.
ვხედავ როგორ ვარდება იონჯუ წყალში.მის ამ მოქმედებაზე ზოგი იცინის ზოგი გაოცებულია.ახლა ხომ ზაფხულია?ყველა ფიქრობდა,რომ ის გასაგრილებლად ჩახტა წყალში.მაგრამ იონჯუმ ხომ ცურვა არ იცის?
მისკენ მივრბივარ და წყალში დაუფიქრებლად ვხტები შემდეგ კი ზემოთ ამომყავს.
-იონჯუ კარგად ხარ?-ის წყლის გადმოფურთხებას იწყებს და ღრმად სუნთქავს.
-აქ რა ხდება?-მესმის ჯონგუკის ხმა.
-ის შე...-უეცრად იონჯუსთან იკუზება და მას ანერვიულებული მზერით შესცქერის შემდეგ კი მე მიყურებს.
ზიზღი...ერთადერთი,რასაც მის თვალებში ვხედავ,ეს გრძნობაა.
-სულ გადაირიე?მან ცურვა არ იცის ლინა!რომ დამხვრჩვალიყო?!-მიყვირის და თვალებიდან ცოფების ყრას არ წყვეტს.
ჩემს გაოცებას საზღვარი არ აქვს.ის ნახევარი წუთის განმავლობაშიც არ ყოფილა წყალში არადა დასახრჩობად რამდენიმე წუთია საჭირო,ეს ჯონგუკმა კარგად იცის!თან როგორ იფიქრა რომ ეს მე გავაკეთე?ან ეს რა იყო...მან რა მე ლინა დამიძახა?
ის ხომ ვერ იტანდა ჩემი სახელის შემოკლებულ ვერსიას?ის ხომ გიჟდებოდა,როცა სრული სახელით მომმართავდა?
-მე არ..-ხმის ამოღების საშუალება არ მომცა.
-ის ადამიანია!არ გაქვთ არცერთს უფლება ასე სასტიკად მოექცეთ მას!შენნაირს ამის უფლება არ აქვს-თავი შეურწყოფილად ვიგრძენი.
როგორ თუ ჩემნაირს?ვინ ვიყავი მე?ასეთი ამრეზი ტონით ჩემზე საუბარი როგორ შეძლო?მე ხო მისი..მისი..
-ჯონგუკ არა..-ჯონგუკი იონჯუს ხმის გაგონებაზე მაშინვე მას უყურებს ანერვიულებული სახით-ლინამ გადამარჩინა,წყალში შემთხვევით ჩავვარდი-ამბობს იონჯუ და ცდილობს ჯონგუკი დაარწმუნოს რომ დამშვიდეს.
-მართლა?არ მატყუებ?-ამაზე კი მოთმინება მეწურება და ფეხზე ვდგები.
-მართლა-იონჯუ თავს ზემოთ სწევს-მადლობა ლინა-მე უბრალოდ თავს ოდნავ ვხრი და იქიდან ვუჩინარდები.
ისეთ ადგილს ვპოულობ,სადაც არავინაა.
როგორ გაბედა?არ მანაღვლებს ჩემზე რას ფიქრობ!მის მიმართ ზიზღის მეტს მაინც არაფერს ვგრძნობ!მაგრამ როგორ გაბედა ვიღაც უბადრუკი ადამიანის გამო ჩემთვის დაეყვირა?ჯონგუკისგან პირველად არ გამიგია ყვირილი,მაგრამ მისი ხმის ტემბრი როგორც ვთქვი იშვიათად იცვლება,როგორ გაბედა ვიღაც ადამიანის თვალწინ ჩემთვის შეურაწყოფა მოეყენებინა?!
მერე რა რომ წლები გავიდა?ნუთუ დაავიწყდა ვინ ვარ?მე ჯეონ მაგდალინა ვარ!შესაძლოა ახლა ისე ვცხოვრობ,როგორც კიმ ლინა,ჩემი შემოკლებული სახელით და ჩემი ქორწინების წინანდელი გვარით,მაგრამ იმ ფაქტს ვერასდროს შეცვლის რომ მისი ცოლი ვარ!
თანაც კანონიერი!ყველანაირი მიწიერი თუ არამიწიერი სამყაროს თვალწინ მე მასზე ვიქორწინე.ადამინებისგან განსხვავებით მას ამის უარყოფა და ჩემგან განშორება არ შეუძლია,ის სიკვდილის ბოლომდე ჩემზეა მიმაგრებული მე კი მასზე.სწორედ ამიტომ მეგონა,რომ საბოლოოდ მაინც მიპოვიდა რადგან მე მასთან ვარ დაკავშირებული.
ახლა კი როგორ ბედავს ვიღაც ქალის გამო შეურწყოფა მომაყენოს?უნდობლად მელაპარაკოს და დამამციროს?
ხელი უნებურად კულონისკენ გამირბის.იშვიათია,როცა მას ვეხები და უფრო იშვიათი შემთხვევაა,როცა მას ვიხნი.რადგან ის ინახავს ჩემი ცხოვრების ყველაზე დიდ საიდუმლოს,რომლის დაფარვასაც ვცდილობ.ცხოვრების იმ ნაწილს, რომელიც ერთ დროს ბედნიერს მხდიდა და რაც არ უნდა მოხდეს ის მაინც ჩემი ცხოვრების ნაწილად დარჩება ჩემი სხეულის ნაწილად.
თვალებიდან წამოსულ ცრემლებს ვგრძნობ.
ეს როგორ გაბედა?
სინანულს სიბრაზე ცვლის და ცრემლებს სასწრაფოდ ვიწმენდ.ის აუზთან აღარ მხვდება,ამიტომ სახლში შევდივარ.
-სად იყავი?-მაშინვე სინა მაჩერებს-დავინახე აუზთან რაც მოხდა მე..
-ერთი წამით-გარშემო ვიხედები და ვხედავ პლედშემოხვეულ იონჯუს, რომლის გვერდით ჯონუკი დასკუპებულიყო.
ლინოსა და ფელიქს,რომელიც მათ უყურებს და ლიზას მის ორ კუდთან ერთად.
სოს გვერდს ვუვლი და მათკენ მივდივარ.
-ხომ კარგად ხარ?ყველაფ...-ჯონგუკი აშკარად ნერვიულობს იონჯუზე, მაგრამ ეს უწიპუწები უნდა გადავადებინო.
-უნდა ვისაუბროთ-ვაწყვეტინებ და დანარჩენების ყურადღებასაც ვიპყრობ,მეეჭვება ჩემი ასეთი ტონი როდესმე გაეგოთ.
-ლინა კიდევ ერთხელ მადლობა,ნორმალურად ვერ..-არც იონჯუს ვაცლი მადლობის თქმას.
-მადლობას ნუ მიხდი ნებისმიერთან ასე მოვიქცეოდი-ეს სრული სიმართლეა სულ არ ვგიჟდები იონჯუზე ისე,სხვისგან რომ გამომეყო-და მე შენ არ გესაუბრები-ვამატებ ბოლოს.არადა ადრესატი უკვე მიხვდა რომ მას ვესაუბრები.
ყბის კუნთი დაჭიმული აქვს და აშკარად გაბრაზებული მზერა, რომელიც რამდენიმე წამიც და მე მხვდება.
-ლინა შენ ხო კარგ..-ჩემსკენ ფელიქსი წამოვიდა,მაგრამ ჯონგუკმა დაასწრო.
-წამოდი-გვერდს მივლის და ჩემ უკან მიდის.მე არ ვყოვნდები და მას უკან მივყვები.უკვე დიდი ხანია ეს საუბარი უნდა დაწყებულიყო,მაგრამ ვერ წარმოვიდგენდი,რომ თინეიჯერულ წვეულებაზე მოხდებოდა,სადაც არასლუწლოვნები სასმელს შეექცევიან.ახლა ლუციფერის ძესა და სიკვილის დედას შორის დიალოგი უნდა შედგეს.
ავტორი
*************
კომენტარებში მითხარით რას ფიქრობთ ამ ყვრლაფერზე😋ვოუთები არ დაგავიწყდრთ😶