Merhabalar, ilk yazma serüvenime burada başlayıp sizlere sunmak istedim. Umarım beğenirsiniz.
Her şeyin zor geldiği, bazen bitti bu kadar dediğimiz zaman ufacıkta olsa bir umut karşımıza çıkar. Ne olduğunu nereden nasıl geldiğini bilemeyiz sadece o anın çöküşü içinde tutunacak bir dal uzatıldığı için aklımızdaki bütün soruları yok sayarak o dala tüm gücümüzle tutunuruz.
Bir caddede yürüdüğümüzde veyahut bir bankta oturup etrafa göz gezdirdiğimizde herkesin çok farklı olduğunu görürüz. Kimisinin çok mutlu kimisinin de tam aksine dünyası başına yıkılmış bir şekilde görürüz. Kendimizce birçok yorumlar, değerlendirmeler yaparız ama hiçbirini tanımayız, neler yaşadıklarını bilemeyiz sadece onların hayatlarındaki üçüncü bir kişiden farksızızdır.
Bir insanı tanımak onun hayatına dahil olmak, ben duygusundan biz duygusuna geçmek çok özeldir. Birçok kişi yanlış insanlarda biz duygusunu tadıp, tadı damağında kaldığından artık sadece ben der ve yoluna devam eder. Amma velakin hayat bu bize neler getirir bilemeyiz....