Sunny's POV
" Noah, these food and fruits are enough. Hindi naman ako baboy " I irritated said.
He looks at me, then pout. Napailing na lang ako.
" you don't need to buy naman ng ganyan karami kasi marami kila Tita nyan. " I said.
" bu-
" tama na yan, Alis na tayo. Bayaran mo na lang ang mga iyan. Naghihintay si Kiko sa atin nakakahiya naman. " I spat and starts walking to leave that place.
After a seconds I heard some big footsteps, then I felt his hand rolled over my neck. Napaikot na lang ang mga mata ko. Like, he's so clingy.
Hinayaan ko na lang at nagdahan-dahan sa paglalakad.
We leave that place. Nakita ko si Kiko na pinapaandar na ang makina ng sasakyan. Pumunta kami doon pero masama parin mukha ng katabi ko. Napailing na lang ako at binilisan ang paglakad.
But one girl stare at me like i'm a criminal. The hell! Napaisip ako.
I-In my case, my tummy is still flat. But months will past it will grow. Would I still able to have a confidence to go out? Natatakot ako, nangangamba.
Sumakay na lamang ako sa sasakyan at di na pinansin ang babae. Siguro natitipuhan niya lang si Noah.
Yeah.
Pagpasok sa loob ay isinandal ko ang ulo ko sa upuan. Sumunod naman agad si Noah sa akin at naupo narin. Hindi na lamang ako nag-isip muli dahil gumugulo lang ang isip ko. Dahil imbis na masasayang tagpo ang laman ng utak ko ay nakakatakot at nakakalungkot pang pangyayari ang dumarating.
I can't feel any boredom in the province we're staying. Day's pass, and making up with other people here is a must. About the messy boy? He's getting tamed now. Nasasabihan na, may pake na siya sa mundo. But still, his jealousy were still there. Hindi naman siguro mawawala yung bagay na 'yun sa kanya.
I laughed then look at the boy I'm with in one bed. He's peacefully sleeping, holding one emotion. I smirked then get up in bed.
Bumaba ako sa kahoy na hagdanan. I round my eyes around. Wala akong nakitang sino mang tao dito. Hindi ko na lang iyon ipinagbahala sapagkat alam kong marami lagi silang ginagawa.
In a flat woody table. I put my breakfast in. Habang hinihintay kong lumamig ang sopas na niluto ni tita ay naramdaman ko ang malamig na hangin na tumama sa aking batok.
It's Noah. Hinayaan ko na lamang, nasanay na ako. Every morning he always does it. Di narin bago.
Umupo siya sa tabi ko matapos pagsawaan ang aking batok. Tinanong ko siya kung nagugutom siya, tanging tango lamang ang naging sagot nito. Tumayo ako at kumuha ng panibagong mangkok para sa paglalagyan ng kanyang almusal. After that, Noah smiled at me. Inirapan ko lang ito at muling naupo.
I heard him laughed after that. Kaya napatawa na lang rin ako. Sininulan ko ng kumain ilang segundo pa ang lumipas. Sapat na ang lamig ng nakahain sa harapan ko. Noah started eating kahit na mainit pa ang inihain ko sa kanya. Well, wala naman akong paki kahit mapaso pa siya.
" mabuti at gising na kayong magasawa " pagkaparinig ko pa lang ng sinabi ni tita ay agad nang namula ang aking tenga. Isama pa ang mapangasar nyang boses.
Sa pagtuloy namin rito. Nakapalagayan ko narin ng loob si tita. Mabait siya, walang tagilid sa mga diniscribe ni mama sa kaniya. And about them, i really really missed them. Kamusta na kaya yung apat na bading don?
Napatawa ako ng mahina ng muli silang maalala.
" Tiya! Hindi kami magasawa! " ang iritadong pagkakasabi ko rito. Tumawa lamang ito at lumapit sa aming direksyon.
Bumalik na lang ako sa pagkain ko. Samantalanjg ang kurimaw na nasa tabi ko tawa ng tawa dahil sa mga tinuran ni Tita.
Tangina mo! Kung hindi lang ikaw ang ama ng anak ko sinaksak na kita.
" fiesta na dito sa isang araw, kaya madaming tao ang abala sa kung ano-anong gawain " napatango ako. Kaya pala ang aga-aga kaninang wala tao dito sa loob. Napatango na lang ako dahil doon.
" nga pala, Noah. Tulungan mo naman yung mga lalaking magbuhat ng mga palay sa parang. Para mapadali narin sila " Noah just nodded at tita. Napairap na lang ako walang modo. Haysss, di na ako nasanay.
Couple of minutes past. I decided to go and walk around, without Noah. Nasa palayan na siya tumutulong katulad ng sinabi ni tita.
About Noah. I remember something, He still keep quiet about my condition. Wala akong time magpaliwanag, though hindi naman siya galit. Pero there still some things bothering my self. I cant describe it. Basta.
While walking around, I saw Kiko doing something, down that big tree. Lumapit ako dito at nakita kong nagkakatay siya ng baboy.
" Para saan yan " I asked. His head turn around. Ngumiti ito, napaiwas ako ng tingin.
Literally. Kiko is my type of guy, dream guy actually. He have the attitude, masculine acts and maturity.
I breath heavily when destiny gave me opposite.
" Oh, andyan ka pala Sunny. Para pala ito sa mga lulutuin sa bisperas, bago mag-fiesta. " tumango ako.
Siya naman ay ipinagpatuloy na ang ginagawa niya. Tumungo naman ako sa upuang kahoy na malayo ng kaunti sa kanya.
" bakit di mo kasama ang asawa mo? " bakit ba laging magasawa?
" hindi ko siya asawa " mahinahong saad ko rito. Tumawa lang ito.
" Oo na, pero nasaan nga siya. Bakit hindi nakabuntot sa iyo yon ngayon " he asked after that laugh.
I just answered him at muling namayani ang katahimikan sa amin.
I am just staring at the far and big field in this area. Everytime the cold wind touching my fainted and thin skin I got relaxed. I breath heavily then open my eyes.
My eyes turn to Kiko, then I see him staring at me. Sabay naman kaming umiwas ng tingin sa isa't-isa ng mangyari iyon.
I gulped. The heck Sunny! Hindi ko tuloy siya matapunan kahit kaunting tingin.
That silence stop when I heard him chop the meat again. Napahinga ako ng maluwag. Aleast the awkwardness stop a little bit.
" I-Ilang taon ka na nga " he asked. Tumingin ako sa kanya, nasa ginagawa nya parin ang atensyon niya.
" He's already 25, why? " napapikit ako ng mariin when I heard Noahs cold voice. The way the coldness of his voice made me stick in one position. Tangina.
Umiwas ako ng tingin. I feel some second hand embarrassment of what Noah did.
" tumayo ka dyan, babalik na tayo sa bahay " after that. Tumayo na ako at tumango na lang kay Kiko. I feel sorry for him.
Dumako ang tingin ko kay Noah, I see his darkened face and his roamy eyes staring at me like a bullshit.
Nauna na ako, nilampasan ko siya ng walang imik. I just heard his footsteps going what my footstep does, its just to loud. Binilisan ko na lang ang paglakad ko.
Itutuloy....