I BECAME busy with my studies. I ignored the presence of Raphael Mondragon especially as I was entertained by my studies.
'Yung nakasabay ko sa elevator ng building noong kailan ay nakakausap ko rin dito sa room.
"Sapphire..Lunch tayo mamaya?" nakatayo siya sa gilid ko habang inaayos ang kanyang salamin sa mata.
Tiningala ako siya. "Sure!"
Michael is a good man. Matalino rin.
He was able to grab my attention because he outscored me by one point on the quiz. We took exams up to 100 but I only got 98! While Michael is 99! No way !
Mas lalo ko pang binutihan. I am not like this back in US!
Aalis na sana siya pero..
“Michael..Do you already have notes about Business Information system and Marketing?"
Ngumiti siya sa akin. "Yeah. Aral tayo mamaya?"
Puwede naman akong manatili dito mamaya ng isang oras para pag aralan ang mga gusto ko.
"Sige." I nodded. Umalis na siya at bumalik sa kanyang desk. Ang maingay ko na mga kaklase ay nagsitahimikan at bulong bulongan nalang ang aking narinig.
I stared reluctantly at Raphael who left Michael's gaze and then mine. Ilang araw na niyang pinag iinitan si Michael. He's being unfair!
“Michael Lee.. write this on the board. I am tired.” utos niya kay Michael. I crossed my arms and smirked.
Ilang oras rin ang nairaos ko bago nagdismiss para sa lunch. Tumaas ang kilay ko ng mabilis na nagligpit si Michael at nilapitan ako.
“Lets go?"
"Sure!"
Tuloy tuloy ang labas naming’ dalawa nang...
"Montemayor..stay in this room. We'll eat together."
What the....
Nanlilisik ang mata ko na tinitigan si Raphael. Nasa labi ang ballpen niya bahagyang nakaipit doon habang nakahilig siya sa kanyang swivel chair.
"Students..close the door when you leave." segunda nito.
Napakamot sa ulo si Michael tila..hindi makuha ang lahat.
"Mamayang hapon nalang tayo mag aral."
"Sige!" ilang sandali niya pa ako tinitigan, litong lito parin.
Michael came out. When I stared at the remaining students before leaving, they rolled their eyes at me. Alright. I accept that almost everyone in our class doesn't like me.
I look at Raphael coldly. Humalukipkip naman siya at tinapunan ako ng nag aakusang titig.
Malayo siya dahil nasa harapan siya habang ako ay nasa likurang bahagi ng room.
"Come here," utos niya. I sigh. Lumapit ako sa kanya at inayos ang aking buhok. Nang titigan ko siyang muli ay nanunuyod na ang kanyang tingin sa aking katawan. There's amusement in his smile.
"What do you need sir? Michael and I supposed to have lunch."
Tumayo siya at inayos ang kanyang polo sa siko. Humila siya ng isa pang silya at nilapit sa mesa. Tumaas ang kilay ko.
"Have a seat. Tamad na akong lumabas kaya dito na tayo kakain."
Bumalik siya ng upo sa kanyang swivel chair at tinitigan ako. Nanliit ang aking mga mata lalo na nang may pumasok na tatlong lalaking nakaitim lahat at nilapag sa mesa ang mga pagkain na alam kong sa mamahaling restaurant pa nanggaling!
Kinagat ko ang labi dahil sa paborito ko ang mga ito!
"May ipag-uutos pa ba kayo Lord-"
"Shhh..go now." pigil nito sa kanyang mga utusan. Kinumpas niya lang ang kamay at nagsialisan na ang mga ito.
Nanatili akong tahimik pero batid kong may pag uusapan kaming dalawa. Apat na araw din kaming hindi nag usap ngunit nilalapitan niya ako sa aking silya minsan at tignan ang aking sinusulat. Kung uwian naman ay sinasadya kong magmadaling umuwi.
Inayos niya ang mga pagkain sa aming harapan at tinaasan ako ng kilay.
"Why are you doing this?"
"What?" tila hindi niya makuha ang aking sinabi.
"We just had sex before but that's all", sabay inom ko sa tubig. Ngumuso naman siya at madilim ang titig sa pagkain bago nilapag kanyang kutsara.
" Do I look like I have a care on what happened to us before? I am courting you because I like you.”
Halos maibuga ko ang pagkain sa aking bibig dahil sa sinabi niya.
"S-Shit!" napamura na ako tuloy at kinuha ang tissue sa gilid. "Parang hindi mo gusto ang pinsan ko noon ah." binara ko siya.
I saw his stunned expression. "What? Sinong nagsabi?" napatayo na siya at nilapitan ako. Umayos ako sa pagkakaupo.
I rolled my eyes. "Never mind."
"Don't ‘never mind’ me Sapphire. She's a friend and your cousin and I am being civil."
"Civil my ass.." I mimicked.
Kinagat niya ang labi habang dinudungaw ako. Hindi siya umimik dahil hindi ko siya pinapansin at tuloy lang ako sa pagkain. He crouch just enough to wipe the spilled food on the edge of my lip.
Natuod ako ng ginawa niya iyon. This is so different. Noon ay halos wala kaming interaksyon na ganito pero ngayon ibang iba na.
Noon ay hindi mo siyang makikita na expose sa tao o nakadikit sa akin. Sila yung tipong pridbadong tao. But I don't know much about them.
"Hindi ko gusto ang paglalapit mo kay Michael Lee." madiin ang boses niya ,nakatuko parin siya. Ang kanyang kamay ay sa likod ng aking silya at ang isa ay sa mesa.
"Nagpapaturo ako. Magaling siya sa klase. Maybe he knows something I don't know so I asked a favor."
"At ano ang alam niya na hindi ko alam? I am your teacher. Alam ko lahat."
"That's my point." I answered and look at him. He equal my stare. He licked his lips and crouch again.
"Enough. All I wanna know is... " napalunok na ako dahil alam ko na naman kung saan ito papatungo.
"Why did I enter your tent then?”
He nodded gently. Nagkatitigan kami ng matagal kaya umiwas ako.
Mayroon kaming outing noon. Accidentally na kung saan ang napili naming lugar ay nandoon rin ang grupo nila Raphael. It was all Ruby's idea. Kaming magpipinsan ay mahilig magbonding noon.
I am so conservative and well decipline that time when I saw Raphael always staring at me. And...
"Come on Sapphire! It's just a dare!"
Alalang alala ko pa ang boses noon ni Ruby ng sabihin niya iyon sa akin.
We are all drunk that time.
Umiling ako kay Raphael.
"I really do not know.." Umiwas ako, pilit umiiwas sa hawak niya sa baba ko.
He nodded sternly. "Ayoko nang iinom ka pa. Or else...."
Pagak akong natawa. “Wala tayong label Mr. Mondragon. Stop dreaming.”
"Ano pa bang klaseng label bukod sa napahiyaw kita buong gabi sa unang beses natin, Hm? Nakailan nga tayo? 11 rounds? Ten?"
Napamulagat ako at napalinga linga. Buti nalang walang tao pero laking gulat ko ng may pumasok at si Jack iyon!
Walang ekspresyon niya kaming tinitigan ni Raphael! Umiwas ako at napakagat labi.
“Your brother is waiting for you bro.." ani Jack.
Inirapan siya ni Raphael and I saw Jack's smirked! Wala kaming ginawang masama ni Raphael dito ha!
Tinitigan ako ulit ni Raphael sa isang naninimbang na titig.
"Hindi mo ako makukuha sa katigasan ng ulo mo Sapphire.You'll see.." he said like sa cursed.