ផឹប*
ព្រូស*
ប្រាវ*
"អ្ហឹក!!!!!!!!!"កាយស្ដើងអំឡុងពេលកំពុងព្យាយាមរត់គេចពីទីនោះបែរជាត្រូវកម្ទេចជញ្ជាំងដ៏ធំធ្លាក់មកសង្កត់លើគេមួយទំហឹងធ្វើឲ្យដួលទៅលើដីបែកក្បាលហូរឈមស្រក់ចុះមកពេញដី
"Xiao zhan!!!!!!!!"jiyangរហ័សរត់ទៅជួយលើកជញ្ជាំងដែលកំពុងតែសង្កត់អ្នកដែលគេងនៅក្នុងថ្លុកឈាម
haoxuanប្រឹងប្រើកម្លាំងសេះសល់បញ្ជាថាមពលឲ្យដកកម្ទេចជញ្ជាំងដ៏ធំនោះទាំងវេទនា
ហេតុអីក៏នាយចុះខ្សោយដល់ថ្នាក់នេះ????
កូនបីសាចទាំង5ហក់ចុះពីក្នុងហោប៉ាវរបស់haoxuanប្រែខ្លួនជាមនុស្សរួចប្រើវេទនមន្តជួយដកជញ្ជាំងពីលើខ្លួនរបស់xiao zhanនិងជួយទប់ស្កាត់កុំឲ្យកម្ទេចកម្ទីនិងភ្លើងដ៏សន្ធោសន្ធៅនោះធ្លាក់ពីលើ
Jiyangប្រឹងអៀវxiao zhanបណ្ដើររត់គេចពីអណ្ដាតភ្លើងនិងការធ្លាក់ចុះរបស់ថ្មដែលនៅក្នុងវិមាននោះបណ្ដើរ គេជាមនុស្សធម្មតាទើបមិនអាចទ្រាំទ្របានយូរឡើយ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយក៏គេមិនលែងxiao zhanចោលដែរ
ទម្រាំមកដល់ខាងក្រៅពួកគេចំណាយកម្លាំងមិនតិចឡើយ*
_______________
3ខែកន្លងផុតទៅ*
3ខែហើយ!3ខែហើយដែលxiao zhan yibo sasakiបានគេងលើគ្រែអ្នកជំងឺឋិតក្នុងការរស់ដោយបញ្ចូលអុកសុីសែនជំនួយដល់ពួកគេក៏ព្រោះតែពួកគេទាំង3គឺឋិតនៅក្នុងសភាពគ្រោះថ្នាក់វិសនឹងបាត់បង់ជីវិត
រឿងរ៉ាវទាំងអស់ដែលកើតមានឡើងjiyangបានប្រាប់ទៅប៉ាម៉ាក់របស់xiao zhan
តែអ្វីដែលទទួលបាន...ពួកគាត់បកមកសួរវិញថាwang yiboជាអ្នកណា?ពួកគាត់មិនដែលឮឈ្មោះនេះពីមុនឡើយ!
សំណួរនេះធ្វើឲ្យjiyang haoxuanគាំងមួយរំពេច
ពួកគេព្យាយាមឆែករកមើលតាមប្រព័ន្ធinternet តែគ្មានអ្វីនិយាយទាក់ទងនឹងរាងក្រាស់ឡើយ!គឺគ្មាននោះទេ!
សណ្ឋាគារដែលធ្លាប់គ្រប់គ្រងពីមុនមកក៏គ្មាននៅលើលោកនេះដែរ ពេលទៅដល់ទីតាំងអ្វីដែលឃើញគឺទីនោះជាមណ្ឌលមន្ទីរពេទ្យវិកលចរឹកតែប៉ុណ្ណោះ!
ហេតុអីក៏ក្លាយជាបែបនេះ?រយៈពេលជាង3ខែហើយចម្ងល់មួយនេះនៅមិនទាន់បានស្រាយនៅឡើយ
គ្មានអ្នកណាដឹងឡើយថាក្រោយពីបញ្ចប់ជីវិតរបស់ryuk ហើយគ្រប់យ៉ាងគឺត្រូវបញ្ចប់ដូចគ្នា yiboអាចនឹងទទួលបានអវៈយវៈគ្រប់គ្រាន់មកវិញ
តែគេក៏ត្រូវបាត់បង់គ្រប់យ៉ាងដូចគ្នា គ្រប់គ្នានឹងលែងមានការចងចាំនៅលើគេ អ្វីដែលធ្លាប់មានកន្លងមក វិមាន សណ្ឋាគារ ឡាននិងរបស់មានតម្លៃដែលមានទាំងប៉ុន្មានក៏ត្រូវរលាយបាត់ពីលើលោកនេះលែងសល់អ្វីក្រៅពីសម្បកខ្លួនឡើយ សូម្បីតែវេទមន្តនិងរាងកាយបីសាចរបស់នាយក៏បាត់បង់ដូចគ្នា
"អ្ហឹម..."ត្របកភ្នែកទាំងគូចាប់បើកឡើងម្ដងបន្តិចៗទាំងក្បាលនីងនោងវិលមុខជាខ្លាំង ទីនេះជាកន្លែងណា?
"W..Wang yibo..."រាងស្ដើងដង្ហើយរកឈ្មោះរបស់រាងក្រាស់មួយរំពេច ព្យាយាមចាប់បណ្ដាច់ខ្សែសេរ៉ូមតែក៏ត្រូវប៉ាម៉ាក់របស់ខ្លួនមកឃាត់គេទាន់
"កូនស្ងប់អារម្មណ៍!ប្រាប់ម៉ាក់មកថាអ្នកណាធ្វើបាបកូនបែបនេះ?"
"Yibo...yiboគេទៅណាហើយម៉ាក់?"សភាពxiao zhanពេលនេះនិយាយអ្វីក៏មិនស្ដាប់ អ្វីដែលគេដឹងគឺមានតែដង្ហើយរករាងក្រាស់តែប៉ុណ្ណោះ
"កូនរកអ្នកណា???yiboជាអ្នកណា?"សំណួររបស់ពួកគាត់ធ្វើឲ្យxiao zhanគាំងស្ញេញ
ពួកគាត់កំពុងសម្ដែងល្ខោនមែនទេ???វាមិនមែនជាពេលត្រូវមកស្ដាប់អ្វីដែលគ្មានប្រយោជន៍ឡើយ
ក្រាក
"Zhan!!!"jiyangនិងhaoxuanក៏មកដល់ជាមួយគ្នា ដោយមានកូនក្មេងតូចៗ5នាក់រូបរាងជាមនុស្សធម្មតាមកដល់ដូចគ្នា
"ឯងមានកូនហើយឬ?"xiao zhan
"ឯងនិយាយពីស្អី????កូនស្អី?ពួកគេជា...អ្ហឹម...ឯងមិនចាំទេមែនទេ?"jiyang
"យើងមិនស្គាល់ពួកគេទេ!"Xiao zhan
"កុំប្រាប់ថាបងភ្លេចបងប្រុសខ្ញុំម្នាក់ទៀតហា!?????"ព្រះអើយ!!haoxuanសឹងនឹងបោកក្បាលឲ្យស្លាប់ទៅហើយ!ហេតុអីក៏គ្មានអ្នកណាចងចាំបងប្រុសរបស់គេក្រៅពីគេនិងjiyangបែបនេះ?
"និយាយពីyibo?មានរឿងអីខ្ញុំត្រូវភ្លេចគេ?គេនៅឯណា??"xiao zhan
"អរគុណម្ចាស់ថ្លៃអើយដែលនៅចងចាំគាត់!គាត់មិនទាន់ដឹងខ្លួនឡើយ!"haoxuanដកដង្ហើមធូរទ្រូងដែលនៅមានxiao zhanនៅចងចាំពីរឿងនេះ
រាងសង្ហារក៏បានប្រាប់រឿងរ៉ាវរបស់ពួកគេដល់xiao zhanនិងយកកញ្ចក់និងសៀវភៅដែលបានបន្សល់ទុកនោះយកទៅឲ្យxiao zhanមើល
មានតែលោកម្ចាស់xiaoនិងអ្នកស្រីxiaoតែប៉ុណ្ណោះដែលស្ដាប់មិនយល់ពីអ្វីដែលពួកគេនិយាយ
ក្ដុក*
បន្ទាប់ពីសង្កេតហេតុការណ៍នៅក្នុងកញ្ចក់មួយនោះរួចមកការចងចាំទាំងអស់ក៏បានហោះចូលទៅក្នុងខួរក្បាលរបស់xiao zhanមួយរំពេច
ព្រះអើយ...ហ..ហេតុអីក៏វារញ៉េរញ៉ៃបែបនេះ????yiboវិសនឹងបាត់បង់ជីវិតដើម្បីឲ្យគេរស់ឡើងវិញ!នាយត្រូវខ្វាក់ភ្នែកដោយសារតែជួយដល់គេតែហេតុអីក៏គេល្ងង់មិនចាំអ្វីសោះ ដល់ពេលនេះទើបចងចាំរឿងរ៉ាវទាំងអស់នេះទៅវិញ?
វា...សឹងនឹងហួសពេលទៅហើយ!
"សុំទោស!"បន្ទាប់ពីប្រើរយៈពេលជាង1ម៉ោងដើម្បីមើលរឿងរ៉ាវរបស់គេនិងyiboរួមជាមួយនឹងប្រវត្តរបស់yiboរួចមកគេបានត្រឹមឱនមុខចុះខាំបបូរមាត់ទប់ទឹកភ្នែកតែប៉ុណ្ណោះ
"កូនzhan!"អ្នកជាម្ដាយទៅអង្អែលស្មារបស់រាងស្ដើងថ្នមៗ ត្បិតគាត់មិនអាចយល់ពីរឿងរបស់ពួកគេបាន តែគាត់មិនចង់ឃើញកូនរបស់គាត់ធ្លាក់ក្នុងសភាពបែបនេះឡើយ
"សុំទោស...."បបូរមាត់របស់គេហាក់ស្អិតជាប់គ្នាពិបាកក្នុងកាហើបនិយាយស្ដីណាស់
"បងសម្រាកសិនទៅ!គ្រប់យ៉ាងគឺរលាយអស់ហើយ!លែងមានវិមានដ៏អាថ៌កំបាំងនិងរឿងចម្លែកអស់ទាំងនោះនៅលើពិភពលោកនេះទៀតហើយ!"haoxuan
(សូម្បីតែkyoក៏ត្រូវក្លាយជាមនុស្សរុក្ខជាតិអស់មួយជីវិតដែរក៏ព្រោះតែពិសរបស់សត្វនឹងការធ្លាក់ថ្មត្រូវពីលើ!ជាសំណាងដែលគ្រួសាររបស់គេមិនអាចរកមូលហេតុបានឡើយព្រោះkyoមិនបានចងចាំyiboនោះទេ)រាងសង្ហារបន្លឺឡើងក្នុងចិត្តទាំងទម្លាក់ទឹកមុខចុះ
________________
យប់ឡើង*
ស្របពេលគ្រប់គ្នាកំពុងលង់លក់នឹងដំណេកគឺបែរជាមានមនុស្សម្នាក់មកយំខ្សឹបខ្សួលក្រាបក្បាលនឹងគ្រែរបស់មនុស្សប្រុសម្នាក់សភាពផ្ទៃមុខស្រោបដោយបង់រុំរបួស រយៈពេលជាង3ខែហើយដែលនាយត្រូវបានរលួយមុខបែបនេះ!
"សុំទោសyibo...បើអូនមិនចូលជីវិតបង..បងក៏នឹងមិនជួបរឿងទាំងនោះដែរ!"ពេលនេះគេអាចធ្វើអ្វីបានក្រៅពីបន្ទោសខ្លួនឯងដែលជាមូលហេតុធ្វើឲ្យyiboធ្លាក់ក្នុងសភាពបែបនេះ?
រាងស្ដើងក្រសោបដៃរបស់រាងក្រាស់យកមកថើបថ្នមៗដោយទឹកភ្នែកប្រដេញគ្នាស្រក់ចុះមកប្រឡាក់លើគ្រែរបស់នាយ
វាហាក់ដូចជាថ្នាំសណ្ដំដែលធ្វើឲ្យគេគេងលក់មួយរំពេចដោយមិនដឹងខ្លួន
ព្រឹកឡើង*
"អ្ហឹម..."ពេលដែលភ្ញាក់ពីគេងបែរជាឃើញខ្លួនឯងនៅលើគ្រែទៅវិញ នេះ...អ្នកណាជាអ្នកនាំគេមក???
"អរុណសួស្ដី!"សម្លេងដែលខ្លួនខានស្ដាប់អស់ជាយូរបានបន្លឺឡើងតិចៗអូសទាញរាងតូចឲ្យងាកទៅតាមប្រភពសម្លេងក៏ឃើញរាងកាយមាំក្រាស់ស្ថិតក្នុងសភាពសម្លៀកបំពាក់អ្នកជំងឺកំពុងឈរនៅខាងមុខបង្អួចងាកមកមើលគេដោយមានស្នាមញញឹមជាប់មាត់
"W..wang...yibo...."xiao zhanរហ័សស្រវេស្រវ៉ាក្រោកពីគ្រែរត់ទៅឱបរាងក្រាស់យ៉ាងណែនដោយមានទឹកភ្នែកនៅជាប់ថ្ពាល់
"ហ្ហឹកហ្ហឹក...y..yibo...មិនមែនសុបិន្តទេមែនទេ??អូន..អូនមិនចង់ភ្ញាក់ពីសុបិន្តឡើយ!"Xiao zhan
"មិនមែនសុបិន្តនោះទេ!"yiboអង្អែលក្បាលរបស់រាងល្អិតថើរៗនិងស្រដីឡើងយ៉ាងស្រទន់
មិនថាព្យាយាមលួងលោមយ៉ាងណាក៏xiao zhanនៅតែស្រែកទ្រហ៊ោយំមិនឈប់ឡើយ!ហ្ហឺយ..ក្មេងពិបាកលួងពិតមែន!
"ភ..ភ្នែកបង????"Xiao zhan
"បងអាចប្រើប្រាស់វាបានវិញហើយ!"ទោះជាមិនទម្លាប់និងមានអារម្មណ៍ថារាងព្រិលៗតែនាយនៅតែអាចមើលឃើញពីផ្ទៃមុខរបស់xiao zhanបាន
គេនៅតែស្អាតមិនផ្លាស់ប្ដូរឡើយ ទាស់តែម៉្យាងគឺស្គមជាងមុនប៉ុណ្ណោះ មិនយូរទេនាយនឹងអាចមើលបានច្បាស់ឡើងវិញដោយស្ដាប់តាមសម្ដីរបស់គ្រូពេទ្យ
"អរគុណដែលមិនភ្លេចបង!"នាយមិននឹកស្មានថាអាចនឹងមានមនុស្សចងចាំនាយឡើយក្រោយពីការបញ្ចប់នៃជីវិតរបស់ryuk នាយអាចនឹងគិតថាបើដឹងខ្លួនឡើងគ្មានអ្នកណាចងចាំនាយនឹងទៅរស់នៅក្នុងព្រៃតែម្នាក់ឯងលែងលូកដៃក្នុងសង្គមនេះទៀតហើយ!
"អ៊ុប..."
"អ្ហឹម..."ភ្លាមៗបែរជាត្រូវxiao zhanជំទើតជើងទាញនាយទៅថើបមាត់មួយរំពេចធ្វើឲ្យអ្នកដែលមិនបានត្រៀមខ្លួនត្រូវភាំងជាខ្លាំង តែនាយក៏មិនប្រកែកព្រមទទួលស្នាមថើបមួយនោះដែលខ្លួនខានប៉ះវាយូរ
"អរគុណ..."សម្លេងខ្សាវៗបន្លឺឡើងដោយដកបបូរមាត់ចេញសម្លឹងទៅកាន់នាយមិនដាក់ភ្នែក
"សម្រាប់អ្វី?"yibo
"រឿងកន្លងមក....អូនដឹងពីប្រវត្តិរបស់បងហើយ!ហើយក៏ដឹងពីរឿងដែលបងបានជួយឲ្យអូនរស់ឡើងវិញដូចគ្នា...អូនមិនដឹងសងគុណបងយ៉ាងមិចឡើយ!"Xiao zhan
"Zhan hah...អូននៅស្រឡាញ់បងទេ???"ស្របនឹងសម្ដីរបស់ខ្លួនក៏បានផ្លាស់ប្ដូរទៅជាស្រងូតស្រងាត់ នាយកាន់ដៃរបស់xiao zhanឲ្យមកស្ទាបលើមុខរបស់នាយថ្នមៗដែលមានបង់រុំជិតពេញមុខនោះបន្សល់ត្រឹមភ្នែក ច្រមុះនិងបបូរមាត់ប៉ុណ្ណោះ
"បងលែងស្អាតហើយ...មុខរបស់បងខ្ទេចអស់ហើយ...បងពេលនេះត្រឹមមនុស្សប្រុសធម្មតា គ្មានវេទមន្ត គ្មានបុណ្យស័ក្តិ មិនអាចផ្ដល់អ្វីដែលអូនត្រូវការឲ្យអូនបានទៀតឡើយ!"yibo
"ប្រុសឆ្កួត!ស្រឡាញ់នរណាម្នាក់ត្រូវខ្វល់ពីរឿងទាំងនោះដែរទេ??សង្ហារ ស្រស់ស្អាត បុណ្យស័ក្តិ វេទមន្តអីទៅអូនមិនត្រូវការទេ!ឲ្យតែមានបងនៅក្នុងរង្វង់ដៃរបស់អូនគឺគ្រប់គ្រាន់ហើយ!បងអាចមកនៅផ្ទះអូនបាន ទុកឲ្យអូនជាអ្នកចិញ្ចឹមបងម្ដង!"Xiao zhanប្ដេជ្ញាហើយថាគេនឹងខំធ្វើការដើម្បីចិញ្ចឹមyibo(កត្តញ្ញូនឹងប្រុសណាស់កូនម្ដាយ*)
"oi oi oi oi...កុំdramaពេក!!!!លោកប្រើរយៈពេលតែកន្លះឆ្នាំគឺអាចព្យាបាលមុខលោកឲ្យដូចដើមវិញហើយឲ្យតែធ្វើតាមការណែនាំរបស់គ្រូពេទ្យ កុំមកទួញសោចធ្វើដូចត្រូវខូចមុខមួយជីវិតនោះ!"គ្រូពេទ្យសង្ហារលើកវែនតាបណ្ដើរសួរដោយទឹកមុខស្មើធេង
"គាត់និយាយជាការពិត?"Xiao zhanសម្លក់មុខyibo
"គឺ...ត្រូវហើយ...មុខបងអាចនឹងប្រែជាដូចដើមវិញ!តែបងគ្មានប្រាក់ដើម្បីព្យាបាលទេ!"yibo
"ប្រុសឆ្កួត!!!កុំភ្លេចឲ្យសោះណាថាអូនជាកូនរបស់ម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនដ៏ធំទាំង5ណា...ស្រួលបួលបន្តិចទៅបងសម្លាញ់!!!ត្រឹមប៉ុនៗនឹងមិនស្មើនឹងលុយដែលអូនចំណាយចូលបន្ទប់ទឹកផង!!!"គេទាញស្លឹកត្រចៀកនាយរបៀបក្នក់ខ្នាញ់ដែលនាយកុហកខ្លួន យ៉ាងណាក៏ល្អឲ្យតែគ្រប់យ៉ាងគឺត្រឡប់មកវិញដោយរីករាយ
________________
ផ្នែកម្ខាងទៀត*
ក្នុងបន្ទប់ស្ងប់ស្ងាត់គ្មានមនុស្សចេញចូលទុកឲ្យអ្នកជំងឺដែលឋិតនៅលើគ្រែត្រូវកណ្ដោចកណ្ដែងម្នាក់ឯងក្រោមសភាពចំហរភ្នែកសម្លឹងមើលទៅលើ
ការចងចាំពីរឿងអតីតជាតិបានទទួលមកវិញហើយ ពេលនេះនាយជាអ្នកណា មកពីណាគឺនាយបានដឹងអស់ហើយ តែមានសួរថានាយចង់ដឹងឮពីរឿងទាំងនោះដែរទេ?
ហេតុអីក៏ឲ្យនាយចងចាំឡើងវិញបែបនេះទាំងដែលរឿងទាំងនោះសុទ្ធតែជារឿងសោកសៅ?មិចក៏មិនឲ្យនាយក្លាយជាមនុស្សល្ងង់និងកំសាកដូចមុនទៅ?
ពេលក្រលែកភ្នែកទៅឃើញខ្លុយមួយនៅលើតុក៏រហ័សចាប់កាន់វាផ្ដាច់សេរ៉ូមរួចរត់ទៅបន្ទប់ទឹកយ៉ាងលឿន
"អ្ហឹម..."សម្លឹងមើលខ្លួនឯងនៅក្នុងកញ្ចក់ដែលមានរាងកាយស្គមស្គាំង ហេតុអីក៏មើលទៅខ្លួនឯងដូចជាគ្មានបានការបែបនេះ?
"ស..សុំទោស..."តំណក់ទឹកពណ៌ក្រហមបានហូរស្រក់ចុះមកពីរង្វង់ភ្នែករបស់រាងសង្ហារជាច្រើនតំណក់ធ្វើឲ្យប្រឡាក់សម្លៀកបំពាក់អ្នកជំងឺមួយនោះជាបន្តបន្ទាប់
ទៀតហើយ!ហេតុអីក៏ប្រែជាក្រហមបែបនេះ??មិនមែនទឹកភ្នែកពណ៌សទេឬ????
ពេលងើយក្បាលសម្លឹងមើលទៅកញ្ចក់ម្ដងទៀតក៏ឃើញរូបរាងបីសាចកន្ទុយ2ដែលស្រោបទៅដោយឈាមកំពុងតែស្ថិតនៅក្នុងកញ្ចក់នោះសម្លឹងមកកាន់នាយ
"ចង់គ្រប់គ្រងរាងកាយខ្ញុំមែនទេ?មិនអីទេ!ធ្វើអីធ្វើទៅឲ្យតែខ្ញុំអាចជួបlanម្ដងទៀតបាន!"ស្នាមញញឹមថើរៗរបស់នាយបង្ហាញទៅបីសាចដែលនៅក្នុងកញ្ចក់នោះ
រំពេចនោះរូបរាងជាបីសាចនោះក៏រលាយបាត់ពីខ្លួនរបស់នាយ!វាគ្រាន់តែជាការស្រមើស្រមៃទេឬ?ហេតុអីមិនមែនជាការពិត?
តទៅមុខឲ្យនាយកំណត់ខ្សែរជីវិតរបស់នាយបែបណាទៅបើគ្មានចំណែកម្ខាងទៀតដើរលើផ្លូវនោះជាមួយនាយផងនោះ?
ជាច្រើនខែកន្លងផុតទៅ*
បន្ទាប់ពីចេញពីមន្ទីរពេទ្យ yiboបាននិយាយពីទំនាក់ទំនងពួកគេប្រាប់ដល់អ្នកស្រីxiaoនិងលោកម្ចាស់xiao
ស្ដាប់ដំបូងពួកគាត់ក៏មិនយល់ព្រមដែរ តែបើជ្រុលជាខូចខ្លួននិងត្រូវxiao zhanអង្វរគម្រាមលួចដុតក្រុមហ៊ុនចោលទៅហើយ ពួកគាត់មានតែយល់ព្រមប៉ុណ្ណោះ
Yiboក៏បានជាដូចដើម ផ្ទៃមុខរបស់នាយប្រែជាស្រស់សង្ហារដូចមុនព្រមទាំងអាចមើលបានច្បាស់ច្រើនជាងមុនទៀតផង
ប៉ាម៉ាក់xiao zhanបានឲ្យពួកគេរស់នៅក្នុងផ្ទះគាតើទៅដើម្បីមានគ្នាកំដរ ព្រោះមានគ្នាច្រើនក៏ល្អដែរកុំឲ្យអប្សុកនិងស្ងាត់បរិយាកាស ឯកូនបីសាចគឺពួកគាត់ដឹងហើយថាពួកគេជាបីសាចតែពួកគាត់នៅតែចាត់ទុកពួកគេដូចកូនៗរបស់ពួកគាត់ថែទាំបានយ៉ាងល្អ
Haoxuanវិញទៅនៅជាមួយនឹងjiyangហើយគ្រួសារខាងjiyangគឺមិនប្រកែកឡើយ ផ្ទុយទៅវិញគាត់ក៏បានពេញចិត្តនឹងនាយថែមទៀតផង បម្រុងថានឹងរៀបការឲ្យពួកគេនៅចុងខែនេះ
តទៅគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែមានខ្សែរជីវិតរស់នៅយ៉ាងល្អ
តែចំពោះsasaki...
នាយប្រែជាមនុស្សស្ងប់ស្ងាត់ មិនងាយនិយាយស្ដីនិងសោះកក្រោះមិនចូលចិត្តកន្លែងមានមនុស្សច្រើនហើយចាស់ទុំជាងមុនមិនលេងសើចឬធ្វើចរឹកកូនក្មេងទៀតនោះទេ!
ស្នេហាពិតជាធ្វើឲ្យមនុស្សប្រែប្រួលពិតមែន!ទោះជាវាស្រស់ស្អាតខ្លាំងប៉ុណ្ណាក៏វាបានបង្កប់នូវភាពខ្មៅងងឹតនៅក្នុងនោះបើសិនជាយើងធ្វេសប្រហែសលើរឿងនេះយើងនឹងធ្លាក់ចូលក្នុងភាពងងឹតនោះមិនងាយនឹងអាចរើចេញពីវាបានឡើយ
2ឆ្នាំកន្លងផុតទៅ*
"Yiboហា...ពួកយើងគួរតែរៀបការល្អទេ?អូនឃើញស្រីៗក្នុងក្រុមហ៊ុនមើលបងដូចអត់ឃ្លានណាស់អញ្ចឹង!"រាងតូចដើរមកអង្គុយលើភ្លៅរបស់នាយ
Yiboគឺក្លាយជាបុគ្គលិកក្នុងក្រុមហ៊ុនគេ ឯគេវិញគឺប្រឹងរៀនណាស់ទម្រាំអាចកាន់ដំណែងនាយករងបានព្រោះគេមិនអាចធ្វេសប្រហែសបានឡើយ ទាល់តែធ្វើបែបនេះទើបអាចតាមដានyiboបាន ខ្លាចមានស្រី!
"ហ្ហឺយ...យ៉ាងណាក៏ពួកនាងមិនបានមួយចំណិតអូនដែរ!ចាំបងអាចរកលុយបានច្រើនជាងនេះដណ្ដឹងអូនចាំពួកយើងរៀបការ!បងមិនចង់ឲ្យគេថាបងជាប្រុសរស់ដោយសារប្រពន្ធចិញ្ចឹមមិនធ្វើការអីសោះនោះទេ!"yibo
"គេថាអីថាទៅ....សំខាន់ពួកយើងតាស៎!ខ្វល់ធ្វើអីបើពេលនេះខ្ញុំចិញ្ចឹមបងឯងមែន!"Xiao zhanឆ្លើយតបរបៀបមិនខ្វល់
"អូនឯងនេះក្បាលរឹងណាស់!ទាល់តែប្រដៅខ្លះហើយទើបបាន!"ថារួចក៏ចាប់លើកបីxiao zhanឡើង
"អ្ហាយ!!!អូនឈប់ហើយ!!!!!"
__________________
ថ្ងៃនេះត្រូវពួកកូនបីសាចតូចៗនេះចាប់អូសទាញនាយមកផ្សារទាល់តែបាន
"យេៗ...តោះបេសកកម្មប្រមូលនំញ៉ាំ!"កូនបីសាចតូចៗជិះលើកន្រ្តកដាក់ឥវ៉ាន់ទុកឲ្យsasakiជាអ្នករុញពួកគេ ខុសតែអាប៊ីដែលចុះដើរព្រោះមិនចង់ឲ្យណែនកន្រ្តក
"ចង់បានអីយកទៅ!បងទើបនឹងបើកប្រាក់ខែ!"សម្លេងសោះកក្រោះគ្រលរធំបន្លឺឡើងដោយទឹកមុខស្មើធេង គ្រប់គ្នាសម្លឹងមកនាយយ៉ាងចម្លែកដោយសារតែកែវភ្នែកទាំង2ពណ៌និងពណ៌សក់ទាំង2ពណ៌របស់នាយ
វាធម្មតាទៅហើយក៏ព្រោះតែនេះមិនមែនលើកទី1ដែលនាយបានជួបឯណា
អូរត្រូវហើយ!អ្នកស្រីxiaoក៏បានបើកហាងកាហ្វេមួយឲ្យនាយផងដែរក៏ព្រោះតែមើលទៅដំបូងនាយគឺចូលចិត្តមើលគេឆុងកាហ្វេណាស់
រីងៗ*
សម្លេងទូរស័ព្ទរោទ៍បានធ្វើឲ្យនាយទុកអាល្អិតទាំងនោះចោលដើម្បីដើរបានឆ្ងាយបន្តិចនិយាយទូរសព្ទ
"អាឡូអ៊ំស្រី?"sasaki
"គឺយប់នេះក្មួយរបស់អ៊ំមកលេង!អញ្ចឹងក្មួយទិញឥវ៉ាន់ហើយជួយមកធ្វើម្ហូបផងណា!"
"បាទ!"
ទីតៗ*
ប្រព័ទ្ធទូរសព្ទក៏ត្រូវបានកាត់ផ្ដាច់ តែពេលងាកទៅវិញក៏ឃើញថាបាត់អាល្អិតអស់នោះហើយ
ពួកគេទៅណា???
នាយរហ័សរត់ទៅរកតែបែរជាឃើញពួកគេដួលលើគ្នានិងមាននំក្រពុបពីលើពួកគេទៅវិញ
ហ្ហឺយ...ហត់ណាស់!!!!
___________________
ពេលយប់ក៏បានឈានចូលមកដល់*
Sasakiបានរៀបចំអាហារនិងឆុងកាហ្វេសម្រាប់ភ្ញៀវដាក់លើតុបាយដ៏ធំមហាសាលមួយនោះបានយ៉ាងរៀបរយ
នេះភ្ញៀវមានតែម្នាក់ទេហេតុអីក៏ត្រូវធ្វើច្រើនមុខបែបនេះ?
"អ៊ំស្រីអ៊ំប្រុស!!!"សម្លេងស្រួយស្រេះបានបន្លឺឡើងធ្វើឲ្យនាយភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំង
"(សម្លេងនេះ????)sasakiប្រញាប់រត់ចេញទៅយ៉ាងលឿនដោយចង្វាក់បេះដូងកំពុងលោតញ៉ាប់ជាខ្លាំង នាយមិនដែលភ្លេចវាឡើយ!
សូមរង់ចាំភាគបញ្ចប់...