Zawgyi
(အတိတ္ႏွင့္တူေသာရနံ႔ )
✴✴✴✴✴✴✴✴
ဒူးေခါင္းေလးကို က်ံဳ႕သည္ထက္က်ံဳ႕၍..
ေပ်ာက္ကြယ္သြားခ်င္ေလာက္ေအာင္ ရိွမေနခ်င္ေတာ့ပါ။
ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးက ညဘက္မွာဒီလိုေနရာမွာရိွေနျခင္းပဲေလ၊
ေနဘက္ဆိုရင္ေတာင္ ေတာ္ရံုလူ.ဝင္ရဲမယ္မထင္။
မ်က္ရည္မ်ားက.အစမတန္စီးက်ေနသည္။
ေၾကာက္စိတ္က စိုးမိုးရင္းစိုးမိုး...
ထိုစဥ္
'. .ကြၽိ..!
". ..အား......"
ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္မိေလၿပီ။
ႂကြက္ႀကီးႀကီးတစ္ေကာင္.ကိ္္ုယ္ေပၚသို႔.ျဖတ္ေျပးသြားသည္။
'. ..က်ီြ..."
". ဟင္.."
အလင္းတစ္ခုဝင္လာသည္။ တံခါးဖြင့္သံႏွင့္အတူ။
အလ်ွင္စလိုေျပးထြက္ကာ...အလြန္ေၾကာက္လန္႔ေနပံုမွာထင္႐ွားလြန္းေနသည္။
ဝမ္ရိွဳးယြဲ႔..အားကိုးတႀကီးေျဖးဖက္လိုက္သည္။
သူဖက္လိုက္တာ ဘယ္သူဆိုတာ မသိေပ။
". ..အီး...အရမ္းေၾကာက္တယ္...အဟင့္.
အီး.....ဒီေနရာမွာ... ပစ္မထားခဲ့ပါနဲ႔....ေနာ္..
ေတာင္းပန္ပါတယ္.. အီး.."
မ်က္ရည္မ်ား ရႊဲနစ္ကာ...
တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ.ကိုယ္ေသးေသးေလးကို.အလိုလိုျပန္ေပြ႔ဖက္မိသြားသည္။...
ဝမ္ရယ္ႏွင့္အတူ.အိမ္ေတာ္သို႔ျပန္ေရာက္လာတာႏွင့္ အပန္းေျဖနန္းေဆာင္အေၾကာင္းႏွင့္.ဝမ္ရိွဳးယြဲ႔ အေၾကာင္းၾကားကာ...စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။
ဝမ္္ရယ္က သူကိ္္ုယ္တိုင္ သြားခ်င္သည့္ပံုဆိုေပမယ့္.
ဝမ္ရိွဳးယြဲ႔ ကို စိတ္ဆိုးေနဟန္ရိွေနသည္။
ထို႔ေၾကာင့္.ခြၽင္းေ႐ွာက္ဖန္ ကိုသာလႊတ္၍
ဝမ္ရိွဳးယြဲ႔ ကိုေခၚခိုင္းလုို္က္သည္။
အရင္က.ပိတ္ေလွာင္ခံဖူးသည္ကို ခြၽင္းေ႐ွာက္ဖန္ သိသည္။..ဒါေပမယ့္.တစ္ခါမွ.သတိေတာင္မထားခဲ့။
သတင္းၾကားထဲက စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာ.
ယခု
တံခါးဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ေျပးထြက္လာ၍
လူကိုအားကိုးတႀကီး..ေျပးဖက္လာသည္ကို
အလြန္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားသည္။
သူမရဲ႕ ဘဝက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ကံဆိုးလိုက္သလဲ။
......
တရိွဳက္ငိုေနတဲ့ ဝမ္ရိွဳးယြဲ႔၏ ေက်ာျပင္ေလးကို အသာသပ္ေပး၍ ႏွစ္သိမ့္ေပးလိုက္သည္။
ရိွဳးယြဲ႔.စိတ္ကိုျပင္ဆင္လုိက္ၿပီးမွဘယ္သူ႔ကို သူမဖက္ထားတာလဲလို႔.ေမာ့ၾကည့္မိသည္။
ခါတိုင္းမည္းေမွာင္၍ မထီေစာင္းၾကည့္တတ္ေသာ ခြၽင္းေ႐ွာက္ဖန္ ၏မ်က္ဝန္းေတြမွာ ယခု
ေမတၱာဓာတ္ျဖင့္ျပည့္ဝေနသည္။
က်ယ္ပ့်ံလွတဲ့.ရင္ခြင္ထဲမွ ထြက္လိုက္ကာ.
မ်က္ရည္စမ်ားကို သုတ္လိုက္ၿပီး.
". ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.ခြၽင္းလူႀကီးမင္း.
ေက်းဇူးႀကီးမားလွပါတယ္. ရိွဳးယြဲ႔..
ဟင့္..ရိွဳးယြဲ႔ကို ကူညီေပးတာ..
တကယ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..."
" ဝမ္ရယ္က.
လာေခၚခိုင္းလိုက္တာပါ
ကြၽန္ေတာ္ကိုေက်းဇူးမတင္ပါနဲ႔ "
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.
ပုခံုးခဏငွါးေပးတဲ့တြက္ ပိုၿပီးေက်းဇူးတင္လွပါတယ္"
တုန္ရီစြာႏွင့္ ခြၽင္းေ႐ွာက္ဖန္ကိုအႀကိမ္ႀကိမ္ေက်းဇူးတင္ေနမိသည္။
ဆိုးရြားလွတဲ့ ထိုေနရာႀကီးဆီကို စြန္႔ခြာသြားခ်င္ၿပီမို႔.
ေျခလွမ္းေရြ႔လိုက္တာနဲ႔
ေခြကနဲ လဲက်သြားသည္။
". ဝမ္မိန္းကေလး ..ဝမ္မိန္းကေလး..."
ေျခာက္ျခားဖြယ္တုန္လႈပ္မႈုမ်ားႏွင့္ျဖတ္သန္းၿပီးရနဲ႔ေန႔ရက္က အေတာ္ေလးေသလုနီးျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
သို႔ေၾကာင့္.ဝမ္ရိွဳးယြဲ႔ သတိလစ္သြားခဲ့သည္။
ေပ်ာ့ေပ်ာင္းႏုဖတ္လွတဲ့ ကိုယ္ေသးေသးေလးကို ေပြ႔ခ်ီကာ ၾကာပန္းနီအေဆာင္သို႔ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့ၿပီး
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမိသည္။
..
ပါးျပင္တစ္ဖက္ရဲရဲတက္ကာ ေခြၽးေတြလားေရေတြလားမသည္းပဲ တစ္ကိုယ္လံုးစိုနစ္ေနသည္။
သမားေတာ္ေခၚၿပီး မဝင္တဝင္ေဆးအနည္းငယ္တိုက္သည္။
ကိုယ္က်စ္က်စ္ပူတက္လာ၍..
သတိရတစ္ခ်က္ မရတစ္ခ်က္ျဖစ္ေနသည္။
ဝမ္ရိွဳးယြဲ႔၏တစ္ကိုယ္လံုးေႏြးေနေပမယ့္
ေရခဲတမ်ွေအးစက္ေနသည္က
.ပိုင္ထင္းရိ.
ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိႏွင့္ ေခြၽးေအးမ်ားသာက်ကာ
ဝမ္ရိွဳးယြဲ႔ဆီမွာ အၾကည့္ကိုပံုေသထားထားသည္။
ညသန္းေခါင္ယံသို႔ပင္ေရာက္လုၿပီ
ပိုင္ထင္းရိ
မ်က္လံုးကိုပိတ္ထားေသာ္လည္း အိပ္မရေပ။
(မ်က္လံုးေညာင္းလို႔ေနမွာ)
" ဟင္း....မထားခဲ့ပါနဲ႔
အရမ္းေမွာင္တယ္...
တံခါး...
အင္း...."
ကေယာင္ကတမ္းႏွင့္ လန္႔၍ စကားထေျပာလိုက္ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားလိုက္ႏွင့္...
ဝမ္ရိွဳးယြဲ႔ ၏ ကိ္ုယ္ေသးေသးေလးအား.ရင္ခြင္ထဲထည့္၍ သိပ္မွ
ႏွစ္ေယာက္လံုးအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။
...
ခြၽင္းေ႐ွာက္ဖန္ႏွင့္ လင္းေ႐ွာက္ဖန္ ဝမ္ရယ္၏အေဆာင္ေတာ္မွာ.မေစာင့္ရပဲ.ၾကာပန္းနီအေဆာင္ေတာ္မွာပဲ ေစာင့္ေနရသည္။
သန္းေခါင္ယံမွ.အေစာင့္ေတြႏွင့္ထားခဲ့သည္။
ရိွဳးယြဲ႔ အေၾကာင္းေတြးမိလ်ွင္ အလိုလို အားမလိုအားမရျဖစ္ေနမိသည္။.
သနားသြားမိလို႔မ်ားလား။
ကာကြယ္ေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးခ်င္တဲ့စိတ္ကို ခြၽင္းေ႐ွာက္ဖန္ ခံစားေနရသည္။.
အရင္က ေပါ့ပါးစြာေနတတ္သည့္.ခြၽင္းေ႐ွာက္ဖန္
တိတ္ဆိတ္ေနသည္ကို လင္းေ႐ွာက္ဖန္..ထူးဆန္းေနသည္။
...
သင္းေနတဲ့ ရနံ႔တစ္ခုက နာေခါင္းမွာ ဝဲေနတယ္။
ခါတိုင္းအိပ္ယာႏိုးရင္.ရတဲ့ၾကာပန္းအနံ႔ႏွင့္မတူ။
မ်က္လံုးမ်ား အသာေလးပြင့္လာ၍
အျပင္ကုိၾကည့္လုိက္ေသာ္လည္း ေရႊဝါေရာင္လိုက္ကာစမ်ားကိုမျမင္.
အျဖဴေရာင္တစ္ခုက ကာေနသည္။
ဒါေပမယ့္နီးလြန္းတယ္။
သူမရဲ႕ ခါးသြယ္သြယ္ေလးေပၚမွာ တစ္ခုခုတင္ခံထားရတယ္။
! ဟင္!
လက္ႀကီး...ၿပီးေတာ့.
အျဖဴေရာင္တစ္ခုခုဆိုတာလူ.
လူရဲ႕အက်ႌ...
ေျဖးညႇင္းစြာျဖင့္
. သိုင္းဖက္ခံထားရေသာကိ္္ုယ္ေလးကို
လိွမ့္လိုက္သည္။
ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းကာ
". ဝမ္ရယ္.! "
အ့ံျသမိေသာ္လည္း..အသံေတာ့မက်ယ္သြားပါ။
ထုိမွ အိပ္ယာထက္တြင္ အျပစ္ကင္းစြာအိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္.ခန္႔ျငားလွတဲ့ အမ်ိဳးေကာင္းသားကို ဝါဂြမ္းျပာေရာင္ေစာင္ထည္ကို
ျခံဳေပးလိုက္သည္။
ေရေႏြးကို ကိုယ္တိုင္တည္ၿပီး...ပင္ပန္းခဲ့သမ်ွေရစိမ္ပစ္လိုက္သည္။
!. .အင္း.....
လ်န္ပင္းယင္ ေျမေခြးမ..
လုပ္ထားအံုးေပါ့..
နင့္ဝမ္္ရယ္က.ငါ့ဘက္ပါေနၿပီ..
ဇာတ္လိုက္ႀကီး.ငါ့ဘက္ပါလာၿပီဆိုေတာ့.
အဟင္း.ဟင့း္...!
ၾကာပန္းဖတ္မ်ားကို လက္ႏွင့္ေဆာ့ကစားလိုက္သည္။
ၾကာပန္းနီမ်ားကအရင္က ဝမ္ရယ္စိတ္အပန္းေျဖဖို႔အလွစိုက္ထားရံု
ရိွဳးယြဲ႔ကေတာ့ ခူး၍ေရစိမ္ခ်ိဳးတတ္သည္။
ခြင့္ျပဳလို႔ေတာ့မဟုတ္ ခိုးလုပ္ျခင္းပင္။
ၾကာပန္းေလးမ်ားကို ေမႊးလိုက္ ျပံဳးလိိုက္ႏွင့္
! အနံ႔...ဟုတ္တယ္.
ခုနက. ရနံ႔. ပိုင္ထင္းရိရဲ႕ကိုယ္သင္းနံ႔ကို ရင္းႏီွးေနသလိုလိုပဲ
အဲ့ရနံ႔ရလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သတိရမိတယ္
သူ သူ.မ်ားလား..!
' ပလံု ...ဗြမ္း..!! '
ေရခ်ိဳးဇလံုကိုေခါင္းမီွထားရင္း ေရထဲသို႔ ပလံုထဲ
နစ္ဝင္သြားကာ... အမယ္ေလးတကာ
ျပန္ထိုင္လုိက္ရသည္။
အရင္က ပိုင္ထင္းရိသံုးသည့္ေရခ်ိဳးကန္မို႔ ရိွဳးယြဲ႔အတြက္က်ယ္လြန္းေနသည္မို႔ သတိမထားရင္ေခ်ာေခ်ာက်တတ္သည္။
" ဟူး..."
ထိုစဥ္.အျပင္မွ..
". ရိွဳးယြဲ႔...
မင္း.ေနေကာင္းေသးတာမဟုတ္ဖူးေလ
ေရအၾကာႀကီးခ်ိဳးလို႔မျဖစ္ဘူး."
!. ဟမ္. ငါေနမေကာင္းျဖစ္လို႔လား..!
"ကြၽန္မ ေနေကာင္းပါတယ္. "
" မဟုတ္ဘူး..မင္းေနမေကာင္းေသးဘူး.
ညကအရမ္းဖ်ားေနတာ "
! ျဖစ္ႏိူင္ပါတယ္ မေန႔က အရမ္းလန္႔သြားမွာပဲ
ငါလိုသာဆို လံုးဝstrong
ေပမယ့္.ဒီခနၶာကိုယ္က ႏုနယ္လြန္းတာ..ကြၽတ္ကြၽတ္..
သူ႔ရဲ႕စိုးရိ္မသံေလးက.တကယ္ပဲ.ငါ႔ရင္ကိုခုန္ေစတယ္.ဟမ္.
ငါဘာျဖစ္ေနတာလဲ..အဟီး...သတိထားစမ္းပါ..!
ရိွဳးယြဲ႔ အတြင္းဝတ္ပါးေလးကို ဝတ္ဆင္၍.
ေရခ်ိဳးေဆာင္အျပင္သို႔ထြက္လာခဲ့သည္။
မားမားႀကီးရပ္၍ ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနေသာ မ်က္လံုးေတြက ကင္မရာမီးလို တဖ်တ္ဖ်တ္လင္းလက္ေနသည္။
မ်က္ႏွာကေတာ့ ေရခဲ႐ိုက္ထားသည့္.ပံုကပ်က္ယြင္းျခင္းမရိွ။
မ်က္လံုးတစ္ခုသာ.အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းသြားတတ္သည္။
" ဆံပင္ေတြလည္းစိုလို႔ပါလား "
စိုးရိမ္စြာ ဝမ္ရိွဳးယြဲ႔ ဆံသားေလးမ်ားကို ကိုင္၍ ေျပာလာသည္။
ဘာလို႔႐ွက္ေနမွန္းမသိကို မသိတာ
ေမာ့ေတာင္မၾကည့္ရဲေတာ့ပဲ
ဘာမွပင္မေျဖတတ္ေတာ့ပါ။
ရင္ေတြကခုန္လာတာတင္မဟုတ္ပဲ.တုန္ယင္ေနၿပီျဖစ္သည္။..
မွန္စားပြဲေ႐ွ႕တြင္.ထိုင္ေစၿပီး ဆံပင္မ်ားကို ဂ႐ုတစိုက္သုတ္ေပးသည္။
စူး႐ွတဲ့အၾကည့္ေတြကို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ၾကည့္မိကာ
ဓာတ္လို္က္သလိုပင္ ႐ူးမတတ္ျဖစ္ေနၿပီ။
ဖူူးဖူးေလးႏွင့္ထူေနေသာ .ပိုင္ထင္းရိ၏ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို အေၾကာင္းမရိွ
ေငးေနမိသည္။..(ႏွာဘူးမ)
ဒီအတိုင္းေတာ့.မေနတတ္ေတာ့ပါ။
ၾကာရင္႐ူးေလာက္သည္။
အိပ္ယာထကာစ.ကပိုကယိုေလးႏွင့္
အတြင္းဝတ္ရံုသာ ဝတ္ထားသည္မို႔ ရင္ဘတ္မွ
ႂကြက္သားေတြကို မေပၚတေပၚျမင္ေနရၿပီး
က်ယ္ပ့်ံလွတဲ့.ပုခံုးျပင္ႏွင့္.လက္ေမာင္းႂကြက္သားေတြမွာ အရမ္းမႀကီးေသာ္လည္း ျပည့္စံုေနသည္။
' ဂလု. '
!ဟမ္!
" ဗိုက္ဆာေနၿပီလား.."
ပိုင္ထင္းရိ ကဝမ္ရိွဳးယြဲ႔ ဗိုက္ဆာသည္ဟု.ထင္သြားသည္။
(တကယ္ေတာ့.)
" အင္
ဟုတ္..
ဟို..
ဝမ္ရယ္...ေရခ်ိဳးလိုက္ပါလား
ရိွဳးယြဲ႔ ေရေႏြးပိုက်ိဳထားတယ္.."
ပိုင္ထင္းရိ.
အျပင္မွာေရာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့
ခြၽင္းေ႐ွာက္ဖန္ ႏွင့္လင္းေ႐ွာက္ဖန္ကို
အေဆာင္ေတာ္မွာ ဝတ္ရံုသြားယူေစရန္ႏွင့္ မနက္စာလာပို႔ေပးရန္ မွာလိုက္သည္။
လ
င္းေ႐ွာက္ဖန္ ႏွင့္ ခြၽင္းေ႐ွာက္ဖန္.ကလြဲၿပီး
အေစခံမိန္းကေလးႏွင့္.မေျပာႏွင့္.အေစာင့္မ်ားကိုပါ အပန္းေျဖေဆာင္နားသို႔.မကပ္ခိုင္းပါ။
အေဆာင္၏အျပင္ တံတားထိပ္ထိသာ ခြင့္ျပဳခါးသည္။
ေရခ်ိဳးေဆာင္သို႔ ပိုင္ထင္းရိဝင္သြားၿပီး
ဝမ္ရိွဳးယြဲ႔ရင္ဖိုစြာျဖင့္.
အလွဆံုးျပင္ဆင္ေနသည္။
!ကိုယ္သင္းနံ႔ေလးတူတာနဲ႔ ငါကရင္ခုန္ေနတယ္။
ဒါေပမယ့္.သူ႔ရဲ႕အၾကည့္.သူပံုစံက
ငါ့ကိုခံစားရေစတယ္!
To be continued
🌷
••••••••••••••••
Unicode
(အတိတ္ႏွင့္တူေသာရနံ႔)
✴❇❇❇❇❇
ဒူးခေါင်းလေးကို ကျုံ့သည်ထက်ကျုံ့၍..
ပျောက်ကွယ်သွားချင်လောက်အောင် ရှိမနေချင်တော့ပါ။
ကြောက်စရာအကောင်းဆုံးက ညဘက်မှာဒီလိုနေရာမှာရှိနေခြင်းပဲလေ၊
နေဘက်ဆိုရင်တောင် တော်ရုံလူ.ဝင်ရဲမယ်မထင်။
မျက်ရည်များက.အစမတန်စီးကျနေသည်။
ကြောက်စိတ်က စိုးမိုးရင်းစိုးမိုး...
ထိုစဉ်
'. .ကျွိ..!
". ..အား......"
ငယ်သံပါအောင် အော်မိလေပြီ။
ကြွက်ကြီးကြီးတစ်ကောင်.ကိ််ုယ်ပေါ်သို့.ဖြတ်ပြေးသွားသည်။
'. ..ကျွီ..."
". ဟင်.."
အလင်းတစ်ခုဝင်လာသည်။ တံခါးဖွင့်သံနှင့်အတူ။
အလျှင်စလိုပြေးထွက်ကာ...အလွန်ကြောက်လန့်နေပုံမှာထင်ရှားလွန်းနေသည်။
ဝမ်ရှိုးယွဲ့..အားကိုးတကြီးဖြေးဖက်လိုက်သည်။
သူဖက္လိုက္တာ ဘယ္သူဆိုတာ မသိပေ။
". ..အီး...အရမ်းကြောက်တယ်...အဟင့်.
အီး.....ဒီနေရာမှာ... ပစ်မထားခဲ့ပါနဲ့....နော်..
တောင်းပန်ပါတယ်.. အီး.."
မျက်ရည်များ ရွှဲနစ်ကာ...
တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော.ကိုယ်သေးသေးလေးကို.အလိုလိုပြန်ပွေ့ဖက်မိသွားသည်။...
ဝမ်ရယ်နှင့်အတူ.အိမ်တော်သို့ပြန်ရောက်လာတာနှင့် အပန်းဖြေနန်းဆောင်အကြောင်းနှင့်.ဝမ်ရှိုးယွဲ့ အကြောင်းကြားကာ...စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသည်။
ဝမ််ရယ်က သူကိ််ုယ်တိုင် သွားချင်သည့်ပုံဆိုပေမယ့်.
ဝမ်ရှိုးယွဲ့ ကို စိတ်ဆိုးနေဟန်ရှိနေသည်။
ထို့ကြောင့်.ချွင်းရှောက်ဖန် ကိုသာလွှတ်၍
ဝမ်ရှိုးယွဲ့ ကိုခေါ်ခိုင်းလို်က်သည်။
အရင်က.ပိတ်လှောင်ခံဖူးသည်ကို ချွင်းရှောက်ဖန် သိသည်။..ဒါပေမယ့်.တစ်ခါမှ.သတိတောင်မထားခဲ့။
သတင်းကြားထဲက စိတ်မကောင်းဖြစ်နေတာ.
ယခု
တံခါးဖွင့်လိုက်တာနဲ့ပြေးထွက်လာ၍
လူကိုအားကိုးတကြီး..ပြေးဖက်လာသည်ကို
အလွန်စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားသည်။
သူမရဲ့ ဘဝက ဘယ်လောက်တောင်ကံဆိုးလိုက်သလဲ။
......
တရှိုက်ငိုနေတဲ့ ဝမ်ရှိုးယွဲ့၏ ကျောပြင်လေးကို အသာသပ်ပေး၍ နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်သည်။
ရှိုးယွဲ့.စိတ်ကိုပြင်ဆင်လိုက်ပြီးမှဘယ်သူ့ကို သူမဖက်ထားတာလဲလို့.မော့ကြည့်မိသည်။
ခါတိုင်းမည်းမှောင်၍ မထီစောင်းကြည့်တတ်သော ချွင်းရှောက်ဖန် ၏မျက်ဝန်းတွေမှာ ယခု
မေတ္တာဓာတ်ဖြင့်ပြည့်ဝနေသည်။
က်ယ္ပ့်ံလွတဲ့.ရင်ခွင်ထဲမှ ထြက္လိုက္ကာ.
မျက်ရည်စများကို သုတ်လိုက်ပြီး.
". ကျေးဇူးတင်ပါတယ်.ချွင်းလူကြီးမင်း.
ကျေးဇူးကြီးမားလှပါတယ်. ရှိုးယွဲ့..
ဟင့်..ရှိုးယွဲ့ကို ကူညီပေးတာ..
တကယ် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..."
" ဝမ်ရယ်က.
လာခေါ်ခိုင်းလိုက်တာပါ
ကျွန်တော်ကိုကျေးဇူးမတင်ပါနဲ့ "
" ကျေးဇူးတင်ပါတယ်.
ပုခုံးခဏငှါးပေးတဲ့တွက် ပိုပြီးကျေးဇူးတင်လှပါတယ်"
တုန်ရီစွာနှင့် ချွင်းရှောက်ဖန်ကိုအကြိမ်ကြိမ်ကျေးဇူးတင်နေမိသည်။
ဆိုးရွားလှတဲ့ ထိုနေရာကြီးဆီကို စွန့်ခွာသွားချင်ပြီမို့.
ခြေလှမ်းရွေ့လိုက်တာနဲ့
ခွေကနဲ လဲကျသွားသည်။
". ဝမ်မိန်းကလေး ..ဝမ်မိန်းကလေး..."
ခြောက်ခြားဖွယ်တုန်လှုပ်မှုများနှင့်ဖြတ်သန်းပြီးရနဲ့နေ့ရက်က အတော်လေးသေလုနီးဖြစ်ခဲ့ရတယ်။
သို့ကြောင့်.ဝမ်ရှိုးယွဲ့ သတိလစ်သွားခဲ့သည်။
ပျော့ပျောင်းနုဖတ်လှတဲ့ ကိုယ်သေးသေးလေးကို ပွေ့ချီကာ ကြာပန်းနီအဆောင်သို့ပို့ဆောင်ပေးခဲ့ပြီး
စိတ်မကောင်းဖြစ်နေမိသည်။
..
ပါးပြင်တစ်ဖက်ရဲရဲတက်ကာ ချွေးတွေလားရေတွေလားမသည်းပဲ တစ်ကိုယ်လုံးစိုနစ်နေသည်။
သမားတော်ခေါ်ပြီး မဝင်တဝင်ဆေးအနည်းငယ်တိုက်သည်။
ကိုယ္က်စ္က်စ္ပူတက္လာ၍..
သတိရတစ်ချက် မရတစ်ချက်ဖြစ်နေသည်။
ဝမ်ရှိုးယွဲ့၏တစ်ကိုယ်လုံးနွေးနေပေမယ့်
ရေခဲတမျှအေးစက်နေသည်က
.ပိုင်ထင်းရိ.
ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိနှင့် ချွေးအေးများသာကျကာ
ဝမ်ရှိုးယွဲ့ဆီမှာ အကြည့်ကိုပုံသေထားထားသည်။
ညသန်းခေါင်ယံသို့ပင်ရောက်လုပြီ
ပိုင်ထင်းရိ
မျက်လုံးကိုပိတ်ထားသော်လည်း အိပ္မရေပ။
(မျက်လုံးညောင်းလို့နေမှာ)
" ဟင်း....မထားခဲ့ပါနဲ့
အရမ်းမှောင်တယ်...
တံခါး...
အင်း...."
ကယောင်ကတမ်းနှင့် လန့်၍ စကားထပြောလိုက် ပြန်အိပ်ပျော်သွားလိုက်နှင့်...
ဝမ်ရှိုးယွဲ့ ၏ ကိ်ုယ်သေးသေးလေးအား.ရင်ခွင်ထဲထည့်၍ သိပ်မှ
နှစ်ယောက်လုံးအိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
...
ချွင်းရှောက်ဖန်နှင့် လင်းရှောက်ဖန် ဝမ်ရယ်၏အဆောင်တော်မှာ.မစောင့်ရပဲ.ကြာပန်းနီအဆောင်တော်မှာပဲ စောင့်နေရသည်။
သန်းခေါင်ယံမှ.အစောင့်တွေနှင့်ထားခဲ့သည်။
ရှိုးယွဲ့ အကြောင်းတွေးမိလျှင် အလိုလို အားမလိုအားမရဖြစ်နေမိသည်။.
သနားသွားမိလို့များလား။
ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ပေးချင်တဲ့စိတ်ကို ချွင်းရှောက်ဖန် ခံစားနေရသည်။.
အရင်က ပေါ့ပါးစွာနေတတ်သည့်.ချွင်းရှောက်ဖန်
တိတ်ဆိတ်နေသည်ကို လင်းရှောက်ဖန်..ထူးဆန်းနေသည်။
...
သင်းနေတဲ့ ရနံ့တစ်ခုက နာခေါင်းမှာ ဝဲနေတယ်။
ခါတိုင်းအိပ်ယာနိုးရင်.ရတဲ့ကြာပန်းအနံ့နှင့်မတူ။
မျက်လုံးများ အသာလေးပွင့်လာ၍
အပြင်ကိုကြည့်လိုက်သော်လည်း ရွှေဝါရောင်လိုက်ကာစများကိုမမြင်.
အဖြူရောင်တစ်ခုက ကာနေသည်။
ဒါပေမယ့်နီးလွန်းတယ်။
သူမရဲ့ ခါးသွယ်သွယ်လေးပေါ်မှာ တစ်ခုခုတင်ခံထားရတယ်။
! ဟင်!
လက်ကြီး...ပြီးတော့.
အဖြူရောင်တစ်ခုခုဆိုတာလူ.
လူရဲ့အကျႌ...
ဖြေးညှင်းစွာဖြင့်
. သိုင်းဖက်ခံထားရသောကိ််ုယ်လေးကို
လှိမ့်လိုက်သည်။
ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ
". ဝမ်ရယ်.! "
အ့ံသြမိသော်လည်း..အသံတော့မကျယ်သွားပါ။
ထိုမှ အိပ်ယာထက်တွင် အပြစ်ကင်းစွာအိပ်ပျော်နေသည့်.ခန့်ငြားလှတဲ့ အမျိုးကောင်းသားကို ဝါဂွမ်းပြာရောင်စောင်ထည်ကို
ခြုံပေးလိုက်သည်။
ရေနွေးကို ကိုယ်တိုင်တည်ပြီး...ပင်ပန်းခဲ့သမျှရေစိမ်ပစ်လိုက်သည်။
!. .အင်း.....
လျန်ပင်းယင် မြေခွေးမ..
လုပ်ထားအုံးပေါ့..
နင့်ဝမ််ရယ်က.ငါ့ဘက်ပါနေပြီ..
ဇာတ်လိုက်ကြီး.ငါ့ဘက်ပါလာပြီဆိုတော့.
အဟင်း.ဟင့း်...!
ကြာပန်းဖတ်များကို လက်နှင့်ဆော့ကစားလိုက်သည်။
ကြာပန်းနီများကအရင်က ဝမ်ရယ်စိတ်အပန်းဖြေဖို့အလှစိုက်ထားရုံ
ရှိုးယွဲ့ကတော့ ခူး၍ရေစိမ်ချိုးတတ်သည်။
ခွင့်ပြုလို့တော့မဟုတ် ခိုးလုပ်ခြင်းပင်။
ကြာပန်းလေးများကို မွှေးလိုက် ပြုံးလိိုက်နှင့်
! အနံ့...ဟုတ်တယ်.
ခုနက. ရနံ့. ပိုင်ထင်းရိရဲ့ကိုယ်သင်းနံ့ကို ရင်းနှီးနေသလိုလိုပဲ
အဲ့ရနံ့ရလိုက်တဲ့အချိန်မှာ သတိရမိတယ်
သူ သူ.မ်ားလား..!
' ပလုံ ...ဗွမ်း..!! '
ရေချိုးဇလုံကိုခေါင်းမှီထားရင်း ရေထဲသို့ ပလုံထဲ
နစ်ဝင်သွားကာ... အမယ်လေးတကာ
ပြန်ထိုင်လိုက်ရသည်။
အရင်က ပိုင်ထင်းရိသုံးသည့်ရေချိုးကန်မို့ ရှိုးယွဲ့အတွက်ကျယ်လွန်းနေသည်မို့ သတိမထားရင်ချောချောကျတတ်သည်။
" ဟူး..."
ထိုစဉ်.အပြင်မှ..
". ရှိုးယွဲ့...
မင်း.နေကောင်းသေးတာမဟုတ်ဖူးလေ
ရေအကြာကြီးချိုးလို့မဖြစ်ဘူး."
!. ဟမ်. ငါနေမကောင်းဖြစ်လို့လား..!
"ကျွန်မ နေကောင်းပါတယ်. "
" မဟုတ္ဘူး..မင်းနေမကောင်းသေးဘူး.
ညကအရမ်းဖျားနေတာ "
! ဖြစ်နိူင်ပါတယ် မနေ့က အရမ်းလန့်သွားမှာပဲ
ငါလိုသာဆို လုံးဝstrong
ပေမယ့်.ဒီခန္ဓာကိုယ်က နုနယ်လွန်းတာ..ကျွတ်ကျွတ်..
သူ့ရဲ့စိုးရိ်မသံလေးက.တကယ်ပဲ.ငါ့ရင်ကိုခုန်စေတယ်.ဟမ်.
ငါဘာဖြစ်နေတာလဲ..အဟီး...သတိထားစမ်းပါ..!
ရှိုးယွဲ့ အတွင်းဝတ်ပါးလေးကို ဝတ်ဆင်၍.
ရေချိုးဆောင်အပြင်သို့ထွက်လာခဲ့သည်။
မားမားကြီးရပ်၍ သေချာစိုက်ကြည့်နေသော မျက်လုံးတွေက ကင်မရာမီးလို တဖျတ်ဖျတ်လင်းလက်နေသည်။
မျက်နှာကတော့ ရေခဲရိုက်ထားသည့်.ပုံကပျက်ယွင်းခြင်းမရှိ။
မျက်လုံးတစ်ခုသာ.အမျိုးမျိုးပြောင်းသွားတတ်သည်။
" ဆံပင်တွေလည်းစိုလို့ပါလား "
စိုးရိမ္စြာ ဝမ်ရှိုးယွဲ့ ဆံသားလေးများကို ကိုင်၍ ပြောလာသည်။
ဘာလို့ရှက်နေမှန်းမသိကို မသိတာ
မော့တောင်မကြည့်ရဲတော့ပဲ
ဘာမှပင်မဖြေတတ်တော့ပါ။
ရင်တွေကခုန်လာတာတင်မဟုတ်ပဲ.တုန်ယင်နေပြီဖြစ်သည်။..
မှန်စားပွဲရှေ့တွင်.ထိုင်စေပြီး ဆံပင်များကို ဂရုတစိုက်သုတ်ပေးသည်။
စူးရှတဲ့အကြည့်တွေကို တစ်ချက်တစ်ချက်ကြည့်မိကာ
ဓာတ်လို်က်သလိုပင် ရူးမတတ်ဖြစ်နေပြီ။
ဖူူးဖူးလေးနှင့်ထူနေသော .ပိုင်ထင်းရိ၏နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို အကြောင်းမရှိ
ငေးနေမိသည်။..(နှာဘူးမ)
ဒီအတိုင်းတော့.မနေတတ်တော့ပါ။
ကြာရင်ရူးလောက်သည်။
အိပ်ယာထကာစ.ကပိုကယိုလေးနှင့်
အတွင်းဝတ်ရုံသာ ဝတ်ထားသည်မို့ ရင်ဘတ်မှ
ကြွက်သားတွေကို မပေါ်တပေါ်မြင်နေရပြီး
က်ယ္ပ့်ံလွတဲ့.ပုခုံးပြင်နှင့်.လက်မောင်းကြွက်သားတွေမှာ အရမ်းမကြီးသော်လည်း ပြည့်စုံနေသည်။
' ဂလု. '
!ဟမ်!
" ဗိုက်ဆာနေပြီလား.."
ပိုင်ထင်းရိ ကဝမ်ရှိုးယွဲ့ ဗိုက်ဆာသည်ဟု.ထင်သွားသည်။
(တကယ်တော့.)
" အင်
ဟုတ်..
ဟို..
ဝမ်ရယ်...ရေချိုးလိုက်ပါလား
ရှိုးယွဲ့ ရေနွေးပိုကျိုထားတယ်.."
ပိုင်ထင်းရိ.
အပြင်မှာရောက်နေပြီဖြစ်တဲ့
ချွင်းရှောက်ဖန် နှင့်လင်းရှောက်ဖန်ကို
အဆောင်တော်မှာ ဝတ်ရုံသွားယူစေရန်နှင့် မနက်စာလာပို့ပေးရန် မှာလိုက်သည်။
လင်းရှောက်ဖန် နှင့် ချွင်းရှောက်ဖန်.ကလွဲပြီး
အစေခံမိန်းကလေးနှင့်.မပြောနှင့်.အစောင့်များကိုပါ အပန်းဖြေဆောင်နားသို့.မကပ်ခိုင်းပါ။
အဆောင်၏အပြင် တံတားထိပ္ထိသာ ခွင့်ပြုခါးသည်။
ရေချိုးဆောင်သို့ ပိုင်ထင်းရိဝင်သွားပြီး
ဝမ်ရှိုးယွဲ့ရင်ဖိုစွာဖြင့်.
အလှဆုံးပြင်ဆင်နေသည်။
!ကိုယ်သင်းနံ့လေးတူတာနဲ့ ငါကရင်ခုန်နေတယ်။
ဒါပေမယ့်.သူ့ရဲ့အကြည့်.သူပုံစံက
ငါ့ကိုခံစားရစေတယ်!
To be continued
🌷