"Akiro's POV"
"Saan ka ba galing?." - tanong ni Rafael pagkabalik ko sa classroom. Last subject na namin ngayon.
"Hills Garden." - maikling sagot ko.
"Edi nagkita kayo ni Viana?." - singit ni Axel.
"Huh?." - napakunot noo ako matapos nang sunod sunod nilang pagtatanong saka wala sa sariling napalingon sa katabing upuan ko na ngayon ay blangko.
"Sinundan ka kaya niya. Ilang minuto mula nung lumabas ka ay sumunod siya. Baka daw kasi magbigti ka." - Lisa. Kaya mas lalong napakunot ang noo ko.
"Sinabi niya sa'yo?." - takang tanong ko.
"Tungek! Sinulat sa papel, syempre."
Siraulong Axel to ah!
Ilang minuto na ang lumipas pero hindi pa rin siya bumabalik. Hanggang mag uwian na, hindi ko na talaga siya nakita.
Nagkacutting class din pala ang babaeng yun?
Akala ko ba, kapag nerd masyadong hardworking? Tsk!
Dahil uwian na ay nagpasya na kaming magsipag uwi. Hanggang makarating sa bahay ay si Viana na ang laman ng isip ko.
Bakit niya ako sinundan? Hays!
Ba't nga ba big deal sakin yun? E, ano kung sumunod siya?
Nag ayos na ako at nagpahinga.
Hindi ko na ininda ang gutom at agad akong nakatulog.
Kinabukasan........
"Viana's POV"
Ang tagal naman niya. May hinihintay kasi ako dito dahil ang usapan namin ay magkikita kami ngayon.
Gusto ninyo bang malaman kung bakit hindi na ako nakabalik sa klase kahapon?
******* FLASHBACK *******
Pabalik na dapat ako sa klase nang biglang may humila sakin at dinala ako sa tago at madilim na lugar.
Nakita ko pang pasulyap sulyap siya na parang may pinagtataguan.
"Anong ginagawa mo dito?." - tanong ko nang makilala ko siya.
"Sasabihin ko sa'yo lahat nang nalalaman ko bukas, alas tres ng hapon. Isama mo ang pinsan mo. Itetext ko sa"yo ang lugar."
Akma na siyang aalis nang pigilan ko siya.
"Tungkol saan ba yan?."
"Sa totoong dahilan ng pagkamatay at sa totoong pumatay sa mga magulang mo." - nagtiim ang bagang ko nang mabanggit niya ang tungkol sa mga magulang ko. Agad ko siyang tinulak sa pader at napahiyaw siya sa impact nito.
"Anong alam mo? Sabihin mo na ngayon bago ko pa hindi mapigilan ang sarili ko." - hinigpitan ko pa lalo ang paghawak sa kamay niya.
"B-bukas ko s-sasabihin. Hindi ligtas d-dito." - binitawan ko na siya nang nahirapan na siyang huminga.
"Bukas." - matalim ang tinging ipinukol ko bago siya iwanan at dumeritsu na nang uwi.
Nawalan na ako ng ganang umattend ng huling klase.
******* END OF FLASHBACK *******
Kung nagtataka kayo kung bakit ako nagsasalita? Yun ay dahil, hindi naman talaga ako pipi at bingi. I just need to pretend to hide my real identity. Isa pa, hindi pa ito ang tamang oras para makilala nila ako.
Ilang saglit lang ay dumating na ang pinsan ko. SIYA na lang ang tanging hinihintay namin.
Nang bigla akong makatanggap ng text at wala sa sariling napatayo. Sumunod naman agad sakin ang pinsan ko.
"Lisa's POV"
Maaga kaming dinismiss sa klase namin ngayon. Hindi pumasok si Viana. Grabe! Isang araw pa lang ang napapasok niya. Makagraduate pa kaya yun? Kung sabagay, kakasimula pa lang naman ng klase.
Dahil gutom ako, nagdecide na akong dumaan muna sa isang restaurant. Kasama ko ang driver ko. Tinatamad na kasi akong magmaneho, kaya si kuyang driver na lang muna magmamaneho ng kotse ko.
Hindi naman siguro lingid sa kaalaman ninyo na mayayaman lahat nang mag aaral ng Hillston diba? Kaya nga, nagtaka pa ako nung una kung paano nakapasok ang kaibigan kong yun noon.
As for Viana, halatang may pera siya. Transferee from France nga diba?
Speaking of Viana, hindi pa ako nakakababa sa kotse ko nang bigla ko siyang makita. Nasa loob siya ng restaurant at siguradong may hinihintay.
Nang biglang isang babae ang lumapit at umupo sa harapan niya. Ang tindig ng babaeng yun! Parang siya yung nakita ko nung minsang mamasyal kami nina sweetheart, last time.
Biglang naging balisa si Viana at agad na lumabas sa restaurant. Sumunod naman agad ang babae sa kanya.
"Kuya, I changed my mind na pala. Pakisundan na lang po ang kotseng yun." - tinuro ko kay kuyang driver ang kotse na sinakyan nina Viana at nang babae.
Medyo pamilyar pa sakin ang dinadaanan namin hanggang sa nararamdaman kong unti unti na kaming lumalayo sa city.
Hindi na din nagiging pamilyar sakin ang bawat madaanan namin. Mas madalas ko na ngayong nakikita ang mga puno kesa sa mga bahay.
Biglang tumigil ang kotse nina Viana sa isang abandonadong lote.
"Kuya, dito lang po kayo. Hintayin ninyo po ako dito." - saad ko saka hinawakan ang pintuan para lumabas.
"Sigurado po kayo, Ma'am Lisa?." - may pag aalinlangang tanong niya.
Tumango lang ako saka lumabas.
Tumakbo sila papasok kaya tumakbo na rin ako. Mahirap na, baka hindi ko na sila masundan.
"Nooooo!" - isang sigaw ang nagpatigil sakin. Sinundan ko kung saan nanggagaling ang sigaw na yun hanggang sa mapadapo ang paningin ko sa taong nakaupo habang umiiyak at hawak hawak ang kamay ng isang babaeng....
Duguan?
'Teka! Si Viana yung sumigaw?.'
Ang ibig sabihin.......
Napako ako sa kinatatayuan ko nang bigla siyang tumingin sakin.
"Die idiots." - malamig na wika niya.
Nagulat ako nang bigla niyang itapat sa direksyon ko ang panang hindi ko alam kung saan niya nakuha.
Napapikit na lang ako.
Ito na ba yung katapusan ko?
Kung alam ko lang, hindi na lang sana ako sumunod.
'Eh?.'
Narinig ko na may tinamaan pero bakit parang wala naman akong naramdaman.
Dahan dahan kong minulat ang mata ko at muling nagtama ang paningin namin.
Tinaasan niya lang ako ng kilay.
Napalingon ako sa likod nang makarinig ako ng magkakasunod na sigaw. Doon ko lang napagtanto na hindi naman pala ako ang pinatamaan niya. Tumumba ang tatlong lalaki sa likod ko.
Naramdaman ko nang dahan dahang tumayo si Viana kaya nilingon ko siya.
May kinuha siya sa kanyang bulsa at pagtingin ko. Isang boomerang?
"Yuko." - madiing sambit niya pero nasa kung saan ang paningin.
Hindi agad ako tumalima pero nung makita ko ang hawak niya, dali dali akong yumuko habang nakapikit.
Kung tamaan man ako..... Wag naman sana!
Nakapikit pa rin ako pero ilang sandali lang ay nakarinig ako ng sunod sunod na mga sigaw. Hindi lang lima. Mahigit sa lima ang boses na naririnig ko.
Ibig sabihin, madami pala sila dito?
Ilang saglit lang ay wala na akong sigaw na naririnig. Dahan dahan kong iminulat ang mga mata ko at nagtama ang paningin namin ni......
"Prime Princess?." - halo halong emosyon ang nararamdaman ko. May tuwa, pananabik, at kung ano ano pa.
"Vria." - walang emosyong saad niya pero wala din namang galit na mababakas.
"You can talk later. Let's bring her to our hideout, first." - Viana.
Madami pa akong gustong itanong kay Viana pero mamaya na lang.
Matalim ang tinging ipinukol ni Viana sakin.
"Reserve your questions, later." - walang emosyong saad niya.
May tinawagan siya sa kanyang cellphone at ilang saglit lang ay may mga lalaki nang dumating. Ang iba ay binuhat ang babaeng duguan, samantalang ang iba ay niligpit ang katawan ng mga lalaki.
Sumenyas si Prime na lumabas kaya sumunod ako.
Marami pa kaming kailangan pag usapan at isa na doon ang tungkol sa totoong pagkatao ni Viana.
Malaki ang paniniwala kong meron siyang itinatago.
More like, she was just pretending.
A version 2.2 of Bridget.
**********
A/N:
Pasabog na naman! Hahaha.