Here's Chapter 38 sorry for the late update I've been doing my online modalities kaya medyo hirap tayo sa pagbabalanse ng time for being an author and a student 😌...Sorry ulit❤️.
Here's Chapter 38 enjoyyy kayo😊😘.
©lavien_liu
*******************************************************
Taehyung: Buhatin na kita.
He said and walked.I hooked my arms on his neck at hindi na nagreklamo pa.
Nakapasok na kami sa loob at dumeretso na sa elevator.
I pressed pressed our floor number and the elevator went up.
Tahimik lang kami pareho habang inaantay na tumigil ang elevator sa floor namin.
"You can put me down kung nabibigatan ka na."
Sabi ko naman sakanya.
Taehyung: Wag na baka di na buhatin pag binaba pa kita.
Sagot naman nito.
"Okey lang....baka sabihin mo sumosobra na'ko."
Taehyung: I insisted to do this kaya hayaan mo na'ko.
Sabi naman niya sabay tingin sakin.
"Wag kang mag-alala,magda-diet na'ko para di ka mabigatan."
Pabirong sabi ko sakanya...kanina ko pa kasi napapansin na medyo seryoso siya.
Taehyung: That's good.....kasi mukhang timbang mo na yung sumusobra.
Sabi naman niya sabay ngisi.
I rolled my eyes on him.... Nang-aasar lang😏.
"Ang sama mo talaga."
Inis kong sabi sakanya.
Kung Di lang ako tinulungan nito malamang kanina ko pa toh sinapak eh.
Taehyung: Just the way you hate it.
He then smirked at me.Sakto namang huminto na ang elevator at lumabas na kami.
We reached our apartment and I swiped my pass card to open the door.
Pumasok na kami sa loob at dumeretso naman sa kwarto.
Inilapag naman ako ni Taehyung sa kama at sumandal ako....Tangina daig ko pa na stroke nito ah.
Tinanggal naman ni Taehyung ang sapatos ko including my foot socks.
Nakatingin lang ako sa kanya while his doing it.
Taehyung: I'll just go get some ice.
Sabi nito sabay lagay ng sapatos ko sa baba ng kama.He stood up and went straight out of the room.
Bumangon naman ako at tiningnan ang paa kong namamaga.
"Parang na dengue ah."
Dumating naman si Taehyung na may dalang ice bag at dumeretso sa walk in closet.
Paglabas naman niya he was holding a towel and walked towards me.
Umupo siya sa harap ko at inangat ang na sprain kong paa saka pinatong sa towel and he started to compress my ankle.
Napatingin naman ako sakanya habang ginagawa Ito,this isn't the first time na tinulungan niya ako o let's just say na naging concern siya sakin pero ngayon ko lang siya nakita kong gaano siya.....let's just again say "KAALAGA?".
Ayokong maging assuming to say na concern nga siya sakin pero iba din sa pakiramdan kapag ginagawa niya toh sakin knowing kong gaano kami ka demonyo sa isa't-isa kapag nag-aaway.
Mukhang totoo nga yung sinabi ni Gguk na mabait talaga siyang tao.
Taehyung: Does it still hurt?
Tanong naman niya.
"Ha---ah Medyo...medyo nalang."
Pautal kong sagot....kong saan-saan nanaman kasi naglalakbay tong diwa ko😅.
Hindi na siya umimik at pinagpatuloy nalang ang ginagawa niya.
"Tae."
Taehyung: Hmh?
"You don't have to do that."
Sabi ko sakanya at saglit naman siyang napatigil.
Taehyung: Do what?
He asked and continued what he's doing.
"You don't have to pretend that your concern about me."
He then looked up to me as he heard what I said.
Taehyung: At no time in my life have I pretended to be concerned about something or someone. What will I gain by pretending to be concerned? I know the ones I should interfere with and the ones I shouldn't.
Sagot naman nito habang naka-focus lang sa pagko-compress sa paa ko.
He's right.Wala kang mapapala kapag magpapanggap kang concern sa isang tao o bagay,your just making fun of yourself kapag ginawa mo yun.
At sa pagkakilala ko kay Taehyung,He doesn't care about other people's lives pero alam niya ang mga bagay na dapat niyang pakialaman at yung hindi dapat.
"So dapat mo ba'kong pakialaman? O tulungan?"
Tumingin naman siya sakin sabay smirk.
Taehyung: Alangan namang pabayaan kita noh...Ako naman yung malilintikan sa magulang ko kapag pinabayaan kita.
Katwiran nito.
"So concern ka sakin?"
Pabirong saad ko sabay ngiting mapang-asar.
Taehyung: At sinong nagsabi sayo na concern ako?
Taas kilay nitong tanong.
"Eh sabi mo kasi ano eh."
Saad mo sabay ngisi.
Taehyung: Na ano? Ni minsan sa buhay ko di pa'ko nagpanggap maging concern?....Hoyy! Para sabihin ko sayo babae....I'm doing this not because I'm concerned about you.Tinutulungan lang kita noh.
Halata naman sa mukha niya ang pagkainis.
"Eh diba kaya mo tinutulungan kasi concern ka."
Asar ko ulit sakanya with my annoying smile.
Taehyung: Ewan ko sayo.
Inis nitong saad at hinagis naman sakin ang ice bag,buti nalang at nasalo ko.Tumayo naman siya at naglakad.
"Where are you going?"
Tanong ko naman at napahinto siya saka nilingon ako.
Taehyung: Kakain.
"Teka sama ako!"
Sabi ko naman at akmang tatayo.
Taehyung: Eh Di sumunod ka.
Masungit nitong saad sabay lakad palabas ng kwarto.
"Bwesit ka talaga kahit kelan!"
Bulyaw ko naman sakanya sa inis.
"Malunok mo sana ang kutsara!"
Sigaw ko pa ulit.
Kita nang masakit paa ko eh,sabihin ba na sumunod ako...Bwesit! Alangan namang gumapang ako...anong tingin niya sakin uod?😠.
End Of DAINE's POV
TAEHYUNG's POV
Habang kino-compress ko yung na sprain niyang para ramdam ko naman ang mga titig niya saakin.Lumilipad nanaman siguro diwa nito sa kagwapuhan ko🤦🏻♀️.
Daine: Tae.
Sambit nito sa pangalan ko.I knew she would ask me something.
"Hmh?"
I simply replied while my attention is on her foot.
Daine: You don't have to do that.
I stopped the moment I heard her say it...I was a bit shocked since I wasn't expecting her to say it.
"Do what?"
I asked as I continued, pretending I didn't know what she's talking about.
Daine: You don't have to pretend that your concern about me.
I stopped and looked up to her.
"At no time in my life have I pretended to be concerned about something or someone. What will I gain by pretending to be concerned? I know the ones I should interfere with and the ones I shouldn't."
Hindi ako yung tipo na gumagawa ng aksyon dahil sa pakitang tao or for my advantages.Kapag may ginawa akong bagay it's because I want to do it.
Bakit naman ako magpapanggap na concern? For what?......Kung gugustuhin ko namang wag makialam I DEFINITELY WON'T GIVE ANY SINGLE SHIT ABOUT IT.
Daine: So dapat mo ba'kong pakialaman? O tulungan?
I looked at her with a smirk on my face.
"Alangan namang pabayaan kita noh...Ako naman yung malilintikan sa magulang ko kapag pinabayaan kita."
Katwiran ko naman.Nakakabingi na kasi yung lagi nalang akong pinagsasabihan nila Mom at Dad na alagaan, pakisamahan, bantayan etc. ko tong babaeng toh eh hindi naman na toh bata eh.
Daine: So concern ka sakin?
Birong tanong nito sabay ngisi na nakakabwesit naman.Assuming much.
"At sinong nagsabi sayo na concern ako?"
I asked as I raised my eyebrows at her.
Daine: Eh sabi mo kasi ano eh.
Saad nito sabay ngisi.
"Na ano? Ni minsan sa buhay ko di pa'ko nagpanggap maging concern?....Hoyy! Para sabihin ko sayo babae....I'm doing this not because I'm concerned about you.Tinutulungan lang kita noh."
It doesn't mean na tinulungan ko siya ay concern na'ko...I'd just helped her alangan namang hayaan ko nalang siya eh ni hindi na nga makalakad ng maayos dahil sa katangahan eh.
Daine: Eh diba kaya mo tinutulungan kasi concern ka.
Asar nito sakin at ngumisi pa talaga.
"Ewan ko sayo."
Inis kong saad sabay hagis sakanya ng ice bag, good thing she caught it.
I stood from sitting on the bed and walked.
"Where are you going?"
Tanong niya naman at napahinto ako saka nilingon ko siya with my annoyed expression.
"Kakain."
Daine: Teka sama ako!
Sabi nito as she tends to stood up from the bed.
"Eh Di sumunod ka."
Masungit kong saad sabay lakad palabas.
Bahala siya sa buhay niya,ako tong bubwesitin niya tapos magpapatulong ulit....ASA.
Daine: Bwesit ka talaga kahit kelan!
Rinig ko namang sigaw niya mula sa loob.I just smirked at it.
Daine: Malunok mo sana ang kutsara!
Hindi ako katulad mo na ganun ka tanga para pati kutsara eh lunukin ko noh.
Maglakad nga lang sa hagdan di pa magawa ng maayos eh😂.
Dumeretso ako sa kusina para kumain na dahil magre-review na ako buong araw.
Kumuha na ako ng pagkain ko at umupo sa mesa.
After kong kumain niligpit ko na ang pinagkainan ko at bumalik sa kwarto.
Pagpasok ko naman sa loob nakita ko naman si Daine na sinusybukang tumayo at mukhang hirap Ito.
Daine: Ughh!!! The heck!
Napamura Ito sa inis dahil sa nasubsob Ito sa side table....She lost her balance.
I ran towards her.
"Are you Okey?"
Tanong ko habang tinutulungan siyang makatayo.
Daine: Nagtanong pa....Tumabi ka nga! Kaya ko sarili ko.
Mataray nitong saad sabay bahagyang itinulak ako.
Tumabi naman ako at hinayaan siya....Tingnan natin kong hanggang saan tong babaeng toh.
I smirked at her and crossed my arms habang inaantay siyang matumba ulit.
She tried to stood up, struggling with her sprained ankle.
Daine: AH!
•••••••
She fell....I caught her before she even fell on the floor.
She landed on my chest.
We both look into each other knowing our face were only inches apart.
"O ano? Kaya?"
Pang-aasar ko naman.
She rolled her eyes on me and looked away.
Itinayo ko naman siya at binuhat na.
She hooked her arms around my neck.
"Ikaw na nga tong tinutulungan ikaw pa tong nagtataray at nagmamatigas."
Sabi ko sakanya.
Daine: Tutulong ka rin lang mambubwesit ka pa.
Inis nitong saad.
"Tinatarayan mo'ko eh.Sino sa tingin mo di mambubwesit dun."
Depensa ko naman....Totoo naman,siya na nga tong tinutulungan siya pa tong nagtataray kaya ayun binubwesit ko siya.PATAS NA KAMI NGAYON.
Daine: Ibaba mo nga ako.
She swung her legs in annoyance telling me to put her down.
"Wag kang malikot.Ibabagsak kita."
Banta ko naman sakanya,bakas sa mukha nito ang pagkainis.
"San ka ba pupunta?"
Daine: Magpapalit.
Mataray nitong sagot.
Naglakad ako heading to our walk in closet.
Daine: Oy teka san ka pupunta?
Tanong nito na medyo nagpapanic.
"Magpapalit ka diba."
Napahinto naman ako saglit sa labas ng walk in closet.
Daine: At sasama ka?
"Eh anong gusto mo? Gumapang ka mula dito papasok?"
Sarkastikong saad ko...Hagis ko toh eh😏.
Pinaikutan niya lang ako ng mga mata niya.
Pumasok na ako sa walk in closet.
Daine: Put me down...
"Kaya mo?
Daine: Syempre noh...di naman ako na stroke eh.
Inis nitong saad.
"Okey."
Dahan-dahan ko siyang binaba at hunawak siya sa cabinet to support her balance.
She winced as she lands her sprained foot maybe because of pain.
Nakabantay lang ako sakanya dahil baka ma out balance nanaman.
"Are you good?"
Daine: Yeah...I'm good you can leave now.
Sagot nito habang ina-udjust parin ang sprained niyang paa.
"Okay...Just call me when your done."
Saad ko sabay lakad palabas.
End of TAEHYUNG's POV
DAINE's POV
Lumabas na si Taehyung pagkababa niya sakin.
Akala ko talaga sasamahan niya akong magbihis eh.... Para-paraan din si Manoy ah.
Dahan-dahan akong naglakad papunta sa salamin at tiningnan ang sarili ko.
••••••••
I fell....he caught me beforehand.
I landed on his chest which made me hug him.
We both look into each other knowing our face were only inches apart.
••••••••
I smiled while looking at the door kung saan nasa labas si Taehyung.
Kumuha na'ko ng damit pambahay at nagpalit na.
I brused and fixed my hair and I'm done.
I tried to walk enduring the light pain of my sprained ankle hanggang sa pinto.
Binuksan ko ang pinto at agad namang napalingon sakin si Taehyung.
Taehyung: Tapos ka na?
"Yeah."
Taehyung: Let's go.
"Teka."
I stopped him when he was about to carry me again.
Taehyung: Bakit?
"I'll try to walk."
Sabi ko as i stepped out.
Taehyung: Are you sure you can walk?
Seryosong tanong nito.
"Oo naman kaya nga susubukan eh atsaka pag di ko toh ginalaw baka matuluyan na toh."
Pabirong sagot ko which made him smirk.
Taehyung: Okay bahala ka.
Sabi nito sabay tayo sa tabi ko.
Dahan-dahan ko namang inilakad ang paa ko at si Taehyung naman parang nurse na nakasunod sa pasyente niyang pilay.
Matapos ang ilang oras na paglalakad the pilay way...nakaabot na din kami sa bed area.
Taehyung: Gusto mung kumain?
Tanong niya na medyo nahihiya pa.
"Ha?---ah.."
Nagdadalawang isip pa ako sa isasagot ko dahil baka mamaya pinagtitripan lang ako nitong Alien na toh.
"Hindi na...mamaya nalang."
Sagot ko....bigla namang kumulo yung tiyan ko DAFUK! Kanina pa ako nagugutom FYI.
Napahawak naman ako sa tiyan ko.
Di talaga makapagpigil eh.
I looked away from Taehyung sa hiya.
Naglakad naman siya palabas ng kwarto.
San naman kaya pupunta yun?
Humiga naman ako sa kama at kinuha ang cellphone ko then checked my IG.
Maya-maya pa narinig ko naman ang mga yapak ni Taehyung at Hindi ko lang Ito pinansin.
Taehyung: Oyy.
Agad naman akong napatingin sakanya at may hawak itong dish tray na may pagkain.
Nanlaki naman ang mga mata ko sa gulat.
"Ano yan?"
Saad ko na namimilog pa din ang mga mata habang nakatingin sa dish tray at kay Taehyung.
Taehyung: Ano ba toh sa tingin mo? Kumain ka na nga.
Inis nitong saad sabay lapag ng dish tray sa kama at umalis na papuntang walk in closet.
(Sana ol Lunch in bed😅.)
Napatingin naman ako sa dish tray at sa direksyon ng walk in closet at napangiti saka sinimulan ng lantakan ang pagkain na hinain ni Taehyung para sakin.
Ayaw pa kasing aminin na concern.
I can't help but to smile while eating...dumaan naman si Taehyung sa harap ko wearing a white plane shirt and a cargo pants at Di ako nito pinansin.Tumungo siya sa study area.
Napangiti nalang ako at pinagpatuloy ang pagkain.
Time Skip
Taehyung was busy reviewing at ako naman kakatapos lang kumain.
Bumaba ako sa kama at binuhat ang dish tray saka dahan-dahang tumayo.
THE STRUGGLE IS SO DAMN REAL😅🤦🏻♀️.
Ba't ba kasi di matanggal-tanggal tong sakit eh.
Dahan-dahan akong naglakad at iniingatan ang hawak kong dish tray dahil kapag na out balance ako....basag tong mga plato.
Taehyung: Akin na.
Sumulpot naman si Taehyung at kinuha ang dish tray na dala-dala ko at siya na ang nagdala nito palabas.
I was confused and at the same time a little bit shock.
Naglakad nalang ako papuntang banyo to brush my teeth.
After Kong magtoothbrush lumabas na ako ng banyo at nagtungo sa study area kung saan nandoon si Taehyung.
Taehyung: Ba't ka ba lakad ng lakad?
Tanong naman nito sa parang bawal talaga akong maglakad.
"Bakit bawal ba?"
Tanong ko na may pagka-sarkastiko.
Taehyung: Umupo ka nga! Baka mapano ka nanaman eh.
Inis nitong saad habang nagbabasa.
Eh Di waw! Baka ma stroke na'ko nito pag di ko ine-exercise.
I rolled my eyes and sat Infront of him.
"Tapos mo na ba yung modalities?'
Tanong ko.
Taehyung: Hindi...bakit ikaw gagawa?
Kinuha naman nito sa modalities at nilapag sa harap ko.
"ASA ka noh."
Ang feeling netoh....Binibigyan talaga ako ng gagawin eh.
Taehyung: Sige na....wala ka namang ginagawa eh.
Sabi nito habang nakatuon sa pagbabasa sa laptop niya.
"Ayoko! Masakit paa ko."
Mataray kong saad.
Taehyung: Masakit eh lakad ka naman ng lakad.
Sabi nito na parang binabara talaga ako.
"Cheh!"
Inis kong bulyaw sakanya.
Taehyung: Sige na....para may ginagawa ka naman diyan.Atsaka diba tutulungan mo naman talaga ako.
Saad nito sabay ngiti sakin.
"At sino nagsabi sayo na tutulungan kita hah?"
Pagtataray ko.
Taehyung: Sabi ni prof you're going to help me with that.
"Oo tutulong ako but it doesn't mean na ako na gagawa niyan noh."
Katwiran ko as I rolled my eyes.
Taehyung: Ang suplada mo talaga.
Sabi nito sakin.
Matagal na noh😏.
Time Skip|Night-6:30pm
Nandito ako ngayon sa living room nanood ng TV at Netflix at si Taehyung naman sa kusina nagluluto.
He insisted to cook so hinayaan ko na.Ako pa ayaw diba.
Naisip ko lang.....medyo advantage toh sakin na may sprain ako kasi sumisipag si Taehyung eh😂;).
I'm not asking for me to be like this every time pero masaya lang coz I don't have to do so much dito sa bahay.
Buhay señorita naman tayo ngayon *evil smile*.
Maya-maya pa tumunog naman ang phone ko.
It was Mom calling via video call.
OTP
Maureen: Hi sweetie
Masayang bati nito sakin.
"Him Mom."
Bati ko at ngumiti.
Mrs Kim: Hi Dear.
"Hi po tita."
Saad ko sabay wave.
Mrs Kim: How are you?
"I'm fine po."
Mrs Kim: That's good....where's V?
"He's at the kitchen po making dinner."
Sagot ko.
Mrs Kim: Can we see him?
"Sure po.Just moment."
Dahan-dahan akong tumayo dahil medyo kumikirot pa yung paa ko at naglakad patungong kusina.
Maureen: Is there something wrong Daine? Ba't ganyan ka maglakad?
"Na sprain ko po kasi yung paa ko."
Sagot ko as I reached the kitchen area.
Taehyung: O ba't ka nanaman tumayo?
Tanong nito sakin as if he were worried.
"They want to see you."
Sabay harap ko sakanya ng phone.
Mrs Kim: Hi son.
Bati nito kay Taehyung with a smile.
Maureen: Hi Tae.
Sumunod naman si Mama.
Taehyung: Hi what's up with you two?
Tanong naman nito habang nililipat sa Plato ang omelette.
Mrs Kim: Wala naman aren't we allowed to call you guys?
Birong tanong ni Tita.
Taehyung: No especially when you don't have something important to tell.
Sagot naman niya like he doesn't really want them to call us.
Ang tino hah.
Maureen: Well... we have something important to tell you.
Taehyung: And what is it?
Mrs Kim: It's about your new endorsement for Bench Korea.
Taehyung: I told you I'm not accepting endorsements as long as the Master's is upon my concerns.
Seryosong sagot nito as he faced straight into the phone/camera.
Mrs Kim: Don't worry hindi ngayong week yung shoots... definitely be next-next week.
"Yun naman pala eh...cge na."
Dagdag ko naman.
Taehyung glanced at me and looked at the phone.
Taehyung: Are you sure?
Mrs Kim: A hundred percent sure.
Siguradong sagot ni Tita.
Taehyung: Fine.
Mrs Kim: Great.Come to the office tomorrow for the contract signing.
Taehyung: Time?
Mrs Kim: After Breakfast 9:30am.
Taehyung: Okey.Do you have something else to say?
Tanong nito.
Mrs Kim: Nagmamadali ka?
Asar naman ni Tita.
Taehyung: I'm preparing dinner.
Sagot ni Taehyung with his poker face.
Maureen: Sumisipag yata tayo ngayon.
Pang-aasar naman ni Mama.
"Ngayon lang po yan kasi may sprain ako kaya siya muna sub ko."
Dagdag ko pa.
Taehyung smirked at me.
Natawa naman sina Mama at Tita.
Mrs Kim: Awhhh how sweet.
Kilig na saad ni Tita.
Sana ol sweet Diba:(
Taehyung: Of course.
Saad naman ni Taehyung sabay akbay sakin.
"Sana nga magtuloy-tuloy na yan."
Sabi ko naman na nasa tono ng pagpaparinig.
Taehyung: Pwedeng-pwede....kung lagi ka ba namang may sprain why not.
I clenched my jaw in annoyance saka siya sinipa ng kaliwang paa ko.
Taehyung: Awe!
Reklamo nito at napahawak sa binti niya.
"Serves you right."
Saad ko as I rolled my eyes and crossed my arms.
Maureen: Enough with it....Baka kung saan nanaman umabot yang bangayan niyo.
Pananaway naman ni Mama saamin.
Taehyung: Magaling ba pala yang paa mo eh.Sinasadya mo ba talagang pahirapan ako?
Sabi nito sabay hawak sa bewang niya.
"Hoy kung magaling na tong paa ko at kahit naman sumasakit pa eh hindi naman talaga ako aasa sayo noh!"
I said yelling at him.
Taehyung: Ah talaga.
Saabi nito sabay lapit sakin.
"Yeah."
Seryosong saad ko as I crossed my arms.
He smiled at me while his leaning closed towards me.
Mrs Kim: Uhmm we'll go ahead.
Pareho kaming napatingin ni Taehyung sa phone.
Maureen: Byee....sige na ipagpatuloy niyo na yan.
Saad ni Mama saka pinatay ang tawag.
Taehyung smirked and returned its attention to me.
"Ano."
Saad ko.
Taehyung: Ano hah lalaban ka.
Hamon nito sabay lapit ulit saakin.
"Akala mo siguro di kita papatulan noh."
Sabi ko sakanya as I clenched my jaw.
Taehyung: Ahh talaga lalaban ka?
"Tae...!!!"
HE LIFTED ME UP AND PUT ME ABOVE THE COUNTER TOP. O_O
He put his hands on both of my sides to lock me in.
He leaned cloSER to me at napaliyad naman ako.
"Pag ako talaga nahulog TAEHYUNG hah."
Banta ko naman sakanya sabay tingin sa likuran ko.
Taehyung: Wag kang umiwas.Lalaban ka diba.
Saad nito as he hooked his hand around my back and pulled me close to him.
"Suntukan yung sakin."
Pagliliwanag ko.
Taehyung: S*X is no match to boxing.
He said as he smirk into my face.
At paano nanaman napasok ang S*X dito ha?.
TANGINA NAGIGING MARUPOK ULIT AKO!!!
"Pigil-pigilan mo nga yang bunganga mo."
Pananaway ko sabay lapit din ng mukha ko sakanya.... WE'RE FVCKING CLOSE! Ipagpalagay ko ng isang daliri ang sukatan(Index Finger).
Taehyung: I can't help it.Sinusubukan mo talaga ako noh....Pwes malalaman natin ngayon kung gano ka katibay.....SA KAMA.
At walang ano-ano ay binuhat niya ako na parang isang sakong bigas....BWESIT!!! RAPE.......😱--->;))
"TAEHYUNG!!! PUT ME DOWN!!!"
Sigaw ko habang hinahambalos ng sapak ang likod niya and he seemed to not care about it.
Taehyung: Manahimik Ka nga.Hinahamon mo'ko diba....Now I'll show what I'm capable of.
Sabi nito.....We reached the bedroom at ihiniga naman ako nito.TANGINAAAAA!!! RAPE NA TALAGA TOH.
(Ikaw naman kasi hinamon-hamon mo pa ng suntukan kaya ayan....ibang boxing binigay sayo(^^).... WRESTLING NA YARNNN:))
He hovers over me and locked me on his embrace making sure that I can't get away from him.As if na susubukan ko.
"Tae I'm warning you.STOP IT!"
Banta ko sakanya with my death glares sabay duro ko sakanya.
Taehyung: To late girlfriend YOU'VE ALREADY AWAKEN THE GIANT.
He said with such tease and seriousness as he hooked his hand around waist and lifted my upper body up hanggang sa nagtapat nagtapat na ang dibdib namin.
"Tae..."
I spoke up in a bit of shock.
Taehyung: What?
"You're kidding me are you?"
Tanong ko dahil sa pagkakadama ko ng tensyon saaming dalawa ay mukhang seryoso ito sa gagawin niya.
Taehyung: I'm not.
To be continued.......................
Sorry for the TYPOS if there's any:(.
Comment down your reactions and also vote if you liked this chapter:)
Next chapter is on the way so stay tuned for it❤️.
©lavien_liu