Dalawang beses akong kumatok sa pintoan ng kwarto ni Vraxx bago ako pumasok. Nandoon parin siya balcony kaya naman ay dinalohan ko siya. Paharap siyang naka sandal sa railings at ganoon din ang ginawa ko.
"Love?" He suddenly uttered.
"Hmm?" Tugon ko nang hindi siya tinitignan, masyadong masarap ang hampas ng malamig na hangin sa mukha. Maging ang buhok ko ay sinasayaw ng hangin.
"Meroon bang.." He paused for while and I felt him faced my direction. "Meroon bang bumabagabag sayo?"
That caught me off guard. Him asking that is just feel surreal. I suddenly want to burst in tears and breakdown in his embrace and tell him all my sorrow and burden but I just can't. Nilunok ko na lang ang bumarang emosyon sa lalamonan ko bago ako nakangiting humarap sa kaniya.
"Wala naman. Bakit? Mukha ba akong stress?" Tanong ko na lang.
"I have known you since when we were in high school, Athena. And even though you were gone for almost 10 years, you were still you." I can't tell his emotion through his expression but one thing for sure is that he's sad. Gamit ang isang kamay niya ay sinuklay niya buhok kong natatabunan na ang mukha ko. "Ang pinagkaiba lang ay mas naging magaling ka sa pagtatago ng totoo mong nararamdaman. Noon, kapag may problema ka sinasabi mo kaagad saakin. Pero ngayon?" Dahan-dahang napunta ang mga titig niya sa mga mata ko. "Iba na ang sinasabihan mo. I'm not jealous because that will make me an immature person, pero hindi din naman kasi madali saakin na unawain kung bakit sa kaniya ka lang lumapit tapos saakin na boyfriend mo ay hindi."
Umawang ang labi ko dahil sa mga sinabi niya. Ang bigat na nasa dibdib ko ay lalo pang bumigat, dagdagan mo pa ng guilt na nararamdaman ko ngayon. He wasn't even mad while saying those pero ramdam ko ang hinanakit niya.
"Hindi din naman madali saakin ang lahat." Saad ko na agad kong pinagsisihan. Kagat labi akong napayuko upang umiwas ng tingin sa kaniya.
"Alam kong hindi madali, kahit hindi ko alam kung anong dinadala mong problema ay alam kong mahirap." He held my chin up so we can see each other's eyes. "But I'm here, I can always lift you up. I won't force you to tell me what is bothering you but please, saakin ka naman tumakbo kapag hindi mo na kaya."
"I'm sorry, Vraxx." Yan lang ang tangi kong naiusal.
I saw the confusion in his eyes but he immediately washed it off with a tired smile. Nang hindi ko na matagalan ang titig niya ay muli akong paharap na sumandal sa railing. Naramdaman ko na lang ang mga braso niyang parang ahas na pumulupot sa beywang ko, ipinatong niya pa ang kaniyang baba sa balikat ko.
"Sorry din, I was carried away with my emotions." Mas hinigpitan niya pa ang yakap niya.
"I understand." Hinaplos-haplos ko ang braso niyang nakapulupot saakin. "Sabi ko naman sayo, sayo lang ako. Sayo lang ako uuwi." He chuckled a bit.
"Excited na akong makita sina tita at tito. Mula nang mawala ka hindi ko na din sila naka usap ang nakita."
Bigla akong napabitiw sa braso niya. He doesn't know? Sa tingin ko ay hindi niya alam na matagal nang wala ang parents ko. They both died in an unexplainable accident in Paris and I think none of them knew about it.
"Paniguradong m-matutuwa sila na makita ka." Saad ko. Ayaw kong sirain ang pananabik niya kaya sa tingin ko ay doon ko na lang sasabihin. Tanginang buhay 'to. Sana pala nanahimik na lang ako sa impyerno. Nakangiti akong humarap sa kaniya at maging siya ay napangiti rin. "Matulog kana at matutulog na rin ako."
"Sige." Pagsang-ayon niya pero nang sinubokan ko nang kumawala sa bisig niya ay mas lalo niya pa itong hinigpitan. Tinignan ko siya ng masama.
"Bitaw na." Seryuso kong sabi.
"Where's my goodnight kiss?" He even pouted his lips which me chuckled a bit. Wala na akong ibang nagawa kundi ang mabilis na hinalikan siya.
"Good night. Sleep well and dream of me." Nginitian ko pa siya bago ako umalis sa kwarto niya.
Ibinagsak ko agad ang buo kong katawan ko sa kama nang makarating ako dito sa kwarto. Matagal akong tumulala sa puting kisame bago ako nagpakawala ng mabigat at malalim na hininga.
"This is bullshit." I whispered. Umayos ako ng higa at pinilit ang sariling makatulog.
Kinabukasan maaga akong nagising, I mean, of course, maaga din kasi ang flight namin. It's 4 am and our flight is 5 am. Gusto kong maaga makaalis para walang media ang makakita sa pag-alis namin. Wala sa sarili akong bumangon at pumunta sa banyo para maligo. Pagkatapos kong maligo, nagbihis lang ako ng simple jeans at t-shirt. Eksaktong pagkalabas ko sa kwarto ay lumabas na rin si Vraxx sa kwarto niya. He is also just wearing a simple pedal and a t-shirt.
"Good morning." He greeted with a smile and I did the same.
"Good morning. Mag breakfast na muna tayo." Sabay kaming naglakad pababa, habang naka akbay pa siya saakin.
"You smell good." He said after sniffing my neck.
Fuck. That just made the butterflies on my stomach danced in instant.
"Uhm.. Thanks." I uttered.
Nangnmakarating kami sa dinning area naabotan naming nagkakape si Lucifer. He is still in his pajamas with his messy hair and not minding with our appearance.
"Good morning, Lucy. Where's Tyrine?" Tanong ko. Inalis ko ang brasong nakalagay sa balikat ko at nagtimpla rin ng kape.
"She's outside, inaasikaso yung sasakyan." Paos niyang sagot. Tumango-tango na lang ako.
"Itimpla mo rin ako, love." I flinched a bit when Vraxx suddenly hugged me from behind.
"S-Sure." Bahagya akong napatingin sa pwesto ni Lucy at nakatingin din siya saamin pero agad naman niya iyong iniwas at iniwan na kami dito sa kusina. Ipinagpatuloy ko na lang ang pagtimpla ko at maingat na kumawala sa bisig ni Vraxx para harapin siya. "Do you want anything else?" Mahina siya umiling.
"Coffee is enough." He then took a tiny sipped on his cup which made me do the same thing.
We were staring at each other which is really awkward. Nang hindi ko na makayanan ang titig niya ay kaagad kong inilipat ang paningin ko sa mga kasambahay na akay-akay ang mga bagahe namin papunta sa labas. Nang maubos ko na ang kape ko pumunta ako sa may sink kung saan ay nakasandal sa may gilid si Vraxx.
"Masarap?" Tanong ko, referring to the coffee. Pero ngumisi lang siya. Ibinaba niya ang baso sa counter at biglang niyang hinawakan ang batok ko ay binigyan ako ng nakakabiglang halik. A deep kiss for a morning. My lips were parted because of his sudden move which made it easier for him to explore his tongue inside. And I was about to kiss back when he stopped.
"Yeah." He said in breathy. "It tastes good." Nakangiti niyang hinawakan ang kamay ko at inakay palabas. "Baka hinihintay na tayo sa labas."
"O-Okay.." What the hell, I sounded so stupid because of stuttering. He even chuckled because of that. Bakit naman kasi bigla-bigla na lang siya manghahalik? Tinanong ko lang naman kung masarap yung pagkakatimpla ko ng kape eh. Parang tanga. Umagang-umaga tsk.
Naabotan naming inilalagay ni Lucifer yung mga maleta sa van kaya naman mabilis akong binitawan ni Vraxx para tulongan siya. Nakangiti ko silang tinignan. If Lucifer is a normal person, I think they well get along too well. Nilingon ko naman ang pwesto ni Tyrine, kausap niya pa si manang at nang makaalis na si manang ay tyaka lang ako lumapit sa kaniya.
"Good morning, Tyrine." I greeted. She looked at me in shock.
"G-Good morning din Ate." Bati niya pabalik. "Bigla-bigla ka na lang sumusulpot, para kang si Lucifer." Nakangiwi niya pang saad na ikinatawa ko.
"If only I chooses power things will be a lot easier for me." I smiled faintly. "Pero kung iyon ang pinili ko, paniguradong hindi kita makikila." She was caught off guard when I gently pat the top of his head to mess her hair a bit. "Thanks to you, things have been a lot easier for me."
"Babalik ka naman diba?"
I chuckled. "Of course."
"Para ka na kasing nagpapaalam." She pouted which made me chuckled again.
"Kay Lucifer ka lang lagi sasama, huh?" She nodded. "Hintayin mo lang ang pagbalik ko kasi bibilhan kita ng maraming pasalubong."
"Talaga, Ate?" She giggled and I nodded. "Thank you! Uwi ka agad." I was caught off guard when she suddenly hugged me pero agad din akong napangiti at niyakap din siya pabalik.
"We are ready to go!" Lucifer's announced.
Humiwalay na siya saakin at pagkatapos ay nginitian niya pa ako bago siya pumasok sa sasakyan at sumunod naman si Lucifer na sa driver's seat puwesto.
"Let's go babe." Vraxx held my waist and gently pulled me inside the car. Sa may likod lang nila kami naupo. Isinandal ko ang ulo ko sa balikat niya at nakangiting napapikit nang maramdaman kong hinalikan niya ang tuktuk ng ulo ko.
Nang makarating kami sa Airport, pinauna ko na si Vraxx sa jet kasama si Tyrine para maalalayan siya. May sasabihin pa daw kasi saakin si Lucifer.
"Sa oras na makalabas ka ng bansa, hindi na ako maaaring makapagteleport papunta sayo, Satana. Kaya naman mag iingat kayo palagi because I won't be able to be there to guide you." Para siyang isang nakakatandang kapatid na pinapaalalahan ang bunsong niyang kapatid.
"Don't worry, mag-iingat kami. At mag-iingat rin kayo dito." I gave him an assurance smile. "I'm going now."
"Athena." Muli akong napalingon sa kaniya. "Wag mong kakalimutan yung utos ni Damon sayo. Please make it happen."
"I will try." And just like that I turned my back on him. Eksaktong nakababa na si Tyrine nang paakyat na ako sa jet. "Yung mga bilin ko sayo wag mong kakalimutan. Don't trust anyone. Stick with Lucifer always."
"Oo na Ate. Magti-take off na daw sabi ng piloto kaya pumasok kana. Wag kang mag-alala, hindi naman ako papabayaan ni Lucy." Bahagya pa niyang nilingon ang pwesto ni Lucy. "I hope you both enjoy your vacation. Mag-iingat din kayo." Tuloyan na siyang umalis kaya naman pumasok na din ako. A beautiful flight attendant bowed at me to respectfully welcomed me.
"Good morning, Ms.McDebil, please allow me to introduce to you your Divenery Private Jet." She stepped aside to show me the carbon interior and glass ceiling. And Vraxx seating on the sofa made it look more glamorous. Walang alinlangan ko siyang nilapitan at tinabihan. "Just please pressed the red button if you need anything." Nag bow ulit siya bago kami tinalikoran.
"May private jet din ako pero hindi ganito kaganda." Medyo nakanguso niyang sabi kaya naman natawa ako. Tinignan niya ako ng masama. "Magkano bili mo nito? Bibili rin ako." Muli akong natawa.
"I don't know, around 15 million dollars." I lied. Hindi ko alam kung maggano 'to at wala na akong balak alamin pa.
"What the fuck? It's s so expensive." He said in disbelief.
"Hindi naman masyado." Nakangisi kong sabi.
"Yeah right. Said by the most successful business woman in business industry." He rolled his eyes and crossed his arms which made me laugh loud.
"Don't worry, I will purchase another one just for you." Natatawa kong sabi dahilan kung bakit muli niya akong tinignan ng masama.
"Oh really? Well I wouldn't be surprised if you'd bought me a private Island too." Sarkastiko niyang saad.
"Oh? You want that too?" I asked, innocently.
"I was just joking." Seryuso niyang sabi kaya naman seryuso ko din siyang tinignan pero nang hindi ko na makayanan ay napahagalpak rin ako sa tawa. "You will seriously do that, Athena?"
Tumayo ako at muling inilibot ang paningin ko sa interior design.
"Who knows?" I shrugged. "Try me." Pagkatapos ay tinalikoran.
Habang naglalakad sa mahabang hallway ay tinitignan ko ang bawat sulok. I opened the first door that I saw and it was a luxury full bath. Isinara kong muli ang pinto pagkatapos kong tignan ang kabuohan nito. Ang ikalawang pinto naman ay ang malaking kwarto, this long hallway leads to the kitchen. Gusto ko pa sanang tignan ang kusina kaso dinalaw na ako ng antok. Eksaktong pagpasok ko sa loob ay dumating na din si Vraxx.
"Matutulog ako, gisingin mo na lang ako kapag nandoon na tayo." Saad ko at nahiga sa kama, inayos ko ang comforter na nakapatong saakin at tinignan si Vraxx na walang imik. "Hey, narinig mo ba yung sinabi ko?" He was leaning at door and glaring at me.
"Oo." Tipid niyang sabi. Nginiwian ko na lang siya at pinilit ang sarili kong makatulog. Bahala siya dyan, para siyang tanga.