"-Anne babam geliyoooor.
-Koş kapıyı açç o zaman.
- Banane ya ben açmam. Sen aç kapıyı.
-Neden açmıyorsun baban o senin.
-İşte. Babalar hep böyle mi olur ki anne?
- Iıı evet tüm babalar aynıdır.
- Ama yan komşumuzun babası öyle değil.
- Nasılmış bakalım onların babası?
- Çocuğuyla oyunlar oynuyor.
- Niye konuşmuyorsun anne? Bizim babamız neden böyle? Bende istiyorum bizimle oynamasını. Neden oynamıyor ki? Oyun oynamayı sevmiyor mu yoksa.. Tamam masal anlatsın o zaman."
***
Rüyalar... Ev yandığından beri aynı rüyayı görüp duruyordum. Olmayan babamı unutmaya başladığım bu günlerde tekrar günyüzüne çıkmıştı.
Sahi neden tüm babalar aynı değil ki?
Babamla aynı evin altındaydık fakat yetimdik.
Çok isterdim babamda benimle oyunlar oynasın, bana masal anlatsın.
Ya hiç değilse bir kere sarılsın...
Kimse görmezdi.
Bir kere ya çok değil.
O bir kere bana hayatım boyunca yeterdi ama onuda yapmadı.
Baba hayattayken babasızlık çekmek çok yoruyor insanı. İçerliyorsun ister istemez.
Bazen kim olursa olsun bir babanın yeri dolmuyor.
Bir şey yapamadım bu hayatta ama bak sana bir şiir yazdım...
Sana değil kendime yazdım aslında...
Hayattaydın ama neredesin şimdi söyle baba?
Bak ne halde kaldım görmedin mi bir baksana.
Döndüğün o sırtına yaslanmayı çok isterim.
Ama nefretin bana sakın diyor, ö(z)lüyorum anlasana.
Kızların ilk aşkı olurmuş dediler babaları
Sen hiç olamadın ki baba ne bileyim ben aşkı
Kalbim sen geleceksin diye heyecanla hiç atmadı
Sen hiç olmadın ki baba ne bileyim ben heyecanı.
Al baba senin olsun bu şiir. Ne kadar iyi yazdım bilmiyorum ama yine de al senin olsun. İstersen tabi. Önemsersen tabi...
Sayende keşkelerimde boğuluyorum baba. Darısı başına...
*****
Bittii. Bu aralar iyi değilim ve bu yüzden yazmak gelmiyor içimden. Böyle kısa bir bölüm atayım dedim. Yorum, etiket atmayı unutmayın.
İyi okumalar...