'Kom eens bij me zitten', zegt Remco dan met een lieve en beschermende toon in zijn stem. Flink geagiteerd omdat haar telefoon doorweekt is, doet ze wat er van haar gevraagd word. Ze merkt dat ze zich behoorlijk begint te irriteren aan het gedrag van Remco. Sinds ze zijn gaan zwemmen bij de vrienden van hem, vertoont hij steeds meer en meer claimend gedrag. Het lijkt ook alsof hij steeds meer van haar verlangt. Hij wil steeds dat ze bij hem komt zitten en eist continu kusjes. 'Zijn alle mannen zo?', vraagt ze zichzelf af. Of bedoeld hij het nu echt gewoon lief om haar te troosten? Anne weet niet zo goed hoe ze Remco moet inschatten nu.
Anne vindt het moeilijk om nee te zeggen vanwege de geweldige cadeautjes die ze steeds krijgt. In haar beleving moet ze daarom wel doen wat Remco van haar vraagt. Daarnaast heeft hij wel aandacht voor haar, aandacht waar ze juist zo naar verlangt. Het lijkt haast alsof hij dat weet, dat irriteert Anne. Het voelt voor haar alsof hij haar steeds meer en meer in zijn macht begint te krijgen. 'Hij vindt het vast geweldig om dit zo te ervaren', denkt ze. 'Ik moet niet toe gaan laten dat hij me echt in zijn macht gaat krijgen'.
Wanneer Anne naast hem zit, streelt hij zachtjes door haar haren. Remco verteld haar steeds dat hij dit heerlijk vindt om te doen. Anne voelt hoe er een siddering door haar lichaam heen gaat. Ze weet niet of ze dit fijn vindt voelen of niet. Het liefst zit ze nu even helemaal niet naast hem. Ze is nog steeds in een boze bui. Heel behoedzaam streelt Remco haar dan over haar wang om haar vervolgens in haar hals te strelen. Ze voelt hoe haar ademhaling en hartslag versnellen. Ze voelt een lichte paniek opkomen, het liefst wil ze vluchten, maar waarheen? Ze kan geen kant op. Ze voelt zich gevangen door de blik van Remco. De paniek die Anne uitstraalt lijkt Remco niets te doen. Terwijl hij haar aankijkt laat hij heel rustig zijn handen verder zakken. Anne voelt hoe de handen van Remco eerst over haar borsten glijden en dan over haar buik. Ze voelt hoe het zweet haar uitbreekt. Ze weet niet goed of ze Remco nu verder moet laten gaan of dat ze hem moet laten stoppen. Ergens diep van binnen is ze hier helemaal nog niet aan toe, wil ze dit ook helemaal nog niet. Ze weet alleen geen woord uit te brengen. Ze kan ook geen woord uitbrengen, hoe dan? De vrienden van Remco zijn ook in de buurt, dan doe je dat toch niet? Remco lijkt echter niets op te merken of wil het misschien wel niet opmerken, en laat zijn handen langzaam en behoedzaam nog verder naar beneden glijden. Eerst over haar heupen, dan over haar bovenbenen om vervolgens te stoppen aan de binnenkant van haar dij. "Stop!", roept Anne ineens verschrikt uit.
Met een vragende blik kijkt Remco haar aan. "Stop?", vraagt hij. "Weet je dat zeker?". Stamelend gooit Anne er een ja uit. "Dat klinkt niet heel overtuigend", antwoord Remco.
"Ik weet het heel zeker", antwoord Anne dan.
"Jevindt het toch wel lekker?', vraagt Remco haar. Anne draait haar hoofd weg enzwijgt, ze weet geen antwoord te geven op deze vraag. "Ik neem aan dat dat eenja is?, Hoe denken jullie daarover jongens?, Wie zwijgt, stemt toe toch?"