Odadan çıktığımızda İno'yu hastane çıkışına yönlendirdim.Daha sakin bir yerde bana içini dökmesini istiyordum.
Neyse ki itiraz etmeden onu yönlendirmeme izin vermişti.
Hastanenin önünde bulunan dereye bakan banklardan birine oturduk.
Buraya en son geldiğimde Naruto ile birlikteydim ve bana Sasuke-kun'un köye döneceğini söylemişti.
Sasuke-kun ile o kadar fazla yol almıştık ki bunlar bana hayal gibi geliyordu.
İno ellerini kucağında birleştirip kafasını eğdi. Ona doğru döndüm.
"İno, bunun senin için ne kadar zor olduğunun farkındayım."
Başı hala öne eğikken konuşmaya çalıştı.
"Be-ben bunu hiç beklemiyordum. Ba-babam nasıl böyle bir şey yapar aklım almıyor."
Elimi kucağında birleştirdiğim ellerinin üstüne koydum.
"Bu çok riskli bir teknik İno, aslında baban bunu gizlemekle doğru olanı yaptı, biliyorsun."
"Farkındayım, ama ileride klanın başına benim geçeceğimi biliyordu. 15 yaşımdan beri klanın işleriyle kısmen ben ilgileniyorum. Herkes beni seviyor ve saygı duyuyor. Klanın meselelerinde söz sahibi olan biriyken, neden bunu yaptı?"
İno bana baktı. Gözleri çaresizlik ve hüznün bir resmi gibiydi. Kıpkırmızı olmuşlardı.
Kaşlarımı çattım.
"Asuma sensei ile çalıştığın zamanları hatırlıyor musun? Sürekli zihin jutsuları dışında yeni teknikler öğrenmek isterdin.Hatta birkaç kere hastanelik olmuştun."
Kıkırdadım.
O günlerden birinde bende hastanede yatıyordum ve İno ile stresten uzaklaşmak bahanesiyle tüm gün deli gibi yemek yemiştik.
"Baban belki o zamanları düşündüğünden bu teknikten sana bahsetmek istememiş olabilir. Çünkü, sonuçlarını düşünmeden bu tekniği öğrenseydin ağır sorunlarla karşılaşılabilirdi."
İno belli belirsiz kafasını salladı.
"Ha-haklısın galiba. Peki, Tsunade-sama neden şimdi bunu bana anlattı?"
Elimi çeneme götürdüm.
"Belki programında boşluk yakalayamamıştır. Savaştan uzun zaman geçti fakat köyleri eski düzenlerine getirmek bir hayli zaman alıyor.Tsunade-sama, Kakashi sensei Hokage olsa bile hala köyde söz sahibi olan kişilerden biri."
İno, tepemizden yavaşça alçalmaya başlayan öğlenden sonra güneşine baktı.
"Bugün çok fazla şey oldu. Bazı şeyler için ve bu tekniği yapıp yapmama konusunda zamana ihtiyacım var."
Anlayışla başımı salladım.
"Kendi içinde en doğru kararı vereceğinden eminim fakat şunu unutma, yapacağımız bu tekniklerle binlerce insanın hayatı güvence altında olacak."
************
İno'yu bankta bıraktıktan sonra Temari'nin odasına geri döndüm.
Yolda gördüğüm Sai'ye kısaca durumu anlatıp İno'ya zaman vermesinin en doğrusu olacağını söyledim.
Ardından, odaya girdiğimde herkes çoktan dağılmıştı.
Temari, bana bakıp gülümsedi.
"Az önce gittiler."
Başımı salladım.
"İstersen Shikamaru'yu çağırabilirim."
Elini hayır anlamında salladı.
"Yok yok çağırma. Azıcık kafamı dinleyeyim."
Tepkisine gülüp odadan çıktım.
Tsunade-sama'nın dedikleri aklıma gelince merdivenlere yönelip üst katta bulunan odasına doğru yollandım.
Tam odaya gireceğim sırada kapı aniden açıldı ve Sasuke-kun çıktı.
Şaşkınlıkla ona bakarken sonrasında yaşadıklarımız aklıma geldi ve kızarmaya başladım.
Ama Sasuke-kun'un Tsunade-sama'nın yanında ne işi vardı.
Sasuke-kun odaya gireceğimi anlamış olmalı ki kapıyı kapatmadı ve benim geçmem için daha çok açtı.
"Teşekkür ederim."
Başıyla onayladı. İfadesi sertti.
"Tsunade ile konuşmanız bitince iskelede seni bekliyor olacağım."
Ardından, bana bakmadan arkasını döndü ve gitti.
Arkasından bakıp salak salak sırıttığımı fark ettiğimde kapıdan içeri adım attığımı ve Tsunade-sama'nın bizi izlediğini biliyordum.
Boğazımı temizleyip kendime gelmeye çalıştım.
Tsunade-sama koltuğunda çayını içiyordu.
"Hoşgeldin Sakura. Otur lütfen."
Etrafıma bakarken masanın önündeki sandalyelerden birine oturdum. Oda da bazı şeyler değişmişti.
Eskiden burada bir kitaplık yoktu fakat şimdi ağzına kadar dolu bir kitaplıkla bakışıyordum. Daha yakından bakınca hepsini hasta dosyaları olduğunu fark ettim.
Tsunade-sama gerçekten çok çalışıyordu.
"Çay ister misin?"
"Hayır, teşekkürler."
Tsunade-sama yerinde dikleşti.
"Bugün Temari'nin odasında konuştuklarımız dışında sana bir şey daha anlatmak istiyorum. Bunu sadece sen ben Kakashi ve Sasuke biliyor. Öyle de kalmalı. Başka kimseye bir şey söylememelisin."
Onu onayladım fakat kararsızdım. Ciddi bir şey olacaktı.
Ellerini masanın üzerinde birleştirdi.
"Biliyorsun ki son olan olaylardan sonra ciddi miktarda çakran çekildiği için Byakugo için kullandığın çakranı kaybettin.Bunu telafi edebilmen için 3 yıl gibi bir süreye ihtiyacın var."
Başımı salladım. Bunlar bildiğim şeylerdi.
"Benim senden istediğim şey Byakugo çakran için kullandığın çakra kapasiteni arttırman."
Elim istemsizce parmağımdaki yüzüğe gitti ve oynamaya başladım.
"Ama bu-"
"Biliyorum Sakura, bunun imkansız olduğunu söyleyecektin ama imkansız değil. Az önce giden Sasuke sana bu konuda yardım edecek."
"Eğer, kalkanın yapımına karar verilirse en çok çakra harcayan kişi önce sen sonra İno olacak. İkinizinde çakra kapasitenizi bedeninizin dayandığı ölçüde arttırmanız gerekiyor. Senden 3 yıl boyunca biriktirdiğin çakranı bir 10 yıl daha biriktirmeni istiyorum."
Nee?!
"Bu- bu mümkün değil.Ya-yani bedenimin buna dayanması mümkün değil."
Tsunade-sama anlayışla başını salladı.
"Başlarda Byakugo tekniğini öğrenmeden önce sana çakra kapasiteni arttırmak için antrenmanlar yaptırıyordum hatırlıyor musun?"
"Evet."
"Bunun da mantığı aslında aynı tek fark çok miktarda çakra depolaman bunun için de sana Sasuke yardım edecek."
"İlerleyen zamanlarda çok fazla çakran olacağı için bedenin çakrayı dışarı akıtmak isteyecek bunu Sasuke'nin çakrası bastıracak."
"Peki bu nasıl olacak."
"Tensel temasla tabiki. O zamanlar geldiğinde sürekli Sasuke'nin yakınında kalmalı ve elini tutmalısın mesela."
**********
Suratım kıpkırmızı bir şekilde yolda yürüyordum.
Bunu yapabilirdim fakat Sasuke-kun'a yakın olmak...
Saçmalama Sakura!!
Bunları aşmış olmanız gerekiyor.
Off!!!
Ellerimi başımın arkasına koyup gözlerimi kapattım. Odaklanamazsan başarısız olurdum.
Ayaklarım farkında olmadan iskeleye gitmeye başladığında, iskelenin ucunda oturan Sasuke-kun'u görünce dikleştim.
Güneş yavaştan batışa geçmişti ve ışıkları dereden yansıyordu.
Gidip yanına oturdum.
"Tsunade, sana anlattı mı?"
"Evet."
Sasuke-kun önce ufuğa ardından bana baktı. Her zaman ki gibi ifadesini okumak çok güçtü.
"Bunu yapmak istediğine emin misin?"
Köy için bu zamana kadar hastaları iyileştirmek dışında bir şey yapmamıştım. Çıktığım görevlerde hep korunması gereken kişi başkası olması gerekirken ben olmuştum.
Ben güçlüydüm ve bu gücümü göstermeliydim.
Kararlılıkla başımı salladım.
"Elimden geleni yapacağım. Fikrim değişmedi."
Sasuke-kun gülümsedi.
"Daha azı beklenemezdi zaten. Ayrıca bu yolda sana yardım etmeye hazır olacağımı bilmeni isterim."
Biliyordum.
Gülümsedim.
"Teşekkür ederim."
Sasusaku ile kalın...
Sonraki bölüm daha çok sasusakuuu!!!!