←----• 15 •----→
"Elemental Game 8 (Facing Fears and Forlorn)"
❅────────❅•°•°•❅────────❅
— Samantha's POV —
Mariing napapikit si Samantha habang bumabangon. Ramdam niya ang sakit ng kanyang ulo.
Napalingon lingon sya sa paligid. Nakahiga sya sa may sanga ng puno habang si Lucas naman ay hanggang ngayon walang malay.
Nakabalik na sila sa bundok. Wala siyang makita na Lieous o Dieous man lang sa paligid. Hindi naman din mukhang mundo ni Dieous ang pinagbalikan nila.
'Akala ko ba paalam?'
Nilapitan nya si Lucas at tinapik ang balikat. Unti unting itong gumalaw at nagkamalay. "N-nasa kabilang buhay na ba tayo?"
"Gago. Nakalagpas tayo. Ewan ko nga rin kung paano eh. Pero, grabe! Ganun pala pakiramdam pag malapit ka sa kamatayan."
Nakita nya ang pagsilay ng ngiti sa kasama habang tinatanaw ang kaitaasan. "Akala ko hindi ko na muling masisilayan si Ina at Lucy. Nakakatakot naman kasi si Lieous at Dieous." Ani nito at umupo na rin. "Nga pala, paano mo nalamang ganun ang gagawin?" Nagtataka na tanong ni Lucas sa kanya.
"Sa totoo lang, may mahinahong boses dito sa utak ko na nagsasabi ng kung ano ano. Tapos ayun, dumating ang araw na kapag sinusunod ko ang sinasabi nun, tama ako."
"Talaga? Ang astig naman pala." Sabi nito sa kanya. "Oo nga pala, katanghalian na. Tara na at kumain. Nakaligtaan na nating mag-agahan. Mas maganda ng may laman tiyan natin bago pumunta sa susunod na hakbang."
Tinanggal ni Lucas mula sa pagkakasakbit sa likod ang dalang tela. Binuksan nya iyon gamit ang paghila sa tela.
'May string bag rin pala dito?'
Mula sa loob ng dalang tela ay naglabas sya ng dalawang medyo may kalakihang tinapay. "Kainan na!" Ani nito at masayang inabutan ang kasama.
Sa loob naman ng Academia...
"GISING NAA!!!!!!"
"Fvck!" He cussed and got up. What the fvck is his problem!?
"BANGON NAA!!!!!!!!"
"You motherfucker! If you'll keep on screaming outside my room, I'll make you numb!" Maya maya lang ay nawala na ang ingay dahil sa ginawa niyang pagsigaw dito.
Bumalik na siyang muli sa pagkakahiga at bumalik ng tulog ngunit naramdaman nya na unti unting uminit sa kwarto nya. He stand up again in annoyance.
"Whats wrong with you people!?"
"Get up, you dickhead! Or I'll toast you to death!" Firexia hissed outside his room.
"Stop this heat or you wanna die!?"
Suddenly the door opened, or it didn't open, instead... "Damn it! Bakit mo sinira ang pintuan ko!?" Sigaw nya kay Aeros na siyang pinakaunang pumasok.
"Sabi ng bumangon ka na! Alam mo naman kung anong meron ngayon at kailangang nandun ka! For Pete's sake! You're a prince so act like one. If-"
"Get out and I'll dress up." mahinahon kong sabi na nagpangisi sa kanya.
"See? Bunganga lang ang-"
"I said, get out, o baka naman gusto mong mawalan ng dila?" He said while holding a pointed ice on his hands.
"Sabi ko nga aalis na." Sabi nito at hinila na paalis ang iba pang kasama.
Inis syang gumawa ng yelong pintuan para masarahan muli ang kwarto nya. Pumasok na sya sa banyo at nagsimulang mag ayos.
Matapos mag ayos ng sarili at makapag bihis ng uniporme ay agad na siyang lumabas ng dormitoryo.
As he went outside, no one was around. Kaya naman malaya siya nakakapag lakad ng walang ingay na naririnig. Ngunit pagdating sa open field kung saan maraming bleachers ang naroon ay nagsalubong ang kilay nya.
'Here's the crowded and noisy place, tsk.'
Akmang lalakad na sya para tumuloy ng maramdaman nyang may bumatok nalang sa kanya bigla. "Ano ba!?"
"Tanga ka ba o nagtatanga tangahan lang!?"
"What are you talking about!?"
"You do know kapag may ganitong ganap ay hindi tayo nakauniporme, tama!? At anong gagawin mo dito sa field!?" Pagalit na sabi sa kanya ni Firexia.
"Oo nga naman. And why are not wearing your cloak. Dapat nandun na tayo sa Ilumna." Sagot naman ni Light.
Inis niyang tiningnan ang mga kasama. Suot nga ng mga ito ang mga sarili nitong cloak at siya ay naka uniporme pamasok. Tsk, just fvcking great.
"Tsk, bakit? Kapag pumunta ba tayo doon may makakarating ba sa atin? Ni wala ngang nakakalagpas sa ikalawang hakbang eh."
"How sure you are, Prince?" Ani Fier na kararating lang sa kanilang pwesto.
"Hundred percent-"
"You see, someone broke the imaginary snake of one of the highest teacher. Ms. Limary." Nangunot ang kanyang noo sa narinig. "And the one who broke it are now in stage 2-"
"Fier! Fier!" Someone called him, making him cut his words.
"What?"
"They passed the Stage 2!" Ani nito na nagpalaki sa mata nila. Fier looked at him and then smirked.
"See? So go and prepare yourselves, you'll fight this time."
On the other hand, the two already finished their lunch.
Matapos nilang kumain ay nanumbalik ang lakas nila at handa na muli para sa susunod na hakbang. "Ano, tara na sa ikatlong hakbang?" Tanong ni Samantha kay Lucas na nag-iinat ng katawan.
"Tara na!" Sabi nito sa kanya at hinila sya sabay takbo.
'Tangina!!!!!!'
"L-l-l-luc-asssss!!!!"
"Woooohuuuuuuuuuuu!!!!!!!" Sigaw nito at binilisan ang takbo sa malumot na sanga ng puno.
"P-pu- pu**!!"
'Halos liparin ang katawan ko ng hangin!'
At halos tumilapon si Samantha ng bigla itong huminto.
"Sam, ayus ka lang?" Halata sa boses ni Lucas ang pag-aalala habang hawak sya sa balikat. Hinang hina namang napaupo si Samantha na gulat sa nangyari.
"A-ayus ka lang-"
"Sa tingin mo!?"
"H-hindi?"
"Talagang hindi! Tangayin ka ba naman ng isang Lucas! Na may Elemento ng maabilidad! Tangay na ang dumi sa ilong mo, pati ikaw na hinihila tinatangay na parang papel! Makahila ka ah! Alam mo daan, alam mo?!" Bulalas ni Samantha sa kasama.
Napanguso ito bigla sabay kamot ng batok. "H-hindi." Sungit!
Napapikit nalang siya para magpahingang saglit. Tila umikot sandali ang kanyang paningin. "Aishhh, nahilo ako doon. Magdahan-" naputol ang kanyang sasabihin ng pagmulat nya ay wala si Lucas sa harapan nya. Taka niyang ipinalibot ang tingin.
'Nasaan yun?'
Nagtataka syang dahan dahan na tumayo. Tanging mga sanga at puno lang ang nakikita nya. "Lucas?" Tawag niya dito. Kinakabahan naman niyang tiningnan ang ibaba kung saan di nya matanaw ng maayos dahil sa mayayabong na dahon ng mga puno.
"Lucas nasaan ka?"
"Lucas!!"
"Hindi na ako nakikipagbiruan!"
"Isa!"
"Ano ba!?"
"L-lumabas ka na!"
"L-lucas!"
"Lucasssss!!!!"
"Isusumbong kita kay Tita!"
"Luc-"
"Wala ang kaibigan mo dito." Anang tinig ng isang babae. Agad siyang napalingon sa pinanggalingan nito.
Nakalutang ang isang nagliliwanag na babae sa ere habang suot ang kulay lila na dress na hindi halos makita ang paa nya sa haba nito. Suot nito ang isang magandang flower crown. Kulay kayumanggi ang kanyang maalon na buhok na tila nasa ilalim ng tubig kung sumayaw sa ihip ng hangin. At meron syang itim na mapupungay na mata. Ngunit hindi nagpadala sa kanyang itsura si Samantha.
"Nasaan ang kaibigan ko?"
"Kasama ng kaibigan ko." Ani nito. "Hinaharap nya ngayon ang kanyang takot at kanyang kalungkutan. Ganun din ang gagawin mo."
"A-anong ibig mong sabihin?"
Ngumiti ito ng matamis sa kanya. "Ako si Anxiety. Sa hakbang na ito, harapin mo ang kinatatakutan at lubos mong ikinalulungkot."
"H-hindi..." walang pagsidhi ang takot na nararamdaman ni Samantha sa oras na iyon maisip nya palang ang mga kinatatakutan at ikinalulungkot nyang lubos.
"Haharapin mo ang kinatatakutan at ikinalulungkot mo, o makukulong ka nalang dito habang buhay? You choose." Sabi nito at biglang naglaho.
H-hindi...