Chapter Fifteen
"Impossible"
"Eleven?" Nang minulat ko ang mga mata ko ay unang nakita ko ang isang lalakeng nakaupo sa tabi ko habang nakahawak sa steering wheel.
"Shit! Athalia wag kang malikot! Malapit na tayo sa ospital." aniya habang saglit na hinawakan ang noo ko at bumaling sa kalsada.
Wala akong ibang nagawa kundi sumandal na lang ulit sa upuan ng front seat ng kanyang kotse. Pumikit ako. Ang lamig pero pakiramdam ko ang init init na ng katawan ko.
Napamulat ako ng mga mata ko nang naramdam kong may humawak sa kaliwang kamay ko. Nakita ko si Eleven na nakatingin sakin. Mukha talaga siyang nag-aalala, sobra.
"Is she alright?" Nakahiga ako sa isang puting kama nang nagtanong si Eleven sa doctor.
"Nothing to worry about, hijo. She's just stressed. Basta't paiinumin niyo lang siya nitong gamot na nireresita ko and give her some time to rest, she'll be fine. Normal lang rin ang lagnat niya." Wika ni doctor.
Narinig kong nagbuntong hininga si Eleven.
"Athalia?!" Nagulat kami nang biglang may umalingawngaw na pamilyar na boses sa ER.
"Kuya?" Napaupo ako ng maayos nang nakita ko si Kuya Jahziel na pumasok. Naka-puting uniporme siya.
"My goodness Mr. Rectazo, why are you screaming like that?" Tanong ng doctor kay kuya.
"Sorry. She's my sister doc. Anong nangyari sa kanya?" Tanong ni Kuya at lumapit siya sakin. Hinawakan niya ako sa kamay.
"She's okay, Jahz." nagsalita si Eleven.
"Ikaw ang nagdala sa kanya rito? Ano bang nangyari? San kayo nanggaling?" Tanong ni kuya.
"Nawalan siya ng malay at nagkaroon siya ng lagnat. She's too stressed out." Wika ni Eleven.
"Saan ba siya nawalan ng malay? Sa kwarto niya? Sa sala? Hindi ba siya nasaktan?" Tanong ni kuya.
Nakita kong natigilan si Eleven.
"Actually Jahzi.." panimula sana ni Eleven. "She went to the ba--"
"To the bathroom!" Sumingit ako sa usapan at napatingin silang dalawa sakin.
"A-ano kuya.. Oo sa bathroom! I was about to wash up at kanina pa talaga sumasakit ang ulo ko pero binaliwala ko. Nang umuwi si Eleven ay timing din na nawalan ako ng malay, ni hindi pa ako nakabukas ng shower at nakakuha ng towel, nagtotoothbrush pa lang ako. S-So he helped me up at dinala niya ako rito. Yan ang nangyari kuya." Sabi ko.
Napaawang ang bibig ni Eleven at nakita ko ang pangunguot ng kanyang noo pero umiwas ako ng tingin.
"I'm alright now. Sorry at nag-alala ka pa sakin kuya. May shift ka pa naman ngayon." sabi ko kay Kuya. Nagbuntong hininga siya.
"I told you to stop overexerting yourself on studying Athalia. Masama yan. I really hope you've learned your lesson." Ani kuya, napailing iling. "Thanks, El."
Nagkaroon pa muna ng maikling sermon si kuya para sakin bago niya naisipang pauwiin na kami.
"El, take her home now. Ako na ang bahala rito. Uuwi rin ako bukas. Take care of her." Ani kuya kay Eleven nang nakalabas na kami ng ospital.
"I will." tumingin si Eleven sa akin. Pumula ang aking mga pisngi.
"At ikaw young lady, you won't be going to school tomorrow." Tumingin si Kuya sakin.
"What?" Napamulat ang aking mga mata. "Pero kuya!"
"Walang pero-pero Ath. I don't want you stressing yourself out. Sumama ka na kay Eleven."
Tinikom ko na lang ang bibig ko at sumimangot. Tumingin ako kay Eleven muli. Nakasuot pa din siya ng kanyang uniporme pero nakabukas ang ilang mga butones ng kanyang puti na long sleeve shirt.
"Come on, Ath. Let's go home."
****
"Ibaba mo 'ko sabi eh!" Aish! Bwisit na lalakeng ito!
"Kahit nilalagnat ka, pakipot ka pa rin talaga." aniya, umiiling.
"Anong pakipot? Eh kaya ko lang naman talagang maglakad eh! Hindi ako baby para buhatin mo ako ng ganito!" Hinahampas ko ang kanyang matigas na dibdib.
"Eleven! Ano ba? Ibaba mo 'ko-- Ay kabayo!" Muntik akong mahulog at napayakap ako sa kanyang leeg.
"You want me to let go of you but your're holding me like this." tumingala ako at tumambad sa akin ang kanyang gwapong mukha. Ang lapit-lapit niya pa.
"T-Takot lang akong mahulog okay?" Umiwas na lang ako, hindi inaalis ang pagkakayakap ko sa kanyang leeg.
"Well I don't want you to be scared of falling." aniya. Natigilan ako.
Tumingin ako sa kanya at nagkibit balikat siya habang nakangiti, umiwas ako ulit.
Hindi na lang ako nakapagsalita ulit. Pagod ako. Mula sa kanyang kotse ay dumeretso siya sa kwarto ko habang binubuhat pa rin ako.
Inilapag niya ako sa kama ko. Kinabahan ako bigla. We're alone in our room again.
"Take it off." Bigla siyang nagsalita. Nanlaki ang mga mata ko.
"A-ano?"
"Your sneakers." aniya.
"A-Ah.." Tumango ako. Babangon sana ako pero bigla niya akong hinawakan sa balikat at napahinto ako.
"Wag na lang. Hindi mo pa kaya. Just sit down. I'll take them off for you." seryoso niyang sinabi.
Inalalayan niya akong umupo at lumuhod siya sa harap ko. Hinuhubad niya ang sapatos ko.
"Magbihis ka rin ng bagong damit. You want me to cook for you?" Umangat ang kanyang ulo para tumigin sakin.
Umiling ako. "W-Wag na Eleven, gabi na."
"Did you eat your dinner?" Tanong niya.
Maliit lamang ang kinain ko kanina pero okay na iyon.
"Kumain na ako kanina--" Purrrr
Letse! Biglang tumunog ang tiyan ko.
Tiningnan ako ni Eleven at sumingkit ang kanyang mga mata.
"So was that why you went to the bar tonight? Were you hungry? And here I thought you were spying on me." aniya. Kinagat ko ang aking labi at pakiramdam ko'y uminit na naman ang mga pisngi ko sa hiya.
Tumayo siya pagkatapos niyang hubarin ang mga sapatos ko. Aalis na sana siya sa harapan ko pero hinawakan ko ang damit niya at huminto siya para lumingon sakin.
"San ka pupunta?" Tanong ko.
"Magluluto ng dinner. Dito ka lang at magbihis ka na pa ng damit pantulog." Aniya pero huminto siya ulit nang hinawakan ko na naman ang kanyang damit.
"What is it?" Tanong niya.
"Galit ka ba sa akin?"
Naging tahimik siya ng ilang segundo bago humarap sakin.
"Why would I be mad at the girl I'm crazy about?"
Tumingin ako sa cabinet. Nagbuntong hininga ako. "Kanina kasi... bigla mo lang akong iniwan, tapos binanggit mo na wala akong pakialam sa'yo. And you didn't text me all night."
Napatingin ako kay Eleven na parehong tumingin din sa cabinet. Bumaling siya sakin at ngumiti.
Nagulat ako nang hinubad niya ang kanyang suot na puting long sleeve shirt. Sinuot niya ito sa aking mga balikat.
"I'm not mad at you, lady. Alright?"
Naramdaman ko ang biglang pagbilis ng tibok ng aking puso.
"I'm not heartless, Eleven. May pakialam din ako sa iyo." Napahinto siya nang marinig niya ang aking sinabi. Somehow, hindi ko siya kayang tingnan sa mga mata. Kaya nag-iwas na lamang ako. "Just like you and Brooks, you've known each other since you were kids. Childhood enemies man tayo at hindi childhood friends, but you're still part of my life. And I care about the people who are a part of me."
Sa sobrang lakas ng tibok ng aking puso ay halos hindi ko na marinig ang sarili kong paghinga. Damn it.
"I left my phone here Ath." Ani Eleven, hinahanap ang mga mata ko. Pumikit ako ng mariin. So he left his phone? Why didn't I think of that earlier?
Siguro ginamit niya din phone ko upang tawagin si kuya kanina sa ospital.
"So I'm a part of you now, huh?" Aniya, parang sinasabi niya iyon sa kanyang sarili. Nakangiti siyang nakatingin sa sahig nang sumulyap ako sa kanya. Our eyes met again.
"Was that why you went to the bar to see me? Because I wasn't texting you?"
Nanlaki ang mga mata ko.
"H-Hindi no!" Umiwas ako ng tingin. "Tama na iyong unang sinabi mo. Nagugutom lamang ako kaya ako pumunta doon."
"You were worried that I was ignoring you, weren't you?" Hinanap niya ang mga mata ko. Kahit hindi ako nakatingin sa kanya ay alam kong nakangisi na naman siya.
"I was not!" Sabi ko.
"What I said earlier at school, I said it because I didn't want to annoy you." Aniya. "Kasama mo si Mishael and you looked so happy. I was jealous and I'm sorry."
Bumalot sa amin ang katahimikan.
"Hindi mo naman kailangan pang magsorry." Nagsikap akong hindi mautal. "Anyway, thanks for tonight. Dinala mo ako sa ospital kahit shift mo pa sana. Hindi ka ba masesante dahil sa akin?"
"So may pakialam ka nga talaga sa akin."
"Eleven!" Uminit ng husto ang aking mga pisngi.
"Just kidding, lady."
He chuckled.
Kinagat ko ang aking labi. "So I care for you, so what? Gusto ko lang malaman mo iyan para malinaw sa iyo na hindi ako masamang tao. And... I don't want you to hate me just because I don't show that I care sometimes."
"How could I hate you Athalia?" Napapaos niyang sinabi. Bigla siyang tumabi sa akin sa kama. Normally, paaalisin ko siya kaagad, ngunit hindi ko nagawa.
He looked at me, the dim light of my room shined on his perfectly chiseled jawline.
"I've been trying hard to hate you again like I used to in elementary, Athalia. You know my story. At ilang taon na akong nabigo. I hated that I can't hate you again. It's impossible."
"Eleven."
"Ask me why it's impossible, Athalia." Tanong niya. The night was suddenly so quiet that I only heard his voice and the beating of my heart.
Hindi ako nagsalita at nanatili lamang ang titig ko sa kanyang mga mata. His eyes were so enticing, I felt like I was being grabbed into it.
"Because I had God damn fallen inlove with you." Aniya.
Kumakalabog ang puso ko sa titig niya. Nasa isang kama kami, parehong nakatingin sa mga mata ng isa't isa.
"You don't want me to hate you.. So what do you want instead, Athalia?" Tumaas ang isa niyang kilay. "Do you want me to love you?"
Napalunok ako sa kaba.
"Can I love you, Athalia?"
"Hey.."
"Even if you won't love me back, you want me to love you? You want me to want you?" Tanong niya ulit.
"S-Sinong may sabing hindi rin kita pwedeng magustuhan?"
Natigilan siya sa aking sinabi.
"Do you?" Tanong niya. Naghihintay siya sa aking sagot.
"I.. I can like anyone I want to like, Eleven."
"Am I a part of that?"
Natigilan ako.
Pakiramdam ko ay iniwan ako ng lahat ng salita sa mundo dahil hindi ko magawang sumagot ng deretso.
"Ewan ko." umiwas na lang ako ng tingin.
"Damn, Athalia. Say that again."
Kumunot ang noo ko. "Sabi ko ewan ko. Anong meron dun?"
"You're not sure but that's enough for me. You can still like me back after all, Athalia. It's almost there. Hindi pala impusible." Ngumiti siya.
"A-anong? Teka wala akong sinabing gusto kita ah!" Hinapak ko siya.
"Alam ko. Pero wala ka ring sinabing ayaw mo sa akin." ngumisi siya ulit.
"Last thing I knew, for the past years, that's all I've been saying to you. Na ayaw ko sa'yo. Hello?" Nag-ekis ako ng aking mga kamay. "Tsaka bakit naman kita magugustuhan kung halos lahat ng babae sa paligid ko ay hahayaan mo lang na halikan ka." Natigilan siya sa sinabi ko.
"That was all in the past. The Athalia I'm talking to right now is a different girl. She's the girl I'm courting now." Aniya. "Is this about Brooks? Athalia, she was drunk--"
"But you still let her kiss you. Hindi ko akalahing manhid ka din pala minsan, Eleven. She likes you. It's very obvious!"
"And I like you." Sabi niya. "Siya ang unang humalik sa akin, Ath. Did I kiss her back? I didn't."
Tinikom ko ang bibig ko at natahimik ako.
Naalala ko tuloy kung paano hinawakan ni Brooks ang kanyang batok at diniin ang mga labi niya sa kanya.
"But do you like her back?" Tanong ko, nakatingin sa ibang bagay.
Kumunot ang noo niya. He suddenly chuckled and shook his head.
"God, Athalia. Shouldn't it be clear to you now na ikaw lang ang gusto ko?" Aniya.
"Eh gusto mo rin ba siya? Nagtatanong lang naman. Pwede namang dalawa ang taong nagugustuhan mo."
"She's my childhood friend. I like her only as a friend. Alam kong masakit para sa kanya. But you'll always be the one I want. She can't change that. Even I can't change that myself."
Natahimik ako.
"Girls just chase after me, Athalia. I'm the one chasing you. It's up to you if you want to run away, or you'll be running to me too."
Naging tahimik kami ng ilang segundo. Ang lakas ng tibok ng puso ko nang bigla na naman ulit siya lumapit.
Hinalikan niya ako sa noo.
"D-Don't kiss me stupid! Baka mahawa ka sakin!" Tinulak ko siya ng bahagya.
"Panu kung gusto ko ring mahawa?"
Tumingin siya sa mga labi ko.
"If getting sick too means that I'll be kissing you, then it would be fine, wouldn't it?" Ngisi niya sa isang nanunuksong boses.
"Manyak ka talaga!" Kinuha ko ang isang unan ko at hinagis ko iyon sa kanya.
Tumawa siya, hindi natatamaan sa aking unan. Nanlambot bigla ang mga mata ko nang makita ko siyang nakangiti. Napahinto ako. Ang sarap niya palang panonoorin tuwing ganito. Napangiti din ako at pareho kaming natawa.
"Alright, alright." Aniya. "I have to cook you some food now before I forget." Nang tumayo siya ay saka lamang ako tumigil.
Hinayaan ko siyang tumayo at lumayo sa akin.
"You'll eat whether you like it or not, lady."
Napangiti ako. "Fine. Pero galingan mo. Baka ang susunod na sumakit sa katawan ko ay ang tiyan ko na."
"Magaling sa kusina ang manliligaw mo. Don't you worry about a thing." Nilapitan lamang ako ni Eleven at ginulo sandali ang buhok bago siya lumabas mula sa aking kwarto.
Humiga ako sa aking kama at hinawakan ko ang puting damit na sinuot sa akin ni Eleven. Naaamoy ko pa rin siya dahil sa tela ng kanyang damit.