SANDRINE
I drank my morning tea as I scan through my emails this morning. I am waiting for Charlotte at an exclusive restaurant for brunch. I am so jealous of other guests who are sipping their mimosas while I'm stuck here drinking tea because I still have to go to the office after this.
I would say my days are back to normal after Gustave and I's little confrontation. I've learned to suck it up and move on after so many fights with him. Hindi kami nag-aaway tungkol sa personal na bagay. It was all about business. Pilit ko nalang na itinatatak sa isip ko na walanh mangyayari sa akin kung manlulumo lang ako. I shouldn't let him get the best of me. Alam ko sa sarili kong kaya kong gawin ang trabaho ko ng maayos.
Charlotte came into the restaurant with a red suit paired with the same colored skirt. She lowered her shades and scanned through the people dining, looking for me. Bahagya kong itimaas ang kanang kamay ko upang mabilis niya akong makita. I saw how her face lit up when she saw me. Mabilis siyang nag-tungo sa puwesto ko at umupo sa harapan ko.
"Good morning! Sorry, I'm late. Traffic is so bad!" Ibinaba niya ang maliit na bag niya sa gilid ng lamesa at nag-tawag ng waiter.
"It's fine. Kakarating ko lang din." I closed my phone and put it back inside my bag.
"So, what's this I hear? You need Holden Smith's contact number?" She asked.
Ang tinutukoy niya ay ang CEO ng sikat gumagawa ng energy equipment sa bansa. Pinag aagawan ng mga tao ang kumpanya nila dahil gawang America ang mga produkto. They buy parts from the states but build the equipment itself here in the Philippines. Kaya naman ang mga produkto nila ay nag-tatagal at hindi basta basta nasisira.
"Yes. I heard he's a pain in the ass." Sagot ko.
"He's a womanizer, yes. But I heard he's good with his work. Hindi naman siguro siya pagkakatiwalaan ng mga consumer kung hindi diba?" Ani Charlotte.
Nag-kibit balikat lamang ako at kumagat sa croissant na inorder ko at pagkatapos ay sinundan iyon ng kaunting tsaa.
"Why are you looking for a new contractor anyways? Ano ang sasabihin ng mga Chiu?" Takang tanong niya.
The Chius had always been the company's supplier of raw materials. Simula pa noong panahon ni Abuelo. Matalik silang magkaibigan. Pero iba ang isip ko sa ngayon. Masyado nang outdated ang mga gawa nila. Naisip kong mas mabuti na humanap ng panibagong gagawa ng mga bagong equipment ng planta. At nag-babakasakali ako na magawan ng paraan para kahit papaano ay maging solar powered ito. Hindi ko pa man nasasabi kay Gustave ang tungkol dito, desido na ako.
"They trusted me with this. Hindi ko man nakuha ang gusto ko, gagawan ko pa din ng paraan na kahit papaano ay may masunod sa mga plano ko." Sagot ko nalang.
Masuwerte ako dahil mayroong contact si Charlotte kay Holden Smith. Hindi ko siya personal na kilala pero marami na akong narinig tungkol sa kanya. It might seem that the business industry is huge but it really isn't. Marami ka pa ding maririnig kung kani-kanino. And believe it or not, there are some rich ass tismosas too.
"Sandrine... It's that time of the year again. What's your plan?" She asked.
Natigilan ako. Oo nga pala.
"You know, the usual." Maiksing sagot ko. Mayroong kaunting pait ang mga katagang binitiwan ko.
Mag-aapat na taon na pala. Parang kahapon lang ang nag-daan. Arnulfo's death anniversary is fast approaching again. It has always been tough for me. Akala ko, pag lumipas na ang mga taon ay unti unti ko nang matatanggap at hindi na ako masasaktan pero hanggang ngayon ay masakit pa rin sa akin na para bang kahapon lang nangyari ang lahat.
"I don't think I can come with you this year." Aniya.
Naiintindihan ko si Charlotte. Hindi naman umiikot sa Daddy niya ang mundo niya. Unlike me. Arnulfo is my world. Isang taon matapos niyang pumanaw ay hindi ko pa din napupulot ng buo ang sarili ko. It's like there is a part of me that died with him. Akala ko ay hindi na ako magkakaroon ng dahilan para mabuhay pero dumating si Charlie. He is my life now. I know I will give everything to that boy. Even my own life.
Tinapos ko ang brunch kasama si Charlotte na may hawak nang calling card. I figured if I contact Holden myself, there's a bigger chance that I can set a meeting as soon as possible.
"Jane? Did you receive a call back from Mr. Smith's secretary?" Tanong ko sa sekretarya kong tila binuhusan ng malamig na tubig.
"P-po? Wala pa po, madame. Would you like to call his number again?" She asked.
Napaisip ko kung dapat ko bang tawagan muli ang numero. Kanina kasi ay pumasok lamang sa voicemail ang tawag ko. Hindi kaya maling numero ang ibinigay sakin ni Charlotte? Baka peke ang numerong iyon?
"Can you dig in a little further about him? I need to meet him asap."
"I heard he likes playing polo, madame. We can set a game and see if he'll show up." She shrugged.
Nagkaroon ako ng ideya. May silbi din pala itong si Jane kahit papaano. I should invite him to a game at the ranch. I have a collection of horses and so are the members of the Salguero Family. Even Charlie has one. If Holden Smith really likes playing Polo, then that's it. That's my way to a partnership with him. I just have to find a way to make sure that he'll show up.
"Forget it, Jane. Get the car ready. We'll go to his office. Now!"
Agad na sinunod ni Jane ang utos ko. Sininop ko ang mga gamit ko at nag-madaling lumabas ng opisina. Pag-labas ko ay sakto din ang pag-labas ni Gustave sa opisina niya. Kasunod niya ang secretary niya at dalawa pang pamilyar na lalaki.
"H-hey... You're going somewhere?" He asked. He oddly looked so enthusiastic.
Mula sa mga mata niya ay bumaba ang tingin ko sa sahig. Parang may kuryenta sa paningin niya na hindi ko matagalan kaya nag-iwas agad ako ng tingin. Tumikhim ako bago sumagot.
"I have a meeting. I'll see you at home." Sabi ko.
"Be safe..." Maiksing sagot niya lang at saka nag-martsa paalis kasunod ang kanyang mga kasama.
Pinauna ko na sila sa elevator bilang tanda na din ng pag-galang. Nakasunod naman sa akon si Jane habang hinihintay namin ang muling pag-balik ng elevator. Binibigyan ko siya ng instructions patungkol sa iba ko pang dapat gawin ngayong araw at aligaga naman niyang itinatype sa ipad na hawak niya ang mga sinasabi ko.
Habang kausap ko si Jane ay hindi ko maiwasang mapaisip. Totoo ba ang ipinapakitang concern ni Gustave o palabas manaman ang lahat? I scoffed and rolled my eyes at myself. Ilang beses ko na bang inakala na baka may katiting na katotohanan ang concern sa akin ni Gustave? He always ends uo disappointing me again every-time.
Holden Smith's office stands tall on the heart of Makati City. It was only a few minutes away from the Salguero chain of buildings. I asked Jane to go in first and tell whoever is in there that I am here and that I need to talk to their boss. Hindi ako madalas na nag-pupunta sa mga potensyal na ka-partner ng kumapnya pero importante ang isang ito sa akin.
"M-madame, the lady at the reception said that Mr. Holden doesn't accept visitors without an appointment." Tila kinakabahang ani Jane dahil rinig ko ang panginginig sa kanyang tinig.
"Did you tell them who I am?" Maang na tanong ko.
"Yes, madame. Company policy daw po." Aniya.
I was caught off-guard for a second. Hindi ko inakala na tatanggihan ako ng mga empleyado dito. Damn, it's really best to handle everything on my own.
"Pumasok ka na sa kotse. We'll wait here until that man gets out." I persistently said. Well, he ought to come out at some point, right? And I'll be here when he does.
Hindi ako nainip sa tagal ng paghihintay ko sa kung sino mang pontio pilato na CEO ng kumpanyang iyon. Ilang oras akong nag-basa ng isang damukal na email at pumirma sa mga dokumentong baon ni Jane.
"Madame, I think that's him." Ani Sonly na tumawag sa atensyon ko. Sinundan ko ang kanyang tingin patungo sa lalaking kakalabas lang ng elevator na napapalibutan ng unipormadong mga bodyguards.
Hindi nanako nag-aksaya ng oras. I stepped out of the car and quickly walked towards his direction. His bodyguards moved promptly to cover him. I saw them drawing their guns at me but my bodyguards were quick to their feet as well. Sa isang iglap ay parehong naka-handa ang mga baril ng magkabilang panig. Wow, this man must be so powerful for them to protect him like this.
"Easy boys..." I smirked.
I figured they must be shocked that a woman has the guts to just walk toward their mighty boss like this. Except that I am not 'just' a woman.
Walang nag-tangkang sumagot. Sa halip ay tumingin lamang sila sa kanilang Amo na para bang naghihintay ng utos pero ang lalaki ay mataman lamang akong pinag-mamasdan. Walang bahid ng takot sa kanyang mukha.
"Put down your guns." Mahinang utos ko sa aking mga bantay.
"Madame-" Alam ko na kaagad na kokontra si Sonly pero hindi ko hahayaang masabutahe ang pagkakataong ito.
"Now!" Mariing utos ko.
Agad na nag-sibabaan ang mga braso ng aking mga tauhan. Hindi ko na ininda ang sandamakmak na baril na nakatutok sa akin. They won't shoot a helpless woman now, would they?
"Mr. Smith? Nice to meet you." Sabi ko habang may matamis na ngiti sa labi.
The man just stood there with blank expression. He looked down on my hand when I offered it to a handshake. Tumaas ang kanang kamay niya sa ere at sa isang iglap ay nag-sibabaan din ang mga braso ng kanyang mga tao na may hawak na baril. He then took a step closer and smiled at me.
"Sandrine Salguero. It's nice to finally meet you." Ngisi niya.
Tumaas ang kilay ko habang may bakas pa din ng ngisi sa labi. I was amused.
"You know me." I said.
"Of course." He answered.
He took my hand and shook it. His hands were warm and soft. I remember standing there and thinking how Holden Smith will be of benefit to me and my company, not knowing how big of an impact he is about to cause to my life.