Χ:δε σας πιστευω.
Μπ:Χρηστο σε παρακαλω ηρεμησε, σε καταλαβαινω.
Χ:μη μου λες να ηρεμησω, πως την αφηνετε να φυγει;
Μ:καταρχας κανε ησυχια, θα την ξυπνησεις.
Χ:δε με νοιαζει.
Ακουσα τον Χρηστο με τους γονεις μου να φωναζουν απο τον κατω οροφο και σηκωθηκα. Βγηκα στον διαδρομο και κατεβηκα αθορυβα τα σκαλια για να μην με ακουσουν. Σταθηκα εξω απο τη κουζινα και κρυφτηκα πισω απο τον τοιχο.
Χρ:γιατι την αφηνετε να φυγει;
Μπ:ειναι αποφαση της.
Μ:εχουν δικιο τα παιδια, δε μπορουμε να την αφησουμε να φυγει ετσι.
Β:μιληστε της, εσας θα σας ακουσει.
Μπ:η Κατερινα ειναι πλεον 18 χρονων γυναικα. Δε μπορω να την αναγκασω να κανει κατι αν δε το θελει. Ποσο μαλλον για να τη βαλω να μεινει σε μια χωρα που ξεκαθαρα ΔΕΝ θελει να μεινει.
Χ:εσυ φταις για αυτο που την πηρες μαζι σου εκει. Επρεπε να την ειχες αφησει εδω.
Ενιωσα το αιμα να μου ανεβαινει στο κεφαλι. Θα τους σκοτωσω αυτο ειναι. Πηρα μια βαθια ανασα και μπηκα στη κουζινα. Πανω απο ολα ηρεμια.
Ε:ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΚΑΝΕΤΕ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ; ηρεμια ειπα; μωρε δε γαμιεται. Μονο οι γειτονες δεν εχουν μαζευτει για να με εμποδισουν να φυγω.
Β:δε μπορουμε να σε αφησουμε να φυγεις.
Ε:δε θυμαμαι να σας ρωτησα. Γιατι γαμω δε μπορειτε να το παρετε αποφαση; Παει, φευγω τι δε καταλαβαινετε;
Χρ:γιατι πρεπει να εισαι τετοια εγωιστρια;
Ε:εσεις γιατι πρεπει να ασχολειστε τοσο με τη ζωη μου; Πανελληνιες δινετε ξυπνηστε. Τι περιμενετε, οτι θα περασετε ολοι στην Αθηνα και θα παραμεινετε μια ωραια μεγαλη παρεουλα; Ολοι θα σκορπιστουμε μονο που εγω αντι να παω σε καποια πολη της Ελλαδας θα παω στην Αμερικη. Ελεος πια.
Σ:τι εχασα; ειπε ο Σταυρος μπαινοντας στην κουζινα.
Ε:και εσυ ρε Σταυρο, σοβαρα τωρα;
Σ:εγω με το μερος σου ειμαι, οι αλλοι με αναγκασαν να ερθω.
Χ:τι με το μερος της ρε μαλακα; Φευγει, τι περιμενεις οτι θα παραμεινετε κολλητοι;
Σ:γιατι οχι ρε; Στην αναγκη παω και Αμερικη, ποσο νομιζεις οτι ειναι με το αεροπλανο; σιγα.
Ε:αυτο ειναι το θεμα σας, ετσι; Νομιζετε οτι ξαφνικα θα σας ξεχασω και θα σας αντικαταστησω; ειπα κοιταζοντας τον Χρηστο.
Λοιπον το θεμα τελειωνει εδω.
Β:ρε Κατ ακουσε μας, εμ-
Ε:ΕΙΠΑ ΤΕΛΟΣ. Φυγετε δεν εχω ορεξη πρωινιατικα. Εχετε να διαβασετε και για τις πανελληνιες.
Τα κοριτσια με τον Σταυρο εφυγαν ενω ο Χρηστος ανεβηκε στο δωματιο του χωρις να ξανα μιλησει.
Μ:δε μπορω να σε καταλαβω πραγματικα, τι εκανα λαθος;
Ε:ωχου, μην αρχιζεις κι εσυ, ειπαμε θα παω.
Μπ:αφηστε την ησυχη πια, την ζαλισατε.
Μ:δικιο εχει ο Χρηστος. Την πηρες μαζι σου και της φουσκωσες τα μυαλα με ανοησιες περι καλυτερου μελλοντος και βλακειες.
Ε:ειναι.δικια.μου.αποφαση. Ποσο πιο απλα να το πω για να το καταλαβετε δηλαδη;
Μ:δε σε πιστευω, κατι σκαρωνεις.
Μπ:ασε την πια. Δικια της ειναι η ζωη οτι θελει κανει.
Μ:δε μπορει να κανει οτι θελει χωρις να υπολογιζει ουτε εμ-
Ε:αμα τσακωθειτε τωρα για αυτο πραγματικα θα αυτοπηρποληθω. Δε σας αντεχω αλλο.
Ανεβηκα στο δωματιο μου και εβγαλα το λαπτοπ.Θα αλλαξω τα εισιτηρια για σημερα. Δεν θα αντεξω κι αλλη μια μερα ετσι. Αμα σημερα μου κουβαληθηκαν ολοι εδω αυριο τι θα κανουν, θα με κλειδωσουν μεσα;
Τα αλλαξα για σημερα το απογευμα. Τιςβαλιτσες μου τις εχω ετοιμες, τα κλειδια του σπιτιου τα πηρα πρωτου μου τα βουτηξει ο Χρηστος, στα παιδια θα στειλω μυνημα, τωρα μου μενει να το πω στους δικους μου και βασικα στον Χρηστο.
Χτυπησα την πορτα του και μπηκα μεσα. Γυρισε να με κοιταξει και τα ματια του ηταν κοκκινα. Μη μου το κανεις αυτο ρε γαμωτο.
Χ:τι θες;
Ε:κατεβα κατω θελω να μιλησουμε.
Του ειπα και βγηκα πριν μου πει οχι. Φωναξα και τους γονεις μου και πηγαμε στο σαλονι.
Μπ:τι εγινε πριγκίπισσα;
Ε:δεν θα φυγω αυριο γιατι-
Μ:αληθεια αγαπη μου; ωραια δε χρειαζεται να βιαζεσαι, παρε τον χρονο σου να το σκεφτεις δε-
Ε:μαμα ασε με να τελειωσω. Δε θα φυγω αυριο γατι θα φυγω σημερα. Αλλαξα τα εισιτηρια, σε 4 ωρες πεταω.
Χ:συγχαρητηρια λοιπον, εγω φευγω.
Μπ:οχι σε λιγο θα φυγει κατσε να τη παμε στο αεροδρομιο.
Χ:γιατι; Για να την αποχαιρετησω και να τη δω να ανεβαινει παλι στο αεοδρομιο και να το σκαει;
Μπ:δε το σκαει η αδερφη σου.
Χ:ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΒΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΓΑΜΩ;
Ε:μπορεις να μη μιλας λες και δεν ειμαι μπροστα;
Χ:καλα εγω την κανω, δεν εχει ενδιαφερον η συζητηση.
Μας ειπε και σηκωθηκε γρηγορα πηρε τα πραγματα του και κοπανησε τη πορτα χωρις να μου μιλησει.
Μ:εγω δεν ξερω τι να σου πω τωρα. Το μονο που νιωθω ειναι απογοητευση. Εχει δικιο ο Χρηστος, δε ξερω τι εκανες ή τι συνεβη και εχεις λυσσαξει να φυγεις αλλα δεν σε μεγαλωσα για να το σκας.
Μου ειπε και ανεβηκε πανω. Αυτο πονεσε. Κοιταξα τον μπαμπα μου με βουρκωμενα ματια και με πηρε αγκαλια.
Μπ:πρεπει να τους το πεις κοριτσι μου.
Ε:δε θελω.
Μπ:πιστεψε με θα νιωσεις καλυτερα.
Ε:θα το πω μονο στη μαμα, σε κανεναν αλλον. Δε χρειαζεται να λυπουνται, θα ειναι καλυτερα αν νομιζουν οτι συνεχιζω τη ζωη μου μακρυα απο εδω.
Μπ:οτι θες. Παμε να της το πουμε;
Ανεβηκαμε τα σκαλια και βρηκαμε τη μαμα μου στο υπνοδωματιο της.
Ε:μαμα, πρεπει να μιλησουμε.
Μ:νομιζα οτι τα ανακοινωσες ολα κατω.
Ε:ακουσε με..
Μ:οχι εσυ θα με ακουσεις. Ισως να ειναι εγωιστικο εκ μερους μου που θελω να σε κρατησω εδω αλλα εισαι το κοριτσακι μου και σε εχασα ηση μια φορα και ηταν απαισια. Δε θελω να συμβει ξανα.
Ε:μαμα ειμαι αρρωστη.
Μ:τι αρρωστη; δε νιωθεις καλα;
Ε:μετα το ατυχημα μου καναν καποιες εξετασεις και μου βρηκαν καρκινο. Δεν ηθελα να σας το πω, μονο ο μπαμπας το ηξερε γιατι μου το ειπαν οταν ηταν μπροστα.
Μ:γιατι δε μου ειπες τιποτα;
Ε:δεν ηθελα να σας στενοχωρησω και τα παιδια δινουν πανελληνιες και δεν ηθελα να τους αποσπασω τη προσοχη. Το θεμα ειναι οτι ειναι σε προχωρημενο σταδιο και ειναι δυσκολο. Στην Αμερικη υπαρχει ενας γιατρος που μπορει να με βοηθησει για αυτο θελω να παω, λυπαμαι.
Μ:εγω λυπαμαι καρδια μου, χιλια συγγνωμη. Δεν-δεν ξερω τι να πω.
Ε:τιποτα. Παμε στο αεροδρομιο θα χασω την πτηση μου.
(....)
Ε:μπαμπα απο εδω ειναι.
Μπ:εισαι σιγουρη;
Μ:προχωρα μια ωρα πια με τις βαλιτσες. Απο εδω σου λεει ειναι το παιδι.
2 ωρες για να βρουμε τον θαλαμο αλλα τελικα φτασαμε.
Μ:να προσεχεις αγαπη μου και να τηλεφωνεις μη σε ψαχνουμε.
Μπ:και ηρεμα παλι με τους γειτονες.
Ε:ρε μπαμπα ελεος.
Μπ:απλα λεω εγω.
Μ:κριμα που δεν τον γνωρισα τον Μαριο, καλο παιδι μου ακουγεται.
Μπ:καλος ηταν νταξει. Προτιμω τον Αρη βεβαια.
Ε:σοβαρα τωρα θελετε να κανουμε αυτη την συζητηση; Φευγω λεμε, παω στα ξενα και εσεις μου λετε για τους πρωην;
Οταν ακουσα το ονομα του για μια στιγμη παγωσα. Δεν ηρθε σημερα μαζι με τους αλλους, δεν προλαβα να τον δω πριν φυγω. Θα μου λειψει. Θα μου λειψει παρα πολυ γαμωτο. Τον αγαπω αλλα δε μπορω να μεινω εδω ουτε και να του πω την αληθεια. Ειναι το καλυτερο και για τους δυο μας.
Ε:ηρθε η ωρα να φυγω.
Μ:σε αγαπαμε παρα πολυ κοριτσακι μου.
Μπ:θα μας λειψεις.
Ε:και εμενα θα μου λειψετε.
Μπ:θα ερθουμε να σε επισκεφτουμε συντομα. Αντιο πριγκιπισσα.
Με αγκαλιασαν και προχωρησα προς τον θαλαμο μου.
'ΚΑΤ.'
'ΠΕΡΙΜΕΝΕ'
Γυρισα και τους ειδα ολους να ερχονται τρεχοντας προς το μερος μου.
Β:θα εφευγες χωρις να μας αποχαιρετησεις μωρη σουπια;
Σ:ειδικα εμενα μωρη, δε ντρέπεσαι;
Ε:πως ηρθατε εδω;
Χρ:μας το ειπε ο Χρηστος.
Κοιταξα πισω τους και ειδα τον Χρηστο με τον Αρη να με πλησιαζουν.
Χρ:αντιο αγαπη μου.
Β:να προσεχεις μωρη.
Σ:θα μου λειψεις ζωων.
Χ:φυγε πρωτου το μετανιωσω.
Ε:θα μου λειψετε ολοι σας.
Α:περιμενε. Σε παρακαλω μη φυγεις. Σε χρειαζομαι.
Ε:πρεπει. Πιστεψε με ειναι για το καλο μας.
Α:Κατ μη-
Ε:αντιο Αρη.
Του ειπα και τον κοιταξα για μια τελευταια φορα πριν απομακρυνθω. Δεν ξερω αν θα τον ξανα εβλεπα ποτε.
'ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ'
Τον ακουσα να φωναζει απο μακρυα αλλα δεν απαντησα, ουτε καν γυρισα να τον κοιταξω. Ανεβηκα στο αεροπλανο και καθισα διπλα στο παραθυρο. Εβαλα ακουστικα και ακουμπησα το κεφαλι μου στο τζαμι. Σκουπισα τα δακρυα μου και εκλρισα τα ματια μου.
'Ολα τελειωσαν αγαπη μου. Λυπαμαι για ολα. Κι εγω σε αγαπω'