You Changed Me!!

#34

AΡΗΣ(POV)
"Οχι ψυχη μου μη με αφηνεις. Σε παρακαλω δεν θα αντεξω χωρις εσενα στην ζωη μου. Μεινε κοντα μου και θα τα καταφερουμε μαζι."

Της ειπα και σηκωθηκα ορθιος σφιγγοντας το χερι της. Δεν γινεται να φυγει, δε μπορει να με αφησει.

Γ:περαστε εξω.

Ακουσα τους γιατρους και βγηκα απο το δωματιο αφηνοντας την στα χερια τους. Τους πηρα ολους τηλεφωνο και σε λιγοτερο απο 20 λεπτα βρισκομασταν παλι εξω απο το χειρουργειο, μονο που αυτη τη φορα αν παθει κατι την εχασα μεσα απο τα χερια μου. Ειδαμε τον γιατρο να βγαινει απο τον θαλαμο.

Γ:ξυπνησε, συγχαρητηρια.
Χ:αληθεια;
Γ:ναι μπορειτε να την επισκεφθειτε αν θελετε αλλα για λιγο.
Ε:ευχαριστουμε.

Πηγαμε απο το δωματιο της και μπηκαμε μεσα.

Π:πριγκιπισσα;
Κ:μπαμπα μου.
Χ:μας κατα τρομαξες μικρη.
Κ:συγγνωμη.
Χρυσα: αγαπη μου, εισαι καλα;
Β:πονας καπου;
Κ:καλα ειμαι βρε παιδια, μονο λιγο κουρασμενη.
Σ:τι κουρασμενη μωρη γαιδουρα 1 μηνα ησουν σε κομμα.
Μ.Κ(μαμα Κατ): ελατε να την αφησουμε να ξεκουραστει και θα τη δουμε αυριο.
Ε:πηγαινετε, εγω θα κατσω.

Εφυγαν ολοι και την πλησιασα.
Ε:μωρο μου, μου ελειψες παρα πολυ.
Κ:κι εμενα αγαπη μου αλλα τωρα ειμαι καλα.
Ε:νομιζα οτι σε εχασα.
Κ:δε θα σε αφησω ποτε, στο υποσχομαι.
Ε:ωραια, τωρα πεσε να κοιμηθεις.
Κ: εσυ;
Ε: εγω θα σε προσεχω, καληνυχτα.

Καθισα παλι απεναντι της και την παρακολουθουσα την ωρα που κοιμοταν.

Next morning
Γ:καλη μερα σας.
Ε:καλημερα, ποτε μπορουμε να φυγουμε;
Γ:σημερα θα της κανουμε καποιες εξετασεις και αυριο παιρνει εξιτηριο.
Κ:ωραια, σας ευχαριστω.
Κ:Αρη πηγαινε σπιτι.
Ε:γιατι;
Κ:ειμαι καλα δεν υπαρχει λογος να εισαι εδω. Θελω να πας σπιτι για να ξεκουραστεις και πες το και στους αλλους.
Ε:δεν θα σε αφησουμε μονη.
Κ:θελω οταν θα βγω απο εδω να σας βρω οπως σας αφησα και οχι σαν ζομπι, αυπνους, με μαυρους κυκλους κατω απο τα ματια και να κοιμαστε ορθιοι.
Ε: καλα αλλα αυριο το πρωι θα ερθω να σε παρω.
Κ:ενταξει αντιο.

ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ(POV)
Τον εδιωξα και εκλεισα τα ματια μου. Δεν επρεπε να ειχαν γινει ετσι τα πραγματα. Εχασα 1 μηνα εδω μεσα και τους ταλαιπωτησα ολους. Σε 2 μηνες υποτιθεται οτι δινω πανελληνιες και δεν ειμαι ετοιμη. Και ακομα δε ξερω πως θα το αποκαλυψω στον Αρη αλλα καποια στιγμη πρεπει να το μαθει.

(.....)
Ο Αρης ηρθε να με παρει απο το νοσοκομειο και τωρα ειμαστε στον δρομο για το σπιτι μου. Προσπαθει να μου δειξει οτι δεν εχω χασει κατι αλλα ξερω οτι αυτο δεν ισχυει. Φτασαμε και μπηκαμε στο σπιτι. Ηταν ολοι εκει και μας περιμεναν. Εφοσον φαγαμε και μιλησαμε ανεβηκα στο δωματιο μου. Ηταν οπως ακριβως το ειχα αφησει. Εκανα ενα μπανιο και εκατσα να ξεκινησω το διαβασμα για να αναπληρωσω οσα ειχα χασει και απο το σχολειο.

Α:ενοχλω;
Ε:οχι περασε.
Α:διαβαζεις;
Ε:ναι θελω να καλυψω οσα περισσοτερα μπορω.
Α:ναι, δεν χρειαζεται παντως να αγχωνεσαι. Ειμαι σιγουρος οτι μια χαρα θα τα πας στις πανελληνιες.
Ε:Αρη θελω κατι να σου πω.
Α:φυσικα.
Ε:δε θα δωσω πανελληνιες.
Α:γιατι;
Ε:θα φυγω για Αμερικη...